Lögberg - 23.02.1911, Blaðsíða 1

24. AR
WINNIPEG, MAN., Fimtudaginn 23. Febrúar 1911.
FRUMVARP VIÐSKIFTASAMNINGA.
Kongretsinn samþykkir fmmvarp viískiflafrnnicceria nreíj 221"at*
kvæði gegn 92. — Frumvarpið fer til lenatsins. Demókratar
fylgja því eindregið.
Hinn 14. þ. m. fór fram at-
kvæöagreiðsla um frumvarpið við-
víkjandi viðskiftasamningunum í
kongressinum. Frumvarpiðf var
samþykt með 221 atkvæði gegn
92. Meiri hluti republicana greiddi
atkvæði á móti því; 78 atkvæði
með en 87 á móti. Demókratar
hins vegar studdu frumvarpið ein
dregið; af þeirra húlfu voru 143
atkvæði greidd með þvi, en 5 ein
á móti.
Frumvarpið fer nú til efrideild-
arinnar, senatsins, og nokkur ó-
vissa er á um örlög þess þar. Taft
forseta er mjög ant um að frum-
varpið nái samþykki senatsins og
hann hefir fastráðið að láta ekki
fresta málinu heldur sjá um, að
senatið leggi úrskurð á það, ann-
aðhvort felli frumvarpið eða sam-
þykki það, að hann hótar að kalla
saman aukaþing, ef senatið færist
undan að bera frumvarpið undir
atkvæði. Umræður urðu all-lang-
ar og ákafar um frumvarpið áður
en það var borið undir atkvæði í
kongressinum; höfðu republicanar
lengstaf orðið bæði með og móti,
en úrslitin urðu þau sem fyr er
getið.
Brezka þingið.
Rætt viðskiftafrumvarpið.
Andstæðingar Asquith stjóm-
arinnar urðu fyrst til aö ræða um
viðskifta frumvarpið Canada og
Bandaríkjamanna. Var Mr. Bal-
four málshefjandi. Hann hélt því
fram, að ef frumvarpið yrði sam-
þykt mundi það verða brezka rík-
inu til hins mesta tjóns og ó-
happa. Mr. Asquith svaraði hon-
um og kvaðst feginn hefði óskað,
að þessu máli hefði ekki verið
hreyft í brezka þinginu. Hann
taldi það óviturlegt, aö Bretar
færu að skifta sér af viðskifta-
málum, sem Canadamenn og
Bandaríkjamenn væri að semja
sm á milli, upp á sitt eindæmi.
Hann kvaðst samt aldrei hafa ef-
ast um, að Bandaríkjastjóm mundi
fyr eða síðar hafa neyðst til að
rjúfa tollgarð þann (hinn mikla,
er legið hefði milli Canada og
Bandaríkja. — Brezk blöð hafa
rætt mál þetta allítarlega. Liber-
alar eru viðskiftasamningunum
heldur hlyntir, og telja þá spor í
fríverzlunaráttina, en uníonistar
em þeim andvígir, finna þó það
helzt að samningunum, að þeir
muni verða til þess, að skerða ein-
ing brezka veldisins.
Peary ámælt.
í umræðunum um flotamála-
fmmvarpið i kongressinum var
hafin snörp árás á Peary norður-
fara. Þingmaður einn lét sér það
um mimn fara, að hann væri
“svikari ’ og '“óisa.snindamaður”,
sem sjálfsagt væri að reka úr her-
þjónustu. Vinir Peary’s fóm að
bera hönd fyrir höfuð honum, og
kölluðu hann hetju og mikilmenni,
en það lét þingmaðurinn, sem
tekið hafði að amæla Peary, Ma-
eon frá Arkansas, sér ekki skiljast
og var fastur á því, að reka ætti
Peary úr sjóhernum.
Þýzkalandskeisari.
