Lögberg - 07.06.1917, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. JúNí 1917
82 Lagasafn Alþýðu
aftur á móti gefinn með lægri vöxtum en 5% og
ekki greiddur í gjalddaga, þó hækka vextimir upp
í 5%“eftir þann tíma. pó má í hvoru tilfellinu
sem er tiltaka að öðruvísi skuli vera og er það þá
gilt. Ekki er þó nóg að skrifa aðeins orðin “þang-
að til borgað er”, eins og oft er gert. Dómstólam-
ir hafa gefið þann úrskurð að það þýði aðeins til-
tekinn gjalddaga; því það er tíminn, sem borgun
er ákveðin á. Til þess að sömu vextir séu trygðir
eftir gjalddaga verður að orða víxilinn þannig:
“Með .... (vaxtarupphæðin) vöxtum til gjalddaga
og sömu vöxtum eftir það þangað til að fullu er
greiddur víxillitm. Eðe: “Með .. .*. (vaxtarupp-
hæð) vöxtum bæði fyrir og eftir gjalddaga, þangað
til að fullu er borgað”. Vextir fyrir gjalddaga eru
kallaðir vextir á lagamáli, en eftir gjalddaga eru
það nefndar skaðabætur fyrir samningsrof. pess
vegna er það að ef vextir eru ekki tilteknir í
víxlinum, þá verða þeir auðvitað fyrir dómi á-
kveðnir hinir sömu og löglegir vextir. Samt sem
áður getur dómari eða kviðdómur ákveðið hvaða
vexti eða skaðabætur, sem sanngjaraar þykja
eftir málavöxtum, þegar um það er að ræða að
víxillinn var ekki greiddur í gjalddaga. Má þá
ákveða vextina hina sömu eða lægri eða hærri, en
upphaflega var til tekið.
Víxill, sem stílaður er þannig að borga skuli
1% á mánuði, verður fyrir dómstólum ákveðinn
að vera með 5% á ári, nema ársvextir séu sér-
staklega tilteknir.
Lagasafn Alþýðu 83
önnur yfirsjón manna er sú að þeir tiltaka
stundum hærri vexti eftir gjalddaga, ef víxill sé
þá ekki greiddur. Er það t. d. orðað þannig: “fyr-
ir 7% vöxtu fyrir gjalddaga og 10% eftir gjald-
daga, ef þá er ekki borgað”. þegar þannig er
ákveðið er ekki hægt löglega að innheimta hærri
vöxtu en 5%, eða í allra hæsta lagi 7%. pað að
hækak vöxtu eftir gjalddaga er skoðað sem sekt,
en enginn einstaklingur getur sektað annan; það
er dómstólanna.
pað er álitið ljótt að setja hærri vöxtu en lög-
ákveðna á víxla og jarðaverð og þess vegna viður-
kenna lögin það ekki.
öðru máli er að gegna þegar verðbréf er gefið
fyrir vörum, þar sem gengið er út frá því að ekki
sé öll upphæðin greidd í gjalddaga. Er það títt
þegar skift er við verzlunarfélög, en slík verðbréf
eru annars eðlis en víxlar. J?á er venjulega þann-
ig kveðið að orði, sem hér segir: “Fyrir 10%
vöxtu til gjalddaga og 12% þar á eftir, þangað til
borgað er að fullu”. þetta er álitið að hafa verið
gert með samþykki beggja, þannig að seljandi vör-
unnar hafi ekki ætlast til að borgað væri að fullu
í gjalddaga. f þessu tilfelli er vaxtahækkunin ekki
talin sekt.
114. Lausafjár veð. pegar svo er tiltekið á
verðbréfi að skuldin greiðist í vörum eða ein-
hverju lausafé í stað peninga, þá er það kallað
lausafjárveð. Slík verðbréf em ekki framseljan-
leg, jafnvel þótt orðið “samkvæmt kröfu” eða
1 Glaðar stundir j;
t
»■»+♦ + ♦ + ♦+4+-»+++++-M-+++-»~»*+
Glaðar stundir áttu menn í Fyrstu
lútersku kirkjunni á fösudagskveldið.
Var þar safnast saman í tilefni af því
að veriS var ai5 enda þetta ár í skóla
séra Jóns Bjarnasonar.
