Lögberg - 06.02.1913, Síða 7

LÖGBERG FIMTUDAGINN 6. FEBRÚAB 1913.
n
Hafa fullkomnasta útbúr að til
að bera á sig sjálfar.
Þaö er natiðsynlegt, að vél sem ge ’gur með slíkum hraða
sem rjómaskilvindur gjc ra, hati gallalausan útbúnað til að
bera á sig sjálfar.
Hin nýja gerð De Laval vélarinnar hefir útbúnað, sem ber
á vélarnar sjálfkrafa stöðugt og mLið HREINA olíu, á tive n
part vélanna. Þar finnast eng n
olíugöt er fyllast með óþverra eða
fara algerlega ámis við olíu, og hver
einustu samskeyti fá stöðugt sjáti-
krafa hreina olfu frá því hólfi sem
hana geymir,
I öðrum tegundum svokal aC'ra
sjálfkrafa áhalda til áburðar olíu,
verður að bera á suma parta vélar-
innar með höndunum og enginn veg-
ur ti! að losna við óþverra sem í
olíuna kann að slœðast utan að eða
smáar málmagnir sem molast úr við
brúkunina, svo að eftir skamman tíma verður olían þrá og
skemtnir þá fínustu parta í vélinni.
D E LAVAL RJÓMA SKILVINDUR
hafa áhöld til sjálfkrafa olíu áburðar er bera nýja c'líu stöðugt
á og jafnframt Josar sig við hina brúkuðu olíu og þarrnéð all-
ar málmagnir og óþverra sem í olíuna kaun að hafa borizt.
Þessi frábœia áburðar gerð De Laval skilvmdumiar gerir
það, að vélin renuur betur og endist rnikið lengur. KomiÖ
til umboðsmanna vorra á hverjum stað og biðjiö fiá að sýna
yður kosti De Laval sjálfkrafa áburðar áhald.t.
De LAVAL DAIRY SUPPLY CO„ Ltd.
128 James St., WINNIPEG 173 WlULiAM St.. MONTREAL
þar meS fylgjandi 8 vísur úr ljóða- einkennum; það lýsir oft skarpri
bréfi frá Eyjólfi í Sveinatungu til sjón og ætið einhverri hugsun, og þó
Guörúnar Einarsdóttur á Lárustöð- hún kunni ekki ætið rétt a‘S vera, þá
um. En fyrstu vísurnar sex eru úr hefir þaS komiS fyrir, aS menn liafa
ljóSabréfi frá Eyjólfi til GuSrúnar lugsaS sig inn á rétta leiS. En hugs-
GuSmundsdóttur á SámstöSum; svo inarleys 8 gengur tómar vegleysur og
minnir mig; eg kann þaS ljóSahréí gerir aldrei vegabætur. Og eitt enn:
alt eins vel og “faSir-voriS”, þó 48 ár íaSur kynnist oft furSu vel höfund-
séu liSin síSan eg lærSi þaS. En tværl initm í einni ferhendu, og hjá alþýSu
síSustu vísurnar hygg eg vera úr er þaS v Shald málsins meira en nokk-
IjóSabréfi eftir nefndan Eyjólf til uS annaS.
GuSrúnar Eyjólfsdótttur konu GuS-
mundar yngra á SámstöSum, kveSn-
ar nokkru seinna; og meinleg prent-
villa er meS bæjarnafniS, því Láru-
staSir eru hvergi til sem eg man í
| BorgarfirSi. Er þarna því slengt
| saman pörtum úr tveirur ljóSabréf-
1 um. Höfundur greinarinnar hefir
seinustu hendingu úr þriSju vísunni
svona: “arma drifta rjóSur”, en eg
lærSi hana svona: ‘ arm? dTÍfta b;óS-
ur ('maSurý, og aftur 3. hendinguna í
6. vistt: “sumar fróSu sögurnar”, en
eg lærSi þaS svona; ‘ Sandals fróSu
sögurnar, því gestaboSiS var í Sand-
dalnum , og stendur í 4 v'su: “Sóma-
boS í Sanddal var”. ÞaS þarf ekki
ne a nerna eitt orS til aS skemma
góSan skáidskap. B- J
Churchbridge.
Tvær vísur fylgja eftir Eyjólf úr
“Bæjarrímu” um Hálsahrepp í Borg-
arfirSi:
Kolbein þannig kveS jeg.um:
kosti manna bætir,
situr hann á HofsstöSum,
hreppsins anna gætir.
