Lögberg - 25.02.1915, Blaðsíða 3

Lögberg - 25.02.1915, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. FEBRÚAR 1915. I 3 A fundi og eftir fund. hjá próf. Knud Berlin. FritSriksson, konungur Islands og herrans vilja aö hann haldi áf.am, Danmerkur”. AS lyktum þakkaöi formaöur félagsins ræðu- og fundarmönnum. I byrjun þessa mánaöar boöaöi “Studcnterforeningen í Kaup- mannahöfn til fundar, tu þess aS ræfia íslenzk mál, og var próf. Knud Berlin málshef jand'. Fnnd- ur þessi var allfjölmennur og sat hann talsvert af málsmetandi Dönum, en engir ráSherrar voru þar og fátt þingmanna. Ymsum utanfélagsmönnum og blaöamönn- um var boöiS á funuinn. Af ls- lendingum var þar enginn, er eg þekti, utan dr. Valtýr Guömunds- son, birkjdómari Jón Finsen, póst- meistari V. Finsen og Lefolii kaup- maöur, en þar voru og nokkrir ís- lenzkir stúdentar, er eg ekki kann aÖ nafngreina. Próf. Knud Berlin hélt þar fyrirlestur um íslenzk mái, aöal- lega um stjómarskmna og afstööu dönsku ráöherranna til hennar. Rakti hann taJsvert sögu málsins og taldi aö Danir yrðu ætíð aö halda óbreyttri setu íslenzkai ráö- herrans í ríkisráðinu, flagginu og sameiginlegri landhelgi. Annars eru skoðanir hans svo kunnar, aö eg sé ekki ástæöu til að fjölyrða um þær hér. Hann gladdist yfir falli stjómarskrárinnar og fánans, ®g vildi helzt fallast á landstjóra, eöa þá skilnað. Þá talaði Schack herforingi, er áöur hefir oft um íslenzk mál tal- aÖ; var hann aö mesiu sammala próf. K. B., en skilnað vildi hann ekki heyra nefn -an á nafn, en taldi sjálfsagt, að ef íslendhgar vildu eigi þýðast hið góða, yrði að beita valdi. Hann taldi, eins og próf. K. B., aö alt of mikið heföi verið gefið eftir af Dana hálfu. * á talaði fólksþingmaður Jens Sörensen frá.Hjörring; ræðir hann ætið íslenzk mál er þau eru til um- ræöu, og lætur sig þau miklu varöa. Hann var samþykkur K. B., en mótmælti því að beita valdi eins og Schack mintist á; taldi hann hið langæskilegasta fyrir Dani, að núverandi Islandsráð- herra, Sig. Eggerz, sæti áfram, og reynt væri af öllum mætti að svæfa málið. Islandsráðherra hefði vitanlega átt að fara frá strax og hann fékk synjunina, en úr því að hamn hefðá ekki gert það, þá mætti ætla, að hann fyrir sitt leyti sam- þykti, aö málinu væri skotið á frest. Þó nú alþingi tilnefndi S. E. á ný, þá eaiduTtekur hið sama sig — og svo sofnar málið. Það er stríö nú, og við hugsum allir því nær eingöngui ttm það, og það er þess vegna meðal annars nauö- synkgt fyrir okkur aö svæfa mál- ið, og ef vér getum nú, með hjálp þess flokks sen> nú sttur að völd- um á íslandi, svæft málið, þá höf- um vér þó alt af von um að (á A eftir fundinum var sumbl; sátu það stjórn félagsins og nokkr- ir útvaldir fundarmenn, og af ein- hverri hendingu varö eg þeirrar náðar aðnjótandi að vera þar mtö. Þar var rætt um íslandsmál, og þar voru umræðumar fjörug i og óþvingaðri. Próf. K. B. er mað- ur kátur og fjöragur, en þama lá sérstaklega vel á honum; hann hafði fengið eina af sínum heitustu óskum uppfylta — stjómars ráin var feld. Eg hefi aldrei séð kátari mann. En vegna