Lögberg - 01.10.1914, Blaðsíða 4

Lögberg - 01.10.1914, Blaðsíða 4
4 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. OKTÓBER 1914. LÖGBERG GefltS út hvern fimtudag af The Columl)Ia Press, Ltd. Cor. Willlam Ave & Sherbrooke Street. Winnipc". - - Manitoba. KRISTJÁN SIGURÐSSON Edltor J. J. VOPN'I. Business Manager Utanásk-rift til blaSsins: The COIiUMBIA PKESS, Ltd. P.O. Box 3172 \Vinnii>eg, Man. Utanáskrlft rltstjórans: EDITOR LÖGBERG, P.O. Box 3172, VVinnipeg, Manitoba. TALiSÍMI: GARRY 2156 Verð blaðsins : $2.00 um árið Friðarhorfur. Sú saga fer um öll lönd, að stjórn Bandaríkja hafi leitað fyrir sér um sættargerð með- al stórþjóðanna, sem nú ber- ast á banaspjótum; svo og að háttsettir menn þýzkir hafi átt upptökin að þeirri við- leitni eða veitt henni sam- þykki sitt. Að einhver fótur sé fyrir þessu, er ekki ólíklegt. Þjóðverjar standa enn sem komið pr svo vel að vígi, að þeir geta tæplega vonast eftir vænlegri horfum seinna meir. Þeir hafa brotið undir sig mestan hluta Belgíu, halda vænni sneið norðaustan til á Frakklandi, með ramlegum vígstöðvum, liaffi barið ^f höndum sér, að sinni, allmik.- inn her af Rússum; þeir eiga flota sinn óskertan að kalla og hafa> unnið hinum brezka nokkurn geig, og þó að þeir hafi orðið fyrir miklum mann- skaða í orustum, þá er það lítið skarð á borð við þann mikla og víglega her, sem þeir hafa á að skipa. Að vistum eru þeir enn þá birgir á her- stöðvum, og lieima fyrir til nokkurrar hlítar. í annan stað eru viðskifti Þjóðverja við önnur lönd ger- samlega eyðilögð. öll hin mikla verzlun þeirra vTið um- heiminn er í kalda koli. Þýzk- ar vrerksmiðjur seldu varning í öllum löndum og þýzk skip þýzka liervalds, þá muni það stíga á háls þeim og gera þær að undirlægjum. Af þeirra liendi er barist til að verjast ofsa og áleitni hinnar harð- snúnustu drotnunargirndar. Það er öllum kunnugt, hve uppgangur Þjóðverja hefir verið mikill á síðastliðinni öld og framfarir þjóðarinnar skjótar í flestum greinum. A mörgum sviðum friðsamlegra starfa hefir sú þjóð verið fremst í flokki og er því með þakklæti játað af öllum öðr- um. En hér fór sem oftar, að metnaður óx með \relgengn- inni. Jafnóðum og þróttiir þjóðarinnar óx, þróaðist með stjórnendum liennar ráðríki innanlands og yfirgangur út á við. A einum mannsaldri slóg- ust þeir upp á þrjá nágranna sína, börðu á þeim og tóku af þeim lönd. Frakkar voru hin- ir síðustu, er fengu að kenna á þessu nýja stórveldi og voru svo hart leiknir, eins og kunn- ugt er, að ekki greri um heilt, heldur hélzt úlfúð og tortrygni þeirra á meðal, er smámsaman snerist upp í hótanir af hendi Þjóðverja og svo nærgöngula frekju, að Frakkar fengu und- an stýrt ófriði að eins með því móti, að slaka til öllu meira en samrýmst gat vdrðingu þeirra. Þeir \roru fyrir löngu hættir j W'ilson forseti Bandaríkjanna, að hugsa til að ná aftur hinum | hefir skorað á þjóð sína aö sam töpuðu löndum með Eftir að þetta er ritað, hafa verið birt svör Wilsons forseta við bón Þjóðverja um sætta- umleitun. Forsetinn afsegir, að ganga undir það erindi að svo komnu, það væri óvitur- legt, ekki tímdbært né heldur samboðið því hlutleysi, sem Bandaríkin hefðu sett sér í þessum ófriði. Þó að blöð og tímarit í því landi sýni