Lögberg - 09.10.1919, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FluíTUDAGINN 9. OKTOBER 1919.
Stöðugur sársauki
eftir máltíðir.
ÓPOLANDI DYSPEPSIA LÆKN-
UÐ MEÐ ‘““FRUIT-A-TIYES”
St. Martins, N. B.
“Um tvö ár hafði eg þjáðst gríð-
arlega af Dyspepsía. Eg kvald-
ist einkum eftir máltíðir; kendi á-
kafs verkjar í síðunum og bakinu
og fékk oft fádæma beiskju í
munninn.
Eg reyndi marga lækna árang-
urslaust. En undir eins og eg
tók að nota “Fruit-a-tives”, fór
rnér að batna, þótt alt annað
brygðist.”
Mrs. Hudson Marshbank.
Hylkið á 50c., 6 fyrir $2.50, og
reynsluskerfur á 25c. Fæst hjá
öllum lyfsölum og gegn fyrirfram
borgun beint frá Fruit-a-tives,
Limited, Ottawa.
Verzlun Bandaríkjanna
við Bretland.
Eftir Patrick O’Flathery.
Hið nýmyndaða félag til efling-
ar á verzlun á milli Bretlands og
Bandaríkjanna hefir nýlega bent
á hættu -þá í sambandi við verzl-
unarviðskifti þessara ríkja, sem
stafi af peningaverðinu brezka á
markaðinum í New York.
Bent er á að pund sterling, sem
vanalega sé virði $4.86, sé nú að
eins $4.15 virði í New Ýork, og er
bent á að þetta ástand sé eins al-
varlegt fyrir Bandaríkin sjálf
eins og það er fyrir Bretland.
“í fljótu bragði getur það sýnst
aðgengilegt að Bretar skuli þurfa
að kaupa efni frá Ameríku til
þess að geta selt vörur sínar þang-
að aftur,” sagði G. M. G. Casset,
formaður verzlunarráðs Banda-
ríkjanna, sem nýstofnað er í
að kaupa meira af Bandar:
mönnum um fram vörurnar,
gjaldimiðil Breta og þar af leið-
andi hækkun á verði á öllum vör-
um, sem Bretar kaupa í Banda-
ríkjunum, þá er þessi verzlunar-
skuld hinn versti óvinur framtíð-
ar verzlunarsambands Bandaríkj-
anna og Bretlands, og verzlunar-
menn Bandaríkjanna ættu að
muna eftir því, að nú sem stendur
—þótt innflutningsbanninu hafi
verið lyft á Bretlandi, þá ættu
þeir ekki að demba vörum inn á
brezka markaðinn, sem Bretar
þurfa ekki á að halda.
Áður en stríðið skall á, þá áttu
Bandaríkjamenn verzlunarskipa-
flota, sem til samans var 900,000
smálestir (tonn).
Nú er verzlunarfloti þeirra
meiri en allra annara þjóða í
heimi, að Brétum einum undan-
teknum. Árið 1912 nam útfluttur
verksmiðju iðnaður Breta 1,925
miljónum dollara, en nú er árleg-
ur útflutningur þeirra í þeirri
grein 200 miljónir dollara.
Fyrir stríðið var það að eins ein
þjóð, sem Bretar óttuðust að
nokkru í verzluanrsamkepninni,
það voru pjóðverjar.
En nú sjá þeir Bandaríkin vera
að ná haldi á heimsverzluninni —
Bandaríkin eru að verða hjarta-
punktur iðnaðar framleiðslunnar
í heiminum.
Verzlunarástandið óheilbrigt.
Verzlun Ameríku, eins og nú
standa sakir, er óheilbrigð. Banda-
ríkin fæða og klæða Evrópu án
þess að hafa hugmynd um hvenær
þeir fái borgað fyrir vörur þær,
sem þeir lána.
Síðustu fullkomnar verzlunar-
skýrslur, sem eg hefi við hendina,
frá marz 1919, sýna hvert stefnir.
Eftirfarandi skýrsla er talin í
miljónum:
Útfl. frá Innfl. til Mis-
Bdr. til Bdr. frá mun.
Hún trúði því að það
hefði lœknað hana.
Winnipeg kona fær heilsu við að
brúka Tanlac, öllu fólki sínu
til undrunar.
