Lögberg - 25.11.1915, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. NÓVEMBER 1915.
Á bökunardögum er vissasti
vegurinn að nota— n
PURITy FLOUR
More Bread and Better Bread
♦ ♦ | ♦ ♦ I' ♦
^ *
f
Búnaður

Fjölmennasta stétt íslendinga
‘ hér í landi, eins og annara þjóða,
er bændastéttin. Ekki einungis er
hún fjölmennust, heldur einnig sú
stéttin, sem allar aörar stéttir
hvíla á. Bregöist búnaöurinn pa
bregst alt. Hann er undirstaöan.
Væru bændurnir hór í landi
samtaka — eins samtaka eins og
sum pólitísk félög, þá gætu þeir
ráSiS lögum og lofum þjóSarinnar.
ÞaS er samtakajeysiö sem er or-
sök í þvi aS fáeinir hændur fara
austur til Ottawa öSru hvoru,
ganga fyrir stjórnina meS auö-
mýktarsvip og hattinn í hendinni
og biöja stjórnarformanninn aS
gera svo vel aö hlusta á sig í
nokkrar mínútur, til þess aS heyra
kvartanir um alls konar rán og
gjörræöi auövalds og haröstjórnar.
Og svo þegar stjórnin hefir allra
náöarsamlegast hlustaö á þá, lætur
hún þá vita það meS sléttri tungu
og háö í huga aö máliö skuli verða
alvarlega athugaö; en endilegt,
ákveöiö svar fæst ekkert; því síö-
ur nokkrar framkvæmdir.
Já, þaö er af samtakaleysi aö
þetta skuli líðast ár eftir ár. —
Samtakaleysi og hugsunarleysi.
Hefir ykkur nokkum tíma dott-
iS þaö í hug, bændur góöir, hverjir
þiS eruð sjálfir gagnvart stjóm-
inni og hverjir þaS eru sem mynda
þessa svokölluöu stjóm?
Má ver'ft- aö þetta þyki hlægileg
og jafnvel niörandi spurning, en
því fer fjarrí aÖ svo sé.
Þegar þiS komiö fram fyrir
stjórnina þurfið þiö aöeins aö hafa
eitt hugfast, og það er þaS, aö þiö
eigið ekki aö biðja, heldur kretjast.
Þið eigiö aS minnast þess að
engin stjórn hefir vald annarsstað-
ar að en frá ykkur. Þið: eigiö aö
minnast þess aö þið eruð J>eir sem
t hafiö ráöiö stjómma fyrir álcveSið,
hátt kaup, til þess aS virma þau
verk, er þið leggiö fyrir hana.
ÞiS eigiö afe minnast J>ess að
J>egar ]>ið talið viö stjómina, þá
mætist ]>jónn og yfirboðari —
stjóminn er þjórmmn en þiö eruð
húsix’mdinn. Þannig er þaö í raun
og veru.
En samtakaleysi ýkkar og sKiin- I
ingsleysi breytir því þannig aS I
þjónninn gerist húsbóndi og hús-
bóndinn verSur ekki éinu sinni aö
þjóni,. heldur þrælí.
ÞiS eigiö ekki aö biöja meö auS-
mýktarsvip um þaS aS ykkur sé
leyft að verzla meö ykkar eigin
vörur viö hvern, er ykkur sýnist
og þaS án allra sekta eöa útláta.
Þis eigið blátt áfram að krefjast
þess, en ekki biðja um þaS. Og
verði kröfum ykkar ekki hlýtt, þá
eigiS þiö aS rísa upp sem einn
maður og vernda ykkar eigin hag.
ÞiS vitiö þaS vel að svo aS
segja allir bændur vesturlandsins
era eindregiö meö því aö frjáls
hveitiverzlun fáist viö Bandaríkin.
ÞiS hafiS sent hverja nefndina á
fætur annara í þeim erindum og
stjómin hefir skelt skolleyrunum
viö l>ænum ykkar og áskomnum.
