Lögberg - 15.04.1915, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. APRTÍ, 11)15
LÖGBERG
OefiC út bvern fimtudag at
Tlie Columbia Press, Litd.
Cor. Willlam Ave &
Sherbrooke Street.
Wlunipeg. - - Manitoba.
kristjAn sigurðsson
Bdltor
J. J. VOPNI.
Business Manager
Utanftskritt til blaSsins:
The COLUJIBIA PRESS, Ltd.
P.O. Box 3172 Winnlpeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
EIUTOR LÖGBERG,
P.O. Box 3172, Winnipeg,
Manitoba.
TAL8ÍMI: GARRY 215«
Verð blaðsins : $2.00 um árið
Hræfuglar.
Rannsóknin í Ottawa hefir leitt
í ljós hroöalegt atferli. Meðan
ungdómur landsins hópast í fylk-
ingar og héldu til vígvallar, að út-
hella blóöi sínu og jafnvel láta líf
ið undir merkjum ríkisins, hópað-
ist annar skari í öðrum erindum á
aörar slóðir. Sá ömurlegi hópur
var ekki knúður af eldmóði þeirra,
sem gengu á hólminn við óvini
landsins, né af ættjarðarást þeirra
sem af sjálfsdáðum buðust til að
leggja líf og blóð í sölumar fyrir
sóma þess, heldur stefndi ’hann á
fund landstjómarinnar eftir fleiri
leynigötum, en nokkum gmnaði
knúður af gróðahug og ágimd.
Einsog hræfuglar fljúga á æti,
eins þaut þessi aurasjúki hópur að
gnægtaborði stjómarinnar. Sjálf
reyndist hún mild og móðurleg.
t>á sem eitthvað höfðu að selja,
ef þeir voru af því rétta sauðahúsi,
bauð hún velkomna og af þeim var
keypt, með því eftirliti, sem kunn-
Ugt er orðið og því verði, sem
kunnugt er orðið, í einstökum til-
fellum. Og þeir sem ekki 'höfðtt
neitt að selja, af þvi er þeir sjálfir
bjuggtt til, fóm ekki forgefins
ferð, þeir fengu það starf, að út-
vega vörurnar hjá öðrum, er ef til
vill útvegaði ]>ær hjá þríðja
manni og svo koll af kolli, en all-
ir fengu sinn snúð fyrir milligöng-
una. En fyrir því var séð, að
ekkert slæddist út úr jötunni, með
því móti, að'skrá var samin á
hæstu stöðum yfir þá sem rúm
áttu að fá við liana, og viðkom-
andi gegningamönnum uppálagt.
að 'hleypa ekki öðmm að.
Alt þetta er orðið lýðum ljóst.
í>að er sannað með yfirgnæfandi
rökum, að skófatnaður, sem her-
mönnum landsins var lagður til,
hans var í því fólgið að semja við
aðra, er því starfi voru vanir, að
leggja það til — fyrir 15 cent mál-
tíðina, að sögn. Unt einn lög
mann hér, vel séðan ú hærri stöð
um, er sagt, að hann hafi fengið
það starf, að útvega skyrtur á
landssjóðs kostnað, og má vel
vera, að slíkir velséðir milligöngu-
menn finnist fyrir hvert plagg,
sem til útbúnaðar hermanna hevr-
ir.
Stjórnin hefir með freklegu
móti beitt þeirri reglu, að láta
vini sína og fylgismenn sitja fyrir
öllum viðskiftum við landssjóðinn
og kaup á }>eim hlutum, sem til
stríðsins útheimtast, — ekki unnað
neinum öðrum viðskifta. Að svo
mikltt leyti sem Canad'a á i striði,
eru allir landsmenn |iví fylgjandi,
án tillits til hvorum pólitískum
flokki þeir tilheyra, og leggja all-
ir fé fram jafnt án pólitískra
skoðana. Og þegar svo á stendur,
að allir landsmenn standa jafnt að
vandanum, þá var það skylda
stjórnarinnar að halda pólitízkum
flokkadrætti frá aðgerðum sínum
i stjórn og meðferð hermálefna.
E fhún hefði verið vaxin því sem
henni bar til handa, þá hefði hún
felt niður pólitískan flokkadrátt
og gerzt forsprakki aUs lands-
ins og gefið þarmeð fag-
urt eftirdæmi. í stað þess er
pólitískri viniáttu gert svo hátt
undir höfði, að jafnvel útbúnaður
herliðsins fær að kenna á þvi.
Hræftiglamir flugu að bráðinni.
