Lögberg - 01.07.1920, Blaðsíða 5

LOGBERG, FIMTUDAGINN 1. JÚLÍ 1920
Komið til $4 King Street
og skoðið
ElectricWashing Machine
Það borgar sig að leita upplýsinga
City Light & Power
54 King Street
Til bænda er selja rjóma!
Vér getum nú boðið allra hæzta verð út í hönd fyrir rjóma
og greiðum allan kostnað, er af flutningnum leiðir. Vér leggj-
um osis í framkróka með að gera viðskiítavini vora ánægða;
eigum líka í vissum skilningi hægra með það, þar sem vér fá-
umst einungis við smjörgerð, og þrjátíu ára reynsla vor í þeirri
grein ætti að gefa bændum hvöt til þess að senda rjóma sinn
beint til
THE MANITOBA CREAMERY COMPANY, LIMITED
846 Sherbrooke Street
WINNIPEG
A. McKay, framkvæmdarstjóri
MANITOBA
Meðmæli Bank of Toronto
Aaður er bygður á sparsemi
Ef þú þarft að vinna hart fyrir peningum þín-
um, þá láttu p«ningana vinna hart fyrir þig.
Sparisjóður vor borgar 3 prct. árlega og ervöxt-
unum bætt við höfuðstólinn tvisvar á ári.
THE DOMINION BANK
NOTRE DAME BRANCH,
SELKIRK BRANCH,
W. H. HAMILTON, Manager.
W. E. GORDON, Manager.
fóru fram umræður er Mr. Wil-
helm Paulson stýrði, en þe-ss á
milli var skemt með söng, er Mr.
Björgvin Guðmundsson hafði for-
sögn á.
Skömmu fyrir miðaftan var
(Stigið í vagna og ekið til Mozart,
þar sem rausnarleg máltíð var öll
um gestunum fyrirbúin. En er
hún var afstaðin var þingfundur
settur, en fundar efnið var al-
mennar umræður um trúmál. pær
hóf séra Siigurður ólafsson, frá
Blaine, Wash., fneð erindi er mjög
vel var vandað til og prýðilega
flutt, og hann nefndi “Kirkjan
og vandamál mannfélagsins”. Um-
ræður um það urðu fjörugar, og
tóku margir þátt í þeim. Stundu
fyrir miðnætti var þeim fundi
slitið, og var haldið til Wynyard
um kvöldið.
Framh.
Morgun.
kirkjufélagið, við féhirðir sem
nam $ 3437,62, í sambandi víð út-
gáfu fyrirtæki félagsins, en aft-
ur eru bókaeignir þess metnar á
f. 5686,50. ,
Enn fremur las *Mcrifari Uipp
hina árlegu skýrslu sína, sem
sýndi að fólkstala í kirkjufélaginu
er 7479. Að skuldlausar eignir
þess séu um 146,514, og margt er
þar af öðrum fróðleik, sem menn
geta lesið í kirkjuþings tíðindun
um.
Áður en þessum öðrum þing-
fundi var slitið, skýrði forseti
frá að nýr söfnuður sækti um
inngöngu í jkirkjufélagið, G'len—
boro söfnuður, og væri erindsreki
þessa safnaðar Eldjárn Johnson
mættur á þinginu, var mál það
afhent kjörbréfanefndinni, sem
lagði til, að söfnuðurinn væri tek-
inn inn, og erindsreka safnaðar-
ins sem mættur væri veitt full
þingréttindi, og var það samþykt.
