Lögberg - 06.10.1921, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN,
6. OKTOBER 1921.
Bla. 5
Aflaskýrslur hafa verið endur-
bættar og samræmdar í samvinnu
ríkjunum, og verða sennilega með
tímanum miklu fullkomnari og
víðtækari en þær eru enn. Fleira
mætti til tína, en þetta ætti að.
nægja til þess að sýna fram á, að
mikið hefir á unnist með sam-
vinnu vísindamanna á þessu sviði,
á mjög stuttum tíma, þrátt fyrir
hina miklu truf/lun af völdum
styrjaldarinnar, þegar öll sam-
vinna fór í mola, og ekkert rann-
sóknaskip mátti sýna sig á rúm-
sjó. Og þó er þetta varla nema
byrjuirtn, því að þó mrgt sé- nú í
ljós leitt, sem fyrir skömmu var
óþekt, er þó enn fleira í myrkrum
hulið. Komist aftur á ró í heim-
inum og menn fara að vinna sam-
an, eins og áður, þá má búast við
miklum árangri í framtíðinni,
þeim árangri, að fiskiveiðar megi
reka á skynsamlegan hátt, eftir
vísindalegum reglum, eins og
menn nú stunda landbúnað, en
ekki eins og fyrirhyggjulaust ráp.
pegar til þess er gætt, að fisk-
veiðar eru tiltölulega lítill at-
vinnuvegur í flestum þeim ríkj-
um, sem tekið hafa þátt í samvinn-
ið áfram síðan, þó að hún væri að
unni, þá mundi það eigi síður vera
ástæða til fyrir ísland, þar sem
fiskiveiðar eru einn aðal atvinnu-
vegurinn, að leggja nokkurn skerf
tii þessara rannsókna Og ekki
vantar oss verkefnin. Enn er
þekkingin á árlegum breytingum
sjávarhita og strauma kring um
landið, og áhrif þeirra á veðráttu,
sviflíf, göngur síydar, þorsks, ýsu
og annara nytjafiska, mjög í mol-
um; vér vitum enn mjög lítið um
vöxt þeirra og aldur, hve oft þeir
hrygna, um hlutfallið milli við-
komu og tortímingar, og þar með,
hve mikla veiði þeir þoli, án þess
að fækka, um hvort og hvar um
kynsmun sé að ræða, jum fiska-
sjúkdóma o. fl. Vér vitum sára-
lítið um lif nytsamra krabbadýra,
beitu-smokkfisks og beitu-skeldýr-
anna, að eg ekki nefni ýms önnur
dýr, sém fiskar hafa til fæðu.
Eg hefi nú tínt til nokkrar mik-
ilvægar ástæður fyrir því, að eg
tel nauðsynlegt og sjálfsagt, að
ísland, sóma síns og framtíðar-
hagsmuna vegna, taki eins mikinn
þátt í þessum rannsóknum og geta
ríkisins frekast leyfir. En það
mun kosta allmikið fé, ef þátttak-
an á að vera myndarleg. Eg ætla
mér ekki að fara að gera hér neina
kostnaðaráætlun, á því liggur
ekki, en skal að eins benda á, að
það er «kki nóg, að einn maður fá-
ist við þær í tóm'stundum sínum.
Ef vel ætti að vera, veitti ekki af
einum “fiskifræðing”, þ. e. dýra-
fræðing, með sérþekkingu á Isl.
fiskum, og öðrum dýrafræðing,
honum til aðstoðar, einum "svif-
fræðing” og einum “sjófræðing.”
peir þyrftu að hafa húsrúm fyrir
vinnu sína á landi og haffært skip
til sjó- og fiskirannsókna. Svo
þyrfti og mann, sem gæti fengist
við vatnalíffræði. Lok.s þyrfti og
fé til þess að geta gefið út rit um
árangur rannsóknanna og tekið
þátt í ^iamkomum samverkamanna
í öðrum iöndum. Fjárupphæð sú,
sem til þess mundi þurfa, yrði ef-
laust allmikil fúlga, og ætti með
tíð og tíma að gefa góða vexti, og
töluvert má landið leggja í söl-
urar, ef velferð fiskiveiðanna er í
aðra ihönd.
