Lögberg - 20.07.1916, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. JÚLl 1916
GIMLI.
Lag: Rís þú unga íslands merki.
Sumar blíður sigur ljómi
sveipar aldinn Gimli bæ,
fegurð hverju brosir blómi,
bjart er yfir fold og sæ.
Ást og frelsi einum rómi
andar þítt með himins blæ.
Hvar er sælli sumar dagur?
sæ og land þar tengja bönd;
friður, tign og heilla hagur
hvílir yfir vog og strönd.
Lífið alt er ljóssins bragur
letrað sterkri alvalds hönd.
Sælu reitur sumar tíða,
svalt þar glitrar Ægis ból;
þínum skógar faðmi fríða
fögur brosir dagsins sól.
Elli jafnt, sem æskan blíða
eiga hjá þér frið og skjól.
Gimli, forni goða salur,
geym þú feðra mál og ljóð;
mark þitt reisi mey og halur
móti tímans sólar glóð,
meðan boðinn syngur svalur
sumarkvæði þinni lóð.
M. Markússon.
Heilbrigði.
Barnamáttleysið.
Lögberg telur það skyldu sína aS
veita allar þær upplýsingar og leiS-
beiningar sem í þess valdi stendur
viðvíkjandi plágu þeirri. s'em nú
fyllir margar barnagrafir daglega
í New York, og sem þegar hefir
breiSst út til margra annara borga
■— jafnvel orSiS vart hér.
Sýiki þessari er þannig háttað aS
engin meSul eru enn þá fundin viS
henni og stafar þaS ef til vill af
því að gerillinn sem óefað veldur
henni hefir ekki fundist.
AuSvitaS er það ekki víst aS
veikin yrSi læknuS jafnvel þótt ger-
illinn fyndist, en til þess eru þó
meiri líkur.
Sökum þess að sýkin hefir orðiS
skæSust í New York, hafa læknar
þar gert sér mest far um aS rann-
saka hana eftir þvi sem hægt er.
Dr. James J. Walsh, einn af
beztu læknum þeirrar borgar, hefir
skrifaS grein, sem hann kallar:
“ÞaS sem mæður ættu að vita um
ungbarna máttleysi”. Hefir þessi
stutta grein birst í fjölda mörgum
blöðum bæSi hér og annarsstaðar
og er hún þýdd hér orSrétt:
“Ungbarna máttleysiS berst frá
nefi og munni (í hor og hráka).
öóttnæmið byrjar að öllum likind-
um í neíinu og iiálsinum og nokkuð
af sóttkveikjunni er þar allan sjúk-
uómstimann.
Hætta er á því aS sóttin berist
frá sjúklingi um átta vikna tíma og
verSur aS hafa sóttvörS allan þann
tíma.
Börn sem eru aS leika sér og þar
sem margt fólk er komiS saman,
hafa þann siS að handleika alt
mögulegt og oft fara þau með fing-
urna upp í sig og upp í nefiS.
Þannig er þeim hætt viS að fá veik-
ina. Þau snerta meS fingrunum
hluti sem sóttkveikjan er á og fara
svo með fingurna upp í sig eða upp
í nefiS. Þannig komast sóttkveikj-
urnar þangað.
Veikina geta unglingar og jafn-
vel fullorSið fólk fengið.
Á þvi er enginn efi að flugur
flytja sóttkveikjuna og þar af leið-
andi veikina. Um eitt skeiö var
svo álitiS aS það væru aSallega
flugur sem valdar væru aS sýkinni.
Sóttkveikjuna hafa menn ekki
fundið enn; en hún er svo lítil aS
ekki er hægt að sjá hana í smásjá
og fer í gegn um fínustu síur.
Hreinlæti er meira virði en alt
annaS til þess að forðast veikina.
En það hversu sóttkveikjurnar eru
óendanlega litlar sýnir hversu afar-
mikla nákvæmni þarf aS hafa í
hreinlæti.