Gæfu blóma gæddur krans
gautur skjóma téSur,
fjarSarljóma lofnin hans
list og sóma meSur.
Alþýð
uvisur.
Svar til gömlu Dakota-konunnar.
Þú óskar eftir, aS eg segi þér
hvernig eg geti dregiS nafniS Rafn
út úr áSur prentaSri málrúnavísu :
Þitt er nafniS þýSttr sveinn,
þreyttur jór á skeiSi.
Úlfatafn og tinnusteinn,
tvö stór vötn á heiSi.
Einu sinni sá eg handrit eftir fræSi-
manninn Torfa á Klúkum í EyjafirSi,
skrifaS nálægt aldamótum 1800- Þar
kendi margra grasa og var í því ým-
iskonar fróSleikur, sem eg kunni þá
ekki aS meta. MeSal annars var þar
málrúnastafróf og leiSbeiningar til
þess aS kenna hvern staf, t- d. á, sem
heitir í málrúnum ár og er kent viS
sumarbliSu, græna jörS, græna akra,
ögnuS manna, gleSi og lífsþrótt.
E heitir bjórk—ként viS allar trjá-
tegundir;
D lieitir dauSi—kent viS vígaferli,
fallinn vál o. fl.;
E heitir brotinn w—smár, kurlaSur
'S m. fl.;
I bcitir fé kent viS allskonar auS-
legS;
G heitir grafið mcin—sár ógróin ;
1 heitir hagl—snjókorn, skýjasáld-
ur m. f 1.;
I heit'r ís—vatna pallur t. d.;
heitir kaun—flumbéa, meiSsli;
L heit r lógur—allar sjókenningar
ganga þar aS;
M heitir maður—allar ntannkenn-
gai?Sa bar aS; '
fl nCy^—S°rg’ °rSug'e‘iki. m.
fleh-u'6'1'1' 01—v°g”r’ fjarðarbotn, m-
mar<r!'e*'t1F Þl<JStur meina græSir og
niargt fleira;
ferS rc^—allskonar flug og
T n<!!;t.lr S'^—a"ar sólarkenningar;
ás,
stunginn týr—særSur
talliS goS t. d.;
éb °g *le l'r úði.—öll nýyrSi má
brúka
sem sett eru-
1 . . * vi u ,
bfúkaSam ^Mrí~'allar jötnakenningar
í'. hp.tir vsir—tign t .d
hr„,„Kltlr örvakenningar svo sem
hremsa og flaug.
mfN°^kr“ Spnna «a eg málrúnastaf-
lom eins ^ fJóöa °S var nákvæm-
'ega ems og stafrof Torfa.
svnt 'lás J)Cf,Suni, ''eglum, er eg hefi
Syi?t, lef eS ur málrúnum. — Þá er aS
snuaathyghaShinni fyr nefndu
Þ.tt er nafmS þýSur sveinn
þreytur jor á skeiSi.
Hér er ekki um að villast, þaS
err i annari hendingunni.
Glfatafn og tinnusteinn,
visu.
er eitt
ulfatafn skil eg ekki. Sk’ilur þú baS
gam a kcmanP En eg geri ráS fyrm
aö þaS eigi aS vera jörðin. og gæti
þaS ekki veriS aS orSiS ‘tafn’ hefSi
*®ft mn i visuna fyrir ‘tafl’, og ætti
aStakna jorð, þótt hæp'S sé aS draga
a ut ur því; væri þaS ’úlfataflborS‘
Pa er það efalaust jörSin sem meint’
er til, en þá breytti það stuSli í vís-
unni. A þessu getur þú séS, aS ekki ’
ju- ‘öll vizka undir einum hatti”-
''nnusteinn er eien og fellur undir l i,nta gáta
auSlcgS og bendir á f. Þá er nú eftir
ao fá stafi úr seinustu hendingu
unnar•
þaSan. Nei. Eg hefi ekki gengiS á
neinn skóla nema skóla reynslunnar,
og fyrst eg er kominn aS þessu tak-
marlci, ætla ég aS segja þér smáviS-
burSi írá þeim tíma er eg sat á fyrsta
bckk þessa reynsluskóla. Á þeim tíma
voru ekki dans samkomur, cn spil og
tafl var víSa leikiS, þó hvergi nærri
alstaðar. Hvert heimili var skóli út-
af fyrir sig og sum heimilin hin þörf-
nstti fyrir þjóSemi vort og tungu.
