Lögberg - 25.05.1916, Blaðsíða 6

c
LÖGBKRG, FTMTTJDAGINN 25. MAí 1915.

CANADISK
SKANDINAVA HERDEILD
(Overseas Battallion)
Undir stjórn
Lt.-Col. Albrechtsen.
Lt.-Col. ALBRECHTSEN,
Aðal-skrifstofa:
1004 Union Trust Building,
Winnip eg
Stjómað eingöngu af Skandinövum og lið
safnaður allur undir þeirra umsjón.
SKANDINAVAR ERU BEÐNIR AÐ GANGA I ÞESSA DEILD
INNRITIST STRAX
Gerist kaupandi Lögbergs
J>ér tem lesið það en
hafið ekki enn skrif-
að yður fyrir því.
Or bygðum íslendinga
Langruth.
HeiíSraBa Lögberg.
HafíSu kærustu þökk fyrir aS
prenta auglýsiuguna okkar um
daginn og sömuleiöis fréttagreinina,
sem fylgdi. Eg sendi Kringlunni
sömu auglýsingu á sama tíma, en
þjóörækni hennar náöi ekki svo
langt aö taka nokkuö af því eöa
minnast á þaö meö einu oröi. —
Sælir eru hreinhjartaöir.
Samkomur vorar voru haldnar
eins og til stóö. Sú á Langruth
þann 14., eins og auglýst var, en
sú á Big Point ekki fyr en þann
19, af því veöur hamlaöi þann 12.,
eins og ákveöiö var í auglýsingu
vorri.
Þessar samkomur voru vel sótt-
ar, þegar tillit er tekið til veganna,
sem voru slæmir. Skemtanir voru
góöar og samvinna öll í bezta lagi.
Á Langruth fór flest fram á
ensku, af því þar voru svo margir
enskumælandi menn sem sóttu sam-
komuna. Langruth lúðraflokkurinn
spilaöi allmörg lög, svo voru þess
utan af söngtagi sóló, Mrs. Lang-
don, fjórraddaður söngur er Karl
Lindal stýrði, sóló af S. B. Olson
og svo söng S. B. Benedictsson sitt
erindið á hverju skandinavisku
málanna og íslenzku.
Ræður fluttu Mr. Gorrett, Mr.
Langdon, Mr. Olson, Mr. Péturs-
son, allir á ensku, en S. B. Bene-
dictsson talaði á íslenzku. Var hans
umtalsefni islenzkt þjóöerni og
skyldleiki noröurlanda þjóðanna.
Aö endingu sungu allir “Eldgamla
Isafold” og “God Save the King”.
Síöan var dregiö um fjóra prísa,
voru þaö: (1) $5.00 viröi af mat-
vöru gefið af Erlendson Bros, (2)
hveiti heilsekkur og hveiti hálfsekk-
ur, gefnir af Geo. Langdon og
taumbeizli fhaulter), gefiö af
ívari Jónassyni. Þar á eftir tók
dansinn viö og var hinn fjörugasti
til klukkan fjögur um morguninn.
Veitingar voru seldar á staðnum
og stóð fyrir þeim kvennefnd:
Kristin Benjamínsdóttir, Guöný
Magnúsdóttir, Þóra Finnbogason,
Ólöf Eyvindsson og Hólmfriöur
Olson. — Ágóöinn af þessari sam-
komu var nær $70.00.
Samkoman aö Big Point var
haldin 19. apríl, var hún i góöu
meðallagi sótt. Þar var bœöi söng-
ur og ræðuhöld og upplestur.
Ræðumenn voru Halldór Daniels-
son, Magnús Pétursson, S. B. Bene-
diktsson, Ingimundur Olafsson og
S. B. Olson; Mr. og Mrs. Valde-
marsson meö upplestur. Ágúst
Eyjólfsson söng sóló, Mrs. Hannes-
son spilaöi á guitar og söng undir
og meö henni þrjár persónur aðrar.
