Lögberg - 18.04.1912, Síða 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. APRÍL 1912.
En sá munur að eiga heima innarlega í bænum
Ekkert þreytandi ferðalag með strœtisvögnum; ekki þurfa menn þá að hanga í vagnhönkum, ekki að bíða
Tímasparnaður í hvívetna og tíminn er peningar þegar á alt er litið.
Nú þurfið þér að ferðast í 40 til 50 mínútur til að komast til venju-
legra lóðareita utan við bæinn, og fara þangað í vögnum hlöðnum fólki,
og oft þó að að ganga fimtán til tuttugu mínútur eftir það.
Til þess að komast til SOUTHWIEW í sumar þurfið þér ekki
annað en að stíga á strætisvagn, og bruna gegnum skemtilegasta og á-
litlegasta hluta bæjarins og vera kominn inn í bæ eftir tæpar 20 mínútut.
SOUTHVIEW er nú orðið húsabygginga svæði. Lað er þrem
mílum nær en lóðareitir í Suður-Winnipeg utan bæjar takmarka, sem
slengt er á markaðinn.
SOUTHVIEW er aðeins 400 yards frá bæjartakmörkum, og það
er ekki nema örstuttur gangur þangað frá C. N; R. verkstæðum og járn-
brautar görðum í Fort Rouge.
m
SOUTHVIEW er hér um bil beint á móti Elm Park og rétt sunnan við Crescentwood. Á slíkar slóðir færa sig helztu menn Winnipeg-
baejar og lóð í SOUTHVIEW verður því verðmætari og eigulegri sem árin Iíða.
$9.00 fyrir fetið og þar yfir. Skilmálar aðgengilegir
Skoðið alla lóðareiti, sem í boði eru og farið síðan og sjáið SOUTHVIEW. Þér munuð sannfærast um að það 01* bezt. Litið mn sl |)6SSci
skrifstofu, tiltakið tíma til að skoða SOUTHVIEW; og fáið uppdrátt og verð á lóðum á þeim stað.
SKULI HANSSON & CO.
Real Estate and Investment Brokers
AIKINS BUILDING, 221 McDERMOT AVENUE, WINNIPEG

,a v,
m
f’tíí"
ti*
aVil
'HjÍM.
M
,il|l

/
mm

C&ESCENTWOOO
mttnr

\%
COIIPON
SKULI HANSS0N & C0
Aiklns Buildirig,
221 McDermot /\ve., Winnipeg
Gerið svo vel og sendiö mér allar
upplýsingar viövfkjandi Southview.
Nafn............................
Heimili...........................
rntoNd,

OEpor
PORTACE
-&MAIM_

| rf
y
Frá Berlin.
Berlin
sem
er
Landfræðisfélagiö í
eitt af lielztu félugnm. sem til eru
[æirrar tegandar, og elzt annað en
íandfræðisfé'agið i f’arí>. Et' þar
einkuni að minnast annara eins
rnanna og Alexanders von Hum-
boldts. Karls Ritters og Ferdiji-
ands von Richthofen. \ ar Rich-
thofen forseti félagsins, þegar
hann lézt, 1905. flestum harm-
datiði. Hann var einn af helztu
vísindamönnttm Þjóðverja, braut-j
ryðjandi jarðfræðíngur og aðal- j
maðttr hinnar nvju. vísindalegu
landafræði, sem er mjög nátengd
jarðfræðinni. En eftir dattða
Riclithofens skipar Albrecht Penck
þar öndvegi og situr á kennara-
stóli iians í háskólanuin i Berlin.
Er Penck jafnframt einhver mesti
ísaldarfræöingur. setn nú er uppi.
I^andfræðisfélagið er til húsa i
höll einni í Vilhjálmstræti og
á þar bústað betri, en flestir sem
þá vísindagrein stunda. Er þar
yfir 30,000 binda safn af jarð-
fræði- og landfræöibókum, og
lögð fram öll helztu tímarit í J>eini
greinum. Er það bvsn. sem prent-
að er í mánuði hverjum og ósk-
andi, að þar færi nieir vit eftir
véxti. En þó er víöast ver, en í
þeim greinum.