Fyrsta einkenni sóttarinnar er
venjule^a slappleiki og barniS hætt-
ir aS vilja leika sér; þaS fær dálitla
hitasótt, tapar matarlystinni, og hef-
ir stundum uppköst. En meS því aS
þetta eru sömu einkenni sem vart
verSur svo aS segja í hvaSa veiki
böm fá, þá er mest áriSandi að
gæta þess sem sérstaklega heyrir til
þessum sjúkdómi út af fyrir sig.
ASal séreinkenni þessarar veiki
er þaS aS barniS hættir að geta
hreyft lim eða limi, án þess þó aS
þaS hafi á nokkum hátt meitt sig.
ÞaS sem mest á ríður þegar þess-
arar veiki verSur vart er aS láta
barniS hafa algerða hvíld og kyrð,
því hreyfingarleysi vamar veikinni
frá þvi að breiSast út og berast eft-
ir mænunni, því þangaS er hún
komin og á þaS næma og fíngerSa
líffæri vinnur hún eyðileggjandi.
Stundum fær barniS svo mikinn
hita aS þaS verður ókyrt og órótt
og verður þá aS viShafa meSul meS
varfæmi, til þess aS friðar bamiS
svo þaS verSi sem kyrrast; því
kyrðin er aðalatriðið þegar veikinn-
ar hefir orðið vart.
ÞaS aS barn verSi máttlaust í
einum lim eða öðrum, þýSir þaS
alls ekki að einskis bata sé von.
Oftast má vænta algerSs bata,
eSa því sem næst, ef skynsamlega
er aS fariS. En langan tíma þarf
venjulega til þess aS fullur bati
fáist.
ASalatriðiS til þess að verjast
veikinni er hreinlæti.
ASalatriSiS til þess að draga úr
veikinni, ef hennar Verður vart, er
kyrð.”
Þannig er grein Dr. Walsh, en
vér viljum bæta því viS að þaS sem
Lögberg flutti nýlega um “sumar-
veiki’’, á einnig nákvæmlega viS
þetta, og einmitt nú þegar þessi
voði stendur hér fyrir dyrum eru
menn ámintir um að lesa þá grein
— og sérstaklega mæðurnar.
En lækni er sjálfsagt aS sækja,
ef grunur er um veikina.
Or bygð um fslendinga.
Seattle, Wash.
12. júlí 1916.
Erá því í byrjun ársins, aS síð-
asta fréttagrein héðan (ef eg má
nefna hana því nafni) kom út í
Lögbergi, og þar til nú, hefir auð-
vitaS margt komið á daginn. Jafn-
vel á meSal okkar Islendinga sem
hér búum í Seattle, hvað þá ann-
ara. En of langt mál yrSi það, að
segja alla þá viðburðasögu hér,
enda gerist þess ekki heldur nein
þörf;
Eg skal aS eins reyna, í stuttu
málj, að geta þess helzta sem gerst
hefir hjá okkur Löndum, og kring-
um okkur hér, á þessum fyrra parti
áysins, en sem ekki hefir þó nein
söguleg stórtíSindi í för með sér,
því alt er heldur hægfara hjá okk-
ur, eftir venju, þótt ölliun líði held-
ur vel og séu sæmilega ánægðir
hver með sitt hlutskifti.
Heilsufar Landa er yfir þaS
heila tekiS gott hér nú. Bar tals-
vert mikið á kvefveiki og öðrum
kvillum sem henni fylgja síSastlið-
ið vor, í ungum sem gömlum, og
siSan hafa gengið hér mislingar og
aðrir barnasjúkdómar til þessa.
Eitt barn íslenzkt hefir dáiS úr
þeim sjúkdómum, Elmer T. Bjöm-
son eins árs gamall, sonur þeirra
hjóna Mr. og Mrs. Oliver P.
