Lögberg - 13.01.1921, Side 4

Bls. 4
LÖGBEBG, FIMTUDAGINN,
13. JANÚAR 1921

X'ogbeiQ
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd.,Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
Talsimari >-6327 oé N-6328
J6n J. Bíldfell, Editor
LlUn&skrift til blaðsins:
THE COIUMBIA PRESS, Itd., Box 317Í. Winnipeg. Maa
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR 10CBERC, Box 3172 Winnlpeg, Man.
The ‘•L.ögberg” is printed and published by The
Columbia Press, Limited, in the Columbia Block,
853 to 857 Sherbrooke Street, Winnipeg, Manitoba.
ííllliililli
Ástand og framtíðarhorfur.
Það sem mönnum er tíðræddast um nú á
dögum ern horfurnar og ástandið, eins og menn
finna til þess, eða það kemur mönnum fyrir
sjónir, og mönnum kemur yfirleitt saman um,
að ástandið sé ekki nærri gott og horfurnar tví-
sýnar.
f verzlun og viðskiftum finna flestir til á-
standsine, því það kreppir að stórum og smáum,
ríkum og fátækum.
0g það gat ekki öðruvísi farið, því verzlun
og viðsk'ifti mannanna fylgja ákveðnum frum-
reglum, og kemst alt á ringulreið þegar út frá
þeim er gengið.
A stríðstímunum var þessumj reglum mis-
hoðið, sumpart af óviðráðanlegum atvikum, en
stundum af ágirnd og yfirgangi ófyrirleitinna
manna. En þegar einhverju lífslögmáli er
misboðið Iþá hefnir það sín, og svo hefir farið
í verzlunar og viðskiftaheiminum.
Bankarnir og peningastofnanir landsins
sem eru máttarstoðir undir verzlun og iðnaði
landsmanna, fóru að kippa að sér hendinni
fóru í staðinn fyrir að lána ótakmarkað fé, að
iimkalla alt sem þeir gátu. Afleiðingin af því
kom undir eins í ljós og hún kom fram í þrem-
ur aðal-myndnm:
Fyrst verzlanir og verksmiðjueigendur
urðu að selja vörur sínar til þess að geta staðið
nokkurnveginn í skilum.
Annað, þeir urðu að fækka við sig, eins
íniklu af verkafólki og þeir framast gátu, til
þess að spara.
Þriðja, fólkið hætti að kaupa bæði sökum
peningaþurðarinnar, sem einnig krepti að því,
og eins sökum þess, að vörurnar voru í svo háu
verði að fþað sá að framtíðin gat aldrei orðið
trygg ef þannig væri haldið áfram.
Afleiðingin af þessu er sú sem við sjáum.
Kaupmennirnir hafa orðið að selja vörur sínar
fyrir það sem þeir gátu fengið fvrir þær, og í
sumum tilfellum fyrir lægra verð en átti sér
stað á undan stríðinu,, og hera tap sitt þeir er
það geta, en hinir að tapa öllu sínu. Verk-
smiðjurnar standa víða lokaðar og framleiða
ekkert.
Bamtlurnir, aðal-máítarstoð þessa þjóðfé-
iags, eins og allra annara standa ráðþrota, því
kostnaðurinn við framleiðslu þeirra, eins og nú
áhorfist er miklu meiri en tekju vonin. Og
inenn ganga iðjulausir, svo þúsundum skiftir
í hverri einustu borg í landinu.
Og er þá ekki von að menn tali þungbúnir
um ástandið og horfurnar?
Jú, en menn ættu að leitast við að sjá tvær
hliðar á þessu ináli, menn ættu ekki að láta böl-
sýnina ná ofmiklu haldi á sér, því allir dagar
eiga sér kvöld — líka dagar mótlætisins, og sól-
in rís úr hafi hlý og fögur með ko'manidi degi
og alt virðist nú benda til Iþess að verzlunar-
viðskifti og iðnaður manna, sem verið hefir
upp í skýjunum, sé nú kominn niður á jörðina
— á fastan og óyggjandi grundvöll, þar sem
hægt er á þeim að byggja, og að þau geti þró-
ast og vaxið á eðlilegan og heilbrigðan hátt.
