Lögberg - 03.11.1921, Blaðsíða 3

Lögberg - 03.11.1921, Blaðsíða 3
I LOGBEBG, FIMTUBAGINN, 3. NóVEMBER 1921 Bs. 3 | I -iinmmHninimiiiiiiinnninimHiiiiiniHinuiniiinuniiininnimniiiniiiuiniiitnnmiiiniiimiK- Sérstök deild í blaðinu <wmimBinimnniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiuinnniiiiiiiDiiniiiiiniuiiiininiiiiimiuiiiiH!iiiraiinniii‘ SOLSKIN luiBiniviiiiHiiiiHimiiiBioiamiuaiiiiHiiiiHiiiiBmiðiHiaiiiii •illlllllllllllllllllllllllllllffilllíllllllllillllllllllllllllill Fyrir börn og unglinga Professional Cards ■ ■ 1 ^fli!UH!iiiHiiiiHi!iifl!!iia!iiiaiiiiHniiHiniHiuiHuiiHin!iiiBiiiHiiiiHmimiiiKiiiiHiuiHiiiiBinnni!ii!BiinHiiiiaiiiiHiimiiiiHiiiiBiiiHHmiiiiBmmiHinniiBoniimiiiaiinnmBimnB»iaiiii!aiiiiaiiin!i!ai!ii ■mmMHnnn Gu&'sonurinn. VIII. Hami hélt áfraim unz að hann kom í þorp. 1 þeim enda iþorpsinis sem fjær var bað hann um uáttstað. En konan í húsinu sem hann kom að var ein heima og var að gjöra húsið hreint og bauð honum inn. Guðsonurinn fór inn og’ settist á eldstæði, sem var bygt úr múrsteini og horfði á konuna vinna. Hanú sá hana Ijúka við að þvo gólfið og svo byrjaði hún að þvo borðiÖ. Þegar hún var búin að bleyta borðið vel, byrjaði hún að þurka það með óhreinni iþurbu. Hún þurkaði horðiÖ aftur og aftur en tókst ékki að ná óhreinindunum af því. Óiireina klæðið sem hún þurkaði með skildi altaf eftir óhreinar rákir á því hvernig sem hún reyndi að ná þeim af, gat hún það ekki. Guðsonurinn horfði á hana þegjandi um stund þangað til hann sagði: ‘ ‘ Hvað ertu að gjöra kona ? ’ ’ “Sérðu ekki að eg er að hreinsa til fyrir helgina. Eg get bara ekki náð forinni af borð- inu því arna, og eg er orðin dauðþreytt.,” V “Þú ættir að vinda úr dúknum sem þú þurk- ar með, áður en þú þurkar af borðinu með hon- um,” sagÖi guðsonurinn. Konan gjörði það og henni tókst bráðlega að hreinsa borðið. “Eg þakka iþér fyrir leiðbeininguna,” sagði bún. ' Uin morguninn kvaddi hann konuna og hélt leiðar '.sinnar. Eftir að hann liafði gengið á- frami um stund, þá kom hann að skógi miklum. Þar sá hann nokkra bændur sem voru að búa til trégjarðir á vagnhjól með því að beygja iþær. Hann gekk nær þeim og -sá að þeir, gengu .stöðugt í liring án þess að beygja gjarðarefnið hið minsta. Hann stansaði og horfði á þá dálitla stund og sá að kringlóttur trékubbur, sem gjarðar efnið var fest í snérist altaf eftir því, sem mennirnir ýttu á gjarðarefnið. “Hvað eruð þið að gjöra vinir ?” ‘ ‘Sérðu ekki hvað við erum að gjöra? Við erum að búa til viðargjarðir á vagnhjól og við erum tvívegis búnir að sjóðheita gjarðar- efniÖ, við gufu, en það vi'll efcki bogna samt. “Þið ættuð að setja sívalninginn fastan, svo þið gætuð beygt gjörðina utan um hann. Ef þið gerið það ekki snýst alt saman þegar þið ýtið á gjarðarefnið. Bændurnir fóru að ráðum hans og settu sí- valuinginn fastann og héldu svo áfram verki sínu, sem geikk upp á það bezta Guðsonurinn gisti svo hjá þessum mönnum um nóttina oglhélt svo áfram freð sinni. Hann gekk allan da.ginn til kvölds en hitti þá hjarÖmenn og naut hvíldar hjá þeim. Hann sá að þeir höfðu bælt gripi sína og voru að reyna að kveykja eld. Þeir höfðu tínt nokkrar þurr- ar spýtur og kveifct í þeim, en áður en eldurinn gat fest sig í þeim kæfðu þeir hann ineð því að kasta grænum viði á eldinn. Það snarkaði