Vilhjálmur Þýzkalandskeisar
hefir veríð sjúkur undanfarið, er
er nú orðinn vel hress aftur. Hanr
kvað hafa lýst því yfir, að hanr
ætlaði sér aö ferðast til Englandí
í vor og vera viðstaddur er af-
hjúpaður verður í Maimánuð
hinn skrautlegi minnisvarði, ei
brezka þjóðin hefir nú látið reisj
yfir Victoriu, hina ástsælu drotn-
ingu sína.
Landveitingabeiðni
Saskatchewan-fylkis
Mikilvægt nýmæli.
Mikilvægt nýmæli var það, sen
Turgeon dómsmálastjóri bar upj
í fylkisþinginu 1 Saskatchewan n;
lega. Nýmælið er það, að Sas
katchewan stjórnin ætli að skon
á sambandsstjórnina, að veitr
fybkisstjóminni í Saskatchewan
öll fylkíslönd, ásamt öllum málm-
um og trjáviöi, sem á þeim er
Dómsmálastjórinn gat /þess, a
það væri ætlan fylkisstjórnarinna
að áskoran þessi kæmi fyrir sarr
bandsstjómina um það leyti, ser
tekið væri til landamerkjamál
Manitoba.
Hundur bjargar heimilisfólki.
Nýskeð bjargaði hundur fjöl-
skyldu i Chatham, Ont, frá bráð-
um bana. Hundurinn tók til að
gelta að næturlagi, og rifa 1 hurð
á svefnherbergisdyrum húsbónda
sins, þangað til bóndinn fór á fæt-
Brim brýtur flóð^arð.
Frá Victoria, B. C., fréttist it
var við Kyrrahafsströndina, hai
brotnað flóðgarður við Ross Ba
200 yards að lengd. Flóðgarður
inn hafði verið gerður til varna
grafneit nokkrum þar við flóanr
Gekk sjór yfir grafreitinn, rau
legstaðina og sópaði nokkmm lík
kistum á haf út. Nokkur hú
hafa skemst af brimgangmum oj
fleiri skemdir orðíí^ en eikk
manntjón svo menn viti.
Armleggur laganna.
Nýskeð ritaði fylWisstjórinn
Ontariofylki undir skipunarbré
til að taka fastan í Torontobor
mann nokkurn írskan, er frami
Iiafði smáþjófnað austur á írland
áður en hann flutti vestur. Ham
hafði stolið $15 eða $16 af írskun
ur, og fann þá að kviknað var í
húsinu. I lann komst með naum-
indum úr eldinum ásamt konu
sinni og dóttur, en heimilið brann
til kaldra kola. þykist maðurinn
sem var kaúpmaður, i Chatham,
eiga hundinum líf sitt að launa.
Vatrisflóð í Iowa-dölum.
Braðaþeyr rann á í Iowadölun-
um í fyrri viku og snjó leysti svo
skjótt, að vatnsflóð mikil urðu
einkanlega í dölunum austanverð-
um og hafa flóðin gert stórtjón
allviða. Meðfram Wapsie og
Maquoketa fljótunum er sagt að
ladkfé, naut, sauðir og svm, hafi
druknað svo hundruðum skiftir,
og fólk orðið að flýja. úr híbýlum
sinum a hærri staði. Tveirum ’
veiðimönnum varð mannbjörg úr
flóðunum. Þeir höfðu engin úr-
ræði haft önnur, en að klifra upp
í tré, og höfðu setið þar í 24 kl-
stundir þegar þeim varð bjargað.
Menn muna ekki til aö jafnmikil
flóð hafi komið þar austur í döl-
unum síðan 1870.
lögregluþjóni. Verður hann nú
fluttur heim til írlands til að
afplána glæp sinn. í þetta skifti
hefir armleggur laganna orðið svo
langur, að hann náði i sökudólg-
inn um 4,000 mílna veg yfir láð
og lög.
Plágan í Kínp.
Sýkin breiðist út.