Séra Rúnólfur Marteinsson skóla-
stjóri setti samkvæmið og lýsti í fáum
dráttum starfi skólans. Kvað hann
erfitt að sýna hvaða starf skólinn
hefÍSi haft með höndum aiS því er
áhrif snerti; þegar nemendurnir
kæmu út í heiminn og ættu ai5 færa
sér þai5 í nyt, sem þeim hefi5i v'eriÍS
fengiiS þar í veganesi, þá kæmi þai5
bezt í ljós, hvers virÍSi þaÍS hefÍSi ver-
iÍS. KvaÍSst hann vænta þess ai5 þeir
sem skólann kveddu fyrir fult og alt
í ár — útskrifuÍSust — skildu aiSeins
við hann aÍS líkamlegum návistum, en
létu blessun hugsana sinna hvíla yfir
honum hiÍS innra og ytra. Hina sem
kveddu skólann aðeins eftir stutt nám
kvaiSst hann vona aÍS hamingjan
leyfiSi sér að sjá heila á húfi þegar
haustaSi aftur, endurnæriSa og styrkta
eftir sumarhvíldina.
Séra H. J. Leó flutti bæn og las
biblíukafla. LagSi hann áherzlu á
þaC í bæninni, sem var einkar fögur,
aiS alt nám, sem ekki miÍSaÍSi til þess
atS fullkomna hinn innra mann og
lyfta honum á æðra og göfugra stig
væri lítils virSi. BaS hann þann sem
öllu ræSur að halda þvi ljósi fyrir
hugskotssjónum nemendanna i þess-
um skóla, sem sýndu þeith hina réttu
leiSir sannarlegs náms og verndaSi
þá frá þeim v'illigötum, sem námiS
því miSur gæti leitt til og stundum
íeiddi til.
Var þá samspil þriggja á hljóSfæri,
en Mrs. S. K.. Hall, Páll Bardal,
Efemia Thorvaldson og Halldóra
Hermann sungu sinn einsönginn
hvert. Ólafur Eggertsson og Pétur
Pálmason sungu tvísöng. Jónas
Jónasson skólakennari frá Brandon
flutti ræSu viS þetta tækifæri. Hann
var einn hinna fyrstu kennara viS
skólann, en er nú nýlega kominn heim
frá Englandi; ætlaSi í striSiS, en
komst þangaS aldrei vegna sjóndepru.
Jónasson talaSi vel og skynsam-
Iega um þaS hvilíka þýSingu mentun
og lærdómur hefSi; hversu manngild-
iS hlyti aS aukast viS þaS aS þekkja
eSli náttúrunnar í kringum sig, eins
og kent væri í vísindadeildum góSra
skóla; hvernig bókmenta lærdómur
víkkaSi sjóndeildarhringinn og veitti
fvllri skilning á lífinu; hversu hinir
andlegu kraftar mannsins hlytu aS
þroskast viS þaS aS glíma viS hinar
erfiSu stærSfræSisúrlausnir o. s. frv.
Þá kom fram einn nemendanna og
bar fram ' kveSjuorS fyrir þeirra
hönd; hafSi hann veriS valinn til
þess. ÞaS var Bergþór Johnson.
Hann lýsti því hversu mikla þýSingu
þaS hefSi fyrir framtiS hinna ungu
manna og kvenna aS hugsun þeirra
væri beint í réttar áttir og heilbrigS-
ar i byrjun námsáranna. Hyrningar-
steinar aS framtíS þeirra væru lagS-
ir á fyrstu árunum í skólanum eftir
aS þau hefSu þroskast þannig aS þau
væru fær um aS taka verulegum
áhrifum. Hann kvaS Jóns Bjarna-
soanr skóla hafa veriS þeim meira
en kalda þululærdómsstofnun; þar
hefSu fyrir þeim opnast nýir heimar
í ýmsar áttir, sem snertu hina dýpstu
leyndardóma lífslns og tilverunnar.