þess að eg lit svo á, að hér sé eingöngu um fram- hald af hinum fundinum aö ræða, þá vil eg skýra nokkuð frá samtal- inu þar. Hvernig dettur yöur i hug að halda fram skilnaöi? sagöi eg við prófessorinn. Þér getið skilið það, aðl eg vil ekki skilnað. En ef þið Islend- ingar vitið að þið getið fengiö hann, þá girnist þið hann síður. Mennimir ertt nú einu sinni á þá liind, að þeir girnast minna það sem þeir geta fengið. T'að býst eg við aö se rett; en allur hávaði ískndinga kærir ekki um skilnað. Þið segið það — nei, allir Islend- ingar eru eins, það er alveg samá hvað þiö kallið ykkur, heima- stjómarmenn eða sjálfstæðismenn, takmark ykkar allra er að gsra Jandið óháð Danmörku — að skilja fyr eöa síðar; þeir hygnari taka a’t sem þeir fá hjá okkur. Stjórn- in héma er fávís um íslenzk mál, hún veit ekkert, mig vill hún ekki sjá eða heyra, en það liggur mér t léttu rúmi, því konungur og fleiri iesa það, sem eg skrifa, og breyta nokkuð eftir því. En það er sorg- legt hvað þeir vita lítið. Því fræðið þér þá ekki? Eg geri það. En svo var Hainn es Hafstein; það var sá hættuleg- asti maður, sem til er á Islandi fyrir Danmörku; hann veftir dönsku ráðherruntim um fingur sér og fær þá til að ganga inn á allra itanda, sem er gersamlega óhaf andi. Tíl dæmis stjómarskrána ? Já, til dæmis stjómarskrána; eg er nokkmn veginn viss um það, að ef hann hefði komið hingað nú, hefði hann farið með hana stað- festa. Og hann hefði áreiðanlega fengið fánann. Þetta er engin ástæða hjá Zahle, hann neiír betn- linis svikið loforð sitt til ykkar, og satt að segja getur þessi ástæða ekki dugað nema við böm. Það hefði verið miklu betra að taka ástæðuna, sem eg gaf þeim upp, að íslendingar vildú farfána, og þetta væri aðeins trappa í stigan- og------- Það væri skömm fyrir k®nungs- valdið. Já — að vísu væri það, en kon- ungur getur ef til vill haldiö að hann fiii ekki anran, en það s;m mest er um vert er, að ráðher ann samþykkir gerðir ríkisráðsins þegj- andi með því að sitja áfiam, það væri því bezt fyrir okkur. Það getur ekki orðið. Eg steinþagöi, er umræð trnar tóku þessa stefnu, og hlustaði að- eins á. Og svo barst talið að ut- anför íslenzkra þingmanna og fleiru því um líku. | En eftir fundinum að dæma, þá voru allir þar sammála um að ríkissetu íslenzka ráðherr- ans væri eigi hægt að breyta, en lengra náði ekki samkomulagið, sumir, t. d. Karsten Meyer,, vildu láta samþykkja íslenzkan fána, og bæði hann og fleiri töluðu um skilnað í fullri alvöru, sem þá lausn, er væri hin bezta og hepp’- legasta fyrir báðar þjóðimar, þó þeir vitanlega væra þess ekki fýs- andi, því, eins og stud. poiit. Kidde sagði: “danska konungsveldið minkar -mikið við það”. En allir voru þeir sammá’a um það, að hið æskilegasta af öllu væri að S,S svæfa stjómarskrána, og beita til þess öllum þeim meíölum, sem K. B. hefði bent á á fundinum. En hvernig er það — verður málið svæft að óskum Knud Berlins ? Pétur Zophoniasson. —-Lögrétta, Fata Morgana. Þú kæra mynd, eg miAning þina úr mínu hjarta ei slitið fæ, hún vermir kalda vegu mína, með vonarljúfum unaösblæ. Er