Nýjar og hræðilegar sögur ber-
ast af plágunni miklu sem gengur
í Kína. Tekist hefir að hefta sýk-
ina nokkuð í Mukden sunnan-
verðu, en i hinum öðrum hlutum
Manchuriu geysar yeikin mjög
ákaft. h'rá Harbin fréttist að
þar deyi daglega 250 manns. Þar
er jörð gaddfreðin og ekki hægt
að jarða líkin og kistunum er rað-
að hverri við hliðina á annari og
likkisturöðin orðin hálfa mílu á
lengd. Sýkin er heldur í rénun
1 stærstu bœjunum,, en breiðist
óðum út um sveitimar 1 Kína.
Nýtt deyííngarlyf.
Frá Baltimore, Md., fréttist að
við John Hopkins sjúkrahúsið þar
syðra sé nú farið að nota volgt
vatn að deyfingarlyfi við upp-
skurði. Þegar uppslcurður er
gerður við botnlangaveiki er
volgu vatni dælt inn undir hör-
undið þar er skurCmn skal gera,
og þarf eigi að svæfa sjúklinginn
því að nægilega mikið af volgu
vatni deyfir sársaukann svo að
sjúklingurinn hefir engar kvalir
meðan á uppskurðinum stendur,
en getur horft á alla athöfn lækn-
isins. Sá þykir og kostur við
þetta nýja deyfingarlyf, að sjúk-
lingurinn kennir eigi eftir upp-
skurðinn neinna þeirra óþæginda,
er oft verður vart við eftir notkun
ethers og annara svæfingarlyfja.
Rússar og Kínverjar.
Samningamir frá 1881.
Rússar taka nú aö ýfast mjög
við Kínverja og hafa tilkynt Bret-
um, Þjóðvefjum og Frökkum að
þeir^mundu halda her sínum að
landamærum Kínverja, og er Kín-
verjum gefið það að sök, að þeir
hafi rofið samningana, sem gerð-
ir voru í Pétursborg 1881. Aðal-
ágreiningsefnin mi’li Rússa og
Kmverja eru: fríverzlun í Mon-
golíu, sérréttindi Rússa í Kína og
stofnun konsúlsembœttis rúss-
nesks í Koebdo 1 Mongolíu. Það
er alkunnugt, að ágreiningur hef-
ir verið um skilning á samningum
þessum frá 1881. Samningstíminn
er útrunninn í þessum mánuði, og
heyrst, aS Kínverjar væru
ófúsir til að endurnýja þá, nema
þá að þeim væri breytt al'mikið,
og orsökin til þess, að Rússar
fylkja her sínum á landamærun-
um mun aðallega vera sprottin af
þvi, að Kínverjar hafa færst und-
an að endumýja samningana.
Kínverjar eru öldungis óviðbúnir
að mæta Rússum í ófriði, og
munu skjóta máli sínu til úrskurð
ar stórveldanna, hvaða liðsinni
sem þau veita þeim.
Ur bænum
og grendinni.
Mr. og Mrs. Oliver hafa beðið
Lögberg að flytja þakkir sinar til
allra, er heiðruðu útför dóttur
þeirra siðastl. þriðjudag.
fsl. conrervativi klúbburinn
býður ísl. liberal k’úbbnum í
kappspil næstk. þriðjud.kv. í saln-
um undir Únítarakirkjunni.
Séra N. Stgr. Thorlakson mess-
ar á Gimli næstk. sunnud. kl. 2.
“Piano ricital” fór fram s.l.
laugard. 1 skólasal Imperial Aca-
demy of Music, og verða samskcm
ar samkomur framvegis haldnar
þar tvisvar í mánuði i vetur. Á-
heyrendur luku lofsorði á nem-
endur Dr. Homer, O.Donald, Mr.
S. K. Hall og Mrs. Nickels. Þar
voru 4 ísl. nemendur: Lára Blön-
dal, Guðrún Jóhamison, Carolina
Gunnlaugson og Alla Bardal, sem
notið hafa kenslu hjá Mr. Hall.
. .A öskudaginn—Giftar konur í
stúkunni Skuld bjóða öllum^ ísl.
Goodtemplurum heim til sín í G.
T. húsið næsta miðvikudagskvöld
(1. MarzJ. Veítingar: kaffi og
pönnukökur.
