Lögberg - 21.09.1916, Page 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. SEPTEMBER 1916
Jögbeig
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
umbia Preis, Ltd.,<Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TALSIMI: CARRY 2156
SIG. JUL. JÓHANNESSON, Editor
J. J. VOPNI, Business Manager
Utanáskrift til blaðsins:
TI)E OOLUMBI/V PRESS, Ltd., Box 3172, Winnipeg, N|»n-
UtanáskriEt ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, Man.
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um árið.
Síðustu og verstu dagar.
Á öðrum stað í þessu blaði er frá því skýrt að
eitt afturhaldsblaðið í Canada stingi upp á því að
nýr stjómmálaflokkur sé mynaaður í ríkinu.
Er það einkum blaðið “World” sem um þetta
efni hefir fjallað, og ýms önnur hafa tekið í sama
strenginn og margir einstakir menn.
pað er haft þessari hugmynd til meðmæla að
þörf sé á alls konar umbótum og flokkapólitíkin
í landinu sé orðin óþolandi; hún verði að breytast
og batna. pjóðin heimti umbætur, heimti fram-
farir, heimti ráðvandari meðferð almannafjár og
trúari ráðsmensku yfir efnum þjóðarinnar en vér
höfum átt að venjast í þeirra höndum sem völdin
hafa haft.
petta lætur alt vel í eyrum, lítur alt vel út á
pappímum; en við það er ýmislegt að athuga eins
og það kemur fram. par á meðal þetta.
1. Hverjir koma með þessar tillögur?
2. Undir hvaða kringumstæðum koma tillögum-
ar?
3. Hvaða bendingar eru gefnar um stjórn hins
tilvonandi nýja flokks og
4. Hver er reynsla þessa máls hér í Manitoba?
Að því er fyrsta atriðið snertir er það athuga-
vert að sá flokkurinn kemur fram með tillögu um
þessa breytingu, sem allra ósvífnast hefir staðið
í vegi allra eða flestra heillamála þessarar þjóðar
og þessa lands.
Afturhaldsflokkurinn ber sannarlega nafn
með rentu og með réttu hér í landi. Hann hefir
vemdað það flest sem þjóðinni er að hnekkir og
framfaratálmi; hann hefir barist á móti því að
hér kæmist á frjáls verzlun og svift þannig bænd-
ur tugum miljóna á ári hverju af réttmætum
ágóða.
pessi flokkur, sem hver einasti bóndi landsins
ætti að rísa upp á móti og reka á dyr, kemur nú
með þá tillögu að breytt sé um til batnaðar.
Greindur bóndi og gætinn frá Alberta kom til
Winnipeg nýlyega og átti tal um landsins gagn og
nauðsynjar. Var hann ekki á því að hér væri öll-
um uppreidd dúnsæng þegar til þessa lands kæmi,
eins og sumir vilja halda fram. “petta er allra
bezta land” sagði hann, “en hér eigum við bænd-
urnir við margar plágur að stríða. pær eru ef til
vill ekki eins margar og þær vom í Egyptalandi,
en sumar þeirra eru miklu verri—sérstaklega ein.
Plágurnar eru: ofmikið regn stundum, lítið regn
á öðrum tímum, frost, hagl, ormur, fellibyljir og
síðast en alls ekki sízt afturhaldsstefnan og verzl-
unar kúgunin. Hér erum við bændur beygðir og
bognir við erfiðisstörf á landi voru svo að segja
árið um kring, og Ieggjumst til hvíldar þreyttir að
kveldi lamaðir af áhyggjum fyrir því að vita ekki
nema fyrsta sjónin þegar risið er úr rekkju næsta
morgun verði flag, þar sem áður var blómlegur
akur og öll ársvinnan þannig eyðilögð; eða alt
hvítt af hélu í ágústmánuði þegar kornið er að
þroska komið, og því þá svo hnekt að það sé á eftir
lítils eða einskis virði.
Æfi bóndans er engin sældar æfi þegar alt hið
ófyrirsjáanlega er tekið til greina, og þær stöðugu
áhyggjur sem bætast ofan á erfiðisstörfin og
baslið.