Þegar ckki voru nýjar bækur eSur
blöS til aS Iesa á vetrarkvöldum, þá
var gripiS til þesS sem handhægast
var og gat oröiö samferSa daglegu
störfunum. Þaö var fariS aS “kveS-
ast á” og fariS í “sóp” til aS vita hver
kynni flestár vísur, og þegar því var
lokiö þá var fariö a'S bera upp gátur.
og þegar gömlu gáturnar þrutu, þá
var fariS aö gera nýjar. Fjármaöur-
inn hugsaöi upp nýja gátu á daginn
viö útistörfin og spunakonan gerSi
másike þaS sama inni viS rokk sinn—
Það var eins og það kænn nj bók inn
á heimiliö á hvcrju kveldi meöan á
þessu stóS.
Frá þessum tíma kann eg nokkrar
gátur og ætla eg aS senda þér sýnis-
horn af þeim. Mest þótti variS í þær
gátur sem vortt utn þá hluti sem fólk-
iS hrúkaöi daglega, en gat ekki fund-
'8 ráöninguna á fyrsta kveldi- —
Fyrsta gátan er þá hér í þremur eft-
irfylgjandi vísum:
Þó aö jeg sé rnögur og mjó,
rnargra næ jeg hylli,
eg í skógi eitt sinn bjó
aldintrjánna milli. ,
/
Nú er jeg í fjötur færS
og feld aö höföi gríma,
inní búri bundin, særð
bíS svo langan tíma.
Þín mig nístir harða hönd,
hreppi jeg djúpiS nauöa.
Ljúf þá af mér líöur önd
þitt ljós er jeg í dauöa.
önnur gáta :
Hver er sá er kón<”aríki fjögur
án hvassra vopna yflrvinna rná;
samband þeirra er hvorki láS né
lögur,
en litur á merkjum greinir fylkin
smá?
ÞriSja gáta:
,SéS hef jeg lvmskuna í læðing
bundna
og leiksp'l glæpanna af höndum
samiö,
þar var fliáttskapur falsVrar tungu
og tálsnara sýnd hins trygSlausa
hjarta;
þar rrátti sjá á sama þræði
svik, tál og morö.
er lævis tunga, af áeggjun hjartans
óstööusleika
lét niöur koma á lít'lmagna.
Þulin er gáta, þjóö skal ráða.
Fjórða gáta:
Löggilt þvkir má'iö mitt
merkin sönn þaö greina.
i Lakt ef finst þ4r lániS kvitt,
lát mig dæma eina.
Ef nokkuS yrSi úr þessu þá megiö
bér hern a loforS frá mér um nokkr-
ar tækifærisvisur.
MeS vinsemd og virSingu.
Sigurður Jóhannsson,
Alta Vesta P. O., B. C-
Unt MelsteS sýslumann og Snar-
'ara sem get S er í þeirn kafla ævi-
sögu P. M„ er áöur er birtur í Lög-
bergi og mér hefir veriS yndi aS lesa,
gerði Þoj-steinn Mikaelsson í Mjóa-
nesi þetta erindi:
MelsteS á ról riðinn,
reiöhesti skeiS bezta,
ber þokka mar makka.
magngæfur, gagnkræfur,
rás kostar rós hesta,
rólar sem hjól bara,
í reiðvarg jeg ræö hvergi
rarari Snarfara-
Gunnar Einarsson.
Mataræði.
Um þetta efni hefir vel kendur
læknir á England , Sir Ray Ltn-
kaster, ritaö grein s;m hér kem r
ágrip af, þýtt úr tím„r tinit W.de
World.
^[ARKKT [JOTEL
Við sölutorgið og City Hall
$1.00 tii $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
Hann byrjaði
smátt
eins og margir aðnr, en
eftir tvö ár hafði hann
svo mikið að gera, að
liann varð að fá sér tiest
og vagn til að komast
milli verkstöðva til eft-
irlits. Eftir 4 ár varð
hann að fá sér bifreið til
þess. Enginn hefir gert
betur og hitt sig sjálfan
fyrir en
G.L.STEPHENSON
‘‘ The P1 mber ”
Talsími Garry 2154
842 Sherbrook St., W’peg.
Herra ritstjóri 1 Viltu gera svo vel
og lofa þessum vísum aS fljóta ineö
alþýöuvisunum ? Þær eru geröar um
folald, sem höfundi visnanna leizt vel
á; eg hefi ekki heimild til aS birta
nafn hans. Líka sendi eg þrjár vís-
ur um Njál séra Ásmundar, er hann
geröi eftir að hann hleypti Njál yfir
NesskriSur, sem lengi var annálað.