í ritgerð hr. J. J. Bildfells, sem
út kom í blaðinu 16. þ.m. hefir
misprentast:
í 3. d. heilbrigð f. heilbrigt
1 4. d. sýki f. síki.
í 4. d. en f. er.
í 5. d. öheppilegt f. óheyrilega.
Þann 17. þ.m. vuru þau Frið-
ijörn Jósefsson og Guðný Elisa-
bet Sigurðardóttir gefin saman í
hjónaband aö heimili Baldvins
Benediktssonar 622 Maryland str.
hér í bænum. Dr. Jón Bjarnason
gaf þau saman.
f fyrri viku komu hingað til
bæjar utan úr Alftavatssbygð Mr.
og Mrs. Sig. Sigbjömsson ásamt
ungri dóttur sinni og ennfremur
Jónas og Valdimar Jónssynir.
Þeir Sigurður, Valdimar og Jónas
Uppreisn á Haiti.
Grimmileg manndráp.
Innanlands óeirðir hafa verið
allmiklar á Haiti þenna mánuð og
hefir Simon forseti bælt þær nið-
ur allóvægilega. Byltingamar hóf-
ust á því, að fylgismenn Le Conte
hershöfðingja náðu á sitt vald
tveimur eða þremur borgum í
lýðveldinu norðanverðu. Le Con-
te hershöfðingi var innanrikisráð-
gjafi stjórnaríormannsins, sem
næstur var á undan Simoni, og
fyrir tveim árum voru að tilhlutan
Le Conte tíu eða ellefu velmetnir
ibúar á Port au Prince teknir af
lífi; jafnskjótt og Simon forseti
varð þess var, að uppreisnarmenn
höfðu náð undir sig borgum þess-
um sem fyr er getið, sendi hanu
herhð norður í land. Biðu bylt-
ingamenn hvern ósigurinn eftir
annan og voru foringjar þeirra
handteknir, herréttardómur upp-
kveðinn yfir þeim skyndilega og
þeir af lífi teknir. Eitthvað níu
eða tíu herforingjar upprcisnar-
manna hlutu þessi atdrif, flestir
frægir menn og mikilsmetnir. En
þegar hér var komið reis upp bisk-
upinn ; norðanverðu lýðveldinu
og mótmælti þessum aðförum.
Simon lét þá stöðvast manndráp-
in. Um sama leyti lýsti Banda-
rikjastjórn yfir óánægju sinni yf-
ir þeim grimmilegu refsingum, er
uppreisnarmenn voru látnir sæta,
og væri slikt atferli eigi samboðið
siðuðxun mönnum. Upprcisnin er
nú til lykta leidd. En þegar stjórn
in gerði þá yfirlýsing heyrinkunna
voru , allar sendiherrabyggingar
fullar af flóttamönnum. Le Con-
te hafði flúið á náðir þýzka sendi-
herrans í Cape Haytien og komst
því að eins lífs af, að sendiherr-
ann skaut yfir hann skjólshúsi.
hafa stundað fis.kveiði viö Long
Point, Man., ásamt fjórða manni
lengstaf, síðan í haust. Fiskveið-
>n hefir gengið prýðilega. Þeir
eru nýhættir veiðiskapnum og
hafa síðan í haust veitt upp á
$1,600 og þó rúmlega. Flutnings-
kostnaðurinn hefir verið tölu-
verður. En dáfallegur skildingur
er þetta, sem þeir félagar hafa
haft upp úr vetrinum, og þó voru
þeir að eins þnr einn mánuðinn.
Þau hjónin Mr. og Mrs. Sig-
bjömsson lögða af stað vestur til
Leslie á þriðjudaginn var. Þau
eiga heimilisréttarland þar vestra.
Bræðumir Jónas og Valdimar ætla
vestur bráðlega og setjast að á
heimilisréttarlöndum, sem þeir
eiga skamt frá Leslie.