“Heilsubót mín hefir vakið al-
menna und,run hjá öllum þeim,
er vissu hve mikið eg hafði liðið,“
sagði Mrs. Amelia Hooley, að 863
Fleet Street, Fort Rouge, Winni-
peg, Canada, núna fyrir skemstu,
og er vitnisburður hennar einn af
þeim merkustu, sem enn hafa
þekst í sambandi við Tanlac.
“Eg hafði verið ákaflega heilsu-
veil í allmörg ár,” bætti Mrs.
Hooley við, “og þrátt fyrir allar
hugsanlegar lækninga tilraunir,
þá fór þó heilsu minni hnignandi
dag frá degi. Og eg var farin að
halda, að Tanlac ætlaði gersam-
lega að bregðast vonum mínum,
með því að engin veruleg bata ein-
kenni virtust koma í ljós framan
af, eiginlega ekki fyr en eg var
komin nokkuð ofan í þriðju flösk-
pna. Eg var því komin á fremsta
hlunn með að leggja árar í bát og
hætta að nota það, og hefði það
þó verið sú hættulegasta yfirsjón,
er hugsast gat, því nú hefi eg af
völdum þess hlotið fulla bót meina
minna, og er orðin öldungis eins
og ný manneskja.
“Eg þjáðist af hinni illkynjuð-
ustu magaveiki og hafði þar af
leiðandi mist matarlystina með
öllu. Jafnvel allra ljúffengustu
réttir virtust mér ógeðslegir og ó-
ætir. pað stóð á sama hvað lítið
eg borðaði, mér varð óglatt af gasi
og annari ólgu. Ofan á alt það
viðskiftamennirnir, sem eru alger-
lega upp á kaupmennina komnir.
pað er ekki ósjaldan að konur,
sem hafa skilið börn sín eftir
heima bæði hungruð og veik,
sjást á götum úti að biðja konur
þær, sem mjólk selja, að láta sig
fá að eins hálfa flösku af mjólk
fyrir verð, sem er með öllu óaf-
sakanlegt; en mjólkurkonurnar
daufheyrast tíðum við bænum
mæðranna, láta stundum sem þær
hvorki sjái þær né heyri.
Og við þetta bætast hinar ægi-
og eg sagði um daginn. Verkföll
og krafa um kauphækkun hjálpa
bara auðfélögum, og það skilja
allir, sem nokkuð vilja hugsa út í
það, að prísahækkun á hvaða vöru-
tegund sem er, kemur af því að
það er minna til af þeirri og þeirri
vöru en eftir er spurt. En ef meira
er til af vörunni á markaðinum,
en hægt er að koma út eða selja,
þá má hún til að lækka í verði.
En hún gerir það aldrei með verk-
föllum, kauphækkun, eða með því
að stytta vinnutílmann og hindra
legu drepsóttir, taugaveikin og framleiðslu allra vörutegunda. —
bólan, og við þeim drepsóttum er ;pað verður að finna annað betra
engin vörn, né heldur hjálp fyrirjráð, ef duga skal.
þá, sem þjást.
Óskiljanlegt má það heita, að j
choleran, sem geysaði síðastliðið |
sumar, skyldi hætta eins og af
sjálfu sér. En nú geysar þar bæði
taugaveikin og bólan, og er stjórn-
Gamall verkamaður.
Guðrún Jónsdóttir.
1850—1918.
Á síðastliðnu hausti, þegar land-
í.*!?!rl#S_!68íaiíB tÍ!.,þ,eSS að|farsóttin geysaði hér um slóðir
og svo mörg skörðin voru höggin
stemma stigu fyrir sjúkdómum
þessum, getur ekki einu sinni lagt
til við í líkkistur utan um þá
tíauðu, eða séð um flutning á lík-
um þeirra til kirkjugarðs, og
liggja líkin því oft dögum saman
áður en þau eru grafin.
pað er því ljóst, að fólk undir
slíkum kringumstæðum sem krefst
yfirnáttúrlegs þreks af fólki, sem
er lamað og sárþreytt, að það get-
ur ekki haldið jafnvæginu til
lengdar.”
hér eins og víðar, andaðist Guð-
rún Jónsdóttir, eiginkona Brynj-
ólfs Jónssonar, á heimili sínu
skamt frá Wynyard-bæ. Dauða
hennar bar að hinn 31. dag októ-
bermánuði 1918. Hafði hún um
fjöldamörg ár verið afar heilsu-
biluð og að síðustu var það brjóst-
veiki, sem leiddi hana til bana.
