Lögberg - 15.09.1921, Síða 4

Blg. 4
LÖGBEBG, FmTUDAGINN, 16. SEPTEMBER 1921
I
yógberg
Gefið út Kvem Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd.,]Cor. William Ave. &
Sherbrook Str.. Winnipeg, Man.
Talaimar: N-6327“oé N-6328
Jón J. BfldfeU, Editor
Utanáskrift ti! blaðsina:
THE COIUI^BH PRESS, Itd., Box 3171, Wlnnipeg, Han.
Utanáekrift ritatjórana:
EOITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, N|an.
The “Lögberg” is printed and published by The
Columbia Press, Limlted, in the Columbia Block,
863 to 857 Sherbrooke Street, Winnipeg, Manltoba.
Kynslóðimar tvær.
'Mönnum er ekki eins tíðtalað um nokk-
urn skapaðan hlut, eins og ungu kynslóðina.
Þetta er ókki einasta náttúrlegt, heldur
eins og íþað á að vera. Þvl, eftir að alt er sagt
og gjört, *þá er það og verður aðal lífsstarf
hinná eldri kynslóða, að endurnýja mannfólk-
ið og búa þá ungu svo undir lífsstörf sín, að
þeir geti orðið hæfir menn og konur til nýtra
verka.
Þetta vita allir, að er hið mikla alvöru-
spursmál þjóðfélaga jafnt sem einstaklinga,
og undir trúmensku þeirra er það komið, hvort
það gengur vel eða illa.
Uppeldismálin hafa ávalt verið ervið mál,
iþví kröfurnar, sem gjörðar eru til þeirra ungu,
eru miklar; vonirnar, sem foreldrin gjöra sér
nm ibörn sín, eru yfirleitt háar. Þau vilja að
sin börn séu börnum annara feti framar, þeg-
ar til mannkos'ta kemur. Þau þrá ekki aðeins,
að þau verði ættarlaukar, heldur líka að þau
verði sómi þess þjóðfélags, sem þau ala aldur
sinn í.
Kvíðinn fyrir !því, að illa fari fyrir þeim
ungu, er föður og móður hjartanu öllu öðru
sárari og ekkert mótlæti getur foreldrum verið
meira, en iþað, 'þegar börn þeirra fara villur
vegar og verða jafnvel á unga aldri að gler-
brotum í haug mannfélagsins.
iSjaldan hafa hinir eldri á meðal þjóð-
flokks vors verið eins kvíðafullir fyrir framtíð
þeirra ungu, eins og þeir eru nú, og raddir
berast oss jafnvel heiman af ættlandinu í sömu
átt.
Því miður á líklega þessi hræðsla sér ein-
hverja staðreynd, þvá sjaldan er mikill reýkur
þar sem enginn eldur er, og er það sízt að
undra, að því er Vestur-lslendinga snertir,
þar sem meira los er nú á flestu þeirra á með-
al, en verið hefir áður í sögu þeirra. En þeg-
ar öllu er á botninn hvolft, þá erum vér ekki
sannfærðir um, að það, sem á milli ber þeirra
eldri og hinna yngri, sé eins tilfinnanlegt eins
og sumir halda, því frá vorn sjónarmiði er
heilmikið af því, sem ber á milli þeirra, að
eins mismunandi smekkur.
Þeir eldri halda fast ,við venjnr og siði
eins og þeir hafa vanist þeim. En hinir yngri
vilja fleygja sér út í straumana eins og þeir
eru nú og njóta og lifa eins og smekkur þeirra
býður þeim.
Þessi smekkur getur náttúrlega leitt ung-
lingana út á glapstigu, en á því er samt ekki
mjög mikil hætta, ef þau hafa alist npp við ein-
lægni, yl kærleikans og hreinleika í hugsnn,
orðum og athöfnnm.
Það er ekki ómögulegt, að smekkur nng-
linganna missi jafnvægið og þeir sleppi sér
út í ástríður, sem hera þá lengra og lengra í
hurtu frá hreinleika en vel væri. En það má
maður ekki halda, þó þeir vilji að einhverju
leyti breyta út af smekk og siðvenjum hinna
eldri, — má ekki halda það, þó þeir hafi annan
smekk en vér hin eldri í klæðaburðj, dansi þá
dansleiki, sem ekki voru til þá vér vorum lítil
og sem eru fremur fráhrindandi fyrir smekk
vorn; þó leikar þeirra séu eitthvað frábrngðn-
ir leikjum þeim, er vér vöndumst.
