Lögberg - 25.11.1915, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. NÓVEMBER 1915.
5
Bændur takið eftir!
AJllr kornkaupmcnn, sem auglýsa á þessari blaðsíðu, bafa lögum
sainkværnt lejrfi til að sclja liveiti fyrir bændur. peir liafa einnlg, sam-
kvæmt kornsölulögum Canada, lagt fram svo mikið tryggingarfé, að
Canada Grain Commission ólítur að þeir geti borgað bændum fyrir alt
það kom, er þeir senda þeim. Lögberg flytur ekki auglýsingar frá öðr-
um kornsölum en þeim sem fullnægja ofangreindum skilyrðum.
THE COLUIdBIA PRESS, I/TI).
TIL AKURYRKJU-BÆNDANNA!
Kæri herra !
Megum við vænta þess, ag þú sendlr okkur hveiti þltt 1 haust
til sölu?
Ef okkur gæti hepnast aS fá fyrir þaS þó ekki væri nema brot
úr centi fyrir hvert bushel hærra en aSrir fá, þá getur þaS munaS þig
talsverSu þegar um heilt vagnhlass er aS ræSa.
ViS erum einu ísledingarnir í Winnipeg, sem reka þaS starf aS
selja hveiti fyrir bændur, þess vegna mælumst viS til, ag þú sendir
okkur hveiti þitt til sölu gegn venjulegum ómakslunum.
ViS ábyrgjumst aS hveiti þitt nái hæstu röS (grade) sem þaS
getur fengiS og aS þú fáir fyrir þaS hæsta verS sem markaSurinn
býSur.
Ef þú æskir þess, þá erum viS reiSubúnir ag láta þig hafa sann-
gjarna borgun fyrirfram 1 peningum út á vagnhlass þitt.
Áform okkar er aS ná viSskiftum islenzkra bænda 1 Vestur-
Canada og selja fyrir þá korn þeirra. Ekkert verSur ögert látiS af
okkar hendi til þess aS tryggja okkur viSskifti þeirra framvegis.
SkrifiS okkur hvort sem þiS viljiS á Jslenzku eSa ensku.
MeS beztu öskum,
COIiUMBIA GRAIN CO., IvTD.
242 Grain Exchange Building, Winnipeg.
Talsíml Main 1433.
Licenced
Bonded
Simpson-Hepworth Co.,
Limited
446 Grain Exehange, Winnipeg
Góðir kornsölumenn fyrir bœndur að
skifta við
Hveitiprísarnir verða breytilegir og kornsölumenn
geta orðið yður að liði.
VÉR HÖFUM STAÐIST REYNZLU TÍMANNA
KORNYRKJUMENN
•pegar ágæt uppskera er I nánd eins og nú er hún, hugsa bændur
aS vonum mest um tekjurnar, hvernig þeir geti selt hveitiS til þess aS fá
sem mest I aSra hönd.
Bændur sannfærast um þaS meS hverju ári, aS ráSlegt sé aS senda
hveitiS i heilum vagnhlössum og aS bezt er fyrir þá aS skifta viS áreiSan-
lega umboSsmenn, sem bera hag þeirra fyrir brjósti og útvega þeim hæsta
markaSsverS, þegar þeir vilja selja hveitiS, skýra þeim frá markaSsverSl
og gefa þeim góSar bendingar.
Bartlett and Langille, 610 Grain Exchange, eru verki sínu vaxnir
og áreiSanlegir umboSsmenn, og bændur geta trúaS þeim til aS selja vel
fyrir sig. Mr. Langille hefir lengi veriS Chief Deputy Grain Inspector.
Geta bændur þvl fyllilega treyst honum til aS llta eftir skoðun, geymslu
og vigt kornsins. Hann lltur sjálfur eftlr hverju vagnhlassi, sem þeim er
sent. peir eru “licensed” and "bonded”. svo bændur geta fyllilega
treyst þeim.
Drjúga borgun fyrirfram fá þeir, sem vilja geyma hveiti sitt I von
um hærra verS síSar meir.
SkrifiS oss eftir öllum upplýsingum hveiti viSvíkjandi.