Fjöldamargir nafnkunnir hagfræðingar
hafa rætt þetta mál nú síðustu vikurnar, og
kemur þeim öllum saman um að árið 1921 færi
mönnum breytingar, að á því renni upp dag-
ur velgengninnar í verzlun og iðnaði, þeim kem-
ur ekki alveg saman um nær þetta muni verða
á árinu, en þeir eru allir vissir um að það verðí
einhvemfíma á því.
Blaðið The Annalist sem flytur álit hag-
fræðisnefndar Harward háskólans, segir að
eftir breytingu í þessu efni megi menn vænta í
marz eða apríl.
B. C. Forbes, einn hagfræðinganna, held-
ur að það muni ekki verða fyr en í júní, fer hann
all-ýtarlega út í þetta mál, og bendir á það sem
lionum finst ineð því og á móti, og hljóðar sumt
af því á þessa leið:
I.
Móti.
1. Bölsýni verzlunarmanna, annara en
þeirra er peningastofnunum veita forstöðu, sem
gangi óhæfilega langt.
2. Verzlanir sem hafi orðið að loka dyrum
sínum í nóvember hafi valdið meira tapi í
Bandaríkjunum en átt hafi sér stað á síðast-
liðnum fimm árum.
3. Fall á verði skuldabréfa, hafði gert inönn-
um örðugt fyrir með peningalán í mörgum til-
fellum.
4. Fólkið var óánægt með hið háa verð er
það varð að borga fyrir alla hluti, hefir enn
efcki trú á að prísar séu komnir að því marki
sem þeir séu ábyggilegir, og kaupir því ekki
nema það allra minsta sem það getur.
5. Hve fá félög hafa borgað arð af hlutafé
á árinu, hefir haft slæm áhrif, einkanlega þó
niðurfærslan á arði er The American Sugar
Company borgaði.
6. Gangverð erlendra peninga hefir aldrei
verið eins lágt og það er nú, sem gjörir það að
verkum, að ekki einasta Evropu löndin kaupa
eins lítið af okkur og þau geta, heldur líka
Austurlö'nd og Suður-Ameriku löndin, og er
það íhugunarvert mál.
7. Siðferðismeðvitund manna í verzlunar-
heiminum er svo illa komin, að dómarar lands-
ins eru önnum kafnir að ráða fram lir samn-
ingsrofum er kaupmenn hafa gert sig seka í.
8. Ctgjöld stjórnarinnar í Washington
verða um $4,000,000.000 árlega í nokkur ár, sem
gefur enga von um lækkun skatta.
9. Verðfall uppskerunnar um svo bíljón-
um dollara skiftir, hefir hrundið á stað megnri
óánægju á meðal bænda, og í svip að minsta
kosti, komið mönnum til þess að fara gætilega
með fé það er þeir hefðu milli handa.
10. Verkamanna félögin eru ósveigjanlega
mótfallin allri kauplækkun, þrátt fyrir það þó
kringumstæður allar löghelgi það.
Þetta telur Mr. Forbes aðal öflin sem eru
mótstríðandi því að verzlunar og iðnaðar á-
standið geti lagast bráðlega. En það sem mæl-
ir með, og í huga hans hefir yfirhöndina er:
II.
1. Skýrsla Bandaríkjastjórnarinnar um að
uppskeran hafi verið mikil á árinu 1920 og nýt-
ing hennar góð, sem tryggi öllu fólki vista-
forða, og Skepnum fóður.
2. Bankarnir sem eru varnarmúr gegn
fjármálaæði manna, og sem undanfarandi hafa
fært upp vexti til þess að hafa áhrif á hið háa
verð, og varna þess að menn hættu sér ekki út
í fjárglæfrafyrirtæki, spá því nú að eftir nokkr-
ar vikur muni peningar liggja lausari fyrir til
nytsamlegra fyrirtækja en verið hefir.
