Lögberg - 14.01.1915, Page 3

,ÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. JANÚAB 1915
S
HEIjIN iiekshöfhingi,
einn af nafnkendustu mönnum í litSi Frakka, og hefir Joffre hershöföingi
miklar mætur á. honum.
Umrœðurnar í Ríkis-
ráðinu
Um stjórnarskrána (og fánann.
í ríkisráSi á Amalíuborg þann
30. nóv. mæltu konungur og Is-
landsráöherra á þessa lei5:
RáfSherrann skýrSi frá tillögu
sinni um staSfesting stjórnarskrár-
innar. í henni er tekinn upp
heild sinni alþingisfyrirvarinn og
því næst endar tillagan á þessum
orðum: Um leiS og eg lýsi mig
samþykkan því sem látiö er í ljós
í alþingisfyrirvaranum, skal eg me5
skírskotun til hans leggja til, að
stjómarskráin verði staöfest.
urkent að skera eigi úr spuming-
unni um uppburð* íslenzkra mála, i
ríkisráðinu eSa utan þess, með
annað fyrir augum en íslenzka
hagsmuni. En með þetta fyrir
augum hafa menn ekki haft neitt
á móti því, að verða við ósk yðar
hátignar um uppburð málanna í
ríkisráðinu og eg mun þess vegna
á þessum grundvelli vera reiðubú-
inn til þess að leggja fyrir yðar
hátign tillögu í samræmi við þetta.
1 En um leið og eg verð að halda
fast fram skoðun þeirri, sem kem-
hátt, sem unt var, flutt óskir sínar
fram. Eg efast ekkert um að sá
skilningur alþingisályktunarinrar,
sem eg hefi haldið fram, gefi rétta
mynd af fullnaðarafstöðu þings-
ins, og i þessu efni styðst eg ekki
einungis við efni ályktunarinnar,
heldur einnig við skoðanir, er eg
hefi fengið símleiöis meðan eg
dvaldi í Kaupmannahöfn og kem-
ið hafa frá helztu alþingismönnum
eftir að eg hafði átt fund við yðar
hátign um þetta mál. \Þó að eg
mundi ekki láta undir höfuð leggj-
ast að verða við þeim tilmælum
yðar hátignar, er þér hafið nú uppi
látið, ef eg hefði nokkra von um
að það mundi styðja að úrlausn
málsins, þá held eg að eftir um-
mælum yðar hátignar um staðfest-
ingarskilmálana og samkvæmt því
sem eg hefi sagt, að eg geti ek.<i
farið aðra leið en að taka tillögu
mina aftur. Eg fresta því þó ekki
að gera yðar hátign áður kunnugt,
að eg tel mál þetta svo mikils vert,
að ef stjórnskipunarlögin geta ekki
fengið staöfestingu á grundvelli
alþingisályktunarinnar, þá verð eg
að skýra yðar hátign frá því að eg
mun biðja um lausn frá embætti,
en fullnaðar lausnarbeiðni mun eg
þó ekki leggja fram áður en eg
hefi fengið færi á því að leggja
fyrir yðar hátign þau mál frá Al-
þingi, er enn þá hefir ekki verið
til lykta ráðið.
