Lögberg - 21.01.1915, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. JANÚAR 1915.
r>
Skýrsla
falltrúa Fyrsta lút. safnaðar í Winnipeg.
A ársfundi safn. 19. Jan. 1915.
Margs er að minnast, þegar litiö er
til baka yfir sögu Fyrsta lút. safnað-
ar á árinu sem leið. Megin þáttur-
inn í þeim kapitula safnaðarsögunn-
ar er auðvitað sorgarefni mikið; á-
verkinn, er oss var veittur með
dauðsfalli vors góða og göfuga leið-
toga, svo mikill, að enn þá sviður í
sárinu því.
En drottinn hefir lagt söfnuði
vorum líkn með þraut. í kapítula
þessum gerist og margt, sem söfnuði
vorum er stórmikið gleðiefni, og
konungur kirkjunnar hefir svo á-
þreifaniega haldið sinni almáttugu
verndarhendi yfir söfnuðinum á ár-
inu, að engum trúuðum kristnum
manni fær slíkt dulist.
Þegar dr. Jón Bjamason í byrjun
Marzmánaðar ekki var lengur fær
um að gegna prestsverkum, lagðist
söfnuðinum það til fyrir sérstaka og
nærgætna handleiðslu drottins, að
séra Friðrik Friðriksson var staddur
hér, og réðu fulltrúamir hann, með
samþykki dr. Jóns Bjarnasonar og
stjórnar hinna sameinuðu bandalaga,
til 1. Júní, eða þar til séra Björn B.
Jónsson kom til safnaðarins. 1 því
sambandi er þess að minnást með
þakklæti, að af hluttekning og kristi-
legum bróðurhug veittu söfnuðir
séra Bjöms B. Jónssonar í Minne-
sota honutrt fararleyfi með þriggja
mánaða fyrirvara í stað sex mánaða
fyrirvara, er þeir áttu heimting á.
Hefir söfnuður vor þannig notið ó-
slitinnar prestsþjónustu á árinu.
Við andlát dr. Jóns Bjarnasonar
horfðu víst margir meðlimir FyrSta
fúterska safnaðar kviðafullir fram á
veginn; fanst missirinn óbætanlegur,
eins og hapn líka á margan hátt er,
°g bjuggust naumast við að geta sætt
:Sig við neinn sem eftirmann hans,
minsta kosti fyrst um sinp. Eitt
af gjeðiefnum þeim í sögu safnaðar-
ins á árinu, sem við er átt hér að
ofan, e'r það, hve sterkúm tökum nýi
greiddir $25.00 á mánuði frá 1. Júni
til ársloka; en framtíðar ráðstafanir
gerir söfnuðurinn sjálfur á fundi.
Þótt jafnaðarreikningur féhirðis
sýni, að tekjur á árinu hafi ekki
nægt til þéss að mæta útgjöldum, þá
er í þvi efni undan engu að kvarta,
með því að tekjurnar hafa verið til
muna roeiri en á undanförnum ár-
um. Tekjuhallinn stafar af óvana-
lega miklum kostnaði, sem fallið
liefir á söfnuðinn á árinu.
presturina virðist þegar hafa náð á fjármálin, votta fulltrúarnir innilegt
hjörtum fólksins; hve alment menn þakklæti sitt. Eins og söfnuður vor
eru ánægðir með eftirmanninn, og
hve samkomulagið með presti og
söfnuði er gott og ánægjulegt. Hér
«r vissulega mikið til að gleðjast yfir
og mikið til að þakka guði fyrir;
hann styrki prestinn við hið vanda-
^ama eg ábyrgðarmikla starf hans og
veiti það af náð sinni, að koma hans
megi verða honum og söfntiðinum til
mikillar blessunar,
l'ulltrúarnir telja víst, að söfnuð-
,nh langi hjartanlega til þess, að sýna
Mrs. Lárti Bjarnason einhvern á-
þreifanlegan viðurkenningar- og
þakklætisvott, eftir að hafa t öll
þessi mörgu ár borið hita og þunga
dagsins með manni sínttm og ásamt
honum útslitið kröftum stnum í þjón-
ustu safnaðarins. T’ess skal getið,
að til bráðabirgða hafa henni verið
Að einu leyti er fjármálaskýrslan,
sem hér verður lesin og lögð frarn,
einkar ánægjuleg; í henni kemur
frarn eitt af hinu gleðilega, er gerst
hefir í sögu safnaðarins á árinu.