Þið vitiö þaS vel aö stjórnin hefir
meö óheillastefnu sinni svift ykkur
tugum miljóna jafnvel á einu ári,
þar sem þiö eruð annaðhvort
neyddir til aö verzla á ákveðnum
staö viö ákveöinn kaupanaut, hvort
sem þiö viljið eöa ekki; eöa sekt-
aðir tiltölulega hárri upphæö fyrir
hvern éinasta mæli sem þiö seljiö
annarsstaðar. Já, þiS vitiö alt
þetta, en þaö er ekki nóg. ÞaS er
ekki nóg að vita að eldur er í
húsinu, ef hann er ekki slöktur.
Þiö megið ekki við því aö bíöa meö
Jx>linmæði eftir því aS stjórnin
svari kröfum ykkar eftir eigin geð-
þótta og hentugjeikum. Þið þurf-
ið að fá svarið tafarlaust. ÞiS
vitiö þaö vel aö á hverjum degi
sem þið eruð látnir bíöa, tapiö þiS
tugum þúsunda, jafnvel hundruð-
um þúsunda.
Ef þiö tækjuð ykkur til og fær-
um 2000—3000 bændur í einum
hóp austur til Ottawa, hefðuö meö
ykkur nesti og nýja skó til þess aS
geta haldið út nokkurra daga dvöl,
kreföust J>ess að fá ákveöiS svar
við kröfum ykkar og færuð ekki
brott fyr en svariö væri fengið,
þá er bátt aS vita hvað ykkur ynn-
ist. Þiö færuð auövitaö friösam-
lega að i öllu. Kurteisi og alvara
geta setið á sama bekk og haldist
í hendur, en alvöru veröiö þiö aö
beita ef þið ætlið ekki aS láta auð-
vald landsins toga vklcnr alt úr
greipum.
Áslcoranir til sambandsstjórnar-
innar um frjálsa hveitiverzlun viS
Bandaríkin hafa komið frá svo
mörgum og svo einbeittar í haust,
að hún hefir enga afsökun fyrir
því aS veita þaS ekki
Til hvers kusuð þiö stjómina?
Til hvers kjósiö þið stjóm yfir
höfuö? Er þaö ekki til þess aö
hún framkvæmi vilj a ykkar og
gæti hagsmuna ykkar
Hvað gerir þiS viö vinnumann,
sem óhlýðnast boöum ykkar heima
fyrír? Knýiö þiS hann ekki til
I hlýöni ef þiö getið, eftir aS það
er fullreynt aS vinsamleg tilmæli
gagna ekki? Jú, vissulega.
Og ef hann veröur ekki knúinn
til þess aS framkvæma sanngjarn-
ar skipanir ykkar, rekið þiS hann
þá ekki úr vistinni, og þaö jafnvel
á miöju ári? Jú, vissulega.
En hvaöa ástæöa er til þess aö
fara eftir öðrum reglum meS þá
j vinnumenn, sem þiö hafið ráðiö i
j sameiningu fyrir há laun ?
Bóndinn hér í Canada er rúinn
og fleginn á allar lundir og þaö er
heilög skylda hans aS rísa upp
einhuga og samtaka gegn þeim
órétti sem hann veröur aS Jx>la.
SauSfé er venjulega rúið aðeins
á vorin — einu sinnj á ári — en
J>aS þykir stjórn og auövaldi þessa
lands of lítið. Hér er bóndinn
j rúinn vor og haust. " Á vorin er
j hann látinn borga okurverð fyrir
J>aö sem hann þarf aS kaupa til
þess aö vinna með jörðina, þá er
j tekiS af honum álitlegt reiti. A
, haustin er hann aftur rúinn
svikalaust — þá er tekiS af honum
annaS reifi, rétt undir veturínn.
Og hann svo aö segja J>egir við
Jæssu öllu; eða aS minsta kosti
tekur því ósköp rólega.
Lögberg ætlar framvegis aö
( flytja búnaðarbálk. Veröur þar
ekki einungis sýnt fram á hvernig
hægt sé aö framleiða sem mest úr
skauti jarSarinnai^í ærlegum og
skynsamlegum skiftum við náttúr-
una, heldur einnig hvemig mögu-
legt sé aS koma i veg fyrir að
óstjórn og hnefaréttur seilist í það
þegar ykkur hefir gefist þaö.
Allar skýrslur og bendingar og
upplýsingar viðvikjandi hverju sem
er og aö búnaði lýtur em þakk-
samlega meðteknar, og eru bændur
sérstaklega hvattir fil aö ræSa mál
sin í þessari deild blaðsins.