Björnsonar hér í borg. Aðrir Isl.
hafa ekki dáiS hér innan bæjar-
fakmarka á þessu ári sem eg man1
eftir. 1 sambandi viS þetta heilsu-
fars mál má geta þess, að séra Jón-
as A. Sigurðsson var mikið bilaS-
ur á heilsu allan síSastliðinn vetur,
•svo að hann varS aS hætta vinnu
meS nýjári, við stöðu þá sem hann
hefir haldið hér í bænum nú í seinni
tíð. SíSan hefir hann stöSugt hald-
ið sig viS heimiliS, en oftast þó
veriS á fótum. Einnig hafa tvær
islenzkar stúlkur fariS hér á berkla-
veikis hælið, sem er hér norðan
við bæiím, sér til heilsubóta, þær
ungfrúrnar Þorbjörg Þbrsteinsson
og Ljótun Gillis. Hin þriðja ísl.
kona Mrs. T. Mattson, meyjar-
nafn áður Sophy Backman, kom
þaðan fyrir stuttu síðan eftir
nærfelt tveggja ára veru þar mikið
bætt á heilsu sinni.
Atvinna og aflabrögð.
Þó margt hafi gengið stirt og
tregt i þessum bœ áiSan í byrjun
þessa árs, fyrst fyrir hinn ómuna
jrnkla snjó, sem viS höfSum hér í
janúar og mest allan febrúar, sem
greinin frá Bellingham í 27. tölubl.
Lögbergs lýsir svo vel, og svo fyrir
hin stöðugu uppihöld verkfalls-
manna af ýmsum flokkum, meS öll-
um þeim ófrið og gauragangi sem
þeim hefir fylgt, þá eftir alt, hefir
vist verið hér fult eins' gott með
atvinnu á þessu vori og nokk-
•iiru sinni áður í mörg síSastliðin ár.
En upp á aðra visu hefir þaS þó
veriS nú en að undanfömu. Til
dæmis hefir húsabygginga vinna
(íveruhúsa) verið með langminsta
móti hér þetta ár, en smiðir aftur
fengið gjarnan betra við stór-
byggingar og ýms stórvirki'; stöð-
ugri vinnu og betri laun, þvi
samnings vinna i smærri stíl var
orðin hér iSulega einskis nýt, svo
ödýr var hún. Mætti hún gjarna
hætta um tima til að sjá hvort ekki
kæmist betra skipulag á hana síð-
ar og menn þyrftu ekki oft og tið-
um að vinna fyrir gýg, eins og
verktakendur hafa lengi gert hér að
undanförnu; en slikt fyrirkomulag
hlýtur aS breytast áður en langt um
líður, og er ef til vill orðiS mót á
breytingu i þeim efnum nú þegar.
Laxveiðin er nú að fara i hönd.
Fiskimenn eru nú sem óðast að
búa net sin undir lagningu og sum-
ir eru farnír með þau út á sin fiski-
miS, en seinni timar skýra frá
hvernig fiskast. ÞaS er ekki bú-
ist viS mikilli göngu þetta ár, en
pæsta ár er hlaupár laxins, Ceitt
stórgöngu áriðj. Tveir laxveiða
bátar íslendihga hafa verið leigðir
til sprökuveiSa þetta ár, og gefa sig
því eingöngu við þeirri aflategund.
báðir bátarnir hafa aflaS mæta vel.
Einn íslendingur (bátseigandi),
hefir verið part af timanum með
hvorum bát. —
Tveir íslendingar, Sveinbjörn
GuSjónsen og Ragnar Sigtryggs,
hafa keypt lítinn válabát Jtrolling
boat), sem þeir fóru út á einir tveir
seint í júní með handfæri, því
margir brúka þá aSferð hér og
lukkast oft vel. Lítið hefir heyrst
enn frá þeim félögum, en spurst
hefir þessa dagana að talsvert hafi
aflast þessa dagana á handfæri á
þeim svæðum þar sem þeir eru.
