Lögberg - 20.01.1910, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGH4N 20. JANÚAR 1910.
LÖGBERG
gefið út hvern fimtudag af Thb Lög-
8KRG PRINTING & PUBLI9HING Co.
Cor. William Ave. & Nena St.
WlNNIPEG, - MaNItoba
S. BJÖRNSSON, Editor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Utanáskrift
Tfc* liOgbtrg PrintHig & l’iiblishing (!o.
1». o. Hu\ uom WINMFKCi
Utaaáskrift ritstjórans
Editor l/Ogbrrg
1» O llO\:«)K I WINNIPBH
PHONE ma.n 221
Blöðin og C. P. R.
I ■' 1
Kyrir rúrmmi tveim ántm gengn
nokkur helztn blö8 i Vestur-Can-
ada í félag til a8 vera sér út um
fréttir í Canadi. Með því móti
vildiu þau koma í veg fyrir þaö, að
eiga fréttir sinar undir C. P. R.
félaginu og þess móivnum. Eélag
þetta nefndi sig The Western As-
sociated Press, og hlaut strax viS-
urkenningu af himvm ýmsu stm-
skeytafélögum öörum en C. P. R.
Það leit illum augum tiil þessa
nýja félags og lét það vita haustið
1907, aö það fengi eigi fréttir send
ar á snærtim C. P. ‘R. með niðotr-
settu verði, eins og venja er að
blöð um allan. heim fái hjá sím-
skeytafélögum.
Þessu mótmæltu blöðin um
endilangt landið, en C. P. R. brá
sér hvergi og þóttist hafa einveldi
á fréttum sem það flytti eftir þráð
um sínum og gæti það selt þær við
hvaða verði sem því sýndist.
Hefir staðið i miktlu þjarki um
þetta milli C. P. R. og- W. A. P.,
þangað til járnbr.málanefndin
lagði þanu úrskurð 11. þ. m. að
félagin.Ui skyldi eigi heimilt að
krefjast hærra gjalds fyrir að
flytja fregnir óháðra félaga, en
það greiðir fyrir símskeyti sjálfs
sín.
Þetta er vitanlega stór sigur
fyrir vestræna blaðmannafélagið
(W. A. P.) og er þarfur og rétt-
látur úrskurður til afnáms frétta-
sendinga einveldi því, er C. P. R.
félagið beitti.st fyrir.
Ef járnbr.málanefndin hefði úr-
'skurðað það, að hin ósanngjama
einveldiskrafa C. P. R. væri rétt-
mæt, þá var, um leið lýst yfir því,
að félaginu væri heimilt að leggja
okurverð á fréttir er það flytti
fyrir blöð hér í Vestur-Canada,
þegar það vildi það viðhafa. Því
væri heimilt að beita þar hvaða
ójafnaði um verðlag fréttasend-
inganna, er þvi sýndist. Frétta-
blöð komast ekki af án þess að fá
fréttir, og þurfa þeirra dagl. sum.
Ef C. P. R. félagjð hefði fengið
samþyktar kröfur sínar viðvíkj-
andi skeytaflutningnum, mundi
það hafa getað beitt þeim ójöfn-
uði sér að meinalausu að h eimta
okurverð fyrir skeytaflutning af
þeim bliiðum, scm jiví var í nöp
við, eða neitað jieim um fréttirnar
að öðrum kosti. Það þarf ekki að
taka það fram, að slíkt einveldi er
óviðurkvæmilegt, (ósanngjarnt og
tjónisamlegt almenningi.
Úrslkurður járnbr.málaneíndar-
innar er einkar þarfur og mælist
víðast hvar rnjög vei fyrir, svo
sem margir fleiri úrskurðir Jieirr-
ar nefndar frá ]>ví fyrsta að hún
tók til starfa.
------o-------
Tala lúterskra manna
í Vesturheimi.
(Atbugasemd við rangfærslu
Breiðablika.)
í Des.-hefti Breiðablik’a hár-
togar ritstjórinn með venjulegri
vísindalegri nákvæmni bréf mitt
tll Garðar-safnaðar. Meðal ann-
ars segir liann það vera ósatt. að
til lúterskrar trúar teljist hér í
tlandi um tólí miljónir sálna. Nú 1
1
I er ekki hangið á bókstafnum! En ,
|galli er, að bókstafirnir reyna>t
j ritstjóranum ekki vel, þótt hanu
I noti þá til að blekkja með.