Ein er birt áSur, en ekki rétt og set eg
liana líka.
Gálu vísur.
Frey meS stála fram skeiöar,
firSa mál sem prísa,
vekur.Gála glaum reiSar
glatt um hála ísa.
Hamast Gála um gleraö ála strindi,
ekki brjálar á hug neitt,
undir stáliS syngur beitt.
#
Er sívakin ístaSshind,
ei til baka gefur,
likt og hrakinn logi af vind
lund óspaka hefur-
Úr grjóti pressar gneistaflug,
gáir hress til leiðar;
beizlaskessan bráðfjörug
ber af essum reiSar.
Ha’gt viö rjálar hófahjört,
horfin táli óþjálu,
á nú nálaeyjan björt
óöarmál og Gálu.
Vísur um Njál■
Fallega spretti flenna enn
fætur búnar stáli
kunnugir mig kenna menn
á kaffibrúna Njáli.
Fót nam hvessa fílefldur
fimur essi reiðar,
nógu hress yfir NesskriSur,
nú af þgssu veit margur.
Aldrei fara ófært vann
egta rari gripur,
vildi spara mjög sinn mann
mátti bara treysta á hann.
Mér datt i hug aö senda 3 vísur
eft'r Baldvin heitinn Jónsson; eitt er
hestavisa;, þá var hann a SkarSi hjá
iveini lækni og kom af SauSárkrók
og reið hryssu; sumir sögðu hún
væri kölluS LúSa:
Líkt og knúö áf hvössum vind
kann ei LúSu aS syfja;
týgjum skrúðuö hóbnhind
hleypir að’ búöum lyfja.
H'nar tvær visurnar lofaði Baldvin
sjálfur mér aö heyra , og eg held eg
hafi lært þær rétt •
Nottin hélar svæSi senn,
sútir elur baröar;
sólin felur ásýnd enn
undir hveli jarSar.
Hleyp ieg löngum hraunastig,
biartaS bara springur;
sár og þröngur mæöir mig
rrinna kj ara hr’ngur.
Hjarandi.
ÞaS sannast æ betur að mata-
ræö:, ás!gkomu!ag og gæð þe rrar
fæSu, sem daglega er n ytt, er
stórum áhrifa meira á heilsuna, en
menn hafa 'hingaS t:l gert sé í
hug. Vís:ndamenn htfa rancak-
aö og fund« þau efn , sem í 1 k-
amanum búa. ASrir ha'a ransa -
aö þau efni sem í matnum eru, og
var þaS um stund skoöun a'lra, aS
ekki þyrfti annaS 11 v!Sh lds og
i. S. BARllAL.
selur
(iranite
Legsteina
af allskonar stærðum.
sem ætla sér að kaupa
ALLAN LINE
Konunuleg Póstuufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FAHGJOLD
A FYTtSTA FAKItÝMI..»80.1111 oS npp
A ÖHltU FAItltVMl......Sl7.50
A pIUÖJA FAItHÝMI. .. ..SSI.25
Fargj.ild frá fsl.mdi
(Emigr^tion rate)
Fyrir 12 ára og eldri........ $56.1 .>
“ 5 til 12 ára........... 28 05
“ 2 til 5 ára .......... 18.95
“ 1 til 2 ára .... .... 13 55
“ börn á 1. ári............ 2 70
AU ir frekari upplýsingar um gufuskipafarðirnar, fa -
bréf og fargjöld gsfur um aoðsmaður vor H. S. BARDAL
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til íslands fyrir þá sem til hans leita.
