Lögberg - 15.04.1915, Blaðsíða 7

LOGBERG, FIMTUDAGINN
15. APRIL 1915
T
Norður á ísa*
raeð
Vilhjálmi Stefánssyni.
t nýjasta hefti mánaiSarritsins
“Harpers Magazine” ritar sá maöur
er nefnist Burt McConnell; hann
var rá'öinn í för lians sem veöur-
fræöingur, fór meö honum af
skipi og síöan noröur á ísa. Hann
er sá síöasti sem litiö hefir Vil-
hjálm auguin, þeirra manna sem
nú eru í mannheimum, svo menn
viti. Ágrip af ritgerö hans fer
hér á eftir.
Nú er ár liöiö síðan Vilhjálmur
lagðí á ísaför sina, og siöan hefir
ekkert frézt af honum. Viö skild-
um viö hann ok förunuata hans,
þá Ola Anderson og Storker
Storkersen, þann 7. apríl
hafísnum, 60 mílur fyrir
Alaska.
á hundasleðum. Ef satt skal segja
litum viö svo á, aö félagar okkar
væru betur komnir á skipinu, en
viö í ísnum. Aö svo fór sem fór,
furðar mig stórlega á. Því aö þaö
er satt bezt aö segja, að viö feng-
um ekki séð, að þeim væri neinn
háski búinn.
Við höföum slegið tveim tjöld-
um á hólmanum; við höfðum tvo
sleöa með sex hundum fyrir hvor-
um, nægar vistir til tveggja vikna,
þó að ekkert veiddist, en veiði var
nóg, selir, bjarndýr, endur, lómar
og rjúpur. Ef þetta skyldi alt
liregðast, þá var nógan mat af
liafa af hvalskrokkum tveim,
fjöruföstum í fjörutíu mílna
fjarska, er Iialda mundi mönnum
og hundiim frá hungurdauða, en
margur matur er verri en kvalkæf-
an. Eg vandist henni vel á norö-
I9r4, ájurför minni.
norðan \’ið fengmn aö vita þaö, mörg-
um mánuðum síðar, að Karluk rak
Eg get ekki trúað þvi að Stef- til hafs og livarf, svo að þaö hafði
ánsson 'hafi farizt. Það er mitt | orðið okkur til bjargar, að viö
álit, og annara sem eru kunnugir skildum við það. Þegar fréttin
því, hvernig hann er gerður — j náði okkur, að skipið var á rek
hinni furðulegu elju og staðfestu
þess manns — að úr þvi að hið
hraparlega slys, sem henti Karluk
gat ekki bægt honum frá aö ná þvi
aöaltakmarki sem leiöangri hans
var sett, þá mundi hann ekki bug-
ast láta af þeim þrautum, sem yf-
ir hann kynnu að koma á isförinni.
Eg og tveir aðrir fylgdu honum
út á isinn, nokkrar dagleiöir og
snérum aftur til lands, en hann og
hans förunautar 'héldu noröur á
ísana.
Aö fomu fari haföi traust Vil-
lijálms og tröllatrú á því að hann
gæti komið því fram, sem ógerlegt
virtist vera, orðið honum að liöi.
oft og einatt, til þess aö sigrast á
því sem engum menskum mættí
virtist fært aö koma til leiðar. Eg
vona og trúi því, að þaö hafi hjálp-
að honum til að yfirstiga þær tor-
fæmr sem orðið hafa á vegi hans,
síöan hann skildi viö oss.
A land.
Seint i september mánuöi 1913
sat Karluk fast í ísi út af mynni
Colville fljóts, er Stefánsson gekk
af skipinu og eg meö honum,
ásamt Jenness og Wilkins og
tveirn Eskimóum og héldum yfir
ísinn til meginlands, i þeirri von
að veiða hreindýr.
Stefánsson veröur ekki ámælt
fyrir aö fara frá skipinu einsog á
stóö, það virtist vera á óhultum
staö, hann var án vafa beztur
veiðimaöur í öllum hópnum og
ferskt ket var nauðsynlegt til að
halda skvrbjúg frá skipverjum.