Guðrún sál. fæddist á Litlu
Laugum í Reykjadal í pingeyjar-
' sýslu 10. sept. 1850. Var hún dótt-
ir þeirra hjóna, Jóns porgrímsson-
j ar og Elínar Halldórsdóttur, sem
j þar bjuggu. Hjá foreldrum dvaldi
------ | hún til átta ára aldurs, en þá var
Eftirfylgjandi er útdráttur úr hún tekin til fósturs af Jóni og
Af hverju prisar fara upp.
ræðu, sem Wilson forseti Banda-
Guðrúnu föðursystur sinni, sem
bættist svo áköf gigt, er lagðist í ne^a * hug, að sá maður viti ekki
ríkjanna hélt nýlega, og fáir munu bjuggu í Garði við Mývatn. Hjá
vera svo heimskir, að láta sér j þeim hjónum dvaldi hún þar til er
Bretlands .... , 132.3 18.9 113.4
Frakklands 91.2 5.7 85.5;
Italu . 37.0 1.7 35.3
Belgíu , 38.0 38.0
Spánar 6.8 2.3 4.5
Svisslands .. 5.9 1.6 4.3
Hollands .... 10.9 5.0 5.9
Noregs . 16.3 .5 15.8 í
Svíþjóðar .... 18.0 .3 17.7
f allri Evr... 387.3 41.9 345.4;
vinstri fótinn og alla leið upp i
mjöðmina; mátti eg mig stundum
hvergi hræra, og var því að sjálf-
sögðu að miklu leyti rúmföst. pó
var gigtin oftast nær langverst á
hvað hann fer með eða geti ekki
fundið orðum sínum stað, og þar
eð það er í samræmi við það sem
eg hefi áður ritað, læt eg það hér.
Með vaxandi prísum á lífs- j liðnu
nauðsynjum kemur krafa umímanni
hún fluttist til Ameríku árið 1873.
Með fleiri íslendingum settist
Guðr. sál. að í Roseau-bæ í Ont-
ariofylki, og vann þar hjá hér-
lendu fólki fyrsta árið. En að ári
giftist hún eftirlifandi
sínum, Brynjólfi Jónssyni
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið tilúr hin-
um beztu, elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbak
mig að vera á fótum. Eg var að j ííjörn, — ef ekki er neinn annarjlíka hafði komið frá íslandi árinu
5 ® | brendi stundum beinlínis skinnið *r hækkandi kaupi koma hækk-
York, og afleiðingarnar verða pannig sendu Bandaríkin á ein-
þær, að Bretar verða neyddir til í um einasta mánuði 387.3 miljónir
þess að hætta að verzla í Banda- dollara virði af vörum til Evrópu,
ríkjunum og leita þangað, sem j en á sama tíma námu innfluttar
þeir fá meira fyrir sína peninga,
heldur en þeir gera hjá Banda-
ríkjunum.
A8 kaupa brezk verðbréf.
Eini vegurinn fyrir Bandaríkin
til þess að bæta úr þessu, er að
kaupa eins mikið af brezkum
verðbréfum eins og mögulegt er,
og kaupa eins mikið af vörum, sem
Bretar hafa til sölu og nothæfar
eru Bandaríkjunum og þeir geta.
Andvirði þess mundi gefa Bret-
vörur frá Evrópu 41.9 miljónum,
svo að á þessum eina mánuði varð
verzlunarhalli Evrópu 345.4 milj.
dollara.