yfir- leitt aðdáanlega óhlutdrægni í frásögn og umtali um ófrið- inn, j)á geta þó kunnugir fund- ið, til hvorra almenningi er jiar hlýrra í þeli. Það er ekki Ííklegt, að jieir, sem búa við frjálslega lýðstjórn, óski sig- urs hinu svæsnasta hervaldi, sem haldið er uppi af höfð- ingjum með nálega einvöldum drotnara í broddi fylkingar. Það má telja líklegt, að undir- tektir hins spakvitra forseta hafi stafað af því, að hann hefir álitið heppilegra að bar- ist væri til þrautar úr því út í ófriðinn var komið, heldur en að revnt væri að koma á stundarfriði, er leiddi til stórrar styrjaldar, ef til vill á fárra ára fresti. s THE DOMINION BANK BU KOMUND B. OSLKK, M. P„ Pre. W. D. MATTHEWS ,Vlo«-Pra» C. A. BOGERT. General Mainmcr. NOTIÖ PÓSTTNN TIL BANKASTAJRFA. pér þurfiS ekki aS gera ySur ferS til borgar til aS fá pen- inga út á ávlsun, leggja inn peninga eSa taka út. NotiS póst- inn i þess staS. YSur mun þykja aSferS vor aS sinna bankastörfum bréf- lega, bæSl áreiSanleg og hentug. Leggja má inn peninga og taka út bréflega án tafar og án vansklla. KomiS eSa skrifiS ráSsmanninum eftir nákvæmum upplýs- ingum viSvikjandi bréflegum banka viSskiftum. NOTKK DAMK BKáNCli : C. M. DKNISON, Manacer. 8KKKIKK BKANCM: 4. GK18DAKK, Manacer. ba8 þess aö þrælarnir yrðu leystir nýjum og hressandi framtíðarvon- undan ánauðarokinu. [ um. Framsóknar flokkurinn vakn- Nú biður sá vel, sem bitSur þessj aði um sólrisabil, sá að fylkingar að hervaldiS hverfi úr heiminum, [ höfðu riðlast en ekki falliö, fann aS tundurkúlur og morSvélar verSi eldmóS æskunnar titra í æSum, ekki lengur æSstu dómar í mis-l fann aS enn þá var indælt aS lifa klíSarmálum milli þjóSanna. Sájog sá, aS hann átti mikiS og dýr- biSur vel sem biSur jæss, aS dóms-' mætt dagsverk fyrir höndum. Og greind, skynsemi og bræSraþelj hann lagSi ótrauSur hönd á plóg- hafi æSsta úrskurSarvaldiS milli inn. NORTHERN CROWN BANK J AÐALSKRIFSTOfA í WINNIPEG Höfuðstóll (löggiltur) . . . $6,000,000 j Höfuðstóll (greiddur) . . . $2,860,000 ^ J 1 STJ ÓRN iSND U R: H ÍFormaður...................Sir. D. H. McMILLAN, K.O.M.G. 1 Vara-fomiaður - - - - . - - - Capt. WM. ROBINSON 4 + Sir D. C. CAMERON, K.C.M.G., J.H.ASHDOWN, H.T.CHAMPION j ♦ W. J. CHKISTTE, A. McTAVISH CAMPBELL, JOHN STOVEL J + J J AUskonar baukastörf afgreidd. — Vér byrjum reikninga vlð ein- H Ístaklinga eða félög og sanngjamlr skllmálar veittir.—Ávísanlr seldar J tU iivaða staðar sem er á íslandi.—Sérstakur gaumur gefinn spari- J T sjóðs innlögum, scm ‘ byrja má með einum doilar. Rentur lagðar H I við á hverjum sex mánuðum. j | T. E. THORSTEINSON, Ráösmaður. ] ♦ Cor. William Ave. og Sherbrooke St. Winnipeg, Man. h þjóða og einstaklinga. Um það geta allir beðiS. (AC mestu eftir “Outlook”). Bœnadagur Banda- ríkjanna. vopnum, lieldur gerðu öll sín ráð þann- ig, að þeir gætu varizt, ef á þá væri leitað. Jafnframt gerðist stjórnin þýzka svo ílilutunarsöm um öll mál, hvar sem upp komu í heiminum, og fylgdi máli sínu svo fast, að öðrum þjóðum Stjórnin og áfengið. 