VV. K. ALLAN
384 Main St.. Wlnnlpes. Aðalumboðauuiðiir veHtanlamla.
þrifa líkamans heldur en aö láta H I EINA, geta því fengið þá
þaö ekk: bregöast, aS í fæöunni | nieð rnjög rýmilegu verði og
væri kol, vatn og súr fcar oi, ættu að senda pantanir sem
hydrogen, oxygenj meS dál tlu af fyrst til.........................
fosfötum, súlfötum, kal:, kalk og
járni; ef þessi efnr værn svo 11- \. S. BARDAl
re dd og blönduö, a5 vel gengi aS !
melta þau, þá þyrfti ekk: annaS tl ^4H Shet'brÖoku St.
aS bæta upp þau efni, sem l:k m- Har<lal Bloek - Winnnipeq
inn gerir aö úrgangi. Almmntp- -.—■ i
hafa menn ekki öllu gre n legri!
skoöanir á mataræði hellur en
+ Th. Björnsson,
þetta. Því er trúaö og þaS er
kennt, aS nauSsynlegt sé aö e a
svo og svo mikiS af proteids fket,
mél, lileypir í osti og mjó k, og
egg), kölluö í bókum ho1dgjafav,
en n'trogen (Vó nunarefnij, er
helzta efn'ð i þe'm; ennfrcmur aS j
eta verSi fæSu nreð kole ’ni og:
vatnsefn', f fita, smér, ol aj, og FOHi ROOCE
♦
♦
♦
♦
+
Rakari
Nýtízk ’ rakarastofa ásamt
knnttleik borðum
TH. BJÖRNSSON, Eigandi
noMIMOX HDTKI. - WUVMPFH
iHHTH+HHHHHHHH.
Dominion Hotol
523 Mam St.
WinAipcg
Björn B. Halldórsson, eigandi
P. S. / nderson, veitingam.
B frcið fyiir ge. t
Simi Main 1131. - Da.sfæði r-1 25
loks sykur og ste kju. scm v lcla
bruna og hita i likamanum. Þ?t a
eru und rstÖSu atriöi í t lhögun
mataræöis í flestum sto rnn m, J
þarsem læknar ráöa matarvistinni, j
og cr þá ekki að furða, þó L k-!
menn ál ti þaö gott og g l i al a
stað . H nry Labo; chere fnafn-
r |J r áTPr Pembina and
I n Ln I n L Corydon
Hr ytimynda leikhús
Bcztu myndir sýndar
J JÓNASSON, eigandi.
ÍNDIAN OJRIO CO.
vv III1> M AlN s i
ók ey f>>t* s» n "»k iVlAln Oi.
Vlslndalegír Taxldermista og I*kN-
akinna kauptnenn. Flytja inn i iand*
ió síöustu nýjungar svo sem Uuchuu,
öli nýju.iu leikföng, dægradvalir,
galdrabuddur, vindla og viudiinga.
galdra eldspýtur, nöörur o.s.trv.—
tiaudvinna indíana, leóui gripir og
skeljaþing, minjar um Norðve&tur-
landió. ökrífiö eftir vei óskrá nr. 1
L um nýstáritíga gripi, eöa nr. á 'i
um uppsetta dýrahausa.—Póstpöni*
unum sérstakur gaumur gefinn.
Ef rafmagnsvinna
er gerð hjá yður af
lcine B'rctric
þá megiö þér vera vissir uin að
hún er vel af hendi leysi. Þeir
era alla vninti vel. Áætlanir
geröar og gefnar Contraciors ó-
keypis. Öll vinim tekin í ábyigö
Lf eitthvaö fer aflaga, þá ei ekki
annaö en hringja upp Garry 2834
J. H. CARR
Fón Garry 2334
>04 Chambers
of Commorce
Karlmenn og kvenfólk
læri hjá oss rakara-iön á átta
vikum. Sérstök aðlaðandi
kjör nú sem stendur. Visst
hundraösgjald borgaS meSan
á lærdómi stendur. Verk-
færi ókeypis. ágætis tilsögn,
17 ár í starfinu 45 skólar.
Hver náms.einn veröur ævi-
meðlimur............
>l«r Bdrber College
202 Pacific Ave. - Winnipeg
J. S HAKKIS, ráösrn.
Mjólkin, sem í deigiS var
látin ^ Þessu sest enn> aö citthvert e ni
kendur þingmaSur og r ts jórij Var svo lítil, aS varla var aö skoöa hef;r vantaö í fæSuna, 11 þess aS
:agði v:S mig e:tt s'nn, aö lekrarn- öðruvísi en sem lít nn d.opa á
r ættu aS láta búa til bjúgi meö boi'S viS þaö sem hver ungi át á
nægum hol'gjafa oj ht gjöfum, cjag, en eigi aS siöur var sá dropi
er hægt væri aS bíra i vaíatum, nauðsynlegur tl þtss aS rotturn-
og bila b:ta af fjór m s’nnum á ar gætu þri.ist. Mjó kin var svo
dag! ÞaS mundi afnema átveiz!- Jítil, a5 ekkert gat munaö um h ,na
’rnar, sem margur he 'S' bana af , t ] fylla eöa fæSu, hcldur var í
°g langvarnnJi he 1 ul ysi. Þetta henni e tthvert'efni, sem nanS'-yn-
hefir or< veriö ge't bæS: sem t l- Lgt reyndist til þess, aö dýr.n
rat’n á skipum, í dýragörðum og gætu þrif st á fæSunn'.