A tveim fundunt var eg 1 land-
fræðisfélaginu í Berlín. Á öðrum
fundinum flutti eg eftir ósk
Pencks, erindi um jarðfræði og
landfræði íslands, sem síðan hefir
verið prentað í tímariti félagsins.
Umræður ufðu nokkrar eftir á.
Penck talaði auðvitað bezt og gat
íslendingar hefðu sjálfir sem Norðmenn hugsaf og þess sem
pess,
drýgstir orðið til að rannsaka og
skilja land sitt. og vært slíkt furða
ttm jafnfámenna þjóð. Hvatti
hann jafnframt latida sína til að
veita íslandi tneiri eftirtekt. en
J»eir hefðu gert. Gaman var að
hcyra, hvað laglega Penck fór að
koma áheyrendum sínum i skiln-
þeir tala. Forfeðurnir töluðti miklu
lengur norrænu, en niðjar J»eirra
dönsku, og norrænan, neðst niðri í
vitund Jieirra, vill toga J)á frá
dönskunni. Þessvegna er Jtað, sem
J»eir bera svona undarlega fram
mannitin, það er embættið, sem
virðingu nýtur, meir en maðurinn,
hversu framúrskarandi sem hann
er. Kemur þetta mest af því, að
flesta vantar dónigreind til, að þeir
geti sjálfir séð hvað þeir menn eru
í rauninni, sem þeir umgangast, og
nokkuð af Jivi. að það serri menn
“au” til að mynda, eins og 1 fjalls
nafninu Gausta. [>ar er hvorki | helzt bera lotningu fyrir, er það
ing um. liversu örðugt og viðáttu- jíslenzkt “au” né danskt. En raun-ivald, sem stöðuna hefir veitt. Frú
mikið land tsland er. og hefði ekkLar er þetta upphaflega bæjarnafn: I Elísabet Nietzsche, systir heim-
Jiurft meira til að sannfærast ttm
hvilíkur listakennari hann ef.
A ltintim fundinuin
X'orðmaður, setn talaði
höfuðsmíiður. \’arð eg þess að
vftu ekki var, að liann hefði futtd-
ið tieinar vísindalegar nýjungar, en
ferðasaga hans var fróðleg, og
margar góðar landslagsmyndir.
Frá Spitzbergen var J)að. sem hann
Gautsstaður, og er þetta Iitið sýn- 1 spekingsins fræga, sagði mér, að
ishorn ])ess. bve hryggilega nor-ibeldur hefði bróður sinum þótt
var þaðírænan er farin í Noregi. 'vinimir fækka, eftir að hann sagði
Isaachsen j En Jiarna i landfræðisfélaginu í jaf sér háskóla-kennarastöðu; þótti
Ber'ín tnátti sjá' alhnarga foringja I þcim tninka. við það vegur hans,
úr hinitm fræga. J»ýzka her. Voru sáu ekki hvers virði maðurinn var
J)að gervilegir menn að sjá ,enda|°K hversu tnikinn rétt hann hafði
eiga ]>eir betri kost mentunar. en a<5 segja: Die Berufenen brauch-
flestir aðrir, bæði að skynsetni, en keinen Beruf. Kallaðir Jiurfa
vilja og vöðvum. Ýrnsir af mönn- ;ehki embættis við. til að geta unn-
um þessum voru aðalsntenn, en,'5 "aIín sjálfum sér, J»jóð sinni og
sagði, og hafði furstinn af Monaco
knstað förina. Er Isaachsen rösk-juöfnum þeirra hefi eg leymt. Mér mannkyninu. og eiga rétt á sér.
legttr maður og hafði verið með er einkum minnistæður uppgjafa-! Útaf Jtessutn Imgleiðingum verð-
Sverdrup á “Frant' Nansens. Eft- j herforin'gi, sem á var fyrirtaks *ur mér að minnast þess, hvað Ber-
ir fvrirlesturinn var skotið á veizlu I Ijónsandlit. Felcst hann nú í elli din er konunghollur bær. Hvar
og befi eg aldrei verið í samkvæmi j sinni við rannsóknir 'á rómversk- j sem gengið er um þessa stræta-
með jafn-vtðförlum veizlugestum.