Honum fanst lítið um slika
“skottuferö”, þó að oss, sem ekki
höfðum farið áöur norður, þætti
æði torsóttur hinn hrjúfi ís milli
skips og strandar. Viö vöndumst
þvi ferðalagi seinna meir.
Einsog vant er að vera í heim-
skautaferðum gerði veöriö vondan
grikk, varð aö hraparlegu slysi, alt
i einu, þegar minst von um varði.
Þrem dögum eftir að viö skildum
við Karluk, kom rok á landsunnan,
og fluttu Eskimóar þau tíðindi, er
farið höfðu til selaveiða, að öll ís-
breiðan væri koinin á skrið, Það
var auðvitað, að Karluk var á reki
meö henni.
Við höfðtun ekki séö skipið síð-
an daginn sem við gengum af því,
þaö var um 18 mílur frá landi, en
við gátum ekki séð lengra frá okk-
ur en um sex átta mílur, í þvi
skygni sem þá var.
Vitanlega brá okkur við þessa
frétt. Viö áttum allar stundir tal
uin skipið og afdrif þess og þeirra
sem á því voru. Þaö fólk var
tuttugu og fimm aö tölu — vel bú-
iö til aö mæta háska i norðurhöf-
um, bæöi andlega, líkamlega og aö
því er útbúnað snerti, það fór vel 1
um þaö í skipi, sem var sérstak-
lega smíðað og útbúiö til ísafara,
til þess ætlaö aö vera þeirra heim-
ili i þrjú ár, og vissum vér fyrir-
frant að svo mundi verða ef að
likindum færi.
Við vissunt, að svo gæti farið,
að stormurinn ræki ísinn og skipið
með upp á land, og ef til þess
kæmi, þá væri hætt við, aö jafnvel
þess traustu viðir brotnuðu; en
ólíklegt virtist, aö jafnvel þó aö til
þess kæmi, að þá yrði það nokkr-
um að Hftjóni, því að nógir voru
sleðar og hundar og hvað annaö
sem hafa þurfti, ef slíkt slys 'bæri
að höndum. Stefánsson virtist
vera alveg áhyggjulaus um fólkið
á Korluk og við skoðuðum hann
sem foringja og öllunt færari aö
liitta j>að rétta, jtegar um slíka hluti
var aö ræða.
Við vortim sjálfir í litilli liættu,
jiví að við höfðum byssur og næg-
ar skotbirgðir og Stefánsson vissi
af vel þenkjandi Eskimóum um 40
ínilum þaðan sem við vorum.
Við ræddum unt hvort við skyld-
um reyna að fylgja Karluk eftir,
nteöfram landi, en J>ótti þaö ó-
hyggilegt meö j)ví að ísinn var
þunnur og ótryggmr. Ef isinn
hefði verið traustur, j)á hefði þaö
verið hægöarleikur aö ná í skipiö,
komið, afréð Stefánsson að hætta
veiðum þegar í stað og fór með
eintim Eskimóa, að kanna ísinn
milli hólmans og meginlands.
Eftir lilálft dægur kom sá aftur
nteð þá frétt aö ísinn væri fær og
þau skilaboð að við skyldum koma
til Stefánssons tafarlaust, er þa
var á land kominn.
Þeirri ferð gleymi eg aldrei; {>4
var ofanfall af snjó, hiö mesta er
eg sá þar nyrðra, skæðadrífa í
logni, og “skæöin” furðulega stór.
Isinn var sléttur og alla leiöina,
unt fimm mílur, hljóp eg á undan
hundunum til að eggja þá til
áframhalds.