í Ritstjórinn segir, að samkvæmt
I skýrslu Bandaríkjastjómar frá
190Ó yfir trúarbrögð þar í landi,
sé tala lúterskra manna 2,122,49 Þ
Hér ruglast nú strax bókstafiroi:' j
Jhjá ritstj. Skýrsla sú, er um ræð-j
|ir, telr ekki nema 2,112,494. (Re!-1
■ igious Rodies 1906, Bulletin 103,.
Ritstjórinn óttast vegna vísinda-
I legrar nákvæmni sinnar, að líkind-
| in séu miklu meiri til þesis, að hér ;
' kunni að vera of-talið en vantalið.
I Þá ályktun byggir liann á því, aö
I “bver einn einasti maður er sptirð-
jur”! „Margur maður af lútersku
I bergi brotinn telur sig lúteskan,
þótt hann standi ekki í neinum
söfnuði”, segir ritstj. einnig, og
er það satt. Það eru meira að
segja margar miljónir manna í
landimi. sem telja sig lúterska,
}>ótt þeir standi ekki í söfnuði.
En það. að hver eínasti maðtir
hafi verið spurður og taldir haf
verið allir, sem telja sig Lút'is l
trúar, er blátt áfram buill. Eins og
nafn stjórnarskýrslun.nar fReligi-
ous BodiesJ ber með sér, þá er
það skýrsla eimtngis yfir kirkju-
félögin í Bandaríkjunnm. Skýrsla
sú á ckkert skvlt við binar a.-
i mennu fólk'stals-skvrslur, sem
•
stjórnin safnar tiunda bver ár.
Stjórnarskrifstofa sú, er skýrslu
J>essa gefur út, heitir Thc Bureau
of the Census og til heyrir stjóm-
máladeildinni Department of Com
mercc and Lahor. Skrifstofu
þeírri veitti forstöðu, þegar ský'rsl
an var samin. Mr. S. N. D. North.
Kirkjuskýrslu þessari var safnað
á þann hátt, að eyðublöð voru j
send skrifurum eða öðrum em- 1
bættismön,num krrkjufélaganna á-
samt prentuðum fyrirmælum um
það, hvernig teAja ætti Þessir
menn sendu isvo stjómarskrifstof-
unni skýrslu um meðlimi félag-
anna eftir safnaðaskránum. Tekið
var fram, að telja ætti að eins
fullorðna safncðarlimi fCommun-
icantsj. Um þetta alt er mérktmn-
ugt, því eg hefi baft eyöublöðin
og skýrsluformið nieð höndum,
J>ar sem mér var falið að gefa
skýrsluna tmi meðlimatölu í iis-
lenzku söfnuðumtm í Bandarikj-
unum. í skýrslu stjórnarinnar er
greinilega skýrt frá J>ví, að í skýrsl
ttm yfir lúterskti kirkjuna og aðr-
ar kirkjudeildir henni líkar, sé ein
ungis taldir communicant memb-
ers, en ekki börn og unglingar —
og því síður lúterskir menn, sem
ekki standa í söfnuðum. í skýrsl-
unni er gerð grein fyrir commu-ni-
cant á J>essa leið: “Persons who
are entitled or privileged to parti-
cipate in the C)i41inance of Com-
munion of the Sacrament of the
Lord’s Sttpper” fReligious Bod-
ies, 1906, Bulletin 103, ]>. 13J.
Þannig sést þá af stjórnar-
skýrslunni sjálfri, að þar eru tald-
ir einungis safnaðarmcnn og þeir
safnaðarmenn einir, sem fermdir
eru og teljast altarisgestir, og far-
ið er eftir skýrslum frá kirkjufé-
lögunum.
Hvað á nú að segja um vísinda-
lega nákvæmni Breiöabl.-ritstj., er
hann segir, að hver maður í land-
inu hafi verið spttrðurf'lj og marg
ir sé hér taldir með, þótt þeir
ekki standi í neinum söfttuðif'lj?
Nú er að minnast á þattn mikla
stærri flokk lúterskra manna hér í
landi, sem enn þá standa ekki i
Ineinum söfnuði. Hversu fjölmenn
ur hann sé getur enginn með
skýrslum sýnt nákvæmlega, en
fróðir menn hafa gert áætlun twii
það, nienn sem miklu nteiri þekk-
ingu hafa á því efni en ritstj.