Nokkrir ungir menn íslenzkir
hafa tekið og eru aS taka sér ferS
héðan úr bænum og austur til sinna
fyrri átthaga. Runólfur B. Thor-
láksson fór til Minnesóta nýlend-
anna ísl. síðast í júní að heimsækja
• þar skyldfólk og vini. Jóhann A.
Jóhannsson fór fyrir fám dögum til
fólks síns í Dakota. Karl FriSriks-
$on fer seint í þessari viku til síns
fólks í Saskatchewan. Fleiri hafa
horfiS héðan af Lönduhi austur
fyrir fjöllin, en búast flestir við aS
vitja aftur hingaS meS haustinu.
Nokkrar skemtisamkomur hafa
verið haldnar hér í vor og siSast-
liðinn vetur af félögunum “Eining”
(Kvenfél.), og “Vestri”. Síðast
stofnaSi félagið Vestri til samkomu
á þjóðminningardaginn 4. júlí, því
hér er aldrei neitt sameiginlegt há-
tíSahald þann dag, í þessum bæ,
að öSru leyti en því aS dagurinn er
fri fyrir alla, ekki síður hér en
annarsstaðar. En svo taka sig
saman hópar manna smáir og stór-
ir og halda daginn hátíSlegan sín
á milli, eins og Islendingar gerSu
nú. Þeir komu saman að kveldi
dagsins í einu samkomuhúsi bæj-
arins, sem þeir leigðu, og höfðu
par stutt prógramm en lagl'egt.
Herra J. A. SigurSsson stýrSi
þeirri samkomu, sem og flestum
öSrum samkomum “Vestri” félags-
ins síSan hann varS forseti þess,
nú síðast. Hann setti samkomuna
með ávarpi til fólksins í nafni fél.
Vestri og flutti síSan kvæði (eftir
Jón Jónsson) um Islendinga, þá er
þeir vitjuðu aftur Vínlands hins
góða. Þá las ungfrú Bartell frá
Point Roberts frelsisskrá Banda-
rikjanna á Ensku. (Ungfrú Bartell
er hjúkrunarkona og vinnur á einni
læknastofnun þessa bæjar). AS
því búnu söng ungfrú Josephine
Helgason sóló Cencored) og fórst
vel að vanda. Síðan las forseti J.
A. S. ræðu eftir John Adams, sem,
hann hafSi snúiS á ensku, og siðan
sungu allir standandi: “My Countrv
‘Tis of Thee”. Þá komu veitingar
og dans, og frí samskot tekin.
Á páskum í vor fór hér fram
guðsþjónusta og ferming tveggja
ungmenna, dætur þeirra hjóna Kr.
SkagfjörSs, Lilian og Oddný. Séra
Tónas A. SigurSsson framkvæmdi
þá athöfn fyrir beiSni nokkurra Is-
lendinga hér. Samkoma sú var
heldur vel sótt. Þann 28. marz
mánaSar kom séra Sig. Ólafsson
hingaS frá Blaine og prédikaSi að
kveldinu til í norsk-lúterskri kirkju
hér i Ballard. Séra Sigurður er
nú norður í Manitoba síSan á ný-
afstöðnu kirkjuþingi er hann sat
þar hjá íslendingum. Hann verS-
ur þar i þjónustu kirkjufélagsins
enn um stuttan tíma, þar til hann
kemur aftur heim til safnaða sinna
hér á Ströndinni. LítiS mót er á
því enn að Islendingar hér í þessurn
bæ stofni til nokkurra kirkjulegra
samkvæma á ný, reglulegra, því eng
itm safnaðar fundur hefir veriS
haldinn þetta ár, frekar en hér væri
enginn söfnuður til, og eru safnaS-
armenn líklega allir jafn sekir í því
aðgerSal'eysi. Ungir Landar sækja
annara þjóSa kirkjur, og koma
börnum sinum í sunnudagaskóla
þeirra, sem er bein afleiðing af okk-
ar framkvæmda- eða getuleysi í
þeim efnum, hvað sem maður á aS
SólSKIN
hann að gera, — þaS er satt, en
þegiS þið nú og lofið þið mér að
hafa friS.