Það hefir sýnt sig, að þeir fóru
ekki fýluferð.
fyrir ofan garð og neðan hjá þeim,
hann sló vindhögg í hálfan þriðja
klukkutíma og er Hkr. ekki ofgott
að reyna að hæta fyrir sér með
því fimbulfambi.
Oti á iþekju.
Málsvari Roblins vor á meðal
hefir loks gert tilraun til að bera
i bætifláka fyrir aðgerðir hús-
bónda síns í þinghússbyggingar
málinu. í þeirri tilraun, ef rit-
stjórnargrein í síðustu Kringlu mai
nefnast þvi nafni, er ekki leitast
við að hnekkja þeim aivariegu a-
kærunt, sem á stjórnina og hennar'
þjóna eru bomar, nema ef vera
skvldi með því að gefa í skyn, að
þær muni sprottnar vera af löng-
un liberala til að ná í völdin og þvi
liklega litið að marka. Liberalar
fóru ekki fram 'á annað, en að sett
væri konungleg rannsóknamefnd,
til að finna hið sanna i málinu.
Mtmdi það vera nokkrum skyn-
bærum manni likt, að læra fram
hinar þyngstu sakargiftir, og
krefjast dómara rannsóknar á
þeim, ef hann áliti þær einberan hé-
gþina? Það fæst enginn til að trúa
þvi, að liberalar, né nokkur annar
þingflokkur á nokkru þingi beiti
)ví ráði, til þess að reyna að kom
Fjárlaga ræða
Sir Wilfrids Lauriers.
Tollarnir ivilna þcim auðugu.
Og fyrir það óhóf leggur honum
velviljuð stjórn aðeins fimm centa
skatt á hann. Eg vil spyrja minn
háttvirta vin og aðra fylgismenn
stjórnarinnar, hvort sú stjórnar-
stefna sé rétt; hvort peir eru mér
ekki samþykkir um það, að þessi
tolla-löggjöf er sett, ekki vegna
hinna fátæku stétta landsins, held-
ur auðugu stéttunum í hag. Ef
það er satt. að fátæka ekkjan, sem
lagði 2 skildinga af fátækt sinni í
fjárhirzlu musterisins, gaf meira
fyrir guðs augliti, heldur en hinn
auðugi, sem gaf rikulega af gnægt-
um sínum, þá er það ekki síður
satt. að fyrir augliti hins réttláta
guðs eru þeir fátæklingar
röngu beittir, sem gert er
að borga af skorti sínum
jafnþungan skatt og hinum ríku
af allri þeirra gnægð. Eg lýsi því
fyrir minum háttvirta vin, að
skatta grundvöllur hans er rang-
látur i heild sinni og eg vonast til
að hann verði mér samþykkur,
]>egar hann hugsar sjg betur um.
Með þeirri fátækt, sem nú ríkir,
með þeim skorti sem nú á sér stað,
þá er það sannarlega ekki sann-
gjarnt. að sömu skattabyrðar sé
lagðar á fátækan og rikan. &Iinn
háttv. vinur virðist ekki hafa gef-
ið gaum þessu atriði. Það er
skylda mín að benda þinginu á
það og að biðja minn háttv. vin að
endurbæta tillögu sína á sínum
tima. f'Rómað).
THE DOMINION BANK
8u IDHUND B. OSI KH. M. P„ l’re. W. D. MATTHBW8 .Vlw-fiw.
C. A. BOGERT. General Manager.
Boi-gaðiii’ höfuðstóll...........$0,000,000
Varasjóður og óskiítur ábati .. .. $7,300,000
S1>A IIISJÓDSDEILD
er ein deildin I öllum ótibúum bankans. par má ávaxta
$1.00 eða meira. Vanaltgir vextir greiddir.
pað er óhultur og þægilegur geymslustaður fyrir sparl-
skildinga yðar.
Kotre Diinie Brancli: W. M. IIAMILTON, Manager.
SKLKIBK BBANCH: J. GBI8DAL*,
Ilrii þaíf striðstollar?
hefir látið tolla álögurnar ná til | hvolft, ‘þá mundu herskarar á víg-
allra vörutegunda. Einhver hefir | velli ekki ráða úrslitum orustunn-
ábata af því, en ekki verður það ar. heldur mundu silfurkúlur ráöa
landssjóðurinn. Að vísu eru þeim. (>g alt sem fyrir hefir
nokkrar undantekningar frá þessu, j komið síðan ber að sama^ brunni,
en þær
undantekningaf gera ekki og sýnir að alit Mr. Lloyd Cæorge
nema sanna regluna. Minn háttv.