3. Þurð á eftirspum á vörum, hefir gjprt
mönnum mögulegt að losa við sig fólk sem ónýtt
eða óviljugt var til vinnu og fylla pláss þess
með hæfum verkamönnum, og hafi þeir á þann
hátt getað aukið framleiðslu að mun og lækkað
kostnað. Einnig er þess að geta að innflutn-
ingur til Bandaríkjanna er nú kominn upp í
100,000 manns á mánuði, og að verkföll er ekki
framar að óttast.
4. Jámbrautir landsins eru betur undir-
búnar til þess að fullnægja þörfum þjóðarinnar
en þær hafa nokkuratíma áður verið, og þarf
því ekki að óttast að vörur hlaðist fyrir eins
og átt hefir sér stað, segir einn af hæfustu for-
setum brautanna að fólkið geti reitt sig á að
frnmvegis verði brautiraar hæfar til þess, að
fullnægja þörfuin þjóðarinnar.
ð. breyting í mörgum iðnaðai’stofnunum
ei }>egar mikil, og í nokkrum tilfellum eru þær
komnar á það stig sem þær voru á undan stríð-
inu, aðrar eru á leiðinni að því takmarki. svo
óðflugá að þíer ættu og að vera komnar á það
stig innan eins eða tveggja mónaða. Það er
álit flestra þeirra sem bezt þekkja til og færast-
ir era um að dæma, að lausungar tímabilið, að
því er verðfestu hluta snertir, sé nú um það
Jiðið hjá, og meim mega nú strax fara að von-
ast eftir ábyggilegum prísum.
6. Tregða fólksins með að kaupa, sem und-
anfarandi hefir verið tilfinjxanlega mikil, er
búist við að hverfi innap Skainms, því fjöldi fé-
laga hefir keypt að eins daglegar nauðsynjar,
og í flestum tilfellum hefir notað upp gamlan
forða, eins mikið og unt var, í von um að það
geti kej7>t sér nýjan fyrir lægra verð, og er sú
von þess nú daglega að rætast.
7. Kosningarnar nýafstöðnu í Bandaríkj-
unum, koma til þess að hafa heillavænleg á-
hrlf á verzlun og fjármál ríkisins, eftir því sem
fjármálamenn halda fram, og styrkja traust
almennings.
8. Framtíðai-von leiðandi iðnaðarmanna
cr óbilandi á árinu 1921 um að geta fengið alt
íé sem þeir þurfa til þess að hrinda öllum nauð-
svnlegum fyrirtækjum í framkvamul — er ó-
segjanlega mikilsvirði.
9. Allur ðtti út af því að Bolshevisminn
rnundi leggja heiminn undir sig og hávaði
þeirra er út af því hröpuðu vor á meðal um
innbyrðis stríð, er horfinn. Staðhæfing Lloyd
George, um að hlutirnir værn farnir að ganga
betnr í Evropu er sannleikur.
10. Lífsnauðsynjar manna hafa fallið frá
20—25 af hnndraði í verði, og falla meir, og
opna þannig veginn til þess að verkalaun verði
hekkuð á friðsamlegan hátt.
11. Trygingafé vort hefir staðist eldraun
þá, sem þetta tímabil óábyggilegra prísa á öll-
um hluturn, hefir haft í för með sér. Engin
einasta peningastofnun sem nokkuð kvað að,
hefir farið um koll.
12. Síðast heilsa þjóðar vorrar er ágæt;
tvuin á þrótt þjÓðarrnnar og manndóm er sterk;
og framkvæmdar og framfara þráin á meðal
áhrifamestu manna þjóðarinnar er ólömuð.
Auðnr landsins er óuppausanlegur, og það sem
er ef tíl vill meira virði éinsog á stendur, vér
höfum gnægð fjár fyrirliggjandi til þess að
hagnýta oss hann, æfðari og ákveðnari verka-
menn til þess að vinna hann, betri járnbrautir
til að flytja hann á, méiri skipastól til þess að
koma honum í burtu frá oss á, og viðskifta um
heim sem er að færast í auka og bæta kjör sín
með hverjum deginum, til þess að kaupa hann.”
