Lögberg - 05.10.1916, Blaðsíða 7

LOGBERG, FIMTk> D AGINN 5. OKTÓBER 1916.
Til góðkunningia kosningadaginn 14. Sept, 1916
Hvað vita þeir?
Þieir vella um konunnar verkahring,
stem væri ’ann rétt lófa stór;
en, — sjá munu, — þegar alt kemur í 'kring
hvar kreppir að vitinu skór.
Eg tala um konur, — sem konur, — en ei; —
um kven-myndir, hörmunga táls;
frá sjónhöfða lífsins, þær sjást ekki; — nei,
unz samvizkan verður þeim frjáls.
Því hvert sem þú lítur, þá sérðu til sarms,
f>ó sýnist oft hliöin sú veik;
i fjörbrotum lífsins' til menningar manns;
æ,—móður,—og konu í leik.
Hvað væri fegurð? og hver metti líf?
og hver skyldi æskunnar þrá?
væri ekki aflvakinn, — ástin og víf,
hvert einasta sólbros, — og tár.
Draumsjón. _ ____________
'Blómin Día, frjáls og fri,
faðma hlýu blisin;
gróörar stýu ástar í
upp aö nýju risin.
S. J. Björnson.
Business and Profassional Cards
Smyrjið Brauðið Með Því
Gerið smákökur, Pie og
Pastry sœtt með^ því:
Ljúffengt, heilsusamlegt og ódýrt
Hjá öllum mattölum
HtT
UWARDSBURc
)<•*
ö
Kristinn Stefánsson
teða flutt við útför hans í Winni-
peg, 29. Sept. 1916.
Hvi ert þú beygð sál mtn og ólgar
; mcr? Vona á guð, því að enn mun
,g fá að lofa hann, hjálprœði aug-
litis míns og guð minn—Sálm. 43, 5.
Hve mennirnir hugsa likt á öllum
öldum. Og hvað þeir, sem á annað
borð kunna að finna hugsunum sin-
um hæfilegan búning, komast i raun-
inni líkt að orði á öllum öldum.
Mannlífið er fult af ólgu. Það
er svo þann dag i dag og hefir sjálf-
sagt verið það frá öndverðu. Og
eitthvað af þessari ólgu rennur inn
»:i vor eða á upptök i sálu vorri.
1 2., 5., 10. og 20. punda. dósum.
Dr. R. L HURST,
I Member of Royal Coll. of Surgeons,
Eng., útskrifatSur af Royal College of
Physicians, London. SérfræSingur t
brjðst- tauga- og kven-sjúkdómum.
—Skrifst. 305 Kennedy Bldg, Portage
Ave. (á mðti Eaton’s). Tals. M. 814.
Heimiil M. 2696. Timi tll viStals:
kl. 2—5 og 7—8 e.h.
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & Wiliiam
Tki.kphonk garrv 390
OvFica-TtMAR: 2—3
Heimili: 776 VictorSt.
Tklkphonh garry 891
Winnipeg, Man,
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
íslentkir lógfraeBimgar,
Skmfstofa:— Koom 811 McArthur
Building, Portage Avenue
ÁMtTvtr. P. O. Box 1658,
Telefónar: 4503 og 4304. Winnipeg
fjarsýn, förum vér að gera oss
nokkuð réttari grein þeirra. Rauna-
legt að svo skuli það þurfa að vera,
en naumast til nokkurs að fást um,
Kristinn heitirm Stefánsson, sem
vér erum að kv'eðja, var að mörgu
ólíkur fjöldanum. Hið fyrsta, sem
hugur minn nemur staðar við, þeg-
ar eg fer að gæta að, hvernig hann
kemur mér nú fyrir sjónir, er sú
einikunn lundar hans að horfa frem-
ur inn á við en út á við. Hann var
inrfsýnn maður1 tinffranr fjöldann.