1 síðasta blaSi var skýrt frá störfum aukaþingsins í Manitoba. En þar var einnig skýrt frá einni af athöfnum Sir Rodmonds Bob- lins, meSan þingiS stóS yfir. Sam- kvæmt tilboSi þingsins og skriflegu loforSi Roblins, ætlaSi fjölmenn nefnd aS segja þinginu skoSun sína á tveim málum sem fyrir þing- Framsóknar flokkurinn stóSst eldraunina. Hann tók mannlega á móti öllum árásum og lagSi ótrauS- ur aftur út á djúpiS. ÞjóSinni er ekkert liS aS þeim stjómmála- flokki, sem heldur aS sér höndum, hringar fætur undir sig og starir til jarSar, þó aS hann verSi í minni hluta viS kosningar. Það gerSi hann heldur ekki.' Hann girti sig megingjörSum, fyltist starfsmóSi, skipaSi í rúm og lét knálega fallast á árar. Hann hafSi lært af reynslu liSinna tíma. Framsóknarflokkurinn hefir á áiSustu þrem árum sett sér nýjar áíkorun forsetans. Ávarp hans til þjóSarinnar er á þessa leiS: “MeS því aS stórþjóSir heimsins hafa gripiS til vopna og berast á þótti nóg um. Her sinn hafði j banaspjótum og miljónir manna hún búið í ákafa og komið sér verSa aS fórna lifi sínu á vígvöll- upp herskipaflota svo mikl-1 unum; og um, að engin þjóð átti slíkan nema Bretar einir. Þar með kendu helztu menn þjóðarinn- ar þann lærdóm. að hún ætti að skipa öndvegi meðal þjóða heimsins, hún væri þróttmest og í alla staði bezt til þess fallin. Einkum hefði hún víg- legri her og flota en aðrar, og með því að Imefarétturinn væri liið a>zta úrskurðarvald heimsins, þá bæri henni völd og ráð að því skapi sem hún væri orkumeiri en aðrar. Þeir sem liæst voru settir og helzt höfðu orð fyrir þjóðinni, spör- uðu ekki að halda þessum kenningum á lofti. og mætti tilfæra mörg ofmetnaðarfull hreystiyrði keisarans þessu til sönnunar. Bækur þýzkra rit- höfunda, sagnaritara, skálda einast sem einn maður 4. október, til þess ah biöja um friS. Margir klerkar og kennimenn flestra trú- arflokka, hafa gert rábstafanir til þess aS menn verSi vel viS þessari! jnu lágu og benda því á hvaS henni j skyldur og hlýtt þeim, nýtt mark virtist ábótavant viS frumvörpirt, | kept aS því. Hann hefir ekki eins og þau komu frá hendi stjórn-: hallaS höfSi aS mjúkum svæfli og arinnar. En hún hafSi einnig ann- | látiS sig dreyma um unnin afreks- aS mál til meSferSar, mál sem er verk liSins tima. Hann hefir ekki meira velferSarmál nú á meSan j fallist á þá kenning Churchills aS stríSiS stendur yfir, en nokkru | “hlutverk mótstöSuflokksins sé sinni fyr: þaS var bindindismáliS. j |)a5, aS veita mótstöSu”. Trú hans Nefndin ætlaSi aS benda þinginu á á sjálfan sig hefir styrkst og auk- hvilíkur skaSræðis gripur áfengiS j jst. HvaSa áhrif sem þingmanna- væri, sérstaklega nú, og því þyrfti j skiftin kunna aS hafa haft á ein- aS sporna viS sölu þess meSan j staka stjórnmálamenn, þá er þaS styrjöldin stæSi. _ j víst, aS framsóknarflokkurinn í Afengið gerir engum gott nema j heild sinni hefir ekkert tjón beðiS þeim sem græða peninga á aS selja viS þaS aS verSa aS víkja frá völd- þaS. ÞaS veikir þrótt þeirra sem um. Hann hefir frjálsari hendur. MeS því að þaS er réttur vor og skylda í þessu, sem öllu öðru, aS leita ráða og hjálpar hjá al- máttugum guði, auSmýkja oss fyr- ir honum, játa veikleika vorn og þekkingar skort; og MeS þvi aS þaS er innileg ósk og þrá íbúa Bandaríkjanna, aS stuðla aS friSi með bæn og vina- hug, Þá hefi eg, Wroodipw Wilson forseti Bandaríkjanna í Ameríku, ákveSið að fjórSi dagur næstkom- andi október mánaSar, skuli vera bæna dagur, og bið alla