1 einu orði, vér eldra fólkið þnrfnm að
viðurkenna rétt þeirra yngri til þess að hafa
sinn eigin smekk í öllu því, sem er saklanst og
hreint og stefnir í rétta átt. Um fram alt
þurfum vér að varast stríð á milli smekks
þeirra yngri og eldri að svo miklu leyti sem
í voru valdi stendur.
--------o--------
Austurlanda spursmálið -
Þessum Apsturlanda spursmálum er vana-
legast skift í tvent, þau er snerta lönd þan í
Austurheimi, er næst miðstöð Evrópu liggja
og sem á ensku máli er kallað“Near East”, og
þau lönd í Austurheimi er fjarst þeim punkti
liggja sem nefnd eru á því sama máli “Far
East.”
Mál þau er snerta Kína og Japan, eru á
máli.þessa lands kölluð “far eastern” spnrsmál.
En þau er snerta Tyrkland, Armeniu og önn-
ur þar um slóðir, eru nefnd “near east” málin.
Nú sem stendur, er mikið talað og ritað um
spursmál þau er snerta Kína og Japan og eru
þau mörg og margvísleg; en þegar maður les
það sem skrifað er um þau ofan í kjölinn, eða
talar við menn sem hugsa mikið um þau mál,
iþá gægist alt af annað land, eða réttara sagt
önnur þjóð, upp í huga vorum, það er Banda-
ríkjaþjóðin. Það er eins og sambandið og
samkomulagið á milli BandaríkjaTWia og Japan
sé brennipún'kturinn í allri hugsun manna í
sambandi vrið þessi mál hinna fjarlægu Austur-
landa.
- Þessn er umtalið um stríð milli Japana og
Bandaríkjanna, búið að koma til leiðar, að
smærri eða stærri partar beggja þessara þjóða
eru búnir að tala sig upp í það, að stríð sé ó-
hjákæmlegt á milli þessara þjóða.
Samt er það engum vafa bundið, að það er
ekki ein einasta persóna á meðal þessara þjóða,
sem í raun og sannleika óskar eftir stríði, en þó
er það nú samt einhvernveginn svo, að báðar
þjóðirnar virðast ósjálfrátt vera að stefna í þá
áttina, og eins lengi og þær þjóðir halda áfram
að auka herútbúnaðinn og málbeinin, sem sí
og æ eru á gangi á meðal þegna þeirra að ala á
óánægju og úlfúð, þá er aldrei hægt að segja
hvað fyrir kann að 'koma, því almenningsálitið
getur þá orðið eins og púður hrúga, sem svolít-
ill neisti getur sett í bál.
1 tímariti einu frönsku sem heitir L’ En
rope Nouvelle, gefnr maður að nafni Nower,
lista af átta eldkveikjuefnum, sem hvert út af
fyrir sig geti hæglega kveilkt í þessum ameriska
og japanska púðurhaug.
1. Eyja ein í Kyrrahafinn, sem Japanitar
segjast eiga samkvæmt því sem franl sé tekið í
friðarsamningunum. En Bandaríkin neita að
viðurkenna þann eignarrétt og krefjast þess að
eyjan Yap (svo heitir þessi eyja) eé undir al-
þjóða umsjón.
2. Sæsímarnir þrír, sem liggja frá Yap eyj-
unni og sem áður voru eign Þjóðverja, en sem
Japanitar helga sér nú, en Bandaríkjamenn
krefjast að ætti að skifta á milli Japanita,
Bandaríkjamanna og máske Hollendinga.
3. Yfirráð Japanita yfir Shantung, sem
Bandaríkjamenn neita að viðurkenna.
4. Athafnir Japana í Mongaliu og Maneh-
uriu, sem Bandaríkin, líta á sem tilraun þeirra,
til þess að takmarka viðskifti og áhrif þjóðanna
í Kína.
5. Fram'koma Japanita í Valdivastock, í
Austur-Síberíu og Kamchatka, sem Bandaríkja-
menn líta hornauga til.
6. Framsókn trúboða frá Bandaríkjnnnm
í Kóreu, sem Japanitum er meinilla við.
7. Þó er þjóðemis spursmálið, sem komið
hefir upp í sambandi við innflutning Japanita
til Philipin eyjanna, Hawaii eyjanna og vestnr-
strandar Amerí'kn allra alvarlegast.
8. Samningurinu við Kína, sem Banda-
ríkjunum er mikið áhngamál og sem Japanitum
er horið á brýn, að þeir sén að spilla fyrir.
