Lögberg - 19.08.1920, Blaðsíða 2

bis. Z
LÖGBERG FIMTUADGUMN 19. ÁGÚST 1920
Minni Islands.
Ræða flutt af Dr. M. B. Halldórs-
son að Gimli 2. ágúst 1920.
íaland mun vera }?að land, er
misjafnasta dóma fær ^f öllum
löndum heims. Hefir það verið
svo frá því það fyrst þektist. pann
ig segja fornsögurnar frá því, að
þegar fyrstu landkönnunarmenn-
irnir komu þaðan til Noregs, þá
sagði sinn hvað. Einn t. d. sagði
að þar drypi smjör af hverju strái
og var því kallaður pórólfur
smjör, líklega að maklegleikum,
því hann hefir víst verið skrum-
ari í fleiru. Aðrir' kváðu það
einkis nýtt, enn aðrir sögðu frá
kostum og göllum eins og þeir
voru. petta helzt við enn þann
lag í dag. Jafnvel íslendingar,
sem heim koma frá Ameriku, telja
það annaðhvort, allra landa bezt,
(þeir koma vanalega í júní og
fara aftur í ágúst, og sjá því að
eins beztu hliðina á landinu.) eða
þá “kríusker sem leggjast ætti í
eiði.”
Hvortveggja eru miklar fjar-
stæður, því þó ísland hafi marga
og ágæta kosti hefir það þó til-
finnanlega galla, en að það sé
byggilegt sést bezt á því að það
hefir framfleytt 80—120 þú&und
manns nú í nær hálft ellefta hund
rað ár. Og þó má með sanni
segja að, þegar skógarnir eru
undan skildir (og þá má rækta á
ný) hefir það enn sama fram-
leiðslukraft og það hafði í land-
r.ámstíð. Enginn veit hver auðæfi
þar kunna að vera falin í jörðu,
,því fáir 'hafa eftir þeim leitað.
Enginn hvað agka má framleiðsl-
una því það mun nærri sanni sagt
að það sé þvínær ósnert enn af
mannáhöndum,
pað er afstaða íslands, sem vald- | síðan alla leið niður aldirnar.
til þess að jafna alla menn
niður á við. Aðdáunarvert er
það að lesa um hvað “hándýrt”
mannslífið var gjört á íslandi
jafnvel í heiðni, hversu þrælahald
dó út af sjálfu sér; hvernig
“trúnni var tekið af lýði” alveg
ófriðar og blóðsúthellingalaust,
sem hvergi annarstaðar átti sér
stað á Norðurlöndum. Hvað
hólmgöngur voru snemma bann-
aðrar, þó sum kristin lönd séu enn
ekki komin svo langt, að leggja
þær niður.
Eða þá um undrið það er aldrei
hefir annarstaðar átt sér stað í
mannkynssögunni fyr eða síðar,
að nýlenduþjóð fari fram úr feðra-
þjóðinni í skáldskap á fyrsta
mannsaldri. Andlegt atgjörfi er
vanalega seint að þróast í hvaða
landi sem er, og þegar nýlendur
myndast eru afkomendur frum-
byggjanna því langt á eftir í þeim
efnum þjóðinni sem nýlendan
myndast frá. petta hefir sýnt
reynsla mannkynsins svo langt
til baka sem sögur ná, alstaðar
nema á íslandi. Til dæmis má
nefna að það liðu nærri tvö hundr-
uð ár, frá því að pílagrímar sett-
ust að í Nýja Englands þangað til
að Longfellow fæddist, og mun
hann, þó ágætt skáld væri, aldrei
verða tekinn fram yfir beztu
skáld Englendinga, en það liðu að
eins 25 ár frá því að Skallagrímur
settist að á Borg, og þar til að
Egill fæddist, en hann tekur langt
fram öllum norskum skáldum.