Þann nk þ.m. urou þau hjónin
Mr. og Mrs. Eggert Oliver að 675
Bannatyne Ave. fyrir þeirri miklu
sorg, að missa dóttur sína Louise
Margrét Oliver 17 ára gamla, ein-
stakiega efnilega og góða stúlku.
Hún hafði legið sjúk í hálfan
fimta mánuð. Dr. Jón Bjarnason
flutti húskveðju .að heimili for-
eldranna og ltkræðu í Fyrstu lút.
kirkju. Fjöldi fólks var viðsta id-
ur jarðarförina og bar það ásamt
hinu mikla blómskrúði og sveig-
um sem líkkistuna prýddu, ljósast-
an vottinn um þá innilegu hlut-
tekningu sem fólk sýndi foreldr-
unum i þessari þungbœm sorg,
sem þeim bar að höndum. Líkið
var flutt vestur til Baldur og jarð-
að í grafreitnum við Brú P.O.
Samkoma kvenfél. Fyrsta lút.
safnaðar fór fram á þriðjudags-
kvöldið var, svo sem auglýst hafði
verið. Til skemtana voru ræður,
söngur og hljóðfærasláttur. Miss
Salome Halldórsson tlutti þar er-
indi um kvenhetjur í skáldsögum
Shakesp^ares, en séra Rúnólfur
Marteinsson talaði um háskólamál
Manitobafylkis. Samkoman fór
mjög vel fram og var prýðdega
vel sótt. Menn hafa fyrir löngu
komist að raun um, að það borgar
sig að sækja samkomur kvenfé-
lags Fyrsta lút. safn, og ný sönn-
un þess var þessi vandaða og
skemtilega samkoma á þriðjudags
kveldið var. Veitingar voru til-
reiddar í sunnudagsskóla salnum.
— Páfinn hefir verið sjúkur
mjög undanfamar vikur, en er nú
í afturbata og tekinn að gegna
skyl<Justörfum sínum.
Manitobaþingio.
Umræðurnar um hásætisræðuna
hófust fyrir alvöru um miðja
fyrri viku. Foringi liberala, Mr.
Norris, hleypti af fyrsta skotinu í
þeirri orrahrið. Amælti hann
stjórninni meðal annars fyrir út-
ganginn á kjörskránum við síð-
ustu fylkiskosningar, og hélt því
fram, að kjörskrár þær, sem send-
ar hefðu verið út hefðu ekki ver-
ið staðfestar fcertified listsj, og
á þeim nöfn um sextiu manna,
sem dómari hefði áður úrskurðað
aö ekki ættu þar heima. Verð á
kjörskrám ætti samkvæmt gild-
andi lögum að vera 20 cent, en í
Morris hefðu þær fyllilega endur-
skoðaðar ekki fengist fyrir minna
en $6.30. Út af þessu atriði urðu
orðahnyppingar töluverðar milli
Mr. Norris og dómsmálastjórans
einkanlega. DómsmáLstjórinn bar
það á Norris, að hann væri að
sneiða að dómurunum, en Norris
neitaði þvi og kvaðst engum öðr-
um um ólagið á kjörskránum
kenna en Roblin stjórninni og
hennar handlangurum.
Linræðunum hefir verið haldið
áfram með talsverðu fjöri, og all-
margir tekið þátt í þeim bæði til
sóknar og varnar.
Fulltrúar binclindismanna eða
•þeirrar hreyfingar, er lokað vill
láta vinveitingahúsum 1 fylkinu,
gengu fyrir Roblin stjórnarfor-
mann á fimtudaginn var, og fluttu
mál sitt við hann. Hann tók því vel
eins og auðvitað var, en þó lítð á
öllu, lofaði ‘einlægri íhugun’ máls-
ins en vildi þó helzt friða nefnd-
ina með þvi, að vinveitingalögin
væru nægilega góð, og bindindis-
menn þyrftu ekki beinlínis neinna
umbóta í þeim efnum. Þeir gætu
komið fram öllu, sem þeir vildu,
með tilstyrk þeirra laga. Ekki
virtust nefndarmenn geta látið sér
skiljast það, að minsta kosti ekki
sumir þeirra.