Sigriðwr: Nei, afi, þaS ætti aS
berja manninn, sem var svona
vondur, þangaS til hann yrSi veikur
og gæti ekki staðið upp.
borvaldur gamli: Þ.ú ert ekki
góS stelpa, Sigga, ef að guð léti
berja alla menn, sem honum eru ó-
hlýðnir, og alla vonda menn, svo
þeir gætu ekki staðiS upp, hverjir
ættu þá aB vinna i heiminum og
hjálpa þeim, sem bátt ættu? Til
dæmis þú ert núna grimm og vond,
ætti þá aS berja þig, svo þú gætir
ekki staðið upp?
Björn: Afi minn, vertu ekki að
gegna henni Siggu, hún er svo
heimsk, lofaðu okkur heldur aS sjá
í kistilinn þinn, góSi afi gerðu þaS
nú, æi já!
Þorvaldur gamli: Æi þegið þið
nú, eins og eg er búinn aS segja
ykkur. ÞiS eruS svoddan órabelg-
ir og leiðinda skjóSur, það er ó-
mögulegt að eiga neitt viS ykkur,
greiin min, farið þið nú frá. (Böm-
in fjarlægja sig; karl leggur frá sér
ullina og tekur í nefið).
CTjaldiS fellur).
Önnur sýning.
Þorvaldur gamli situr inni á rúmi
sínu og er að nudda tóbaks-pung
og raula vísu:
LífiS gerist þungt og þreytt, þegar
fer að ellin,
fl'eir er en funi heitt,
fleira sker en járniS beitt.
CBömin eru öll úti í homi og tala
í hálfum hljóSum).
Þorvaldur yngri: Nú er eg bú-
jnn að finna upp ráð, hvernig við
getum komist í Jcistilinn, hvað sem
afi segir. ViS skulum leika skop-
Jeik með blessaSann karlinn, sem
getur veriS alveg saklaus, ef viS
látum alt í kistilinn aftur, alveg eins
og það var.
Ólöf: ÞaS er líka ljótt aS leika
á hann afa sinn, og fara svo í ann-
ara manna hirzlur, þú kærir þig al-
drei neitt, Valdi, sem ættir þó að
vera skárstur viS afa þinn, þar sem
þú heitir þó í höfuðið á honum.
Sigríður: Sussu, nei, kistillinn
er opinn, og eg veit hvemig Valdi
ætlar að fara að því, afi skal vera
jafngóður, og kannske hlæja aS öllu
á eftir, þegar við segjum honum frá
því.
Björn: Hvernig eigum viS þá
aS fara að því, þegar kistillinn er
fyrir ofan hann í rúminu?
Sigríður: Þú Bjössi getur verið
svo líkur í málinu honum Bensa i
Klauf. FarSu fram og berðu, svo
skal eitthvert okkar koma fram til
dyranna, og segja svo þegar við
komum inn aS Bensi í Klauf sé
kominn, og vilji fljótt finna afa.
Þá fer afi fram, og á meðan getum
viS hæglega skoSaS í kistilinn, því
þú, drengur minn, átt að sjá svo
um aS afi verði dálítið lengi í burtu.
Öll nema Ólöf: Já, svoleiSis
skulum við hafa þaS!
CBjöm læðist fram og ber aS
dyrum) Þorvaldur yngri fer til
dyranna, kemur aftur, og segir:
Afi minn! Bensi í Klöpp er
kominn og vill finna þig, fljótt,
fljótt, já, ósköp fljótt.
Þorvaldur gamli: Nú, hvaða
ósköp ganga á, — segSu honum aS
koma inn í dymar.