Einnig spilaöi bandiö nokkur
lög. Þar var einnig dregiö um 4
prísa, er þeir gáfu: Bjami
Ingimundarson, kind, Böövar
Jónsson, kind og hveitisekk, og
Ágúst Eyjólfsson sekk af fóöur-
komi.
Aö þessu loknu var dansaö til
morguns. Veitingar voru þar og
seldar. Varð ágóöinn um $66.00.
Fyrir veitingunum stóöu þar:
Ingibjörg Pétursson, Guöfinna
Bjömsson, Guörún Eyjólfsson og
Sezelja Hannesson.
Þessar samkomur voru mjög
skemtilegar og báru á sér svo ís-
lenzkan og þjóðemislegan keim.
Þaö var öllum svo hjartanlega
skiljanlegt fyrir hvaö var veriö aö
vinna. Þaö er gleðilegt aö sjá hvað
islenzka fööurlands ástin á sér enn
djúpar rætur meðal Islendinga. En
um leiö er ástin til vors fósturlands,
Canada, mjög einlæg og fölskva-
laus. Eg er viss um aö engin þjóö
í Canada hefir heilbrigðari skoöun
í þjóðernislegu tilliti en íslending-
ar.
Ingimundur Ólafsson hefir verið
hér all-lengi til aö fá menn í herinn
og safna tillögum til 223. deildar-
innar. Hann hefir ferðast um
Markland bygöina og fengiö þar
rifleg samskot. Hann biöur Lög-
berg að færa þeim þakklæti sitt.
Sömuleiöis hefir hann ferðast
norður meö vatninu og alstaðar
mætt góöum undirtektum. Eftir
því sem hann segir mér, hefir þeg-
ar komið inn á þriöja hundrað dala
aö vestanverðu við Manitobavatn.
Þessi bygð hefir víst oröiö sú
fyrsta aö bregðast við og taka til
starfa til aðstoðar Scandinavisku
herdeildinni. Héöan eru lika marg-
ir farnir í herinn, svo margir, aö
þaö er spursmál hvort nokkursstað-
ar hefir veriö gert betur, miöaö við
fólksfjölda, því vor bygö er ekki
stór.
í nafni allra bygðarbúa, ungra og
aldinna, óska eg svo herdeildinni
223. til hamingju og góös •gegnis
og vona að hún veröi ekki sú lak-
asta að halda uppi brezka fánanum.
Og eg þakka öllum, stórum og smá-
um hér fyrir þeirra góöu samvinnu
og samúö í þessu máli.
Virðingarfylst,
S. B. Benedictsson.
P. S. — Vér biðjum Lögberg aö
bera kveöju vora þeim ágætu, ungu
mönnum, Josef Thorson og Kr. J.
Austmann, meö þakklæti fyrir
komu þeirra út hingað. —S.B.
Hugsjónir.
Flestar framfarir sem átt hafa
sér stað í heiminum, flest þau spor
sem stigin hafa verið í menningar
áttina, eiga rót sína aö rekja til þess
sem kallað er hugsjónir. Af al-
drei hefði nokkrum manni hug-
kvæmst neitt í þá átt, að breyta og
bæta þaö sem var, ef aldrei hefðu
komið fram aörar skoðanir á hlut-
unum en þær sem áður höfðu komið
fram, ef engar hugsjónir hefðu
vaknaö hjá mönnum í sambandi
við þá, mundum vér enn þann dag
i dag standa þar, sem forfeður vor-
ir stóðu fyrir mörgum öldum síöan.
Þeir menn og þær konur sem
mest gagn hafa unnið heiminum,
hafa ávalt skarað fram úr öðrum í
því, að sjá í huga eitthvað sem var
betra en þaö sem áöur var til og
hafa gert þá hugsjón að veruleika.