sem guð óttast. að fara þann dag til bæna- húsa sinna, til þess par að biðja guð almáttugan, sem ræður yfir gjörSum mannanna, sem getur ráð- ið fram úr því sem mönnum er um nevta þess, andlegan og líkamleg- an. Nú þurfum vér á öllu voru þreki að halda, til aS standast áfelli styrjaldarinnar. Áfengisnautnin dregur fé úr vös- um fólksins. ÞaS fé megum vér ekki missa. Hún bætir engu við auð þjóðarinnar; hún gleypir hann. Því meira sem þjóðin eyðir fyrir , . , , áfengi, því minna hefir hún úr að 1 y ^ Hann hefir færri opinberum störf- um að gegna og getur því betur beitt kröftum sínum í þarfir hug- sjóna sinna. Vér megum ekki gleyma því, að i þótt vér kunnum aS lúta í lægra haldi á einstökúm sviðum, þá get- um vér tekið sífeldum framförum Allur heimurinn dáist þjóða, því að án þess getur hvorki j - fluttu hann um öll höf jarðar- og lieimspekinga eru fullar af innar. Nú er svo komið, að! sama ofsa, að mátturinn sé þau, sem ekki hafa verið hand-' æztur allra hluta, æðri kær- sömuð, eru í felum undir i leikanum og réttvísinni, sá sem verndarvæng hlutlausra þjóða, | mestur sé fyrir sér, eigi að en öllum er sópáð burtu af j skapa og skéra sjálfum sér og hafinu. Mesta auðsuppspretta | öðrum réttinn, brjóta á bak landsins, iðnaðurinn, er tept,: aftur þá, sem á móti standa og slagæð þess, verzlunin við um-j láta kné fylgjji kviði Þessar 1 sæ]1 ávöxtur vinnu ./«. hu&sunar heiminn, sundur skorin. Hing- kenningar eru gengnar í mergjátt.sár sta5; hlSJlð einmg að hann að til hefir þjóðin getað risiðjog þein þeirri kynslóð sem nú j t.vr:rSeÞ oss skuldir vorar, van- undir þessu. en til lengdar erler í broddi lífsíns ineð hinni J l5el<líin£ vora á hans heilaga vilja, það óbærilegt; það leiðir af hýzku þjóð, og ekki sízt þeim, j ran&sleitni voraog villu og leiSi sér gjaldþrot og efnalega eyði- - •m völdin liafa. Þjóðverjar j oss á ve& hlýSnmnar og ihugunar- legging verzlnnarstéttairinnar j ætlnðu sér meiri rétt en öðr-l!nnar' t)vi a8 ÞaS eltt ^eiS,r oss th spila til að borga meS lifsnauSsynj-j ar sínar. Hún fyllir hjörtu bama og kvenna sorg og trega og hrindir: þeim í gröfina fyrir tímann. Og að þeim sem sigurinn ber úr1 být- um. En öllu mótlæti fylgir bless- un. Þegar á móti blæs, gefast þeir megn, sem miskunnar sig yfir Þ»r j j/'7 “-xfV/? ! UPP sem veikir eru á svellinu og þjóðir sem nú eru í kverkum dauS-j 1 , g . .. y ' ýj þeir miður trúu svíkjast með öllu ans, sem af náð og gæzku sér þar 11111 c' _ur SP' in® J°Sar_os j undan merkjum. A hvoruga er hægt veg sem mennirnir sjá engan, aS 1 inu’ . J’C a ata sllmar 1 0 ,; að treysta þegar til stórræða kemur. , .... , „ ■ , ! uralfu þioð:rnar skilið. og þvi „ , honum megi poknast aS veita attur „ r ’ , , ■ c ■ ,En erfiðleikarmr orfa og hvetia ba , , ,, hannað að hafa afengi um hond , , , ,, . p bornum sinum friS og koma aíturi v , f.v , sem eftir standa a holminum. hefir mist , . . 