I^áturn oss alla hugsa þannig. um hið ný-
byrjaða ár, og þá getur ekki h,já því farið
rð það verður velmeigunar og farsældar ár.
---------------------o-------
Minningarrit íslenzkra her-
manna.
Það er nú komíð að þeim tíma, að annað
hvort er að hrökkva eða stökkva með þetta rit,
aimað hvort að byrja á því og drífa það af, eða
að hælta við það.
Og það er á valdi ykkar, Vestur-lslendingar,
hvort gjöra skal — livort vér eigum að varð-
veita minning og þátttöku Vestur-íslendinga í
stríðmu eða vér eigum að láta liana falla í
glevmsku og dá.
Jóns Sigurðssonar félagið, sem verk þetta
hefir tekið að sér, hefir leitað til manna víðs-
\egar í bvgðum Vestur-lslendinga um aðstoð
með upplýsingar í sambandi við Islendinga, sem
í stríðið fóru. Úr sumum bygðurn hefir drengi- ;
leg og góð aðstoð koniið, en aftur hafa rnenn
skelt skolleyrum við þessu í öðrum og afleiðing-
arnar af því eru jiær, að enn eru ekki komnar
upplýsingar í þessu efni úr nærri öllum bygðum
Islendinga til forstöðunefdar málsins, og er |
það óskiljanlegt, hvernig að borgarar jiessa
lands og velunnarar íslenzks drengskapar, geta
daufheyrst við slíku þanfa-verki — óskiljanlegt,
að menn vilji ekki svo mikið til vinna, að segja
til um þá menn, sem í stríðið fóru, svo hægt
verði að 'skilja eftir greinilega skýrslu um það,
hvernig Islendingarnir í Ameríku héldu orð sín
og eiða, þegar á þá reyndi á tíma hættu og
r.eyðar.
Menn ættu nú að bæta ráð sitt í þessu máli,
cg láta útgáfunefnd .lóns Sigurðssonar félags-
ins í té tafarlaust og með fúsum vilja allar upp-
lýsingar sem menn geta í þessu máli.
Eins og vér gátum um í Lögbergi fyrir
nokkru, þá hlýtur þessi bókarútgáfa að kosta
mikið fé, svo mikið að engin leið er tii þess fyr-
:r Jóns Sigurðssonar félagið, að ráðast í verk
þetta nema sú fjárupphæð sé trygð. Og til
jiess að tryggja hana verða konuraar að leita
til Vestur-lslendinga með kaup á bókinni — að
fá menn til þess að skrifa sig fyrir nógu mörg-
um eintökum af henni, til þess að vissa sé feng-
mn fyrir því að útgáfukostnaðurinn fáist upp,
og fá menn til þess að borga , að minsta kosti
helming af verði bókarinnar fyrir fram. Og til
þess að fá því framgengt, hefir útgáfunefndin
ráðið við sig að skrifa einum eða fleirum mönn-
um í hverri bygð, og biðja þá að taka það verk
að sér, og vonumst vér eftir að menn þeir sem
nefndin skrifar í þessu sambandi verði vel við
beiðni Jóns Sigurðssonar félagsins, og tak'i
vprkið að sér og reki það af kappi.
iSíðaet er að minnast þess að nokkrir menn
hafa tekið að sér að semja ritgerðir um ýms
efni sem í þessu riti eiga að vera. Jóns Sig-
urðssonar félagið biður þá menn alla, að ljúka
þeim greinum sem allra fyrst, ef þeir hafa ekki
þegar gert það, og senda þær til frú Finnur
Johnson, 668 McDermot Ave., Winnipeg, svo
hægt verði þeirra vegna að bvrja á að undirbúa
Iiókina til prentunar.
Landar góðir! látið ekki bregðast að
aðstoða Jóns Sigurðssonar félagið við þetta
þarfa verk, og gerið jiað bæði fljótt og vel.
-------o------
Kristnar mœður.
!