Er hér átt við aukin afskifti
unga fólksins af málum safnaðarins.
Fjölda margt efnilegt ungt fólk til-
heyrir Fyrsta lút. söfnuði. Þegar
unga fólkið, af elsku til kirkjunnar
sinnar og málefnisins, sem þar er á
lofti haldið, og kristilegs starfs í
söfnuðinum, fer að láta á sér bera
og leggja eitthvað á sig fyrir söfnuð-
inn, þá er framttð hans trygð. Að
þetta megi heimfærast til vors unga
fólks, þess ber fjármálaskýrslan vott.
Samkvæmt ráðstöfun á safnaðar-
fundi síðastliðið vor, hefir verið
haldið uppi söngkenslu fyrir börn og
unglinga í söfnuðinum. Verður söfn-
uðuriiin áð segja til um það, helzt á
þessum fundi, livort framhald á að trfeira
verða á söngkenslunni eða ekki.
" Söngflokk'Sáfriaðarins þakka full-
trúarnir hjartanlega fyrir alt, se.m
hann hefir á sig lagt til þess að gera
kirkjttsönginn fagran og dýrðlegan
og fyrir mikilsverða hjálp við allar
samkomur safnaðarins. Sérstaklega
Jær að þakka organista safnaðarins
og flokksstjóra, Steingrími K. Hall,
fyrir dugnað hans og frábæra um-
hyggju, er hann ber fyrir safnaðar-
söngnum.
öllum þeim, sem hjálpað ltafa við
— öllu hefir verið breytt í sjúkra-
stofur; þar er hvert rúmið við'
annað; í hverju rúmi er maður og
sérhver maður er særður. En á
milli rúmanna líða ljósklæddar
hjúkrunarkonur, eins og góðir and-
ar, líta eftir og lagfæra eftir beztu
föngum. Þó er þetta ekki nema
lítið brot af öllum þeim sárum og
harmkvælum, sem eru innanborðs.
/ sárasölunum.
Þetta skip var eingöngu ætlað til
skemtiferða. Hefir því ekkert
verið tilsparað að gera það sem
bezt úr garði. En öll hin skraut-
legu herbergi á fyrsta og öðru
farrými, eru nú einnig sjúkra-
stofur. Þar er særðum liðsfor-
ingjum raðað niður eins þétt og
verða má. Þó er hvergi svo
þröngt, að ekki sé ’hægt að ná til I
hvers einasta sjúklings.
Það mætti ætla, að þar sem svo I
NCr
‘Við Jtefðum fremur kosið að vera
skotnir niður sem refar þar sem
viði stóðum. En öðru m’tli var að
gegna þar sem Bretar áttu í hlut’,
sagði hann.
Hann virðist hafa sömu skoðun
á Frökkum og Belgir hafa á Þjóð-
verjum — að þeir ættu litla væS®"|hinn
arvon sem féllu í hendur þeir. Var!
hann þó fáorður um það atriði.
Þegar eg spurði hvort þeir hefðu
orðið fyrir ntiklum hrakyrðum og
Itáði þar setn þeir stönsuðu á leið-
inni, þá ypti hann öxlum og sagð-
ist sem frest vflja um það tala, við
því yrði varla séð. Þegar t>áðir
vænt undir vopnum fyndu þeir
Iítið til þess, en þar fyrir utan,
bitu orðin engu ósárar en byssu-
stingir.
“Hvemig heldtirðu að ófriðnum
lvkti ?” spurði eg.
TTann hristi höfuðið. “Eg yon

CANflDA
FlliEST
THEATRl1
SÝNDl'It—AI.I.A pKSSA VIKU
Mat-s. Miðv.d. og Laugard.
THE
CHOCOIjATE
SOLDIER
Mat. á Laugardag
Idjómþýði sönglelkur Planquet’s
-“TIIK
CHIMES OF
NORMANDY” —
SO.rudria söngflokkur. 30 tiljóðfæri
Agóði til bjáipar fúUrkum bömuin—
og er unriir umsjón fclagsins The
Winnipeg Operatic Society
Nrthur Hammerstein sýnir hinn vin-
sæla söngleik sinn
ii 1 G II ,11 N K S
og leikur þar STEL.LA MAYHEW á-
samt hinum upphaflega leikflokkl
frá N. York, 68 talsins
Pantið með psti nó þegar
Kvelri $2 tU 25c. Mats. $1.50 til 25c.