Sunúr voru komnir norðan frá
Spitzbergen. en aðrir austan úr
Miðasíu. En ýmsir hiifðu farið
víða ttni lönd beggja megin Atlanz*-
hafs og miðbaugsjarðar. Þar,var
sonttr skáldsins Jónas Lie; úr sendi
nefndinni norsktt. lítill maður hvat
legur. Kom mér til hugar, er eg
heyrði til |>eirra Isaachsens. eins
og oftar er eg heyri Norðmenn
tala dönsku Jnorsku kalla þeir
þaðj. maður setn hleypir óragur á
kargaþýfi, en vill verða ógreið-
fært, þó að hann sé ekki illa ríð-
andi. Finst mér eftirtektarvert
mjög það stríð, sem er milli þess I
um fommenjum. Ýmsir visinda- breiðu borg, blasir við hið hroka-
menn voru Jtarna lika, auk Pencks,1 fulla og harðlega andlit keisarans.
sem verður að telja með þeim j Vilhjálms II., einkennilega harð-
mynt eða harðmúluð af viljafestu.
fremstu fsínum greinum, eins og
veðurfræðingurinn Hellmann. Að
vera kennari við háskólari'n í Ber-
lín er mikil virðingarstaða, því að
J»angað er valið úr kennurum vlð
aðra þýzka háskóla, og þó að
stundum mætti sjálfsagt velja bet-
ur. þá má ]»arna Iieita einvalalið.
Og slík staða er ekki lítil hjálp til
að öðlast orðstír í vísindaheimin-
um. þvi að á Þýzkalandi er ekki
fremur en annarpstaðar, eða jafn-
vel siður, nóg að vera mikill af
sjálfum sér, rikið verður að marka
Keisarasynir erti auðvitað líka
víða á myndum, og einkum keisara
efni og sonur hans, fárra ára, sem
getur orðið keisari Þjóðverja seint
á 20. öld, J»egar margt getur orðið
breytt frá því seni nú er. Keisara
efnið vngsta er afmyndað af hests-
baki og í hermannabúningi, svo
btill sem hann er, og er þar
snemma beygður krókurinn til þess
hermannsstands, sem konungsfólk
álítur sér mest sæma.
tJt um'gluggann á gesthúsinu,
sem eg bjó í, mátti á hverjum
morgni kl. 7 sjá fara fram hjá út
á æfingavöllinn eiua af hinum
fríðu, þýzku hersveitum; glóði þar
á vopn og annan búnað, og söng-
færi, því að þeir fóru með dynj-
andi lúðrunt og byljandi bumbum
og léku jafnan eitthvert dillandi
danslag. Og einu sinni eitt undra
fagurt, sem eg hefi, þvi miður,
ltvorki heyrt áður né síðan. Þótti
fólkinu að götunni auðsjáanlega
hin mesta skemtun að sjá og heyra
og ]>usti út i gluggana, og sumt fá-
klætt. Lögunum var oft dálítið
breytt að hljóðfalli, eins og skilj-
anlegt er, ]»egar söngmenn voru
oft ríðandi, en þá er ekki gott að
hljóðfallið sé tnjög tilbreytilegt.