Þegar við hittum Stefánsson
hafði hann valið tjaldstað, þarsem
nóg var af rekatimbri. Hann
lagði af stað, þegar við komum, á
hreindýra veiðar. Viö reistum
tjöldin og bjuggumst fyrir. Þegar
ekki var unt að reka niður tjald-
hæla, urðum við að ibinda streng-
ina unt ísjaka, er allavega voru á
rönd reistir. Tjaldið okkar Vil-
hjálms var kringlótt, með stoð í
miðju, og var nefnt ”litla circus-
tjaldiö.”
1 tjöldum.
Það var til, þegar Stefánsson
kont til baka. Hann skreið á fjór-
um fótum inn um tjaldskarir og
sópaði vandlega af sér snjóinn og
reif kleprana úr skeggi sínu. Hann
kvaðst hafa séð hreindýr langt
burtu, en ekki treyst sér til aö elta
þau, með því að myrkrið fór aö.
Hann var svo búinn að hann haföi
heklu af hreindýraskinni, með
hettu á, brúnar skinnbrækur og
uppháa skó af mjúku skinni, meö
selskinns leistum. Mér er minnis-
stætt hve vel honum fór sá bún-
ingur j)að kveld, svo og tal hans og
svipur.
Tjaldið var um tólf fet að þver-
máli, stó var í þvi nauegt dyrum,
'hálft þriðja fet á breidd. og lá
reyrháfur frá henni upp um mæn-
irinn á tjaldinu. Eskimóar okkar
höfðu klofið við sem nægði til
næturinnar og hlaðið 'honum upp
að baki eldavélarinnar.
Eg sé í huga mér, hvernig um-
horfs var í tjaldinti. þetta kveld.
Wilkins sat á mölinni og
steikti selslifur og reykti
svínaket á pönnu; þaö kann
að vera, að æfintýra hugurinn og
útilegu lifið hafi gert mér sels-
lifrina sæta, en víst er um þaö, aö
aldrei hefir mér smakkast kálfs-
lifur í siðaðra manna bygð eins vel
og selslifrin kveldiö þaö. Aö af-
stöðnum kveldverði voru rekkjur
búnar; ósútuð gæruskinn voru
lögö á jörðina, og snéri ullin niö-
ur; sútuð dýraskinn voru lögð á
ofan; en harið ú ]>eim snéri upp.
Ofan á þá hlýju dýnu lögðumst viö
húöfati, gerðu af mjúku hrein-
dýraskinni, hárið snéri inn, en 'húð-
fatið var sjö feta langt. Áður en
við lögðumst í húðfatið, var þaö
siður okkar aö fara úr hverri
spjör, því að engin flík á okkur
var alveg laus við raka; við flett-
um af okkur hamnum í einu kasti,
þutum i húðfatið, un#bm hálsmál-
ið á þvi að okkur, og veltum okk-
ur á hliðina. Við sofnuöum æfin-
lega fljótt og fast og sváfum
draumalaust, því aö viö lögðumst
vanalega Iúnir til hvíldar.
Stefánsson varaðist að koma
nærri “rúmfötunum”, þegar hann
kom inn snjóugur og enginn fékk
aö sitja á þeim, bundnum í bagga,
nema sá sem haföi þurra skó og
yfirklæði. Sá sem kom snjóugur
inn varö að sitja við dymar og j>ar
sat Stefánsson þetta kveld. Hann
leyfði sér aldrei neitt, sem hann
bannaði öönim,
Jenness var önnum kafinn aö
rita í dagbók sína, einsog vant var
og eg sat yfir minni. Stefmsson
gerði gaman að ákafa okkar í bók-
menta störf; síöan litaöist hann um
í voni þægilega hýbýli og spurði,
hvort við vænim að lýsa j>eim
þrautum, sem yfir oss gengi nú.
Hann tók svo til oröa, að ef land-
könnunar menn lýstu eins þægileg-
um og góöum vistarverum og jæssi
væri, er þeir skrifuöu um liáska-
ferðir sínar á öræfum norðurhjar-
ans, þá mundi almenningur fljótt
missa tiltrú til þeirra. Hann kvaðst
vera kunnugur orðínn norðurslóö-
um og vera ,kominn á þá skoðun,
að trúa va'rlega sögum sumra
þeirra, er á prent hafa kmoið.