Hvert eitt af þessum atriðum mætti sjálf-
sagt jafna með gætni og góðvilja, en ef þau ern
gjörð að kappsmáli á milli herþjóða, þá getnr
líka hvert þeirra út af fyrir sig orðið orsök til
ófriðar.
------o------
Hvað Danir segja nú uni ísland,
Reykjavík.
Jón Jónsson frá Sleðbrjót þýddi úr Decorah
póstinum 30. ágústf 1921.
1 bréfi til Berl. Tíð. frá Reýkjavík um kon-
ungs heimsóknina til Islands er meðal annars
þetta: Það mun varla nokkur borg áNorður-
löndum hafa tekið slíkum framförum á síðustu
50 árum, eins og Reykjavúk, höfnðstaður Is-
lands.
Kristján 9. var 'hinn fyrsti konungur er
heimsótti Island árið 1874, þá var Reykjavík
hálf óálitlegt húsaþorp umhverfis lítilfjörlega
kirkju innst við Faxaflóann. Veggir og þaik
margra húsanna voru úr torfi og grjóti. Bær-
inn líktist þá mest nýhygðu frumbyggja-býli í
fiskistöð.
Þegar Friðrik konungur áttundi, heimsótti
ísland 1907 og danskir réÖherrar og ríkisþings-
menn í för með honum, hafði Reykjavk stæfckað
svo að hún var þá orðin smá-iborg með nálægt
10,000 íbúum. En fconungurinn og fylgilið
hans varð samt að stíga á land úr bátum á lít-
illi og óásjálegri bryggju, við ströndina móti
opnu hafi. Reykjavíik leit þá út eins og skipu-
lagslaust sveitaþorp. Húsin lág, götumar ó-
gerðar, eins og þær voru frá náttúrunnar hendi,
að mestu.
Nú í sumar þegar Kristján tíundi og Alex-
andra drotning heimsóktn Island, þá er Reykja-
vík orðin snotur borg, Ibúar hennar nær tutt-
ugu þúsundum. Islendingar geta nú með metn-
aði fundið það, að borgin er heiðarlegur höfuð-
staður konungsríkisins íslands.
Þegar fconugsskipin rendu inn Faxaflóa,
blasti við sjónum ummáls-ríkur hafnarbær, og
vel bygð höfn framundan. Þegar konungur
og drotning stigu á land af “ Valkyrjunni,” var
þeim fagnað með góðu skipulagi af mannfjöld-
anum. Nú blasti við sjónum þeirra, myndar-
legt þinghús, kirkjur, háskóli, mentaskóli, bók-
hlaða, sjúkrahús og gistihús myndarleg. 1
stuttu máli, hér gat að líta alt það er sjá má í
öðrum höfuðhorgum Norðurálfunnar.
Fartæki og verzlun er alt breytt. Nú eru
efcki lengur notaðir fjörugu og skemtilegu ís-
lenzfcu smáhestarnir. Bifreiðar til mann*
flutninga og vörufærslu, renna nú nm öll stræti
borarinnar. Nú sjást efcki lengur verzlunar-
búðir með gamla laginu, þar sem öllu ægði sam-
. an : iSkipsakkerum, olíufötum, síldartnnnnm,
sælgætiskössnm og kvenhöttum. Þessar búðir
hafa nú orðið að víkja fyrir nýtízkubúðum, þar
sem sérhverjar vörutegundir eru seldar í hverri
búð og sumar þessara búða eru svo myndar-
legar að þær standa alls ekki að baki samkyns
búðum, í nokkrum Norðurlanda borgum.
Nú er höfnin í Reykjavík stærsta fiskisölu-
höfn við Norðnr-Atlanshafið. Aður fór þar
öll uppskipumþar fram þannig að flutt var milli
skips og lands á smá bátum, utan úr opinni höfn.
Nú liggja stærstu gufuskip, aukheldur smærri
skip, upp vi8 bryggjur og setja vörur í land
yfir Jiorðstökkinn. Og Reykjavík á nú fjölda
af nytízku botnvörpuskipum, og stórum mótor-
bátum, svo engin dönsk borg jafnast við hana í
því efni, ekki einu sinni Esbjerg.
/
Land eins og ísland sem ekki er mannfleira
en það, að það þarf cfcki sex tölustafi til að sýna
manni f jöldann, getur ekki sýnt stórborgir eins
og önnur Norðurálfulönd. En þó að Reykja-
vík hafi vaxið undanfarin ár, með undraverðum
ameriskum hraða, þá ber hún engin útkjálka
einkenni, sem svo oft sjást á líinum stóru bæjum
upp í meginlöndunum, þegar þeir eru ekki kon-
unga eða stjórnarsetur.