ötulir umboSsmenn geta veriS til ómetanlegs gagns fyrir alla
hveitisala. Komist í kynni viS þá og sendiS hveiti ySar til
BARTLETT & LANGILLE
510 GRAIN EXCHANGE, - WINNIPEG
Tuttugu og tveggja ára trú þjónusta í þarfir kornyrkju-
manna stendur á bak við nafnið:
Herbert H. Winearls
í janúar 1911 er sjóliíSsskóli
stofnaður í Halifax.
í marz 1911 eru meðtekin til-
boS til þess aS smíSa canadiska
flotann, og er það látiö biða fram
yfir kosningar.
í september 1911 er Borden
stjómin kosin.
í Quebec höfSu conservativar
þaS fyrir aSal kosningaagn aS
Laurier sé of brezkur og hann
megi ekki vera viS völd lengur;
hann vilji spila öllu í hendur
Englendingum.
lOntario var aSal agniS þaS
aS Laurier vildi verzlunarsam-
band viS Bandaríkin og væri ekki
nógu brezkur.
Fólkinu var lofaS aS nema úr
gildi flotalögin og bera þau undir
atkvæSi þjóSarinnar
í júlí 1912 var tilboSunum á
smíðun herskipanna stungið undir
stól, og hætt viS herskipin
“Niobe” og “Rainbow”. Borden
fer til Englands, kemur aftur og
kveðst hafa komist aS því, aS pen-
ingagjöf til Englands sé heppileg-
ust.
í desember 1912 leggur hann til
að Bretum séu veittar $35,000,000
til þess að smíða fyrir tvö herskip.
Laurier gerir þá breytingartillögu
aS smíðuS séu tvö stór herskip í
Canada, annaS á Atlanzhaf, hitt á
Kyrrahaf, sem bæSi kosti $53,-
000,000 og árskostnaður við þau
verSi $5,616,000. Sú tillaga feld.
í marz 1913 er tillaga Bjrdens
samþykt í þinginu, en öldunga-
deildin dró aS samþykkja hana
þnngaS til búiS væri að ráðgast
um þaS við fólkiS með því að bera
h.ina undir atkvæði þess. Þetta
hefir Borden aldrei gert.
Öldungadeildin kvaost vera meS
því aS koma upp canadiskum
flota; bygðum í Canada, mönnuS-
um í Canada og kostuSum i
Canada. Algerlega canadiskum
flota, sem tæki saman viS móS-
urlandiS í vöm ef til stríðs kæmi,
og til viðhalds alheims friSi.
Samkvæmt flotalögum Canada
frá 1910 hafSi Borden leyfi til aS
auka og styrkja flotann meS eins
margra miljóna dollara tillagi og
þingiS vildi leyfa — en þetta hefir
Borden hvorugt gert enn þá.
Vísa botnuð í draumi.
Eg hefi ávalt mátt teljast til hinna
vantrúuðu, þegar um dularfull fyrir-
brigði er aS ræSa, og sendi þó þessar
línur, ef vera kynni, aS einhver
fyndi þar lítilsháttar sönnun fyrir
sínu máli, sem trúaðri er á slíkt
en eg.
Sveinn Sveinsson. sem dó hér í
sumar er leiS á sviplegan hátt, v'ar
vel hagorður. Eg hafði aS eins kynst
honum um mjög stuttan tíma, en þó
höfðum viS talaS nokkuS um skáld-
skap og hann látið mig heyra ýmis-
legt eftir sjálfan sig. Þar á meðal
var ferskeytla, sem hann sagði aS
sig vantaði eitt orS í. Hann hefSi ekki
enn fundiS fyrsta orSiS í síðustu
línunni svo hann væri ánægður
meS. Vísan var svona :
Mörg eru sár á mínum hrygg,
myndast tár á hvarmi.
Fækka árin—aS eg hygg—
------ fár í barmi.
Stakk hann upp á, aS eg kæmi nú
meS orSiS, sem vantaSi. Eg gerði
þaS, en viS vorum þó ekki allskostar
ánægðir meS það. Ekki nenti eg þó
aS hugsa meira um þaS. Þetta var
nokkrum dögum áSur en hann dó.