2 1 I meðan þessir erfiðu timar standa ,, , , a s.itt og samuð a meðal manna og f. : Framsoknarflokkurmn 1 vfir. sönn ánægja né vinátta né happa- Á alt þetta og margt annað ætl-j þá trúdeigu undan merkjum sínum. og þar með vandræði meðal «m, þaðan stafar það, að þeir almennings. Ef j>ar á ofan I hafa gengið á undan öllum innflutningur nauðsynja til öðrum þjóðum í vígbúnaði, en landsins teppist til langframa, nágrannarnir og öll stórveldi á sama hátt og nú á sér stað, j heims liafa liaft beig af þeim j)á mundi liorfa til landauðn- og reynt að halda í við þá í ítr. Af öllum þessnm ástæðum herbúnaðinum. Ef lieimurinn mundu Þjóðverjar fúsir til á þýzkum spekingum og vís- j>ess að gera frið sem fvrst, indamönnum þakkarskuld að ef kostur væri á, því að ekki gjalda, þá má hann kenna væri seinna vænna, að komast stjórn þeirra inest og bezt um iið hagkvæmum friðarskilmál- j J>á þungu hernaðarbvrði, sem um. Það er enn fremur víst, þjóðirnar hafa stunið undir á að J)ó að forseti Bandaríkja j seinasta nninnsaldri. Metn- hafi ef til vill ekki formlega aðarfrekja Þýzkalands stjórn- leita sætta, þá mundi hann j ara hefir vakið óhug og óróa ekki ófús á það, ef færi byðist, j um allan heiminn. Þetta er eins og sýnir sig á því, að j aðal ástæðan til stríðsins. Og hann hefir fyrirskipað al- af þessu er auðséð, að þa»r inennan hamadag til þes sað þjóðir, sem nú verja allri orku árna friðar. Ávarp lians til j og leggja í sölurnar svo þús- þjóðar sinnar má lesa á öðr- j undum skiftir af sonum sín- um stað, svo og ummæli tíma- um í hlóma lífsins til að verj- ritsins “Outlook” í því til-j ast þessum ofsa og vfirgangi, efni, sem vafalaust eru í sam- geta ekki hætt í miðju kafi. ræmi við það sem beztn horg- Ef svo væri gert. þá mundi stUðinu að eins frestað, unz Þjóðverjar stæðn enn betur að vígi til þess að mylja undir sig })á, sem þeiin vilja standa jafnfætis. Þeir mundu þá aði nefndin aS minna þingiS. F.n hvað gerir Rohlin ? Hann neitar nefndinni um áheyrn, þvert ofan i IoforS snt. Þetta tiltæki hans má ekki falla í gleymsku óátalið. Eða er hann ekki skyldugur að standa viS orð sin eins og aðrir? Er hann hafinn arar J>ar í landi vilja vera J láta. En alt fyrir þetta eru engar líkur til, að friðnr verði sam- inn bráðlega. Bretar, Frakk- réttlætis og vizku.” Þetta ávarp forsetans ætti að j eiga opnar dyr að hjarta hvers ein- j |>essa óyndis úrræðis? asta manns og hverrar emustu Hann gerir þag eflaust vegna konu. hverrar þjóSar eða trúar, þess ag drfúir kunningjar hans og sem j)au kunna að vera. Til eru fyigjfjskar mundu tapa nokkrum þeir menn að vísu. sem ekki trúa á: doliurum ef áfengissala væri tak- mátt bænarinnar Wkstaflega. En mörkuS Hann metur meira flestir munu trúa á, eSa að minsta ímvndaöan stllndar hagnaS fárra kosti hafa von um, aS til seu and-|manna> en velferð yfirgnæfandi leg ofl, sem yér hvork, sjaum neimeirj h]uta fylkisbúa skiljum til hlýtar. Og hver semj j-r pohlin ndgU göður maður til hefir eitthvert hugboS eða von um. þess aS fara með æðstu vold fylk. að til sé eitthvað æðra og mattugra isins 5 en þaS, sem fyrir augun ber, tekurj ----------------- j>essu ávarpi opntim örmum. - . En tim hvaS geta Bandarí.kin UtVCrðÍr CðnSud. beðið og um hvað getur allur heim- ____ urinn beðið, jtegar hann minnist; gitthvalf um nokkra menn liberala þessarar styrjaldar? _ j flokksins á Canada þingi. Fyrir nokkrum árum lá viS að ------ Svíunt og NorSmönnum lenti: “Ekkert hættuspil jafnast á við sarnan i ófriði. Þá var sett nefnd pólitíkina” sagði Disraeli. af bcggja þálfu til að íhuga mála-| Fyrir þremur árum kom