Skeytum á milli bæja eða sveita
var til skamms txma ekki komið á
annan hátt en með pósti. En af
því að Morse sá í huga greiðari
aðferð til þess en póstgöngurnar
voru, varö ritsíminn tii. Einnig
var það því aö þakka, aö Bell sá
eitthvað jafnvel handhægra en rit-
símann til þess að talsíminn varö
l ð L l I I lt.
IðllXII, | V" 1
þeim; Anna setti Áma á grasblett-
inn fyrir utan húsiö og lagöist niö-
ur hjá honum með myndabók og
sýndi honum myndimar, en Móri
gamli flatmagaöi skamt frá og
horfði á þau. Árni horföi stundum
á myndabókina og hlustaði á þaö
sem Anna sagöi honum; stnndum
hrifsaöi hann út í loftið til þess aö
reyna aö ná flugum sem hann sá.
stundum skreið hann yfir til Móra
gamla og reif í hann, en Móri
dinglaöi rófunni vingjamlega og
brosti, því hundar geta brosað al-
veg eins og menn; ef þiö takið vel
eftir pví sjáiö þiö þaö, og Móri var
einn af þessum vitru hundum sem
brosti svo vel og greinilega.
(Trh).
Nábúamir.
Frá þessari sögu hefir nýlega
sagt frakkneskur auðmaöur á þessa
leið:
Eg misti konu mína i fyrra, og
eftir þaö sótti á mig þunglyndi og
megn lífsleiöi, sem ágerðist meir
og meir, svo eg afréöi loks aö selja
verzlun mína í borginni og kaupa
mér búgarö upp til fjalla. Búgarö-
urinn sem eg keypti var gamalt aö-
alsmanns setur og fylgdi því afar-
viðlendur skemtigaröur meö trjám
og aldinrunnum. Eg kom þangaö
öndvert vor og gekk þar fyrstu vik-
umar í sama sinnuleysinu fram og
aftur um garðinn. Brátt vöktu þó
ýms dýrin eftirtekt mína meö at-
höfnum sínum og mert fuglamir.
ÖH vom dýrin spök eins og heima-
gangar, því gamli eigandinn haföi
varla komið þar ámm saman, svo
þar var einskonar Edensfriður yf-
ir öllu. Þar bygöu fuglamir hreiö-
ur sin og hagræddu þeim, þó þeir
sæju mig rétt hjá sér. Eg haföi líka
svo lítið um mig sem eg gat, og
þegar þeir fóm að verpa, gekk eg
aö hreiömnum og skoðaði eggin og
tóku þeir það sér ekki til. Eg þekti
meira en htmdrað hreiður og vissi
hvaöa fuglar þau áttu. En svo fór
eg að taka eftir því stundum á
morgnana þegar eg kom aö heim-
sækja þessa kunningja mína. aö egg
voru horfin úr ýmsum af hreiömn-
um, sem eg var viss um að höföu
verið þar kveldið fyrir, og mest frá
gæsum og öndum. Eg dróttaöi
þessu mest aö ketti einum gulbrönd-
óttum, sem eg vissi að hafðist viö
í móbergjamnnum nokkrum í einu
garðshominu nálægt stórri tjöm,
sem þakin var öndum, og hélt eg aö
kisa hefði valið sér þenna staö, ttf
þess aö vera til taks þegar ungam-
ir kæmu út úr eggjunum. Eg vildi
vita vissu mína í þessu og fór því
á fætur meö sól nokkra morgna og
faldi mig í laufþéttum runni skamt
frá tjöminni.