Reykjavík er reglnlegur smá höfuðstaður,
þar er saman safnað, alt hið bezta mannval
landsins, og framkvæmdarafl, bæði í stjórnmál-
um og mentnn.
Molar.
.Pólitík.
Það er nokkurskonar ládeyða í pólitíkinni
í Canada sem stendur. Forsætisráðherrann
Meighen hefir tilkynt landslýð öllum, að þing-
rof og kosningar séu í vændum í haust, svo ligg-
ur alt í láginni, eins og þegar verið er að safna
kröftum til fram'kvæmda einhverju Grettis-taki.
Stjórnmála flokkamir eða talsmenn þeirra
segja lítið — fara spart með krafta sína á með-
an undirbúningurinn undir aðal kollhríðina
stendur yfir.
En samt eru það æfinlega nokkrir á meðal
þeirra, sem langt sjá fram í tíamann og gæddir
eru einskonar spádómsgáfu, nofckurskonar fyr-
irrennarar allra kosninga. Gáfa þeirra hin sér-
stalka, liggur í því, að segja fólki hvernig að
hin eða þessi kosning fari. Það þarf náttúr-
lega að gjörast fyrir fram, því á eftir getur
hver aulinn séð það.
Þessir menn og blöð sem slíkt hið sama
hafa fyrir stafni, láta til sín heyra af og til,
og langflest af þessu spámannaliði segir Meig-
hen stjómina bráðfeiga.
Sumir halda fram að Crerar muni leiða
hændurna til sigurs, og að eftir næstu kosningar
fái þeir að vera óáreittir og með fullum rétti í
þinghúsinu í Ottawa.
Þetta segja aðrir aftur á móti, að nái ekki
nokkurri átt, eins og senator Bradbury frá Sel-
kirk. Honum kemur saman við alla hina um
það, að það sé ekki viðiit að National Liberal
Conservative flokkurinn — það e r Meighen-
flokkurinn — það er gamla conservativa, eða
afturhaldsstefnan vinni og ekki heldur Crerar
eða bændurnir, heldur sé nú þegar orðið alveg
víst að frjálslynda stefnan, eða frjálslyndi
'flokkurinn, undir stjóm og forystu MacKenzie
King, verði lang sterkastur og fjölmennastur
eftir kosningamar. Og Bradbury vissi vanalega
hvað hann söng á meðan haifn var þingmaður
og hefir víst ekki farið aftur síðan hann varð
senator.
Á meðan þessir spádómar ganga mann frá
manni er sagt að stjórnin sé ekki aðgjörðalaus,
því nákunnugir segja, að hún sjálf sé mjög
vondauf með sigur í kosningunum, sem í hönd
fara og sé að hreinsa til hjá sjálfri sér og ganga
svo frá hlutunum, að ekki verði um auðugan
garð að grisja ef svo skyldi fara að Meighen
og hans fylgifiskar, kæmu efcki aftur til baka
eftir kosningarnar. Sagt er að Meighen ætli
að fylla sætin auðu, sem eru nú í efri málstof-
unni, og á meðal þeirra, sem þar verða settir
inn, er talið víst að séu: Hon. George Foster og
Hon. J. D. Reed frá Ontarío, J. D. Palmer frá
New Brunswick, Hon. J. A. Calder og Archie
Gillis frá Saskatchewan, R. F. Green og H. H.
Clements frá Britis Columbia. Auk þess
starfs og fleiri þar að lútandi, er Hon. Arthur
Meighen önnum kafinn þessa dagana, að fá menn
til þess að fylla pláss þeirra af ráðhermm
Meighen stjómarinnar, sem komið hefir verið
fyrir í senatinu.
Vppfyndingar og nýv/ngar.
þeim fleygir fram ósegjanlega, svo aðsegja með
hverjum deginum, maður tekur sér ofcki svo í
'hönd vísindaleg blöð nú á dögum, að maður sjái
þar ekki eitthvað nýtt. — Nýjar aðferðir í land-
búnaði, við fiskiveiðar, við rafurmagns fram-
leiðslu, í samhandi við bifreiðar, loftfikip og
eiginlega alt mögulegt sem mannsandinn getur
gríþið milli himins og jarðar. Það nýjasta
af öllu nýju, sem vér höfum séð, er nýr mann-
í'Jokfcur með algjörlega sérkennilegri náttúru
og eðli, ef það er satt sem stendur LJIeims-
kringlu.