Hér hefi eg bent á hvað gera
ætti, ef vel væri, en ef til vill mætti
til að byrja með komast af með
eitthvað minna, en þá yrði jafn-
a’nt árangurinn minni eða sein-
fengnari”—Tíminn.
-------o--------
Rannsóknarferðir í
Afríku.
(Eftir Morgunbl.)
Afriku, farið umhverfis Victoria-,
Alibert- og Kivuvatn, rannsakað
eldfjallahrygginn Ruvenzori og
farið víða um Kongoríki hið belg-
iska. Á ferðalaginu fann hann
nýja kynstofna, sem aldrei hafa
séð hvíta menn áður og voru
margir þeirra mannætur. Á stað,
sem nefndur er Wardi, fann hann
minjar eftir kynstofn, sem nú er
aldauða. Enn fremur fanst ný
tegund af gorilla öpum, fjallateg-
und, sem heldur sig eigi neðar en
5,000 fetum yfir sjávarmáli. Rev-
enzor fjöllin eru sumstaðar alt að
6,000 metra há og næsthæstu fjöll
í Afríu. Phillipps hafði með sér
heim til Englands ýmsar merkar
minjar, beinagrindur af mönnum
og dýrum, og enn fremur tók hann
með sér tvo af höfðingjum hinna
nýfundnu kynstofna.
pá hefir Wilhelm Svíaprins ver-
ið I rannsóknarför í belgisku Kon-
go, og er enn. Lagði hann upp í
Nóvembermánuði í fyrra frá Vest-
ur-Afríku og ætláði austur í Mið-
Afríku og síðan norður í Nílárdal
í för með honum voru Nils Gyl-
denstolpe greifi, kvikmyndari frá
sænsku myndgerðafélagi og Arr-
henius, sænskur majór í belgiska
hernum í Kongo, og átti hann að
vera leiðsögumaður. pað hefir
síðast frézt af þessum leiðangri,
að Wilhelm prins hafi orðið veik-
ur af malaria og liggi nú þungt
haldinn suður í Afríku. Hefir ver-
ið talin hætta búin lífi hans sök-
um loftlagsins og ónógrar læknie-
hjálpar. Hefir hann fengið mal-
aria tvisvar sinnum áður á ferðum
sínum í Afríku og Ameríku. Er
viðbúið, að hann verði að hætta við
að halda ferðinni áfram og hverfa
hið bráðasta heim til sín. Wil-
helm prins er orðinn frægur land-
könnuður og þykir einkum merk
ferð sem hann fór um Austur-
Afríku 1913. Árið 1920 var hann
á ferðalagi um Mið-Amerku og
gerði þar mikilsverðar mannfræði-
legar afhuganir.
prátt fyrir allan þann fjölda
rannsóknarferða, sem farnar hafa
verið til Mið-Afríku á síðustu ára-
tugum, eru mikil landflæmi þar
enn, sem engimn hvítur maður
hefir augum litið, og því ærið
verkefni til rannsókna enn. Enda
líður aldrei heilt ár svo, að ekki
leggi einhver leiðangur þangað,
og oft fleiri en einrn
Til London kom í júlí síðastl.
einn þessara landkönnuða, Phil-
ipps að nafni. Hann hefir rann-
sakað landið við vötnin í Mið-
Frá íslandi.
(Eftir Lögréttu.)