KvaSst hann seint mundu gleyma
þeirri alúS, ást og umönnun, sem
hann hefSi notiS frá skólastjóranum
og því hversu samtaka meSkennarar
hans hefSu veriS i því aS gera stofn-
unina þaS, sem góSur skóli ætti aS
vera. RæSa Bergþórs v'ar frábær-
lega fögur og vel hugsuS, auk þess
hversu skörulega hún var flutt. Er
þaS einhver efnilegasti ungur maSur
sem Islendingar eiga nú á námsskeiSi
og þaS er víst aS endist honum aldur
til þá kemur hann aS einhverju leyti
viS sögu Canada — ekki aðeins meS-
al þjóSarbrots vors, heldur í viStæk-
ari skilningi.
Séra Rúnólfur Marteinsson skýrSi
frá þvi, aS lærisveinum skólans hefSi
veriS ákveSiS aS rita sögu, yrkja
kvæSi eSa skrifa ritgerS um hvaSa
efni sem þeim sýndist og höfSu þeir
allir leyst þaS verk af hendi nema
einn (sökum annaj.
Eitt kvæSi hefSi komiS. ÞaS hét
“Báran”, las séra Marteinsson þaS
upp og birtist þaS hér í blaSinu.
Skólastjórinn var svo greiSv'ikinn
aS lána ritstjóra Lögbergs allar rit-
gerSirnar og birtast sumar af þeim
aS minsta kosti siSar. Gefst mönn-
um þar kostur á aS sjá hversu lifandi
er bókmentaþátttaka nemendanna á
Jóns Bjarnasonar skóla.
Þegar tillit er tekiS til þes9 aS þess-
ir nemendur eru margir fæddir og
uppaldir hér i landi, er þaS aSdáan-
legt hversu rétt íslenzkt mál er á þess-
um sögum og ritgerSum og hversu
rétt þær eru skrifaSar ritfræSislega;
er þaS óræk sönnun þess aS skólinn
er sterkur þáttur i viShaldi tungu
vorrar hér vestra.
SamkvæmiS fór alt fram á íslenzku
og var ihS unaSslegasta.
óst jórn á Rússlandi.
Allsherjar fulltrúaþing verkamanna
og hermanna lýsti þvi yfir á föstu-
daginn aS Kronstadt, hiS mikla vígi
til varnar Pétursborg væri á valdi
þeirra (fulltrúannaj og var þetta
samþykt meS 210 atkvæSum gegn 40,
en nokkrir fulltrúanna greiddu ekki
atkvæSi. ÞingiS lýsti því yfir aS
þaS ViSurkendi ekki bráSabyrgSar-
stjóriiina og hefSi tekiS stjórn lands-
ins i sínar hendur.
Dómsmálastjórinn tilkynti meS-
stjórnendum sínum þetta og þótti
þeim illa á horfast; hafa þeir reynt
aS kippa þessu í lag, en ekki tekist.
Nýmæli.
Saskatchewan stjórnin rySur braut-
ir mörgum nýmælum og framförum.
ÞaS síSasta, sem hún hefir tekiS sér
fyrir hendur, er þaS aS hjálpa þeim,
sem búskap vilja stunda meS því aS
k^upa af félögum alt autt land í fylk-
inu fyrir lægsta verS í peningum út
i hönd og selja þaS síSan bændunum
meS góSum kjörum og lágum vöxt-
um.
Jóhanna Magnússon.
Þann 13. ágúst 1916 andaSist aS
heimili sínu í þorpinu Glenboro i
Manitoba heiSurskonan Jóhanna
Magnússon, eins og áSur hefir veriS
lauslega getiS í íslenzku blöSunum.
Hún var 79 ára er hún lézt, var fædd
áriS 1837, dóttir Jóns Steindórssonar
frá DrápuhlíS í Helgafellssv'eit í
Snæfellsnessýslu á íslandi og konu
hans SigriSar Vigfúsdóttur, er var
norSlenzk aS uppruna.