Þegar vér hugsum um lífið og menn-
ina í kring um oss, hljótum vér að
kannast við, að það er að langmestu
leyti að eins út á við. Hugurinn
stefnir út sí og æ. Alt lífið verður
útvortis. Innri maðurinn kólnar og
visnar upp. Það er bein undan-
ímugust á þeirri samkepni, þar sem
einn hrifsar af öðrum. En sam-
kepnin, látlaus samkepni, þar sem
einn ryðst um annan, og bolar eins
mörgum frá og honum er unt, til
þess sjálfur að gína yfir sem mestu;
er eitt af aðal einkennum þess lífs,
er vér lifum. Hún er því miður oft
og tíðum ljót og gerir lifið lítt girni-
legt og kemur því til leiðar, hve
margur ber skarðan hlut frá borði.
Eg hugsa að Kriitinn Stefánsson
hafi komist svo gegn um þetta líf,
að hann hafi ekki hrifsað neit frá
neinum.
Forsjónin sá honum fyrir ágætri
meðhjálp. Hiún gaf honum konu
með meiri kjark og þróttmeiri lund
1____ r\rr fvrirhVP'P’Í 11
11 ---- ** _ * iouui
fún lamar oss í bili og beygir. Hun, telínjng; ag nokkur gefi sér tíma til
jörir oss dapra og lætur oss verðal ........
,imt fyrir augum. Og þegar ólgan
verður svo mikil, að oss verður of
jrefli við hana að ráða, leitum vér
til guðs, þess guðs, er vér trúum á,
og höfum meira og minna ljóst hug-
boð um, að sé hið hulda upphaf til-
veru vorrar, og látum trúna á hann
og samfélag anda vors við hann,
hasta á ólguna i brjósti voru og
friða hið æsta geð.
Ekkert kemur eins mikilli ólgu og
umbrotum af stað í huga vorum og
dauðinn. Aldrei finnur maðurinn
sig jafn-ófæran til þess sjálfur að
sefa sitt hrelda geð eins og þegar
hann er annars vegar. Þá eys hann
að leggja rækt við hann. Að horfa
inrt í fylgsni sálar sinnar, að grafa
eftir gulli í námum eigin hugskots
síns,—þeir eru býsna fáir, sem fást
við það. En einn af þeim fáu var
hinn látni vinur vor. Hugur hans
sneri miklu, fremur inn á við en út
á við. Hann hirti miklu betur um
sinn innra mann en allur fjöldinn.
Hann mat það mest, að bjarga óð-
ulum sálar sinnar.' Hver sem hann
þekti, ætti að láta þessa einkunn
lundar hans verða sér að kenningu.
Það er skaðræðið mesta í lífinu,
eins og það er lifað dagsdaglega
kring um oss, hve mjög kepst er við
------------- 0 - . að sýnast, en lítil eða engin áherzla
»jáUfrátt af uppsprettulmduin trú- h0gg 4 ag vera. Fyrir honum vakti
rinnar. Þá verður hann þess var,l uni fram alt að vera sannur, laus
ive óumræðilega núkils virði það er við prjál og fordild, hræsni og yfir
/ö ná til þeirra. Hann skilur þá drepskap, einlægur við h'Ssannasta
” , , og bezta, sem hann hafði komio
ýrst til fulls hve nukið hann þarí &uga ^ Hailn hafði skörnrn á allri
l guði að halda. sviksemi v’ið hugsjónir lífsins, eins
Með komu sinni í heiminn hefir 0g Ijóð hans bera ljósastan vott
nannkynsfrelsarinn gjört oss þessijum. Af honum ættum vér að læra
irræði léttari og ljúfari. Hann hef-
ir kent oss að ausa af uppsprettu
lindum trúarinnar miklu betur
tnennirnir áður kunnu. Sökum
þeirrar þekkingar á vorum himn-
eska föður, sem vér eignuðumst með
honum, finnur mannssálin enn ineiri
fróun og hvíld, enn meiri fullvissu
og öruggleik, þegar hún flýr i faðm
hans meö angrið og ólguna, en henni
var unt að finna þar áður. Því
hann er sigurvegari dauðans. Hann
að friða meira um vorn innra mann
en vér gerurn, leggja meiri rækt við
innsýn andans inn í hinn ósýnilega
eniheim, forðast þenna eltingaleik út á
við eftir hégómanum og tildrinu,
vera ekki stöðugt á hlaupum út, en
koma heldur inn til sjálfra vor ; láta
heilögum kyrðarstundtim lífsins
fjölga, svo vér getum áttað oss bet-
ur á, hvað vér erum að gera, og til
hvers vér erum eiginlega að verja
lífi voru.