Úr Strandasýslu er Lögréttu
skrifað 25. ágúst. “Tíðin í vor var
alt af köld og spratt jörð því seint,
en í 12. viku sumars brá til hlý-
inda og þá fóru túnin fyrst að
3pretta, og spruttu þá fljótt, svo að
í 13. vikunni og 13 af voru þau
orðin með bezta móti sprottin og
skyldi þá sláttur byrja, en þá kom
innflúenzan og lagði alla í rúmið,
og þó nokkra í gröfina. Urðu
margir æði mikið veikir og tók
veiki þessi mjögv mikið úr hey-
vinnunni, viðast alt að tveim vik-
um og sumstaðar meira; menn eru
lengi að ná sér eftir veiki þessa.
Um sama leyti versnaði tíð, og frá
því um og úr miðjum júlí hefir
verið versta tíð, fyrst lengi norð-
angarður með illviðrum og kulda
svo oft snjóaði ofan I bygð, og svo
síðustu viku hægviðri um nætur.
Töðtir liggja víða óhirtar enn, en
sumstaðar er búið að taka þær, en
þó næsta illa þurrar. Heyskapur
verður afarrýr, og ef til vill nær
enginn, í þessu bygðarlagi meðal-
heyskapur, jafnvel þó að tíð skán-
aði eitthvað hér eftir, enda úthagi
mjög illa sprottinn. Ógæftir hafa
verið miklar til sjávarins, og afli
því mjög rýr, en beitu vantar til-
finnanlega, og nægur afli fyrir
ef eigi vantaði gæftir og beitu.
pilskip, sem stunda færaveiðar,
hafa mörg fiskað vel að sögn. Nú
er lítið um síldveiðar hér norðan-
frá. Að eins einn vélbátur stund-
ar síldveiði frá Ingólfsfirði og
enginn af Reykjafirði. pessi eini
bátur hefir aflað vel, eftir öllum
atvikum og kringumstæðum. Sem
nýlundu má telja það, að nú er
búið að setja upp loftskeyttstöð í
Árnesi, og á hún að starfa eitt-
hvað fram í næsta mánuð. Hún er
qð vísu lítil, en hefir reynst ágæt-
lega. Okkur þykir mikil bót og
þægindi að hafa hana, en þykir
slæmt að hún verður tekin niður í
haust, en við vonum að önnur enn
fullkomnari og varanlegri komi
næsta sumar.
pað væri ekki vanþörf á því, því
sambandaleysið við aðra landshluta
er mjög svo tilfinnanlegt og
stendur þessu bygðarlagi mjög
fyrir þrifum. Á stjórnmál er mjög
lítið minst, enda eru menn tæpast
enn búnir að átta sig á gerðum
síðasta þings. S”
pau hjónin Laufey Vilhjálms-
dóttir og prófessor Guðmundur
Finnbogason hafa orðið fyrir
þeirri sorg að missa dóttur sína
Sigríði 2. þ.m.
Á laugardaginn var kviknaði i
skipinu “Dronning Agnes", er lá
áBolungarvik og var að ferma
fisk. Var skipið dregið til fsa-
fjarðar og eldurinn slöktur þar.
Fiskurinn, sem var í skipinu, mun
ver æði mikið skemdur. Var hann
af önundarfirði, ísafirði og fleiri
fjörðum vestan lands.
(Eftir Tímanum 10 .sep.)
Brúin yfir Jökulsá á Sólheima-
sandi er fullger. Verður vígð í
dag. Lengd brúarinnar er 210
metrar og hefir kostað 250 þús kr.
IVfun vera næstlengsta brú á
landinu.
Nýuátinn er Guðlaugur Hann-
esson bóndi að Snældubeinsstöð-
um í Reykholtsdal rúmlega fer-
tugur að aldri. Kona hans, Sig-
urbijörg ívairsdóttir, lifir mann
sinn ásamt 9 börnum þeirra, öllum
ungum. — Hann var starfssamur
og duglegur bóndi.
Nýútkomin er ljóðabók undir
nafninu “Stýfðir vængir” Höf.
leynist undir nafninu Holt. Hefir
verið á Vífilsstaðahælinu og eru
kvæðin af því rnótuð.