9 ára gömul misti hún föSur sinn,
fór hún þá í fóstur til þeirra merkis-
hjóna SumarliSa Þorkelssonar og
Salvarar Gísladóttur á Svelgsá i
Helgafellssveit, og ólst hún upp hjá
þeim til fullorSins ára. Þegar hún
fór frá þeim fór hún aS Hrísá í sömu
sveit og var þar í nokkur ár, hjá
GuSmundi Magnússyni bónda er þar
bjó, hún fluttist meS honum aS Helga-
felli, hinu forna höfuSbóli Snorra
og GuSrúnar. Hjá GuSmundi kyntist
Jóhanna sál. eftirlifandi manni sin-
um Halldóri Magnússyni Kikulásson-
ar frá Narfaeyri á Skógarströnd
(bróSur GuSmundarJ er var henni
þar samtíSa. Eftir árs dvöl aS Helga-
felli flutti Jóhanna aS Þingvöllum i
sömu sveit, og þaS sama ár giftist
hún Halldóri unnusta sínum og fluttu
þau nærri strax í kauptúniS Stykkis-
hólm á Snæfellsnesi og voru þar
fyrstu sex árin.
Frá Stykkishólmi fóru þau hjón
aS Helgafelli og bjuggu þar í átta
ár, þaSan fluttust þau til Canada
1883. Voru þau fyrstu tvö árin í
Winnipeg borg í Manitoba. Þá voru
íslendingar sem óSast aS byggja upp
Argyle nýlenduna og þangaS fluttu
þau eftir tveggja ára dvöl í Winni-
peg, festu þau heimilisréttarland níu
milur suSvestur frá Glenboro og
bjuggu þar myndarlegu búi þar til
voriS 1916 aS þau létu af búskap og
fluttu til Glenboro.
Þau hjón Halldór og Jóhanna sál.
eignuSust fjögur börn. Mistu þau
dreng á íslandi þriggja ára gamlan
er GuSmundur hét; annar sonur
þeirra er bar sama nafn dó 1904 hjá
þeim í Argyle bygSinni, eftir stutta
legu í lungnabólgu, 29 ára gamall.
Var hann hinn mesti efnis maSur og
valmenni; hann var kvæntur önnu
Kristínu Pétursdóttur ættaSri úr
Þingeyjarsýslu. Son eiga þau einn
á lífi er nú er næstum fulltíSa og
Halldór heitir. Tvær dætur þeírra
eru á Jífi, Matthildur, gift Stefáni
Christie, merkis og stórefna bónda
í Argyle bygSinni, og Kristjana, gift
Stefáni Árnasyni til heimilis aS
Blaine, Wash.
Jóhanna sál. v'ar meSalkona á vöxt
og fríS sýnum og hinn mesti víkingur
í baráttu lífsins; bar hún sín nærri
80 ár meS prýSi og þreki. Hún var
greind kona og skemtileg i samræS-
um, hún var fyrirmynd á heimili,
hjartagóS, og mátti ekkert aumt sjá.
Umhyggjusamari og nákvæmari móS-
ur og eiginkonu er vart hægt aS hugsa
sér. Hún var í hvívetna ágætis kona.
ÞaS slys henti hana, stuttu áSur
en þau hjón brugSu búi aS hún datt
og mjaSmarbrotnaSi; komst hún al-
\T '* „ •• L* V* támbur, fjalviður af öllum
Wyjar vorubirgðir tcgundum, geirettu, ogai.-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarint.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
------------------- Limited -----------------
HENRY AVE. EAST WINNIPEG

GAMLA EPLATRÉÐ
pegar þér finst veturinn á hinum opnu, skjól-
lausu sléttum vera of kaldur. pegar þú hugsar um
loftslagið, þar sem allar f jórar árstíðimar taka hönd-
um saman og þig langar þangað; þar sem gleðileikir
geta haldið áfram alt árið undir beru lofti. pegar
þú hugsar þér að byrja á ný í nýjum stað á nýju
heimili; þar sem vinnan er bæði skemtileg og heil-
næm; þar sem þú getur unnið með heilanum ekki
síður en höndunum; þar sem þú þroskast sjálfstæð-
ur á tíu ekrum; þar sem vagn, plógur og herfi eru
einu áhöldin, sem þú þarfnast; og svo eitt hes'tæki;
þar sem öll félagsleg þægindi eru hin sömu og þú
nú hefir. — Hugsaðu þér bara aldingarð í Similk-
ameen dalnum í British Columbia; hugsaðu þér 50
tré á einni ekru og 10 kassa af trénu, sem er $1.50
virði kassinn heima hjá þér.
Vér höfum eitt hundrað og einn aldingarða.