Björn kemur, og læst vera Bensi
í Klauf: Sæll vertu nú, Þorvaldur
minn! ÞaS var hepni að eg rakst
hingað núna, eins og kannske mætti
segja oftar, og það er víst ekki
verra fyrir þig, eða einhvern ráS-
settan mann aS koma út í fjós
núna. ÞaS var rétt af hendingu aS
eg gekk þar fyrir dyrnar, þá heyrði
eg eitthvert þrusk þar inni, og eins
og allar kýrnar væru að verða vit-
lausar; svo eg fór inn til að sjá
hvað um væri aS vera, og þá var
kálfurinn rétt aö hengja sig, og
verður li.klega búinn að því þegar
þú kemur, nema þú verðir því
fljótari, en af því eg er aS flýta
mér lika, þá má eg ekki vera að
hjálpa þér, en eg skal leiða þig út.
Þorvaldur gamli: Alténd ert þú
eins, Bensi minn, það er ekki í
fyrsta sinni sem þú hefir komiS
okkur að liði hérna, þegar eitthvaS
hefir legiS á. Eg vildi að hann
Bjömsi og hann Valdi væra orSnir
eins sinnaðir eins og þú.
Sigríður: Já, Bensi minn, leiddu
afa minn út, og hjálpaSu honum til
meS kálfinn.
ólöf: ÞiS eruS vond börn.
Sigríðifr: Nei,—þegiðu nú bara
Olla!
C'Þorvaldúr gamli staulast á fæt-
ur, Björn, sem læst vera Bensi tek-
ur i höndina á honum og leiðir
hann út. Hin börnin standa á-
Iengdar og horfa á eftir afa sínum
útj.
CTjaldið fellur).
Þriðja sýning.
(Systkinin öll inni nema Björn,
og eru farin aS rusla í kistlinum).
Þorvaldur yngri: Hér kemur nú
fyrst fallega brjósthlífin, sem hann
hefir einlægt efsta, ofan á öllu dót-
inu.
Sigríður: Nei, hér kemur fallegi
S61SKIN 3
spegillinn.
Ólöf: Já, og sjáiS þiS til, hér
kemur gullpeningurinn, og medalí-
an, sem hann fékk fyrir þaS að
vera dannebrogsmaður.
Þorvaldur yngri: Hér kemur
fallegi tálguhnífurinn, sá bítur!
Sigríður: Og hér kemur hring-
urinn sem hún amma sáluga gaf
honum afa þegar þau voru bæSi
ung, þiS vitið þaS krakkar, aS allar
kærustur eiga aS gefa kærastanum
sínum gullhring, eg vildi að svona
mikið af gulli yrSi í þeim, s'em mér
verður gefinn.
Ólöf: Og hér kemur hárfléttan
af henni ömmu sálugu, ó, nú fúnar
hún aldrei, og þegár hún rís upp í
öðrirlifi, þá vantar hana háriS öðra
megin, ó, mikil ósköp má hann afi
hafa elskaS hana ömmu að hann
skyldi skera hárfléttuna af henni
öðru megin til að geyma hana á
meðan hann lifði, og vinna svo
þetta til.
CBjörn kemur hlaupandi inn,
móður og háleitur): ÞiS eruð þá
farin til, þið eruS byrjuS, og eg kem
þá of seint; nei, litið þið á öll þessi
ósköp, fjarska á hann afi gott að
eiga þetta alt saman, svona er að
vera fullorðinn, eg vildi að eg væri
orSinn fullorSinn fyrir löngu, fyrir
einum hundraS og tuttugu árum;
lofið þið mér nú að komast að,
krakkar, svo eg geti séð alt eins og
þiS, eg hefi líka mest til matarins
unnið.----->— CHann treður sér aS
kistlinum og fer aS skoða).
Ólóf: Hvar er hann afi? liSur
honum vel? ViS erum vond böm.