Sala I leikhúsi byrjar næsta föstudag
22. Jan. kl. 10 fyrir hádegi.
á að venjast, hefir kvenfélagið verið
þar fremst í flokki, en auk þess ber
að nefna með miklu þakklæti og
fögnuði biblíuklassann, Dorkasfélag-
ið, bandalagið, ógiftar konur og ó-
gifta menn í söfnuðinum, skauta
flokk ungu mannanna í bandalaginu,
og auk þess nokkra vini vora, er ekki
eru innritaðir í söfnuðinn.
Vér trúum því staðfastlega, að
allir þeir, setn í réttum anda leggja
eitthvað á sig fyrir söfnuð sinn og
kirkju, verði fyrir það lífsglaðari
og meiri og betri menn.
John J. Vopni.
Arni Bggertsson.
M. Paulson.
T. E. Thorsteinsson.
Rrynjólfur Arnason.
ast til að oss atiðnist að koma á
margir særðir menn eru saman j l>olanlegum sættum. áður en vér
komnir, og svo mikið af umbúðum höfum beðið of mikið tjón’’. Þess ,
og meðulum og plástrum, væri! er.vert Seta- níS Þjóðverjar hafa j spnmgu í ollum attum.
Fn hvar scm mÍög verið æstir gegn Bretum síð- 'r lýstu í myrknnu.
EASTERN EXCURSIONS
ICANADIANI
Frá t. til 31. Desember APACIFICJ
I \ rsta l'lokks farvi ild friiiu og uftur frá
Winnlpeg til
2EXPRESS
LESTIR
DAGLEGA
8:10 TIL TORONTO
og MONTREAL
21:10 TIL TORONTO
TORONIO <»g NÆRSVEITA $40.oo
MONTKEAI/ og NÆRSVEIT $45.00
ST. JOIIV og NÆRSVEITA
$59.30
HAI.IK.VN og NÆRSVEJTA $63.45
Fargjöld efttr þessu frá öðrum stöBum og tll allra stöCva I
ONTARIO, QCEBEC OG STRANDFY LKJL’N UM
Stansa má hvar sem vlll fyrlr austan Ft. Wllliam. Farmlöar gllda 3 mán.
Standard og Tourlst Svefnvagnar og Dining Cars á ölliim lestuin.
Um frekari upplýslngar, farmiöa og pantanlr á svefnvögnum ber aö
leita til hvers Canadian Paclfic farmiCa sala eöa til
WINNIPEG TICKET OFFICES
Oor. MaDi jg Portage Ave. P6n M. 370—371. Optn á lrveldin 20k.>22k.
I ><‘|»<>i P6.»: M. WOo
óviðfeldin lykt.
komið er, er loftið eins hreint ogjan l)etta samtal fór fram;
á efsta bilfari. Bretar mjög verið rægðir vií
Blossam-
Hvellirnir
hafa ■ rufu næturkyrðina.
a efsta þilfari. j l;retar mjog venð rægðir við þá. 1 Aldrei hafði verið
Læknarnir sem á skipinu eru Hópur breskra hermanna var a
hafa nóg að gera. Reykinga her-jver^' umhverfis okkur. Hann
bergin á efsta þilfari hafa verið i1>ent' 'ner a þá með augnaráðinu
jafn ilt að-
stöðu og nú; aldrei hafði Hans
verið jafn illa staddur. Óvinaher-
inn var fram undan eins og fyr.
benti mér á
gerð að lækningastofum. Á efsta (>K saS^' ag Þjóðverjar hefði ekki Ln auk þess rigndt yfir þá sprengt-
þilfari eru einnig geymsluklefar mörgum á að skipa sem jöfnuðust húlum, sem þeir vissu ekkert hvað- j
á við þá eða tækju þeim fram. an komn- Hann hafci heyH Þess
____________ getið til, að þær kæmu frá brezk-
nm herskipum. Bandherinn færð-
j ist nær og nær; á hverri stundu j
! mátti hann búast við að verða i
Hans Wesel var óbreyttur liös- handtekinn i skotgröf sinni.
maður 'í hundruðustu og tólftu Heift og gremja ólguðu í brjósti
herdeildinni frá Westfalen. Hami Wesels. En hann var ekki í minsta
stóð í skotgröfunum í vatni upp í j máta reiður þeim sem ‘hann
Rauða krossins. T?ar eru þær gjaf-
ir sem félaginu berast, geymdar.