lífsins þreytSr taumlaus trylling, hún talar þögult hulinsmál um vorsins þrá og vonafylling, er vekur bergmál inst i sál. Og þegar dagsins hljóðna hljómar og hnígur sól, i aftanblæ; sem stjama fríð, er fjarlæg Ijómar, hún fylgi ljær mér sí og æ. Hún viðkvæmt hreyfir hjartans strengi og huggar, styrkir, gleður mig. Þig vil eg muna lengi, lengi, þú ljúfa mynd, eg elska þig. Maria G. Arnason. , . „i um. þeim tima verði hægt að vmna að: t- ra • t , i > • r. L. ■ , . , . , . En ftanmn fæst ekki aftur, skaut nyrn samvinnu á emhvenum þeim , . , •• . ... „ .„ I x hattstandandi embættismaður mn i. grundvelh, er við getum gengið að, ríkisráðsstefnunni getum við ekki breytt. Sá er næstu r sté í ræðústólimi hét Krenchel og er laiganemi; var var ræða sú ein lofdýraðardrápa Eftir beztu heimildum hef eg ástæðu til að tdja það áreiðanlegt, að það mál sé dautt. Eg get trúaö þvi, það kemur heim við upplýsingar sem- eg hef «m K, Berlin. En þi tók vie yf- f ■■ «*“ K, irTéttarmáUnutningsmaíSur Kirsteni . ■ ,/t . " ” , ‘’1 MeyertvarhansraSaskilyrtfalanst!?'0"’'" ? hin lansbcrta í yare vom Islorf-tÍT®?5í1”"5 m'” <5masta von- er Danir hafa gert vitleysu, að Is- lendingar gera enn þá stærri vit- leysu. Fyrst var sambandsmálið; það var gott og það féll, það gladdi mig. Og svo nú aftur, er Ilafstein fékk þá til að samþykkja stjórnarsknina, þá fitjið þið upp á þessum blessaða fyrirvara. Hann er ágætur; eg gæti blessað höfimd hans, því hann hefir hjálpað mér framúrskarandi mikið. Og svo sendið þið hingað þennan nýja ráðherra, Sig. Eggerz. pað er ágætis maður, talar fagurt og langbezta í garð inga, og hefði hver Islendingur getað haldið þá ræðu, er slept er ummælum hans um ríkisnáðið, því það taldi hann, að svo lengi sem samband væri á milli landanna, þá yrðu mál vor að berast þar upp, til þess að Danir gætu haft eftirlit með því, að löggjöf vor bakaði þeim ekki ábyrgðaír á einn eða ann- nn hátt. En sá grandvöllur, er hann bygði á. var, að sérhver þjóð hefði rétt til þess að rá&ti sjjálf ör- lógum sínum. Mótmælti hann sér- staklega Schack herionngja og prédikun hans um að læita! valdi. Að lyktum taldi hann. að ef sam- komulag eigi næðist, svo að þjóð- irnar gætu báðar vel við unað og lifað saman í eindrægni, þá \ æri sjál-fsagt að slíta sambandinu. Þá talaði einn af stjómendunum i Studenterforeningen, stud. potit Kidde, án efa mælskastur þeirra, er þar töluðu, og var ræða lians mjög svipuð að innihaldi og ræða K. Meyers, cn þó var hann inun fastorðari um vald það, er Schack herforingi talaði um. og taldi það I sjálfsmorð fyrir Danmörkn. ef jf>á væri það eins og gamanleikur hún vildi beita hervaldi við ísland. | l ni upphafi til enda, skaut lög- Skilnað gæti liann fallist á, og I ria’ðingur nokkur inn i. taldi áHtamál, hvort það væri ei;u j Það getur ekki orðið; það væri það æskílegasta. : brot á öllum þingreglum, skaut Loks talaði dr. Valtýr Guð- annar inn í. Bezt væri það, sagði sá þriðji. Stuttur dagur. 