Svo bar við nýlega á bæ í Svarf-
aðardal, að kona sem sturlast hafði
upp úr innfúensunni, náði í stein-
olíu, helti henni í föt sín og kveikti
í. Brann hún til ólífis.
Til Nýfundnalands á að senda
einn af botnvörpungum Kveldúlfs
félagsins. Mun það ætlun félags-
ins að kynnast fiskimiðum þar
vestra. Er sagt að allir skipstjór-
ar og stýrimenn af skipum félags-
ins verði með í förinni.
Þjáðist af Eczema
í mörg ár
Bækur.
(Vpg. í Lögréttu.)
Tímarit.
Prófessor Halldór Hermanns-
son hefir skrifað í Islandica yfir-
lit um sögu íslenzkra blaða og
tímarita. pað nær þó ekki til síð-
ustu áranna petta ^r líka merki-
legur þáttur í þróunarsögu þessa
tímabils. pessir síðustu tímar
hafa að ýmsu leyti verið öld blað-
anna og tímaritanna um allan
heim. pess vegná hefir einhver
kalilað blöðin sjöunda stórveldið.
Áhrif þeirra hérlendis ætti að
mega marka nokkuð af vexti þeirra
og viðgangi síðustu árin. Um það
mætti annars gera ýmsar skrítnar
athuganir. pvi nú getur varla
farið svo einn í hóp eða tveir í
iest, að það þurfi ekki að “eiga sér
málgagn.” Hjálpræðisherinn og
guðspekingar, símamenn og frí-
merkjasafnarar, ungmennafélög og
innri missíón — alt þarf “mál-
gagn.” En látum það nú vera.
pað er víst ekki nema mannlegt,
að vilja miðla öðrum af sætleik
sinnar eigin sannfæringar. En
hitt er heldur ekki einskis vert,
hvernig það er gert, þótt ekki
verði sú saga rakin hér, þar sem
einkum er um tímaritin að tala.
pau eru nokkur ýkomin: Andvari
og Skírnir, fyrsta heftið undir rit-
stjórn Árna Pálssonar, og Presta-
félagsritið. Auk þessara svo áð-
ur komin Iðunn, Eimreiðin, Óðinn
og fleiri. Auðvitað eru engin tök
á því að rekja efni þessara hefta,
enda lítilJ hagur í því, þarsem ekki
eru tök á því, að rökræða það alt
að neinu gagni. En nokkrar al-
mennar athugasemdir, sem sprott-
ið hafa eða eflst við lestur þeirra,
verða að nægja.
“FRUIT-A-TIVES’ ’ HREIIÍSNÐU
HÖRUND HENNAR.
Pointe St. Pierre, P.Q.
“í þrjú ár þjáðist eg af illkynj-
aðri hörundssýki. Eg leitaði til
ýmsra lækna, en þeir fengu ekkert
bætt mér. — pá notaði eg úr öskju
af “Sootha-Salva” og tvær dósir
af “Fruit-a-tives” og útbrotin eru
nú farin af höndunum. Verkur-
inn hvarf og íhefir ekki gert vart
við sig aftur. — Eg álít þetta
umdravert, þar sem ekkert annað
meðal hafði reynst að nokkru liði,
þar til eg fór að nota “Sootha-
Salva” og “Fruit-a-tives” hið mikla
meðal úr jurtum soðið.”
Madame Peter Lamarre.
50c. hylkið, 6 fyrir $2.50 og
reynslu’skerfur 25c. Selt hjá öll-
um lyfsölum eða beirit frá Fruit-
a-tives, Limited, Ottawa.
Vesturför “Þórólfs”
i-
InniKeldur enga fitu, olíu,
litunarefni, ellegar vínanda.
Notað að kveldi. Koreen
vinnur Kægt, en ábyggilega
og sigrar ára vanrœkslu.það
er ekki venjulegt Kárnieðal.
Það er óbrigðult við kvillum í Kársverðinum.