En þegar eg var staddur í Seattle
fyrir skömmu, dreymir mig Svein
heitinn eina nótt. Hann var alveg
eins útlits og þá er eg sá hann síSast,
og segir: “Nú skal eg segja þér
bezta orðiS, sem eg veit nú. ÞaS er
orðið ýfist.” Fer svo meS vísuna
meS þessu orði í viSbættu, og segir
síSan: “Og segSu henni N. N. þetta.”
Eg vaknaði og hripaði niSur vísuna.
Ekki held eg, aS Sv'einn heitinn
hafi kómiS mér í huga um kveldiS.
Eg sofnaði frá bókinni, eins og eg
er vanur, og hafSi hugann viS lest-
urinn.
Sigurður Magnússon,
Point Roberts, 8. Nóv. 1915.
Sýningin í Brandon.
í ár hepnaðist betur en nokkru
sinni áður. AgóSinn af henni var
$20,000. ÞaS hefir þegar veriS
ákveðið aS halda þar sýningu
1916.
*
Ur bygðum
íslendinga.
Narrows-bygðir.—Óvenjulega mikl-
ar framkvæmdir eru þaS, sem viS
hér verSumj aSnjótandi í ár, aS því
er vegagerSir snertir. Er fjöldi
bær.da aS vinna á Mulvihill braut-
inni. Fékk Skúli Sigfússon þing-
maSur okkar vegfróðan mann þang-
aS norSur til álits og mælinga, og er
þessi nýi vegur beinn og hentugur,
langtum haganlegri en sá, er áætlaS-
ur var af gömlu stjórninni. ÞaS er
ekkert vafmál, aS þessi braut var
eitt af því allra nauSsynlegasta, sem
bygSarmenn geta fengiS. Bændur í
grendinni ganga fyrir allri vinnu og
hjálpar þaS ekki all-lítiS; meS því
móti fá menn vinnu og peningarnir
lenda í kjördæminu sjálfu um leiS og
vegabætumar fást. AnnaS er þaS,
semi mikilli ánægju hefir valdiS; þaS
er borgunaraðferS stjómarinnar.
ÁSur fyrri urðu menn að bíða eftir
kaupi sínu svo mánuðum< skifti—
stundum jafnvel í heilt ár—; nú er
þaS greitt venjulega á hálfsmánaðar
fresti. Á bæði stjórnin og þingmaS-
urinn þakkir skyldar fyrir þessar
breytingar. — Helgi kaupm. Einars-
son ætlar að kaupa fisk í vetur, cins
og aS undanfömu. Heyrst hefir aS
Armstrong félagiS, eða jafnvel ein-
hver deild af því undir öSru nafni,
hafi í hyggju aS keppa viS hann á
þann hátt aS reyna að bola honum
frá verzluninni og koma á einokun
aftur. Ættu landar sannarlega að
minnast þess, aS Helgi braut einok-
unarísinn upphaflega og neyddi
hina til þess aS borga betur en þeir
hefðu ella gert. Og þótt þaS bragS
yrSi reynt, sem algengt er og miarg-
kunnugt frá /hálfu einokunarfélaga,
aS hjóða hærra verS en keppinautar
þeirra, rétt á meSan þau eru aS
konia þeim fyrir kattarnef, þá ættu
íslendingar ekki aS vera þau ginn-
ingarfífl aS trúa því aS þaS verS
haldist, né heldur þeir ódrengir aS
hlaupa frá þeim, er gegn einokun-
inni barSist og í liS meS hnefavald-
inu þótt örlítill stundarhagnaSur virt-
ist vera því samfara—því þeir fengju
sannarlega aS kenna á því eftir á.
Frá íslandi.
Fpddir, fermdir, giftir, dánir 1914.
(á. íslandiý. — Fæddir sveinar 1230
(11S2), fæddar meyjar 1159 (1122);
samtals 2389 (220!). Af þeirri tölu
andvana fædd 56 (88). Óskilgetin
börn 333 62959- Fermdir 896 svein-
ar, 887 meyjar; samtals 1783 (1707):
Hjónabönd 493 (101). Dánir alls
1485 fll44J; 776 karlmenn, 709
kvenmenn. Voveiflega hafa dáiS 98
6869, af þeim 6 konur. DruknaS
hafa 78 (76), af þeim 3 konur. Úti
orSiS 5 karlmenn. FyrirfariS sér 6;
þrír karlmenn og þrjár konur. Fjór-
ir andast milli 95 o glOO ára; þrír
karlmenn og ein kona. Engin þrí-
burafæðing. —Milli sv’iga eru tölurn-
ar frá í fyrra.—N. Kbl.