En alt þetta væri gott og blessað og ekkert yfir
því að kvarta, sérstaklega af því að við því verður
ekkert gert, ef ekki væri hér ein aukaplága, sem
öllum hinum er skaðlegri og þyngri; plága sem
hvorki verður kent um guði né náttúrunni, heldur
sjálfum oss eða þeim sem vér höfum verið svo
heimskir að láta ráða málum vorum.
pessi plága sem eg á við er verzlunar einokun-
in ; verzlunar ófrelsið, verzlunar þrældómurinn.
Að stjóm landsins; okkar eigin ráðsmenn;
okkar eigin þjónar, skuli taka sér það vald að
banna okkur bændum að selja okkar eigin vöru
hvar sem okkur sýnist, og hvar sem við getum
með hægustu aðferð fengið fyrir hana hæst verð,
pað er svo óskylt allri sannri menning og ber vott
um svo mikið þrællyndi að tæpast verður trúað.”
petta sagði greindur og góður bóndi, og allur
fjöldi bænda er sömu skoðunar.
Sami flokkurinn sem þessum þrælatökum hef-
ir béitt bændur landsins hefir ekki látið þar staðar
numið. Hann hefir veitt auðvaldinu takmarka-
laust lið til þess að tvöfalda verð á þeim verkfær-
um, sem bændurair verða að hafa til akuryrkju;
er þannig kipt undan bændum báðum fótunum í
senn.
Bóndinn er aðalstoð þessa lands; afturhalds-
stjómin—og stefnan—hefir valdið því að okurverð
er á flestu sem hann þarf að kaupa og bannað hon-
um svo óhindraðan aðgang að frjálsri verzlun.
pegar þannig er búið að lama bóndann á alla
vegu, þá kemur þessi sami flokkur eða stjóm með
alls konar kvaðir og kröfur gegn þessum sömu
bændum sem þannig hafa verið kúgaðir.
Sannast það á þessum mönnum er þannig troða
bændastétt landsins undir fótum sér að “þungar
byrðar binda þeir bræðrum sínum, en við þeim
vilja þeir ekki snerta slnum minsta fingri sjálfir.”
Já, þetta eru mennimir sem nú tala hátt um
siðbætur og nýjar stefnur.
í raun og sannleika ættu þessi tákn tímanna
að vera öllum sönnum borgurum landsins gleði-
efni, ef — já, stórt ef — ekki væri sá galli á gjöf
Njarðar að hér er ætlast til að dúfa komi úr
hrafnsegginu.
Skal síðar sýnt fram á hversu því er varið og á
hverju sú staðhæfing er bygð.
En hver er ástæðan fyrir því að þessar raddir
koma nú úr þessari átt? Viðurkendir og heilir
umbótamenn hafa lengi talið hér þörf á nýjum
flokki og um það hefir enginn getað efast með
neinni átyllu að þar fylgdi hugur máli. En þegar
kringumstæðumar eru athugaðar og það um leið
hverjir fyrir þessari nýju hreyfingu gangast, þá
dettur manni í hug dæmisagan hans Æsops þegar
fjóshaugurinn var að þvo sér og vildi telja öllum
trú um að hann mundi verða mjallhvítur og tár-
hreinn.
pað var rétt um það leyti sem kosningaúrslitin
fréttust frá British Columbia, sem þessi nýja
flokksstefna og umbótahreyfing komst í hámæli
hjá afturhaldsliðinu. pað er á allra vitund að í
því fylki hefir verið spiltari stjóm en dæmi séu
til; jafnvel ekki að undantekinni Manitoba á dög-
um Roblins sál. Samband og náin vinátta hafði
verið meðal forkólfanna þar og þeirra sem hæst
skipa sæti í Ottawa.
Sambandsstjómin var víst farin að hafa grun
um að ekki mundi sessinn vera sér sem öruggast-
ur; enda hlaut hún að sjá það þar sem allar kosn-
ingar um þvert landið og endilangt fordæmdu
undantekningarlaust afturhaldið og allar aðfarir
þess og kröfðust með atkvæðum sínum frjáls-
lyndra fulltrúa.