20 mínútna sólskin. í Colorado er lítið þorp þar scm | sólar nýtur að eins 20 mínútur á dag. Þorpið stendur niður í svo djúpu gljúfri með háum fjöllum á allar hliðar, að sól skín þar ekki nema frá kl. 11,20 til 11,40 að morgninum þegar dagtrr er lengs-t ur. Þetta þorp reis upp þegar vatnsleiðslu jarðgöng voru gerð í gegntim fjöllin úr Gannison ánni vestur í Uncompahgre dalinn. Ein gata liggur niður í þorpið, höggin i bergvegginn. Dýrar hurðir. Stærstu og vönduðustu vegg- skápa hurðir sem til era, hafa ný- lega verið settar í tvo oanRa, ann- an í New York, hinn í Toronto. Hurðin fyrir þessa hirzlu- New Yorks banka kostaði $75,000, en ' skápurinn með öHu tilheyrandi hugsar hátt í skýjunttm, og fer svoi *costar nálægt $200,000. Hurðin aftur heim með tóma vasa. Svona j óyraumbúningurinn vegur 120 áþaðaðvera. Emð þið ísdend- : toml’ Hur5 er gerð úr ’ngar ekki ánægðir núna? | .samskonar stáli og því, sem her-| Það bvst ee ckki við ætli við sk'P eru byírð Úr ná á do^un- I , . , . . , ’ . . verður hvorki boruð í sundur néj j sarnþykkjum ekk, frumvarp.ð aft- ()rotin og }>olir a!kt6r fallbyssu‘ ur' c. .. i skot. Hún er 9 feta brcið og 415j Oju, og sendtð svo Stg. Eggerz. - þum!unga þykk. ! Syo verður þaö felt aftur og hr. eru tuttugu að tölu eru þumiung„ S,g. Eggerz situr svo aftur fyrst „ ; þverm41 hver. p ská „ um sinn t,I alþmg.s 1917 og syo ;nn er lokaður er harm loft • afram -- syoleiðis er islenzka vatnsheldur svo ekki þarf að ót£ þingræ’íð, er það ekkt agætt! ,ist ag fljótandi sprcngiefni verði Það væri hið bezta fyrir okkur; komið inn í hann. SKapurinn- er eins hár og þrilyft hús og svo & K I R i 1 Við sögðum að þau yrðu að fara- og nú eru þau á förum 1 J G A l S L -375.00 x CLINTON 1 $207.50 $10.00 cash $1.50 \ per week 7 Þessi stórkostlega stríðstíma sala skarar fram úr öllum öðrum HVERT einasta Piano og Player Piano verður að seljast. Engar undantekn- ingar. Þegar við byrjuftum þessa stkrkostlegu stríðstíma sölu höfðum vift enga hugmynd um að við myndum fá þá yfirgnæf- andi eftirsókn, sem komið hefir í ljós. Það sannar, að fólk, sem hefir gaman af söng og hljóðfæraslætti er að nota sér þetta tækifæri. Hugsið ykkur, að selja spánýtt, hljóm- fagurt Mahogany Piano fyrir $198.00, sem hefir selzt fyrir $400.00. Hugsið ykkur fag- urt, nýtt $700.00 Player Piano með öllum nýjustu uppfundningum, á förum fyrir að cins $498.00. Einnig önnur stórkostleg kjör- kaup. Þau endast ekki lengi. Komið snemma Btiðin opin frá kl. 8.30 f.m. til 6 e.m. 1)1 C A ^ Og upp, niðurborg- |K A r\ °g tipp ssn 1 1 un er alt sem þarf -llu Viku til að fá Piano . . . borganir r l Brúkuð Pianós! BrúkuO Pianósl Vift höfum brúkuð hljóðfæri, mörg þeirra hafa verið endurbygð í okkar eigin*verksmiðjum. Það hefir verið farið mjög nákvæmlega yfir hvert hljóöfæri, og þau hafa öll 'verið nákvæmlega stilt að strengjum og tónum. Fullkomið peninga virði, hljómfegurð og ágæti er ábyrgst að öllu leyti. Þú verður undrandi yfir þetnt stórkostlega afslartti sem við bjóðum meðan á þessari stórkostlegu TIL- HREIN'SUNARSÖLU STENDUR Trúift ekki okkar orftum. Komið og sjáið sjálf. Það <-r hægð arleikur að þykjast gefa mikil kjörkaup, en okkar tilboð eru ckta. Þessi