Á föstudagsmorguninn þann 18.
var haldið áfram við þingstörf, en
að loknum miðdagsverði var öll-
um þingmönnum og gestum þings-
jns boðið í bifreiðartúr um hina
fögru og velsældarlegu Kandahar
bygð.
pegar leggja átti af stað spruttu
bifreiðarnar upp allsstaðar, komu
úr öllum áttum, svo Kandahar
menn höfðu ekki einasta nóg bif-
reiðar rúm til þess að flytja allan
þenna mannfjölda, heldur miklu
meira. Svo var lagt af stað eft-
ir ágætum akvegum, meðfram
grænum og blómlegum ökrum
á báðar hliðar, þar sem fyrir
nokkrum árum sást hvergi plóg-
far, og vindurin-n hafði vaggað
viltu grasinu og blómum slétt-
unnar öld frám af öld. Fram hjá
einu stórhýsinu af öðru, heimil-
um sem, vel mundu sæma sér í
hinum dýrari pörtum stórborg-
anna, og þegar við hugsuðum um
litlu kofana sem þessir menn er
flestir komu þangað fyrir fáum
árum allslausir, þá varð oss að
spyrja í huganum. “Hver vann
hér svo að með orku ?” pað voru
íslenzkir menn og konur, sem
voru sterk í erviðleikunum, ihóg-
vær og lífsglöð á frumbýlingsár-
unum og nú lítillát, skyldurækin
og kærleiksrík í velmeguninni.
En hjá þeim máti mú ekki tefja,
að eins að þakka þeim öllum sem
þar hafa reist blómlega bygð og
bú, fýrir að þeir komu þar sáu og
sigruðu.
Til starfa var aftur tekið í
Kandahar og haldið áfram þar til
klukkan 6 að gengið var til kvöld-
verðar, en um kvöldið kl 8 flutti'
séra Rún. Marteinsson fyrirlesix Æ, þökk og heiður þeim sem Ijósið
Nú Ijómar dagur, lýsir morgun-
sunna,
svo leiftri slær á visna trúar-
runna,
og ylgeislum á andans sáðlönd
stráir,
sem uppskeru til biessunar oss
sjáir.
Sá huggarinn, er hét oss drottinn
forðum
—þó hneptur lengi væri í þagnar
skorðum—,
nú til vor aftur sýnist sendur
vera,
hér sannleikanum vitni til að
bera.
)
Hann sigurbrosi bregður yfir
lifið,
sem bugar mæða, sorg og dauð-
ans kífið,
og sendir oss þann sanneiks morg.
unroða,
er sjálfur gjörði freasirnn lað boða
Hann leysir þjóð úr löngu vanans
helsi
og lögmætt boðar skynseminnar
frelsi;
það anda manns til alfagnaðar
vekur,
og efasemda ský á flótta hrekur.
Oss Kristur segir: Sannleikas ber
leita.
Vér sannlega þess réttar skyldum
neyta,
og anda vorum auka vit og þekk-
ing,
en eftir mætti varast svik og
blekking.
pr er hann nefndi “Hinn brákaði
reyr.” iSnjalt og vel flutt erindi
er væntanlega verður birt í Sam-
einingunni.
Laugardag 19., þingfundur að
morgni, en heimboð að koma til
skemtunar að Wynyard Beach kl.
2 á laugardag, og vera þar við
skemtanir fram til kl. 5 e. h., var
svo lagt af stað í bifreiðum frá
Kandahar á tilsettum tíma, og
þegar komið var niður að vatninu
var þar kominn saman múgur og
margmenni, íslendingar úr bygð-
unum í kring.
Pláss þetta er hið fallegasta og
fallið til skemtana, vatnsbakkinn
þur og sléttur, en upp frá honum
standa skógarbelti sem gjöra út-
sýnið tilkomumikið.
Höfðinglegar veitingar voru
þar framreiddar. Að þeim loknum
og
þá
dýrðarljóma
veitir
þokumökk
breytir;
sannleiksbirtu bif.jum reynd-
in stækki,
svo böls og villu skuggamyndum
fækki.