Þar eru venjulega birgðir af alls
konar fatnaði og er þeim útbýtt
þaðan eftir þorfum. Auk þess er
þar mikið af vindlingnm, ef til vill
en góðu hófi gegnir frá
heilbrigðislegu sjónarmiðh En
yfirlæknirinn á skipinu fylgir
þeirri reglu að láta flest eftir sjúk-
lingunum sem lina má þrautir
þeirra, enda liafa ekki nema tveir
dáið á leiðinni af öllum þeim þús-
undum særðra manna, sem skipið
liefir flutt.”
Einu sinni kveðst fréttaritarinn
Síðasti dagurinn.
um næsta h I lfa
mánuð
Sérst k sala á sokkum
Hárlokkar sem áður kostuðu $3 og QC
$4, kosta nú......................VDC
Skriflegum pöntunum sérstakur gaunnir gefinn. Send eftir verörská
Manitoba Hair Goods Co.
M Person
ráðsm.
var
mitti. Honnm fanst
hann ekki að berjast við; hann hafði aldrei
finna til neins nema þess að hann séð neinn þeirra og honum fanst
sársveið í fæturna af kulda. En þeir ekkert hafa gert á sinn hluta.
hann hugsaði því meira. Honum En hann var sárgramur þeim semj
fanst hann aldrei hafa átt jafn höfðu sent 'hann og aðra út í þetta j
hægt með að hugsa og í þetta jarðneska víti að óþörfu.
suin, síðan hann liafði kvatt móð- j Óstjórnleg reiði og hefndarhug- j
liafa verið snemma á ferii, því aö T *ÍOa TT Karl J'T . °g ■ T ^’f1 hans’ Hann langÆ
■_.u, .. , Eovisu a jambrautarstöðlinm í! til að hlaupa upp úr skotgröf
Oberan, daginn sem herdeildin j sinni, æða f ram og vega á tvær!
hans lagði á stað í stríðið. hendur; ekki þá, sem kallaðir voruu
í níu vikur var hann búinn að. óvinir ættjarðar hans, heldur sinaj
berjast og hafði séö og heyrtjeigin foringja, þá sem höfðu rekið
fleira hræðilegt á þeim fáu
en öllum árum æfi sinnar.
, . j ur hafði hann þó hvorki
ovmunum.1
hann hafi frétt, að von væn a
jámbrautarlest sem lilaðin væri
þýzkum föngum, er fara áttu til
Englands. “Og þar sem eg hafð'i
enn sem komið var, ekki séð nema
fáeina særða þjóðverja, var engin
furða þó mér væri forvitni á að
sjá stóran hóp af óvinunum. i , , . ,
Fyrir flestum af oss eru þeir ekki | Sar "e skurfu’
nema nafnið tómt. Við höfðúm
sjúkravagn með okkur til þess að
geta hjálpað. ef særðir rnenn
á lestinni; en
morguny
móðttna.
kvnnti líka að véra
til þess kom ekki.
Við fórunt frant hjá
lestum, sem hurfu út í
þangað til við fundum lestina sem
við vorum að leita að. Hún var
sjálfsagt fjórðttngur mílu á lengd,
eintómir gripavagnar og vöra-
f 1 utninga v agnar samskonar og
hinir særðu menn vorn fluttir á.
Fáir af borgurum bæjarins vom
viðstaddir þegar lestin kom, því að
þetta var svo snemma morguns.
Einir þrír voru lifandi
félaga hans, er lagt höfðtt
með honum.
Hans vissi ekki fyrir
hann var að berjast.
Þegar herfylkingarruir,
Keppast þeir hver við annan um, ,iegi. Þá er sjúkra vögnum, sem
losna við sem mest þeir tnega hestar ganga fyrir, ekið upp að
af matvælunum á þeim fáu mín-, lestinni og járnbrautarvagnamir
útum sem lestin stentlur við. Böm1 opnaðir. Sjúklingamir opna aug-
°g unglingar, gamlar konur og j un úti fyrir blasir við þeim
Hlihrumir öldungar sem ganga v-iöl| ha.fi©, slétt og íagurt. Þéir anda
bækjur — allir hafa eitthvað aðjdjúpt að sér röku sæloftinu og
! hlusta með ánægju á ölduskvamp-
ið' og báruskvaldrið viö ströndina.
vikum j liann og hrakið og Ovirt.