Nýmóðins kosningalög voru samin fyrir her-
mennina frá British Columbia svo ósanngjöm og
svo gjörræðisfull að aldrei hefir nokkrum svika-
meistara betur tekist en þeim er um þau fjallaði
ef þau hafa verið í því skyni gerð að afreka það
sem beinast liggur fyrir að ætla. par er einum
svæsnasta og reyndasta afturhaldsmanni — Mc-
Bride — heimiluð sú aðferð við atkvæðasöfnun og
meðferð sem jafngildir því í margra augum að
honum væri gefin heimild til þess að greiða sjálf-
ur og einn atkvæði fyrir alla hermenn frá British
Columbia, lifandi og dauða, og skifta þeim niður
eins og honum sýndist.
Sumir voru svo illgjamir að geta þess til að
þetta væri aðeins prófsteinn; ef þessi aðferð nægði
til þess að halda hinni spiltu og fordæmdu stjóm
í British Columbia við völdin, þá mætti reyna sömu
aðferðina yið sambandskosningar, og með því gæti
afturhaldið ef til vill hangið á strái á bakkabarm-
inum, án þess að falla þegar ofan í hyldýpið, þar
sem það átti heima.
En jafnvel þrælatök bregðast og svo fór hér.
Kjósendur heima í British Columbia sáu hvaða
tökum þeir voru teknir og höfðu vaðið fyrir neðan
sig, þeir greiddu því atkvæði sín svo samhljóða á
móti hinum óhreinu öndum að þeir eru allir út-
reknir úr hinum pólitíska líkama, og það svo
greinilega að þótt hvert einasta atkvæði greitt af
hermönnunum eystra—eða kallað greitt af þeim—
yrði afturhaldsmegin, þá nægði það ekki. Svo
ákveðinn var sá dauðadómur sem þjóðin kvað upp
14. þ. m. að honum1 breytir ekkert. Svo sterk var
snaran sem Bowser-stjómin var hengd í að hana
skera engar óhreinar samsærishendur.
petta olli sambandsafturhaldinu órórra drauma
og þungra áhyggja og loksins kemur sú uppá-
stunga á þessum síðustu og verstu dögum þess að
breytt sé um stefnu og nýr flokkur stofnaður.
örvæntingin um það að hægt verði að vinna
sambandskosningar jafnvel með sömu aðferð-
um og við voru hafðar í British Columbia kom
þessum hreyfingum af stað—þessum örþrifaráð-
um.
En eru þetta nokkur örþrifaráð? munu sumir
spyrja. Er það ekki virðingarvert að menn snúi
frá villu vega sinna og bæti ráð sitt? Eru ekki
umbætur æskilegar þegar eitthvað er að hvenær
sem þær koma? Er það ekki rangt og óhyggilegt
að hindra stofnun nýs flokks með heilbrigðri
stefnu? Er það samboðið þeim sem frjálslyndir
kallast að gerast þrándar í götu nýrra umbóta
hreyfinga ?
petta eru sláandi spurningar og líta allvel út.
Sumum finst ef til vill að þær komi hinum svo-
kölluðu frjálslyndu í bobba.
. En gáum að. Getum vér trúað því að hér sé
um alvöru að tala ? Getum vér treyst því að und-
irokarinn og kúgarinn verði alt í einu einlægur
frelsispostuli ? Getum vér trúað því að djöflinum
sé alvara þótt hann lofi því að verða engill þegar
hann er orðinn veikur og heldur að hann sé að
deyja?
Er það víst að hann snúi ekki aftur til fyrra
lífemis og athæfis þegar hann hressist—ef hann
hressist ?
Vér vitum það að þetta umbótatal afturhalds-
manna er aðeins örþrifaráð hinna síðustu og
verstu daga þeirra, Vér trúum því ekki að hér
sé um neitt annað að ræða en blekkingu.
Og vér segjum þetta ekki út í bláinn; fyrir
því eru miklar og margar ástæður ef ekki sannan-
ir. Lítum á þeirra eigin bendingar. Blaðið
“World” segir að afturhaldsmenn og afturhalds-
blöð í öllu landinu séu orðin þreytt á aðgerðaleys-
inu í Ottawa og séu reiðubúin að styðja nýja
stefnu og nýjan flokk.