Björn: Sussu, nei, við erum góS
börn. Afa líSur vel, eg lézt vera
Bensi, og lézt hjálpa honum með
kálfinn. Svo sagðist eg ekki mega
kalla það. En þegar tímarnir batna
hér hjá okkur í Seattle, þá vonum
við að alt batni og byggist upp á
ný sem áSur var hruniS. Við erum
hér fáir og smáir til aS halda uppi
safnaðarstarfi. Fáir samtakalega
og smáir efnalega, og eftir því fara
nú okkar framkvæmdir í félagsleg-
um efnum sem stendur.
Á fundi snemma í vor gerði ísl.
Goodtemplara stúkan “Island” þá
samþykt að fresta fundum yfir
sumartímann, fyrir þá sök að svo
margir gengu úr leik og fóru i burtu
um lengri eða skemmri tíma, svoj
ekki' var fært að hafa fundi svo í
lagi væri. ÁætlaS var að byrja aft-
ur fundahöld meS haustinu, ef eng-
in ófyrirsjáanleg forföll banna það.
Heldur voru þetta leiSinleg úrræði,
en þess verður aS geta sem gert er.
Þó sumu hafi heldur miðaS aft-
ur á bak hjá okkur íslendingum í
þessum bæ nú i seinustu tíð, þá
hefir þó mörgu miSað áfram í verk-
legum framkvæmdum hér í borginni
á sama tima. Háskólinn í Ballard
fullgerSist litlu eftir áramótin síð-
ustu, ein sú veglegasta háskóla-
bygging í rikinu Washington. Dóm-
húsiS í öSru lagi, afar mikil bygg-
ing fullgerðist í vor og vigt til
þjónustu bæjar og héraSs þann 4.
mai í 4000 manna viSurvist. Bygg-
•ingin er sameinuS fyrir borg og
bygð og er fimm loftuð fyrir ofan
yfirborS jarðar. Fáir ókunnugir
mundu þó taka þá byggingu fyrir
dómhús, því hún er mjög svo
ólík að ytra útliti þess konar bygg-
ingum i öSrum bæjum, turnlaus og
flöt að ofan algerlega, og jafnhá í
hvert horn, en öll innrétting svo
stássleg og haganleg með allri sinni
mergS af skrifstofum, sem skifta
hundruðum. Byggingin tekur yfir
heilan lóðaferhyrning, og kostaði
yfir eina og )4 miljón dollara ný,
en er grundvölluS fyrir sjö hæðum
í viSbót, ofan á það sem komiS er,
þegar þörf gerist í framtíðinni, og
þá að líkindum kemur veglegur
tum á hana.
Þá er nú Lake Washington
skurSurinn og lokurnar svo á veg
komiS aS stórskipalásum var lokiS
fyrir nokkrum vikum síSan og
verður lokað í dag, 12. júli, en smá-
skipa lokurnar (sem eru á hliS við
hinar) eiga að verða fullgerSar inn-
an tveggja mánaða, og skurSurinn
sjálfur skipgengur inn í Lake Union
fyrsta október i haust. Þá eiga
skip sem rista 36 fet að geta fariS
þar inn. Verða þá aS heita má 5
ár HSin frá því aS byrjað var á því
verki, haustið 1911, og kostar
skurðurinn þá með lokunum um
3)4 miljón dollara, eSa $3,275,000.
Mörg fleiri stórvirki hafa veri'S
unnin hér í borginni nú í síðustu
tiS, og hafa talsvert margir íslend-
ingar notiS þar góSs' af.
Ráðgert er aS halda hér annars
ágústs samkomuna í ár, og hefir
fél. Vestri skipaS nefnd til þess að
standa fyrir þeirri samkomu og sjá
um skemtun.