En við sáum vel, að það lá ekki
vel á honum þetta kveld. Hann
var fjölorðari, en venja hans var,
um þaö mótlæti sem að hendi var
borið. Starfi leiðangursins var
hnekt og frestað um eitt ár, að
minsta ‘kosti. Hann var ekki
jieirrar skoðunar, að Karluk hefði
brotnað í ísnum, en gerði þó ráö
fyrir, að það gæti komið fyrir.
Þó að hann skarpskygn væri, kom
honum ekki til 'hugar, að svo slysa-
lega mundi til takast, sem raun
varð.
Nú kom að þvi, að ræða, hvað
vér ættum til bragös aö taka. Þaö
var ekki til að nefna, aö hætta viö
leiðangurinn, þó aö svona væri
komið. Hann hafði ráðið með sér,
að fara til Barber Island eða
Martin Point — eftir því sem ísar
reyndust —, sitjast um kyrt á þeirn
staðnum, sem hentugri reyndist og
búa þar för sína með sleðum,
norður á ísa.
Þama mátti finna trúmensku
við fyrirhugað inarkmið! Þó aö
hann væri orðinn viöskila viö skip
sitt, áhöld öll og meiri hluta manna
sinna, þá lét Stefánsson það ekki
standa fvrir sér. Hann ætlaði sér
að sækja að aðalmarki leiðangurs-
ins, hvaö sem í móti blési. Fyrst
kvað hann þaö geta hugsast, aö viö
næðum i skipið (og því trúöum viö
allirj ef viö héldum sem snúöug-
ast meðfram ströndu, en ef þaö
skyldi bregðast, þá ætlaöi hann
okkur að fara til Point Barrow,
145 mílna leið, og búast þar viö
nýjum leiöangri.
Þessi ráðagerð var rædd, en
varla mátti heita, að nokkur legði
nokkurt ráð til þessarar fyrirætl-
unar, annar en hann. Þetta
kom til af því, aö allir sem höfðu
komist í náin kynni við Vilhjálm,
könnuðust viö þekkingu hans og
yfirburða þrótt til forustu. Áður
en til rekkna var gengið um kveld-
ið, var það sama sem ráðiö, hvað
gera skyldi.
Daginn eftir lögðum við upp til
Barrow höfða. Ekkert sögulegt
gerðist á þeirri níu daga leið, ís-
inn var sléttur og Stefiánsson svo
nákunnugur, aö við tókum af okk-
ur fjölmarga króka og fórum oft
sjónhending yfir vogakjafta, and-
nesja á milli. Oftlega vorum viö
tólf mílur undan landi, en Stef-
ánsson valdi leiðina og forðaðist
jafnan bungur, er upp skaut á isn-
um af þrýstingi. Kuldi var ekki mik-
ill J>essa október daga, um tíu stig
fyrir ofan zero að deginum, vind-
ur var jafnan mikill og stundum
hvass, en sólskin á 'hverum degi og
engar þrekraunir um aö tala, á
Winnipeg
Dentai Parlors
Cor. Main &^James
5302
Kórónur settar á tennur
og brýr á milli þeirra
$5.00
fyriir hverja tönn
Plötur vorar úr hvalbeini eru svo góðar, að hvergi
fást betri né ódýrari. Engir viðvaningar, allir starfend-
ur útlærðir. Allt verk ábyrgst A A CT
í 20 ár. Stúlka vinnur hjá oss
Hjúkrun Barker’s hjúkrunarkonu
Heimili fyrir allskonar sjúklinga. Fullkomnar
hjúkrunarkonur, góð aðhlynning og læknir til
ráða. Sanngjörn borgun. Hjúkrunarkonur út-
vegaðar. Ókeypis ráðleggingar.
137 Carlton Street.
Phone Main 3104
Business and Professionai Cards
Dr. Bearman,
Þekkir vel &
Augna, eyrna, nef, kverka sjúkdóma
og gleraugu.