Skyldur námsmannsins.
Eftir séra Björtt B. Jónsson.
[RæSa ]>essi var flutt á Stúdenta-
félags-fundi í Winnipeg; nú stytt
og rituð upp eftir minni, og birt
fyrir áskorun ritstjóra Lögbergs
og tilmæli annara.]
Þegar er aS ræSa um skyldur
t>er aö minnast J>ess, aS skyldur
mannsins era í réttum hlutföllum
við þau hlunnindi, sem maöur hef-
ir notið. Þaö er algildandi lögmál.
aS af manni veröur heimtaö hiut-
fallslega við það, sem maður hefir
þegiS.
Nú ber að viðurkenna það meíi
þakklæti, aö námsmaöurinn hefir
mikið þegið. Hann hefir notið
mikilla hlunninda fram yfir aðra
menn. Hann hefir því meiri
ábyrgÖ og stærri skyiuur er aðrir.
Hlunnindi námsmannsins em
tvennskonar;
1. Hann hefir fengxð meira atl
til umráöa en aðrir menn. Ment-
unin er umfram alt afl, afl ]>eirra
hluta, sem gera skal. Margoft
hafið þér heyrt útskýrt hið enska
orð education og hina latnesku
stofna J>ess orðs. En eg held ís-
lenzka orðiö okkar nái hugtakinu j
I
betur: mentun, — mentast, komast
til manns, verða maður. Meö öSr-
um orðum, mentun er þaB, að
þroska alla sanna eiginleika
mannsins, og mentunin er mikil
eða lítil hlutfallslega vlð það, sem
hún hefir komið manni nærri
takmarki mannlegs algjörleika.
Hafi námsmaöurinn hlotiö ment-
un, sem þvi miSur er þó ekki
ávalt, þá hefir hann öölast meiri
hæfileika, meira afl en aörir, og
eru þaS dýrmæt hlunnindi.
2. Námsmaöurinn, eöa sá er
námskeið fullkomnar, nýtur sér-
stakra hlunninda fyrír afstöðu
sina viS aöra mennv Að loknu
námi, ]>. e. a. s. skólanámi, — en
á náminu sjálfu er enginn endir —
kemst námsmaöurinn ottast í ein-
hverja þá stöðu, sem gerir tionum
unt, að láta meira til sin taka, en
aðrir menn, og beita því afli, sem
mentimin hefir veitt honum, til
áhrifa á aðra menn og kjör þeirra.
Þetta gildir um kennara, lækna,
lögmenn, presta og aSra þá, sem
opinberum störfum gegna. Og
flestir námsmenn hafa það augna-
mið aö komast eitthvað þangaö,
sem tækifæri er til þess aS njóta
hæfileika sinna og mentunar.
Hlunnindi námsmannsins, sem
ber að gjalda skyldu-skatt af, era
þá aflið, sem hann hefir til fram-
kvæmda, og tœkifærin, sem hann
hefir til þess aö beita því bræör-
um sínum til blessunar.
Meö þetta fyrir augiun, skal eg
nefna nokkrar helztu skyldur
námsmannsins.
1. Hann á að, vera málsvari
mánnvitsins. — Eitt aSal-mein
mannkynsins og eymdar upp-
spretta er þaö, að v i t i ð fær svo
litlu aö ráða. Þáð, sem fyrir
mönnum ræður miklu oftar, era
tilfinningar, meira eða
minna æstar og meira eða minna
sýktar, og þar með hleypidómar,
dægur-tízka og flokksblinam.
Nfámsmaðurinn á að læra að láta
vitið ráöa, og hann á aö leggja
þaö til mannfélagsmála, sem vitið
býður. En svo hann verði vitur
og geti verið málsvari mannvitsins
þarf hann að kanna dýpiö, kafa
djúpt í sannleikshafið eftir perl
um sínum. Hann má ekki forðast
sársauka, sem djúpum hu^sunum
oft er samfara. Hann má ekki
gleyma því, aö “ei vitkast sá, sem
verður aldrei hryggur, hvert vizku-
barn á sorgarbrjóstum liggur”.