Bnbl. (t. d. Wolf, Lenker, Teíl-
een), og eftir þeim var talan höfð
‘í oftnefndu bréfi. Líka má aítur
minna á l>að, að hvorki voru börn
né unglingar áhangandi safnaðar-
fiólki talið í stjórnarskýrslunni, en
það eitt myndi hækka töluna nteir
en um helming, sumstaðar (t. d. í
stunum söfnuðum XorðmannaJ
eru að eins taldir fjölskyldufeður.
Nbkkur dæmi mætti færa til, svo
það skýrðiist betur fyrir mönnttm,
liversu fjölmennur. sé sá flokkur
lúterskra rnanna, sem ekki er í
söfnuðum.
Vér gebunt hugsað ttm fslend-
inga sjálfa og minst þess, hverstt
fítið brot þeirra, er til lúterskrar
trúar telja sig, er communicant
members í söfnuðunum. Árið 1906
sama árið, sent skýrsla Bandaríkja
stjómarinnar var samm, töldust
fermdir meölifnir beggja lútersku
safnaðanna í Winnipeg 1,021, en
gizkað er á, að í borginni búi 4—
5 þúsund íslendinga. Myndi ekki
þar verða nokkuð stór sá hópur,
er telcli sig lúterskan ef “hver ein-
asti maður væri spurður“?
Þó er munurinn mikkv meiri í
sumum borgum1 Bandaríkjanna t.
d. Chicago og Minneapolis. Fyrir
fáum árum var slík skýrsla samin
í Minneapolis: hver maður spurð-
ur, til hvaða trúar liann teldi sig.
Kom þá í ljós, að lúterska kirkjan
er þar lang fjölmennust allra
kirkna. Ekki man eg, hvað brötið
var sniátt af öllum þeint lúterska
fjölda, sem forntlega tilheyrði söfn
uðtim og teljast í skýrskim.
Raunalega var það smátt og olli
það umtali miklu. Naumast hafa
allar ritgerðirnar,, sent um þetta
stóðu í blöðum Skandinava (t. d.
LutheranerenJ farið þá fram hjá
ritstjóra Breiðablika.
Nýlega skýrði ríkisstjórinn í
Minnesota frá því, að 62 prct. af
íbúum rikisins “teldist til" lút-
erskrar kirkju. í ríkinu eru meir
en tvær miljónir tbúa. Nökkuð á
aða miljón lúterskra manna ætti
þá að vera í þvi ríki einu. En i
saínaðaskýrslunu/m til stjórnar-
innar eru taldir einungis 267,322.
('Samb. Religious BodiesJ.
Þeir, sem þekkja til nýbygðanna
í N.-Dak., einkum vesturhluta rík-
isins, vita, að af þeim aragrúa
Lúters-trúarmanna, er tiltölulega
að eins litið brot komið i söfnuði
og á safnaðaskýrslur. Engir
söfnuðir þar enn myndaðir á stór-
um svæðuim. Kirkjan ekki kom-
ist yfir það verk.
Svona stendur nú á með Lúters-
trúarmenn nálega um öll Banda- I
ríki, og þá ekki síður í Canada. Það
er svo skamt á veg komið enn að
saman safna þeim marg dreifðum
og af mörgum þjóðum, í formleg-
an kirkjulegan félagsskap. Starf-
ið enn svo að kalla í byrjun mjög
viða.
“ V itaskulcl ætti að vera ekki
færri en tólf milj. lúterskra manna
í Bandaríkjunum, með þeim afar
mikla innflytjenda-strauin, sem
þangað hefir runnið úr lúterskum
löndum”, segir ritstjóri Breiðabl.
Með þessum ummæhrm viðurkenn
ir ritstj. ósjálfrátt, að svo sé, sem
þeir hailda fram, er telja þá, er
“teljast til” lútersku kirkjitnnar-
um 12 milj. Því það skal engum
haldast uppi. að bera það á lút-
erska menn, að þeir hafi unnvörp-
um kastað trú sinni; og þótt marg
ir befði gert það, þá er gert fyrir
því í þessari áætlun. Og svo vill
lika vel til, að skýrsla Bandaríkja-
stjórnarinnar, sem ritstj. Breiða-
blikar vitnar til, brekur fuMkorn-
lega illmæli hans um lútersku
kirkjuna og ummæli bans um lít-
inn framgang hennar. Skýrslan
sýnir með tölum, að einmitt lút-
erska kírkjan, sem Breiðabl.-ritst.