Sjálf-j Þegar minst varði kom gnýrj
fengið j mikill, eins og æstar öldur hafsins
steðjuðu á land. Hann sá blika á
þeirra j ótal byssustingi og mörg harðleg
á stað andlit. Hann reyndi að verjast,
en gat engri vöm við komiö. Það
hverju j var það siðasta sem hann mundi j
eftir.
sam- Það var eins og ltaim félli í
kvæmt boði keásarans, höföu verið djúpan svefn. Allar líkamlegar
kállaðar samah, hafði þeim að eins j hörmungar gleymdust og hurfu.
verið gefið í skyn, að ættjörð þeirra Þegar liann raknaði aftur úr
hefði sætt svívirðilegu ranglæti af j rotinu sannfærðist hann þó brátt!
hendi óvina. sinna, einkum Breta. j um, að hann var enn héma rnegiti j
Þeir yrðu því að 'hegna þessum j grafar. En alt var hávaðálaust,
óvúnum svo um munaði og afmá þáj ekkert gruggað vatn, engin vopn,
þar sem því yrði við komið og 1 ekkert blóö — ekkert nema óvið-
helzt þætti með þurfa. jafnanlegur friður. Hann reyndií'
Foringjamir sögðu þeim líka, að rísa upp og litast um, því að
létt og
Þeim var bent
Talsími: Garry 2156 P. O. Box 3172
Horni Sherbrooke St. og William Ave.
«1
í prentsmiðju vorri er alskonar prentun
vel af hendi leyát. AJ Þar fást umslög,
reikningshöfuð, nafnspjöld,bréfahausar,
verðskrár og bækur, o.s.frv. Vér höfum
vélar af nýjustu gerð og öll áhöld til að vinna
hverskonar prentstörf fljótt og vel. A| Verð
sanngjarnt. ÍJ Ef þér þurfið að láta prenla
eitthvað, þá komið til vor.
Limitd
Columbia Press,
Booh and Commeroial Printers
JOHN J. VOPNl, RáðsmaOur. WINNIPC-Ci, Manitoba
fær^J
f,eir sem uppi sitja og geta tekið
við því setrt að þeím er rétt, fá
nogan og fjölbreyttan mat. Ferskj-
Ur klukkan tíu, brauðbita klukkan
eIlefu, ögn af súkkulaði um há-
degið, kaffi klukkan eitt, glas af
vatni klulkkan tvö, vimlling um
rtónbilið, pem klukkan fjögur og
kökur eða sætabrauð klukkan
fimm. Þannig gengur það allan
dagínn og nóttina.”
Fréttaritarinn segist einu sinni
sem oftar hafa verið á ferð með
einni af þessum lestum. Þá var
það einu sinni þegar lestin stanz-
aði um niiðja nótt. að Idefinn sem
hann hafði revnt að sofna i, var
opnaður og 'hanti heyrði manna-
mál. Þetta var á milli Le Mans
og Nantes.
Þá var hann purður hvort h:mn
væri særður Englendingur. Hann
svaraði engu og þóttist sofa. En
það dugði ekki. “Einhver kom
inn, fá'lmaði fyrir sér og stakk
ferskju i hendina á mér. Eg þakk-
lirópuðu þi til 'hinna þýzku her-
manna, sem hrúguðust út að glugg-
Þessum mönnum, sem ekkert
hafa hcyrt nema kúluþyt og her- Hernieiinirnir ^ heilir ^
gny, er ekkert hljoö og engm !lraustil, lita alt
annað en vel út,
syn kæra[';fjni Tsr:i TSÍ.Í,PÍ!eftir.a« hafa þvælst i þrengsl-
um í þrjá daga i gripa-
vögnum. Mér virtist sjá meira á
einkennisbúningi þeirra en Breta.
Á spítalaskipi. Flann er næsta fagnr á að líta og
sjónum, reiðubúin til að flytja þá
úr svaðilfönmum, heim á íriðsæla
feðragrund.
Hans átti bróður sem hét Fritz höfug
Fáeinir iímhnutar verW-amenn aS Þetta vaeri ,ett °g fljótunnið dauf glæta var þar inni sem 'hann og vissi að þeir voru mjög lilrir.1 hans.