Skrif8tofutlmar: 10-12, 2-5 og 7-8
Tals. M. 4370 21 S 8 mcrset Blk
Dr.R. L. HUR5T,
Member o'f Royal Coll. of Surgeons,
Eng., útskrlfaSur af Royal College of
Physlclans, London. SérfrœSlngur 1
brjóst- tauga- og kven-sjflkdómum.
—Skrlfst. 305 Kennedy Bldg., Portage
Ave. (á mótl Eaton’s). Tals. M. 814.
Heimili M. 2696. Timi til viBtals:
kl. 2—5 og 7—8 e.h.
TH0S. H. J0HNS0N og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir lógfraeBingar,
Skrikstofa:— Room 8ii McArthur
Building, Portage Avenue
ÁRitun: P. O. Box 1056.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
Tei.epho.ne oarey 320
Office-Tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimili: 776 Victor St.
Tei.ephone GARRY 381
Winnipeg, Man,
GARLAND & ANDERSON
Arni Aader»on E. P Oariaiul
LÖGFRÆÐINGAR
801 Electric Railway Chambert
Phone: Main 1561
borö viö þrautir sem nyröra gerast.
Fréttir af skipinu.
Við náðum til Point Barrow
þann 12. okt. og þarf eg] ekki aö
geta þess, aö viö spurðum áhyggju-
samlega eftir fréttum um hiö
horfna skip. Við fréttum, að
Eskimóar 'hefðu séð þaö, er þaö
rak framhjá, viku fyr, og aö það
hefði þá veriö að likindum þrjár
rnílur undan landi. Engir hvítir
menn höföu séö þaö, en sú sögu-
sögn Eskimóa, að skipið hefði enga
björg getað veitt sér og aö enginn
reykur heföi sést úr því, virtist
vera svo vel rökstudd, að því
mætti trúa.
Eskimóar höföu gert tilraun til
aö komast út aö skipinu, en ekki
tekizt, en öllum kom saman um, aö
ef einhver af skipverjum, eöa all-
ir til samans, heföu viljaö komast
á land, þá heföi þeim veriö þaö
'hægt. Stefánsson haföi búizt viö,
aö Bartlett skipstjóri hleypti á
Iand þeim Murray ("sjávarfræö-
ing), McKinlay (veður- og segul-
aflsfræöing), og Beuchat (mann-
fræöing) um þann 1. okt., svo aö
l>eir gætu komizt- til syöri leiðang-
ursins, er þeir tilheyrðu. Eg hef
ekki enn fengið aö vita, af 'hverju l,num’
kona hans, hentugan vel; þar er
kendur saumaskapur, eldamenska
og þrifnaður, auk enskrar tungu,
skriftar og reiknings. Skólabörnin
voru.fjörug og forvitin og svo
spurul, aö eg hef aldrei vitaö slík
böm ;• þau eltu mig, hvar semi eg
fór og spuröu mig spjörunum úr
og Atschak, sá Eskimói, sem meö
mér var, varö þeirra uppáhald;
þau álitu liann hina mestu kempu,
aö hafa verið á Karluk og komizt í
slíkt langferðalag.
Þann .26. okt. fór Wilkins og
Jenness meö tveim Eskimóum til
'hundafóöurs og til aö veiða fisk i
vatm skomt þaðan, til viöurvær-
is mönnum og hundum. Viö Vill
hjálmur urðum eftir í Point
Barrow. viö þurftum aö skrifa
margar skýrslur og morg bréf.
Viö lögðum upp þann 8. nóv. og
komumst til hvalskuröarmanna
eftir átta daga ferð. Þeir höföu
lokið hvalskuröinum og störfuöu
að veiðum á isi, en gekk heldur
illa, aðeins fengiö til matar sjálf-
um sér og hundunum.
Þann 24. nóv. lögðum viö upp
aftur meö Wilkins og annan Eski-
móann áleiðis til Collinson Point,
aö hitta Dr. Anderson, foringja
hins syöra hluta leiðangursins.