1 hergöngum. Skyrbjúgur er ^nnaS dæm , er
En menn vita nú vel, aö líkam-
gera hana noíandi, og j aS
safinn haft inni aS lialaa.
.ir
Enn eitt dæmi má nefra. í
Austurlöndum er sjúkd mur al-
gengur, scm heitir Bern-Be.ri,
einkum meöal kinver k.a ver a-
manna, en hann er íal.nn í verkj-
urn um allan líkamarin 02: maen-
leysi. ÞaS var Lngi, aö engnn
vissi, af hverjri \e kn .-tafaS;, en i
, nú hafa rmnn fundiS, aS hún kem-!
K aöur var tíSur, ekki sizt a Uf af ««glj4l,m- hrísg-jón m, svo-
'þau efn’. sem í höTOm bú.. I '«>’»»»>■ Þrgar hrisg-jónm eru
:afnvel þó
:im dilutföllum, heldur fi-nast
. ... j leSa a hernaöar timrm 1 umse.num nrevmcl rnioty lencri eSa liircria í rök
omtm séu vett 1 rétt-1 xNr(r,,m vfirle tt birsem fólk Scymumj. ængi.eca Uggja 1 roK-
, I Dorgum, og ynne.u par^eiii um geymsjjhús.im, þá \erSa þau
Nýjustu tæki
GKUA OSS MÖi.l’-
Lhi.T Aí> FKAM
l.KIÐA HKKM l s
SKM GKKIK VIÐ-
SKIFTA VI \ I VOKA
A \ l\ .D \
The Coln I>'a Press,
I.íIIII * cl
B<>ok, and o nineAriíil
Hiii teis
Phone G .rrv 2156 P.OBox3084
v l.NNiPEG
- v • . . -111 1 ; hafS ekki annaS en gamla fæSri. j jirufótt og alsett 'smá«'iöríu dusti at þeim er breytt,
vissir e S;„le;le kar cg sa„aSa e8a kæsta eía herta <« illa Ka me°^ lá,a L sto '
efm, trnklu tcrsottan aö m 1 a rg gevmda, Svo sem gamalt ket eöa ., '(-.ríorm er
nna, h Idur en m:nn geröu sér 'tauS. Mönnum kemur ekki sam-1 ' L,- vAc" IZ
hrg
fæSu
S'ík efni f nnast í nýr i
an um, hver helzta orsök sjúk-
jog selja svo sem góða v >ru, en | a
hafa þau meS öllu rA:st þaS hism,
þá aö gæta
þau þ ngað vandlega aö hverr nýjung sem
< g gljárndi brotiS er upp á, svo ao hún v.rSi
ekki aS óliSi eöa skaSa. Fæ5i
kct og lame i, o eru al jjomsins j,af, vens en h tt er vist, , • • rnanna og skepna verSur aS ran-
eerlega nauSsyn eg til þrifi 1 kama' * Uann - n1ir iiverfa ef * , um korn n- L* a 1-
• } 6 u x - íað hann var vannr að nveria’ et Íuelum eru oef:n besti rr ón b
mannsnsog sumra _h nna *5n sjúklingurinn nið; í nýja fæSu. | ve|iast al e/e ns í m nn
r yra og me ra aö segj >, an þe rra H k aldrei fram þars m r 1 1 , , ,g 5 ^ . „
h mam1 kciiiui aiaici “ f af þ£ssum SjUkdomi Bern-B.r i
, 'ss .mJ°£ nýtt ket eöa kál eða avextir er . .
svo fl>knu efnasambönd v;r5ast — ....