sem voru að fara til vinnu sinnar’ i 1>eÍm Var a aíS járn' var staddur' Þa var köld hönd 1>0 a6 hann skildi ekki nema Ttta
’ brautarvagnarnir voru merktir lögð á höfuð hans og hann var eina orð af þvi sem maðunnn
jafnt til Berlín, Parisar og Lon 1- beðinn að hreyfa sig ekki. sagði. þá hélt bann aö hann viltist
unum og liorfðu með forvitni á °n' °g soIdatarnir hof6u &ert sér Þetta var hönd og rödd konu. j á sér og bróöur sínum,
I>að sem fvrir an-iin lr,r Sk.immn hinar g^silegustu vonir um ber- Úsegjanleg gleöi greip hann rétt Hann brosti, leit í kringum sig
eftir að lestin nam staðar. voru1^*' Allir ætluðu þeir að hafa! sem snöggvast. Var stríCið af- og sagði í hálfum hljóðum: Chimes
einhvem dyrindis hlut í fortim sm- staðið og hann kommn aftur lif-
vagnarmr opnaðtr og fongunuml . .. ..6,
i { . « r ... ■ . um til minnis um sigurforma. andi til Oberau?
lofað að fara ut og retta sig ur TT . . , ®_ , . .1 ..... . . . ...
Hans hafði lofað Lovisu sinnt Net; þvi miður. Það gat ekki
að færa henni brjóstnál frá Ixmd- j verið. Þótt höndin væri mjúk,
on, eða hring sem átti að tengjajþá var röddin óviðfeldin og hann
skildi ekkert orð sem hún sagði.
Hann var of veikur til að geta
skilið hvernig í öllu lá. Hann
hafði enga hugmynd um, að hann
var í sjúkrahúsi óvinanna.
Einhver vökvi var borimt að
tár niðiir eftir fölu andliti
Walker leikhúsið
kútnum.
Rungbúnir bjóSverjar.
>au saman.
Honum fanst að enskur gttll-
hringur á fingri Lovísu sinnar
væri engu óveglegra frama merki,
en jámkrossarnir sem keisarinn |
satdi eins og skæðadrífu vfir land-
En sviðinn i sarunumi
fljótt yfirsterkari, þótt þeir
að komast heirn. Esturias
„ ‘ IJCrtgur vel í augun þegar hann er
verðurlhre
,., — -iiin og strokinn. En hann var
,Pr'U | ah annað en glæsilegur á þessum
, 11 11, : föngtim, moklugur og auri drifinn
þeirra á höfninni. Að vtsu eru ur skotgröfunum og |xi*nnn hálmi
þar mörg spítalaskip. en hún er | og strái ur vögnunum. Liðsfor-
þeirra stærst. Þegar ntargir sær- lngj;irnir litu litlu betur út. En
ast, þarf hún þó sjaldan að bíða allir þrestust í bragði, þegar við
nema einn dag cftir farmi af
veikum mönnum og særðum.
Þeir lenda flestir í Southampton.
Þegar hlé verður á vígvellinum og
færri særast verðut
bíða lengur, en fyr
fyllist þaö.
lieilsuðum þeim og skiftum á milli
jK'irra vincllingum sem við höföi-
ttm með okkur. Við gerðum það
meðál annars til þess að sýna þeim.
skipið að; ag Englentlingar skipa ekki her-
eða seinna tekmmi möttnum á hekk meö
glæpamönnuirt.
Það er einkennilegt að litast um Eg notaði þær fátt ntínútur sem
á þilfarinu á þessu stóra skipi, I hópnum var leyft að standa
a8i fyrir, en kvaðst ekki vera! þar sem það klýfur öldumar áleið-1
særður og mig langaði til að sofa.
"En mig langar til aö hjálpa þér”
sagði gesturinn. Eg endurtók að
eg' væri ekki særður og var vtst
ergilegur. Þá var klútur, vættur í
ilmvatni, lagður á andlitið á mér.
Komumaður fóri út og lokaði dyr-
rtnum.”
Hann kveðst hafa beyrt að sötnu
orð og athafnir hafi fram farið' í
•defumim sem næstir vont og get-
Ur þess til að kömumenn hafi
heimsótt alla sem í lestinni vom.
En auðvitað voru þeir fáir sem
höfðtt þá góðtt sögu að segja. að
þeir væru ekki særðir.
“Snemma morguns hættu hjólin
að skrölta og lestin nam staðar.
Eftir langa vökn og mikla þreytu
rennur nú hinum særðu mönnum
blundur á brá og þeir fá að liggja
i ró og næði þangað til birtir af
is til strandar. Það var ætlað
auðmönnum og ferðalöngum, sem
ferðast um í hitabeltinu. Þetta
þilfar, sem er alþakið stólum og
bekkjum, er svo að segja mann-
laust. Þar eru einstöku foringjar,
í ólikum einkenuisbúningum eftir
tign sinni. En eitt emkenni liafa
þeir allir — hvítar nmbúðir.