Kristinn heitinn Stefárxsson átti
stóra og viðkvæma lund. Það mun
hafa verið ættarfylgja. Eg þekti
hefir kent oss að ganga með djörf- systur hans til rnargra ára.
... / • I____— I./XMA ^ n44« «F1 ’A «v«lbll1
Hún
ung á hólm við hinn síðasta óvm.
Og hann hefir fengið oss vopn í
hendur, sem reynslan hefir kent að
eru sigursæl í þeirri hólmgöngu.
Aður hann kom í heiminn, var dauð-
inn djúphyggjumönnunumí mörgum
hin -mesta ógnan. Eftir kornu hans,
er broddur dauðans horfinn og
hrellingin, sem honum fylgir.
var kona, sem átti við miklu erfiðari
kjör að búa en alment gerist. Hún
átti við svo mikla fátækt að berjast,
að fremur er sjaldgæft í þessu alls-
nægtanna landi. Og hún átti við
vanhei'lsu svo imikla að ;stríða, að
hún virtist belzt engan dag lifa
þrautalaust. En> þegar komið var
inn i kofann til hennar, talaði hún
eins og drotning og leit stórt á sig
drotning. Það v'arð að
en hann sjálfur átti, og fyrirhyggju
og ráðdeild að sama skapi. Fyrir
því varð hagurinn góður, svo ekkert
brast og engar áhyggjur lögðust á
hann. Það var ávalt gott að koma
heim til þeirra, því hv'ort í sínu
lagi hafði eitthvað að bjóða, sem
aðrir höfðu ekki. Hugurinn lyftist
og fór að fljúga um heima, sem
hann var ekki vanur að ferðast um.
Ekkjan, sem hér syrgir mann sinn
látinn, fléttaði sinn sterka þátt í
bogastrenginn hans og á ekki lítinn
þátt í hve langt hann ban
Kristinn Stefánsson var enginn
auglýsingamaður. Á öllu þesskonar
hafði hann óbeit. Hann kaus sér
fremur að verða alls ekkert þektur
en að beita nokkrum auglýsinga-
brögðum. Hagyrðingsgáfuna hafði
hann þegið að vöggugjöf. Hljóm-
listin himneska hafði lagið honum 1
brjóst einn af strengjum sinum. Og
það sem hann mun hafa langað til
mest af öllu var, að láta hljóðöld-
urnar, sem hann bar í sálu sinni,
óma út í smáljóðum, þar sem honuni
hefði tekist að binda hugsanir sínar
hæfilegum orðum vorrar gullfögru
íslenzku tungu. Hann tók ungur að
yrkja. Framan af var fremur dap-
urt yfir ljóðum hans. Hann sá þá
glöggvast hina dimmari hliö lifsins
0g orti um misfellurnar mörgu, sem
lífið er háð. Það lá i loftinu þá,
fyrir 20 til 30 árum. En það birti
stöðugt yfir ljoðum hans, eins og
birt hefir yfir skáldskap samtíðar-
innar. Hennar lífi vildi hann lifa
og lifði.
Að því studdi ástúðlegt hjóna-
band, þar sem bjart v’ar í kring um
hann og fult af friði og ró. Ef
Kristinn Stefánsson hefði fengið að
lifa ein tiu ár til, er sízt fyrir synja,
að hann hefði ort fegurri ljóð en
nokkur, sem, nú liggja eftir hann.