Konungur mælti: Þegar nú svo
er komið, sem heyra má af orðum
ráðherra, hlýt eg að óska þess að
bera mig saman við íslenzka
stjórnmálamenn úr ýmsum flokk-
um um möguleikana á því að leysa
ósamkomulag það, um ríkisráðs-
atriðið, sem nú er upp komið, til
þess að greiöa fyrir stjómskipun-
armálinu. (
Ráðherra mælti: Jafnframt því
sem eg held fram yfirlýsingum
mínum leyfi eg mér að taka aitur
tillögu mina um staðfestingu
stjómskipunarlaganna og tillögur
þær sem í sambandi við það mál
ur fram í alþingisályktuninni, að
uppburður íslenzkra mála fyrir
konungi sé íslenzkt sérmál, er ráð-
ið sé til lykta og breytt eingöngtt
eftir reglum þeim, sem um sérmál | standa um útgáfu allra hæst úr-
íslands gilda, get eg ekki, endal skurðar um uppburð íslenzkra mála
fyrir konungi svo og um lög um
Konungur mælti þvi næst: j þótt m^r þyp; þag leitt, lagt það til,
Eins og eg lét í ljós í rikisraði 1 að ygar hátign staðfesti stjómar-
20. okt. 1913 er það ætlun min , skipunarlögin, án þess að það
staðfesta stjórnarskrárfrulmvarpið komi glögt og ótv}rætt fram, a6
um breyting á stjómarskipunar-
lögum um sérmál Islands frá 5.
jan. 1874 og stjómarskipunarlcg-
um frá 3. okt. 1903, eftir að það
hefir nú verið samþykt óbreytt af
alþingi þvi, er kom saman • sam-
kvæmt kosningum II. apríl 1914,
en vænti þess um leið, að íslands-
ráðherra leggi nú fram úrskurð j
þann, er boðaður var á hinum1
ísland haldí þessum sínum gamla
rétti. Eg hefi óskað, að greina
yðar hátign svo glögt frá þessu,
sem unt er af því að eg lit svo á,
að innilegt samkomulag milli kon-
ungsins og isíenzku þjóðarinnar
verði að 'hvila á þeim grundvelli,
að ekkert sé á huldu.
Konungur mælti: Með því aö
breyting á lögum 3. okt. 1903 um
skipun æðstu stjómar Islands.
,, . , .. . _. , ráðherra Islands vill ekki le:rgia
sama rxkisraðsfundi um uppburð is .. .., .. r , ‘
, , tu, að stjornarskipunarfrunlvarpið
verði staðfest á þeim grundvelli,
sem lagður var og lýsir yfir því að
lenzkra laga og mikilsvarðandi
stjómarráðstafana i ríkisráöinu og
enn fremur vænti eg þess, að yfii ^ grundvöllur sé ósamrýmanlegur
raðherrann kgg: fynr ipig hma, skogun alþingiS( þ. yer6 aR ^
boðuðu opinberu auglysing til Dan-j þetta uppi ■ t ^ bréfinu ^
merkur um það sem eg þa let 1 (>kt þar sem nýjar alþin^s.
ljos 1 hmu opna brefi til Islands. kosningar vonj fyrirski 8ar rgi
út af alþingisfynrvaranum, semieg grein fyrir þvi 4 hvaCa d.
íslandsraðherra m.ntist a 1 allj, velii eg mundi geta staðfest stjórn-
þegnsamlegastri tillogu sinm, vildi
eg segja þetta:
í ríkisráði 20. okt. 1913 getur ekki
orðið skoðað- svo, að uppburður
íslenzkra sérmála fyrir konungi i
skipulagafrumvarpið nýja. Um
a sem ge * leið var yfirlýsing min að tilhlutun
íslandsráðherra i rikisráðinu birt,
en í henni lýsti eg yfir því, sam-
kvæmt ráðum minna dönsku ráð-
ri Fánamálið
Eftir það skýrði ráðehrra frá
tillögu um þá tillögu um útgáfu
tillögu um gerð íslenzka fánans og
hljóðar tillagan svo: Eftir að
yðar hátign hafði með allra hæst-
um úrskurði 22. nóv. f. á. löggilt
sérstakan fána handa Islandi hefir
ráðherra íslands samkvæmt á-
kvæðum úrskurðarins gert sér far
um að kynnast óskum íslendinga,
um gerð fánans. I því skyni hefir
ráðherra íslands skipað nefnd 5
merkra manna til að íhuga málið.