Sumir verða að lialtra á öðrum
fæti; sumir hafa aðra ltönd eða
báðar í fatli og lítið sést. af and-
liti suntra. En allir eru þeir særð-
ir, allir þjást þeir. Og þetta em
þó þeir hraustustu.
Undir þiljum er margfalt hörmu
legra um að litast. Hinir skratit-
legu salir em fullir af særðum
mönnum, sem ekki mega hrærast.
Þeir liggja í litlum nengirúmum.
Þannig er það á liverju þilfarl
Borðsölum, danssölum. leiksölum
þarna. til þess að' tala við suma
liðsforingjana. Flestir þeirra töl-
uðu annaðlivort eitsku eða frönsku
og sumir bæöi málin og töluðu þau
ágætlega. Mest þotti mér um vert
að tala við einn þeirra. Hann
virtist vera hámentaöur maður og
bera lítil merki þess blóðþorsta,
sem sumir stéttarbræðra hans hafa
kynt sig fyrir. Þegar liann og fé
lagar hans vom handteknir. kvað
hann þá hafa veriö króaða á milli
franskra og enskra herfylkinga
Mér er sagt að þegar svo er ástatt
sé engin vanvirða að gefast upp.
En hann vildi ekki gefa upp vöm-
ina nema með því skilyrði, að þeir
yrðu fangar Breta en ekki Erakka.
Þegar eg sptirði liann hvers vegna
hann hefði sett þatt skilyrði, kvað
hann það hafa verið vegna þess, að
liann væri sannfærður um, að
hafði lært mest af því sem hann
kunni í málinu af litilli orðabók,
sem hamt bar í vasanum. En
liann kunni nóg til
ið. vonun bans og hann drakk. Eftir , u shi|iö ,haJin
Ef til vill hefir það verið hungr-! það sofnaði hann aftur og svaf j TT * TT •• »» - -
ið eða þreytan eða lífsreynslan sem lengi, og þegar hann vaknaði aft- a® eltlr Hans ’ saj*ðl
hann haföi öðlast síöustu vikium- ur var hann miklu styrkari og gat' 1)onahl - lacsenzie. \aðan
ar, sem sópaði nokkm af móð- nú athugað það sem fyrir augun crtu'
unni frá augum 'hans. Hver sem ■ bar. Honum skildist nú, að þetta h ra Oberan i Westphalen.. En
ástæðan var, þá er svo miklð vlst,1 var sjúkrahús og liann lá þar á hvar er eS niður kominn?
að þar sem hann stóði þama í meðal ótal sjúklinga. Hann gat “Við erum báðir á enskum
graggugu fatninu, þá var hann því nær náð til þeirra sem næstir spítala, en fari það kolað ef eg
farinn að hugsa skýrar en jafnvel vom. veit hvar hann stendur; alt gleym-
nokkm sinni fvr á æfinni. Honn þorði ekki að hreyfa sig, i ist þegar þessi ósköp ganga á.
en reyndi að taka eftir þvi sem
fram fór.
Grafþögn var þama inni. Lág-
ar stunur og smá andvörp heyrð-
ist annað slagið.
Lesendurnir munu eflaust fagna
yfir því, að tekjumar af “The
of Normandy retma í
“Nicht Fritz, Hans”. (’nicht^ Winnipeg Fuel Fund, sem er ein
ekki)- deild þjóðræknis sjóösins <ig er
(Tók þá þessi nábúi ‘hans aö tala varið til' að létta byrði þeirra sem
við hann á hans eigin máli og enga atvinnu hafa. Því er það að
fnrðaði 'hann það stórum. Að vísu leikhúsiö hefir yeriö svo vel sótt
var það engin fyrirmyndar þýzka, þessa viku.
því að maðurinn var skoskur og High Jinks Art'hur Ilammer-
steins, ágætur gamansöngleikur
verður sýndur alla næstu viku í
miöviku-
Hvorki Hans né neinn annar o-
breyttur liðsmaður má hugsa.
Þeirra hlutverk er það að gera|
það sem þeini er skipað. berjast
og deyja ]>egar stundin kemur —
eða eftir skipunum yfirboðara sinna
Þeir hugsa, þó undir yfirumsjón
keisarans sé. fyrir alla ættjörðina.
Hans Wesel miðaði byssunni á
óvinina, þó að ltann sæi þá ekki;
hann vissi að þeir voru að nálgast.