Ó5r nýr -i íæSu, j SVQ fágæturi ag vísindamenn nú
______________ aldrei
eetur hann ekki 1 faS. Þrssi mjög - „ke, e(!a kál e5i -. F( „á ^ tek;5 af ,elbr;g5.
haft t.l matar. Nú ei s. y juSnr;um hrísgrjónum, og blandaö s m-
g an viö þau gljáu, og g:fiö fugl-
j um, þá hverfur veikin. Þ egar
j þetta sama var reynt á mönnum,
Á miðöldunum var altíö van- i þá kom hiS sama frarn, ve kin
>rif af óhentugu matarhæfi, og þau lxknaöist á örstuttum tíma. Eftir í mik’ö, en margt; mar‘gbreytt æ a
hafa fundist í Noregi fram á þessu hef'r veriö leitaö^ ennþá!er h°H. t lbrcytingíirians liætt ;’ej.”
ÞaS sem eg v:ldi ræSa um viö yöurl hlutfrllum, og hrærbi öll þau jvora <laSa’ tram komin af til lengra. Visndamenn hafa tek S , “" *
er um íslenzkan alþýöu skáldskap. e „i saman í vatn'i, svo aö af því! breyt ngaleysi 1 matarvist, þarsem hrisgrjória h'smi og búiS til úrl
vera til staöar í
StofAn Biö-nsson. ritst. Lövhergs. ng ])ó aö afarlLiS sé a. þe m, þá döglinl hafa ekki átt kost á
Eg er ekki kaupand blaðs þess eru þau alge-lega naS synleg. rancalra eiúkdóm nn aö caeni
«” V’ *■ t því Ser þJSM ,;i sl„,nt„ar ransa\a SJukdcm n„ »5 gagnr
Bigi aö siður les a;1_____•____5__j________ I Á rniööldunum var
ki ta’aS dirurt
1-,-íS ■ MaSaski^tun-, eins og fleiri,
se’i’ fAfrktar vegna vilja forðast sem
mest öll anka útgíöld.

tná nefna til aun e'ns vis nlrma ns j
er gaf rottum mat, t lbúinn eftr|>\-
reglum eínafræS’nnar,
sakast sem bezt, og án aflát;, og
engri gamalli venju ber aö hafna
í því efn , nema með g 1 lum rö c-
um og enga nýia ber a5 taka upp
nema meö varú'3. En sú allra
bezta revla, sem unnt e- aö g’ a
v'Svíkjand’ mataræBi er þessi,
sem l’ggur e'tir*einn f-ægan læri-
sve n Pasteur-: “BorSaSu ekki
1 rettum j
Lög' erv herir nú í langra tiS flutt
vis-
Tvö vötn stór á heiöi.
Hér
Eg get búiö t:l þann roöbund, sem
geltir þegar hann heyrir hina hund-
ana gelta.
Ráoningin kemur seinna.
Sigurjón Bergvinsson.
Brovv P.Q., j6. jan. 1913-
er ekki bent á, hvort heldur þaS
eju stöðuvötn eöa rtraumharSar ár-
R get ekki dregiö ó út úr þessari
end ngu vísunnar, en ligo-ur beint viS
a’o taka tvö enn. Það eru öröugleik-
ar P€?ar tvær straumharSar ár veröa x f .
u -Vegl .feröarnannsins; þaö er neyS og V“ ‘ sIencilngafljót:
M ívöíölij °g bendir Ijóst á tvö enn.
, -J l)essari ráöningu kemur út
atniö—- Rafnn. NafniS Rafn mun
»a aS skrifast með tveimur ennum.
txennari nokkur við einn búnaSars' ól-
Ei ki wo3.t ^r°ni aagiSi ,svo fyrir
ilvla. Þessi veSurvísa er orkt í Febrúar
ar tvær strauniharSar ár veröa 'T’.'V Magnúsi SigurSssyni á StorS
v,ð Islendingafljót:
Enn um mjóa kólgu kló
kennir á snjóa fön'mm,
rennir á flóa en fyllir þró,
fejmir aö skóga vöngum.
aS ,V;u ’ l>"r’ ,as 1 sí*asta Tög^ergi grein
ao skiija að eg se nysveinn cftir B. Kjartansson, Heckla P. O., og
.............varS þunnt de g. Srmum gaf
mi’ rð af nonum og er ekki ne tt ut a , ‘ • rx .