2. Hann á að vera brautryðj-
andi nýrra hugsjóna. — Framsókn
mannkynsins er erfið. Það þarf
aö höggva sér braut spor af spori
inn í kletta þá, sem geyma leynd-
ardóma tilverunnar, eins og náma-
maðurinn, sem heggur sér braut
inn í bergið til aÖ sækja þangað
dýra málma. Námsmaöurinn á að
vera aö sínu leyti eins og náma-
maöurinn í kvæði Ibsens, er brýt-
ur klettinn meö hamri sínum og
hættir aldrei “Þar til náman öll
er unnin, eða þráöur lífsins brunn-
ínn .
En hugsjónin þarf aö vera há.
“Upp yfir fjöllin háu” á aS vera
æfilöng ]>rá námsmannsins. Mun-
um vér ekki eftir því frá fyrstu
skólaárum vorum, hvemig dular-
full uppstigningar-þrá fylti sálir
vorar þegar sér fórum meö Kvæöi
Longfellows: Excelsior. “Hærra”
er einnig heróp námsmannsins, og
sízt má hann þá gleyma því, að hiS
hæösta háa er “Hærra, minn GuS,
til þín”.
3. Hann á að vera frómuður
frelsisins. — Hvemig sem vér ger-
um oss grein fyrir upphafi mann-
kynsins, verðum vér viS það að
kannast, að frá því sögur fara fyrst
af því, hefir þaS verið, meö ólik-
um árangri á ýmsum tímum, sí-
felt aö berjast fyrir frelsí sinu.
Smám saman hefir miöaS í áttina,
þrátt fyrir afturhald valdhafanna
og heimsku alþýðunnar. Smám
saman eru sárustu fjötramir
höggnir bæði af líkama og sál. En
samt er maöurinn ennþá margvis-
legum viöjum vafður. ÞaS er
skylduverk námsmannsins a'Ö
höggva á þær viöjar. Aumur er
sá námsmaður, sem ekki heyrir
óaflátanlega óma inst i sál og
dýpst í hjarta spámanns-oröiS:
“Ánauð vér hötum, því andinn er
frjáls, hvort oröum hann verst, eða
sverðunum stáls”.
4. Hann á að vera afltaug í-
haldsins. — Nú virðist yður stinga
í stúf við það, sem áður yar sagt.
Svo er ekki. Sá er munur sann-
mentaðs manns og hálfmentaðs
eða ómentaðs, að hann, en ekki
liinn, tekur lotningarfult tillit til
reynslusannleika liSins tíma. Hver
kynslóö á aö standa á herðum
hinnar, sem á undan gekk. Of-
látungurinn hangir í lausu lotti,
en sannmentaður maSur stendur á
traustum grundvelli sögulegrar
reynslu. GóSur námsmaSur vill
skilja vel sambönd allra hluta, og
slitur aldrei þá keöju, sem tengir
fortíö viö nútiö og tengja á nútið
viö framtíö. Góöur námsmaður
telur sér skylt aö fylgja reglu
postulans; rannsaka alt, og prófa
jafnvel sjálfa andana. Hann er
“seinn til aö kenna” og “seinn til
reiði”, þ. e. seinn áð gefa sig í
þrætur. Hann er staðfastur. Hann
fvlgir fyrirmælum skáldsins enska;
“Be not the first on whom the new
be tried, nor yet the last to lay
the old aside”.
5. Hann á að vera heimamaður
hógvœrðarinnar. — ,Enginn maöur
ætti aS vera eins hógvær og góð-
ur námsmaður, því hann skilur það
vegna þeirrar þekkingar, sem hann
hefir aflaö sér, að enn þá eru
mennimir ekki þroskaöri en það,
aö jafnvel hinir lærðustu menn
eru ekki annaö en börn, sem tína
upp skeljabrot á ströndinni, strond
hins ómælilega úthafs þekkingar-
innar. En skeljarnar sínar notar
hann vel, og engu vill hann gul'inu
sinu glata, og glaöur verður hann
eins og barn i hvert sinn, er hann
finnur nýja og fallega skel, og
ljúft er honum að leyfa öSrum
börnum aö leika sér að skeljunum
með sér. Á engum ættu jafn vel
aö rætast orS Meistarans mikla.
en á sönntim námsmanni r “Sælir
a
SÖL8SIN.