fram- vexti og gera ákveSnar tillögur um, sdknarflokkurinn j Canada, úfinn það, hvort vopntn skyldu raða ur-! , slitum eða ekki. Eitt kveld barst j °S wengsUíöur ut ur kosmnga sú fregn út um víða veröld, að ^ hríðinni. Kalt var og ömurlegt um næsta dag kvæði nefndin upp dóm < a5 litast. Stjórrar taumarnir sinn. Undir dómi hennar var það, höfSu verið hrifnir úr höndum komiS, hvort þrætan yrði útkljáö hans. Gósenland framtíðarinnar lá I ijóða geri frið S ráðið að koma hervaldinu án samþykkis j prússneska á kné, svo að heim ar og Rússar hafa þegar gert j strax byrja á nýjan leik. Fyr þann samninf? með sér, að | ir þvi álíta bandamenn eim engin þeirra sér í lagi, WSmzSÍ..' hinna. Þó að einhver þeirra I urinn losist við yfirgang og verði hart leikin. þá ætlar sú j ofmetnað þess í eitt skifti fyr- ekki að leggja árar í bát, né j ir öll. Þegar því marki er náð, kaupa sér frið ineð því að yf- vilja þeir semja frið og gera irgefa sína bandamenn, held- sátt við hinp þýzkn þjóð. Til- ur skal ejtt yfir alla ganga. j ætlunin er ekki, að skifta Astæðan til þessara sterku Þýzkalandi sundur né hnekkja samtaka er ekki heift né liatur i verzlun þjóðarinnar eða efna- til þeirra þjóða, er þeir eiga í legum framförum, heldur ráða höggi við, heldur sii sannfær- ing að liér sé um sjálfstæði }>eirra sjálfra að tefla; ef ekki verði lmekt yfirgangi liins af sér þann ugg, er heiminum stendur af drotnunargimi og stórlæti þeirra hernaðarbokka sem landinu ráða. Þeir sem eingöngu unnu fyrir ! munn og maga hafa snúið viö honum bakinu og j>eir aðgerðar-1 lausu hafa dregist aftur úr. En þeir sem stöðugir standa kreppa i hnefann og bregba brandi, styrkj- j ast og vaxa. Framsóknar andinn og frelsis hugsjónirnar í Canada, eru að endurfæSast og hreinsast. i með vopnum eða hátt. á friðsamlegan XorSmenn voru minm máttar. höfSu verið rifnar upp af rótum Þá nótt var mörgum órótt innan- nýgræðingar og blómlegir runnar brjósts. Þá nótt var lítiS sofið í j tættir og troðnir undir fótum. Noregi. Þá nótt hrundu mörg tár. j Vindurinn raulaði jmnglyndislag í Þá nótt lá Noregur a Ixen. Sá j ]>öglu rjóðrinu og þyrlaði síðustu baS þá vel, sem bað um að vopna vonunum út í ómælis geiminn. viðskiftum yrði afstýrt. Á dögum Williams frá Orange bað sá vel, sem baS um frelsi í trúarefnurti. Sá bað vel sem bað þess, aS hver maöur mætti dýrka guð sinn eftir því, sem samvizkan bauS honurn. Þegar þrælastríðiS stóð vfir i Bandaríkjunum, þá bað sá vel, sem En hvers vegna tekur hann til ^ir ^ ilfrid Laurier hefir tekið upp nýtt starf. Honum á fram- sóknarliðiS mest að þakka þennan eldmóö og einbeitta áhuga, setn ríkir í fylkingum þess. Hann | stendur fremstur í fylkingar broddi og hefir tvenns aS gæta: aS vega að mótstööumönnunum og að ala upp unga, framgjarna liðsmenn og kenna }>eim aS beita sér. 1 fimtán ár varSi þessi merki mað- ur lífi sinu og kröftum í þjónustu þjóðar sinnar. Þó að hann yrði að sleppa stjórnartaumunum, þá hefir hann ekki mist sjónar á hin- um háu hugsjónum sínum. Þéir sem fylgst hafa meS því sem gerst hefir á þingi þjóðarinnar síðustu þrjú árin, þurfa ekki aö láta segja sér það, að hann hefir sett sér það mark áð koma upp djörfum og ötulum framsóknarflokk. Þeir vita að hann varði rnestum tíma