1 bók sinni “Endurmiimingar” segir Mar-
got Asquith að það sem mest áhrif hafi haft
á sig í fari Arthur J. A. Balfour fyrverandi
forsætisráðherra Breta, hafi verið hin djúpa
og einlæga trú hans.
Hún sem þekti Arthur J. Balfour frá því
hún var bam að aldri, og kemst svo að orði um
hann:
“Það sem rnest áhrif hafði á mig, og það
sem mér þótti mest koma til, í fari Arthur .T.
Balfour, var ékki fegurð hans né vit, og ekki
heldur ■stjórnmálaþekking hans, heldur rit hans
<»g hin lotningarfulla trú hans.
Hver sem hefir lesið bækurnar sem hann
hefir skrifað, með hugsun, hlýtur að komast að
þeirri niðurstöðu, að það er trúin á guð sem
hefir verið afl allra athafna hans í lífínu.
Móðir hans, lafði Blanche Balfour, systir
Salisbury lávarðar var mjög áhrifamikil kona.
Gaman þætti mér að vita, ef þess væri kost-
ur, hve margt af atkvæðamestu mönnum og kon-
um yngri kynslóðarinn^r hefir átt kristnar
mæður.
Eg hygg miklu færri, heldur en kynslóðar-
innar sem eg heyri til.
Móðir mannsins míns, Mr. McKennan og
Ilaldin lávarðar voru allar sterktrúaðar
konur.”
Um þessar athugasemdir Margot Asquith
farast The New York Christian Advocáte svo
orð:
“Yið mundum öll hafa gaman að vita hvað
margir af hinni upprennandi kraslóð hafa átt
kristnar mæður, en oss þætti enn þá meira var-
ið í að vita hvernig að menn og konur á meðal
hinnar upprennandi kynslóðar eiga að fara að,
að vera góð og mikil ef að mæðuraar skyldu
missa trú sína á þann andlega virkileika, sem
einn getur treyst lyndiseinkanir jieirra og lyft
sál þeirra upp í æðra veldi.
Það væri óskaplegt slys, ef kapphlaupið
um hin hversdaglegu gæði og metnaðartæki-
færi yrðu til þess, að þær glötuðu tign sjálfrar i
sinnar, sem ein er þess megnug að skapa inikl-
ar mæður. —
Margot Asijuith lieldur að jiessi kynslóð,
sem nú er uppi, sýni þess færri merki, að hún
hafi átt göfugar mæður, en kvnslóðin sem á
undan henni var.
Athuganir hennar í þessu sambandi eru
bundnar við jiá sem til heyra aðals-fólkinu
brezka sem jafnvel nú tneð lögbundinni knn-
nngsstjóra eru aðal leiðtogar í stjóramálum.
f Ameríku þar sem ;ettgöfgin er ekki höfð
í eins mikluin liávegum enn sem komið er, og
nýir og Öjiektír meiin eru að ryðja sér brautir,
lil æðstu valda, getur maður ekki verið ein«
viss í sinnl sök.
Eitt er amt víst, og það er, að enginn
gitmdvöllur er traustari til þess að bvggja á,
og þroska fögur og þróttmikil lyndiseinkenni,
og kristið heimili, og engin áhrif eins varan-
leg, eo djúp, á hið viðkvæma aiskulíf, eins og
Búið yður undir ef þér þyrftuð
að fá lán hjá bankanum.
Þér þarfnist einhverntíma, ef til vill, Ián hjá bankanum.
Ef þú ert ókunnugur honumjþá getur orðið erfitt fyrir
yður að fá lán. Búið yður undir með því að byrja reikn-
ing nú strax. Það getur komið sér vel síðar meir.
THE R0YAL BANK 0F CANADA
Allareignir
$598,000,0000
__________ UWý
Auðvelt að spara
T>aC er ósköp auövelt a8 venja sig á a8 spara meS þvi
aS leggja til síöu vissa uppbæð á Banka reglulega. i spari-
sjóöádeild vorri er borgaö 3% rentur, sem er bætt vn5
höfuöstólinn tvisvar á ári.