ofurlítið í græna viðnum og svo dó eldurinn. Svo færðu þeir að meiri við, en alt fór á isömu leið og þannig héldu ;þeir áfram lengi. “ Elýtið þið ykkur ekki svona mikið að kasta á smáviðnum grama. Látið þið þurra viðinn ná nógu mikilli eldfestu áður en þið látið hann á. Pegar eldurinn hefir náð nógri festu, þá getið þið látíð eins mifcið og þið viljið á hann.” Hjarðmennirnir gjörðu eins og þeim var sagt Þeir létu þurra viðinn ná eldfestu og settu svo græna smáviðinn á, sem iþá 'líka blossaði upp. Guðsonurinn var hjá hjarSmönnunum uúi stund og hélt svo leiðar sinnar. Hann var liugsi á leið sinni um það, hivað þessir þrír viðburðir sem hann hafði séð á leiðinni meintu; en gíit ekki 'komist að neinni niðurstöðu með það. IX. Guðsonurinn gekk þann dag allan til kvölds. og seint um kvöldið fcom hann að öðrum skógi. Þar fann hann kofa sem einsetumaður nokkur bjó í og barði þar að dyrum. “Hverer úti?” Heyrði hann að sagt var inni. “Maður sem mikið hefir syndgað,” svarað guð- sonurinn. “Eg verð að bæta fyrir mínar og annara syndir.” “Hvaða syndir eru það, >sem þú verður að bera fyrir annan?” Guðsonuiinn sagði honum alla isögu sína — urn guðföður sinn, um byrnuna með ungana, unf hásætið í innsiglaða salnum; um skipunina. sem guðfaðir hans hafði lagt ifyrir hann, um maís- akurinn, sem mennirnir vóru að troða niður og um kálfinn sem kom hlaupandi til konunnar, þeg- ar hún kallaði á hann. “Eg heíi séð að ekki er hægt að eyðileggja ilt með il'lu, ”, sagði hann, “en eg fæ ei skilið hvernig á að eyðileggja það iila, kenn þú mér aÖferðina.” Bar nokkuð fleira fyrir augu þín á veginum?” spurði eimsetumaðurinn. Guðsonurinn sagði honum frá konunni, sem var að þvo borðið, frá mönnunum sem voru að búa til hjódgjarÖimar og frá hjarðmönnunum sem voru að kveifcja eldinn. Einsetumaðurinn hlustaði á alla söguna, fór" síðan inn í kofa sinn og kom svo aftur með gamla og bitlitla exi. “Komdu með tnér,” sagði hann. Elftir að þeir höfðu gengið svo lítinn sjiotta, henti eimsetumaðurinn honum á tré. “Höggðu það niður,” sagði hann? Guðsonurinn tfeldi tréð. “Höggðu það nú í þrjá búta”. Eftir að einsetumaðurinn hafði þetta sagt fór hann heim till sín og kom aftur með eldibranda. “Breridu þessa þrjá búta,” mælti hann. Svo guðsrinurinn gerði eld og lét bútana á , cldinn, þar sem þeir brunnu, unz ekkert var eftir af þeim nema svartir og sviðnir sívallningar. “Settu þá nú á endann niður í jörðina ofan að miðju lífct þessu.*” Guðsonurinn gerði eins og honum var sagt. “Sérðu ána sem er þarna fyrir neðan hæð ina? Þaðan skaltu bera vatn í munni þér, til þess að vökva þessa trébúta. Vök\"aðu þessum eins og þti fcendir konunni, þessum eins og þú kendir mögnunum sem voru að ismíða hringana á hjólin og þessum einis og þú kendir hjatómönnun- um. Þegar þeir allir þrír hafa fest rætur, og upp úr þessum sviðnu enduin hafa sprottið epla- tresplöntur, þá veistu hvernig þú átt að fara að eyðileggja ilsku mannanna, og þá hefir þú líka fullnægju gjört fvrir allar þínar syndir.” Þegar einsetumaðurinn hatfði þetta mælt snéri liann aftur til kofa síns. Guðsonurinn stóð lengi og hugs- aði en fékk eigi skilið hvað eínsetumaðurinn meinti. Samt fór liann og gjörði það sem fyrir hann var lagt. Framh. Koíinn í skóginum. Úr æfintýrum Grimms. Einu sinni var fátækur