sala stendur ekki yfir nema stuttan tíma, svo þú ættir að koma sem fyrst til þess að ná í beztu kjörkaupin. Athugið verð og kjör og berið saman við önnur tilboð. Kf þú K«-tur ekki konii'ð, soikíu þeunan mi&a DOHERTY PIANO C0„ LTD. 324 Donald StM Wlnnipeg. Phones Main 9166-9167 CX)UI*ON DOHEKTY PIANO CO.. 324 Donald 8k, Wlnnlpcg. Oentlemen:— 1‘leaee aend me ptetures and descriptiona of the speclal bargains in new and slightiy used Píanos offered at your War Tlme Saie. Name .................................. Address ........................ Jerúsalem. Um mundisson; talaði hami á móti stjómarskránni og sagði marga hér heima á íslandi hcnni andvíga, benti á blaðið “Þjóðina”, er væri nýstofnað til að vinna á m<>ti Náttúrlega væri það bezt, sagðt prófessorinn, og eg gæti vel trúað því, að stjórnarskráin vcrði sam- þykt aftur, og við Danir getum henni. Var hann meðmæltur land- ekki fcngiö betri ráðherra en Hr. stjóra, ta'Idi það eintt úrlattsnana. Síðan urðu noklcrar orðahnipp- ingar. T,ýsti Schack því yfir, aðl hann hefði ekki átt við hervajd, og Próf. K. B.^svaraði ýmstwn and- mælum og sagði skrítlur, þótti t. d. einkennilegt hveniig komist væri að orði í altnanaki ÞjOftvmafélags- ins, þar sem ságt cr “Kristján Sig. Eggerz. Hannes Hatstein et, að vísu ágætis maöur, en hann cr hættulegastur fyrir okkur. Nátt- úrlega ætti nýr ráðlverra að taka þar strax við stjóm samkvæmt þingTæðisrcghmtim, en ' vonandi þarf þess ekki því talsvert af stjómrrrálaþrefinu þar er valda barátta, og því mtin flokkur ráð- traustur að þó að bankinn hrynji, pá stendur hann eftir' “sem kletturj úr hafinu”. Veggskápurinn í Toronto bank- anum er einhver Hmn traustasti i heimi. Hann er 30 fet á lengd, breidd og liæö, bygður úr stáli og steinlími. Hann er bólfaður í tvent. í neðra hólfinu eru geymd- ir peningar og verðbréf bankans, en efra hólfið er ætlaft ail almenn- ings nota, til að gcyma í dýrgripi og aðra verðmæta hhiti. Traust stálgólf aðskilur bólfin. Hurðin er kringlótt, 10 fet aft þvermáli, 4 feta þykk og vogur 41 tonn. Hún er hreyfð með rafmagns mótor. Þrjár klukkur hringja bve lítið sem hreyft er við hurðinni og er ein þeirra í öðnt húsi. þessar mundir er meiri vígablær á hinni fomu borg og héraðinu í grendinni, en lengi hefir verið að undanfömu. Stræti og götur og vellir og vegir eru kvik af hermönnttm. Fréttaritari fr£! Kairo kveður þetta vera tyrkneskt !ið sem tyrkir era að æfa og á það á sínum tíma að fara til Egypta- lancfs og berja þar á Bretanum. Þessi her hefir og á framvegis að hafa aðal bækistöð sína í höf- uðborg Gyðingalands. Háværar skipanir og hermannaglamr hljóma nú þaðan sem þöglir pílagrímar læddust áður utn. Margar kynleg- nr sögur ganga um borgina. Ein er sú, að Engiendingar eiga að hafa stolið beinum spámanmsins, sem geymd eru í Mekka. Riður því lífið á að ná þessum helgidóm- um aftur úr klóm varganna sem allra fyrst. Heimsókn. Nokkrir félagar úr stúkunni Skuld heimsóttu ungfrú Sigriði Friðriksson, stmrmdagskveldið þ. 7. febr. Hún hefir stjórnað söng og hljóðfæraslættii í stúkunni um langan tíma, og