Jón Þorvaldsson, faSir Stefáns
ræSismianns og Eyjólfs bankastjóra
á SeySisfirSi, andaðist 14. Október
á áttræðisaldri.
• _
Gestur Einarsson bóndi á Hæli
keypti hrút nýlega frá KárastöSum í
Þingvallasveit fyrir 120 kr.
Vélstjóraskólinn byrjaði í Reykja-
vík 11. Okt. Eru þar 11 í yngri
deild og 14 í hinni eldri.
Skrítlur.
Mrs. Anderson var niðri í bæ
aS kaupa til jólanna, og var
Andrés litli meS henni:
“Svo bróSir þinn er farinn aS
tala,” sagði búðarstúlkan þíSlega.
“Já”, svaraði Andrés, “hann
talar svo margt.”
“Geturðu sagt mér eitthfaS af
því sem hann segir?” sagði stúlk-
an.
“Nei”, svaraði Andrés litli. “Eg
skil ekki orðin, sem hann segir;
eg hefi aldrei heyrt þau fyrri.”
“ÞaS var ljótt af þér, Nonni, aS
spyrja hana Önnu hvaS gömul hún
væri; sérstaklega þegar hún var
svona góS viS þig og nýbúin aS
gefa þér þessa fallegu bók; hún
varð ósköp reiS viS þig, sem von
var.”
“Af hverju var þaS ljótt,
mamma ? Eg skil ekki hvers
vegna hún varS reiS af því. Hún
spurSi mig fyrst hvað eg væri
gamall og eg reiddist ekkert.”
Adams ns hjónin voru í heim-
boði hjá Johnsons; litli Jón var
með þeim:
“HvaS ætlar þú aS verða, þegar
þú ert orðinn stór?” spurði Mrs.
Johnson.
“Eg ætla fyrst aS verða prestur,
eins og mamma vill, svo ætla eg
aS verða lögmaður, eins og pabbi
vill, og þegar þaS er búiS ætla eg
aS verSa bóndi, eins og eg vil
sjálfur.” *
AfhendingamaSur í lyfjabúS lá
fram á borSiS og virtist hvorki
vita í þennan heim né annan: j
Aðal skrifstofa:
237 Grain Exchange
WINNIPEG
Útibú:
Union Bank Building
BRANDON
Eins og að undanförnu er mér ant um að komast að sem beztum kjörum
fyrir mína gömlu viðs.ciftamenn og geta oroið mörgum nýjum að liði í ár.
SKRÍFIÐ EFTIR WINEARLS: “HELPFUL HINTS TO GRAIN SH PPERS”. NÝ ÚTKOMIÐ. KOSTAR lOc. VIÐSKIFTAMENN FÁ KVERIÐ ÓKEYPIS. ÞAÐ SPARAR YÐUR PENINGA.

í þessu efni, nú voru þaS í hans
augum “tin dallar einir”, sem
Canada átti aS geta látið búa til,
þrátt fyrir þaS þótt þaS væru ná-
kvæmlega samskonar skip og
“Sidney”, Ástralíu skipið, sem
sökti þýzka herskipinu “Emden”,
og er nú eitt bezta skipiS í her-
flutningum og hervömum á
Atlanzhafinu.
Og hvemig er svo Canada
stödd þegar stríSiS byrjar? Ekki
eitt einasta skip til aS flytja vora
eigin hermenn. Ekki eitt einasta
skip til þess aS verja strenaur
vorar eða vernda verzlun vora eSa
gera nokkum skapaSan hlut til
liðs eða vamar. Bretar verða aS
gera það alt fyrir oss. Og þegar
Bretar hafa ekki tíma til þess, þá
verSum vér aS níSast á systur
vorri Ástralíu, sem þó er langt um
minni.
Þetta em afleiðingamar af þvi
aS Borden stakk undir stól flota-
málastefnu Lauriers. ÞaS er
niðrandi fyrir Canada aS verSa aS
játa þetta, en þar er ekkert und-
anfæri.