viðarhöggs maður, er bjó með konu sinni og þreiri dætrum, nærri slkógarjaðri. Einn morgun bjóst hann til skóg- arhöggs að vanda, segir hann þá við konu sína. að eLgi muni sér endast tími til að koma heim lil miðdegisverðar, svo hún skyldi láta elztu dóttur þeirra færa sér matinn. “Ska'l eg” segir hann, strá hveitikorni á veginn svo húi> rati. Þegar 'SÓIin var í hádegisstað, lagði stúlkan af stað með súpuskál í liöndum, áleiðis' til föður síns. En spörvar, starrar, lævirkjar og aðrir fuglar höfðu etið alt kornið er fcarl sáði á brautina, svo stúlkan fór villur vegar um skóginn og leitaði föður síns daglangt. Eftir sólsetur dimdi óðum og varð ]>á stúlkan liarla skelkuð er hún heyrði ugluna væla og vindinn þjóta í trjáblöðunum. Alt í einu fcom liún auga á Ijós langt inn í sikóginum. Tlún 'Stefndi á það og kom að kofa, þar barði hún að dvrum. Hrottaleg karlmannsrödd svaraði að innan og skipaði henni að ganga inn. Þegar iun fcom sat þar aldraður maður, 'hvítur fyrir hærum og með hvítt skegg svo mikið að tók yfir borðið er hann^iat við, og nam við gólf. Hlóðir voru þar skamt frá honum og þar við voru tvö hænsni og ein flekkótt kýr. Karlsdóttir segir nú sikógarbúa sögu sína og beiðist næturgreiða. Hann snéri máli sínu að 'skepnunum og segir: “Fríði liani, fagra hæna, og Sfcrauta mín væna, hvað segiÖ þið um það?” “Döks” svöruðu dýr- in. Karl tók þetta fyrir jáyrði og sagði stúlk- unni að hún mætti vera og sfcyldi hún elda mat til kveldverðar. Stúlkan gerði svo og fann hún nóg af öllu er til þess þurfti. Er hún hafði borið gnægð matar á borð, settist hún þar að og neytti kvöldverðar með öldungnum.* Að því lofcnu kvaðst hún vera þreytt og vilja fara að hátta. En dýrin svöruðu: “Þú hefir etið og drufckið, en engu um okfcur sikeytt. iSkal þér því verða hvílurúmið leitt.”. Húsráðandi sagði henni að fara upp- á loft, þar mundi hún finna tvö rúm, sfcyldi hún búa bæði upp og lát í þau hvítt lín er þar væri fvrir hendi. Svo gæti hún sofið ;í öðru, hitt væri sín sæng. Stúlkan fór og gerði sem henní var sagt og lagð- ist til hvíldar í öðru rúminu. Eftir stundarkorn kom fcarlinn upp meÖ kertaljós í hendi. Hann horfðiá stúlkuna augnablik hristi höfuðið, opnaði Ieynihlera í loftinu og lét Qiana falla alla leið niÖ- ur í kjallara. Seint um kvöldið kom viðarhöggsmaðurinn heim, ávítaði hann konu sína fyrir að hafa látið sig vera matarlausan allan daginn í skóginum. Húfreyja kvTað 'sTíkt eigi sína söfc, því hún hefði sent dóttur þeirra með matinn eins og hann hefði lagt fyrir. “Hlýtur hún”, kvað kerling enn fremur, “að hafa vilst í skóginum, en sjálfsagt kemur hún heim á morgun.” Viðarhöggsmað- urinn reis úr rekkju árla næsta morgun og sagði hann svo fyrir að nú skyldi næst elzta dóttir þeirra læra sér matinn. Kvaðst hann ætla að strá lentilbaunum á veginn, svo liún rataði. A á- kveðnum tíma fór stúlkan á4tað með matinn, en fuglarnir höfðu etið haunirnar eins og fcornið í fyrra s’kiftið. Þar sást ekkert eftir af, og viltist hún nú í skóginum sem systir hennar daginn áð- ur. Kom hún að síÖustu að kofa karls og beidd- ist þar gistingar. En karlinn spurði dýrin ráÖa sem fvr og svöruðu þau “Döfes”. Fór alt á sama veg og daginn áður. Stúlíkan eldaði kvöld- niatinn og át með húsráðanda, en engu skeytti hún um kvöldgjöf sikepnanna, svo