vinur hefir undanskilið hveitimjöl
og hveiti. Eg |ámæli lionurn ekki
fyrir það; þvert á móti eir eg því
alveg samþykkur. Hann hefir ekki
látið okkur vita ástæðuna til, að
hann gerði það. Hann fór þar
hyggilega; engin skýring eT skárri
en léleg afsökun. En ástæðan
liggur í augtim uppi. Minn háttv.
vinur hefir ekki þor til að leggja
skatt á hvern munnbita fólksins á
]>essum tírnum, sem nú ganga yfir
oss. Hann kvnokar sér við því,
og vér látum oss vel líka, að hann
gerir svo, en eg spyr ltann —; ef
ltann kveinkaði sín við að leggja
skatt á hveitinijöl, mundi þá ekki
hinn sami þenkimáti hafa átt að
knýja hann til að undanskilja
líka öll önnur matvæli ? Hann var
ekki á þvi.
Engm hcekkun á innanlands tolli
áfengis.
Aðra skýringu vildi eg fyrir
mitt leyti fá á öðru atriði tolla-
málsins. Minn háttv. vinur hefir
---- aukið innflutnings toll á allskonar
Nú kem eg að hinni tillögunni, d’rykkjum áfengum. Eg hefði bú-
um að hækka lögboðna tolla á inn- izt við að hann gerði það um leið,
fluttum varningi. Minn háttvirti
vinur segir oss, að það sé sitt
aðal augnamið, að auka tekjur
landssjóðs. Kallar ltann þetta
stríðstolla? Heldur hann því
fram, að þegar hann fór framj á
aukningu þessa, þá hafi hann haft
það aðal augnamið, að auka tekj-
ur landssjóðs — að hann hafi
fyrst og fremst ætlað sér að auka
tekjur Iandsins með þeim? Ef
minn háttv. vinur hefði ætlað sér
aðallega, að auka tekjurnar, þá
hefði hahn hagað tollunum svo, að
]>eir kæmu ekki jafnt á alla ('horiz-
ontal tarif) heldur svo að þeir
legðust á ntismunandi eftir kring-
úmstæðum (undulating tarif). Ef
ast að völdum, því að það væri l)a® hefði verið markmið háttv.
beinasta leiðin til að gera sig ó-
rnerka í almennings augum,
vinar míns, að auka tekjur lands-
ins, en ekki það, einsog eg sagði.
skemsta leiðin, til pólitískrar glöt- J ívilna hinunt auðugu stéttum,
unar. , . sem vemdar njóta, þá mundi hann
Önnur fjarstæða álíka fráleit í1 5afa valið til tolla ]>ær vörur, sem
umneddri grein nefnds blaðs, er1 bann gat fengið mestar tolltekjur
var lélegur og óhæfur til þessjsú, að þinghússbyggingar málið'af me® sem minstri fyrirhöfn og
brúks, sem ltann var ætlaður, og að ] hafi verið fyrir “dómnefnd”, því J taP‘- E’1 l)að 'hefir hann ekki gert.
á þeim skófatnaði græddu tnilli- hafi blaðið leitt hjá sér að ræða Hann ætlar að auka tpkjumar með
göngtimenn stórfé. svo að land- Jmálið, en nú sé það óliætt, er dóm-
sjóðnr læið halla. en heilsu liðs-Jur sé fallinn. Með þessu er átt við
manna var stofnað í liættu. Þeir^ reikningslaga nefndina á þingi, }>ó
sem hafa gert sig seka í þessu at- j ótrúiegt sé. Að vísu eiga slíkar
hæfi, eiga þunga refsingu skilið. | Júngnefndir að því leyti skylt við
Meðan gremjan yfir þessu skó- J dómstóla, að ]>eim er ætlað að leita
fatnaðar hneyxli stóð sem hæst, ■ hins sanna í rannsókn sinni. En
kvað hermála ráðgjafinn svo að til þess að fulltrygg niðurstaða ná-
orði, að ]>eir sem valdir væru að ist, verður rannsóknin að vera
þeirri aðferð, að hann hlýtur að
fá sem minstar tekjur nieð sem
mestri fyrirhöfn og mestu tjóni
fyrir landsfólkið.