Ekki einungis þeirrar tíðar mönn-
um heldur líklega bæði fyr og
síðar. Og Egill var enginn til-
viljun, Honum fylgdu: Hallfreður,
pormóður, Kormákur og Sighvat-
ur að eg ekki nefni fleiri, allir á
fyrstu hundrað árunum.—
Og þannig hefir þ^ð gengið
og ofbeldis eins og Rússland er
nú á dögum, þær dygðir er þúsund
árum seinna fluttust frá íslandi
til Ameriku, og ollu því að íslend-
ingar bygðu upp blómlegar bygðir
hvar sem þeir settust að, að þeir
eru vel metnir hvar sem þeirra
getur, að þeir urðu fyrri til að
skipa sæti í þingsalnum og ráð-
herra 'höllinni en í fangelsis klef-
unum.
Alt þetta er í alla staði mögu-
legt, því það er í fullu samræmi
við lögmál lífsins — lög lifsins
herra sem ákvað að ómenska og
varmenska beri með sér sína eigin
eyðileggingu, en að dugur og mann
kostir skuli eflast og þróast að
eilífu.
Frá Islandi.
ið hefir því hörðustu búsifjun-
um. Eins og allir vita er það í
miðju Atlantshafi og heyrir til
jafnt Europu og Norður Ameriku,
að því liggja tveir hafstraumar
annar að suðaustan hinn að norð-
^ustan. Hinn fyrri er þess
bezti bjargvættur færir því sól og
sumar, vor og vestanvind. Hinn
síðari er þess mesta meinvættur,
gengur í lið með norðanvindinum
til að drífa að því rekís (í^inn eins
og þar er kallað), og tekst þetta
að jafnaði 4—5 hvert ár, með
þessu er landið svo að segja dreg-
ið út úr temprunarbeltinu þar
sem það á heima og gjört að heim-
skautalandi — íslandi. Að eins
þegar ís er við land, sem er 2—20
vikur 4.—5. hvert ár, ber ísland
nafn með réttu. pað vildi svo
iila til vorið sem Hrafna Flóki var | fornöld íslands án þess að á vík-
pað er eitthvað í íslandi er eflir
ndlega hæfileika, befir frá því
fyrsta og gjörir enn í dag. Eng-
inn veit hvað það er, en þetta
sýnir reynslan og henni verður
aldrei mótmælt. Ekki er ól-ík-
legt að írska blóðið er blandaðist
því norska í landnámstíð eigi
mikinn þátt þar í, þvl írar voru á
þeim dögum mentaðasta þjóð
Norður Europu og höfðu verið
kristnir því nær 300 ár. Eitt ís-
lenzka skáldið, Kormákur, heitir
beinlínis írsku nafni. En hver.n-
ig sem á því stendur þá er það
víst, að aldrei fyr né síðan hefir
það komið fyrir að nýlenduþjóð
hafi farið fram úr feðraþjóðinni
i andlegum efnum á stuttum
tíma.
Ekki mun hæfa að tala
Gunnar Egilsson hefir verið
skipaður umboðsmaður stjórnar-
innar í ítaliu og Spáni. Fór hann
héðan með Gullfossi og fjölskylda
hans með honum. Sezt hann að í
Genua.
, í sýnishorni (nokkrum smálest-
um) af leir, sem tekinn var úr
fjalli í önundarfirði og rannsak-
að var í Svþjóð í vetur, reyndust
vera alt að 70% af járni, og það
fyrirtaks járni. Er það óvenju
mikið og er sennilegt að innan
margra ára verði byrjaður járn-
iðnaður hér á landi. Félag mun
vera myndað í þeim tilgangi.
Sjúkrabifreið kemur hingað von-
andi áður langf um líður. Hefir
bæjarstjórnin fengið tilboð um
útvegun slíkrar bifreiðar, og mun
hún kosta 21,800 kr.
Prestastefnan 1920.
um
þar, að ís lá við norðurland og sá
hann til hans, af einhverri heið-
inga sé minst, en eg ætla að vera
stuttorður um þá, því eg verð að
arbrún og nefndi svo landið af ill- játa að þeir islenzku víkingar er
kvittni eða óviti ísland, eftir þess
vesta óvini ísnum og einhver ó-
heillanorn olli því að þetta nafn
festist við, í staðinn fyrir nafn það
er því hafði verið gefið næst á
undan — Garðarshólmi er líklega
hefir þótt of langt.