Nefndin hefir komið fram með
eftirfarandi aðaltillcgu sína: (sjá
skýrslu fánanefndarinnar). Enn-
fremur hefir málið verið íhugaty á
alþingi síðastliðið sumar og hefir
meirihluti þingsins aðallega mælt
með bláa og hvíta fánanum sem
stungið hefir verið upp á á alþingi
1911 og 1913. En alþingi hefir til
vara óskað að geríS fánans yrði
ákveðin samkvæmt þeirri uppá-
1 éttersam | lancls> eg æt]agj elcki að breyta
og S" j ákvörðun minni um það að sérmál
undir^danskt j 8!j*VÍ fwlS'K fá'’a"efndiri,’nar- “ <y
odh“p,„S!ÍOs™"ferei 1“” "“>> i "P"n bréfi minu til l's-|
bandinu milli Danmerkur
lands getur uppburður íslenzkra, IgIands yæru fyrir mig lögg . ^
isráðinu nema ný skipun yrði gerð
í ríkisréttarsambandinu milli Dan-
merJrur og Islands. Alþingi var
þess vegna fullkunnugt um þann
grundvöll, þegar það endurtók
samþykki sitt á stjórnskipunarlög-
sérmála og mikilsvarðandi stjórn-
arráðstafana því að eins, að hann
fari fram í ríkisráði mínu, trygt,
að þessi íslenzku sérmál ekki feli
í sér ákvarðanir, sem snerta sam-
eiginleg ríkismál.
Islenzku lögin og mikilsvarðandi
stjórnarráðstafanir verður þess
vegna að bera framvegis upp i rík-
isráði mínu og á þessu getur engin
breyting orðið nema því að
að lögfest verði tilhögum, sem
tryggi jafnvel og uppburðurinn í
ríkisráðinu að málin veröi rædl
eða fjarlægi hugsanlegt vafamál,
er kynnu að koma fram frá ann-
ari hvorri hliö um takmörkun milli
sammálalöggjafar og hinnar sér-
stöku íslenzku löggjafar.
Ráðherra mælti: 1 fyrirvara
þeim, sem samþyktur var á a'.þingi,
er því haldið ákveðið fram, að upp-
burður íslenzkra sérmála fvrir
konungi sé íslenzkt sérmál og enn-
fremur er því haldið ákveðið fram is að standa á.
að eigi skuli öðru vísi farið meö
aðumefndum úrskurði frá 22.
nóv. 1913 að ákveða gerð islenzka
fánans leyfi eg mér að leggja til
að hún verði ákveðin samkvæmt
téðri uppástungu fánanefndarinn-
ar.
Konungur mælti: Eg ætlaði mér
að staðfesta úrskurð um gerð sér-
fánans handa Islandi, er eg lög-
, „ , .„. , S'fti meS úrskurði frá 22. nóv. 1913
unum, og ef það hefði ekki oskað til afnota á íslandi og á ís enzkum
að stjomskipunarlogunum yrði til ‘ '
lykta ráðið á þessum grundvelli,
þá hefði það átt áð'ur en það sam-
eins þykti frumvarpið af nýju að leita
samkomulags um staðfestingar-
grundvöllinn. Eg get því ekki
verið sannfærður um það að al-
þingi mundi halda afstöðu sinni,
skipum í landhelgi Ulands, með
þvi að eg bjóst við aö óskir Is-
lendinga um þesskonar flarg
mundu verða samroma um gerð
fanans. Þessu hefir þó ekki ve ið
að heilsa eins og sjá má á ályktun
sameinaðs alþingis frá 12. ágöst
1914. þar sem alþingi ály’-tar að
lýsa yfir þeirri skoðun sinni að
flestum íslendingum mundi verða
langkærast að konungur staðfesti
Eg kem.
Eg kem þó að dimmi og hríðin sé hörö
og hágöngin ófær við köllum. —
Eig kem þó eg finni ekki í Jdettunum skörð.
Eg kem o’naf regin fjöllum
þó lokað sé leiðunum öllum.
Eg kem til þín allslaus og æski ekki neins
nema aðeins að láta mér hlýna.