Skattur á varningi sem vér flytj-
nm ekki til landsins. ,
Minn htittv. vinur segir að vér
verðiim að sjá fyrir fé til stríðsins
og ketur í veðri vaka. að þessar
tolla-álögur séu þungar afleiðingar
stríðsins. Hann segir að venju-
legar tekjulindir landsins hrökkvi
því að herliðinu hefðtt verið fengn- frjáls og óhindmð. Hendur reikn
ir ónýtir skóir, ættu að takast af ingslaga nefndar á þessu síðasta
lífi. Eftir að rannsc4cn er fram1 Manitoba þingi, voru svo bundnar,
farin, og margir nierkir menn J að varla mun.u finnast dæmi til í
hafa borið það. þar á meðal þeir, þingfrjálsu landi. Stjómin hafði j ekki og áð hann verði að taka til
sem skóna létu gera, að ]>eir hefðu flein af sínunt flokki í nefndinni.! annara ráða Ff ]>etta var auima '
verifi lélegir, ]>á er málið látið falla en hún átti heimting á eftir þing-! mi8 hans> hvers v ' la^; hann
mður, eftir tiUogu meiri hlutans á fylgi sínu og með ]>eim meiri hluta tol]a sína a vörur sem, vér f» tj_
]>ingi. Þarmeð er níthð útkljáð að ntarkaði hún nefndinni starfsvið, ......................... - 3 J
sinni. Aðeins eiga kjósendur eft i bægði þeint vitnum> frá, er henni
ir að segja sitt álit, ]>egar að þeim þóknaðist og þverskallaðist við að
kemur. Það er þeirra, hvort þeir leggja fram málsskjöl sem krafizt
vilja fyrirgefa þetta eða ekki. | varj einn af meðlimum nefndar- -__________________* r ' ,
umekkiinn í landið? Hvaðatekj-
unt vonast hann eftir af vörum,
sent vér flytjum alis ekki inn?
Hann veit vel, að þær álögur gefa
ettgar tekjur i aðra hönd. Hvað
Einn þáttur í hestakaupum af, innar var sá ráðgjaff. sem öðrum er ])a augnamið hans? Herra for-
stjómarinnar hendi er sömuleiðis ’ frentur tók á
... ,, .. , , „S,g ab>'r&5ina afjseti. vér lifum á harðæris tímum.
ollum lyðum ljos. Hann for fram þe.m oreglu , sem undir rann- Atvinnuleysi er alment því mið-
1 nokknwn hy&öum i Nova Scotia,; sokn var. hann var verjandi, hann ur. j hverri hy„fi jand’sins finnst
en hofuðpersónan í ]>eim hroðaleik. var málsaðdi og hann var dómari, fóIki seni á fult j fan • ^ út
er þingmaður að nafni Foster. I þvi að hvað sem hann vitat vera .... s
Tveir af samverkamönnum hans láta, var orðalaust og tafarlaust
eru úr landi farnir, sá þriðji varð- samþykt af meiri hluta nefndar-
ist allra upplýsinga og sama gerði innar. Þetta var engum dómstóli
þingtnaðurinn sjálfur, er hann var Hkt, heldur hörmulegt afskræmi
til yfirheyrslu fyrir landsreikninga þess, sem dómstólar eiga að vera.
nefnd. Þegar hann hafði neitað Máls meðferð fyrir þessari ‘dóm-
vitneskju um flest ]>að er hann var
aðspurður af nefndinni, kvað sá
er spurði hann, svo að orði: “Þú
ert flt>n. ef ]>ú veizt þetta ekki.
Þetta er einhver sá svívirðilegasti
þjófnaður, sem framinn hefir ver-
ið í Canada." Það er ekki vonlaust
tun, að þetta atriði hestakaupa-
málsins, komi fyrir dómstólana.
Það er enn sagt í heyranda
liljóði, meðal hérlendra, bæði
manna á milli og í hlöðum, að
|>etta sé ekki nenta hégómá hjá
]>eirri atvinnti og uppskerii sem
]>eim hlotnaðist, er áttu volduga
að. Einn skósali fékk þá atvinnu
hér, að útvega hermönnum fæði,
fyrir tuttugu og fimm cent hverja
máltíð. úr landssjóði, en starf
nefnd’, er einn votturinn um það
harðsviraða kúgunarvald, sem
drotnaö hefir yfir þessu fylki, og
er vonandi sá síðasti. Að hinn
liberala ntinni hluti nelndarinnar,
þrátt fyrir ]>etta, gróf upp það
misferli sent kærur ltans votta,
má ]>akka lagni og þrautseigju
þeirra, sem rannsókn stýrðu af
hans hendi, ekki sinur en því, að
af nógu var að taka.
Að öðrti leyti eru conservativar
vel að þeirri huggun komnir, sem
|>eir geta sótt í orðahjóm Monta-
gues ráðgjafa í þessu m|áli. Hann
sér claglegt brauð. Þessa hefði
minn háttv. vinur átt fyrst af öllu
að taka tillit til. Hvaða tekjtimi
býzt hann við af ]>eim vamingi,
sem er á Ix>rði allra stétta, en eink-
um ]>eirra fátæku ? Þessar vörur
æru ekki innfluttar í landið og
tollar á þeim verða því ekki að
tekjrnn fyrir lanlið (lófaklapp).