En hvaða bendingar gefur blaðið viðvíkjandi
því hverjir verða eigi leiðtogar þessa nýja flokks?
Eru það óháðir framfara menn, sem staðið hafa
utan beggja flokkanna og sem um tugi ára hafa
viljað mynda óháðan framfaraflokk ? Eru það
siðbótamenn sem andmælt hafi og þrumað á móti
Öllum svívirðingum þessara síðustu og verstu
daga?
Nei, það eru blátt áfram gamlir klakaklárar
afturhaldsins, sem blaðið bendir á fyrir leiðtoga.
Hvenær hefir það heyrst að slíkt gæti blessast ?
Hver er svo blindur að hann ekki sjái í gegn
um þessa flækju? Sannleikurinn er sá að eftir
því sem vér getum bezt séð er afturhaldsskrímslið
sem haldið hefir þjóðinni í klónum hér í landi að
reyna að halda sjálfu sér við framvegis með því að
skríða að yfirborðinu til undir þær voðir, sem ofn-
ar hafa verið af góðum og hugheilum borgurum
landsins. Undir þeirri voð hugsa þeir sér að skýla
öllum hinum fyrri klækjum; undir henni halda
þeir að allar óhæfur gleymist og undir henni ætla
þeir að reyna að skapa sér tækifæri til framhalds-
valda.
Hver halda menn að árangurinn yrði ? Hvern-
ig ætti að fara að því að svæfa svo samvizku sína
eða blinda svo sjónir sínar að ekki sæist hvað af
því hlyti að leiða?
Nei, þjóðin er ekki svo blind né svo heimsk—
ekki svo mikill þorskur að hún gleypi þessa flugu.
Hún hefir sýnt það með kosningunum í Manitoba,
British Columbia og víðar að hún er vöknuð og
glaðvöknuð.
Hún krefst þess og fylgir þeim kröfum fram
þegar til kemur að ef nýr umbótaflokkur myndast
þá verði honum ekki valdir leiðtogar úr Tammany-
flokknum í Canada. Sá flokkur er dauðadæmdur
og á sér engrar uppreistar von.
Hversu lengi sem fjóshaugurinn er þveginn
verður hann aldrei hreinn.
Einhverjir segja máske að þetta séu órök-
studdar getgátur út í bláinn. pessir menn hafi
verið harðstjórar og óheill hafi staðið af þeim
hingað til, en þeir geti verið einlægir og orðið
þjóðinni til blessunar.
En þeir góðu menn sem þannig kynnu að mæla
ættu að gæta þess að hér er ekki rent blint í sjó-
inn; vér höfum þegar reynslu í þessu efni. Eða
er mönnum fallinn úr minni endurfæddi flokkur-
inn í Manitoba? Hafa þeir gleymt flokknum sem
fyrst hét afturhaldsflokkurinn, síðan frjálslyndi
afturhaldsflokkurinn og síðast óháði frjálslyndi
afturhaldsflokkurinn ? Hafa menn gleymt því
hvernig afturhaldið reyndi með blekkingum’ að
halda sér í seinasta stráið hér í fylkinu við sein-
ustu kosningar? Hafa þeir gleymt dauðavæli hins
fordæmda afturhalds hér í fylki? Muna menn
ekki þegar því var lýst yfir á elleftu eða jafnvel
tólftu stundu að nýr flokkur væri fæddur með
nýrri stefnu, nýjum siðferðisreglum, nýjum leið-
togum og öllu nýju frá toppi til táar?
Muna menn ekki hvemig þessi “nýi” flokkur
kom fram með alla eða flesta leiðtoga sína úr
gömlu samkundunni og ætlaði að telja kjósend-
um trú um að þeir væru allir nýir menn — bók-
staflega nýir ?
Muna menn ekki hvemig þessir “nýju” menn
fordæmdu Roblin og gerðir hans og kváðust sjálf-
ir vera andstæðir öllum hans lokaráðum og fé-
laga hans ? Fólkið mætti trúa sér til þess að hafa
aldrei tekið þátt í neinu slíku og aldrei kæmi það
fyrir að þeir afsökuðu það.
Og blaðið þeirra “Telegram” birti það með
stórum stöfum að sjálfsagt væri að rannsaka og
hegna og hlífa engum.