Þegar flotafmmvarpiS var
fyrst lesiS stakk Borden upp á
einu stórskipi í stað canadisks
flota. Þegar þaS var lesiS í ann-
aS skifti stakk hann upp á tveim-
ur skipum. Hann vill ekki aS
þessi skip séu smíSuS i Canada;
hann vill gefa peningana til þedrra
og láta smíða þau í Englandi.
Laurier heldur fast viS sína
stefnu. Hann vill hafa canadisk-
an flota; bygðan í Canada, úr
canadisku efni, af canadiskum
höndum; Canada til varnar og al-
rikinu ef þörf gerist. Hann sýnir
fram á aS peninga tillag sé alls
ekki til þess aS efla samband al-
ríkisins, en floti aftur á móti sé
langtum meiri trygging. Floti
heima fyrir í hverju ríkinu fyrir
sig styrkji ríkjasambandiS, þar sem
af aSalríkinu sé meS því létt
varnarbyrði nýlendanna.
í júní 1910 öSluðust flotalögin
gildi. Auglýst var eftir tilboðum
um smiSar canadiskra herskipa í
landinu sjálfu og áttu skipin aS
vera smíðuS eftir áætlun brezka
herráðsins.
I október 1910 voru skipin
“Niobe” og “Rainbow” keypt fyrir
heræfingaskip og æfingar byrjaS-
ar tafarlaust.
í nóvember 1910 var aukakosn-
ingin í Drummond-Arthabaska og
þá var fyrst myndaS samband
conservativa og nationalista. Þá
var eina kosningaspursmáliS flota-
stefna Lauriers. Var sagt aS
hann vildi safna saman canadisk-
um mönnum á canadisk skip, til
þess aS vemda annaS land —*
Bretland; en þaS mátti ekki eiga
sér stað. HerópiS var þá þaS aS
Laurier væri of Bretahollur.
S Ó Ii S K I N.
Jólasaga.
(Þessi saga er einr unga konu
vestur í Alberta.J
ÞaS var aðfangadagskveld jóla.
Gerður litla sat viS rúmstokk
veikrar móSur sinnar, sem viS og
viS talaði óráðsorS. Var hún að
tala um þaS hvaS hún ætlaði aS
gefa litlu stúlkunni sinni fallegan
kjól um jólin. GerSur litla vissi
aS mamma hennar var að tala
óráS, því hún hafSi altaf aftur
augun. Var hún samt ekkert
hrædd, því pabbi hennar hafði
beSiS hana aS vera hugprúða og
treysta guði — er hann neyddist
til aS skilja þær eftir einar um
kveldið. GerSur litla var orðin
nógu gömul til aS vita aS mamma
hennar var aS tala óráð og hún
mundi því líklega engan kjól fá.
Voru því hugsanir hennar daprar
og hryggar. 1 hinum stóru, bláu
augum hennar glitmðu tár. Hún
leit út um gluggann og sá bjartan,
tindrandi stjörnuhiminn fyrir utan
og ]x>rpskirkjuna álengdar lýsta
fögrum og yndislegum jólaljósum.
Vissi hún aS kirkjan myndi nú
full af fólki og henni fanst hún
heyra óminn af lögunum, sem hún
hafSi svo oft heyrt simgin þar.
Hjarta hennar fyltist af löngun
til aS vera meS hinum bömunum
og fá gjafir, eins og hún hafði
fengið á jólunum á undan. ö,
hvaS vel hún mundi nú eftir því!
— En hún vissi aS hún mátti ekki
yfirgefa móður sína, pabbi hejmar
hafði sagt henni þaS áður en hann
fór. En hvaS þetta gat veriS sárt.
Hún fór aS gráta. Svo kraup hún
á kné viS rúm móður sinnar og fór
aS biSja til guðs — enginn hafði
bannaS henni það. Hún baS hann
heitt og innilega aS gefa sér ein-
hverja fallega jólagjöf, því mamma
sin væri svo veik aS hún gæti þaS
ekki. Út frá þessu sofnaði hún.