Nafnið hefir verið og er fslandi
htekkur, því það er aldrei nefnt
svo á nafn að ekki fari hrollur
um þann er heyrir í fyrsta sinn og
ætíð er fyrsta spurningin um það
hin sama “er þar ekki óttalega
kalt?” pað er nafninu að kenna
að íslendingar eru skrælingjar í
huga ókunnugra manna, þeir líkja
því saman við Grænland. pað fæl-
ir frá landinu stóran hóp af ferða-
mönnum á hverju ári, en þeir sem
koma, koma margir með hálfgerða
ólund, standa ekki nógu lengi við
til þess að ólundin fari af þeim, og
bera svo landinu söguna eftir því.
Pví það þarf ekki meira til en að
það sé dimt upp-yfir eða maður
hafi kvef, að eg ekki nefni höfuð-
verk, gigtarsting, eða tannverk til
þess að allt sýnist svart í augum
ó'kunnugs manns. Sérstaklega ef
hann af ein'hverjum ástæðum býst
við litlu góðuf pað hefir snemma
verið tekið eftir því að nafnið ís-
land lét illa í eyrum, því víst hef-
ir Eiríkur Rauði haft það i huga
þegar hann nefndi land það er
hann fann Grænland, og sagði
hreinskilnislega að hann gerði
ast að nafninu.
En þó miður tækist með nafnið
á ættjörð vorri, vanst það upp og
meir en það á irniflytjendunum
landnámsmönnunum. Aðdáan-
legt er að lesa. um höfðingjana
norsku, er þeir þó flýðu harðstjórn
og ofbeldi heima fyrir, fóru ekki
út í neinar stjórnmálalegar öfgar
þegar til íslands kom, heldur settu
á stofn lög og rétt hver í sínu
landnámi, eftir þeim reglum er
þeir höfðu vanist, “og undu svo
glaðir við sitt” í staðinn fyrir að
herja hver á annan og hrifsa hver
af öðrum.
Stíngur þar mjög í stúf við það
er víða á sér stað nú á dögum,
þar sem heilar þjóðir í ráða- og
auðnuleysi byltast úr einni kúgun-
inni í aðra, en enginn ratar meðal-
hófið, það stíngur mjög í stúf við
suma af niðjum þessara mikil-
menna hér í landi, er nú hreykja
sér upp á hverri hundaþúfu til að
rífa nið.ur öll Iög og allan rétt —
eg hefi mestar mætur á, voru þeir
víkingarnir er öld eftir öld réru
undan jökli, og úr 'öðrum veiði-
stöðvum, til að færa björg og bless
un hverjum sem til gat náð. Eða
þeir víkingarnir, er liíka öld eftir
öld, stóðu yfir fé sínu í hvaða veðri
sem var, oft klæðlitlir og matar-
lausir myrkranna á milli, (eg tala
um þessa menn í þátíðinnij því
mér er sagt, að hvorugt eigi sér
leingur stað) og þeir Víkingarpir
er nú á hverjum vetri draga net
sxn upp um ísinn á Wpg. vatni, ]
þó frost verði 50 fyrir neðan zero
og þar yfir.
En mest allra víkinga met eg
þann víkinginn er þessi bygð
fæddi af sér, á sinum fyrstu ár.
um, en sem hefir lagt undir fóst-
urjörð síína meiri og stærri lönd,
en nokkur annar maður hefir
gjört á þessum mannsaldri, og
sem hefir sýnt hvernig nota megi
mikinn hluta þessa víðáttumikla
lands, sem áður þótti einskis virði.
Eg á við víkinginn andlega og
líkamlega, afburðamanninn Vil-
hjálm Stefánsson.
Pegar vér eins'og í dag, minn-
umst lands vors og þjóðar, er eins
að gæta, ekkert oflof bætir einu
gyrisvirði við veruleika þeirra,
ekkert last, þó einhver vildi það
fram bera, dregur úr þeim minstu
vitund.