segir að “hafi verið svo þröngsýn,
eii^strengingsleg og kreddufull”,
að þorri manna hefir snúið við
henni baki, hefir á tímabiilinu sem
skýrslan nær yfir, vaxið tiltölulega
langt um meir en nokkur önnur
aðal - deild Mótmcelenda kirkj-
wnnar. Þar á inóti hafa “frjáls- |
lyndu” kirkjuflokkarnir, t. d. Ún-
ítarar, vaxið tiltölulega minst. Á
áruniun 1890 til 1906 hefir lút-
erska kirkjan vaxið 71.6 per cent,
Baptistar 52.5 per cent, Presbýter-
íanar 43.3 per cent, Kongregazí- i
ónalistar 36.6 per cent, Methodist-
ar 25.3 per cent, og Únítarar 4.1
per cent. (Sjá skýrslu Bandarikja
stjórnarinnar, Bulletin 103, bls.
14J. Á þessum 16 árum hefir
lúterska kirkjan í Bandaríkjunum
nærri því tvöfaldað meðlianatölu
sína, og er orðin þriðja í röðinni
að stærð meðal kirkna Mótmæl-
enda. Ef nokkuð má sin nú i
heiminum lögmálið swrvival of the
fittest, þá benda þessar slcýrslur
á eitthvað annað en .það, sem hin
svívirðilegti ummæli Breiðablika
um lútersku kirkjuna áttu að
sýna.
Ekki er vísindalega nákvæmnin
meiri hjá “Breiðablikum", er þam
tala um sundrung og flokka lút-
ersku kirkjunnar. Aðallega skift-
ist lúterska kirkjan bér í landi
vegna margskonar þjóðerna og
tungumála og vegna landfræði-
legrar afstöðu. Þó hefir hún
stund-uim skifst vegna trúarágrein-
ings, t. d. hjá Norðmönnium. En
trúarágreiningur er n ú sára lítill
milli kirkjudeildanna lútersku, og
sanivinna og eining aldrei eins
mikil og nú. Jafnvel Norðmenn
eru að sameinast aftur, að minsta
kosti i anda. Þeir eru skiftir í
fjögur lútersk kirkjufélög. Nú
eru þrjú þeirra að vinna að því,
að sameinast. Nefnd helztu guö-
fræðinganna úr þeim ölluim þrem-
ur er í kyrrþey en með góðum á-
rangri að semja um þau atriði,
sem valdið hafa ágreiningi. Stór-
deildirnar fjórar CGeneral bodiesj
nálgast árlega hver aðra og þrjár
þeirra bafa samvinnu og skiftast
á bróðurkveðjum og fulltrúum á
hverju þingi. Alt bendir i sam-
Jcomiulags áttina. Að segja, að
lúterska kirkjan sé aö “molna í
s.undur” er fjarstæða svo mikil,
að maður verður orðlaus yfir ann-
ari eins óskammfeilni. Og að því
er viðkemur deilunni um gildi ritn
ingarinnar eru öll lútersku kirkju-
félögin í landinu sammála. —
Er það vegna þess að Breiöablik
reyna nú á aJlar lundir að svivirða
Iútersku kirkjuna?
B. B. J.
_______________
Vinsamleg bending.
Samkvæmt gjörðabók siðasta
kirkjuþings, var samþykt að næsta
kirkjuþing skuli haldið í Winni-
peg; og í sambandi við það tutt-
ugu og fimm ára afmæli kirkju-
félagsins; og enn fremur, að
bjóða Þórlialli Bjarnarsyni, bisk-
upi íslands, og herra S. Á. Gísla-
syni, sem heiðursgestum við þá há-
tíðlegu athöfn. Það virðist mjög
tilhlýðilegt, að kirkjufélagið hjóði
biskupi íslands sem fuilltrúa móð-
urkirkjunnar, til þess að taka þátt
■ í hinni ákveðnu afmælishátíð; og
er vonandi að þaö verði til þess:
aö efla velvild og bróðurhug með
Austur- og Vestur-íslendingnm.
Og þar sem kirkjufélagið hefir
boðið þessum háttvirtu guðfræð-
ingum, mun það óefað gera það
svo myndarlega að öllu leyti, að
það verði því og Vestur-íslending
um yfirleitt til sóma og ánægjti.