Þó byltist á vörunum blóðöldur kveins
eg bið ekki um hluttekning þína
en segi þér söguna mína:
Eg lagði upp að morgni úr lítilli sveit,
léttur sem söngglaði blærinn.
Og árgeislinn fyrsti í augu mér leit
þá undir leitið hvarf bærinn,
við sjón-hring yzt blikaði særinn.
Fátt er eins töfrandi ferðalang
og fjallauðnir hækkandi, stærri.
Þar tignin og einveran fallast í fang
verða flugsjónir andans hærri,
og háfjöllin himninum nærri.
Sólin batt jöklinum silfur-krans,
syðstur af tindunum var hann;
og geislamir stigu glaumlausan dans
á glampandi kórónu er bar hann,
og léku við létta andvarann.
Já, suð'rið var dýrlegt, sem drotnandi þrá
draumanna á bemsku aldri!
En í norðrinu braust upp blika grá
og bólstrar í fylking val ri —
sem hermenn á helför kaldri.
Það dimdi í lofti og dundi við gnýr,
en dvínaði sólskin og ylur,
í dökkva §vo voldugum dauðinn býr
og dóm yfir lífinu þvlur.
Það kominn var blindösku bylur.
Eg hitti í hríðinni hamragjá
við 'hana eg áttimar misti.
Eg komst ekki lengra, því kaldan þá
mér klakastakk frostið risti.
I helli eg heila nótt gisti.
Það sóttu’ að mér nástranda svipir þá nótt
— sjón minni kom ekki blundur —
þeir dmkku úr sál minni sigurþrótt
og söktu’ henni í mvrkranna undur
og trú mina tættu í sundur.
Því stend eg hér allslaus og æski ekki neins,
álögum þungum seldur,
þó byltist á vömnum blóðöldur kveins
eg bið ekki um hluttekning heklur.
Nú veistu hvað þögninni veldur.
En ef þú tekur í hönd mér hlýtt
og horfir í augu mér svanni,
eg sé þá. að aftur er sumar frítt
og sólskin í hverjum ranni.
Þá verð eg að menskum manni.
Jónas Stefánsson frá Kaldbak.
+
í
í
*
X
X
X
X
X
X
♦
♦
+
f
+
♦
*
♦
♦
♦
t
*■
♦
*■
t
I
X
X
X
X
-f
<*■
♦
•f
*
J.
*
4-
+
-f
*
-f
-f
*?•
*
-f
-f
*
-f
-f
*
X
X
-f
*
-f
-f
Og fagurfræðislegar sRoðanir til
greina, því að erfitt verður að ná
samkomulagi meöal þjóðarii nar.
Eg leit einnig svo á, að alþingi
legði áherzluna á að fá fánann, en
minni áherzlu á útlit hans, og eg
hygg því, að það muni verða al-
þingi og þjóðinni vonbrigði, ef
fánamálinu er frestað. Þar sem
nú er fullnægt skilyrðum þeim, er
sett vora í úrskurði frá 22. nóv.
1913, verð eg að halda fast við ósk
mína um, að tillaga mín fái stað
festing.