S. J. Jóhannesson.
Viðskifta nefndin.
pessi nefnd var sett af stjórn-
inni í Ottawa í fyrra sumar, í því
skyni að rannsaka og hafa hemil
á fjárdrætti, er almenningi mið-
aði til þyngsla eða tjóns. Henni
var ætlað, eftir þVí sem látið var
í veðri vaka, að greiða fyrir við-
skiftum, hafa aðgæslu á öllum at-
riðum er miklu máli skifta í við-
skiftum innanlandis og einkum
gæta þess að samtök til fjárdrátt-
ar gengju ekki úr hófi. Nefnd
þessari var vel tekið, hún var vel
mönnum skipuð, en af fram-
kvæmdum ihennar fór ekki mikið
orð annað en það, að nefndarmenn
sögðu sig frá starfinu, hver á
fætur öðrum, fyrst formaðurinn
Robson dómari, án þess ástæður
hans væru gerðar heyrum kunnar
næst O. Connar lögmaður, er mest
hafði \gengið fyrir undirbúningi
og löggjöf starfinu viðvíkjandi
kvaðst engu geta framkomið um
nefndar störfin. Nú ihefir hinn
þriðji og síðasti af nefndarmönn-
um gengið frá verki, og í bréfi til
forsætisráðherrans gert grein fyr
ir afstöðu sinni.
í þeirri greinargerð er þvi lýst,
að nefndin hafi sætt mótstöðu frá
upphafi af hálfu meiri hluta
stjórnarinnar, þeir sem þóttust
hafa hagnað af að bægja nefnd-
inni frá (hlutum) hafi átt meira'
fylgi að fagna hjá sumum ráð-
herrunum, heldur en nefndin.
meiri hluti ráðaneytisins hafi frá
upphafi^ haft ymigust á starf-
semi og stefnu hennar, enda muni
tilgangurinn með nefndarskipun-
ina hafa verið sá í byrjuninni, að
hafa hana að yfirvarpi, meðan
verið var að komast út úr ógöng-
unum, er verkfallið í Winnipeg i
fyrra, leddi ýmsar stéttir og
stjórnir í. En jafnskjótt og
hræðslan við þau og önnur upp-
þot var rokin af, þá hafi “hátt-
virtir herrar er mikið megi í
landráðum, tekið saman við suma
ráðiherra” og byrjað jstrax að
viilna á móti nefndinni, að því er
snertir viðskifti þeirra sem hin-
ir sömu án efa báru mest fyrir
brjósti. par næst telur þessi
maður, sem virðist ekki sjá í
gegnum fingur með neinum, ýmsa
erviðleika og mótstöðu er nefndin
hafi orðið 'fyrir, af formanni
af embættis og starfsmönnum í
þjónustu þjóðarinnar, af félagi
verksmiðju eigenda, og sú mót-
staða hafi orðið svo þung, að ekki
var við vært.
pað sem þessi einarði maður
segir um þýðing og nauðsyn við-
skifta nefndar hér í landi er eft-
irtektavert, það er þessu líkt:
“Af því sem eg hefi séð og reynt
í þessari nefnd, er eg vissari um
það en nokkru sinni fyr, að nefnd
sú er þörf og beint nauðsynleg,
vegna þessa:
a) peir sem viðskifti og fésýslu
■ stunda í skjóli itollgirðingar,
verða svo kunnugir og handgeng-
ir hvor öðrum, að samtök til að
ráða verðlagi og allskonar samn-
ingar og undirmál gerast þeirra
á milli, svo að fágætt er, að svo
sé ekki. Sannanir fyrir þessu
eru i fórum nefndarinnar. Busi-
nesmenn ættu ekki að ráða verði
á nauðsynjum, eftir geðþótta í-
hlutunarlaust.
b) Fjárdráttar samtök ýmisleg
hafa áð hörkutökum’ á verzl-
un með ýms matvæli, og ráða fyr-
ir sölu og kaupum þeirra, með því
móti sem almenningsheill er gagn
stætt. Einhver þarf að hafa eft-
irlit og hemil á því.
c) Nefndin hefir komist að því,
að viss Vefnaðar,- Cement- og
önnur félög hafa dregið sér afar
mikinn gróða með röngu. pað er
þjóðinni hagur, að sú rannsókn
nefndarinnar verði ekki niður
feld, heldur haldið áfram af þar
til hæfri nefnd.
d) pað er ástæða til að ætla að
sykur sé ekki sú eina nauðsynja-
vara ,sem notuð sé til féglæfra og
neytendum íþyngt þar með. Nefnd
er nægum vinnukrafti hefir á að
skipa getur hnekt bæði þeim og
öðrum fjárdrætti eða jafnvel tek-
ið fyrir hann, þegar um nauðsynja
vöru er að ræða.