Þar stendur að á haustin fylli “nýtir menn
og náttúrlegir forðabúi1 sín” og að “ónýtir menn
og ónáttúrlegir svo sem bæjarmenn njóti góðs
afþví.”
Það er sannarlega efcki lítill uppsláttur
fyrir ritstjóra Heimskringlu að verða fyrstur
manna til þess að veita eftirte'kt og vekja at-
hygli annara á þessum flofck manna í bæjarfé-
lögunum, sem verða ónýtir og ónáttúrlegir, þeg-
ar haustar að.
Væntanlega verður þessi merkilegá uppgöt-
vun skýrð frekar af ritstjórum Héimskringlu,
því til þess eru þeir sagðir allra manna hæf-
astir.
MeíSlimir Grain Exchange, Winnipeg Produce Clearing Asso-
ciation, Fort William Grain Exchange, Grain Claims Bureau.
LICENSED AND BONDED
By the Board of Grain Commissioners of Canada.
Commissiomi
LIMITED
. Telephone A. 3297
216 Grain Exchange, Winnipeg, Man.
Lslenzkir bændur!
Munit5 eftir íslenzka kornverzlunarfélaginu í haust, munið
eftir að við getum sýnt yður hagnað'sem nemur frá $100' til
ðl50 á hverjum þúsund bushels af hveiti, ef þið fyllið járnbr-
vagn og sendið okkur. Margir bændur hafa ekki hugmynd
um, hvað mikið þeir tapa í lý-gt og “dockage” með því að selja
I smáskömtum.
pað er eins nauðsynlegt að selja kornið vel, eins og að
yrkja landið vel. Við gerum það sérstaklega að atvinnu okk-
ar að selja hveiti og annað korn fyrir bændur. ViS byrjuðum
fyrir sjö árum síðan óþektir, en höfum nú mörg þúsund við-
skiftavini, sem senda okkur korn sitt árlega. Slíkt kemur til
af því, að, við lítum persónlega eftir hverju vagnhlassi, sem
okkur er sent, sjáum um að “dockage”, vigt og flokkun sé rétt,
og að menn fái það hæsta verð er markaðurinn býður í hvert
skifti.
Ef þið hafið dregið kornið í næstu kornhlöðu og látið
senda þaðan vagnhlass, þá sendið oss hushela-miðana og við
skulum líta eftir sölunni. petta kostar yður ekkert og þér mun-
uð sannfærast um hagnað af að láta okkur selja kornið.
Eins, ef þér hafið fylt járnbrautarvagn og viljið selja inni-
hald hans áður en hann fer á stað, þá símið okkur númerið á
vagninum og munum við selja kornið strax fyrir hæsta^verð.
Sendið okkur “Shippig Bill” af því og munum við borga út á
þaí ef beiðst er eftir og^afganginn þegar vigtarútkoman fæst.
peir Islendingar, sem vildu selja hveiti sitt nú þegar og
kaupa aftur maí-hveiti, ættu að skrifa okkur pað er ihægt fyr-
ir bændur að græða á því í ár.. Við skulum útvega bændum
maíhveiti í Fort William að mun ódýrara en við seljum þeirra
hveiti. pannig fríast menn við að borga geymslu og geta
fengið peninga sína strax.
Að endingu vildum við (biðja íslendinga að kasta ekki
hveiti sínu á markaðinn í haust þegar prísar eru sem lægstir.
Sendið okkur það sem þið hafið, við lítum eftir geymslu á
því til næsta vors. pat/er vort álit, að prísar verði mjög háir
næstkomandi maí.
Skrifið okkur á ensku eða íslenzku eftir þeim upplýsing-
um, sem ykkur vantar. ölium bréfum svarað strax.
HANNES. J. LINDAL.
PETER ANDERSON.
SPARIÐ ÁÐUR EN ÞÉR EYÐIÐ
Láttu Bankareikninginn vera pitt
fyrsta áhugámál. ,
pað mun meira en borga sig þegar
árin líða.
Sparisjóðsreikjngar við hvert
einsata útibú
#THE ROYAL BANK
______________OFCANADA
Borgaður höfuðstóll og viðlagasj. $40,000,000
Allar eignir........ $544,000,000
Peningamál.