Einn morgun um sólaruppkomu
sá eg koma tvo hrafna sem áttu
hreiður í klöppum nokkmm í brekk-
unni yfir garöi mínum. Þegar þeir
komu inn yfir garðinn, demdi ann-
ar þeirra sér niður á eitt andar-
hreiðrið, sem eigandinn haföi yfir-
gefið í svip, greip þar tvö egg, ann-
aö í klæmar en hitt í nefið og flaug
burt með. Svo settust krummar að
morgunveröi þar í brekkunni. En
eg tók um leið eftir ööru sem við
bar þar í grendinni, því í sama bili
sem hrafnana bar yfir garöinn,
kom bröndótta kisa út úr jaröfalls
holu þar í tjamarbarminum og
stansaði hjá önd sem lá á eggjum
rétt við holuopiö. Eg haföi aldrei
fyr tekiö eftir þessu andarhreiöri,
því engin önd verpti þeim megin
tjamarinnar nema þessi eina önd,
cg fuUyrti eg að hún heföi valiö
sér þar staö rétt við bæjardyr kisu
og þaö svo nærri, aö kisa varð nærri
því að klofa yfir heriðrið í hvert
sinn sem hún fór inn eða út. En
aldrei brá öndin sér við það. í
þetta siun beið kisa þar hjá hreiðr-
inu þar til hrafnarnir voru farnir,
og sneri þá inn aftur. Hrafnamir
Komu oft á morgnana inn yfir garð-
inn og bar kisa sig'eins aö í hvert
skifti sem þeir komu. Eitt sinn
þegar öndin var búin að unga út,
var hún ekki heima þegar hrafn-
ana bar inn yfir garðinn og settist
þá kisa hjá hreiðrinu og gætti þess
vandlega aö ungunum yröi ekki
neitt aö grandi, og þar sat hún þar
til hrafnamir voru á burtu og móö-
irin komin til unga siima. Eins
þaut kisa til unganna þegar hrafn-
amir komu, þó ungamir væru langt
í burtu, ef þeir vora aðeins á þurru
landi og móöirin ekki hjá þeim, en
aldrei skifti kisa sér af neinum
ungum öðrum en þessum.
En nú kemur það allra skrítnasta,
því einn morgun komu tveir ketl-
ingar bröltandi út úr holunni á eft-
ir kisu, annar gulur en hinn grá-
flekkóttur, og þá þótti mér fyrst
gaman aö börnunum, því stundum
sváfu ketlmgamir í hreiörinu á
daginn innan um ungana, og lá
öndin oft á þeim öllum, eins og
hún ætti alt saman ein. Þeir bröltu
upp um bakið á öndinni og leituðu
aö spenum á brjóstinu og tók hún
því öllu meö mestu þolinmæöi. Oft
láu »þeir í sólskininu eöa voru á
rangli í hóp allir saman, bæði ung-
amir og ketlingarnir og sátu þá
gömlu konurnar báöar saman þar
í grendinni og horföu á bömin.
Nokkrum sinnum sá eg það að önd-
in stjakaöi viö ketlingunum, þegar
henni þótti þeir fara of nærri tjöm-
inni og kisa var ekki hjá. Gargaði
liún þá ákaflega þangað til ketling-
amir snéru frá, eöa kisa kom að.
Þaö sást á öllu, að þetta voru gaml-
ar vinkonur og að þetta var ekki
fyrsta voriö, sem þær höfðu verið
saman.
Steggurinn fór þar á móti sinna
ferða og gaf sig lítið aö kisu eöa
hún aö honum, en alt var þó frið-
samlegt meö þeim.
Nú er veturinn liöinn og vor kom-
iö á ný. Öndin liggur nú á eggjum
í annað sinn, en ekki eru nein lík-
indi til þess að það muni fjölga hjá
kisu í þetta sinn. Ketlingamir báö-
ir fylgja henni, en ungar andarinn-
ar eru flognir burt fyrir löngu. En
sömu vinkonurnar eru þær og halda
saman á sömu stöövum. Hvorki
kisa né hrafnamir hafa breytt
vana sínum. Hér er alt eins og var
i fyrra vor. að eins eg einn oröinn
breyttur. Þvi náttúran og samver-
an við dýrin hafa gefið mér þá
hamingju og þann unað sem allur
auður minn gat ekki veitt mér i
minni kæru og dýrðlegu Parísar-
borg.