Verð $2 00, eða sent með pósti $2.25. Burðargjald borgað ef
5 flöskureru pantaðar í einu.
Koreen Sales Co., 2140 Broad St., Regina
Einkasalar fyrir Canada
Á eitt tímaritið er þó rétt að
rnina sérstaklega, af því að það er
óverðskuldað minst þekt hér ,og
lesið. En það er Tímarit pjóð-
ræknisfélags Vestur-íslendinga.
Og það er þá einkum hreyfingin,
sem á bak við það stendur, sem er
)>ess verð, að henni sé meiri gaum-
ur gefinn hér heima, en gert er.
Eg hefi áður vikið að því efni i
Lögr., þegar fyrsta heftið kom út
í fyrra, og hirði ekki að endurtaka
það. En undarlegt má það heita, j
ef íslendiga hehna iðrar þess ekki j
einhvern tíma, ef þeir skjóta nú|
skolileyrum við þeim samvinnu-!
röddum, sem berast frá Vestur-
íslendingum með þessu tímariti|
og þeim vilja, sem það lýsir á því,:
að halda við íslenzkri tungu ogj
menningu vestra. pví hvaða skoð-
anir, sem menn kunna að hafa á
möguleikum þess viðhalds í fram-
tíðinni, er það víst að í náinni
framtíð er engin þörf á því að
Vestur-íslendingar klofni út úr
áslenzku þjóðerni, eða verði vilja-
laust bræddir í deiglu erlendra
þjóðrota Hins vegar er engin á-
stæða til þes-s að ala á neinum ís-
lenzkum þjóðrembingi í þessu sam-
bandi, eða ætla að menn geti ekki
verið eins góðir borgarar vestur
þar, þó þeir haldi lifandi menn-
ingarsambandi við forna áttaga.
Og þetta er ekkert hégómamál.
pað er íslezkt menningarmál. Hér
er um að ræða framtíð þriðjungs
allra íslendinga, — um það að
ræða, hvort undan íslenzkri menn-
ing á að ganga þriðjungur þess
sáðlands, sem hún hefir gróið í
undanfarið, u mþað að ræða, hvort
undan íslenzkri tungu 'eigi að
svifta þriðjungi þeirra stoða, sem
hún styðst við nú, urn það að ræða,
hvort ræna eigi íslenzkar bók-
mentir þriðjungi þeirrar út-
breiðslu, sem þær hafa nú.
pað má sjálfsagt dæma misjafn-
lega um það, sem Vestur-íslend-
ingar hafa af mörkum lagt til ís-
lenzkrar menningar. pað er áreið-
anlega ekki altsaman fyrsta flokks
varningur. En vörugæðin í “móð-
urlandinu” geta nú líka brugðist
til beggja vona. En hvað sem um
það er, þá er það víst, að samvinna
Austur- og Vestur-íslendinga á
sviði andlegra og verklegra mála
getur þegar rétt er á’ haldið, ver-
ið frjósamt og þróttmikið menn-
ingarmeðal báðum. þjóðbrotunum.
Og þar að auki ættu Vestur-íslend-
ingar að vera tilvalinn menning-!
armiðiil milli íslendinga og hins'
enskumælandi heims.
Mér ihefir flogið eitt í hug, þeg-|
ar eg hefi velt þessu fyrir mér. I
Hér er ekki nóg að tala, hér verð-!
ur að starfa. Hér þarf með þrótti1
og þori að koma fótum undir lif- j
andi og starfandi menningarsam-
band Austur- og Vestur-íslend-j
inga, sambandi, sem haft gæti
bætandi áhrif á margt það, sem nú
fer öfugt og aflaga. pað þarf að
hrista “heiðraðan almenning”
þangað til hann skiilur hvað í 'húfi
er. — í vestanblöðunum hefir ver-
| ið rætt um það undanfarið, að menn
vildu þar sýna þar einhvern sóma
minningu þeirva, sem í stríðinu
féllu “fyrir land og konginn sinn.”