Herra T. H. Johnson bar upp
frumvarp til laga um það, að
numið væri úr gildi það áicvæði, er
óheimilar Winnipegborg, að ann-
ast raflýsingarstarfrækslu upp á
eigin býti. Hann hefir borið upp
frumvarp þess efms á öllum þeim
þingum, sem liann hefir setið, en
aldrei hefir stjórnarinnar mönn-
um þóknast að Ijá slíku lagafrum-
varpi fylgi sitt.
S. Hart. Greenj, þingmaður í
Norður Winnipeg, hélt snjalla
ræðu á fimtudaginn var. Hann
talaði um málefni verkamanna,
beina löggjöf og stefnu stjómar-
innar viðvíkjandi ólöglegri vín-
sölu á hinu svo nefnda einangraða
svæði hér í bœnum. Hann benti á
hve litið núverandi stjorn hefði
hugsað um verkalýðinn og sagði
meðal annars: “Stjomin kann að
spyrja hvað hægt sé að gera fyrir
verkalýðinn. Verkalýðurinn þarf
betra lífsviðurværi, meiri og betri
klæðnað, betri íbúðarhús, án þess
að þurfa að vinna jafn hart fyrir
æssum þægindum eins og hann
gerir nú. Verkalýðurinn þarf
meiri frístundir og lengri, til að
auðga anda sinn, til aö njóta lífs-
ins og til að lifa lífi sínu eins og
skynsemi gæddar vemr. Verkalýö
urinn getur ekki unað því að
jurfa að vinna svo, að menn þurfi
að “gera sitt sárasta”. Verkalýö-
urinn æskir eftir hærra kaupi og
styttri vinnutíma og betri vinnu-
kjörum.”
Eitthvað 19 frumvörp gængu
i gegn um aðra umræðu á föstu-
daginn og var vísað til nefnda.
Á mánudaginn var sóttu full-
trúar ýmsra kvenréttindafélaga á
fund Roblins stjórnarformanns,
til að ræða við hann áhugamál sin
og beiðast aukinna réttinda til
handa konum hér í fylki. Meðal
annara voru þar fulltrúar frá hinu
Fyrsta isl. kv. kvenfélagi í Ame-
ríku þær: Mrs. B. Pétursson og
Mrs. S. Pálmason. Konurnar fóru
þess á leit, að lög yrðu safnin, sem
óheimiluðu kvæntum manni, að
selja eignir sínar og skilja konu
sína eftir félausa með bömiri, og
ýms fleiri réttindi viðvíkjandi
erfðum til handa konum og börn-
um beiddust konumar að fá lög-
leidd. Stjórnarformaðurinn svar-
aði því máli svo, aö ætlast væri til,
að á þessu þingi yrði borið upp
framvarp til aukinna kvenrétt-
inda, og þegar það væri komið til
lagabreytingarnefndarinnar þá
skyldi kvenfélaga fulltrúunum gert
aðvart, og fengju þær þá að bera
fram tillögwr sínar við þá nefnd.
Leiðtogi liberala í fylkisþing-
inu bar upp svohljóðandi tillögu á
mánudaginn var:
“Þetta þing felst á frumvarpið
til viðskiftasamninganna milli
Canada og Bandríkja, er stjórnir
þeirra landa hafa komið sér sam-
an um, og leggur það til, að sam-
bandsþingið samþykki frumvarp-
ið.
“Þetta þing leyfir sér og virð-
ingarfylst, að leggja til, að sam-
bandsstjórnin taki til nánari íhug-
unar tollmálið, í því skyni að færa
drjúgum niður toll á akuryrkju-
verkfærum, eða koma á tollfríum
viðskiftum á þeim milli Canada
og Bandaríkja.”
Um þessa tillögu urðu miklar
umræður og mæltu ráðgjafarnir,
einkum Rogers, fastlega á móti
henni, og gerði við hana breyting-
artillögu, margliðaða, þess efnis,
að við&kiftasamningarnir fyrir-
huguðu væm alls ekki æskilegir
fyrir Canada hönd, en Canada-
mönnum væru engar viðskiftaum-
bætur jafn mikilvægar eins og
verzlunarldunnindin við Breta. I
svari sínu til Rogers benti Mr.