Spekúlantar grccffa. Fátœklingar
borga.
sent jafnan hefir fylgzt að: ltækk-
að álögur á því áfengi, sem búið
er til innanlands. Hann leiddi
]>að hjá sér. í ágústmánuði, þeg-
ar hann hækkaði innflutningstoll á
vínföngum sem til Ianclsins flytj-
ast. þá lagði hann álíka skatt á
innlent áfengi. Nú lætur hann það
ógert, og hver er ástæðan? Ef
nokkur vara er til, sem skatt ber
á að leggja, og alla tíð hefir skött-
uð verið nteð hverju skattafyrir-
kontulagi sent er, ]>á er það vínið.
En hann lét sig hafa það að leggja
engani skatt á það áfengi, sem bú-
ið er til innatilands. Mér er sagt
og ntér skilst, að vínbruggarar
landsins hafi peningalegan hagnað
af þessu.
Vínbruggarar í Canada fá 25 ccnta
ivilnun á ltverri gallónu áfengis.
ívilnun þeirra af hendi fjár-
ntála ráðgjafans er j'/2 per cent á
vöru þeirri er þeir framleiða, sem
mér skilst að nerni 25 centum á
hverja gallónu áfengis, sem til er
búin í landinu. Eg hef að vísu
ekki haft tíma til að rannsaka
]>etta sjúlfur til fulls, en eg ihef
merkra rnánna heimildir fyrir því
að innflutningstollurinn á áfengi
ntuni nema að minsta kosti 25
centum á gallónu, og ef frantleið-
endur innanlands þurfa ekki að
svara þeirn skatti, þá hafa þeir
stórkostlegan ábata, vegna þess að
áfengisbruggunin innanlands nem-
ur meiru es 9,000,000 gallonum og
af ]>vi mundi ábatinn nema nieir
en $2,000,000. Svona horfir þetta
ntál við. Eg kæri minn háttv. vin
um það, að ‘hann hafi gert rangt
1 þessu efni, og að framferðt hans
verði ekki bót mælt meðal þjóðar-
innan. (Mikið rómað).
Auknar álögur á brczkan varning
brczkri verzlun afi meini.
En alt er ekki þarmeð búið.
Þessir tollar, segir minn háttv.
vinur, eru stríðstollar; til þess
settir að hjálpa Englandi í þeirri
grimmustu hríð, sem það land
hefir nokkru sinni lent í; eigi að
síður, — getið þið trúað öðru eins?
— síðasta atriði tillögunnar miðar
að þvi, að hækka toll á brezkum
varningi og veita brezkri verzlun
áverka. Það eru ekki nema fáar
vikur síðan minn háttv. vinur fór
bónarveg að hrezku stjórninni um
hjálp í vandræðum ltans; fyrir að-
eins fáunt vikum bað hann þá
stjórn um jteningalán til þess að
geta haldið áfram stjómarstörf
hefir verið vel grundað.
ÁðalmarkmiS Þýzkalands er að
eyðileggja verzlun Bretlands.
Hinir miklu herir, sem barizt
ltafa nú tint undantarnaj sex mán-
uði án þess nokkur úrslit 'hafi orð-
ið, kunna vel að halda hildarleikn-
um frant án úrslita. Það hefir
þegar sýnt sig, að þetta stríð verð-
ur marnings-stríð og að sú þjóðin
her sigur úr býtum, sem 'hefir
rnest fjártnagnið við að styðjast.
Þetta skilja þýzkir vel. Þjóðverj-
unt hefir mistekist að mola undir
sig Frakkland, vanst ekki þróttur
til að mola undir sig Rússland, og
nú sjá þeir, að ef þeinti á að tak-
ast að vinna sigur á annað borti,
]>á verður það með aðeins einu
móti, — með því að eyðileggja
verzlun Bretlands. Ef þeim tekst
að eyðileggja verzUin l’reta, þá
geta þeir vonast eftir sigri, ella
verður þeirn aldrei sigurs auðið.
Þess vegna hafa þýzkir tekið upp
nýja aðferð og ein hernaðar að-
ferð þeirra er að reyna að koma
verzlun Bretlands fyrir kattamef.
Þeir 'hafa slegið ttindúrbáta hring
um Bretlands eyjar og skipað þeím
að ráðast á hvert skip sem leggur
þaðan úr höfnum eða sækir þangað
til hafna. í dag ‘hafa þeir eyðilagt
]>rjú skip, eftir því sem fréttir
herma. Ofan á alt þetta, þá lendir
öll sú verzlun Breta, sem sleppa
kann hjá tundurnökkvum óvinanna
og nær heil á húfi til þessa lands,
t tollavél stjórnarinnar i Canada.