Um þetta má auðvitað deila og
hefir verið gert, svo ákaft, að
framkvæmdirnar virðast engar
ætla að verða En er það nokkur
frágangssök, að þessi minningar-
starfsemi taki höndum saman við
hina starfsemina, sem nú virðist
vera einna efst á baugi vestur þar
—þjóðræknisstarfsftmina. Féð, sem
áætlað var, t.d. til minnismerkis
fyrir fallna hermenn, var stórfé á
íslenzka vísui En samvinnustarf-
semin milli Austur- og Vestur-
íslendinga á við örðugan fjárhag
að búa. Danir og íslendingar hafa
í sinni samvinnu komið sér niður
á skipulag, sem hér gæti orðið til
íyrirmyndar, þar sem er stofnun i
sáttmálasjóðsins. pað gæti verið
til fyrirmyndar í því að lslending-
ar ustanhafs og vestan stofnuðu
með sér samskonar sjóð til að
j styrkja sína samvinnu. Ef hon-
um væri stjórnað af skynsamlegu
viti og vel væri til hans stofnað,
gæti hann orðið sá grundvöllur,
sem framtíðin gæti reist á þá brú-
arsporða, sem borið gætu tengsHn
milli íslenzkrar menningar beggja
megin hafsins. Og hann gæti
jafnframt orðið glæsilegasta minn-
ismerki íslenzks framtaks og ís-
lenzkra framtíðarvona — gæti
orðið íslendingum meiri vegsauki
og meira minningarmerki en nokk-
ur steini studdur varði.
Hlutafélagið Kveldúlfur hefir
sent botnvörpuskip sitt pórólf til
veiða við Nýfundnaland og er
hann nú (12. sep.) á leið vestur
um haf, sem kunnugt er. Reykja-
ingum verður að vonum tíðrætt
um þessa ferð, bæði af því að
margir eiga vini eða kunningja á
pórólfi og förin að öðru leyti ný-
stárleg. Árna allir þeim félögum
góðs farnaðar
Blöðin hafa lauslega getið um
tilgang fararinnar, en um aðdrag-
anda hennar, framkvæmd eða
væntanlegan árangur hefir ekkert
verið skrifað. Vísir hefir þess
vegna hitt að máli einn fram-
kvæmdarstjóra h.f. Kveldúlfs, til
að fá sem greinilegastar fregnir
um alt, sem lýtur að ferð þessari.
Eru neðanskráð ummæli eftir hon-
um höfð.
Fyrir nokkrum árum kom for-
stjórum Kveldúlfs til hugar að
gera tilraun til botnvörpuveiða við
Nýfundnaland, en til þess þurfti
mikinn viðbúnað og góðan skipa-
jcost. pegar þeir létu smíða “Egil
Skallagrísson”, var hann gerður
r.okkrum fetum lengri en stærstu
íslenzkir botnvörpungar, eða 140
fet Var það gert til að vita, hvern-
ig svo stór skip mundu gefast hér
við land og í því skyni, að nota
mætti skipið til veiða vestan hafs,
ef svo sýndist. Árið 1919 létu þeir
enn smíða tvo botnvorpunga,
Skallagrím og pórólf, og er hvor
þeirra 150 feta lanigur og bera á
fimta hundrað smálestir, eða
nelmingi meira en hinir eldri
otnvörpungar, sem ^ íslendingar
hafa átt. En því voru þeir gerðir
svona stórir, að þeim vár ætlað að
stunda veiðar við Nýfundnaland,
þegar stundir liði.