áftir þriggja vikna ferð náöum við
þangað. Seinasta dag feröarinnar
var bylur mikill; Stefánsson gekk
nokkur fet á undan hundun-
um, svo aö viö rétt grilt-
um í hann. Af því má marka
hversu vel hann er fær til ferða-
laga nyröra, aö hann gekk á undan
í bylnum lengi dags, um 20 mílur,
og j>ó hvergi sæi til slóöa eöa nokk-
urra kennileita, þá vorum viö aö-
eins 100 yards úr leið, þegar við
komum aö staðnum, sem við ætl-
uöum til. Sterkur stormur fylgdi
snjókomunni og seinustu stundim- en
ar fórum við í myrkri.
Ekki iSjulaus.
Stefánsson lagöi upp á ný þann
18. des. til ósa Mackenzie fljóts,
aö ná í smátt skip, North Star, er
liann hugsaði sér aö nota i staöinn
fyrir Karluk, og lá í vetramausti
viö Clarence Bay. Hann ætlaöi
einnig aö undirbúa verk fyrir land-
fræöinga hinnar syöri deildar leið-
angursins, að rannsaka skipum
færa kvísl í ósunum til Fort Mac-
pherson, svo og koma bréfum vor-
um áleiðis. Hann tók með sér einn
hundasleöa og Louis Olsen, þann
er bezt var fær til að stjdma lnmd-
um morgurinn snemma og fór
hart yfir.
Ferö sú var erfið. Sterkur j
vindur var á móti og skaflaði snjó-
inn, svo að oft var hann í mitti.
Crawford hét sá er meö mér var
þanni dag; hann kól mikið á and-
litiö. Við höfðum aöeins fjóra
hunda, suma er lúnir vom úr
minni langferð. Viö Komum tu
Martin Point kl. átta um kveldiö
og uröum ekki hissa á, að Stefáns-
son var farinn, sem hann hafði
ætlað, en eg verð aö segja um mig,
að eg varö sárlega vonsvikinn.
Eg lagðist fyrir og sofnaði í
'þrjár stundir, lagöi svo aftur á
stað ©g náöi Stefánsson og félög-
um hans daginn ettir, eltir átta
mílna ferö. ísinn var ósléttur og
torsóttur.
Eg ætla að lýsa hvemig út leit
i tjaldstað, er eg náöi þeim.
Stefánsson haföi valiö hann í lægð,
i sléttri dæld, með tveggja til
þriggja mannhæöa háu íshröngli á
alla vegu, vegna skjólsins. Hund-
arnir vora bundnir viö streng milli
ísjaka, með svo löngu millibili, aö
þeir náöu ekki að bíta hver annan.
Fjórir sleöar vom bundnir viö far-
angurinn, fast viö tjaldiö og
strigadúkur yfir, til að verja hann
fyrir snjó.
Þó aö mikið hundáglamm risi
upp, er mig bar aö í næturkyrð-
inni, kom enginn út úr tjaldinu til
að taka á móti mér. Eg tók því
af sleða mínum og gekk frá far-
angrinum og geröi síðan vart viö
mig við hiö stærra tjaldið. Eg var
Iúinn eftir feröina allan daginn og
nóttina með.
Enginn haföi heyrt 'hávaöann,
eöa orðið [>ess var að eg var kom-
Dr. O. BJORNSON
Office: Cor, Sherbrooke & Willíam
rELRPHONBOARSY 32»
Office-tímar: 2—3 oi? 7—8 e. h.
HEIMILI:
7 64 Vlctor ttraet
rELEPBONBi QARRY 103
Winnipeg, Man.
Joseph T. Thorson
íslenzkur lögfræðingur
Arltun:
MESSRS. McFADDEN & THORSON
1107 McArthur BuiMlng
Winnipeg, Man.
Phone: M. 2671.
John Christopherson
íslenzkur Lögfrœðingur
10 Bank of Hamllton
WINNIPEQ, - MAN.