sínum til að grafa fyrir og leggja örugga undirstöSu undir framtíð þjóðarinnar. Á örfáum vikum rétti hann viS fylkingarnar, sem riðlast höfðu, og blés í þær nýjum framsóknar anda. Hann heldur merkinu hátt fyrir augum æsku- manna, hvetur þá til athafna og beinir þeim á réttar Þrautir. Eitt af störfum Lauriers er það að útvega flokki sínum þingmenn og koma þeim á þing. Hver ein- stakur liSsmaður hefir sérstakt verk að leysa af hendi. Þeir bera ráð sín saman og liðsmennirnir eru fúsir til starfa. AfleiSingin af þessu er sú, að þó að nú séu færri framsóknarmenn á þingi en áður voru, þá vinna þeir svo sleitulaust að þeir virðast vera fleiri. ÁSur unnu þeir stundum blint í þjónustu flokksins; nú ber hver persónulega ábyrgð á gjörSum sínum. Þetta hvetur og knýr til stööugrar starf-. flakandi í sárum. öflugar eikur, sem teygt höfðu limar móti sólu, En “öllum éljum upp rofar” sagöi Elja-Grímur; skin kemur eftir skúr, dagur eftir nótt og oft viröist dimmast, rétt áður en röðull rís. Þegar morgunsólin reis úr rekkju og dreifði geislum sínum um borg og bý, gat aS líta nýja jörö meö nýjum gróöri, nýju lífi, nýjum kröfum, nýju starfsþreki, semi. Enginn stendur aðgjöröa- laus á torginu. Allir hafa eitthvað að vinna og allir eru við vinnu sína. Þessi starfs aðferð skapar hug og dug. Ótal dugandi menn, sem setið hafa á hurðarbaki og í krókbekkj- um, hafa komiS fram á völlinn. Margir þeirra hafa verið betri ! menn en sumir hinna sem meira hefir á borið. Nú er ekki lengur tími til að sitja og sota og dreyma og draga sig í hlé. Nú er nóg að starfa. Nú er fyrir einhverju aS berjast. ‘Fred’ Pardee — ‘Svipan’. Rétt á bak við foringja flokks- ins situr ‘Svipan’. Hann tengir hið j gamla við þaS nýja. Enginn hefir j átt meiri þátt í að koma þeim breytingum á, sem eru aS gerast innan framsóknarflokksins, en F. F. Pardee, frá West Lambton. Hann hefir jöfnum höndum áunn- iS sér traust og hylli hinna eldri og fylgi og félagsskap hinna yngri. Allir, ungir og gamlir hópast um hann. Þó að flokksmenn hans hugsi upp og leggi á ráð, mælsku- menn beiti orðfimi sinni og ávinni sér lof og lófaklapp, þá verður þessi ungi maður að hervæðast og setjast undir stýri, þegar á þing- bekk kemur. Hann verður að hafa auga meö öllum og öllu. Hann tínir saman fréttir, rannsak- ar og íhugar alt sem gerist, leggur siðan ráðin á og leiöir flest mál að lokum til heppilegra lykta. Verk hans er erfiðara og vanda- samara, en virðast kann í fljótu bili. Hann verður að ryðja þeim málum braut og hrinda þeim stefn- um áleiðis, sem flokkurinn ákveð- ur. Hann verður að kunna rétt tök á öllu. Hann verður að kynna sér og skilja öll mál til hlýtar, og umfram ’alt verður hann að hafa nákvæma og víðtæka mannþekk- ingu. Þegar i hart slær verða “svipur” beggja flokkanna að leggja hart á sig. Þeir sitja við taflið tuttugu og fjórar klukku- stundir á hverjum sólarhring, vak- andi og sofandi. Báðir hafa auð- v:tað ótal aðstoðarmenn, en á þeirra höndum hvílir meginþung- inn. Þeir tveir heyja hólmgöng- una. Og úrslitin eru undir því komin hvor fimari er og betur vopnum vanur. Báðir eru vinsælir meðal flokks- bræðra sinna; það verða þeir aS vera. Þeir verSa að vera stæltir sem stál en bera silkihanska. Þeir verða aS hafa