Spyrjið oss hvemig þér eigið að fara að því að verða
sjálfstæður á $1,000 eða hvemig þér eigið að verða
yðar eiginn landsdrottinn á $500. Látið heifá yðar
vinna. Frímerkisverð veitir yður ferð til þessa und-
urfagra dals, ef þér látið hugann fljúga þangað;
samfara myndabókinni, sem vér sendum yður.
y Skrifið oss.
SIMILKAMEEN FRUIT LAND COMPANY LTD.
602 Great West Permanent Bldg.
Winnipeg.
Larsen’s Rheumatism Sanitorium
449 Main St. Phone: M. 4574.
Arkansan hvera aðferð er höfð við liðagigt, bakgigt og
húðsjúkdómum.
Gigt orsakast af þvagsjúkdómum í blóðinu; þig losnið
við það á þennan hátt.
Fimm ára reynsla við Arkansas hverina.
Hér eru taldir fáeinir af hinum mörgu sjúklingum, sem
geta sagt ykkur um lækninguna, sem þeir fengu í Larsen’s
gigtarhælinu.
Mrs. J. L. Knight, Ph- G. 399.
Mrs. A. H. Hoskings, 712 Portage Ave.
Mr. A. Corbett, Shipman Court, Suite 15.
Mr. W. H. Steadman, C.N.R. Weightmaster, Fort Rouge
Mr. A. W. Amott, Transcona.
drei á fætur aftur og var rúmföst
meira en hálft ár. Árin voru orSin
mörg, hún var orSin þreytt og fagn-
aSi hvildinni og ljósi eilífSarinnar og
frelsaranum, sem hún hafSi óbilandi
trú á. JarSarförin fór fram þann
15. ágúst frá íslenzku kirkjunni í
Glenboro aS viSstöddum flestum ís-
lendingum hér. Séra Fr. Hallgríms-
son frá Baldur jarSsöng hana. Bless-
uS sé minning hennar.
Kunnugur.
1
IÓL8EIX
IÓLSKIN
S
bamið má nærri geta, og nú fann seppi til þess
að hann mundi ekki lengur verða vinalaus.
Hann fór heim með fjölskyldunni og enginn
hundur hefði getað óskað sér betri æfi en seppí
lifði nú. Hann lék sér við bömin, ferðaðist með
húsbóndanum og lá oft við fætur húsmóður sinn-
ar, sem strauk svarta skrokkinn hans.
pað átti ekki fyrir seppa að liggja að eiga
svona góða æfi lengi. Einn morgun- kom hús-
bóndi hans út, dapur í bragði og í hermanna föt-
um. Hann klappaði hundinum, sem strax hljóp
til hans, sté svo upp í vagn og ók af stað. J?etta
var í síðasta skiftið, sem seppi sá húsbónda sinn,
sem ætíð hafði verið honum svo góður, síðan hann
kom þangað. Nokkm eftir þetta kom ekki litla
bamið út, eins og vandi þess var til, og saknaðí
hann þess mjög. Nú lék litli drengurinn sér
ekki heldur lengur við hann, heldur sat hjá honum
með handleggina um hrokkna hálsinn hans og
grét. Seppi skildi, þó hann væri aðeins hundur,
að einhver djúp sorg hafði lagst yfir heimilið og
hann samhrygðist innilega vinum sínum, þó Jiann
gæti ekki sýnt það á neinn hátt. Hann tok nú
líka eftir því, sér til mikillar hrygðar, að húsmóðir
hans, sem honum þótti svo undur vænt um, varð
fölari og daprari með hverj um degi sem leið. Hún
sat oft úti í garðinum og þá lá seppi ætíð við fætur
hennar og horfði upp til hennar, en svo fór hún að
koma sjaldnar út í garðinn, og loks kom hún ekki
oftar, og seppi beið árangurslaust við auða sætið
í garðinum. Nokkm seinna var farið burt með
litla drenginn. Hann var nú eini vinurinn, sem
hundurinn átti eftir og þessa síðustu tíma höfðu
þeir aldrei skilið, því það var eins og þeir skildu
sorgir hvors annars svo vel. Drengurinn hafði
grátandi beðið um að hundurinn mætti fylgjast
með sér, en það var ekki leyft, svo þeir urðu að
skilja.
petta voru ðaprir tímar fyrir hundinn, því nú
voru allir hans góðu vinir horfnir, en í þeirra stað
kom þessi harðbrjósta húsbóndi, sem hann nú
hafði og sem ætíð hafði um það eitt hugsað að
láta hann vinna sem mest, maðurinn, sem segt er
frá í byrjun sögunnar. Enginn á heimilinu
hafði verið vingjamlegur við hann, enginn neitt
skift sér af honum, nema ef hann átti eitthvað
að vinna. Og nú lá hann þama einn og vinalaus,
hann, sem hafði þó eitt sinn átt svo marga vini.