Þá var eins og rödd hvíslaði aö
honnm — rödd djöfulsins mundtu
yfirboðárar bans hafa kallað það
— að það væri himinhrópandi
ranglæti, að tugir og hundruð þús-
unda af saklaustim mönnum, sem
ekkert höfðu til saka unnið, skyldu
verða að þola kvalir og dauða til
þess að svala metorð'agimfl og
valdafíkn örfárra manna.
Það var svívirðilegt ranglæti,
því að eins og getið hefir verið,
var Hans einn af þremur sem uppi
stóðu af flokki þeim sem lagði
stað með honum.
Ef til vill veröur enginn þeirra
lifandi manna tölu innan einnar
stundar. Því þetta jarðneska víti
Okkur má það líka
héma fáum við þó
friði.”
“En eí viö erum i enskum
spítala, livemig stendur þá á því,
Hjúkrunarkonur og læknar að eg er ekki dauður?”
stóðu til og frá utn gólfiö, og liðu
eins og andar frá einunt sjúklingi
til annars. Hans lá í rúmt sem
var út í horni svo að hann þurfti
ekki að óttast að hann yrði ónáð-
aður og notaði thnann til að íhuga
alt sem bezt. Hann var sann-
færður um að hann væri í ensku
sjúkrahúsi og furðaði þess vegna á
því, aö hann skyldi vera lifandi.
“Auðvitað af þvi að þú
svo heppinn að engin kúla hefir
farið í gegnum kollinn á þér og
hér em beztu læknar og hjúkrun-
arkonur sem þekkjast í veröld-
inni.”
“En — eg hélt að Englendingar
styttu á þeim c>magahálsinn scm
þeir ná í með lífsmarki.”
“Hélstu það? Það mun vera
Walker. “Matinees'' á
þess að Hans dag og laugardag.
“High Jinks" hefir hlotið há-
rórna lof bæði vegna þess hve lög-
in eru fögur og efni leiksins
hlægilegt.
Bréflegai pantanir aígreiddar
nú. Byrjað aö selja aðgöngumiða
í leilehúsinu á föstudagsmorguninn
kl. io.
N. B. Allir íþróttavinir munu
fagna yfir þeim fréttum, að Alex
Stewart reynir sig við Ejtegene
Tremþlay frá Montreal i Walker
leikhúsinu á mánudagskveldið i.
febrúar. Stewart er tiu ámm
yngri en keppinautur hans, sem
mun vera nálægt 39 ara að aldri.
Stewart æfir sig kappsamlega á
varst degi hverjum og má ganga að þvi
ekki borg
einu gilda;
að anda í
visu, að hann verður
vorri til minkunar.
Hann furðaði sig á því, að hann si$ur þans hátigrmr. keisarans?”
skyldi vera kominn í hrein föt. «Qg fæ eg þá að halda lífi?”
Hann skildi ekkert í því, að hlúð SpUr$t Hans.
— Dauður cr sagður hershöfð-
inginn Stoend, sá . er herförinni
stýrði gegn Japönum í Port Arth-
ur. Hann var dæmdur í 10 ára
fangelsi fyrir að gefa u-pp kastal-
ann, var nú farinn að heilsu af
hálfvisnun.
Frakkar fæm svo illa með þá. Ivar stöðugt að versna. Kúlur
var að honum eins og bróður.
Hann mintist handarinnar sem
hafði snert hann og honum hafði
fundist hún eins mjúk og hönd
móður sinnar eða' Lovísu. Hann
gat ekki skilið neitt í þessu, og
afréð að hætta að reyna að ráða
þessar gátur. Tnnan skamms sagði
maðurinn sem lá hægra megin við
hann: “Sæll, Fritz. Hvemig
líður þér?”
— Suöur í Carolina riki var
Já, auðvitað. Því læturðu; auðugur maður á lystisnekkju með
svona ” ; vinafólki sínu. er gasolin vél spraklc
Hans lagði aftur augun og svar- j í skipinu, fórst þar alt fólkitS nema
aði engu.
f þessum svifum kom hjúkrun-
arkonan til að hasta á þá.
“Legstu út af og hafðu hægt twn
þig” sagði hún við Mackenzie með
alvarlegri rödd. Hún lagaði um-
búðimar á höfðinu á Hans og
egar hfín gekk frá þeim, hnmdu
kona hins atiðuga manns, er synti
i land.
—Kjöt er komið í geypiverð á
Englandi. Ef þetta háa verð stend-
ur í heilt ár, þá v'erður þjóðin að
borga $52,000,000 meira fyrir þá
nauðsynjavöru þetta ár en það síð-
asta.