Vara-lof er lítils virði, þó marg-
það til þess að menn skyldu hæn- ur láti það nægja, en lofsorð fær
ættjörð vor af hverju sínu af-
kvæmi er stendur svo í stöðu
sinni að lofsvert sé. pað er
skylda vor að sjá um að ættland
vort, fái meiri og meiri blessun
af oss hlotið, að vér komum svo
fram í hvívetna að íslands sæmd
megi æ meiri og meiri af oss
vaxa, að vér sjáum um að hvorki
vér né niðjar vorir, stöndum
nokkrum mönnum að baki í: sið-
ferðislegu, vitsmunalegu, líkam-
legu né verklegu tilliti, að taug-
arnar sem “þúsundir ísvetra ófu”
digni aldrei, og þó að íslenzka
blóðið blandist í þúsund liðu, þá
feli það í sér frækorn þeirra dygða
er fluttust til íslands frá Noregi
og írlandi fyrir þúsund árum, og
ollu því að landið varð frá upp-
hafi heimili staðfastrar stjórnar,
þar sem lög og réttur sátu að völd.
um með hæfilegu samræmi, milli
frelsis einstaklingsins og skyldu
hans við þjóðfélagið, í staðin fyr-
ir að verða að eiturdíki óstjórnar
Prestastefnan hófst mánudag-
inn 28. júní 1920 með opinberri
guðsþjónustu í dómkirkjunni, þar
sem séra Friðrik Friðriksson pré-
dikaði út af textanum Jer. 52, 13-
13. Að lokinni guðsþjónustu
var haldið upp í samkomuhús K.
F. U. M. þar sem fundirnir skyldu
fara fram. Á fyrsta fundi voru
þegar mættir prófastarnir séra
Magnús Bjarnason á Prestsbakka,
séra Eggert Pálsson, Breiðaból-
stað, séra Kjartan Helgason,
Hruna, séra Árni Björnsson,
Görðum, séra Jón Sveinsson,
Akranesi, prestarnir séra por-
varður porvarðsson, Vík, séra
Erl. pórðarson, Odda, séra ófeigur
Vigfússon, Fellsmúla, séra Ólaf-
ur Finnsson, Kálfholti, séra Ólaf-
ur V. Briem, Stóra-Núpi, séra
Eiríkur Stefánsson, Torfastöðum,
séra Gísli Skúlason, Stóra-Hrauni,
séra Brynjólfur Magnússon, Stað,
séra Friðrik J. Rafnar, Útskálum,
séra Jóhannes porkelsson, dóm-
kirkjuprestur, séra Bjarni Jóns-
son Rvík, séra Magnús porsteins-
son Mosfelli, séra Halldór Jóns-
son, Reynivöllum, séra Einar
Thorlacius, Saurbæ, séra Eiríkur
Albertsson, Hesti, séra Gísli Ein-
arsson, Stafholti, séra Einar Frið-
geirsson, Borg, séra Sig. Ó. Lárus-
son, Stykkishólmi, séra Jón Árna-
son, Bíldudal, séra Böðvar Bjarna-
son, Rafnseyri, séra Sigurgeir
Sigurðsson, ísafirði, séra Guðlaug-
ur Guðmundsson, Stað, séra Lárus
Arnórsson, Miklabæ, séra Stanley
Guðmundsson, Barði, séra Gunnar
Benediktsson, Grundarþingum,
séra Friðrik Friðriksson, Reykja-
vík, háskólakennararnir þrír, séra
Haraldur Nielsson prófessor, séra
Sig. P. Sivertsen professor og séra
Magnús docent og uppgjafaprest-
arnir séra Sig. Gunnarsson præp.
hon. og séra Jóhannes L. Jóhann-
esson. Síðar bættust við pró-
fastur séra Jón Guðmundsson,
Norðfirði, séra Björn porláksson,
Dvergasteini, séra Sigurður Jó-
hannesson, Berþórhvoli og séra
Ól.'Magnússon, Arnarbæli, og að
auk uppgjafaprestarnir séra Kr.
Daníelsson præp. hon. og séra
Skúli Skúlason præp. hon. Var
synodus þannig að þessu sinni
setin af 42 andlegrar stéttar mönn
um, auk biskups og nokkurra
guðfræðiskandídata og stúdenta.
Er það betri fundarsókn en nokk-
ur dæmi eru til áður á presta-
stefnu vorri.