Fyrir nokkru ^krifaði eg ofur-
litla grein í Lögberg, sem bar
þessa fyrirsögn, og var hún þess
eðlis, að leiða mönnum fyrir sjón-
ir, hvað nauðsynlegt það væri að
leggja ofurlítið af efnum sínum
til síðu, svo ár ellinnár yrðu ekki
eins Ihörð og þung, og henti eg á
hvað eg áliti happasælt í þeim
efnum.
Síðan eg skrifaði greinina, hafa
mér verið sendir töiluverðir pen-
ingar til að sýsla um. Mér virð-
ist það vera vottuí' um, að menn
hafi veitt greininni eftirtekt og
fallist á, að innihald hennar væri
sannleikur, sem vel mætti taka til
greina. Mér þykir mjög vænt um
þetta, því eg skrifaði greinina í
því skyni, að fólk tæki innihald
hennar til íhugunar. Einnig þyk-
ir mér sæmd að þeirri tiltrú, sem
mér er ,sýnd með þessum sending-
um, og vona, að engan þurfi að
iðra þess að hann har til mín
fuLlkomið traust, því eg mun
reyna, eins og að undanförnu, að
gæta trúmensku minnar gagn-
vart öllum þeim, sem viðskifti
eiga við mig.
En eg hélt, að ekkert ihefði ver-
ið í greininni, sem missskilningi
gæti valdið; en þó hefir svo orðið
því eg hefi fengið ákúrur úr einni
átt. Mér er ant um, að eg sé ekki
misskilinn í neinu, en allra sízt í
því, sem þessi misskilningur er
sprottinn af. Eg myndi aldrei
leyfa mér að nefna einlæga, auð-
mjúka bæn frá sorgfullu og hjálp-
arþurfandi hjarta—Iþulur. Eg tel
það óyggjandi sannindi, að það sé
einn af göfugleikum lífsins að
ibiðja — bæði guð og menn. Að sá
maður, sem lengst og toezt varð-
veitir sitt harnseðli og viðkvæmni
og getur beðið, sé meiri og sterk-
ari og hæfari maður fyrir lífið
heldur en sá maður, sem gerist
kaldur og hænarlaus.
Eru mrfkkrar líkur til að sá mað-
ur, sem aldrei finnur hvöt hjá sér
eða þörf til þess, að eiga náin við-
skifti við hið eilífa vald, myndi
veita úrlausn þeim, sem þyrftu á
hjalp að halda og leituðu til
hans?
En það eru einmitt þeir menn,
sem sjá í gegn um fingur við sína
samferðamenn og eru hjálparfús-
ir og góðlyndir, sem gera heiminn
hlýrri og bjartari og líkari þvi,
sem allir vildu að hann væri um-
horfs. 1 augum þeirra manna
'gerir það ekki svo mikið til, af
hvaða ástæðum það stafar, að einn
eða annar kemst í þær kringum-
stæður, að hann þarf ihjálpar með
—og á það ætti líka aldrei að vera
litið.—— Heldur er hitt miklu meira
áríðandi, að opna sinn innra
mann fyrir þeim bágindum og
gleðjast yfir, að manni gefist tæki-
færi til þess, að verða til hjálpar
þeim, sem þurfa hjálpar við.
Eg brúkaði orðið viðskifti, og
dettur því í hug að segja fáein
orð um hin veraldlegu viðskifti
manna og hvernig mér fingt þau
ættu að vera af hendi leyst og
hvað þau í rauninni eru.
Líf mannanna frá vöggunni til
grafarinnar er eixi óslitin við-
skiftakeðja, áframhaldandi og
endalaus. Andleg viðskifti og
veraldleg vi&skifti. Viðskifti við
guð og viðekifti við menn. Og
þetta er svo nátengt, þótt það virð-
ist svo óskylt, að ekki er hægt að
útkljá nein veraldleg viðskifti án
þess, að andlegu viðskiftin séu þar
einnig með.
Grundvöllurinn, sem öll sönn og
eðlileg viðskifti eru bygð á, er rétt-
læti, og ef ekki er 'bygt á þeim
grundvelli, verða viðskiftin ósönn
og óheiðarleg. pað á því að vera
áform allra, sem viðskifti gera, að
bvggja þau á þeim grundvelli, því
annars geta viðskiftin ekki staðist,
þvh réttlætið hlýtur ætíð að sigra.
pað er ekkert starf í lífi mann-
anna, sem er ánægjulegra og nyt-
samara heldur en hrein og eðlileg
viðskifti, — því það er í rauninni
sjálft lífið. Yiðskifti, þar sem all-