Er þá nokkuð að furða sig á, þó
peningar Evrópu hafi fallið I
Bandaríkjunum?
pað er meira af Evrópu pening-
ulm komið til Wall Street heldur
en þeir þar hafa nokkurt brúk fyr-
ir, og þegar svo er ástatt ein-
hverja vöru, þá hlýtur hún að
falla, og peningar Breta eru engin
um nóg fé til þess að borga með j undantekning þar frá, og nú í
vörur þær, sem þeir kaupa í fyrsta sinni í sögunni er máltæk-
Bandaríkjunum, þar til þeim jg enska( sem hefir verið á tungu '
vinst tími til þess að framleiða allra þjóða frá ómuna tíð, að
nógu mikið af vörum sjálfum til j “pound is pound the world
þess að selja, og jafna þannig around” (pund er punds virði,
reikningana á milli innfluttu og, hvar í heimi sem er) ekki ábyggi-
útfluttu varanna, og á þetta at-, iegt lengur I New York.
riði leggur Verzlunarráðið alla j ______^ t»______
þá áherzlu sem það getur og skor- j
ar á Bandaríkjamenn að taka það j
til greina.
“pegar innflutninga bannið j
var afnumið, 1. -sept. síðastl., lag-;
aðist verzlunin brezka nokkuð, en j
Rússneska þjóðin að-
fram komin.
en alt kom fyrir ekki. Eg kvaldist
án 'afláts og lá vakandi mestan
hluta næturinnar, hugsjúk og kvíð-
andi fyrir morgundeginum. Eg var
sannfærð um að þá og þegar mundi
dauðann bera að og hafði því bein-
línis gefið upp alla von um bata.
Síðastliðið ár var farið að reyna
að ráðstafa börnum mínum —
koma þeim fyrir hjá vandalausu
fólki. Taugar mínar voru orðnar
svo veikar, að eg þoldi ekki há-
vaðann eða ysinn sem börnin
gerðu, er þau voru að leikjum, og
meðfram vegna þess, hafði verið
áformað að koma þeim fyrir ann-
ars staar.
Eg hafði svo að segja tapað öll-
um líkamsþunga, var eiginlega
ekkert annað en skinin bein; þeg-
ar eg byrjaði að nota Tanlac, vóg
eg að eins níutíu og þrjú pund.
Maðurinn minn hvatti mig til
þess að reyna Tanlac áfram, þótt
andi prísar á vörunni, er þeir
framleiða, sem kauphækkunina
fengu; — ekki samt samsvaran-
leg prísahækkun, því verkstæða-
eigandinn er ekki ánægður með
príshækkun í samræmi við vax-
andi kauphækkun, heldur hækkun
töluvert meiri en kauphækkun
verkamanna krefur, og hvers
kauphækkun er vanalega bara
brúkuð sem skálkaskjól fyrirí
prísahækkuninni Verkamennirn-
ir, sem ekki fá kauphækkun þeg-
ar þeir krefjast þess, gera vana-
lega verkfall. En verkfallið gerir
alt verra viðfangs. pað tekur
fyrir framleiðslu, það hefir áhrif
á járnbrautir, það varnar út-
breiðslu vörunnar og eyðileggur
markaðinn, svo bráðum er ekkert
til að kaupa. Svo kemur stór
viðbætir við vöruprísaan, vegna
þess að svo lítið er til af vörunni,
að það mætir ekki eftirspurninni.
parna kemur alveg það sama
hartnær 10 ár, en fluttu þá til N.
Dakota í Bandaríkjunum árið
1883, og bjuggu þar í grend við
Mountain þar til árið 1905, að þau
fluttust með börnum sínum vest-
ur í Vatna-nýlenduna í Sask, og
námu land skamt frá þar sem
Wynyardbær stendur nú par
bjuggu þau ávalt síðan.
peim hjónum varð níu barna
auðið; af þeim dóu þrjú í æsku,
en hin sex lifa móður sína; öll
eiga þau heima hér í grend við
Wynyard, nema það yngsta, og eru
nöfn þeirra sem fylgir: Jón, Stein-
grímur, Kristinn, Haraldur,
Franklin, Elín Guðrún og Karó-
lína Arnfríður.