En það virðist mér yfirsjón, að
kirkjufélagið skyldi ekki bjóða
hinu afkastamikla þg háflevga
trúarskálcfi voru, séra V'aldemar
Briem, sem í trúarlegu og bók-
mentalegu tilliti mun hafa unnið
meira gagn en nokkurt annað is-
lenzkt skáld, með sínum hugnæmu
og háfleygn ljóðum. Er það til-
viljun, að í byrjun kirkjuþings
síðastliðið sumar, minnist forseti
hans í þingsetningar-ræðu sinni,
frenntr en annara íslenzkra skálda,
og' vitnar til biblíiuJjóða hans, og
sálmsins nr. 127—“Þótt holdið
liggi lágt, og læst í dróma, fær and
inn hafist hátt í himinljóma”— og
sem liann að verðugu nefnir einn
allra fegursta sálminn í sálmabók-
inni? Nei, það er alls ekki tilvilj-
un; heldur eðlileg afleiðing þess,
að hann hefir safnað og lagt fram
svo mikinn og fullkominn andleg-
an fori5a, til íslenzkra bókmenta,
að þaðan má draga fögur dæmi
og indælar liugsjónir nálega við
óll tækifæri.
Það virðist því mjög óviður-
kvæmilegt, að vér Vestur-lslend-
ingar göngum alveg þegjandi
fram hjá þessum göfuga ágætis-
manni við þetta hátíðlega tækifæri,
og sýmvm honum ekki verðuga
viðurkenning og þakkiketi, fyrir
hans ógleymanlegui starfsemi í
andans heimi, á svæði trúarinnar
og bókmentanna. Það væri því
mjög æskilegt, að embættismenn
kirkjufélagsins vildu nú hafa sam
tök til þess að bjóða honum sem
heiðursgesti til hinnar ákveðnu
afmælis hátíðar. ug um leið, að
vér Vestur-Íslendíngar tækjum
höndum saman og legðum fram
nægilegt fé til þess að kosta ferð
hans hingað vestur, og svo heim
aftur — verði honum boðið og
geti hann sint því. Og svo að
sjálfsögöu styðj'um vér að því, að
dvöJ- allra heiðursgestanna hér
vestra verði þeim til gleði og á-
nægju.
Vilji embættismenn kirkjufé-
lagsins og Islendingar yfirleitt
taka þetta má! til íhugunar og
koma því í framkvæmd, mun óhjá
kvæmilegt að nefnd verði útnefnd
í Winnipeg til þess að koma mál-
inu í hreyfingu, og hafa fram-
kvæmdir með höndum. Og eðli-
lega vinni hún svo út frá sér með-
al f'Silendinga, í hinum ýmsu bygð-
arlögnm þeirra, svo að öllum gef-
ist tækifæri til þess að votta hinui
góðlfræga skáldi virðing sina og
þakklæti. Mun óhætt að treysta
því, að í flestum ef ekki öllum
bygðum íslendinga, muni auðvelt
að fá menn til þess að taka að sér
fjársöfnun og á annan hátt styðja
þetta málefni.
I.
Athugasemd.—
Ofanaritaða grein höfum vér
fengið frá merkum manni hér í
fylkinu. Oss finst það mjög vel
viðeigandi, að séra Valdemar
Briem væri boðið hingað vestur til
kirkjuþingsins 'að sumri; þg vér
vitum að hann yrði öllum löndum
vorum hér hinn kærkomnasti gest-
11 r.
1 Eins og kunnugt er, var for-
seta kirkjufélagsins, ,séra Birni B.
Jónssyni, falið aö bjóða heiöurs-
gestunum til kirkjuþingsins, og
vafalaust yrði hann að gangast
fyrir boði þessu, enda teljum vér
vist, að hann verði fúslega við
því.
Vér viljum geta þess hér, af því
að mörgum mun ókunnugt um
það, að heiðtirsgestir kirkjufélags
ins verða sjálfir að bera allan
kostnað af för sinnr til og frá, en
veröa að sjálfsögðu gestir kirkju-
félagsins meöan þeir standa hér
við. — Ritstj. Lögbegrs.
Ný heimilisréttarlönd.