En mér kom til, hugar, hversu
margt það er á Þýzkalandi, sem
lagað er eftir ]>örfum herliðsins,
og það jafnvel stundum þar, sem
sízt skyldi ætla. Jafnvel 1 skóla-
bókum er ýnúslegt, sem vekur hjá
þroskuðum lesendum ýmsar hugs-
anir nm þessa herskáu ættjarðar-
ást, sem er að surnu Ieyti svo fátnýt
og mest leifar af fornu sameigin-
legu hatri á útlendingum. En væri
ættjarðarástin ])að. sem hún ætti
að vera, J)á væri ekki bætt við,
þegar logar upp úr, þessum grimanu
innanlands styrjöldum, sem koma
mönnum nærri ]>ví til að efast um
framtíð mannkynsins, einsog blóðs
úthellingarnar hryllilegu, sem urðu
á Frakklandi, ]>egar lenti saman
fátæklingum og efnamönnum og
barist var af enn þá meiri. grimd,
en þegar Frakkar og Þjóðverjar
höfðu ázt við.
Frá Seattle, Wash.
Des. 1911.
Eimreirfin.
Helgi Pétursson.
31, Marz 1912.
Allan þennan mánuð og síðustu
vikuna af Febrúar hefir verið hér
þurviðri að heita má á degi hverj-
um; oftari sólskin með frosthélum
um nætur af og til, sem gerfc hafa
loftið svalt, en veður að jafnaði
hið yndislegasta. En þrátt fyrir
hina góðu tíð og hið lofsverða
veður, sem við njótum svo iðulega
hér, J»á er alt heldur hægfara enn
hér í borginni. Nú eru þó bæjar-
kosningarnar afstaðnar fyrir hálf-
um mánuði síðan, og er víst óhætt
að segja að þær hafi liepnast vel
og fólkið náð vilja sínum, því
mikið var í húfinu og margt um
að velja.
Meðal hinna stærstu velferðar-
mála, sem fólkið átti að velja um,
voru þessi: 1. borgarstjóri kos-
inn, hinn bezti álitinn að vera til
að halda góðri stjórn og reglu í
þessum bœ, en þó með litlum
meirí hluta; 2. var “tentúnal” hér
fyrir land og sjó, sem samþykt var
með mjög miklum atkvæðamun;
hiö 3. var “civic center”, sem
stimir héldu mundi kosta þennan
bæ um tuttugu miljónir dollara, og
var því greitt atkvæði á móti því
atriði; hið 4. mál var ‘Single Tax’,
sem einnig ;var greitt atkvæði á
mótt. — Mikilla breytinga í fram-
kvæmdarattina vænta menn hér í
Jressum bæ við “terminal” sam-
|»yktina, sem á að mynda eina að-
alstöð heimsins, fyrir flutninga til
lands og sjávar, auk margra verk-
smiðju og vörugeymslu húsa, sem
húsundir manna eiga að fá fasta
atvinnu við. En hin Iheiðraða
0><a fna'rsfcj'örnamefridl '/Pcf't Comi-
missionj virðist af ein'hverjum or-
sökum að láta svo litið til sín taka
í þessu máli, eða hafa svo litla
framkvæmd í því, J»ar sem ekkert
verður þó annað séð nú sem stend-
ur en að Tacoma borg, sem er að
eins fáar núlur hér fyrir sunnan,
sé að reyna að seilast eftir “term-
inal” til sín og sem er álitið af
flestum að rnundi verða stór
hnekkir fyrir Seattle borg, ef hún
misti það úr höndum sér.
Síðan utn miðjan þennan irián-
uð hefir fjöldi manna farið héðan
úr bænum til Alaska, eins og venja
er til á vorin. Þar á meðal eru
nokkrir landar, svo sem Torfi Sig-
urðsson, Kristján Jónsson, Bene-
dikt Sigtryggs, Magnús Matthías-
son, Kristján A. Sveinsson, B. S.
Sumarliðason og fleiri, sem eg
man í svip ekki að telja, allir hinir
nafngreindtt eru ungir og einhleyp
ir menn og ætla að leita gæftt sintt-
ar í AlaSka um nokkra mánuði.