Ulm þessa látnu konu má það
fyrst og fremst segja, að hún var
mjög ástrík móðir og vildi sífelt
breiða sig út yfir börnin með þýð-
um kærleik, og stundaði heimili
sitt og börnin af mikilli skyldu-
rækni meðan heilsa leyfði. Skyldu-
rækni hennar var í hvívetna mik-
áhrifin sýndust eigi mikil í fyrst- -
unni, og eins og áður hefir verið
tekið fram, fór eg ekki að verða
vör við nokkur veruleg umskiftl
fyr en eg var langt komin úr
þriðju flöskunni. Nú hefi eg alls |
il, en tápið ekki að sama skapi;
kom því oft fyrir, að hún hartnær
gengi fram af sér að ljúka þeim
verkum, sem henni fanst skyldan
bjóða sér að leysa af hendi. Hún
var ákaflega vönduð i dagfari og
þoldi ei að á menn væri hallað;
var fljót til að fyrirgefa og fús
að færa til betri vegar. En lundin
átti ekki táp að sama skapi. Hafði
það svekt hana mjög að verða að
hverfa frá foreldrum sínum, svo
stálpuð sem hún var þá orðin, og
leit svo út sem hún aldrei biði
þess fullar bætur, að hafa þannig
orðið að fara frá þeim.
Eins og vikið var að áður, var
hún fjölda mörg ár ákaflega bil-
pð á heilsu. Fór að bera á því
heilsuleysi undir eins eftir fyrstu
tíu ára dvölina hér í landi. Og
svo ágerðist heilsuleysið alt af
meir og meir. Var því síðari hluti
æfi hennar stöðugur krossburður.
Hefði sá krossburður þó sjálfsagt
verið miklu þyngri en hann reynd-
ist að vera, ef ekki hefði hún á-
valt notið samhygðar og ástríkrar
aðhlúunar eiginmanns síns og
barna sinna. Kross hennar var
líka þeirra kross, og reyndu þau
eftir því sem unt var að bera hann
með henni og létta sem mest henn-
ar hlut. Eðlilega var þeim þá
krossinn oft þungur líka, en þau
létu það þá verða tilefni til að
leiða sig nær honum, sem kallar
til sín þá, sem bera þungar byrð-
ar, og fengu styrk hjá honum til
að bera byrðar sínar án möglunar.
Og í hans styrk og skjóli stóð hún
líka, sem ávalt hlaut að bera hinn
þyngsta hluta þessarar byrðar.
En guð kallaði hana til hvíldar og
sælu á síðasta hausti, enda var
henni á hvíldinni þörf, svo þreytt
sem hún var orðin, eftir þessa
þungu sjóferð. Og nú hafa augu
hennar opnast fyrir náðartilgangi
guðs Imeð því, að leggja þessa
byrði henni á herðar. — En vér
hér sjáum að eins í gegn um þoku-
gler; en fáum líka síðar að sjá
augliti til auglitis. — Hin látna
var lögð til hvíldar í grafreitnum
hér í grend við Wynyard, 5. dag
nóv. 1918. Séra H. Sigmar stýrði
útfarar athöfninni.
Blessuð sé minning hinnar
látnu, og friður guðs hvíli yfir
moldum hennar.
H. S.
G.&H.
TIRE SUPPLY CO.
Sargent Ave. & McGee St.
Phone Sher. 3631 - Winnipeg
Gert við bifreiðar Tires;
Vulcanizing og retreading sér-
stakur gaumur gefinn.
pað er ekkert til í sambandi
við Tires, sem vér getum eigi
gjört.
Vér seljum brúkaða Tires og
kaupum gamla.
Utanbæjarpantanir eru af-
greiddar fíjótt og veL
notað fimm flöskur, og árangur-! j
inn hefir orðið, mér liggur við að! i
„ _ TT , í segja, yfirnáttúrlega góður. Fyr-1 j
tíminn einn getur bætt úr því, hefir verið blaðamaður í Moscow - , . . eimf° 1 eg eina =
------------ t Rúss]andi, og M var og dúmu-:‘f ,b“tU m;num- “• ve'-!
. . _ T. lo hafði stoðugur gestur a heimil- )
þmgmaður, er nykominn til Kaup- . „ , . ,
p , ’ ... _ , . mu í veikindum mmum, og gat! í
manna hafnar, eftir að hafa verið!, , ...______ , ij
teptur um langan tima í Petro-
Mr. og Mrs. Benjamín Jónsson.
Flutt í samsæti, er þeim hjónum var haldið
að heimili þeirra 20. sept. 1919.
sem aflaga hefir farið í sambandi
við hana. Innflutningur á verk-
smiðjuiðnaði til Bretlands fer enn
minkandi, eftir því sem síðustu
skýrslur segja. par sem hann hef-
ir heldur aukist á óunnum vörum
og matforða og heldur að líkindum
áfram að aukast, því innflutning-
ur á þeim vörutegundum nær
ekki enn því hámarki, sem hann
var í á undan stríðinu.