Biskup setti prestastefnuna, á-
varpaði fundarmenn með stuttri
ræðu og lagði fram dagskrá. Var
svo fundi frestað til kl. 4l/2.
kl. 4/2 hófst fundur að nýju.
Gaf biskup yfirlit yfir helztu við-
burði ársins frá því er síðasta
prestastefna var haldin. Mintist
hann tveggja látinna presta,
annars í embætti (séra Árna
porsteinssonar, Kálfatjörn), en
hins úr tölu uppgjafapresta (séra
Lárusar Benediktssonar frá Selár-
dal), og fjögurra látinna kvenna
af prestkonustétt, frú Helgu Árna-
dóttur frá Skarðsþingum, frú
Steinunnar Jakobsdóttur frá
Kvennabrekku, frú Sigríðar Jóns-
dóttur á Kolfreyjustað og frú
Ingibjargar Brynjólfsdóttur frá
Prestsbakka. Lausn frá prest-
skap höfðu tveir prestar fengið
(séra porv. Jakobsson, Sauðlauks-
dal og séra ól. ólafsson, Hjarðar-
holti). Lausn frá prófastsstörf
um hafði séra Björn Jónsson á
Miklabæ fengið og í hans stað ver.
ið skipaður prófastur séra Hálf
dán Guðjónsson Sauðárkrók, en i
stað séra Ólafs i Hjararholti ver-
ið settur séra Ásgeir Ásgeirsson
í Hvammi, Fimm prestaköll höfðu
verið veitt síðasta fardagaár en
fjögur verið laus nú í fardögum.
Fjórir nýjir pre3tar höfðu "bæst í
hópinn (séra Sig. Ó. Lárusson,
séra Gunnar Benediktsson, séra
Stanley Guðmundsson og séra Lár-
us Arnórsson).
pá mintist biskup nýrra laga
frá Alþingi, launalaganna, lag-
anna um lífeyrissjóð embættis-
mannanna og ekkjutryggingu
Loks fór fram úthlutun styrktar-
fjár.
Um kvöldið flutti docent Magn
ús Jónsson erindi í dómkirkjunni
um Símon Pétur.
priðjudagsmorgun hófst fund-
ur á ný. Flutti biskup erindi
um Jón biskup Vídalín sem kenni-
mann og var á eftir rætt um
minnisvarða Jóns Vídalíns og
skorað á presta að leita frekari
samskota.
kl. 4/2 flutti Sig. P. Sivertsen
fyrirlestur um bókmentir síð-gyð-
ingdómsins og einkenni þeirra.
Skýrði þá biskup frá utanför sinni
á síðastliðnu hausti og þeim mál-
um, er í sambandi við hann stæðu
og vörðuðu íslenzku kirkjuna. Á
sama hátt skýrði próf. Sig. P. Si-
vertsen frá hinum norræna kirkju
lega fulltrúafundi í Vesterby-
gaard, sem hann hafði sótt sem
fulltrúi íslands.
Kl. 9 um kvöldið flutti biskup
erindi í dómkirkjunni um “trú og
þekking.”
Miðvikudagsmorgun kl. 9 hófst
fundur enn á ný. Docent Magnús
Jónsson bar fram tillögu frá
Prestafélagi íslands um afnám
prestakosningarlaganna. Var svo-
hijóðandi (breytingar) tillaga
samþykt:
“Fundurinn skorar á biskup að
leita fyrir milligöngu prófasta á-
lits og umsagna héraðsfunda um
það, hvort 'tiltækilegt þætti að,
breyta prestakosningarlögunum á
þá leið, að söfnuður, prófastur,
biskup og guðfræðisdeild Háskól-
ans eigi þar hver sitt atkvæði,
en atkvæði biskups ráði ef at-
kvæði eru jöfn.” i
pá gaf biskup yfirlit yfir messu-
gjörðir og altarisgöngur. Alls
hefðu messur í landinu verið ca.
3,600 líkt og' árið áður, og tala
altarisgesta hefði verið heldur
hærri en undanfarin ár.
Kl. 4]/2 siðd. bar nefnd kosin af
Skæðum Kláða
útrýmt að fullu
NOTKUN pESSA MEÐALS BER
ÁGÆTAN ÁRANGUR
Wasing, Ont.