THE ÐÖMINIÖN BANK
NOTRE DAME BRANCH, - •* B. ’fCCKER, Manager
SELKIRK BRANCH, • . • W. E. GORDON, Manager.
góðrar móður — móður sem ekki er að eins í
meðaliagi guðhrædd, heldur trúir af öllu afli
sálar sinnar á mátt og kærleik hins lifandi guðs.
Hvort heldur að ,sú kona er lafði Blanche Bal-
four eða Nancy Haixks, þá er það trúin, sem
gjörir hana hæfa til þess að búa drenginn sinn
undir hin göfugustu skylduverk, sem lífið kann
að leggja honum í skaut., eða meðbræður
haus að trúa honum fyrir, af frjálsum vilja. ”
Fréttabréf.
Springyille Utah, jan 3. 1921
Herra ritstjóri Lðgbergs, eg
óska þér góðs og gleðilegs árs, og
legg hér innan í 2 dali, og bið þig
að Ihalda áfram að senda mér blað-
ið Lögberg eitt ár en; okkur líkar
blaðið svo vel að við viljum ekki
án þess vera. Kæra þökk fyrir
orðið “Utaih” er þú lést í byrjun
utanáskriftarinnar til m!ín, því
síðan hefir blaðið alt af komið með
skilum.
Fréttalítil verður nú þessi grein
mín að vanda, en samt þætti mér
vænt um að þú vildir taka> hana i
blaðið.
pað er þá fyr og fremst að
segja frá því að segja að almenn-
ingi lííður hér vel í efnalegu til-
liti, því árið sem leið var fremur
hagstætt, og almenn uppskera í
góðu meðallagi í heild sinni.
Rétt eftir að eg skrifaði þér
seinast, fyrir einu ári síðan, —
þá tók Spanska veikin sig upp
aftur, og geysaði eins og logi yf-
:r akur, svo að á fáum dögum
voru næstum 4 hundruð orðnir
veikir í þessum bæ; hún varð tals-
vert mannskæð, svo að 16 manns
varð hún að bana hér í (bænum.
Veikinni létti þó aftur furðu fljótt,
jafnvel þótt :hún hefði slæmar af-
leiðingar í stöku tilfellum.
Framfarir hafa ekki verið mikl-
ar hér í bæ árið sem leið, utan að
nokkuð mörg íbúarhús hafa verið
bygð, og flest þeirra með því nýj-
asta sniði og með öllum nútíðar
þægindum.
Vegatoætur hafa allmiklar verið
gjörðar á aðal þjóðveginum í gegn-
um þessa dali, svo til dæmis er
vegurinn á milli Springville og
Spanish Fork allur lagður með
Cementi, og er óhætt að segja að
þeir sem renna bifreiðum voru til
útlits mjög hnakkakertir og mikl-
ir í anda, þegar þeir drifu áfram
þjóðveginn eftir að hann var full-
gjör, og í raun réttri, var þeim
það varla láandi eftir að hafa ver-
ið að slitrast áfram gðturnar,
stundum hálf ófærar eins og þær
áður voru.
Aðal iðnaðarhúsin hér, Ihafa nú
útendað sitt skeið að sinni, nefnil.
sykurgjörðar verkstæðið og niður-
suðuverkstæðið; í því fyrnefnda
var ibúið til afarmikið af sykri, tals
vert meira en árið áður, en hið
síðarnefnda meðhöndlaði ekki meir
en helming á móti því í fyrra;
jarðarbændur sköffuðu þeim ekki
nærri nógu mikið af tomatos og
fl. en lögðu sig fram með að sá og
'jppskera svo mikið af sikurrófum
sem þeir gætu, af því þeim var
boðið svo mikið kaup fyrir þær,
sem var 12 dollars fyrir tonnið.