S ó L S K I N.
3
hann kæmi aftur, og þá mundi
hann missa tækifæriö sitt til þess
að láta klukkurnar hringja. En
þá kom annaS vein frá hundinum.
Pétur tók hendina úr vasanum
sem peningarnir voru í, tók hund-
inn i fang sér og tiljop meö
liann eins hratt og hann gat, heim.
Þegar hann kom að dyrunum
kallaöi hann á bróöur sinn:
“Hans, komdu fljótt og hlauptu
með peningana til kirkjunnar.
Flýttu þér, Hans! *ÞaS getur ver-
iö aö hún vérði; lokuð, og kluíkk-
urnar hafa ekki hringt ennþá.”
Svo fór hann að binda um
fótinn á hundinum. Litli bróð-
ur hans hljóp eins hratt og hann
gat til kirkjunnar. FólkiS beið í
kirkjunni og var að missa alla von
um aS heyra til klukknanna, eftir
því sem hver gjöfin á eftir annari
var lögö á altarið. ÞaS var að
standa upp til aö fara, þegar litli
drengurinn kom inn í kirkjuna,
blásandi af mæði eftir hlaupin og
fór beint aS altarinu, þar sem hann
lagði fáeina smápeninga.
Alt i einu heyrðist frá kirkju-
turninum undarlegur söngur, sem
fylti kirkjuna, loftiö og borgina
meö dýrölegum hljóm.
FólkiS kraup á kné í þakklætis
skyni, og menn sem ekki höföu
beðist fyrir í mörg ár, lofuöu guö.
Mæöur héldu litlu bömunum sin-
um fast upp að hjartanu. öll
borgin sýndist vera full af himn-
eskri hljómfegurð og vera haldiö
fast viö hjartað á guði.
f glugga í bakhluta borgarinnar
horföi Pétur litli út. Hans mikla
'öngun snérist í mikinn friö, því
að hans litla gjöf haföi getað látiS
klukkurnar hringja.
Þýtt af Stefaniu E. Bjarnason.
16 ára. Nes, Man.
Vísur.
ViS eigum ekki að gráta
og ekki’ að tala ljótt,
falleg börn þá verðum við
og vöxum svo fljótt.
Bezt er að lesa bænirnar
þá blundum við svo rótt;
guö og allir englarnir
sjá okkur hverja nótt.
Rós Samúelson, 9 ára.
Cavalier.
Til Sólskinsbarnanna.
Sólskinsböm! Þiö sem lesið
Sólskin og þykir vænt um þaö,
veriö viss um aö halda því saman,
klippa þaö úr Lögbergi í hvert
skifti og safna því í bók.
ÞaS getur oröið skemtileg bók
fyrir ykkur þegar fram í sækir.
ÞaS þarf ekki svo mjög langan
tíma til þess aö gera talsverða bók,
Þið fáiö af því fjórár blaösíSur
fimmtíu og tvisvar sinnum á ári, og
þaö eru 208 glaösíður. Þaö er
býsna góö bók. Tveir árgangar
bundnir saman gera 416 blaðsíða
bók.
ÞaS gleður ritstjóra Sólskins
sérstaklega mikiö hvað litla blaS-
inu hefir veriö vel tekiö úti um
bygöimar. Á hverjum degi koma
bréf úr öllum áttum meö þökkum
og lofsoröum fyrir Sólskin.
Og bömin sjálf eru farin aö
senda bréf daglega. Meira aö
segja þau eru farin að skrifa
greinar í Sólskin til prentunar.
Fáeinar þeirra hafa birst og fleiri
koma síSar.
Sólskinsbörn; þiö þurfiö ekkert
aö vera einuröarlaus; skrifiS bara
þaö sem ykkur dettur í hug, og ef
þiö kunnið ekki aö stafa rétt, þá(
verður þaö lagaö áður en þaS er
prentaö.
Þegar þiB eruö orSin stórir
menn og stórar konur, þá þykir
ykkur gaman að líta á litla Sól-
skinið og lesa þaö sem þiö sjálf
skrifið núna. Haldiö þiö ekki aS
honum pabba ykkar og nenni
mömmu' ykkar þætti gaman að því
að lesa núna þaS sem þau hefðu
skrifaS, þegar þau voru 7—14 ára?