Dominionstjómin hefir gert ráð
stafanir til þess að gera mönnum
kost á víðáttumikLu landflæmi hér
í Manitoba, til heimilisréttar og
allnærri Winnipeg til þess aö
gera. Nær það yfir 1,300 heimil-
isréttarlönd og hefir eigi verið vö
á því til heimilisréttar fram aö
þessum tíma. En nú hefir verið
fastráðið, að 15. Febr. skuli land-
nemendum gerður kostur á öllu
Thc DOMINION BANH
SELKIRK UTIBUIO
Alls konar bankastorf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
TekiP yíB innlögura, frá íi.oo að upphnfl
°g þar yfir Haestu vextir borgaðir tvisvar
sinnum á ári. Viðslriftum bæada og ano-
arra sveitaraanna sérstakur gauraur gefint,
Bréfleg innleggeg úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Greiddur höfuðstóll... $4,000,000
Varasjóðr og óskiftargróði $ 5,400,000
Innlög almennings ........$44,000,000
Allar eignir..............$59,000,000
J. GRISDALE,
bankastjóri.
ÓDÝRT
Yður vanhagar ekki um lélegan
við, heldur ódýran við. Vér höf-
um hann, og hann er góður og þur.
Hafið þér reynt $5.00 eldiviðinn
frá oss? Ef svo er ekki — væri
ekki ráð að gera það núna?
J. & L. GUNN,
Qaality Wood Deaiers,
Horni Princess og Alexander are.
Tals.: Main79i, Winnipeg.
þessu landi með venjulegum skil-
yröum um heimilisréttar landtöku.
Það telst svo til, að þetta nýja
heimilisréttarlandíflæmi sé eigi'
nema um 100 mílur frá Winnipeg,
og gefst mönnum nú hið bezta
færi á að afla sér ábúðarlanda eigi
allfjarri hinni fjölmennu miðstöð
alls viðski ftalifs í Vesturlandinu.
Heimilisréttarlöndin, þessi nýju
eru á þeim stöðvum er hér segir:
Öll tiltæk lönd í:
Township 26 og 27, range 5 v.
Township 27, range 6, vestur.
Township 27, range 8 vestur.
Township 11, range 13 austur.
Townaship 3 og 8 ('inclj, range
t6 austur.
Margt af þessun) Iönckim kvað
vera mjög völ fallið bæði til akur-
yrkju og griparæktar, sérsstak-
lega þau, sem liggja fyrir vestan
fyrsta hádegisbaug. Á síöustu ár-
um hefir bygð verið að smáfjerast
norður eftir um Dog Lake og víð-
ar eftir tanganum milli Manitoba-
og Winnipeg-vatna.
Eins og sjá má á landabréfinu
liggur svæðið i townships 26 og
27, ranges 5, 6 og 8 vestur, noriSur
og austur af Dog Lake og segist
landkannendum svo frá, að þar sé
mjög vænleg lönd til ábúðar. Má
því vænta þess, aö nýju heimilis-
réttarlöndin sem þar eru verði
numin skjótt, eða á komandi vori
og sumri valið úr þeim.
%
Fyrir landkosta sakir mun fýsi-
legt að setjast að þar nyrðra, en
samgölngubætur vjentanlegar, því
að nú virðist sem varda geti orðið
langur dráttur á því, að Oak Point
brautin verði járnlögð norður eft-
ir. FyLkisstjórnin ætti nú að sjá
sóma sjnn í því aö draga bændur
þar norður á milli vatnanna ekki
lengur á þessari bráðnauðsynlegu
samgöngubót, sem búið er að marg
lofa þeim, en að vísu að marg-
svíkja þá um.
------------ I
Pinchot-málin.
Innanríkisráöherra Bandaríkj-
anna, Mr. Ballinger, hefir sætt
mjög tniklum árásum í blöðum og
timaritum undanfamar vikur, út
af afskiftum stnum af kolanámum
í Alaska og fossa-löndum í Banda
ríkjunium, sein eru stjómareign.
Forsetinnn lét lannsaka þær ákær-
ur, og þegar ln.nn var kominn að
raun um að Ballinger væri sýkn
saka, lét hann víkja þeim tnanni
úr embœtti, sem hafið hafði árás-
irnar á Bailinger. Þessi maður
heitir L- A. Glavis, og var umboðs
maður á landskrífstofu Banda-
ríkjanna. Árásimar á Ballinger
hédu þá áfram, og vildi hann þá
rannsaka mál sín frá upphafi, svo
að alUr gætu séð, að hann væri
saklaus. Fimta þ. m. voru tillög-
ur bomar fram í senatinu og þing-
inu i Washington, að hefja ítar-
lega rannsókn í málum þessum.
Ballinger hafði krafist þess, • að
rannsökuð vrðtt störf þeirrar
r