Því honum var stöðugt að fara
fram. Um hjónabandið orti hann
eitt einkennilegasta kvæðið, sem
hann hefir eftir sig látið, á 25 ára
hjónabandsafmæli þeirra hjóna. Eg
vil benda yður sérstaklega á það,
sökum þess að það gefur að minsta
kosti nokkurt hugboð um lífsskoðan
hans. Hann segist muna kveldið
fyrir 25 árum, er hann hafi gifst.
Hiann minnir á kvíðann, er upp hafi
komið hjá þeim, er þau hugsuðu um
vandann, sem lífinu fylgir, og um
jað, hvernig ganga muni, og þung-
ann, sem Hfsvandinn lagði í hug
jeim. En
eyðimörk.
Við sáum í fjarlægð hvar sólskinið
var—t
þá sögðum við: Hann skal eg
planta þar.
Og bræða klakann og búa’ um rót
í betri jarðvegi sólu mót.
En* þurft hefir til þess þrjátíu ár
við þrælkun, hrakning, beiskju og
sár.
En hálfnaðrar aldar himin voriy á
við horfum nú loksins í sólar-gljá.
Og tuttugu ára samveru-sól
er sezt í sinn marbláa drotningar-
stól.
Og enn ertu hjá mér við mannlífs
mar,
og minninga fjöldinn kemur þar.
Og enn þá skín dagurinn okkur í
kring,
því alvara’ og trygðin slógu’ um
hann hring.
limið víðfeðma, er mennirnir dá og
láta sér vera tákn hins sterka og
varanlega. Hver góð hugsan, sem |
Vér leggjum sérstaka áherzlu á at5
_______0J| ____ 0_ „ selja meSöl eftir forskriftum lækna.
hugsuð er fyrirheit um aðra sann- Hin beztu lyf, sem hægt er aS fá,
ari og s’tærri, sem hugsuð verður er-unotuS eingöngu Þegar fér komiS
s __ . i:*.„ /.« meS forsknftina til vor, megiS þér
»»»'“*.' Hvert ljoð, sem liður ut u vera viss um ag fa, rgtt þaS sem
hugarfylgsnum ljóselskra manna her iaeknirinn tekur til.
í þessum stundarheimi, fyrirheit um'
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VRRK8TŒ61:
Horni Toronto og Notre Dama
Phone :
Oarry I«M

terry I

Þú ber enn þinn forna bruðar-kranz
úr blómstrum frá sumri þíns innra
manns.
Og sátt við hið liðna við lítum með
ró
á ljósblikið hallast að vestursjó.
En haust er nú komið og haustsins
kul,
og hér og þar eru laufin gul.
Og grasvöxnu leiðunum lágu frá
það leggur skugga götuna á.
er horfið en ekki
fær okkur
Margt andlit
gleymt,
á einverustundunum
dreymt.
Við höldum til strandar og horfum
út í geim.
Og hvað skyldi nú v’era orðið af
þeim?
Af öllum þeim er sigldu út á þetta
haf ?
Hvort eru þeir lentir, eða sukku þeir
í kaf?
Við göngum til sjávar og leiðumst
hönd í hönd.
Á hafsbrún vestri slær sólskinsins
rönd.
Hvort verður þú mér fyrri, hvort
verð eg fyrri þér
á víða þenna ægi, er hulið þér og
mér.
fegurri ljóð i eilífðinni. Barnið i
vöggunni fyrirheit um sögu, sem
nær inn í eilifðarlandið.
Nú er hann, sem vér erum að
kveðja hér, fluttur inn í land hinna
himnesku söngva. Ljóðin, sem hann
orti hér, eru að eins fyrirheit um
ljóðin, sem hann yrkir þar með
fullkomnara skilningi og liðugra
tungutaki.
Látum oss hugsa um fyrirheitin
og tileinka oss með lotningu og til-
beiðslu.