þegar hún æskti eft- ir að fá að hvíla sig sögðu dýrin: “Þú hefir etið og drufckið, en engu um okkur sfceytt. Skal þér því verða hvílurúmið leitt.” Þegar liún \rar sofnuð kom húsráðandinn með kertaljós ,og horfði á hana, hristi höfuðið og rendi henni síðan niður í kjallarann á sama hátt og þeirri fyrri. Þriðja morguninn er viðar- höggsmaðurinn býst til skógarferðar, segir liann konu sinni að senda yngStu dóttur þeirra með miðdagsverðinn til sín um daginn. “Hefir liún æfinlega verið þæg og hlýðin,” segir karl, “og mun hún því rata, og ebki hlaupa á eftir hverri itunangsflugunni, sem hún sér, um allan skóginn, eins og hinar stelpurnar.” En húsfreyja harm- aði það, að þurfa að senda hana, “þvií mig uggir* um afturkomu hennar,” segir hún, “og cr hún mér kærust af börnum miínum.” Karl kvað ó- þarft að óttast um hana, því liún væri hyggin og gætin. “Þiar að auki tek eg uú stórar baunir og strái á brautina, svo hún hlýtur að sjá það,” bætti hann við. Ilúsfreyja sá ]>á að ekki dugði að etja kappi við húsbónda sinn, svo hún sendi stúlkuna með matinn í áikveðinn tíma. Ilöfðu þá skógardúfur etið allar baunirnar svo stvilkan viltist 'sem systur hennar. Hún gdkk lengi um skóginn hrygg í liuga vfir því, að faðir hennar væri svangur að vinnunni og móðir hennar hrvgg heima yfir því að eigi kæmi hún aftur. Að síð- ust-u kom hún au£a á ljósið í skóginum og stefndi til kofans. Þar barði liún að dyrum og fekk sömu viðtökurnar sem systur liennar. Hún beiddi kurteislega um næturgreiðan og karlinn spurði dýrin^ “Fríði hani, fagra hær.a og Skrauta mín væna, hvað segið ])ið til ]>ess?” “Döks”', sögðu dýrin, og taldi karl það samþykki. Stúlkan gekfc að hlóðunum, strauk hænsnin og klappaði kúnnni. Síðan skjpaði karlinn henni að elda kvöldmatinn. ITúit gerði það og setti fulla súpusfcál á borðið fvrir framan húsráðanda. Hann sagði henni að eta lífca, en liún kvaðst ekki geta etiÖ nema að skepnunum væri gefið fyrst. “Hér er nóg úti, og ætla eg að gefa þeim fyrst,” mælti hún. Hún sótti þá bygg og gaf hænsnun- urn og hey lianda kúnni. Síðan sótti hún vatn nanda þeim öllum. AS því búnu settist hún að kvöldverSi sínum og át það sem karlinn hafði skilið etftir. Ekki leið á löngu áður en hænsnin stungu nefinu undir væng sér og ikýrin smá dott- aði. Stúlkan kvaðst líka vera lúin og beiddi um að mega hátta. “Fríði liani, fagra hæna og Skrauta mín væna, hvað segið ])ið til þesis?” spurði karlinn. “Döks”, svöruðu dýrin, “Þú hefir etið og drufckið með okkur í fcvöld, 'Svo eigi mun þér verÖa næturvistin fcöld”. Þá fór unga ■stúikan' upp á loftið, bjó upp rúniin og lét hreint lín á þau; síðan lagÖist liún til hvíldar las bænir sínar og sofnaði. Um rrtiðja nótt vaknaði hún við ógurlegan hávaða. Það var eins og alt hús- ið væri að ganga af göflunum. Hurðir spentust opnar og lömdust í veggina. Það brast og brak- aði í bitum og sperrum, þak, loft og stigi virtust vera að falla livað ofan ytfir annað. Svo kyrðist alt aftur og stúlkan sotfnaði án þess hana sakaði ueitt. Um morguninn þegar hún vafcnaði, var komið glaða só>lskin. Hún leit í kringum sig, en undraðist að nú lá hún í skrautlegum sal, og alt í kringum hana, virtist iskína af fconunglegu skrauti. Veggirnir voru tjaldaðir grænu siLki með gullnum blómum og allsikonar glitvefnaði. Eúmið