Gamla fólksdagurinn í þessu um-
dæmi var mjög hátíðlegur haldin,
og söfnuðust allir til Springville
í þetta sinn, það mátti segja að
það væri staðfast prógram heila
daginn frá því klukkan tíu fyrir
miðdag, til 5 e. m., þegar járnbraut-
arlestin kom aftur að sækja fólkið
og flytja það heim til sín, sem hún
kom með um morguninn, fjórir
vagnar troðfullir af fólki, en þeir
sem áttu heima í Mapleton, komu
og fóru á bifreiðum sínum, alls
voru til staðar hátt á fimta hundr-
að gamalmenni, og var öllum þess-
um skara haldin hátíðleg veizla
til miðdagsverðar í undirbygging-
unni á hinu mikla Opera húsi hér
í bænum. Allir voru glaðir og á-
nægðir iþótt vin drykkjar væri
engin. Menn hafa nú komist að
raun um, að menn geta glatt sig og
fagnað yfir öllu því góða sem
menn njóta frá tíð til tíðar, án þess
að vera uppæstir af áfengum
drykkjum. $
Sá fjórði júM, og sá tuttugasti
og fjórði júlí, voru báðir haldnir
hátíðlegir hér ií bænum eins og
vant er, og skemtanir eru hér
iðulegar, — sumir halda að þær
gangi næstum fram úr hófi.
Með beztu óskum þér og útgáfu
blaðsins til handa. pinn einl.
Th. Bjarnason.
------æ------
u Tímabær fyrirlestur.
------o------
(Haldin í Goodtemiplarhús-
inu sunnud. 9. jan.)
Hvert sem maður lítur er á-
istandið ískyggilegt í stjórnmála
og félagslífinu, hvert sem maður
nú snýr sér, mætir manni angist
og ókyrð. pað er toaráttan fyrir
tiiverunni í ,smáu og stóru. Vold-
ugustu ríki heimsins l'íta ior-
trygnisaugum á nágranna sína, og
hervæðast af kappi, af ótta ihvert
við annað. Borgirnar og sveitirn-
ar stríðast á, verkamenn og vinnu-
veitendur. Alstaðar heyrist um
stríð, verkföll og uppþot. pað
ólgar í þjóðunum.”
pannig talaði P. Sigurðsson í
Goodtemplaraihúsinui síðastliðið
sunnudagskveld. Las hann 1. Kor.
2: 1—3 og kvaðst vilja gjöra orð
postulans að sínum, og nota þau
sem inngang að því, sem framvegis
yrði sagt. Gat (hann þess hve
þessi orð postulans hefðu verið þá
tímabær og eðlileg, þegar litið
væri á það ömurlega ástand þess
tíma annarsvegar, og postulans
næma og viðkvæma tilfinningalíf
ihinsvegar. Vonaði ræðumaður, að
við, eftir að hafa virt fyrir okkur
ástand tímans, mundum finna þá
sömu knýjandi viðreisnar og siða-
bótarþörf.
Dró þá ræðumaður fram þessa
þrjá mest áberandi þætti stjórn-
málalífs vorra tíma, sem er: hin
heimsyííðtæka friðar og alþjóða-
bandalagshreyfing, samkvæmt
spádóm Es. 2, 2-4. Og hin önnur
samkvæmt spádómi Jóels 3,14—17,
andstæða hreyfing, hinn ótakmark-
aði vígbúnaður þjóðanna, sem átt
sér hefði stað undanfarið, og lítt
takmarkaður Iheldur áfram og
bendir á enn þá víðtækari og al-
varlegri vandamál, en Ihingað til
'hefir átt sér stað á meðal þjóð-
anna. priðja þáttinn, hvað ræðu-
maður vera hina margræddu gulu
hættu, sem fyrir 30—40 árum
hefði verið á vörum að eins fárra
manna, en þá aðhlátursefni margra
en væri nú, samkvæmt pólitisku
dagblöðunum, á vörum allra stjórn
málamanna, og ekki sízt í Ameríku.
Dró thann fram fleiri tilvitnanir
úr dagblöðunum þessu til stuðn-
ings, samhliða hinum merka spá-
dómi Opinberunarto. 16,16, er tal-
ar um uppvakning og tækifæri
austurlanda þjóðanna, og sem á-