Jú, þeim þætti það sérstaklega
gaman.
En þau höföu ekkert Sólskin,
ekkert litið blað til þess aö lesa og
skrifa í, og þess vegna skrifuðu
þau engar greinar.
Þið fáið tvö blöð af Sólskini um
jólin, og þaS veröur þá enn þá
margbreyttara en áður. Kannske
þið getiö sjálf sent því eitthvaö í
jólagjöf? Einhverja grein eða
sögu eða frétt, eöa vísu, eöa gátu,
eöa skrítlu, eSa draum. EitthvaS
sem ykkur dettur i hug.
Sólskinsböm! Þið Sem lesiö
Itla blaöiS; segiö hinum bömunum
frá því; segiö þeim sögur sem þiS
sjáiö í þvi, eöa kvæði sem þið lær-
iS i því, eSa eitthvaö sem ykkur
þykir þar skemtilegt eöa fallegt.
Fósturjörðin mín.
Fóstur jöröin fríða’ og kæra
fyrstan hjá þér kendi eg yl
þér af hjarta þökk skal færa,
það alt gott sem eg á til.
Á brjóstum þínum barst þú mig,
blessun drottins verndi þig.
Það var sælt á sumar kveldi,
sitja’ og hlusta’ á lækjar niö.
Yfir móöur mætum feldi,
mátti heyra fugla klið.
Þeir sungu henni sigur ljóð,
um sögu, skáld, og hetju móð.
J. H. A.
Jólaskir’
Ef þiö ættuö eina ósk um jólin,
hvers mundiö þið þá óska ykkur?
ViljiS þiö ekki senda Sólskini
línu og segja því hvers þiö mund-
uö helzt óska? Sólskin kemur
svo méð beztu svörin í jólaðaöinu.
Wild Oak p. O., Man.
19. nóv. 1915.
Héiðraði ritstjóri Sólskinsins:—
Ó, hvaö eg hlakka altaf til þeg-
ar blöðin koma, aS lesa blessaö
Sólskiniö.
Stjörnumar, litlu góöu stúlkurn-
ar, skáldin og listamennimir; alt
er svo indælt. Eg elska litlu, bless-
aSa fuglana, og hefi mikiö gaman
af aö gefa litlu, blessuðu ungun-
um, þegar þeir verpa í kringum
húsiö mitt.
Eg klippi Sólskiniö úr blaöinu
og ætla aö safna því í stóra bók.
MeS viröingu
Aurora Harriette Johnson.
Þrennir tvítugir og fjögur ár
betur
64 ár er langur tími. Vara sem getur haldið
tiltrú fólksins í allri Canada í 64 ár hlýtur að vera
góð og áreiðanleg.
EDDY'S ELDSPlTUR
hafa verið sömu góðu eldspíturnar síðan 1851. Eins
og trjátauga-vörur Eddy’s og þvottaboið Eddy’s eru
þær af öllum sönnum Canadamönnum taldar rræli-
kvarði góðra eldspítna sem búnar eru til undir merki
heimatilbúinna hluta.
era hógværir, því þeir munu jarS-
rikiö erfa”.
6. Hann á að vera þjónn allra
manna. — “Styrk þú bræSur þína”,
sagöi Meistarinn við lærisveininn
forSum. ÞaS er guðleg skipun
til allra góðra námsmanna. Þvi
mentaðri sem maSur veröur, því
betur skynjar hann þaö, aö hið
æösta hlutverk og hin æösta sæla
sé það, aS þjóna öörum. Sannur
námsmaöur óskar sér einskis æðra
hlutskiftis, og því mentaðri sem
hann verður, því heitar flytur hann
þessa barnabæn:
“Ó, faðir, gjör mig styrkan staf
að stySja hvern, sem þarf,
unz alt það pund, sem Guð mér gaf,
eg gef sem bróðurarf.”
Þýðingarlítil mótmœli
Eins og getiS var um í næst síS-
asta blaði hélt Robson dómari
langa og stranga aðfinsluræöu
yfir bæjarráðinu. Kvað hann
fé gjaldenda vera ráðlauslega
eytt á ýmsa vegu og jafnvel
grun leika á því að ekki væri
alt meö feldu. Kvaö hann rann-
sókn sjálfsagða og nauösynlega.