Dr. W. J. MacTAVISH
Officb 724J Aargent Ave.
Telephone Aherbr. 940.
í 10-12 f. m.
Office tfmar -í 3-5 e. m.
( 7-9 e. m.
— Hkimili 487 Toronto Street -
WINNIPEG
tklhphonk Sherbr. 432
J Dr. Raymond Brown. I
SérfræOingur f augna-eyra-nef- og
háls-sjúkdómum.
326 Somerset Bldg.
Talsími 7282
Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. io— 12 og 3—5
M -------- -----B J - f
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BLDG.
Oor. Portage and Edmonton
Stundar elngöngu augna, eyrna,
nef og kverka sjúkdóma. — Er
a8 hitta frá, kl. 10—12 f. h. og
2—5 e. h. — Talsfmi: Main 4742.
tíeimili: 105 OUvia St. TaLsími:
Garry 2315.
H. J. Pálmason
Chartered
Accountant
807-9 Somers«t Bldg. Tals. M|. 2738
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Horni Toronto og Notre Dame
Phone
Oarry 2888
Helmilís
Oerry fM

J. J. BILDFELL
FASTEIQnASALI
ftoom S20 Union Bank
TEL. 2885
Selur hús og lóðir og annast
alt þar aðlútaudi. Peningalán
]>etta var ekki gert. Enginn haföi
furðað sig á því við Barrow Point,
aö harluk fór þar fram hjá; eng-
um haföi kotnið til hugar, aö skip-
iö væri í nokkurri liættu statt, til
jiess aö gera.
Barrow höföi er nyrzti oddinn
á- Alaska. Sandrif skagar þar út
frá meginlandi til íshafsins, bogið
einsog olnbogi og Barrows höföu
er í ofnbogabótinni; fyrir tttan 'hann annan
liggur rifiö til landsuðurs.
Viö bjuggum okkur til feröar
viö hvalstöö Charles D. Browers,
tíu mílum fyrjr utan höföann.
Hvalstöðin er íbúöarhús og fimm
stór vöruhús umhverfis, en efniö
i þau öll hefir veriö flutt sunnan
úr landi, á hvalveiða ferjum.
Brower er alþektur maður um
norðurslóöir, hefir búið á þessutn
stað í þrjátíu ár, gifst Eskimóa
konu og sent börn sín suður
Bandaríki til mentunar. Þaö er
vænsti drengur, vel að sér og góö-
ur í sér. Skóla halda þar fyrir
Eskimóa böm trúboði nokkur og
Hann kom öllu fram i þessari
ferö sem hann 'haföi ætlaö sér.
Hann keypti skipið North Star,
undirbjó könnun kvíslanna, réö í
þjónustu sina Storker Storkersen,
er verið haföi með Leffengwell og
Mikkelsen á ísaför þeirra 1907 og
sendi 'hann til Martin Point, aö
setja upp rekaviöar hróf til vetrar-
setu. Hann átti að fá vistir og
útbúnað frá hinni syðri
deild leiöangursins, er var fimtíu
og fimrti mílur á burtu þaöan,
skifta öllu upp og gera aðrar ráö-
satfanir, og hafa alt tilbúiö. þegar
Stefánsson kæmi aftur úr ósa-
feröinni.
Eftir jólin fór eg til Barrow
Point, að sækja bréf og var um
tuttugu daga hvora leiö. Eg kom
til baka til Collinson Point þann
20. marz og þótti ilt, hve seinn eg
var í förum, því að mér var sagt,
aö Stefánsson ætlaöi aö leggja upp
daginn eftir noröur á ísa, frá
Martin Point, fimtíu og fimm
mílur frá. Því lagöi eg upp aftur
inn. En svo þröngt var í tjald-
inu, að eg gat ekki komizt inn, fyr
einn af þeim sem fyrir vom,
var kominn út. Eg sópaöi vand-
lega hrímið af hettu minni og
snjóinn af fótunum og skreið aö
því búnu inn í tjaldið.