“Eg þjáðist af svo illkynjuðum
útbrotum eða kláða, að rúmfötin
urðu stundum gegnvot.
í fjóra mánuði samfleitt mátti
svo heita, að eg hefði aldrei viðþol
og engin meðul dugðu fyr en eg fór
að nota ‘Fruit-a^tives” og “Sootha
Salva”. Alls ihefi eg notað þrjár
öskjur af “Sootha Salva” en tvær
af “Fruit-a-tives” og er nú alheill.’’
G. W. Hall.
Bæði þessi ágætu meðul fást hjá
kaupmönnum fyrir 50c. hylkið eða
6 fyrir $2.50, og gegn fyrirfram
borgun beint fr Fáruit-a-tives, Ltd,
Ottawa.
Reynsluskerfur kostar 25c.
Prestafélagi íslands fram tillögur
um húsun prestssetra á ríkiskostn
að, og var svohljóðandi tillaga
samþykt:
“Fundurinn telur nauðsynlegt
að héraðsfundir láti uppi skoðan-
ir sinar um málið. 1. hvort halda
skuli í bújarðir handa prestum
eins og verið hefir. 2. hvort
byggja s'kuli í hverju prestakalli
sérstakt húsnæði handa prestin-
um, er hann búi í leigulaust. 3.
það, að sjá sér fyrir húsnæði og
hækka þá launin að sama skapi.”1
Fóru þá fram umræður um
biskupskosnihgu og var samþykt
tillaga í þá átt, að við fráfall bisk-
ups skyldu prestar þjóðkirkjunn-
ar og kennarar guðfræðisdeildar
Háskólans kjósa biskup á þá leið
að prestar hvers prófastdæmis og
guðfræðisdeild háskólans kjósi
hver um sig kjörmann. pessir
kjörmenn kjósi svo Ibiskup, sem er
rétt kjörinn fái hann helming
greiddra atkvæða. Fái enginn
helming atkvæða, veitir konungur
embættið óbundinn af kosning-
unni.
Séra Kjartan Helgason flutti
ísl. kirkjunni kveðju frá Vestur-
íslendingum en biskup þakkaði.
pá var samþykt tillaga frá séra
Eggert Pálssyni um að skora á
kirkjustjórnina að gangast fyrir
hækkun hins lögákveðna kirkju-
gjalds (2 álnir á landsvísu í stað
75 aura).
Loks þákkaði biskup góða fund-
arsókn og óskaði öllum'góðrar
heimkomu, og var þá fundi slitið.
—-ísafold 12.—19. júlí 1920.
MINNI ISLANDS.
Giœli 2. ág. 1920.
Vor snævi þakta feðrafold,
með ‘fjöll og dali víða.
Vor söguríka móðurmold
og margra frægðartíða.
Við þig oss tengja bræðrabönd
og binda, hvert sem vitjar önd.
Og þín við minnumst enn í óð,
þó annað byggjum landið.
í a‘ðum rennur enn þá blóð,
sem eyikur trygðabandið.
Því bömum þínum hug og hönd
þó hefir rétt í önnur lönd.
Við minnumst þín, því mætan arf
og merkan frá þér eigum.
Og þó að þjóða stórt sé starf,
þá stærast af því megum:
Að fsland er vor ættarströnd
og alt eins frægt og stærri lönd.
Þó hér í landi enn þá átt
' þér arfa trygga og dætur,
er sögu þína hflfja hátt
og hafa á þér mætur.
Og hugur oft um lög og lönd
vill leita heim að þinni strönd.
Við minnumst þín á meðan sál
í munar brjósti hrærist,
og tignum þig á meðan mál
á mjókum vömm bærist,
og réttum yfir hafið bönd
og helgum þér vor trygðabönd.
Bergthor Emil Johnson.
MINNI NÝJA ÍSLANDS.
/
Gimli 2. ág. 1920.
Landið ykkar, bygðin breið,
Brosir við, sem tignarveldi;
Er undir björtum bjarkafeldi
Hvílir rótt, við Ránar leið.
Reypist hvergi betra að vera.
Öld nú sér hvað á að gera.
Framtíð öll, svo hýr og heið.