Konungur mælti: Eg óslca
frests í þessu máli í heild sinni,
unz hægt verður að ræða það við
þá íslenzku stjórnmálamenn, er eg
ætla að kalla hingað (kalde her-
ned). I
Ráðherra mælti: Eftir þessi orð
yðar hátignar styrkist enn betur
ósk mín um aö leggja niður ráð-
herraemibættið. Og eg skal því
leyfa mér, er eg hefi borið upp þau
eins og ráðherra hefir lýst henni,
til streitu og mælist til þess við
hann að hann geri aipmgismönn-
um kunn orð mín hér í dag, og| þá fánagerð er stuagið var uppTá
leiti fullrar vissu um það hvort því alþingi 1911 og 1913, og því að
sé svo farið að alþingi óski ekki að eins að þessu mætti ekki verða
stjómskipunarframvarpinu verði framgengt, sættir alþingi sig við
til lykta ráðið á þeim grundvelli | þrílita fánann. Þar sem nú ráð-
sem eg hefi lagt og verð framveg- herra hefir skýrt frá því að’ hann
{ætli að biðjast lausnar og þar sem
þetta sérmál en önnur íslenzk sér-' , Ráð.her.ra mælti: Vegna Þess' fS í vil bera mig saman við í -
mál. Vegna þess «r auglýsing .4 hrerni? er nm verkaskilyríi; st,on,malam«m «,
til Danmerkrrr sen, !»*,,« var I ^ » 1»» sitnr all, 1» sem er „m „k.snrís-
i skamman tima, var þess ekki að J atnðið til þess að greiða fyrir
[ vænta, að alþingi því sem kjörið stjómskipunarfrumvarpinu, verð
ei 1 “ ‘ ” • •• - eg að telja þaðl réttast að úríausn
mál, sem enn eru óútklj ð, að við kalda spöf, sem geymdi von
fara fram á að mér verði veitt er grófu liðin ár.
latisn. | En þögul rödd frá hugar heim
Yfirráðherrann mælti; Eg bið sló helgi’ á þína brá.
um allrahæst leyfi yðar hátirnar tilj Við áttum hrvgg hvort annað,
að auglýsa í Danmörku skýrslu um j skal ósætt skiiið fá ?
það sem nú hefir gerst í ríkisráð-
inu, þannig að eg imdirriti þá
skýrslu.
Ráðherrann mælti: Ef svo ber
að skilia undirskrift ráðherrans
skilja
undir þessa skýrslu, að hann taki
á sig nokkra ábyrgð á isl nzkum
sérmálum verð eg að mótmæla því. bjúgu. Þeir sem unnu að því
SIORMHURftlR og GLUGGAR
Fljót afgreiðsla.
Abyrgst að kaupendur séu ánægðir
The Empire Sash & Door Co.
Limited
HEJiRY AVE. EAST
WINNIPEG
KOL og VIDUR
ALBERT G0UGH SUPPLY C0. ‘VuE55S“
Skjót afgreið.,-la. Lægsta veið.
TALSIIVSI: M. 1246
HVERNIG KVEIKJA SKAL Á ELDSPITU
Stöku sinnum er kvartað yfir því v'ið oss, að eldspítur vorar
detti í tvent, þegar kveikt er á þeim. Þetta er ekki eldspýtunum
að kenna, því að Eddy’s Eldspítur eru búnar til eingöngu úr sér-
staklega útvöldum, beinum við. Þeim til leiðbeiningar, sem enn
þá kunna ekki að halda á eldspýtu (og þeir eru margir), skulum vér
gefa eftirfylgjandi imdirvísun:
Vlslíingur iiiceri tiundar ú að selja yfir haus spít-
unnar og kippa Itonuni snöst frá, þeKnr kiKinn blossar upp.
Með fos.su reynir ekki ólnofilo«a mikið á eklspítuna og hver
ojí einn forðast ósjálfrátt brimann af blousanum.
THE E. B. EDDY CO., Ltd., HuU, Canada
Pathe Freres Pathephones
Pathephone er öllum kunnúgt söngtól, er itkir eftir mannsrödd
og hljóðfæra með mikilli nákvæmni. Pathe htjóöetokkur með sap-
phire oddi, er aldrei slitnar, rennur mjúkiega óg veldur þvf, at5 platan
endist í mannsaldur.
Pathe öslítandi sapphire oddur sparar þá fyrirhöfn og kostnaC,
sem þvl er eamfara að kaupa sí og ae nýjar nálar.
Pathe öbiiandi tvisettu plötur seljast fyri.r sama verCið allar,
hversu frægur listamaður sem i hlut á.
Um 20,000 ölíkar plötur að velja úr. Pathe áshtandi sapphire
hljúðastokkur hæfír öllum gramophones.