J?egar hundurinn var í þessum hugleiðingum,
heyrði hann að gengið var heim að kofanum, sem
hann var í. Hann vissi að það var húsbóndinn
og heyrði hann segja að gamli hundurinn væri
orðinn svo latur, að það væri ekki til neins að láta
hann lifa lengur. “Jæja”, hugsaði gamli hundur-
inn, “endirinn er þá kominn”. Nú kom húsbónd-
inn inn og kallaði á hann. Seppi gekk út á eftir
honum, hann var ánægður að fá nú hvíld. Eitt
skot reið af og æfi gamla hundsins var á enda.
Lilja Johnson.
Frá 73 ára Sólskinsbami.
Ljómandi blika nú laufin á meiði,
lifnar og þróast hvert fræ í mold,
skrúðfögur ljósdrotning skín nú í heiði
skuggum alls mannlífs eg bið að hún eyði
og vermi’ alt hið kalda er finst á fold.
Nú er komið sól og sumar
signi drottins mundin hlý.
Alt hvað lifir ofar moldu
öllu gefur fjör á ný.
Blóm og jurtir bráðum dafna,
tognar grein af laufi þyngd,
öll er skepnan nú að nærast
nýjum krafti og verða yngd.
Lofum hann, sem lífið vekur,
lagt í dvala um vetrar stund.
Nú vér sjáum náttúmna
nýja rísa af höfgum blund.
Blessuð Sólskinsbömin góðu,
breiðið faðm mót vorsins yl.
óskum, biðjum, að hann þíði
allan klaka, sem er til.
J. E.
Að finna tölur.
Taktu sex pappírsblöð eða spjöld og skrifaðu á
þau þær tölur, sem hér em prentaðar fyrir neðan
— einn talna flokk á hverri örk — með þessu móti
geturðu látið mann hugsa sér einhverja tölu og
sagt honum hver hún er. J?að er gert svona.
Biddu einhvem að hugsa sér vissa tölu; hverja
tölu sem hann vilji; þegar hann er búinn að því
þá sýnirðu honum pappírsblöðin með tölunum á
og biður hann að segja þér á hverjum af þlöðun-
um sú tala komi fyrir, sem hann hafi hugsað sér.
Eftir augnablik geturðu svo sagt honum hver
talan sé og verður hann þá steinhissa. J?etta er
mjög auðvelt. J?ú þarft ekki annað en að leggja
saman tölumar, sem fyrir koma í efra hominu
til hægri handar á öllum þeim pappírsblöðum, sem
hann segir að talan komi fyrir. J?áð sem út kem-
ur er talan sem hann hugsaði sér. Setjum til
dæmis að hann hafi hugsað sér töluna 47; sú tala
er á fyrsta, öðru, þriðja, fjórða og sjötta pappírs-
blaðinu. Tölumar á efra hominu hægra megin
á þessum bappírsblöðum eru: 1, 4, 8, 2 og 32. J?eg-
ar þær em lagðar saman verða það 47 og það er
talan sem maðurinn hugsaði sér.
Með þessu má finna út hversu gamalt fólk er
og gera sér alls konar glaðar stundir á einfaldan
hátt.
Sumir þekkja leik, svipaðan þessum, en þá eru
það venjulega tölumar í vinstra hominu, sem þeir
hafa lært að reikna eftir og þess vegna fara þeir
vilt í þessu. Hér em tölumar:
1 3 5 7 9 11 1 1 3 6 7 10111 2
113 15 17 19 21 23 114 15 18 19 22 23
|25 27 29 31 33 35 |26 27 30 31 34 35
37 39 41 43 45 47 138 39 42 43 46 47
|49 51 53 55 57 59 150 51 54 55 58 59
1 5 6 7 13 12 4
114 15 20 21 22 23
|28 29 30 31 36 37
|38 39 44 45 46 47
152 53 54 55 60 13
! 17118119
|22|23|24
128129130
! 50| 51152
[56157158
20121!161
25|26|27|
31l48|49[
53154155!