bros á vör og hlusta meS athygli og samhvgS á öll vand- kvæöi, veruleg og óveruleg. Þeir verða að temja sér sardvinnu. Nú sem stendur er sókn af Pardees hendi; Stanfield á í vök að verjast. Pardee er framgjarn og hugaður. Stanfield er aðgætinn og stiltur. I | Hann er vís til þegar minst varir ( aö veita harða árás eða komast undan meS óvæntum brögðum. Stanfield verður ávalt að vera við því versta búinn. — Fred Pardee er lögmaður og á heima í Samia, Ontario. Hann lauk námi við há- skólann í Toronto og Osgoode Hall. Hann hefir unnið sér til frægðar og frama á hinum póli- tíska vígVelli framsóknarflokksins. Nánustu fylgifiskar hans og sann- kallaðar aðstoðarsvipur, eru þeir Duncan C. Ross úr Ontario, Archie McCog úr West Kent og “Johannie Angus” McMillan frá Glengarry. Þéssir þrír ungu menn bera merk- ið svo liátt, aS ekki er ólíklegt aS einhverntíma þegar ráðaneyti verð- ur myndað, þá verði þangaS leit- aö sem ]>eir eru. Öryggi Guthries. í sérhverri járnbrautar og gufu- vél, sem fullkomin á að teljast, verður bæði að vera rekafl og hamla. Hvorttveggja er jafn nauS- synlegt. ÞaS er að vísu satt, að minna ber á hömlunni, en hún er jafn nauösynleg fyrir þaS. Hún er öryggi gegn of miklum hraSa. Hún gjörir feröina hættuminni, ef brautin er heil. Hugh Guthrie úr South Welling- ton er sannkölluS hamla hinna yngri framsóknarmanna. HiS mikla frelsi og óbundnu hendur sem mótstöðumenn stjómarflokk- anna liafa er hætt við aö leiði ann- aöhvort til eintómra mótmæla og stirni, eða hættulegra gönuhlaupa. Einkum væri hætt við gönuhlaup- um hjá þeim, sem hér er um að ræða. Hamlan er því ekki ónauð- synleg og Guthier er góð hamla. Hann er vel starfinu vaxinn; hæglátur, athugull, þungur á bár- unni. Hann er ekki mikill i lofti og er laus við uppgerð. Hann er enginn æsingamaður og skeytir ekki um lofdýrð og lýðhylli. En hann kippir sér ekki upp við hvem hégómann. Hann íhugar alla málavexti, áður en hægt er að mjaka honum úr spomnum og köll og hróp þeirra sem yngri eru bíta ekkert á hann, þangað til honum sjálfum finst tími til kominn að halda af stað. Hann er ómissandi þegar mikið hallar undan fæti — eins og flestar hömlur eru. Ekki svo að skilja aS Guthrie sé smámunasamur eða þröngsýnn. Hann getur alt af veitt nýjum straumum móttöku. Hann er fús t:I að hlusta á alt, íuga alt, en því einu ljær hann fylgi sitt, sem hann telur hagkvæmast og hollast. En ]>egar hann þrammar á stað, þá girðir hann sig megingjörðum, tek- ur hamar i höpd, og mylur skallana miskunarlaust, eins og Þór þegar hann barði á bergrisum og hrim- þursum. Hann er ekki óvinur COAL & WOOD S1 0.25 tonnið. Fljót afgreiðsla. Símið eftir prísum til Sher. 2299. O. W. VINCENT Cor. Arlington & Gllice Ave Nýtt snið fyrir haustið og veturinn £ R erum að bíða eftir að fá að búa til föt yðar ogyfirhafnir; yður mun geðjast að þeim. Oss befir marg- sinnis verið hrósað fyrir snild og smekk í sniði voru á hinum vönduðu ötum er vér búum til. Vér getum fullvissað yður um, að snild vor hefir ekki farið minkandi. IVliklu fremur getum vér nú bú- ið til VANDAÐRI FÖT en nokkru sinni áður. O’CONNELL & PARSON Talsími G. 3988 (Eftirmcnn W. Bonds). Suite 7 McLean Blk. 530 Main St.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.