Verðskrá og bæklingur ókeypis, ef um er beðið.
THE CANADIAN PHDNOGRAPH & SUPPLY DISC CD.
204 Bmlders Exchange Building (á öðru loftij
Horninu á Portajie og llargrave, Winnipeg
Sáttamál.
Eftir
Caroline Elizabeth Sarah Norton.
Við höfum átt hvort annað
í allri gleði’ og þraut.
Við lékum böm hjá blómgu tré,
er brosti vorsins skraut.
En kulda hýsir hjarta þítt,
þú hefir ský á brá.
Við höfum átt hvert annað,
skal ósætt skilið fá?
Við áttum glöð hvort annað,
er ómæld gleði hló;
af æskuvonum himinhreint
þá hjarta’ í brjósti sló.
En bros er þrotið þér á vör
og því er tíöpur brá.
Við áttum glöð hvort annað,
skal ósætt skilið fá?
Við áttum hrygg hvort annaö,
við áttum saman tár
peiin Hem stunda nám vlð Ueinpliill’s skóla liornaö liátt kaup I allau
vetur. Elzti og stærsti rakaraskóli 1 landinu. Vér kennum rakara iðn U1
hlttar á tveggja mánaða tima. Atvinna útveguð að’ afloknu námi með alt að
$25.00 kaupi á viku; vér getum einnig hjálpað yður að byrja rakara iðn upp
á eigin býti fyrir lágt mánaðargjald; ótal staðir 'úr að velja. MJög mikil eft-
irspurn eftir rökurum, sem tekið hafa próf í Hemphill’s skölum. Varið yður
á eftir llhingum. Komið eða skrifið eftir vorum fagra verðlista. LtUð efUr
nafninu Hemphill, áður Moler Barber Collége, homi King St. og Paeific
Ave., Winnipeg, eða 1709 Broad St., Regina, Saek.
Piltar, lærlð að fara með bifreiðar og gas tractora. Ný gtofnaðar náms-
deildir til þess að geta fullnægt kröfunum þegar vorið kemur. örfáar vikur
til náms. Nemendum voruin er kent til hlttar. að íara með og gera við bif-
reiðar, trucks, gas tractors og aðrar vjelar, sem notaðar eru á láði og legl.
Vér búum yður undir og hjálpum yður að n'á í góðár stöður við aðgerðir,
vagnstjórn, umsjón með véium, sýning þeirra og. sölu. Komið eða skrifið
eftir vorum fagra verðlista. Hemphill’s SchOol of, Gasoline Engineering,
483% Maln Street, Winnipeg.
fyrirgefa og elska sambræður óþektur, hefir frímúrara-fræðin
sína. leyst af hendi sitt inndæla köllun-
Þegar hann kann að samhryggj- arverk.
ast með öðrum í sorgum þeirra —!
já, jafnvel í syndum þeiira — vit- Embtetfismönnum þakkaS.
andi að hver og einn hefir við of-, óska eftir að tjá núnar
urefli aC stríða. beztu óskir til allra hástúku em-
Þ^gar hann h»fir lært að velja bættismanna, fyrir góða framkomu
sér vini og lialda vináttu þeirra 0g stuðning. Það er með
og umfratn alt hvemig að vara sérst^kri þakklátsemi að eg njinn-
sjálfs síns vinur. ist hinnar vinsamlegu aðstoðar há-
Þegar hann elskar btómin og stúkuskrifarans og Bro. Alex Mc-
fer án þess að hafa byssu á fugla-
veiðar, og verður gagntekinn af
Intyre, þar eð áhugi
vandvirkni var meir
þeirra og
en heil -a
Sig. Júl. Jóhannesson þýddi.