En svo var kosið og fólkið sá ekki hreinleika
fjóshaugsins þó hann hefði verið þveginn og það
mokaði honum í burtu.
Og nú eru þessir sömu siðbótamenn og vand-
lætarar stórreiðir yfir því að nokkuð skyldi hreyft
við óhæfumálunum; segja að það hafi ekki verið
annað en pólitískt flokkshatur; og blaðið sem hæst
hrópaði um rannsókn og hegningu fyrir misgerð-
ir, gleðst nú yfir því ef ekki sé hægt að fá nógu
marga menn nógu einarða eða nógu samvizkusama
til þess að dæma skálkana.
Af þessu sést hversu mikil alvara “nýja”
flokknum hefir verið í Manitoba og “nýju” mönn-
unum þar, og eftir því má dæma um það hve mikil
muni alvara “nýju” mannanna í hinum fyrirhug-
aða “nýja” flokki í sambandsmálinu. í Manitoba
reyndist það þannig að dúfa hefir ekki komið úr
hrafnsegginu, í sambandsmálunum færi það alveg
á sama veg.
petta er aðeins svikamylna til þess að reyna
að halda afturhaldinu við stýrið.
Víst er það skrítið en samt
er það satt.
Síðan kvæðið “Poem of Heart” eftir Jóhannes
Stefánsson kom út í Lögbergi og fáein ummæli
um það frá ritstjóranum, höfum vér átt í orða-
kasti við nokkuð marga út af því.
Allur fjöldi fólks virðist ekki getað trúað því
að nokkuð sé í þetta kvæði varið eða að það
sé þess virði að halda því á lofti. Segja sumir að
þar sé engri byggingaheild fylgt og að í því sé
enginn skáldskapur.
En þetta er einhver sá hraparlegasti misskilning-
ur sem hugsast getur.
Blindni manna í allar áttir er ótrúleg. Almenn-
ings álitið er sá konungur sem flestir beygja sig
fyrir, óafvitandi ef ekki vitandi og þegar einhver
hefir fengið á sig stimpil almenningsálits fyrir
það að skara fram úr í einhverri grein, þá þykir
það alt gullfagurt sem hann gerir í þeirri grein,
hversu lélegt sem er.
pegar aftur á móti einhver kemur fram ann-
aðhvort óþektur eða sérstaklega með almennings
álit á móti sér, þá er starblindan svo mikil í augum
fólks að það sér ekki hálfri sjón.
Aldrei hefir þetta komið betur í ljós eða greini- •
legar en í sambandi við Jóhannes Stefánsson. Eins
og fram var tekið áður er hann að ýmsu leyti galla-
gripur—ónýtur að koma sér áfram og latur að
vinna, en það kemur málinu ekkert við sem hér
liggur til umræðu.
Hvað sem hver segir þá er hann efni í skáld,
ef hann heldur áfram að iðka þá list, og þetta um-
rædda kvæði hefði yfirleitt þótt gott, ef það hefði
birst í ensku blaði eða tímariti nafnlaust; mjög
sennilega hefði þá eitthvert íslenzka skáldið tekið
sig til og þýtt það á íslenzka tungu.
Hér er ekki verið að halda þessu fram sem
kappsmáli, en frá því fyrsta hefir það verið stefna
núverandi ritstjóra Lögbergs og er enn, að viður-
kenna alveg jafnt gildi kvæða hver sem í hlut á.
pví er heldur ekki haldið fram hér að þetta
umrædda kvæði sé gallalaust; nei, það hefir marga
galla, en eru það ekki fremur fá kvæði sem enginn
galli er á? Jafnvel eftir stærstu spámennina?
THE DOMINION BANK
STOFNSETTUR 1871
Ilöfuðstóll borgaður og: varasjóður . . $13.000,000
Allar elgnir.................. $87.000,000
Beiðni bœnda um lán
til búskapar og gripakaupa sérstakur gaumur gefinn.
Spyrjist fyrir.
Notre Dome Branch—W. M. IIAMII/TON, Manager.