Þar var þröngt á þingi! — fimm
menn voru þar í tjaldi, er var átta
og tíu fet á hvern veg. Allir
brugðu við, að rýma til fyrir mér
og einn tók sófl og sópaði af mér
það sem við mig loddi af snjó.
Það var því aö þakka, hve ríkt
Stefánsson gekk eftir því, að ekki
væri borinn snjór inn i tjöldin, að
rúm okkar héldust þur og 'hlý og
aö engum varö kalt nokkm sinni
aö nóttu til. í
Wilkins var að steikja morg-
unmatinn á “prímus” stónni, hris-
grjón og flesk, en á hinni bjó ein-
hver til súkkulaöi og fékk 'hver
vænan spón af niðursoðinni mjólk
í sinn bolla. Eg er viss um, aö al-
drei hefir nokkrum manni þótt
nokkur máltíö betri en mer j>ótti
morgunveröurinn sá.
fNiöurl.).
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIfí.
ENDERTON BUILDNG,
Portage A»e., Cor. Hargrave St
Suite 313. Tals. main 5302.
J. J. Swanson & Co.
Verzla með íasteignir. Sjá um
leigu á Kúsum. Annast lán og
eldsábyrgSir o. fl.
504 Tlse Kensington.Port.&Smlth
Phone Main 2597
Dr. A. A. Garfat,
TANNLÆKNIR
614 Somerset Bldg.
WINNIPEC,
Phoi)e Main 57
MAN.
*• *- •IQUWP6QW Tals. Sherbr, 2786
S. A. SIGURÐSSON & CO.
BYCCIJICAMEflN og FI\STEICNI\SAiAR
Skrifstofa:
208 Carlton Blk.
Talsimi M 4463
Winnipeg
Columbia Grain Co, Ltd.
H. J.LINDAL L. J. HALLGRIMSON
Islenzkir hveitikaupmenn
140 Qrain Exchange Bldg.
Skrifatofutímar: Tals. M- 1524
10-12 f.K. og 2-4 e.K.
G. Glenn Murphy, D.O.
Ostoopathlc Physician
837-639 Somerset Blk. Winnipeg
Dr. S. W. Axtell,
Chiropractic & Electric
Treatment
Engin raeöul ög ekki Knifur \
258)4 Portage Ave Tals. H|. 3296
TakiÖ lyftivélina til Room 503
Vér leggjum aérstaka. áherzlu A a8
selja meSöI eftir forskrlftum Uekna.
Hin beztu melöl. sem haegt er a8 fá,
eru notuö eingöngu. Þegar þér kom
iö me5 forskrlftina tll vor, meglB þér
vera vlss um a8 fá rétt pa8 sam
læknirlnn tekur tll.
COLCLKUGH * CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke St.
Phone Garry 2690 og J891.
Glftlngaleyfisbréf oeld.
E. J. Skjöld,
Lyfsali
Horni Simcoe & Welliigton
Tal». Garry 4368
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
sel'ir líkkistur og annast
om útfarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur bann allskonar
minnisvarða og legsteina
r»:». Ho'mlli Qctrry 2161
„ OFflce „ 300 o» 375
Tals. G. 2292
McFarlane & Cairns
æfðustu skraddarar i Winnipeg
335 (lotre Damo Ave.
z dyr fyrir vestan Winnip.x ieikhús
D. GEORGE
Gerir við allokonar' Kúabúnað og
býr til að nýju.
Tekur upp gólfteppi og Ieggur þau
á aftur
Sanngjarnt verö
Tals. G. 5112 3G9 Sherbrooke St.
The London & New York
Tailoring; Co.los
Kvenna og karla akraddarar og loðfata
aalar. Loðföt sniðin upp, Kreinsuð etc.
Kvenfötum breytt eftir nýjasta móð.
;Föt Kreánsuð og pressuð.
942 Sherbrooke St. Tais. Garrj >2911