Ræða þessi er skrifuð upp eftir
að hún var flutt; áður hafði ekkert
orð verið skrifað. Efni og hugs-
anaþráður nákv'æmlega sama, en
orðin vitaskuld víða hvar önnur.
Eg hætti áður en eg ætlaði og áður
en eg hafði tæmt það, sem eg ætlaði
mér að segja, vegna timans. Fyrir
því gleymdi eg að bera fram þakk-
læti, sem ekkjan hafði beðið mig
um, til þeirra, sem heimsóttu hann
og sýndu honum sóma i sumar, er
hann var sextugur. Sú heimsókn
var honum hið mesta fagnaðarefni
og fyrir hana var hann stór-þakk-
látur. Þetta þakklæti hans og
þeirra beggja ber eg fram nú og bið
að fyrirgefa að það gleymdist áður.
F. J. B.
COLCliF/CGH & CO.
Notre Darac Ave. og Sherbrooke St.
Phones Garry 2690 og 2691
Giítingaleyflsbréí seld.
Dr. O. BJORNSON
Office: Cor, Sherbrooke & Williaai
OtLBPHONKI GARRT 32«
Office-tímar: 2—3
HEIMILI:
764 Victor 6t.«et
rBLBPUONEi GARRY 703
WÍHnipeg, Man.
Auðlegð pýzkalands.
Dr- J. Stefánsson
401 Boyd Building
COR. PORT^CE AVE. & EDMOfiTOfi 3T.
Stundar eingöngu augna, eyina. nef
og kverka sjúkdóma. — Er að hitta
frá kl. 10 — 12 f. h. og 2 - 5 e. h.—
Talsími: Main 3088. Heimili 105
Olivia St. Talsími: Garry 2315.
J. J. BILDFELL
fastbicnasali
Hoom SSO Unien Bant - TEL. 2983
Selur hás og lóOir og annaet
ait þar aClútandi. Peningaián
J. J. Swanson & G>.
Verzla með fasteégnir. Sjá um
loigu á húsum. Annaet lán og
eldsábyTgðir o. fL
H4Ib!
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
seVur líkkistur og annast
om útrarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Eonfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteina
ralt. He’mll I Qarry 2181
„ Offlco „ 800 og 878
_, ____ _______ _, „ eins og
Þegar einhver kær samferðamað- beita mestu varúð, til jiess hjálpinni
S r , •, , „ - yrðf ekki vísað a bug. Eitthvað af
ir vor hverfui; oss syni eg m hessari stórbrotnu og viðkvæmu lund
ristuAi yfir um móðuna miklu, tök- hróðir hennar. Hún gerði
um vér um hanm að hugsa i nýju hann frábitinn því að hafa mikil af
Ijósi. Því miður er manneðli voru I skifti af málum mannanna. Hann
svo farið, að meðan samferðamað- mun hafa óttast að verða við það
0_[óhreinn um hendur. Hann var ser
urinn er með oss og gengur ut og1
inn, festum vér oft fremur
.ilega dagfarsprúður maður, vandað-
athygh I ur j orðum og athöfnum og vildi
, _ ______ og athötnum og
vora við það sem gerir manninn lít- engum gera rangt til. í baráttunni
vorum, en það, sem | fanst honum rangsleitnin vaða ofan
inn i augum
gerjr hann mikinn. Oss hættir oft
miklu fremur við að dvelja með
hugann við þá smáannmarka, sem á
eru lífi voru allra, heldur en kjarn-
anra, kostina í fari mannanna. Þó
er hið bezta í fari hvers manns á-
valt sannasti mælikvarðinn. Há-
mark hugsana og Hfsstefnu hvers
manns sanmasta alinmálið. Kjarn-
inn í fari voru er hið eiginlega eðli
vort — það sem vér vildum vera
fremur eil það, sent vér crum. Hitt
En
sem okkur héðan burtu
á. Til þess að verða ekki á vegum
hennar, dró hann sig fremur út úr
og tamdi sér að vera sem allra-fá-
skiftastur um ágreiningsmálin. Það
var alls ekki vegna þess, að hann
vissi eigi hvoru megin hann vildi
vera. Alls eigi fyrir því. að hann
tæki sér ekki nærri um velferðarmál-
in. Ert hann óttaðist óhreinindin.