Innflutningur dregur úr verð-
mæti gjaldmiðilsins.
Innflutningur til Bretlands á ó-
þarfa munum eða glingri dregur
^úr verðmæti gjaldmiðils þeirra,
iþað er að segja úr pundi sterling,
á þann hátt, að hann hleypir fram
reikningi þjóðarinnar, skuld þjóð-
arinnar við það land, sem slíkir
munir eru keyptir frá, en gjörir
þjóðinni sjálfri ekkert verulegt
gagn.
Verzlunarráð Bandarkjanna í
Lundúnum vonast því eftir, aÉ5
Bandaríkin reyni ekki að stuðla
að innflutaingi til Bretlands á
öðrum munum en þeim, sem nauð-
synlegir eru. Og það sem Bretar
þurfa mest með nú sem stendur,
eru óunnar vörur, eða vöruefni,
til þess að þeir geti sem fyrst og
sem bezt bygt upp iðnaðar fram-
lieðslu sína, til þess að geta auk-
ið vörur þær, sem hún hefir til
þess að selja, svo að hún geti
grad. Hungur og sífeldur ótti
hefir gert það að verkum, að þjóð-
in er ekki lengur með sálfri sér.
pessi T. T. Hessen rita rí Poli-
tiken í Khöfn á þessa leið:
“Hið andlega ástand þeirra
(fólksins yfir höfuð) breýtir and-
litsfalli þeirra svo, að maður þekk-
ir ekki sína nánustu.
Mér er í minni hvað mér varð
við, þegar eg mætti lögfræðingn-
tfm nafnkunna, Raeffski; hann var
svo torkennilegur ásýndum, að eg
þekti hann ekki fyrst. Nokkru eft-
ir þenna samfund okkar frétti eg
að hann hefði fyrirfarið sér.
“Svipuð tilfelli eru algeng, og
látið undrun
sína í ljós yfir því, hve vel eg litl
út. Eg spurði hana hálf spaug-
andi, hvort hún héldi að eg hefði
verið nokkuð alvarlega veik, og
hún svaraði samstundis á þá leið,
að hún hefði ekki haft minstu von
um að eg myndi lifa.
Ekki einungis hefir mér ger-
samlega batnað minn fyrri sjúk-
dómur, heldur hefi eg einnig
þyngst um tólf pund. Eg er svo
ósegjanlega hamingjusöm, að mér
finst eg ekki geta annað en skýrt
almenningi frá hinni undursam-
legu heilsubót, sem eg einungis á
að þakka Tanlac.”
Tanlac er selt í flöskum og
fæst í Winnipeg í Liggets Drug
I
mer fmst það mesta furða, að slík q. „„ ... n » .. , ,
btroe, og hja lyfsolum ut um land
sjalfsmorð skuli ekki vera orðm
almenn.
Enn þá mætir maður vel klæddu
fólki á götum borgarinnar, bæði
konum og körlum. En flest af
því er ölmusufólk. pað stendur
með beygð höfuð, sumt mállaust
orðið og tilfinningarlaust, búið
að þjást og aðfram komið orðið,
biðjandi um brauð. “Eg er að
deyja, í guðs bænulm gefðu mér
eitthvað að borða”, heyrir maður
alt í kring um sig á götum úti.
“pó að sumir þeirra kunni að
hafa peninga til þess að borga
Hafi þeir það ekki við hendina, þá
geta þeir að minsta kosti ávalt út-
vegað það.—Adv.
mætt með vöruskiftum skuldum | hið óhæfilega verð, sem beðið er
þeim, sem hún hefir orðið að stofna. um, þá samt er maður ekki ó-
sér í og sem eru eins hættulegar
fyrir Bandarkjaþjóðina eins og
þær eru þungar og erviðar fyrir
brezku þjóðina.
