Lögberg - 01.06.1922, Side 2

hU. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
1.JM 1922
t*<
Ef yður getur
ekki batnað
TAKIÐ “FRUIT-A-TIVES” OG
VERIÐ HEILBRIGÐ.
“Fruit-a-tives” hið óviðjafnan-
lega meðal, sem (byggir upp, er á-
reiðanlega* bezta meðalið, sem
fólk hefir fengið.
Alveg eins og oranges, epli,
víkjur og sveskjur eru náttúr-
unnar meðul, eins er “Fruit-a-
tives” búið til úr þessum aldin-
um, en bætt að miklum mun. Er
alveg sérstakt við allri maga-
veiki, og lifrarveiki, og nýrna-
ejúkdómum; einnig gott við höf-
uðverk og harðlífi, meltingar-
leysi og taugasjúkdómum.
Ef þér á að líða vel, þá taktu
“Fruit-a-tives”. Askjan á 50c.,
6 fyrir |2.50, reynsluskerfur 25c.
Fæst hjá llum lyfslum eða póst-
frítt frá Fruit-a-tives, Limited,
Ottawa.
Upplýsingar
um fækkun á örn, val og
himbrima.
1 Rangárvallasýslu ætlá eldri
menn, að örn hafi orpið í Arnar-
þúfu í Hvammsnúpi undir Eyja-
fjöllum fram til 1887, en síðan
ekki. Við Veiðivötn (Fiskivötn)
muna nokkrir bændur í Land-
sveit eftir því, að örn hafi verpt
þar 1901, en síðan hefir enginn
orðið þess var, að bún gerði það. 1
Básum við pjórsá á Holtamanna-
afrétti hinum forna, verpjti örn
fyrir eitthvað tíu árurn; sást þar
þá eggjaskurn í hreiðrinu.
í Vestmannaeyjum vita menn
ekki til að örn hafi nokkurntíma
orpið, hefir aðeins séðst þar stöku
sinnum, helzt vestarlega, fram
yfir isíðustu aldamiót.
1 Árnessýslu verpti örn í Stór-
höfða á Reyðarbarmi til þess fyrir
tveimur árum, og í'Dráttarhlíð við
Sogið til þess fyrir 7 árum. 1 öl-
fusi urpu tvenn arnarhjón 1905
önnur í Núpafjalli, hin í þverár-
hnjúk, en eru horfin fyrir nokkr-
um árum og í Selvogi verpti örn
til þess fyrir fjórum árum.
í GuTlbringusýslu verpti örn
um siðustu aldamót á eiaum stað
í hrauni milli Krísuvíkur og
Grindavíkur, en nú ekki, og örn
sást í Grindavíkurhreppi haustið
1920. (örn verpti um langan ald-
ur í Illahrauni í Járngerðarsitaða-
landi, en mun nú hætt því; sést
þó við og við þar enn. B. Sæm.).
Fyrir nokkrum árum, þegar! í Hafnahreppslandi hefir örn ekki
farið var að bera verulega á því, | verpt, svo menn viti, síðustu 40
að örnum væri farið að fækka að
mun hér á landi, sendi hinn góð-
kunni fuglavinur, P. Nielsen, áð-
ur verslunarstjóri á Eyrarbakka,
ár, og ekki sést nema örsjaldan á
því tímabili, þó síðastliðinn vetur.
Fyrir þremur árum verpti örn í
Arnarkletti í mörkum milli Njarð-
um | víkur og Voga, en verjjulega sést
í þeim
r
Sent to Heaven.
I had a message to send her,
To her whom my soul loves best;
But I had my task to finish,
And she had gone to rest:
To rest in the far bright heaven —
Oh! so far away from here!
It was vain to speak to my darling,
For I knew she could not hear.
I had a message to send 'her,
So tender and true and sweet;
I longed for an angel to bear it,
And lay it down at her feet.
I placed it, one summers’evning,
On a little white cloud’s breast;
But it faded in golden splendor,
And died in the crimson west.
I gave it the lark next morning,
And I watched it soar and soar;
But its pinions grew faint and weary,
And it fluttered to earth once more.
I cried, in my passionate longing,
Has the earth no angel friend,
Who will carry my love the message
My heart desirest to send?