gert það með stakri ástundun og ósérplægni. Var heimsóknin til þess gerð aið votta henni verðtrgt þakklæti fyrir vel unnið starf. Gunnlaugttr Jóhanns- son hafði orð fyrir Iveimsækjend- um og afhenti Sigrim íagra háls- festi með Saffir-steinuin — en það er fæðingarsteinn hennær. Gunn- laugur lýsti þeim áhrifum sem starf Sigríðar hefði haft á hag stúkunnar og fundi hennar og mæltist honum vel og skemtílega að vanda. Margir fleiri mæltu þar og sagðist vel; þar á meðal vora þessir: O. S. Thorgeirssorv. A. P. Johannsson, Carolina Dalmann, Ólafur lýggertsson, A. S. Bardal og Thorsteinn Johnston. Eggortson snéri máli sínu sérstaklega til for- eldra Sigríðar, en Johnston lýsti þolinmæði hennar og ástundun við lærdóminn. Kvaðst hann aJdrcii hafa kent neinum er eins vel hefði þolað tilsögn og kvað það vafalaust að Sigríður væri nú orðin nnsðfctl þeirra allra færustu, t*r hljóðfæra. kenslu stunda í þessum bæ. Caro- lina Dalmann og Sig. JúL JÓhann- , esson fluttu stutt kvæfti. Veiting- ar voru hinar beztu og stóðu f yrir þeim nokkrar konur úr stúkunni. Að afloknum ræðunum skemtu menn sér við söng og htjó'ðfæra- slátt og var heimisóknin að ölhi leyti hin ánægjukgastæ. Ttl SIGRlBAK FRIöRJKSSON frá stúkunni Skuld. pú vaktir oft «r aftrir hvildar nutu, I anda leiftst um friðartóna heim; af iðni sigruð fegurst lög þér iutu og Hf frá eigin huga gafstu þeim. Já, tónar vinna likt sem lj6e og eldur, þeir Mfga' og verma, hvar sem getur mann, hvort hann er glefti eða sorgum seldur, i söngsins riki guð sinn finnur hann. Við heilsum þér með þökk fril Skuld- ar bömum, við þökkum marga liðna gleðistund; þinn t6nn var okkur sverð í s6kn og vörnum; þér systkln rétta hií ja þakkarmund. Slg. Júl. Jóhannesson. Tll Miss K FHðriksson, 7. EVb. 1015. Heill sé þér, vina min'.—Gaman og gott, sú gieðistund rann upp um sfðir. að sýndum þér þakklœtis svolitinn vott, er samhug og ást til þin þýðir. Vlð getum ekki' annað—við elskum þig 611. fyrir aðstoð við samvinnu málin, fyrir unaðarstundirnar i vorri höll, þar œð«t þú vaFst Jtfið og sálin. Og aldrei var sönglist 1 sölunum hreyfð, að á Slgrfðl væri’ ekki kallað. En væri hún fjarlœg, var I dáðleysis deyfð —eins og dauðamók—út af sér hallað. öll glaðværð og skemtun sem höfuð- laus her, þegar hvergi sá gyðjuna frlðu. En það vita allir, að hvar sem hún er, er hús fult af sölskini’ og bliðu. Nú finst oss sem hjartað úr höp vor- um mist, 1 höllinni “autt fyrir sklldt".— þar lék hún með töfrandi lipurð og Hst, svo ljúf, eins og hugurinn vildi! Hvar finnum vér sameinað fegurð og snild, er fögnuðinn alstaðar glæði? Hvar brennandi áhuga' og brosin svo mild? Hver bar með sér öl! þessi gæðt? I>a8 er hún, sem við erum að heím- sækja' 1 kvöld; það er hún, sem var méð oss svo lengi. 1 J>að er hún, sem að tönanna hrlfandi völd 1 slær á hjartnanna dýrustu strengi! ! það er hún, sem við þökkum og 6sk- um þess alls, j er auka má velgengni' og frama! Og að kærleiksmáJ blessist, nær konut, til tals! Svo kyesi' eg þig, hamingjusama! t arolína Dalmanu.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.