Með sínum lamandi áhrifum á
hultur fyrir hungrinu. Maður
verður fyrst að ná í mann, sem
eitthvað hefir til að selja af þvl,
sem maður þarf nauðsynlega með.
pá er að fá hann til að selja og til
þess þarf maður vanalega að
kaupa eitthvert góðgæti handa
honum, helzt kaffi á hinum æðri
virðingarstöðum, og eftir að hafa
blíðkað hann á þann hátt, er helzt
von um að hann láti eitthvað af
hendi rakna.
pað er ekki til neins að bjóða
honu/m peninga; þeir freista hans
ekkert, því hann getur æfinlega
fengið þá peninga, sem hann þarf
með til þess að kaupa fyrir vör-
ur eða til þess að kaupa skraut-
muni, svo sem loðkápur, gullstáss
eða þess háttar. pað er ekki kaup-
maðurinn, sem er upp á viðskifta-
mennina kominn, heldur eru það
Eg svíf í anda, vinir, langar leiðir,
og lít til baka yfir farna braut,
eg sé hvar rísa hnúkar herðu breiðir
í heiði blám við norðurhafsins skaut;
og þar á sól og vornótt vöggu þíða
um víðigræna dali og upp til hlíða.
Og þar voru’ ykkar fyrstu drauma dísir
úr djúpi seiddar upp við fossa nið,
og þar er margt, sem æskuaugað fýsir
og engin fegurð getur jafnast við,
því vilja oft, er æfi fer að halla,
þeir endurhljómar löngum til vor kalla.
Pið munið glögt, að fyrir fjórðung aldar
í fögrum dal, á litlum sveitabæ,
þá voru beztu vinaóskir valdar
og veizlukliður barst um lönd og sæ,
en fjöllin sendu bergmáls blíða tóna
í brúðargjöf — til ykkar “kæru hjóna”.
par stóð þín frú í björtum brúðarklæðum,
með bros á vör og æskurós á kinn:
pá var sem sveinar allir gengju á glæðum,
þeir gátu tæpast dulið huga sinn,
en þá var mærin þér að hjarta bundin
og því er Ijúf í minning þessi stundin.
pið hafið hlotið ylhug allra manna,
sem ykkur kyntust bæði’ á Fróni’ og hér,
og vinahót frá hverjum góðum granna
er gulli betri sjóður hvar sem fer,
og þeir, sem oftast hér að garði ganga,
þeir geta dæmt hvort ei var gott til fanga.
Eg lít í hylling framtíð bjarta’ og breiða,
sem boðar ykkur langan sólskiusdag,
þar heilla vættir allar götur greiða,
svo gefst að lokum heiðskírt sólarlag.
Og það er ósk og von frá vinum öllum,
frá Vesturströnd að efsta bæ á Fjöllum.
H. E. M.
TILKYNNING
til kaupmanna innan borgar og utan
Talsverður vöruskortur hefir gert vart við sig upp á síð-
kastið og verðið er feykihátt. Vér vorum samt sem áður svo
hepnir, að kaupa inn vörur vorar til haustins og vetrarins,
bæði að austan og eins frá Bandaríkjunum, á því verði er oss
líkaði, og er það langt fyrir neðan heildsöluverð.
Vér höfum nú fengið tilkynningu frá The Northwest Tra-
vellers’ Association, en í byggingu þess félags eru vörugeymslu-
staðir vorir, um að flytja þaðan eigi síðar en 25. október næst-
komandi. Allar vorar vörur, $30,000 virði, mega til með að
vera seldar á þeim tiltekna degi. — parna er tækifærið fyrir
kaupmenn að byrgja sig upp með fyrsta flokks vörur til vetr-
arins. Byrgðir vorar saman standa að miklu leyti af Karla
Kvenna og Barna fatnaði, ásamt sokkum, nærfötum, leður og
flókaskóm, yfirskóm, húfum, peysum, loðkápum, Fur Sets o. fl.
Pað skiftir engu, hvort þér ætlið að kaupa inn mikið eða
lítið. Hjá oss er rétti staðurinn. Finnið oss sem fyrst.
*THE MONTREAL MANUFACTURERS’ BANKRUPT
STOCK COMPANY
406—407 Travellers’ Bldg. eða 425 Main Street, Winnipeg

Sönn sparsemi 1 fæðu er undir pví
komin að kaupa þá fæðutegund sem
mesta næringu hefir og það er
purit9 mm
(Government Standard)
Skrifið os3 um upplýsingu
Western Canada Flour Mills Co., Limited
Winnipeg, Brandon, Calgary, Edmonton.