Then I heard a strain of musíc,
So mighty, so pure, so dear,
That my very sorrow wag silent
Ad my heart stood still to h'ear.
It rose in harmonious rushing
Of mingled voices and strings
And I tenderlv laid my message
On musics outspread wings.
í
I
f
f
f
f
f
f-------------
And I heard it float farther and farther
In sound more perfect than speech,
Farther than sight can follow,
Farther than soul can reach,
And I know that at last my message,
Has passed through the gold'en gate;
So my heart is no longer restless,
And I am content to wait.
fyrirspurnir víðsvegar út
land til 60 hreppstjóra og 25 | «in og ein á hverju vori
náttúrufræðisfélaga, til þess að i bygðarlögum. 1 Ressastaða-
fá sem nákvæmasta vitneskju um, j hreppi sást örn áður, varla nú.
hve mikil brögff mundu vera að j í Kjósarsýslu verpti örn í
fækkuninni. þá er hann hafði f Lágafellshömrum þangað til fyrir
fengið öll þau svör upp á þessar j 4 árum, og sést örsjaldan 'í Kjal-
fyrirspurnir, sem hann bjóst við arneshreppi. í Arnarnipu í Með-
að fá, birti 'hann útkomuna í Lög- alfellsfjalli í Kjós befir örn verpt
réttu 16. 22 og var !hún ekki glæsi- »íðan fyrir aldamót og verpir þar
legri en það, að svarendur vissu! enn og sésjt árlega.
ekki um fleiri en þrjá staði (3' f Borgarfjarðar- og Mýrasýslum
arnarhreiður), þar sem örn verptí j verpti örn í lok síðustu aldar; í
1920 á öllu landinu, þar sem KúgiIdlsdaT við Langavatn, í undanförnu. “í kringum síðustu
hreiðrin höfðu verið 11 1910, 25 Strokk við Langárósa, í Hestfjalli aldamót verti örn á Kambi undir
18C0 og 41 1890. Auk hinna um- tvisvar sinnum, í pyrilsnesi og j Kvíarnúpi” (í Jökulfjörðum).
getnu þrennu arnarhjóna, sem 1 Múlafjalli, í Kjalardalssléttum og j í Strandasýsu varp örn 1877—
verptu 1920, höfðu menn séð 12 á Hreðavatnsengjum fyrir 30—40 78 eða þar um bil í Sætrafjallinu
geldfugla, ef það þá hafða í alt árum- En 'eftir siíðustu aldamót
Sent til himins.
Til hennar eg boð hefi að bera,
Sem blíðast eg elskaði hér;
Mitt ætlunarvenk er ei unnið,
En ung héðan kölluð hún er;
Til himinsins bústaða björtu,
Burtu svo langt héðan frá;
Dóttirin elskaða eigi,
Orð mín því heyra nú má.
Til hennar það helzt vil eg senda,
Sfem 'hjarta mitt dýrmætast á,
Að engill það fyrir mig flytti
Svo fengi það dvöl henni hjá.
Eitt sumarkvöld Ijúft eg það lagði,
Á lítið og hraðfara ský,
iMeð aftansins ljósrauðum ijóma,
Það leið niður vestrinu í.
Þá lævirkjan bað það að bera,
Um blávíðann himinsins geim;
En flughraðinn vængi hans veikti
Og veglengdin ofraun varð þeiim.
Til jarðar féll ljósið mitt litla,
Þá laugaðist tárum mín brá,
Því boðbera engan eg átti,
Að uppflytja hjarta míns þrá:
Þá heyrði eg hljómbylgjur þýðar,
Svo hreimsætan indælan söng,
Að eg varð unaði hrifin
Og eigi varð sorgin þá löng.
Með Ijósvaikans leiftrandi hraða
Hann lyfti sér himininn í,
Þá söngsins á svanfleygu vængjum
Eg sendi minn boðskap á ný.
Og söngurinn hóf sig til himins,
Þeim heilögu bústöðum nær,
Hærra en auga vort eygir,
Og andi manns skynjað fær.
Þá komst mín orðsending einnig,
Inn um hið gulllega hlið.
Nú rósöm í anda eg uni,
Ánægð með stundlega bið.