Selklrk Branch—M. 8. BORGER, Manager.
pað þykir ef til vill undarlégt,
en það er satt, að vér treystum
oss til þess að finna galla á
hverju einasta löngu kvæði sem
til er eftir beztu ensk skáld, t.d.
Tennyson, Byron, Shakespeare
og fleiri, ekki af því að vér höf-
um betur vit á því en aðrir, held-
ur vegna þess að jafnvel full-
komnustu verk vor mannanna
eru ófullkomin.
peir sem telja Ijóðið skorta
skáldskaparlega byggingu ættu
að lesa betur.
í því er með skýrum dráttum
dregin fram sorgarmynd auðnu-
leysingja, sem hefir verið vit-
laust alinn upp, allir misskilja
hann og hann misskilur alla;
hann er eins og fölnandi blóm
eða blaktandi strá sem berst að
ósi lífsmóðunnar miklu út í haf
gleymskunnar.
Svo fréttir hann lát móður
sinnar þar sem hann hrekst sem
útlendingur í framandi landi og
honum verður svo mikið um þá
frétt að hann kemur eiginlega
ekki upp neinu orði fyr en eftir
fjögur ár. pá yrkir hann kvæð-
ið; þá gefur hann hugsun sinni
orð, þá eru tilfinningum hans
vaxnir vængir, og hann man það
í útlegðinni og einstæðingsskapn-
um hversu sælt það var að eiga
móður. Enginn er skáld sem
ekki finnur skáldskap í þessu
kvæði.
Og að því er búninginn snertir
þá er hann blátt áfram ágætur
víða. Tökum t.d. þessi erindi:
“I did not send a wreath of roses
fair
to thy dear grave, to fade and
wither there
but in my heart my memory’s
roses grow,
they can not die, despite the
frost and snow.”
Menn geta sagt hvað sem þeir
vilja og sýnt eins mikla blindni
og þessi veröld á til, en þetta er-
indi væri blátt áfram talið gott
ef það væri eftir Tennyson, og
svo er með fleiri erindi í kvæð-
inu.
Að maðurinn sjálfur sé ræfill,
eins og hann er að mörgu leyti,
kemur málinu ekkert við.
Frá íslandi.
Atvinnumgsmál höfSaöi Sigur-
jón Péftursson kaupmaSur í Reykja-
vík í sumar gegn Ólafi FriSrikssyni
ritstjóra “Dagsbrúnar”, fyrir þaS
aS Ólafur hafSi hvatt verkamenn
aS verzla elkki viS Sigurjón sökum
afskifta hans af málum verka-
manna þegar verkfalliS stóS yfir.
Vísir segir frá 12. ágúst aS dóm-
ur sé fallinn í málinu og hafi Sigur-
jóni veriS dæmdar alt aS iooo kr.
skaSabætur eftir óvilhallra manna
dómi. Sannist þaS því ekki aS Sig-
urjón hafSi skaSast neitt, þá verSur
sektin engin.
Theodór Árnason fiSluleikari hélt
nýlega hljómleik í Kallehave á Jót-
landi og er látiS mjög vel af í dönsk
um blöSum.
VöruverS á íslandi hefir hækkaS
mjög í seinni tíS. Segir “Vísir” aS
lifsnauSsvnjar hafi hækkaS síSan í
vor sem hér segir: Kornvörur 5%,
brauS 13%, sykur 10%, kaffibætir
T5%. ostur 13% og smjörlíki 11%.
AS meSaltali eru lífsnauSsynjar
7% hærri en þær voru í vetur.
Steinolía hefir hækkaS um 50%
síSan stríSiS hófst og kol 160%.
Norska síldveiSaskipiS “Assi-
stent” var á ferS meS 500 tunnur af
nýveiddri síld, ósaltaSri frá Rauf-
arhöfn til NorSfjarSar 8. ágúst og
átti aS selja sildina þar til beitu; ei\
fyrir Uanganesi var skipiS stöövaS
af ensku herskipi og skipstjóra boS-
iS aS fara til Englands. ÞorSi
skipstjóri ekki annaS en hlýSa, en
óreiknanlegt tjón er þaS landsmönn-
um aS mega ekki flytja beitu á milli
hafna til eigin nota.