e) Fyrir utan viðskifta nefnd
hefir almenningur ekkert athvarf
eða ráð til að hafa auga á og
vernda hagsmuni sína, en á önd-
verðum meið við hana eru ríghörð
og kænlega 'samanviðjuð samtök
verksmiðju eigenda, heildsala,
smásala, ket niðursuðu félaga og
mjög margra annara. Fólkið,
sundurlaust eins og sandur á
sjávarströnd, þarf þess við, að
það sé varið fyrir samtaka bákni
viðskifta félaganna nú á dögum.”
Loks getur maðurinn þess, að
svona bagalega sé málinu komið,
vegna þess að forsætis ráðherra
var ekki sjálfur við stjórn, heldur
fjarvistum af veikindum. “Nefnd-
in varð fyrir óhollum áhrifum í
þinni fjarvist, saga hennar hefði
önnur orðið ef hún hefði notið
þinnar styrktar, með þvi eg veit
að þú vildir að henni tækist vel.”
pað mun i ráði, að leita álita
hæstaréttar á Bretlandi um það,
hvort beita skuli lögum og lofum
er starf og skipun nefndar var
bygð á. Hver svo sem niður-
staðan kann að verða þar, er hætt
við, að ekki batni um nema örugg-
lega sé studd sú viðleitni, að
hnekkja samtökum til gróðrar
bralls og okurprísa, fáum í hag
en fjöldanum' til þyngsla.
Minningarljóð.
Ólafia Ólafsson.
Fædd júní 29. 1901
Dáin febr. 12. 1920.
Eg þakka viðkynning, sem indæl
var æ,
pá ylríka minning geyma bezt
fæ; _______
pitt mannorð ei gleynnst Ueyr
eða dvín,
Hinn dýrasti seimur hjá ástinni
skín.
Eg set yfir gröf þína svolítin
krans,
er hins vesæla! öðrum stöðum víðsvegar um land,
var tekinn fastur nýlega og sak-
aður um fjárdrátt úr hófi.
Síðasta gjöf
manns;
Eg syng með þér Ijóðið nær
kemst eg í kring,
Frá krankleik óhlóður á guðs-
dýrðar þing.
30 5. 1920 Sv. Símonarson.
Formaður stórrar fatasölu
verzlunar í New Ýork, Grimbel
að nafni, er búðir á í mörgum
Séra C. E. Manning D. D. sagði
á þingi meþódista sem haldið var
nýlega í Toronto, að ef prestunum
héldi áfram að fækka í þeirri
kirkju deild eins og hefir gjört
að undanförnu, þá yrði enginn
prestur til að boða fagnaðarboð-
skap frelsarans í þeirri kirkju-
deild eftir 40 ár.
Sú harmafregn var mér í hugan-
um þung;
Hún er burt farin sem sterk
var og ung,
Rósin féll niður er ró og von ól
Sem rynni til viðar á dagmálum
sól..
\
Nú er burt liðin þín lifsglaða önd,
Ljóss-vængjum friðar að sæl-
unnar strönd,
Alt sem hér þráðir, veiztu nú
vel,
Yísdóms á láði er, bak við öll él.
pú intir “ei saga nein sannar en
íýð,
Um sálarlífshag eftir hérvistar
tíð,”
Nú færðu þyngstu að ráða þá
rún,
Ei ráðgátan þvingar, þér aug-
ljós er hún.
“Alt er nú búið (þín orð voru
hinst),
Ó, eg er lúin, hvild bezt mér
finst,
Eg þakka þér móðir, umsjá og
ást,
Æ varst svo góð, ei nein betri
kann fást.”
pín elskandi móðir í síðasta sinn
Svo tjáði hljóð við dánarbeð
þinn:
“pá einustu rós sem mér alfaðir
gaf,
pig aftur vill kjósa jrfir dauð-
leikans haf.