Mamma hennar var þá sofnuS líka
og farin aS anda reglulega.---------
GerSur litla vaknaSi ekki fyr en
seinna um kveldiS. Þá var alt
orSiS skínandi bjart og búiS áö
kveikja mörg kertaljós. Lá hún i
rúminu hjá mömmu sinni, sem hún
sá aS var vöknuS og var nú bros-
andi og mikiö frískari. Sá hún
líka aS pabbi hennar var kominn
heim. Kom hann til hennar og
kysti hana og fékk henni stóran
böggul af jólagjöfum, sem hann
hafSi keypt handa henni. — —
Svona rætast bænir góðu bam-
anna, sem em hlýðin og treysta
guði. H.
Gátur.
1. Hvar var nautiö sem baulaSi,
þegar allir menn í veröldinni
heyrðu til?
2. HvaS er þaS, sem fer fyrir
björg og brotnar ekki, fer i sjó og
sekkur ekki, fer í eld og brennur
ekki?
3. Gekk eg og granni minn, kona
hans og kona mín, dóttir hans og
dóttir mín, fundum 5 egg í hreiöri,
tókum sitt eggiS hvert, og þó var
eitt eftir. í . i [ jUí
Albert Gough Supply Co.
Wall Street and Kildonan West
ALSKONAR BYQGINGAEFNI
Talsimar: Sher. 3089 og St. Jonn 2904
SEGID EKKI
”KG OJrr KKKI BGRGAB TAKNLÆKKI N«."
V*r vltum, aS nú ®»n*ur eKkl alt aB óskum og aríltt er a« elsnaat
•Klldlnea. Bf til vlll. er oae þaS fyrtr beatu. >aB Kennlr eee, eem
verSam at vlnna fyrlr hverju ceoti, a8 naeta glldl penlaea.
MINNI9T ►eas, aS dalur sparaður er dalar anninn.
MINNMT Þeae einnlc, aS TBNNUR eru oft metra vlrSi en pealusar.
HBIIJIKIOflI er fyrsta spor til hamlngju. frt verCiS ►ír aS verada
TBNNURNAR — Nú er tíminn—hér er staðurlnn tii að lAta m vM
tennar ytar.
Mikill sparnaður á vöuduðu tannverki
KIN9TAKAK T*NNUR $Í.M HVKR BMTA U KAR CTTl.T.
22 KARAT GITI.I.TKNNUR
VerS vort ávalt óbroytt. Möry haudruS aaaans aota aér U6 IA«a verá.
HVKRS VBGNA UU pC ?
Fara yðar tilbúnu tennur vel?
e«a canca þser lSuleca úr skorSum? Bf þscr jera þaB, flanit þá tana-
Uakna, aem (eta yert vel WS tennur ySar fyrlr rae«t verá.
BG afaaal ySar sjAlfar—NotiC flaatán ára reynsta vora við hsslatahpa
*•■•« HVAJLBEIN OriB A KVðLDCM
XD ZR.. PAESOETS
McGREEVY BLOCK, PORTAGE AVE. Thlefónn M. «99. Uppl yttr
Grand Trunk farbréfa skrifstofa.
\T' * •• L* timbur, fjalviður af öllum
Nyjar VOrubirgðir tegundum, geirettur og al*.
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
■ Limited ■
HENRÝ AVE. EAST - WINNIPEG
“Hefir þú enga umhyggju né1
áhuga?” spurSi gamall maSur,
sem staddur var í búðinni.
“Nei” svaraSi búöarpilturinn;
“en eg hefi annaS, sem er alveg
eins gott.”
Bjarni var færður úr öörum
bekk í skólanum upp í þann þriSja,
rétt fyrir jólin. Honum þótti leiö-
inlegt aS skifta um kennara. Þeg
ar hann því kvaddi kennarann
sinn, sagði hann: “Eg vildi þú
kynnir nógu mikiö til þess aS geta
komiö upp í þriðja bekk líka og
kent mér þar.” 1
Giftingin var nýafstaðin. Gam-
all maöur, sem var vinur brúðar-
innar var viðstaddur og vildi óska
hjónunum til hamingju, en hann
þekti ekki brúðgumann frá öSrum
manni, sem beSiS hafSi brúöurinn-
ar og fengið hryggbrot. Hann tók
þvi í hendina á hinum síSamefnda
og óskaSi honum til hamingju.