Honum stóð geigur af rangsleitn-
inni. Honurn óx í augum sorinn. Á
þann hátt verður margur góður
maður einangraður, svo hans nýtur
ékki. Hann bælir niður skapsmuni
sína, dregur inn hornin, leggur alls-
Þó grátt sé hárið, sem hafi’ það fent,
er heilt okkar skip, og við höfum
lent.
Því við höfum bæði bjargað því,
sem bryddi með geislum hvert ein-
asta ský.
Það líður á daginn. Við lítum með
ró
á ljósblikið hallast að Vestursjo.
Og blóm okkar fá hinn bleika lit,
og bráðum heyrum við vængjaþyt.
Og svanurinn flýgur til sólfjalla-
lands,
er sumarið veifar kveðju til hans.
skipið,
ber,
það bíður—það kvöldar—eftir þér
og mér.
Er hafsvídd þessi auð, eða hverfist
hún um lönd?
Hvort hittumst við síðar á annari
strönd ?
Þó tvær síðustu hendingarnar sé
spurningar, get eg fullvissað yður
um—og eg er sannfærður um, að
hún, sem bezt þekti hann, tekur und
ir það með mér—að svarið var ein-
dregið já í huga hans. Kærleikur-
inn sleppir ekki tökum.
Það eru ekki svo ýkja margar ís-
lenzkar konur, sem ávarpaðar hafa
verið fegurri orðum en þessum af
mönnum sínum:
Þú ber enn þinn forna brúðar-
kranz
úr blómstrum frá sumri þins
innra manns.
Á síðastliðnum 20 árum hefir
auðlegð Stór-Bretlands á hvert nef
aukist um 11 y2%. A sama tíma
hefir auðlegð Þýzkalands á hve
nef aukist um 78%.
Bkkert atriði er það sem Canada
mönnum er fróðlegra að vita um
en orsökina til þessarar afskaplegn
auðlegðar Þjóðverja.
Það væri æskilegt að þjóðin í
Canada auðgaðist, og væri oss þvi
ljúft að vita hvaða aðferðir Þjóð
verjar höfðu til þess að græða.
Það er eitt sem áríðandi er í
stríði, að gera ekki minna úr mætti
óvina sinna en hann virkilega er,
og á þetta ekki síður heima um
fjárstyrk en mannafla.
Síðan þetta strið hófst hefir oft
verið vitnað i hinn mikla- auð Stór-
Bretlands. Þess er vert að minnast
að tekjur á nef hvert, tekjur allrar
þjóðarinnar, allur auður Þýzka-
lands árið 1915 ihefir verið miklu
meira en tilsvarandi teikjur og auð-
ur á Stór-Bretlandi.
Allar tekjur Bretlands 1915 eru
taldar níu biljónir f$9,ooo,oœ,ooo')
en á Þýzkalandi fjórtán hiljónir og
fimm hundruð miljónir é$i4,500,-
000,000).
Þ'egar þessar tölur eru athugað-
ar, þá geta menn betur skilið hví-
líkt ofurefli það er sem bandamenn
eiga við að etja.
(Þýtt úr “Free Press” 28. sept.)
Þau Jón og Guðrún bjuggu fyrst
hjá foreldrum hans. En árið 1876
fluttust þau til Ameríku. Settust
þau fyrst að í Nýja Islandi og
dVöldu þar nokkur ár. Fluttust
svo upp til Winnipeg og voru þar i
þrjú ár. Fluttust svó til Argyle
bygðar 1885, þar sem Jón tók heim-
ilisréttarland. Hann var því einn
af frumbyggjum bygðarinnar.