59! 601311
Þegar þaS kemur hingaS er þaS bláfátækt. En þaS
kemst undur vel áfram. Þegar þaS tekur sér landblett,
byrjar þaS undir eins á því aS búa sér til stóran mat-
jurtagarS og sáir í hann til alls konar áv'axta; bændurnir
fara oft út í skóga til þess aS vinna sér inn peninga, en
konurnar eru eftir heima til þess aS sjá um garSana og
heimiliS yfir höfuS.
Sumt af þessu Galiciufólki byrjar meS því aS rySja
svolítinn blett í skóginum, hreinsa hann og blægja, til
þess aS rækta hveiti, bygg eSa hafra til matar. Þá er
þaS stundum aS bletturinn er svo lítill aS ekki er hægt aS
vinna hann meS skepnum; konurnar taka þá plóggarm,
sem margar fjölskyldur kaupa í félagi og plægja blettinn
meS því aS ganga sjálfar fyrir plóginum. Þannig fara
þær frá einu heimilinu á annaS og hjálpa hver annari.
Svo er bletturinn sleginn meS orfi og ljá og korniS þurk-
aS og hryst úr stöngunum ofan á ábreiSu. SíSan er þaS
tekiS og malaS eSa mariS milli steina.
Þetta er aSferSin, sem fátækasta Galiciu fólkiS hefir,
þegar þaS er aS byrja í þessu landi. En sumst^Sar hefir
þaS haft sig svo vel áfram aS þaS er orSiS stórríkt.
ÞiS sjáiS hér á myndinni Galiciu konu, sem er aS tína
saman kornstangir á akurbletti og tv'ær litlar stúlkur
meS henni, sjálfsagt dætur hennar.
Sólskin ætlar seinna aS segja ykkur meira af Galiciu
fólkinu.
\ 9 10 11 12 13 8 133 34 35 36 37 32
114 15 124 25 26 27 [38 39 40 41 42 43
128 29 30 31 40 41 144 45 46 47 48 49
|42 43 44 45 46 47 150 51 52 53 54 55
|56 57 58 59 60 13 156 57 58 59 60 46
Gjöfin.
Gömul lítil saga sett fram í birtuna.
I koti einu hér um bil í miSjum skóginum gjörSist
sagan. Fátæk þurrabúSarkona sat inni í aSalherberginu
me'S fjögra vikna gamalt barn á brjóstinu. MaSurinn lá
uppi í rúmi og svaf, hann var nýkominn heim. þreyttur
og svangur, eftir erfiSa vinnu allan
daginn. Nokkrar eldiviSar spýtur
loguSu í ofninum, sem köstuSu ým-
ist daufum eSa skærum bjarma á
hinar mögru og mjallhvítu hendur
móSurinnar, og á barniS, sem blund-
aSi í kjöltu hennar. Á milli hennar
og ofnsins stóS stór grár köttur, sem
ýmist horfSi á hinar logandi spýtur
eSa á móSúrina, — eins og hún
væri nákvæmlega aS velta því fyrir
sér hvort betra mundi fyrir sig þá
um nottina aS gista hjá ofninum
meS eldinuni, eSa móSurinni meS
barniS. Þá heyrSist marra í snjón-
um fyrir utan, — dyrnar opnuSust
og inn fyrir hurSina kom kuldaleg-
ur og litill drengur, hér um bil á
áttunda árinu.
Galiciu fólkið.
i.
ÞiS hafiS öll heyrt talaS um Galiciu fólkiS. “Gallarnir” er þaS venju-
lega kalIaS.
ÞaS er einkennilegt fólk aS mörgu leyti og merkilegt aS mörgu leyti.
“En hvaS þú kemur seint, góSi
minn!” sagSi konan viS hann.
Drengurinn svaraSi ekki, en blés
í hendurnar og stappaSi niSur