Að stríðsárunum undanskildum
hefir oftast verið tap á útgerðinni
þann tíma sem botnvörpungar hafa
veitt í ís, eða frá júlíbyrjun til
febrúarloka, með því að ísfiski-
markaður hefir verið ótryggur á
Englandi. pess vegna var nauð-
synlegt að rannsaka, hvar botn-
vörpungunum yrði fundið arðvæn-
legt starfsvið þena hluta árs. Og
þegar svo var komið, að Kveldúlf-
ur átti hentug skip til vesturferða,
fór Thor Jensen til Amerku í
marzmánuði síðastl., og dvaldist
þar um þriggja mánaða skeið, til
þess að kynnast aflaskilyrðum,
markaðshorfum, kaupum ,á því, sem
þrf til útgerðar o. fl. þess háttar.
Hann fór víða um lönd, mest þó
um Nýfundnaland og Nova Scotia
og hafði tal af mjög mörgum
mönnum, sem kunnastir eru út-
gerð þar vestra, og bar þeim sam-
an um, að miðin væru ákaflega
aflasæl, en hitt má heita alórann-
sakað, hvort þau séu vel fallin til
botnvörpuveiða, en miklar líkur
eru þó til þess að svo sé. Fiski-
miðin eru geisijega v'ðáttumiki'l.
Eitt grunn við Nýfundnaland, sem
heitir Grand Banks, er t. d. helm-
ingi stærra um sig en alt ísland,
en auk þess eru mörg önnur minni
grunn. En þó að miðin séu við-
áttumikil og góð, að líkindum, þá
er á hitt að líta, að stórmiklir örð-
ugleikar eru á að hgnýta sér afl-
ann. ógerlegt er að flytja fiskinn
til Bandaríkjanna, því að innflutn-
ings tollur er þar svo hár, að hann
tálmar allri sölu, en í fylkjum
Canada eða Nýfundnalands er
enginn markaður. Útgerðarmenn
í Nýfundnalandi eru ákaflega lam-
aðir, vegna þess að fisksala þeirra
istókst gersamlega síðastliðið ár.
Stjórn sú, sem þar er, og komst til
valda fyrir atfylgi jafnaðarmanna
tók að sér ríkissölu á fiski. sam-
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakssölum
kvæmt kröfum jafnaðarmanna.
Heimtaði hún fyrpt geipiverð fyr-
ir fiskinn, en tókkt ekki að selja,
og sat svo að lokum uppi með
hann, útveginum til stórtjóns.
Við Nýfundnaland eru einkum
stundaðar línuveiðar. Bretar
sækja ekki þangað vestur á botn-
vörpuskipum og Bandaríkjamenn
eiga enga botnvörpunga. Frakk-
ar hafa nokkuð stundað þar botn-
vörpuveiðar og . leggja fiskinn í
land í tveim eyjum, sem þeir
eiga þar vestra og fá þar ekki aðr-
ar þjóðir aðgang. En ekki fæst
heimild í Canada eða Nýfundna-|
landi til að leggja afla á landj
nema gegn háum tolli. En meðan
Thor Jensen var vestra, tókst hon-1
um að fá marga málsmetandi Can-|
adamenn í lið með sér til þess að|
leita fyrir sér við Ottawastjórnina;
um afnám þessa háa gjalds í Can-
ada, og eru beztu vonir um, að|
stjórnin muni verða við þeim til-:
mælum. Og ef svo fer, verður ís-
lenzkum skipum heimilt að leggja
saltfisk þar á land og flytja hann1
svo til íslands eða Englands, eftir
því sem hentast þykir.
f fyrstu hafði Kveldúlfur ráð-
gert að send öll skip sín vestur til
revnslu í þessum mánuði, en vit-
anlega hefði þá orðið að “renna
blint í sjóinn” og tefla á tvær
hættur um tap eða gróða. Reyndi
félagið að draga sem mest úr
kostnaði við þessa ráðgerðu skipa-
sendingu og leitaði meðal annars
samninga við háseta um lægra
-kaupgjald en verið hefir, §n sam-
komulag náðist ekki í því efni, og
þess vegna var pórólfur einn gerð-
ur út að þessu ®inni og verður
kostnaðurinn af för hans hlutfalls-
lega mikill. Félagið væntir sér
ekki gróða af þessari fyrstu för,
en vill á hinn bóginn tapa sem
minstu. pórólfi er ætlað að verða
í þessum leiðangri fram í lok næsta
mánaðar og á hann eingöngu að
veiða í salt, Ef vel aflast, leggur
hann fiskinn í land í North Syd-
ney, I Nova Scotia. En eis og fyr
eegir, er férðin fyrst og fremst
farin til reynslu og pórólfi ætlað
að leita sem viðast fyrir sér. Sætta
eigendur sig við lítinn afla, ef góð
reynsla fæst og ferðin tekst
giftusamlega að öðru leyti.