sem hún hvíldi í var vír fílabeini og ár- salur úr rauðu flöjeli. Hjá rúminu hennar voru perlusaumaðir skór. Stúlkan trúði ekki isínum eigin augum og þóttist þess vis's að sig væri að drevma, en þrír sfcrautklæddir þjónar komu og spurðu hvers hún æsfcti. Hún 'sagðist vilja að þeir færu, svo hún gæti klætt sig og kom- ist að því að gtfa skepunum og elda morgunmat gamla mannsins. Hún hugsaði að hann mundi nú vera kominn á fætur og leit á rúimið hans um leið og hún ætlaði að fara. Sá hún þá sér til undrunar, að liann var þar efcki, heldur ókunnur niaðui-, ungur og mjög fríður >sýnum. Hann vaknaði við að hún i^orfði á hann, settist upp í rúmi sínu og mælti: “Eg er fcoungsson, var eg ilagður í töfra af tröliskessu, að eg sfcyldi lifa hér í skóginum í Tíki gamals manns. Enginn mátti nærri mér vera nema þrír þjónar mínir, og í þeim álögum lifa. — Þeir voru haninn, hænan og kýrin er þú sást við lilóðirnar. Eg átti ekki að komast úr þessum álögum fyr en svo fcærleLksríik stúlka gisti okkur að hún elskaði ekki einungis mennina, heldur skepnurnar líka. Þannig reyndist þú að vera, og þess vegna vorum við Teyst úr álögum þessum um miðja nótt, í nótt, svo kofinri í skóg- nium breyttist í konungshöll mína.. ’ ’ Ivoungsson sondi nú eftir foreldrum stúlkunnar og \Tar svo stofnað til mikillar brúðkaupsveizlu. En hún vildi fá að vita hvar systur hennar væru. “Eg hefi lokað þær í neðanjarðarhúsi,” svar- aði konungsson. ‘ ‘ En á morgun verður þeim fylgt út í skóginn, þar verða þær vinnukonur, hjá kola manni, þar til þær hafa auðmýlkst svo að þær hafa meðlíðun með mállau'su sfcepnunum. ” R. K. G. S. þýddi. llllHIUIVillBIIIHIIIIHIIWIIIlBllllBllllSiKiiKiHlttiHIMIiil Dr. B. Gerzabek M. R. C. S. frá Englandi, L. R. C P. frá London. M R. C. ok M. R. C. S. frá Manitoiba. Fyrverandi aðstoðarlæknir við hospital í Vmarlbors:, Prasr ok Berlín osr fleiri 'hosuítöl. Skrifstofa á eisrin hospital 415—417 Prichard Ave., WinnineK. Skrifstofutími frá 9-12 f. h. oj? 3-6 oj? 7-9 e. h. Dr. B. Gerzabek eijtfð hospital 415—417 Prichard Ave. Stundun oj? lækninj? valdra s.iúklinsra, sem ibiást af brióst- vieiki, hiaTtaíbilun. majjasiúkdómum, innýflaveiki, kvensjúk- dómum, karlmannasiúkdómum, taujraveiklun. DR.B J.BRANDSON 701 Iíimlsay Building Phone A7067 Office tímar: 2—3 Hetmili: 776 Victor St. Phone: A 7122 Winnipeg, Man. Dr. O. BJORNSON 701 Iiindsay Building Office Phone: 7067 Offfice tímar: 2 —3 Heimili: 764 Victor St. Telephone: A 7R86 Winnipeg, Man. DR. B. H. OLSON 701 Lindsay Bldg. Ofíice: A 7067. Viðtalstími: 11—12 og 4.—b.30 10 Tlielma Apts., Home Street. Phone: Sheb. 5839. WINNXPEQ, MAN. Dr. J. 0. FOSS, íslenzkur læknir Cavalier, N.-Dak. Thos. H. Johnson og Hjalmar A. Bergman íslenzklr lögfneðingar Skrifstofa Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: A 6849 pg 6840 W. J. IíINDAIj & CO. W. J. TAndai. J. H. Lindal B. Stefánsson. I.