Gátum vcr átt von á þessu? Er
þetta sú stefna, sent ntinn. háttv.
vinur átti að taka upp undir þeim
kringumstæðum, sem nú eiga sér
stað? (Róntað).
Ivilnun við Breta.
Þegar byrjað var á þeirri stefnu
að létta tollum á innfluttum varn-
ingi frá Bretlandi, árið 1897, þá
var byrjað á því, bæði til að styrkja
sambandið og af f járhagslegum
ástæðum, og allir munu jjáta, að
]>etta hafi vel gefist. Með því
móti hefir verzlun vor við Bret-
land aukizt miklu nteir, en nokk-
ur gerði sér í hugarltind.— inn-
fluttar vörur meir en þrefaldast og
útfluttar rneir en fjórfaldast og
síðan hefir hagttr Canadalands
staðið með meiri blóma en nokkru
sinni. áöur. (Lengi rómað).
Tortes þokkuðu illa verztunarhag-
ræði Breta.
Eg veit vel að þessi stefna var
aldrei vel þokkttð af vissum mikltt
meiri hluta afturhaldsflokksins.
Þeir höfðu aldrei djörfung til að
ráðast á hana opinberlega; þeir
biðu lags og þegar Englancl var í
háska statt, komust þeir i færið.
Ef nú stæði etcki strið yfir, ef nú
væru friðartímar, mundi eg minna
mína heiðruðu andstæðinga á, að sú
stefna gerði ekki lítið til að efla
þá hagsæld og velmegun, sem li-b-
erali flokkurinn bar gæfu til að
leiða yfir þetta land. Eg mundi
minna þá á, að fyrir fjórum árura,<
er vér sóttum eftir ]>ví, ekki að láta
kyrt vera meðan gott var. heldur
að betra það sem gott var, er vér
sóttum eftir að l>æta verzlunar-
hagi landsins við Bandaríkin, þá
var ein mótbáran sem á lofti var
haldið gegn oss, þessi: að frjáls-
ari verzlun við Bandaríkin mundi
hindra frjálsari verzlun við Bret-
land. Eg vildi minna vora mót-
stöðumenn á, að vér höfttm við-
skifti einungis við tvö lönd, svo
að nokkru nemttr: Bretland og
Bandaríkin og eg vildi Ieiða at-
hygli þingsins að hinu undarlega
framferði hins sigrandi flokks, er
fyrir fjómm árum vildi ekki leyfa
oss að selja vöru til Bandaríkj-
N0RTHERN CR0WN BANK
ADALSKRIFSTOFA í WINNIPEG
Höfuðstóll (löggiltur)
Höfuðstóll (greiddur)
$6,000,000
$2,850.000
STJÓRNENDUR :
- - - - Sir D.
Formaður..........- - - Sir D. II. McMILLAN, K.C.M.G.
Vara-íormaðui’............- - Capt. AVM. ROBINSON
Sir D. C. CAJIERON, K.C.M.G., J. II. ASHDOWN, II. T. CIIAMPION
W. J. CHRISTIE, A. McTAVISH CAMPBELL, JOHN STOVEL
AUskonar bankastörf afgreiilil. — Vér byrjum reikninga við eln-
stakUnga cða félög og sanngjarnir skUmálar veittlr. — Ávísanlr selilar
til livaða staðar sem cr á íslancli. — Sérstakur gaumur gefinn spari-
sjóðs innlöguin, sem byrja má með cinum tlollar. Rentur lagðar við
á liierjum sex ináiiuðum.
T. E. THORSTEINSSON, Ráíimaíur
Cor. William Ave. og Sherbrooke St., Winnipeg, Man.

febr. síðastliðinn, vorum vér reiðu-
búnir að eiga langa samleið með
vinum vorunt hinumegin, á þessari
sturlungatið; vér vorum reiðubún-
ir til að leggja til hliðar margar
af skoðunum okkar til þess að
sveigja til við þá; vér vorttrn reiðu-
búnir til að leggja mikið að oss,
til þess að skiljast ekki við þá, en
vér vorum ekki við því búnir, að
fara svona langt og svona langt
ftkulum vér ekki fara. í dag
verðunt vér þvi að skilja við þ|á og
af þessum sökum ber eg upp þessa
tillögu, er DrT Pugsley mtm styðja:
“Þessi deild er reiðubúin til að
rnæta þeim kvöðum, sem nú kalla
að og samþykkja öll útgjöld sejni
þartil útheimtast, en 'hún harmar
það, að i tillögu þeirri sem hér
liggur fyrir, er farið fram á álög-
ur, er íþyngja þjóðinni þó að engra
inntekta eða lítilla sé af þeim að
vænta fyrir landssjóð, og að sú
ráðstöfun er sérstaklega vítaverð
fyrir ]>á sök, að í stað þess að
hlynna að, þa leggttr hún auka
tálmanir fyrir viðskifti Bretlands
og Canada á þeim tíma, er ’heima-
landið á við þyngri þraut að fást
en nokkrtt sinni áður, svo sögttr
fari af.”
að hella út öllu áfengi sem í
kjallaranunt var. Eór hún sem
geta má næfri að orðum hans;
lenti alt áfengið í skólprennunni.