F arvel mín dóttir á drottins vors
fund,
Með dygðanna gnóttir og ást-
kæra lund,
pegar mín linnir hér þraut-
anna slóð,
pig mun eg finna, ó, elskan mín
góð.”
Svo fölnaði rósin og brast fögur
brá,
Hin blíðustu ljósin slokknuðu
þá,
Lokkasafn glaqfeaði um höfuð
og háls,
Hjartað var stansað og andinn
var frjáls.
Sár þinnar móður í muna seint
grær
Eg m'il<|ing algóðan !bið vera
‘enni nær,
Með hjálpræðis blómin í heilagri
mund
Er huggar þá frómu á sorg.
anna stund.
Um háskólann fórstu þá lær-
dómsins leið,
List og ment sórstu þinn trún-
aðar eið,
Hreysti varst gædd og gáfaðri
sál,
Um guð þinn uppfrædd og hans
kærleikans mál.
Hjarta trútt barstu með hlýleika
krans
Hugljúfa varstu hvers einasta
manns;
Við þig sem kyntust á vegferðar
storð,
Af vörunum inntróðu gleðjandi
orð.
Á hjúkrunar skólanum byrjuð
varst blíð,
Brátt mættir hóli hjá umsjónar.
íýð;
f barnanna deildina sjúkrahúss
sett,
Sannlega vildurðu gera alf rétt,
Börnum að hlynna er sjúk voru
og særð,
pín síðasta vinna af brjóstgæð-
um hrærð;
Nú ert sem barn til frelsarans
færð
Hin fróðleiksansgjarna af vís-
dómi nærð.
&
STJÓRNIN 1 MANITOBA MUN GREIDA
AF INNLEGGI YDAR
4% á sparisjóðs innstæðu
Fyrsti Sparisjóður Manitoba stjórnar, er fylkisþing stofnaði með lögum um
Sparisjóði fylkisins 1920, er nú opnaður að
872 MAIN STREET, WINNIPEG
Milli Dufferin og Selkirk
Peningar, sem inn eru lagðir í þennan og aðra sparisjóði stofnsetta af
Manitoba stjórn, eru
AD FULLU TRYGDIR AF MANITOBA FYLKI
Engin ábyrgð er betri til hún er eins góð og skuldabréf útgefið af Bretastjóm.
Peningar, sem heima eru geymdir, geta brunnið eða horfið, en lagðir inn í
SPARISJÓDI MANITOBA FYLKIS
eru á tryggari stað en þó geymdir séu í heimahúsum, ávaxtast með 4%, er leggj-
ast við á hverju misseri. peir penigar falla aldrei í verði. Með einum dal má
byrja viðskiftin Peningana raá taka út á hvaða tíma sem er. Hverjum sem
leggur inn.verður fengin viðskiftaók, með glög^um reikningi um innlagt og
úttekið. Peningar, sem lagðir eru inn í sparisjoðina, verða notaðir til að lið-
sinna þér og þínum líkum (sem hefir tekist með eigin ástundun að spara pen-
inga til að vinna lönd sín og verða gildir borgarar.
KOMID A VINNUSTOFU SPARISJÓDSINS, pangað eruð þér alt af velkomnir.
Innlögum utan Winnipeg borgar verður móttaka veitt bréflega í Aðalskrfif-
stofunni, Lindsay Building, 335 Garry St., Winnipeg. Pann veg ma hefja við-
skifti eins hæglega og tryggilega og með því að komá í sjálfan sparisjoðmn.
Peninga skyldi senda með banka, póst eða express ávísunum eða tjekkm til ut-
borgunar í Sparisjóði Manitoba fylkis.
Skrifið eftir ókeypis bæklingi
“BANKING BY MAIL”
Hjálpið fylki yðar og hjálpið sjálfum yður.

kH'iia
■r
i' Vor-óður. i. ..-.j
i
ií
Er morgunsólin grundu gyllir
og glitrar dögg á blómi smáu,
isér lyftir sál mín hátt til hæða
mót himinljómans veldi bláu,
pá finst mér lífið ljúfur draumur
og langanir mér ótal rísa;
þá blandast saman æska’ og elli,
sem erfitt verður rétt að lýsa.