ögfræðingur 1207 Union Timst Bldg. Winnipeg pá er einnig að finna á eftirfylgj- andi timum og stöfium: Lundar — á hverjum miSvikudegi. Riverton—Fyrsta og þriCja j>ri|5judag hvers mánaCar Gi\ ili—Fyrsta og þriSja mi6- vikudag hvers mánaðar Arni Anderson, ísl. lögmaður í félagi við E. P. Garland Skrifstofa: 801 Electric Rail- way Chambers. Telephone A 2197 atM. JenkinsShoeCo. Dr- J. Stefánsson 401 Boyd Building COR. P0RT/\CE AVE. & EDMOþTOft 8T. Stundar eingongu augna, eyina. nef og kverka sjúkdóma. — Er að hitta fré kl. 10—12 f . h. ag 2 - 5 e. h,— Taleimi: A 3521. Heimlli: 627 MicMillan Ave. Tals. F 2691 Dr. M.B. Halldorson 401 Boyd Bulldlng Cor. Portage) Ave. og Kdmonton Htundar aérstaklaga berklaaýki og aðra lungnaajúkdóma. Br að flnna A akrlfatofunnl kl. 11— 12 f.m. OK kl. 2—4 c.m. Skrlf- stofu tals. A 3521. Heimili 46 Alioway Ave. Talalmt: Shor- brook 3158 639 Notre Dame Avenue Vér leggjum sérstaka áherzlu á að selja meCöl eftir forskriftum lækna. Hln beztu lyf, sem hægt er að fá. eru notuð elngöngu. pegar þér komið með forskriftlna til vor, megiö þér vera viss um fá rétt það sem læknir- inn tekur tll. COIiCLEUGH & CO Notre Dame Ave. og Sherbrooke 8t. Phones N 7659—7650 Giftingalyfishréf seld DR. K. J. AUSTMANN 810 Sterling Bank Bldg. Cor. Portage og Smith. Phone A 2737 Viðtalstími 4—6 og 7—9 e.h. Heimili að 469 Simcoe St. Phone Sh. 2758 A, S. Bardal 84>3 Shorbrooke 8t. Sefur lfkkiatui og annast um útfarir. Allur útbúnaður sá bezti. Ennfrem- ur selur bann alskonar minnisvarða og legsteina. Skrifst. talsíini N 60O8 Heimilis talními N 6807 Til gamans. Maður kom inn í fatabúð, gekk upp að búð- arborðinu og mælti til búðarþjónsins: “Eg ])arf að kaupa glótfa lianda konumii minni.”* Þjónninn: “ Já herra minn. Hvernijg eiga þeir að vera litir?” Komumaður: “Gjörir ekkert til.” Þjónninn: “Hvað eiga þeir að vera stórir?” “Það gerir heldur ekkert til,” svaraði komu- maður. “Því hún er viss með að sfcifta þeim hvérnig sem þeir eru.” Mentamála umboðsmaður, var að yfirhevra skólabörn og á meðal annars spurði bann: “Hvað gjöra bíflugurnar við liunangið?” Lítill drengur, sem var efstur í sínum bekk svaraði: “Þær selja það.” 1 frumvarpi til laga, sem liöf'ir verið lagt fyr- ríkisþingið í Illinois, um að reisa Sheridan liers- höfðingja minnisvarða stendur: “Þar sem Sheridan hershöfðingi er Banda ríkja þjóðinni kær, fvrir hans ógleymanlega reið túr, þegar hann í tuttugu mílna fjarlægð frá víg stöðvTinum, snéri ósigri upp í sigur.” J. G. SNÆDAL, TANNLŒKNIR 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald Strest m Talsími:. A 8889 J. Johnson & Co. KlæSskurðarmaSnr fyrlr Konur og Karla Margra ára reynsia 482 % Main Street Rialto Block Tel. A 8484 WINNIPEG Giftinga og n, Jarðarfara- plom með litlum fyrirvara Birch tílómsali 616 Portage Ave. Tals. 720 ST JOHN 2 RING 3 Vér geymurr. reiðhjól yfir vet- urinn og gerum þau eins og aý, ef þess er óskað. Allar tegund- ir af skautum búnar til sam. kvæmt pöntun. Áreiðanlegt veric. Lipur afgreiðsla. EMPIRE CYCLE, CO. 641Notre Dame Ave. JOSEPH TAVLOR LÖGTAKSMAÐUK HelmUls-Tals.: St. Jobn 184« Skrlfstofn-Tals.: Maln 7978 Tekur lögtakt bæSi húsaletguskuldlr, veöskuldir. vlxlaskuldlr. AfgrelClr »H sem a8 lögum IVtur. SUrtfstofa, 4S5 M»'u Street ROBINSON’S BLÓMA-DEILD Ný blóm koma inn daglega. Gift- ingar og hátíðablóm sértaklega. Útfararblóm búin með stuttum fyrirvara. Alls konar blóm og frr á vissum tírna. —íslenzka töluö \ búðinni. Mrs. 'Rovarzos ráðskona. Sunnud. tals. A6236 J. J. Swanson & Co. Verzla með tasteignir. Sjá or leigu á Kúsum. Anneat lán om eldsábyrgSir o. £1 808 Parts Buttdtng Phones A8S49—Aaaia

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.