Franskur miílari lagðist veikttr
og bjóst við dauða sínum. Skip-
aði 'hann svo fyrír, að málverk er
hann átti eftir að leggja á síðustu
hönd, skyldi brent ef hann dæi.
Hann vildi ekki láta sýna málverk-
ið hálfgert og gat ekki unt neinium
þess heiðurs að hafa rnálað síðustu
clrættina. ,
Eg inni minn háttv. vin enn]>á
eftir, ltverra inntekta hann vænti1 jafnskjótt og liann er losnaður við
af álögum á keti, kornmat, eða ]>ær kröfur, }>á reiðir minn háttv.
aðra slika hluti. Hann veit mæta^vinur til 'höggs í staðinn og lætur
um þessa lands og staðið i skilum anna °f> 1 ar vifl ekki lqjv fa oss að
meö það .sem að honurn kallaði, og! kauPa vörur.frá Bretlandi.
“1 bezta lagi þýzkur þenkimáti.”
En nú eru stríðstímar og ekki
vel, að landstekjur af álögum ]>að ríða, en við þvi höggi þykist færi til að deila unt fjárhagsleg
hans a ]>á. mtinu ekki nema lúkti- J eg vita, að brezka stjórnin hafi ( ágreiningsmál. Bretland á í stríði,
fylli hans. En spekúlantar geta sízt búist af öllu, er honum var
notað sér ]xer til að spekúlera í veitt Iánshjálpin er hann bað um.
prísum þessara nauðsynja, til þess J (Rómur). Það eru ekki margir
sntaug inn með ræðu sína, áður en j að auðga sjálfa sig á kostnað fá- 1 mánuðir liðnir síðan Mr. Lloyd
kærurnar i máíinu voru boraar; tæks fólks. Þetta gengur nú fyr-! Oeorge átti tal uni hvernig Eng-
fram, stökk svo af [nnginu, ekki j ir sig, — en minn 'liáttv. vinur lancl stæði að vígi, og kvað svo að
hnekti fiann kærunum, lieldur fór j Hefir ekki tekið eftir því. Hann'orði, að þegar ölht væri á botninn
Canada á í stríði, og þegar bæði
Bretland og Canada eiga i ófriði,
er það ekki Canadamanna innræti
likt, að reyna til að ikreppa að við-
skiftum milli landanna; ]>að er í
niesta máta þýzkur þenkimáti.
Þegar þing kont santan }>ann 4.
Síðasta óskin.
Ef vér hefðum tök á að tína
saman og skrifa upp allár þær
óskir og bænir, sem fólk ber upp
á banabeði og kallar síðustu ósk
sína eða erfðaskrá, mundi margur
verða forviða.
Aldraður Parisarbúi lagði svo
fyrir, að lík lians skyldi brent á
gasstöð í borginni.
“Markmið mitt i lífinu hef'ir
verið það”, stóð þar nteðal annars,
“að auka upplýsingu. Þvi er það
síðasta ósk mín, að likami minn,
eftir að hafa verið verkfæri sálar-
innar, megi verða til þess að auka
upplýsing horgarinnár.”
Gasstöðin vildi ekki taka við
líkinu; var það þvi sent á lík-
brenslustöð og brent þar.
Ameríkumaður sem lengi hafði
I stundað fiskiveiðar sér til skeiytt-
j unar og heilsubóta lagði svo fyrir
j að lík hans skyldi brent og ösk-
| unni dreift i vatnið þar sem fiann
J hafði oftast fiskað.
Mörgum ]>ykir sárt til þess að
vita, að fráfall þeirra valdi eftir-
lifandi vinum og vandamönnum
sorgar og mæðu. Enskur prestur
lagði því ríkt á við nánustu vini
sína og ættingja að klæðast
ekki sorgarbúningi eftir burtför
hans. Ekkja Mackenzies læknis
lét ]>að og í Ijósi sem síðasta vilja
sinu, að ættmenni hennar skyldu
ekki klæðast sorgarbúningi.
“Eg er ekkert 'firædd unt að vin-
ir mínir gleymi mér,” sagði hún.