Talsverðir kuldar og úrkomur
hafa verið hér í alt vor, þar til fyrir
skömmu aS fór að hlýná veSriS og
þoma fyrir alvöru. Þegar við sem
nú erum að fara út í fiskinn kom-
um aftur heim, þá skal eg bæta við
fiskisöguna hér aS framan og segja
Lögbergi og lesendum þess hvemig
viS höfum aflað.
H. Th.
Röðull réttlœtisins.
Með heiðsólar skinandi blómkrýndar brár,
Mér birtistu altaf í draumi,
eg kem til þín, frambúðar höfSinginn hár,
sem hjörtur aS rennanda straumi,
og hug minn eg baða i blæ þeim sem er
á boðstólum, lávarður, jafnan hjá þér.
Þú kemur, þú kemur með ljós yfir lönd
og lifsvon í allskonar dauða.
'Þú réttir þeim bágstadda hjálpræðis hönd
og hnífjafnar vellríka’ og snauSa,
því forðabúr gæðanna óþrotlegt er,
þótt allmargir pínist af skortinum hér.
Og austan þú kemur, sem öll þessi ljós,
er afkasta langmestu skini.
Þú fóstrar þá örsmáu aldingarðs rós
og öflugu myrkviSar hlyni,
sem eiga þann kraft, er'aS ofviðrum hlær,
en ilminn og skartið og prýSina þær.
Frá upphæSum kemurSu, þaðan sem þjóð
í þrautum á liðsinni mænir.
Þar eiga sér griSaland andvörpin hljóS
og allar þær heitustu bænir,
og svölun i bjarma þess blikanda geims,
er blasir viS tárvotri ásjónu heims.
Úr duftinu lyftistu, legstaS þess frá,
er lét sér um aldirnar blæða
til frjófgunar mold þeirri er undirrót á
þess alls, sem aS leitar til liæSa.
Þú stendur á mergnum frá mæringum þeim,
er mest hafa göfgaS og lyft þessum heim.
Þú fer ei meS blóðugum brandi um storS,
aS böðla og konunga hætti,
en hógværar ræður og röksamleg orS
þau rySja þér braut eftir mætti.
Og blíöan er vígi þitt, brosin þi»n her,
eg beygi mitt hjarta og kné fyrir þér.
Og öllum, sem reka þín erindi hér,
meS alvöru, trúmensku’ og þrótti,
sem vita’ ei hvað hik eða hálfvelgja er,
né hugsjóna makráður flótti;
sem nema i hjartanu höfSingjans raust
°g klýða h enni rakleitt og skilmálalaust.
Sem vinna með alúð síns itrasta megns
að öllu, sem bæti og mýki
hinn örbyrga vanhag hins aumasta þegns
1 allsherjar konungsins ríki,
og glæða’ h’onum manngildis meövitund þá
og metnaS sem lyfta’ h’onum duftihu frá.
'Svo hann standi jafnréttur, jafnfætis þeim,
sem jarðríkiS hafa sér taliS,
því honum var einnig sitt erindi í heim
í öndverðu hugað og falið.
En margt skyldi’ h’ann vanta, og vera þó sæll,
og verða enginn kongur, en samt ekki þræll.
Við bíöum þín, lávarður, ókvíðin enn
MeS allan þann styrk, sem viS höfum.
viS vitum þú kemur frá sólheimum senn
aS salkynnum vorum og gröfum.
að hugsa’ og trúa, á þín veraldar völd,
það vermir oss bezt fram á æfinnar kvöld.
—“Réttur”. I. Þ.
SEXTÍU og FIMM ÁRA LJÓSIN
Sextíu og fimm ára Ijósin vinna enn
þar sem er að rœða um
EDDY’S ELDSPÝTUR
Fyrir soxtíu og fimm árum voru fyrstu eldspýt-
ur í Canada búnar til í HullafEddy og síðan hafa
þær verið viðurkendar þær beztu sem kveikiefni.
Þegar þér kaupið eldspýtur þá biðjið um
EDDY’S