Ef ferð pórólfs tekst svo vel, að
líkur þyki til að gerlegt verði að
stunda útgerð botnvðrpunga vestra
að ári, er svo til ætlast, að ein-
hver af forstjórum Kveldúlfs fari
vestur um haf að vori til frekari
rannsókna á því, (hversu útgerð-
inni verði arðvænlegast hagað með
hliðsjón af hagnýting aflans og
innkaupum á vörum til útgerðar-
innar.
tme canadian salt CO. LIMITED-
Dollar Specials
í Húsgagna- og Rúmíata-deildinni
WINDOW SHADES WITH HEAVY HARTSHORNE
ROLLERS, $1.00
Cream or green cloth mounted on 1-in. guaranteed Hart-
shorne rollers. Complete with brackets, nails and nickel
ring pull. Size, 37 in. by 6 ft.
$1.75 50-INCH CHINTZ, $1 YARD
Soft draping chintz in well blended colors, especially adapted
for side drapes.
$2.00 COLORED BATH TOWELS $1.00 PAIR
Heavy quality towel of a good absorbent quality, fringed
ends. Size, 18x36.
4 YARDS RED STRIPE BORDER TOWELLING 18
INCHES WIDE FOR $1
VOILE MADRAS AND NOTTINGHAM NET $1.00 YARD
Fine textured voiles, soft, draping madras and effective
Nottingham nets. A splendid variety to select from. Re-
gular up to $1.75 yard. Special, $1.00 yard.
$1.50 PILLOW CASES, $1.00 PAIR
Sturdy cotton cases that will launder splendidly.
$1.50 HUCK TOWELS, $1.00 PAIR
All white huck towels that will stand real hard wear. Size
18x36.
y/A.Ik/j//p/d
’lne Reliable Home Furnisher
492 Main Street Phone N6667
CREDIT EXTENDED TO RELIABLE PEOPLE

HIÐ BEZTA MJÖL, SEM HÆGT ER AÐ KAUPA VIÐ NOKKRU VERÐI —
MJÖL, SEM BÚIÐ ER TIL ÚR BEZTU TEGUND AF WESTERN CANADA NO.
1 HARD VOR HVEITI, ER
ROBIN
HOO D
FLOUR
.WltSBn

UR pESSU HVEITI fæst betra brauð, betri og
fínni kökur, betri smákökur, biscuits, kleinur,
en úr nokkru öðru hveiti í Canada. pað kostar
ekkert meira en annað hveiti — í rauninni minna, því
þar er um engan úrgang að ræða. — Hver poki, sem
þú kaupir, er óbyrgstur og vér gefum eftirfylgjandi
ábyrgðarskírteini með hverjum poka af Robin Hood
hveiti, sem þér kaupið:
“Robin Hood” er ábyrgst að veita meiri á-
nægju en annað hveiti malað í Canada..
Kaupmaður yðar hefir umboð til að iskila aftur
fullu andvirði ásamt 10% i viðbót, ef eftir
tvær bökunar tilraunir þér eruð ekki alger-
lega ánægð, og getið skilað til hans aftur þvi,
sem af gengur. ;
Reynið það einu sinni og þér
munuð ávalt nota það aftur.
Robin Hood Mills Limited
MOOSE JAW.
CALGARY Alu 1‘