Ásgeir Ásgeirsson guSfræSingur
hefir fengiS 1200 kr. styrk til fram-
haldsnáms' í guSfræSi erlendis; ætl-
ar aS stimda þaS í Danmörku og
Englandi.
“Draupnir” heitir þilskip sem
“Visir segir aS nýlega sé hlaupiS
af stokkunum í skipasmíSastöS
Magnúsar GuSmundssonar í
Reykjavik. ÞaS er 30 smálestir aS
stærS, stærsta skip sem smíSaS hefir
veriS á Islandi. Er látiS mikiS af
því hversu skipiS sé vandaS.
Sú merkilega frétt er í “Vísi” 9.
agúst aS Baldvin FriSIaugsson bú-
fræSingur hafi veitt hveravatni á
engjar á Reykjum i Reykjahverfi.
ÁveitusvæSiS var slegiS í maílok og
var taliS aS heyiS af því hefSi or£
iS nóg til þess aS bjarga öllum kúm
i Reykjahverfi.
Sama blaS getur þess aS Jóel
Hjálmarsson, 14 ára gamall piltur
á Húsavik hafi nýlega fengiS 800
kr. úr hetjusjóSi Camegies, fyrir
hugrekki er hann hafi sýnt í eld's-
voSa. Misti hann föSur sinn í eld-
inum, en brauzt sjálfur í gegn um
máliS og bjargaSi fólki í næstu
húsum, en brendist viS þaS sjálfur
allmikiS.
GuSmundur læknir Magnússon er
nú orSinn nokkurn veginn heilsu-
góSur og farinn aS gegna störfum
sínum.
Nýlega er látinn Jón Hallsson f rá
Hvassahrauni í Guílbringusýslu.
Fjögra ára gömul stúlka slasaS-
ist í Reykjavík 20. ágúst og beiS
bana af. Hún ætlaSi vfir járnbraut-
ina rétt hjá Kveldúlfshúsinu i því
•er járnbrautarlestin fór þar um, en
datt um teinana og varS fyrir lest-
inni; hafSi annar fóturinn höggvist
af barninu, en hinn molaSist svo aS
einnig varS aS taka hann af; auk
l>ess hafSi stúlkan lærbrotnaS báSu
megin og handleggsbrotnaS. Barn-
iS dó eftir einn sólarhring.
JarSskjálfta varS vart nýlega á
Rangárvöllum.
Dr. GuSm. Finnbogason kom
heim 14. ágúst meS Botniu.
TrúlofuS eru Christjana Zoega
dóttir Geirs kaúpmanns Zoega og
John Fengers stórkaupmaSur.
Afmæli stúkunnar Sknld
miSvikudaginn 27. september.
Öllum islenzkum bindindi$mönn-
um og konum, einnig meSlimum
/barnastúkunnar “Æskan”, er boSiS
heim til stúkunnar Skuld aS kveldi
þess 27. þ.m. Gott prógramm og
veitingar. — SamsætiS byrjar kl. 9
og væri þá æskilegt aS allir væru
komnir í sæti.
Gunnl. Jóhannsson,\
æSsti Templar stúkunnar Skuld.
Sýning úr "Aladdin” í Walker leikhúsi, fyrstu þrjú
kvöldin í nœstu viku.
NORTHERN CROWN BANK
Höfuðstóll löggiltur $6,000,000 Höfuðstóll greiddur $1,431,200
Varasjóðu..... $ 715,600
Formaður.............- - - Slr D. H. McMHjIjAN, K.C.M.O.
Vara-formaður................... - Capt. WM. ROBINSON
Slr D. C. CAMERON, K.C.M.G., J. H. ASHDOWN,
E. F. HUTCHINGS, A. McTAVISH CA.MPBELL, JOHN STOVEU
Allskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum reikninga við einstaklinga eða
félög og sanngjarnir skilmálar veittir. Avísanir seldar til hvaða staðar scm er
á Islandi. Sértakur gaumur gefinn sparisjóðsinnlögum, sem byrja má með
einum dollar. Rentur lagðar viðá hverjum sex mánuðum.
T. E. THORSTEIN9SON, Ráðsmaður
Cor. William Ave. og SherbrookelSt., - Winnipeg, Man.