Þessari •ræöu hefir nú bæjar-
stjórinn svarað fyrir hönd bæjar-
stjórnarinnar. Mótmælir hann öll-
um aðfinslum Robsons og telur
þær ýmist á engu bygðar eöa mis-
skilningi og fljótfæmi.
Þeir sem þekkja Robson og vita
hversu samvizkusamur hann er og
hversu glögt auga hann hefir fyr-
ir öllum fjármálum, og þegar þess
er enn fremur gætt hve nána
þekkingu hann hefir af fjármál-
um bagjarins, þeir eru ékki líklegir
til þess aS taka trúanlegri orö
bæjarstjórans en Robsons.
Eina svariö sem nokkurn þunga
eöa sannanagildi getur haft í
þessu efni, er rannsókn. Heilar
bækur af mótmælum sanna ekki
neitt. Fyrverandi stjórn í Mani-
toba mótmælti öllu, sem á hana
var boriö, þangaö til rannsakaö
var og alt kom í ljós. Bæjar-
stjórinn eða bæjarstjórnin hefir
ekki gert neitt annað en allir eöa
flestir aðrir gera, sem sakir eru
bornar á, það er að neita gildi
ákæranna. Sekum mönnum er
altaf hætt við aö mótmæla aöeins,
en forðast rannsókn þegar á þá
er borið eitthvaö rangt. Saklaus-
um mönnum aftur á móti er þaS
áhugamál aö rannsókn fari fram
til þess aö sakleysi þeirra komist
i Ijós. Bæjarbúar bíða eftir aö
bæjarstjómin heimti rannsókn til
þess aö hreinsa hendur sinar. A
meöan hún gerir þaö ekki veröur
mörgum hætt við aö trúa því að
ákærur Robsons hafi haft einhver
rök viö aö styðjast. Eitt er víst
fS þaö er það, aö heppilegt er
ávalt aö skifta um stjóm ööra
hvoru; væri því vel aS kjósa
nýja menn í stað hinna gömlu.
Þaö er vist aö bœjarmálum hef-
ir verið illa stjórnaS að ýmsu leyti,
jafnvel þótt þaö væri satt að engin
óráövendni heföi átt sér staö.
Fimm ára skrúðganga.
7,000 hermenn fóru fyrir horn-
iö á ASalstræti og Portage í
skrúögöngu fyrra föstudag. Þaö
tók þá 30 minútur.
Þrjátíu mínútur fyrir 7,000 er
sama sem klukkustund fyrir 14,-
000 eða 336,000 á sólarhring með
því aö halda áfram dag og nótt,
eöa 1,000,000 á þrem dögum.
Bretar hafa 4,000,000 hermanna
og Frakkar 5,000,000, eöa 9,000,-
000 hvorirtveggja til samans.
Þessi fjöldi væri í 37 daga aö
ganga fram hjá einhverjum gefn-
um staö meö því að vera aö dag
og nótt, helga daga og rúmhelga,
ef 14,000 færa framhjá á klukku-
stundinni.
Alt lið bandamanna er hér um
bil 16,000,000; hinir hafa nálægt
21,000,000; er þaö alls samanlagt
37,000,000. Ef 336,000 fara fram-
hjá einhverjum gefnum stað á dag,
tæki það ni daga fyrir allan
þennan hóp, með því aö altaf væri
haldiS áfram. Sé öllu sjóliSinu
bætt viB, öllu hjúkrunarfólki, lækn-
um og þeim sem viö striðiS vinna
beinlinis, tæki það rúm tvö ár.
CANADAS
FINEST
THEATEÍ
Tvær vikur byrjar Mánudag
22. Nóv.
Matinee daglega
Heimsins 8. undur eftir D. W. Griffith
THE BiRTH OF A NATION
5000 sýningar -- 18,000 manns
Kostaði 500,000 --- 3000 hestar
Heimsins mesta listaverk sem menn muns
Borgir bygðar og brenéar. Stærsta atlag-
an [ "'Civil War" sýnd.