, * *• .... . • , - f hann mat einsog ger st, brauS, ost,
b?8 aS set’a enda bott þar se birt , ,, , 0 n ,
haS sen crevmst hefir og geymast a het’ °5 vatn’ Þer nxn svo
mun Ivrir alda oe óboma tíö- Ann- ,ort- a® cft'r þrjár v kur voru þær
aö mál er u n ís’enzkan alþýöuskáld-' helmingi þyngri, he’.dur en þegar
',”ir| bér"'a megin bafs; hann verSur byrjaS var aS mata þær. Hinar,
skammæfa hér, cftir útliti aS dæma. sem deg S fengu, tilbúiö eftir
Flestir höfundar hans mega he:ta aö reglt1m efnafræ5innar, þrifust
standi a grafar barmi, oe eg huesa aS , _ , , * f •
cáir af afkomendtim þeirra muni halda . ir ; , t\ „
hví á lo^tí, sem er náttiirle'Tt, því þaÖ e,ns ® þærgatu 1 sig lat ö,
mun vera mjög lít’ll hluti þeirrra, sem og flestar |>eirra dóu innan þ-'glja
skilur. Snursráb'S verður því þetta; vikna! Nú ketnur þaö é nkenni-
Vill Lögberg ekki reyna að fá hag- ’e<ra og merkle'a í .tilraununum.
Sinora ; brsc, landi ti' aö birta þaS Ef Játin var svolít'l Ögn af mjólk
se;„ þeir liafa eert bæöi heima og . (le: svo sem hálf teskeiö, þá
if*r? Ee byst vw að sumir kunni ao . P . «. , ,
segja: Er 'þaS þess viröi? Nokkr-I’,r fnst tl1 nn”arn:r a ÞV1 eins
r málsbælur mætti koma meö, svo vc^ ^ vanalegri fæðu og tvö-
sem: aö þetta er eitt af okkar þjóöar-| földuön þyngd sína á þrem vikum.
ekki var á öSru l'.faS h ldur en þvj duft, og gef:S þaS sem mebal
söltuöum f ski og honum misjöfn- 'vlg umræddum sjúkdómi, og bægzt
j um, og vindþurkuöu keti. Af því alclrei ag þaft læknar hann. Mörn
er iutt
Reykjav k x. jan ..
«
Á Sauðirkrók brunnu á Þor-
láksmessu, 23. f. m. hús Grán tf '-
komu sár á útl mina. og þaS er um hafa ‘Ver’S gefin h:n “gljáu” lagsins til k ildra kola Eldur nn
vel hugsanlegt, aS h:ldsveikiti!grj<-)n ag eta_ og me5ah-6 jarnframt. j haföi komiS upp í tbúS J ’ns Páls-
eigi þangaö rót sína aS rekja. . . . - i .
Nú á dögum er alþektur sjúk-
dómur á börnum nefndur barna
skyrbjúgur. ÞaS eru vanþrif,
samfara beinkröm, og getur komiö
fram á börnum, sem hafa nóga
mjólk. Orsök’n liggur i því, aö
mjólk:ri sem bömunum er gef n,
eV annaöhvort staðin, ofmkiö
blönduö eSa soöin. Ef látiö er í
slíka mjólk lít S e'tt af safa úr
nýju keti eöa sykurró'um, þá
verSur mjólkin holl 11 manneld.s
en þá kemur veikin ekki framr|sonar verzluna-stjóra, aS 1 k’nd m
sýnir sig þó jafnskjótt og hætt er út úr ofnppu, og varS h ns vart
aS gefa jneSaliö. Þetta minn r á náL kl. 2 um daginn. Húvn vom
hina fornu trú almenn ngs, aö e:gn erf’ngja Stefáns heit. J ns-
beir sem verða ve:kir af að eta sonar, áCur verzlunarstjó a þar,
innan úr “ágúrkum” eSa Cuc’ m- og voru að sögn vátrygS fyri- 15
bers, lækn’st af því aö eta börkinn.
Þaö kenxur æ betur frarn, aS
mataræSi er stórum flóknara v’S-
fangsefni, heldur en menn hafa
vert sér i hug. Menn verSa í því
efni aö halda s:g við hinar æva-
forjiu reglur náttúrunnar, og ef út
000 kr., en tjón’S sagt miklu tneira.
Innanstokksmunir bmnnu O’ t ls-
vert af vöruh:rgðum e- vcru e gn
“Hinna same’ginl. islenz’ u ve zl-
ana”. Þó haföi nokk-u ac vörum
veriS bjargaö.
—Lögrétta.