J. A. Guðtnundsson, 11 ára.
fþýddi).
Kœru Sólsskinsbörn.
Eg ætla að segja ykkur dálítið
æfintýri af sjálfum mér, þegar eg
var ungur drengur úti á íslandi, hjá
pabba mínum og mömmu. Létu
þau mig vaka á nóttunni yfir tún-
inu á vorin, svo að skepnuranr bitu
ekki grasið jafnóöum og þaö spratt.
Mér lejdidst ósköp mikiö að vaka
til. Field sá í huga betri ráð til aö
skutla skeytum yfir hafið en með
skipum; þeirri hugsjón er þaö að
þakka aö heimsálfurnar eru tengd-
ar saman meö sæsíma. Og af því
að Marconi sá enn þá fullkomnari
aöferð til þess en sæsímann, varð
loftfiröritun hans til, sem hefir
þann mikla kost við sig, að skip,
hvar sem eru á hafinu, geta talast
við eftir vild sinni, eins og kunnugt
er. Allar þessar framfarir eru að
þakka hugsjónum þessara manna.
Grískur myndasmiður, lítt þekt-
ur, var höfundur að einni hinni
fegurstu mynd sem gerð hefir ver-
ið, myndinni Venus. Engin mynd
hefir hlotiö meiri viöurkenningu
fyrir aö fullnægja betur feguröar
kröfum mannlegs hugvits en hún.
Og ennþá er hún sú fyrirmynd sem
kepst er við að ná, og sem fram-
farir heimsins í þessum greinum
má eflaust aö miklu leyti þakka.
Og hve mikiö á ekki heimurinn
aö þakka hugsjón Michael Angelo,
sem kemur fram í hinni aðdáunar-
veröu styttu hans af Mose. Um
þá styttu hefir verið sagt, aö hún
sýni betur en nokkra sinni áður
hafi verið sýnd, ímynd hins háa,
göfuga og guöi Iíka.
Sönglög, sem svo eru tilkomu
mikil, að þau hrífa oss á sitt vald
og leiða oss inn í aðra og fegurri
heima, era til af því að sönglaga-
smiöimir sáu í huga það, sem ekki
var áöur til.
Af því aö kermarinn sá í huga
færi á að bæta og fullkomna mann-
inn, höfum við skóla og menta-
stofnanir. Hvað skyldi þaö ann-
ars vera, sem ekki er hugsjónum
manna að þakka? Sá sem að sér
hlutina ekkert öðruvísi en aðrir sjá
þá, sá sem sjálfur á enga hugsjón
í sambandi við þá, ryður ekki nýj-
ar brautir. Það er hugsjónamaö-
urinn sem bætir og fullkomnar
hlutina, sem smíðar eimlestir og
línuskip í staöinn fyrir hjólbörur
og pramma.
Frægustu listaverk heimsins eru
því aö þakka, aö hinir miklu lista-
menn sáu í huga eitthvað annað
en það sem öörum fanst aö ætti
sér staö i náttúrunni. Það er ekki
nóg, aö sjá náttúrana eins og oss
finst hún stundum líta út. Hitt er
tilkomu meira, og það tilkomu
mesta, að sjá hana eins og hún get-
ur litið út í huga- vorum, að sjá
möguleika sálarinnar í samræmi
við veruleika náttúrunnar.
Eins og hugsjónamaðurinn litur
öðram augum á hlutina en f jöldinn,
eins lítur fjöldinn oft misjöfnum
augum á hugsjónamennina sjálfa.