30 Symphony Orchestra spilarar
Póstpantanir nú þegar
Kveldin $1.50 til 25c Mat. $1.00 til 25c
Salan byrjar Föstud, 19. Nóv.
VIKUNA FKA <i. DESEMBER
leiktir í Walker hinn frægi leikari
—MR. CYRIL MAIIDE—
í hinum albekta leik
— CJ lt U M P Y —
Pantið ineð pósti nú þeí?ar.—Verð:
Kveltl $2 til 25c. Mats. $1.50 tii 25c.
Nú er þess að gæta að til þess aS
þurfa ekki lengri tíma verður
þessi fjöldi aö ganga í brdðfylk-
nigum. Ef þeim væri þannig raS-
að aö ekki væru saman nema
fjórir og fjórir, þá tæki þaS fimm
ár, eöa io ár með því að tveir og
tveir gengju saman.
Á móti frjálsri verzlun
Sameiginlegur fundur var ný-
lega haldinn 12. nóv. í Fort
William af verzlunarmannafélag-
inu, kaupmönnum og borgurum
bæjarins til þess aS ræða um
hveititollinn. Samþyktu þeir þar
áskorun til stjórnarinnar þess efn-
is aö leyfa ekki frjálsa kornverzl-
un viö Bandaríkin. Kváöu þeir
það mundi valda verzlunardeyfö.
Er þetta einhver ósvífnasta áskor-
un, sem fram hefir komiö hér í
landi nýlega. Mennimir sem ekki
hreyfa sinn minsta fingur til
framleiðslu koms — verzlunar
prangarar austur í Fort William
— skora á stjórnina að leyfa ekki
bændum í Vesturfylkjunum að
selja þá vöru hiodrunarlaust og
þar sem þeim sýnist, sem þeir hafa
framleitt úr skauti náttúmnnar
meö súrum sveita og allskonar
erfiði. — ÞaS þarf einurð til þess
aö samþykkja svona áskorun.
Kornyrkjumenn
héldu ársfund sinn í Winnipeg á
föstudaginn og samþyktu þar
ákveðna áskorun, til sambands-
stjórnarinnar um það að taka til-
boði Bandaríkjanna um ainam
tolls á hveiti frá Canada. Voru
fluttar margar ræður til þess aS
sýna fram á þaS rangfeeti, sem
stjómin sýndi bændum Vestur-
landsins meS því aS neita þeim
um frjálsa verzlun.
Bezta meðal sem hún
hefir reynt.
Það sem Mrs. Sollen segir um
Dodd’s Kidney Pillur.;
Hún þjáðist af nýrnaveiki í mörg ár
og fór að batna þegar hún liafði
brúkað einar öskjur af Dodd’s
Kidney IMIls.
Mulvihill, Man., ----------(Sér-
stakt). Mrs. John Sollen, kona mik-
ilsmetins bónda, sem býr hér 1 grend-
inni, hefir gefið yfirlýsingu til þess
aS prentast, þar sem hön segir frá
þvl, að Dodd’s Kidney pillur séu hið-
bezta meðal. er hún hafi nokkurn
tíma reynt.
■'Eg var alt af þreytt og slöpp; eg
hafði þrautir I fótum og handleggjum
og stöðugan verk I lendunum, segir
;Mrs. Sollen. ''Diðamótin voru stirð
og eg hafði slfeldan bakverk. Einnig
hafði eg stöðugan hjartslátt og liUa
matarlyst.
“Svo bættist á þetta gigtveiki: sömu-
leiðis taugakrampi og gallsteinar. Eg
fékk meðal hjá lækni og reyndi alt„
sem' mér kom til hugar; en ekkert
‘virtist koma aS liði, nema rétt I bráð-
ina. Svo reyndi eg Dodd’s Kidney
pillur, og fann eg mun á mér undir
eins eftir fyrstu öskjuna.”
öll sjúkdómseinkenni Mrs. Sollen
benda á nýrnaveiki. þess vegna er
það, að hennl batnaðl tafarlaust
þegar hún fór að brúka Dodd’s Kid-
ney pillur.
Dodd’s Kidney Pills, 50c. öskjurnar
eða 6 öskjur fyrir $2.50, fást hjá öll-
um lyfsölum eða hjá The Dodd’s Me-
dicine Co.. Ltd., Torona, Ont.