BrúSurin sá strax hversu vand-
ræðalegur hann varS og sagöi:
“Mér þykir þaS ósköp slæmt aS
I þetta skuli ekki vera maöurinn sem
á að óska til hamingju.” Og svo
benti hún honum á manninn sinn.
“Þetta pennaskaft er eicki úr
ekta fílabeini,” sagði konan og
var þóttaleg.
“ÞaS er slæmt,” svaraSi búðar-
sveinninn; fíllinn hlýtur þá aS
hafa haft falskar tennur.”
“Er þaS satt, paobi”, spurSi
Friðrik litli, “aS skólakennarinn
fái kaup?”
“að skólakennarinn fái kaup?”
“Víst er þaS satt, drengur
minn,” svaraöi faBir hans.
“Ósköp er þaS ranglátt,” sagði
FriSrik, “aö hann skuli fá kaup,
þegar viS verSum að gera alt
verkiS.”
“Ekki nema þaS þó,” sagði
Mrs. Johnson, þegar hún hafði
lesiS bréf frá syni sínum, sem var
í stríöinu. “Hann segist koma
aftur heim eftir einn mánuS og
hafa tekiS 7 ÞjóSverja. Svei mér
ef eg veit hvar eg á aS hafa þá)
alla.”
SÓXiSSZXTST.
BARNABLAÐ LÖGBERGS
I. AR. WINNIPEG, 25. NÓVEMBER 1915. NR. 8.
Jóiasöngur við brúðu.
Gling-glang-gló; gling-glang-gló,
gleSiljósin veita fró.
Jólaklukkur klingja hátt,
kyssir mamma bamiS smátt;
guðsfriö, góSa nótt,
guðsfriS, góða nótt.
Dillindó, dillindó,
dreymir böm og sofa’ í ró,
klædd í hvítt þau eru öll,
Us-s-s! burt meö hljóS og köll!
guSsfriS, góða nótt,
guSsfriS, góða nótt.
Korriró, karriró,
kemur bráðum jólaró.
Engin hreyfing, alt er hljótt,
augun litlu sofa rótt;
guösfriö, góða nótt,
guðsfriS, góða nótt.
Sig. Júl. Jóhannesson þýddi.
Hvemig klukkumar hringia.
F>-rir mörgum ámrn var i borg
á Þýzkalandi gömul kirkja. I
hverjum tumi voni klukkur meS
svo fallegu klukknahljóði, aS al-
drei hafði heyrst annaS eins. En
enginn maður eöa kona sem þá
voru lifandi hafði heyrt þær
hringja, en hver hafði heyrt föS-
ur eða afa tala um þeirra undur-
fagra hljóm.
En fólkiS hafði trú á því aö
þær mundu hringja á jóladaginn,
ef þaS kæmi meS sinar dýrmæt-
ustu gjafir og legSi þær á altariS
í kirkjunni. Svo konungunnn
bauð aS á næstu jólum skyldi hver
maður, kona og barn, koma meö
gjafir sínar.
Fyrstur kom konungurmn og
lagöi kórónima sína á altariö;
fólkiö starði meö undrun og beiö
eftirvæntingarfult, þvi vissulega
var engin gjöf dýrmætari en
kóróna konungsins. En samt
hringdu ekki klukkumar. Svo
lcom hermaöur og lagði sverðiö
sitt á altarið, en ekki hnngau
klukkumar. Kona kom meS
fallegan kjól, ofinn eftir hana
sjálfa, en ekki hringdu klukkumar.
Svo kom kona meS fallegt blóm,
en ekki hringdu klukkumar.
í bakhluta borgarinnar var íit-
ill drengur sem hét Pétur, sem
margar undanfamar vikur hafSi
veriS aS spara fáeina smápeninga
til aS láta á altariC. l>aS hafSi
veriS ósköp erfitt fyrir hann aö
geta sparaS þetta, en nú var hann
loksins á leiöinni meö stna dýr-
mætustu gjöf til kirkjunnar. Hann
var rétt aS segja kominn aS tröpp-
unum, þegar hann heyröi væl og
sá hvar hund aumingi skreiB, og
var einn fóturinn á honum brotinn.
HvaS átti Pétur aS gera? ÞaS
var orðið framorðiS. Ef hann
færi meS hundinn heim til aS
binda um fótinn á honum, þái
mundi kirkjan verBa lokuB þegar