Norris á það, að brezku verzlun-
arhlunnindunum væri engan veg-
inn hnekt með þvi að viðskifta-
frumvarpið yrði samþykt, en hins
vegar væri það gleðilegt tákn tím-
anna, að conservatívar værti nú
loks farnir að sjá það, að toll-
hlunnindin brezku væra hagkvæm,
en það hefðu þeir ekki getað látið
sér skiljast fyrri, en barist á móti
þeim með hnúum og hnefum, þeg-
ar Iiberalar hefðu verið að fá þau
lögleidd undir Laurierstjórninni.
Hlœgilegt afvik.
Óvenjulega hlægilegt atvik skeði
í Ottawa þinginu 20. þ.m.— Hon.
Frank Oliver dró athygli þing-
manna að fréttagrein, sem birzt
hefði í blaðinu Telegram í Winni-
peg 18. þ.m., þar sem prentaður
var útdráttur úr ræðu herra G. H.
Bradbury’s, þingmanns Selkirk-
kjördæmis, er hann átti að hafa
haldið 1 Ottawa þinginu, um St.
Peters Indiana svæðið, og við þá
ræðu hafði blaðið hnýtt svari frá
Oliver ráðgjafa. Sagðist blaðinu
svo frá, að ræða ráðgjafans hefði
Verið staðlaus skamma-vaðall 1
garð Bradbury’s og blákaldar neit-
anir, en ekki minsta tilraun gerð
til að færa fram rök fyrir neitun-
unum.
Mr. Oliver kvaðst ekkert hafa
við það að athuga, þó að blöð
flytti ræður, sem Bradbury hefði
aldrei haldið, en hann kynni því
illa, að Telegram væn að gera sér
upp svör við slíkum ræðum.
Mr. Bradbury tók þá til máls,
og kvaðst miklum tálum tældur.
Hann kvaðst hafa búist við því,
að sér gæfist færi á að tala um
St. Peters Indiana svæðið, og
hefði hann gefið sögumanni Tele-
grain’s útdrátt úr því, sem hann
ætlaði að segja, og hefði það ver-
ið birt fyr en skyldi.
Mr. Bradbury sagði, að þetta,
sem sagt væri um svar Mr. Oli-
vers, ætti við ræöu þá, er ráð-
gjafinn hefði haldið á seinasta
þingi, og verið hefði skamma-
vaðall. Hann vék að því, að hann
væri ekki eini þingmaður, sem
þetta hefði hent. Hann kvaðst
hafa ástæðu til að ætla, að slikt
hefði líka hent járnbrautarmála-
ráðgjafann. fhlátur.J
Mr. Oliver svaraði góðlátlega.
kvað sér þó þykja óvarlega farið
i sakirnar, þegar blöJSin léti sér
ekki einasta nægja að bíVta það,
sem Mr. Bradbury ætlaöi að
segja, heldur og svör sín.
Malinu lauk með a’mennum
hlátrasköllum, svo að jafnvel Sir
Wilfrid Laurier og R. L. Borden
hlóu líka. Og það þarf varla að
efa, að atburður þessi veki hlátur,
svo víða sem hann spyrst.
NR. 8
Safnaðafulitrúafnndur.
16. Febr. 1911 héldu fulltrúar
þeirra safnaða, er gengu úr
kirkjufélaginu íslenzka í Vestur-
heimi árið 1909 og standa fyrir
utan það, fund með sér í Tjald-
búðinni í Winnipeg.
Á fundinum vora 19 manns.
Höfðu sex söfnuðir sent fulltrúa.
Samþykt var aO hafa fundinn
fyrir lokuðum dyrum.
Forseti fundarins var kosinn
séra Fr. J. Bergmann, en skrifari
séra Lárus Thorarensen.