— Á járnbrau tarstöð í Danmörk.
löngu g.eymdri gleði, þegar hann þeirra leyfði. Það er sanngjarat
! heyrir hlátur bamsins. að geta þess bér, að hin ágsetai
Þegar hann getur látið liggja orka, sjálfsfórn og skyldurækni í
J vel á sér og sýnt göfuglyndi ínn- embættisfærzlu Bro. Mclntyre sem
j anum strit daglega lífsias. deildarstjóra var óviðajfnanleg að
Þegar trén þakin glitrandi dagg- svo m>khi leyti sem þekking mín
arperlum og geislabrot sólarinnar n‘Tr- Kg finn mjög vei t:l þess
nílægt landamæram Þýzkalanr>s á rennandi vatni, blíðka tilfinning- mik]a heiðurs, sem þið hafið veitt
vora margir vagnar hlaðnir með ar hans, eins og hugsunin um þann mer- vildi mcga biðja ykkur að
pokum, er á stóð að inn’hé du heitt elskaða og löngu dána. i afsaka yfírsjónir mínar og galla,
_ 8 Þvi að | Þegar ekkert neyðaróp kemtvr til
Eg biö um leyfi yðar hátignar til aða vagnana, furðuðu sig á þtn, eyma hans árangurslaust, og eng-
að birta a íslandi það sem gerst aö engin lykt skyl H vera af biti^- inn ]eítar hjálpar hans án synjunar.! 'AIS endingu vildt eg mega lata i
íefir í ríkisráðinu. | unum og gerðu eftirlitsmanni við- Þegar hann sér það góða í *Íosi Þ l von. hver einasti frí-
Yfirráðherrann mælti: Undir-1 vart., Þegar skoðað var, leit það |1Verri trúarskoðun, sem hjálpar múrari í Manitoba stúkunum,
skriftina ber ekki að skilja svo, að sem > pokunum var, alveg eins út manninum að afla sér þess, sem me&> koma svo fram að hann eigi
ev taki mér neina áhvrvð á is- OST vanaleg biúa’li. vamir l’tan um __________i_____ .;i hnekki Seirri nnrvliefK feírnii-neQ-
þar eð eg reyndi að gegna skyldu
minni sem bezt.
eg taki mér neina ábyrgð á ís-
lenzkum sérmálum. En Hans
ríkisráði 20. okt. 1913, ósam-ým ! S amman ima
anleg við skoðanir Alþingis, þár eí., .........
auBlýsingm mundi lei’a þaö af sér.I ’i" '''' ' y.'" nnnlst ,nn' ni i,e's’
•» konungur væri búinn ati binda1 eff,r 18 »!»»*»• “« •»*« “r
'"a si íslenzku sérmili vi* *» 'iosa «j> mals
eifthvaB baí fram komiS, sem is- £" " Æ.-í'S't,0* 4<7 “
lenzk löegjöf „g „iömarvöW vsavu f”f í h u , “ Samkom”-
eigi .einráS mn og konungur vavri nm 8™°™' Þann. » ý»ar
því ekki sjálfráíur mtmvar, brevt- !'a g e ,j netnf- cn CS 8« ekk,
inpnm á ábv-ex „ Iat:ð yður heyra orðretta álykt in
íngum a akvæðum sem kynnu að _ . , *• .* *
• - - - ■’ alþmgis, þegar eg talaði við yðar
hátign síðastliðið sumar. Eg verð
og vannleg biugu, parnir utan um gófngí er ogj gerir hann hæfan til [ hnekki þeirri upphefð frímú-ara-
i reglunnar, að hún sé siðferðisleg
stofnun. ljómandi og fögur,
jjntannsins æðsta hugsjón, með
vera lagðar til af Islands hálfu.
Eg get ekki viðurkent a» samband-
ið milli Ts1anc>s og Danmerkur sé
þannig, hvort sem litið er á það frá
sögulegri, rétta-legri eða eð,i’errí
hlið, að þess vegna sé nauðsynlegt
að ístónzk mál sé borin upp i ríkis-
ráðinu. og eg get ekki 'heldur við-
fánamálsins sé slegið á frest þang-
að til eg með því að bera mig sam-
an við íslenzka stjórnmá'ainenn
get fengið fulla vissu fyrir því að
fslendingar verði fyllilega ánægðir
með úrskurðinn um gerð fánans. !