Þau Jón og Guðrún bjuggu
saman í 37 ár, unz hún dó árið
1901. Þáu áttu ellefu böm, og
náðu fimm af þeim fullorðins ár-
um, en sex dóu i æsku. Guðný
dóttir ]>eirra giftist enskum manni
F. Waggstoff, en dó árið 1898 og
skyldi eftir fjögur ung börn sem
öll ilifa. Hin börnin, sem lifa eru:
Kristján, sem á heima í Edmonton,
kvæntur Láru, dóttur Skúla And-
erson fvrrum bónda i Argyle;
FLUTTIR til
151 Bannatyne Ave
Horni Rörie Str.
í staerri og betri verkstofur
Tals. Main 3480
KanalyElectricCo
Motor Repair Specialist
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Someraet Block
Cor. Portage Ave. og Donald Streot
Tals. main 5302.
Jón Thordarson
En
hjá
við mannlífs
enn ertu
mar
og minninga-fjöldinn, sem kemur
þar.
Og rosa-skýin risug og grá
með rökkrinu og skuggunum líða
hjá.
sina, aregui uiii nunnw,
annað er grórn. Þegar samferða- honar hömlur á sjálfan sig og lokar
maðurinn er horfinn, hverfur gróm- dyrum.
ið, en kjarninn birtist. Aðalsmarkið 1 sambandi við þessa storbrotnu
. r ti. n r. „«•*,,«- I Og viðkvæmu lund stoð það, hve
kemur fram; alt annað hverfur. ^ frf, þy, ^ ^ Qta sj41f.
Menn og viöburði eigum ver bagt | um gér fram Hann kunni ekki ag
tneð að meta rétt og skilja í nærsýn. olnboga sig áfram og mun hafa haft
Fyrst þegar vér virðum þá fyrir oss skömm á því. Hann hafði megnan
Við lítum hinn forna, farna veg
i fjarsýn andans, þú og eg.
Vor æskumeiður í órækt spratt,
og ísinn og kuldinn rót hans batt.
Og sökina leggjum við líkt og fyr
við lágar og þröngar heima-dyr.
Vor æskumeiður við hrjóstrin hófst,
í hretin og kuldann hver grein hans
ófst.
Mleð klökugt limið og blásinn börk
hann beygðist við storminn frá
Þær eru ekki margar, sem fá öðru
eins minningarblaði að fletta, að
manni sínuan látnum. Alt kvæðið
er í rauninni þakklætisóður til henn-
ar. Og hún átti hann skilið.
Eg ann hugsaninni um fyrir
heitin. AS treysta fyrirheitum, —
að lifa í fyrirheitum. Það gerði
ísraelsþjóð fræga að hún kunni að
lifa í fyrirheitum. Sökum j>ess varð
hún kennari heimsins í trúarefnum
Fyrirheitin uppfyltust Mannkyiis
frelsarinn kom. Hann var uppfyll-
ing fyrirheitanna. En um leið var
hann 6jálfur fyrirheit,—hið feg
ursta og stærsta fyrirheit, sem
mönnum hefir verið gefið. Hann
var fyrirheit um eilíft líf, eilifa til
veru. Hann var fyrirheit um nýtt
mannkyn, sem frarn á að koma hér
á þessari jörð. Það sem hann var
hér, höfum vér fyrirheit um að
verða í öðrum heimi. Það er dýr-
legasta tilhugsun vor í sambandi við
eilífðina og annað líf.
Alt lífið er fyrirheit. Líðandi
stund fyrirheit um aðra bjartari og
betri fram undan. Hvert ár og hver
öld fyrirheit um betra ár og betri
öld, með meiri þroska og fullkomn-
an. Viðarteinungurinn veiki, sem
teygir totuna upp úr moldinni, fyr-
irheit um eikartréð volduga með
Jón Thordar*on,
Eins og getið var um í Lögbergi,
lézt ða heimili sínu í Glenboro 17.
júní síðastliðinn Jón Thordarson
73 ára gamaill, eftir stutta legu.
Banamein hans var slag. Tala
frumbyggjanna sem flytjast yfir á
landið ókomna fer því óðum
fjölgandi.