Ykkar kæra kjörlands gmnd,
Kostarík og full af vonum:
Gefur vkkar göfgu sonum
Fögnuð ríkan, fé í mund.
Frumþjóð samt ei sagan gleymir;
Sveitin minning ykkar geymir,
Hér sem höfðuð harða stund.
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
Þetta er tóbaks-askjan sem
hofir að innihalda heimsin
bezta munntcbek
Prýði gæfan öld aÆ öld
Yfekar þessi frónsku kynni.
Helgi ykkar mæra minni:
Fegurð hrein og föngin völd;
Finnist hvergi ræktin meiri;
Tápið ríka, tökin fleiri
Em við ykkar tún og tjöld.
Jón Kernested.
TIL CANADA.
Gimli 2. ág. 1920.
í fornöld vér komum konunga til, ’
og kváðum þeim sögufræg ljóð,
því mildingar kunnu á kveðandi skil.
Hón kætti þá, hugdjarfa þjóð.
Úr drengs'kapar-verkunum drápunum í
sér dróttirnar fléttuðu kranz,
sem tundurbjart, iðandi tunglsljós óð ‘ský
þau telgdust í sálu hvers manns.
Þú, Canada, fósturland, kærleiks af vl
vér kjósum að flytja þér brag.
Frá miðnætursólinni sildum þín til,
að svipast um framtíðar hag.
Og hví ekki, fóstra að færa þér ljóð,
sem frægð þinni lyfti á sprett?
Því mikilhæf ertu—og margvís er þjóð,
þó misjafn sé sauður í rétt.
A'Tiátíðisstundu eg heillir þér flyt,
og hamingju um lífdaga bið.
A öldunum næstu í öndvegi sit
og alþjóða forsigla frið.
Og fyrirmynd vertu á farsældar braut
og fágaðu siðgæði öll.
Með ljúfmenteku og snilli læknaðu þraut,
en—landplágum haslaðu völl.
Þú hefir þúsundföld þakklætis verk
nú þjóðviltum unnið í hag.
Þótt Rng sértu enn þá—stór ertu og 'sterk,
á stórræðum kantu bezt lag.
Hjá þjóðunum sumum komið er kvöld,
en kraftaverks morgun hjá þér.
Nú óðum blóingast þér álit og völd,
já, eins langt og skáldaugað sér.
Og fagurleit ertu á fjörvaxtar braut,
og framtíðin heiðrík og björt.
Þó ein þjóðin falli, önnur þar hnaut
í útfirin — koldimm 0g svört.
Og hrynji í ösku og gleymskunnar glæ
hin grunnþrytu þjóðskúma nöfn,
þá sigldu í blíðasta suðve<stan blæ
á sögunnar gullbjörtu höfn! ,
K. Ásg. Benediktsson.

K5E5ESE5ESE5E5E5ESE5ESESE5E525E5E5Eít
Leggið peninga yðar
inn á
PROVINCE OF MANITOBA
SAVINGS OFFICE
Með því að skifta við Sparisjóð Fylkisstjórnarinnar
fáið þér 4% í vöxtu—einum þriðja meira en vana-
legt er. ,
K
E>
rU
18
Öll Innlög Ábyrgst af Stiórninni
pagnarskyldu stranglega gætt—enginn
að vita um viðskifti yðar.
annar fær
Má Taka Út Peninga Nær Sem Er
Stjórnin stofnaði þessa Sparisjóði yður til hjálpar.
í þessum stofnunum er Dollarinn ávalt Hundrað
(100) Centa virði.
Leitið upplýsinga hjá fyrstu Sparisjóðs-
deildinni, sem stofnuð var að
872 Main Street, Winnipeg
(Milli Dufferin og Selkirk Sts.)
Opin skrifstofa: frá 10 f.h. til 6 e. b., en
á laugardögum til kl. 9 e. h.
Aðrar skrifstofur að
335 Garry Street
274 Main Street
Ef þér eigið heima utan bæjar, þá skrifið eftir
bæklingnum: “Banking by Mail’”
Utanáskrift:
PROVINCE OF MANITOBA SAVINGS OFFICE
335 Garry St„ Winnipeg (