Eg svíf á vængjum sólairgeislans
um sæluveldi hugmyndanna
og stefni upp i hugans hæðir,
að höllum ungdóms minninganna.
par sé eg leiksal lífsins blika
á ljóshæð, krýndri morgunroða;
Eg svíf þar inn með ylblæ vorsins,
vil unaðsmyndir lífsins skoða.
par sé eg fríðacr sannleiks liljur
í svölum frelsis árblæ titra;
þar heyri eg ástar-sælu söngva;
þar sé eg vorsins fegurð glitra.
par ljóma myndir morgunroðans
á marar bláum lagar gárum
og bjartir lækir faðmlög fella
með fagurklæddum Ægis bárum.
par renna upp fögur rökkur-kvöldin
und röðulbjörtum geislafeldi.
og Njóla blárri skykkju skrýðist
sem skartbrúður í Mánans veldi.
par stjörnugrúa lít eg loga,
sem leiftra I hjúpi norðurljósa
og þekja háan himinboga
í himindjúpi nætur-rósa.
par sé eg brjóst að brjósti falla
og blíðleiks-kossa hjörtum svalla;
þar heyri eg ástar-eiða gefna
í algleymisins munar-dvala.
par sé eg föður fríða dóttur
í faðmi ástarríkum geyma,
og móður leiða son við síðu
á sælustaðnum þeirra—heima.
par birtist æsku-myndin mæra,
sú meyja sem að bezt eg unni:
af augum stafa ástar geislar
og unaðs leikur bros á munni.
pá mér hún réttir mundu kæra
og mælir hlýjum vinar orðum,
svo reikum við um rósa-vengið
og ræðum saman eins og forðum.
Við göngum meðal rauðra rósa
um runna, í skjóli grænna viðja
í minninganna munar-leiðslu,
því mín er þetta vorsins gyðja.
pá virðist o'kkur lífsins ljómi
sem litum glituð töfrablæja,
hvar unaðsríkar æskumyndir
á allar isíður móti hlæja.
En undir þessum helga hjúpi
við hrygðarinnar sjáum myndir;
þar sitja naktar sannleiks verur
við sorgum blandnar vísdóms lindir.
par syrgir maður svanna kærstan
þar syrgir mærin vininn eina,
þar syrgir móðir sonu fallna,
þar syrgir vinur festar-meyna.
par gráta í fátækt, föðurvana
og föl og nakin, börnin ungu,
og ellihrumir á hinsta beði
í hörmum sjá sín örlög þungu.
Og þarna rogga feitir fantar
að falsa reikning vinnendanna,
og þar er kristinn poka-prestur,
úr pyngju að stela fáráðanna.
Og þar er kóngur krýndur valdi
af kotunganna blóði rnettur,
og þar er fremstur fanturinn stærsti,
en frómleiksmaðurinn neðstur settur.
Og háskólinn er heimsku ríki,
en heimspekin þarf úti að ráfa,
og göfgið vérður að biðjast beina,
en blóðfíkn metin himnesk gáfa.
Við stöndum hljóð og horf um stúrin
á hrygðarmyndir lífsins sanna
og virðist alt sem öfugt fari
á æfivegum flestra manna.
pá hvort í annars faðmlög föllumst
og forlög grátum aumra manna;
við grátum saman sárt og lengi
und sorgar-magni forlaganna.
Við eigum eina sálu saman
í sorgum djúprar hluttekningar
og eins í fegurð unaðleikans
við eigum sömu tilfinningar.
Sá ljúfi vorsins vökudraumur
4 veruleika sálar rninnar
er tengdur, eins og alt á foldu,
við örlaga þætti sorgarinnar.
Ó, fögru lífsins röðul-rúnir,
—það rósamál ins fagra og sanna—,
þær tákna Jíka sorgar sögu
í sálardjúpi hugsendanna.
S. B. Benedictsson.
if
ll
I

i
i?
!*
I
*
ii
!i