“Það sýndi sorglega heimsku
þeirra ér eftir lifa, ef þeir færu
ekki í leikhús og skemtu sér ekki
á annan venjulegan fiátt jafnt eft-
ir að eg cley sem áður. Ef nokkur
saknar* min. jntrfa þeir er harma
]>ví fremur að skemta sér, til að
létta byrði sorgar sinnar og gleyma
missi vina.”
Fyrir nokkrum árum dó vel efn-
aður öldungur í Washington,
Henclerson að nafni; voru vín-
byrgðir lians, ef hann geymdi í
kjallaranum að orðtæki hafðar.
En skömmu fyrir andlátið gerðist
Henderson bindindlismaður og
hafnaði ölltt áfengi. T banaleg-
unni lét hann konu sina lofa þvi,
Elskaði aurana.
Aldraður þulur er dvalið hafði
meiri hluta æfí sinnar í Bergen og
verið talinn hagsýnn og sparsam-
11 r, settist í helgan stein fijá einka-
dóttur sinni, er var gift Austan-
fjalls og hugði að eyða þar síðustu
stundum æfi sinnar í ró og næði,
undir vemdarvæng hennar.
Sköntmu eftir að þangað kom
veiktist hann og ki. rúmfastur
nokkrar vikur. Er hann fann
dattðann nálgast bað hann dóttur
sina að sjá svo urn, að hann fengi
að hafa með sér, er hann gengi til
hinstu livilu, kodda þann er hann
hafði lengi átt og enn var í rúmi
hans. Varð dóttir hans við þeirrí
bón hans. Það var á vitorði al-
mennings að karl hefði verið vel
fjáður; hafði hann tekið drjúga
peninga út úr banka er hann fór
frá Bergen, en hvergi fanst sjóð-
urinn. Mintist dóttir hans þá
hinnar kynlegu óskar hans að vilja
hafa koddann með sér i gröfina.
Var leyfi fengið til að grafa upp
líkið og opna kistuna. Rættist
gruntir hennar er koddinn var
skoðaður; fundust í fiormm rúm
ar 20,000 krónur.
Hvaðanœfa.
— Þýzka stjórnin hefir fengið
sendiherra Bandaríkjanna í Lund-
úmtm til að spyrja brezku stjóm-
ina, fivort það væri satt, að Bretar
hefðtt í hyggjtt að gera ver við þá
er ]>eir tækju lröndum af kafbátum
en aðra stríðsfanga. í svari sirtu
lætur brezka stjórnin þess getið,
að vel sé með ]>á farið að öllu
leyti, þeir séu betur fæddir og
klæddir en brezkir herntienn, sem'
Þjóðverjar fiafa höndum tekið, en
þeir séu einangraðir vegna þess að
þeir geti ekki skoðast sem heiðar-
legir mótstöðumenn, þar sem þeir
sitji sem ræningjar fyrir saklaus-
um verzlunarskipum Breta og
lilutlausra þjóða, til þess að sökkva
þeim og drepa fóík sem engan
lilut eigi i ófriðnum. Breska
stjórnin bendir og stjóm Banda-
ríkjanna á það, að siðan stríðið
liófst, hafi Bretar hjargað meira
en 1000 manns úr sæliði Þjóð-
verja, og stundum lagt skip sín og
menn í hættu til að frelsa þá úr
hinni votu gröf. Slíkt hafa Þjóð-
verjar að sínu leyti látið undir 'höf-
11 ð leggjast, þótt þeini ltafi oft ver-
ið innan handar að sýna samskon-
ar mannúð.
—Rannsóknarnefnd í Paris hef-
ir komist að þeirri niðurstöðu að
hrennuvargar hafi kveikt í gufu-
skipinu “La Tourain”. Raymond
Swolxida, f jámiálamaður úr
Bandaríkjum, sem um Iangt skeið
hefir verið talinn ískyggilegur
gallagripur, er grunaður itm glæp-
inn.

BÆNDUR VITA
afi |>cir, sein búa til PURITY FLOUR kaupa ein-
uns'ÍK beztti toKimd af “hariT’ hveiti Vresturlancl.s-
ins. petta féiaK á því nær hunilrað komliiöð-
ur í Sléttufylkjunum, þar sem helmsins
i>oz.ta liveitl er ræktað.
Kornlð er vandlega valið og aðgrreint,
svo malarinu og efnafræðlng-
urinn geta búið til ágætt hveltt-
mjöl og- jafnt að gæðnm. Purity '
er fyrinnyndarmjöllð í Canada.
Iteynið það við næstu bökun.
PURIT!# FU0UR
3 More Bread and Better Bread