Ráðherra mælti: Af orðum
þeim sem yöar hátign hefir I'tið
falla er eg hefi átt tal um þetta
• ^Yrir * Œ að skynja tígulleik lífsins
Hátign konungurinn er ábyrgðar- ekki var i þeim sm'skcrð ke , hvað. sem sú tríiarskoðun heitir.
laus og þar eð eg hefi ekki tekið hel ’ur togleður, sem fara átti til| Þegar hann getur litið ofan
þátt í ríkisráðsræðunum, um ís-; Þýzkalards. En með því að bann- leirpollinn hjá vegimnn. og séð þar j heimspekilegum útþýðingum hins
lenzku málin, umræðunt, °em a® er að flvtja það til stríðsþjóða, antiað og meira en leirinn; og íjgagnlega og óhrekjandi.
t innig hafa snert sambandið mi li l'j var s’endinein gerð upntæk og andlit hins aumkvunarlega dauð- Megi þær skina sem sól i s j -
tslands og Danmerkur, óska eg sa sem sendi sektaður þunglega. |ega manns, og séð þar eitthvað, kerfi reglunnar, hvers ljómi sen iir
með undirskqft minni að taka á -------:----- auk syndarinnar.
mig hinl stjórnskipulegu ábyrgð á
líka að ætla að alþingi hafi, með mál, hefi eg skilið, að yðar hátiím
því að láta ráðherra íslands, sem mundi ekki sjá sér fært að ve ða
stendur ábyrgð gag>iva-t þinginu, við aðalósk Alþingis. Eg hefi því
leggja fyrir yðar hátign skoðun samkvæmt alþingisályktuninni lagt
sina áður en stiómskinumrUgh þrilita fánann til. Þegar um er að
yrðu staðfest, á hinn áhrifamesta tala útlit fánans koma einstaklings-
orðum Hans Hátignar gagnvart
Danmörku.
Ráðherrann mælti: Eg óska að
halda fast við mín fyrri orð.
Konungur gaf þá hin umbiðnu
leyfi.
I lok ríkisráðsfundar afenti
AVARP.
f'Framh. frá 2. bls.).
út frá sér þann háleita, en þó auð-
Þegar hann veit hvemig hann á1 skilda sannleika, sem fræðir og
að biðja, vona og elska. • upplyftir og gjörir hina staðföstu
Þegar hann hefir traust á sjálf- stuðningsmenn að virðingarverðutn
hinni ómælanlegu tilvera, en tapa T sér og, !re>’stír .sambræfi\um borguram og hæfa til góðra áhriía.
.... . . . , ... i sinum og heldur trunnt á guö smn, Megi frímurarar ætið koma
þo ekki tra, von, ne ugre i. mes sverð í hendi sér til va nar i fram sem samband af óviðjafnan-
hinu illa. ávalt glaður í hjarta — legri einirg til að við’mlda borg-
glaður yfir þvi að lifa, en ekki aralegu og trúarb-as;ðalegu frrí.si
hræddur við að deyja. I og framförum mannkvnsins.
í hugskoti sliks manns, hvort! Bróðurlegast framlagt.
fá ækur,! fSgd.) Edward Ma.nvell IValker.
Grand Master.
Þegar hann viðurkennir það i
hjarta sínu að hver einasti maður
ráðherrann lausnarbe ðni sína, en er jafn göfugur og þorparalegur,
lýsti yfir, samkvæmt ósk konmws, iafn guðlegur og óguð egur og
að hann mundi gegna storfum jafn einmanalegur eins og hann er sem hann er ríkur eöa
fyrst um sinn. —Isafold. I sjálfur, og leitast við að þekkja, lærður eða ómentaður, frægur eða !