Þannig er algengt aö heyra um þá
sagt, að þeir séu óþörfustu menn
þjóðfélagsins, aö þeir komi engu
gagnlegu til leiðar, liti óhagsýnum
augum á hlutina, séu draumóra
gjarnir, dáðlausir og latir. En þrátt
fyrir þaö, að eitthvað kann að vera
til í þessu, er samt sannleikurinn
sá, að þessir menn reynast oft miklu
hagsýnni en þeir, sem mest hæða
að draumórum þeirra, því þaö eru
hugsjónamenn heimsins, sem hafa
gefið oss þörfustu og hagkvæmustu
hlutina sem til eru. Þaö eru þeir,
sem mest og bezt hafa breytt og
bætt kjör vor, sem hafa hrundið því
af herðum vorum, sem mest dró
oss niður, sem hafa lyft oss upp
og vakið okkar eigin hugsjónir af
svefni.
Sá tími hlýtur aö koma, aö vér
lærum aö meta, hve mikla þýöingu
hugsjónir manna hafa í heiminum
fyrir einn og alla, hve óendanleg-
an þátt þær geta átt í því, aö glæöa
áhrifin fyrir þvi góöa, aö menta,
aö skapa og bæta hag manna.
Myndir hugans —hugsjónirnar,
eru oss ekki gefnar ti þess að leika
okkur aö þeim. Þær eru héldur
ekki gefnar oss til þess aö blekkja
oss eöa leiöa oss frá sannleikanum.
Þær eru gefnar oss til þess aö sýna
oss, aö þær geti orðið að veraleika,
og að það er fyrir einhvern vera-
leika, að þær era til, að þær era ef
til vill fyrirmynd sjálfs veruleikans.
Hugsjónirnar gera oss að sönn-
um mönnum. Þær eru oss gefnar
til aö brýna oss og hvetja til aö
halda áfram öllum mögulegum um-
bótum, til aö sætta oss ekki við ó-
fullkomleikann, en glæða hugboð-
ið hjá oss um eitthvað fullkomnara
og betra.
Vér erum smátt <fg smátt að
sannfærast um þaö, að hugsjónir
séu ekki rugl tómt, heldur hug-
mynd sem gædd er því lífsafli, sem
fyr eöa síðar mun gera hana að
veruleika.
Að kenna barninu að hugsa
þannig, aö þaö verði að vana fyrir
því að sjá bjartar og fagrar mynd-
ir í sál sinni, aö eitthvert hugboö sé
sífelt.vakandi hjá því um þaö góöa
og farsæla, en ekki hiö illa og ófar-
sæla. Að lind hinna dýpstu og feg-
urstu hugsana sé hrein og tær, en
ekki óheilnæm og soruö, að hinar
helgustu og beztu hvatir s'éu háar
og göfugar, en ekki lágar og lítil-
mannlegar. Þær hugsjónir eru
hverju barni betri arfur, en gnótt
gulls.
S. E. þýddi.
STAKA.
Svo að ekki ruglist rím
er reglugjörðin
aö hnoöa saman leir og lím
og láta í sköröin.
L. K.
Verðið er sama og vant
Sumartíma- er. Borgunarskilmálar eru auðveldir. Afgreiðsla er
greiðari en nokkru sinni
bilið byr jar áður. m
1. Maí Biðjið um bækling með fullkomnum upplýsingum eða talsímið
og helzt itil m
30. Sept. íhe Arctic lce Co. Limited
156 Bell Hve. oq 201 lindsay Building
Margt smátt gerir eitt stórt
jafnvel þegar um eldapítur er að ræða, þá ættu menn
að hafa augun á smámunum. Viðartegundin, gæði
brennisteinsins, hversu hægt er að kveikja á þeim
EDDY’S ELDSPlTUR
eru búnar til úr sterkum hreinum furuviði og svo vel
gerðar að í þeim kviknar frábærlega vel. Eddys eld-
spítur hafa verið til sölu í sextíu og fimm ár það er því
ekki að undra þó þetta félag kunni að búa til eldspít-
ur. Það er altaf óhætt að reiða sig á vörur sem Eddy
félagið býr til.