Jón Thordarson var fæddur á
Vatni í Haukadal í Dalasýslu.
Foreldrar hans voru Þorður Jons-
son og Guðbjörg Sveinsdóttir. Og
ólst Jón upp hjá þeim til fullorðins
ára. Jón sálugi var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var Guðrún Jóns
dóttir frá Harastöðum í Miðdölum
Kristín, gift Pétri Erlendsyni, sem
á heima í Winnipeg; Valgerður,
gift Jóni Christofersyni, syni Sig-
urðar Christofersonar, sem heima
á að Qoverdale í Britis/h Columbia,
og Guðbjörg, ógift líka að Clover-
dale.
Síðastliðin 18 ár átti Jón heima
Glenboro. Árið 1903 kv-æntist
hann síðari konu sinni Jóhönnu
Jónsdóttur, og lifir hún mann sinn
og á heima í Glenboro. Með siðari
konu sinni átti Jön engin böm. En
hún á tvær dætur eftir fyrri mann
sinn: Guðbjörgu, gifta enskum
manni, og Ólöfu, ógifta, sem er hjá
móður sinni.
Eg get e’kki lýst Jóni betur en
með því, sem sagt var um hann í
Glenboro Gazette”: “Jón var
sériega hraustur maður alla sina
æfi. Hann var góðhjartaður, greið-
vikinn og sérlega vinsæll og glað-
lyndur, og átti flestum fleiri vini.
Enda fylgdu margir honum til
grafar.” Hann var mjög félags-
lyndur maður og tók öflugan þátt
í safnaðar og félagslifi í Glenboro.
Séra Friðrik Hallgrímsson hélt
líkræðu í kirkjunni yfir honum og
jarðsöng hann. Hann var jarðað-
ur við Mið fyrri konu sinnar og
dóttur i grafreit Glenborobúa. Að-
standendur þakka innilega öllum
þeim sem sendu blóm eða sýndu
hluttekningu sina með nærveru
sinni við jarðarförina.
Vinur.
Undraverðar tölur.
í stuttri skýrslu, nýlega
útkominni í New York, frá
félagi því er verkamála lög-
gjöf hefir með höndum, er
athygli «alþýðu dregið að
þessari merkilegu stað-
reynd að heilmikið af veik-
indum í Bandaríkjunum
veldur að meðaltali hverjum
verkamanni 9 daga tapi á
ári og tapar þjóðin við það
hér um bil $500,000,000.
petta árlega tap fimm
hundruð miljóna er hægt að
minka með því að koma
skynsamlega í veg fyrir
veikindi. Fyrsta og aðalat-
riðið er það að hreinsa vel
út innýflin. Notið Triners
Amerikan Elixir of Bitter
Wine, sem hreinsar innýflin
alveg hættulaust; það styrk-
ir meltinguna og innýflin.
pað eykur matarlyst og
heldur líkamanum hreinum
og hraustum. Triners
Amerikan Elizir of Bitter
Wine hefir ekki í sér nein
lyf, það er aðeins búið til úr
sterkum jurtum, sem hafa
mikið lækningaafl og hreinu
rauðvíni, og þess vegna
truflar það aldrei melting-
una, jafnvel hjá þeim sem
hafa allra veiklaðastan
maga.
Verð $1.30. Fæst í lyfja-
búðum.
Triners Liniment er ágætt
lyf við útvortis veiki; bezt
allra þess konar lyfja.
1 Við gigt, taugagigt, bólgu,
tognun o.s.frv. er það ágætt.
Verð 70 cents. Fæst í lyf ja-
búðum. Sent með pósti.
Joseph Triner Manufactur-
ing Chemist, 1333—1339. S.
Ashland Ave., Chicago, 111.
Barnaplágan.
1 septembermánuöi veiktust af
henni 53 böm í Ontario og 6 dóu;
í ájgúst veiktust 44 og 20 í júlí.
Flest hafa veikst í bænum Hamil-
ton.