A dagskrá var að ræða um það,
hvernig svara skykli tilboði
kirkjuþingsins siðástliðið sumar,
þar sem það skorar á þá söfnuði,
sem gengu úr kirkjufélaginu, og
á hhitaðeigandi prest, að ganga
inn i það aftur. Um það spunn-
ust allmiklar umræður á fundin-
um. Og var síðan nefnd kosin til
að athuga málið. Kosningu (skrif-
legaj i þá nefnd hlutu þessir:
Friðrik Bjarnason,
Gamalíel Þorleifsson,
Lárus Thorarensen,
Metúsalem Einarsjgon <og
Sigfús Bergmann.
Nefnd þessi lagði fram tillögur
sínar daginn eftir á fundinum.
Hafði hún komið sér saman um
svo látandi svar til kirkjufélags-
ins:
“Viðvíkjandi því tilboði hina
evangeliska 4úterska kirkjufélags
ísledinga í Vesturheimi, siðastlið-
liðiö sumar, að þeir söfnuöir
gangi inn í það aftur, sem sögðu
skiliö við kirkjufélagið og hafa
gengið úr þvi fyrir samþyktir þess
árið 1909, þá leyfum vér oss að
fara þess á leit, að hið háttvirta
kirkjufélag gefi oss svolátandi
upplýsingar:
Er tilboð þess um inntöku hlut-
aðeigandi safnaða, innifalið í því,
að þessir söfnuðir geti ver ð og
starfað innan svæðis kirkjufélags-
ins þó að söfnuðirnir haldi fast
við þau málefni í framtíðinni, sem
urðu að ágreiningsefni milli þess-
ara safnaða og kirkjufélagsins,
þegar söfnuðirnir gengu úr fé-
laginu ?
Til frekari skýringa skulum vér
taka það fram, að vér getum ekki
fallist á þær staðhæfingar hins
háttv. kirkjuþings 1909, að trúar-
játningar þess séu bindandi, því
að kirkjulegar trúarjátningar era
fremur leiðbeinandi en si-bind-
andi; né heldur getum vér gengist
undir það, að trúarmeðvitund
mannsins megi ekki hafa úr-
skurðarvald yfir heilagri ritningu,
með því að oss væri þá ekki fylli-
lega ljóst, livað það sé, er þá ætti
að dæma um gildi ritningarinnar,
ef það er ekki trúarmeðvitund
hins frjálsa mannsanda; ennfrem-
ur býður sannfæring vor oss að
neita því, að öll ritningin sé bók-
staflega innblásin af guði. Hins
vegar viljum vér starfa að kirkju-
°g trú-málum í evangeliskum,
kristilegum anda og á trúar-grund
velli heilagrar þrenningar.
Þegar hið háttv. kirkjufélag er
búið að svara . framangreindri
fyrirspurn vorri og veitir oss full-
komið jafnrétti í kirkju- og trú-
málum, þá fyrst gæti það komiö
til greina, að söfnuðir þeir, og
prestar þeirra, sem hér eiga hlut
að máli, gengju inn 1 kirkjufélag-
ið aftur.”
-Ml-snarpar uinræður urðu um
{æssar tillögur nefndarinnar; og
til að miðla ögn málum, bar for-
seti fundarins upp breytingar-
tillögu á þessa leið;
“Svo framarlega sem kirkjufé-
lagið vill leyfa söfnuðum þeim og
prestum, sem hér eiga hlut að
máli, að vera og starfa í kirkjufé-
laginu með þeim skilningi á biblí-
unni og trúarjátningum, sem fram
hefir komið hjá þeim, með fullu
jafnrétti og óskoruðu samvizku-
og skoðana-frelsi, viljum vér mæla
með því við söfnuði vora, að þeir
gangi inn aftur í kirkjufékigið.”
En breytingartillaga þessi var
feld með 15 atkvæðum gegn 4.
TilUgur nefndarinnar voru síðan
samþyktar með sömu atkvæöa-
tölu.
Eftir stuttar umræður þar 4
eftir var fundi slitið.
Láras Thorarensen,
(skrifari fundarinsj.