því allir búast þeir við að koma
aftur með 'haustinu. Nokkrir flú.ri
landar hafa einnig ráðið sig út um
tíma hér vestur með sjónu im. ein-
ar 100 mílur héðan, til að vir.na
J»ar á búgarði eiiium og við bygg-
ing sjúkrailtælis; eru þeir ]»essir:
Baldur Guðjónsson, Þorkdl Þor-
leifsson og Sveinn Árnason; mun
Jæssurn síðar nefndtt hafa bc ðist
að einhverju leyti betri lcjör
þarna, en þeir áttu heima að sæta
þá er þeir fóru, sem og hinurn fyr-
töldu, er til Alaska fóru.
Félagsskapur hér okkar á nteðal
hefir óhag af burtuveru þessara
j manna, en við það verður aö sitja
manna. en við því verður ekki
i gert; hver og einn verður að hugsa
1 um sjálfan sig og vill vera frjáls
í sinna gerða.
Fyrir stuttu síðan gerðu um 50
j islenzkar konur ‘hér í Ba'.lard
lekkjunni Svandísi Johnson ;hér í bæ
I óvænta 'heimsókn að kvekli dags.
Þessi óvænta heimsókn var ger 1
hús Mr. og Mrs. V'ilhjálms G.
Ögmundssonar. sem hafði meira
húsrúm en Mrs. Johnson (en hún
var þar fyrirj; hús Ögmundsson-
ar stendur á sama stræti og hús
Mrs. Johnsons, og gagnvart henn-
j ar húsi. Heimsóknin var í því
j skvni gerð. að gleðja Mrs. Jóhn-
; son á ]»ann hátt, sem vanalega ger-
I ist á þannig löguðum fundum.
Mrs. Johnson er heilsutæp kona.
Ihefir þrjú börn fyrir að sjá, það
elzta komið þó til tnikils léttis fyr-
ir hana, 14 ára piltur, sem vonandi
er að verði bráðum liennar hjálp
og aðstoð í lífinu.
Kvenfélagið “Eining” stóð fyri-
jþessari samtkomtt og fórst mjög
1 myndarlega eins og alt annað, sem
j pað fél. hefir gert, síðan það varð
; til fyrir rúmu ári síðan. Margar
j utanfélagskonur, giftar og ógiftar,
j tóku þátt i samsætinu. Rausnar-
legar veitingar og fjörugar sam-
ræður var aðal innihald satnkvæm-
isins, sem stóð til miðnættis, er all-
ar fóru heim vel ánægðar yfir að
hafa haft glaða kvöldstund með
Mrs. Johnson, sem er hin mesta
gleðikona sjálf, þegar hún getur
notið sín Jteilsunnar vegna.
Það er líkast til selt meira af,
sviknu bökunar dufti, heldur en
nokkurri annari vöru. Mest al
því hefir inni aö halda mikíö af
álúni. Til þess aö foröast þá
hættulegu sýru, skuluö þér gá aö
því, aö efnin séu skráö á ensku á
umbúöirnar. Þó oröin ,,ekkert
jálún“ standi á umbúðunum eöa í
auglýsing. þá er ekkert aö marka
j það.
í
HVl KOM HANN SEINTT
“Af hverju komstu svona seint?”
“Eg mætti Smithson.”
“Nú, það afsakar ekki minstu vit-
und, að þú komst klukkutíma of
seint til kveldverðar.
“Eg veit það, en eg spurði hvemig
hann væri til heilsu, og hann vildi
endilega segja mér út í hörgul frá
magaveikinni i sér.”
“Sagðirðu honum að brúka Chatn-
berlain’s Tablets?”
“Vitaskuld. Þess þurfti hann.” —
Allir selja þær.
West Winnipeg Realty
Company
653 Sarg'ent Ave.
Talslmi Garry 4968
Selja hús og lóöir í bænum og
grendinni; Iönd í Manitoba og
Norövesturlandinu, útvega lán og
eldsábyrgðir.
Th. J. Clemens,
G. Arnason,
B. Sigurðsson,
P. J. Thomson.