úr
‘Iloart Throbs”, þýtt liofir
Kristín Ð. Johnson.
verið jafn margir einstakir fugl-
ar, en ekki sjtundum sami fugl-
inn á ýmsum stöðum. 'Svör þessi
sýndu það ótvírætt, að fuglinum
hefir fækkað mjög síðustu ára-
tugi, og flestir vilja kenna eitrun
á rjúpu og öðrum hræjum fyrir
refi um fækkunina. Ef ekki eru
nema 18—20 lifandi ernir á öllu
landinu 1920, þá má segja að
örnin sé á förftm hér á landi og
var þá síst vanþörf á algerri
friðun hennar í 20 ár frá því ári
að ,telja eins og ákveðið var með
lögum á alþingi 1919, og jafnvel
þó að fleiri fuglar væru til, sem
ekki var óhugsandi, því að svo
nákvæma þekkingu geta menn
ekki haft á því, og auk þess komu
ekki svör úr nærri öllum sveitum
landsins.
Náttúrufræðisfélagið lét og
þetta mál nokkuð til sín taka, því
að ekki vildi það taka algerða
útrýmingu arnarinnar á sína sam-
vizku, þótti “nóg að íslendingar
höfðu orðið til að týna geirfuglin-
um fyrir 70 árum, og áleit ó'hugs-
andi, að örnin kæmi Ihingað sjálf-
krafa frá næstu löndum. pví
var það að tveir þingmenn, sem
verpti örn í SkeljabrekkufjaTli tii
1907, í Eiríksgnípu í Eiríksjökli
norðanverðum, fyrir 8—10 árum,
i pyrilnesi fram til 1910, í Múla-
fjalli síðast 1920,. en hefir ekki
sést í ár.
í Hnappadalasýslu urpu arnir í
Arnrstöpum í Eldborgarhrauni I
og í Syðra-Rauðamelshrauni um
! síðustu aldamót, en nú verpir eng-
in örn í Kolbeinstaðahreppi, svo
menn viti til. í Smjörhnjúk í
Seljafelli í Miklholtshreppi verpti
örn um síðustu aldamót, en nú
hvergi í hrepnum.
í Snæfellssýslu urpu ernir um
síðustu aldamót í Kirkjufelli og
á Steinhlíðarhaus í Hallbjarnar-
eyrarlandi og á síðastnefndum
stað síðast 1914. Vqturinn eft-
: ir drapst annar örninn af eitri.
I Nú verpir enginn örn í hrepnum,
j svo menn viti Um síðustu aldai-
mót urpu ernir í Narfeyrarhlíð
! og í hólmum við Brokey. Nú
verpir örn hvergi í hrepnum, svo
menn viti til, en tveir ernir hald-
a.S)t við að staðaldri í Narfeyrar-
h'Iíð, án þess að menn viti til, að
þeir verpi þar.”
í Dalasýslu “urpu um síðustu
við Reykjarfjörð, en nú ekki nein-
staðar í hreppnum (Árneshr), svo
menn viti. Um aldamótin verpti
örn í Kald'baksdal og í brúninni
fyrir ofan Kaldrananes í Ósfell-
um í Steingrímsfirði og fyrir 30
árum í Ennishöfða, áður oft, en
nú hvergi á þessum stöðum.
1 Húnavatnssýslu verpti örn
í Björgum í Vesturhópi, í lok síð-
ustu aldar, en nú Ihvergi í sýsl-
unni.
1 Skagafjarðarsýslu eða óbygð-
Engin örn verpir í öræfum nú, en
tvær arnir sáust vorið 1920 í
Svínafelli.”
Upplýsingar þær, sem svör
þessi gefa, sýna skýrt hið sama
og svörin, sem Nielsen fékk, að
örninni hafi fækkað mjög síðan
um aldamót, og sumir taka það
brima Obrúsa), því að raddir
hafa heyrst um það, að síðari
árin hafi þessum fuglum fækk-
að að mun iher á landi. Svörin
eru mjög sitt á hvað, þar sem
menn annars hafa veitt því
nokkra eftirtekt, en það yrði of
langt mál að fara að skýra ý|fc-
fram7að það munístafa áf'‘eitrun' arle*a frá >ví hér- Að eins skal
tekið fram, að val ihefir þótt
fyrir refi. pó koma hér upplýs-
ingar, sem sýna, að fuglinn verp-
ir þó enn á nokkrum fleiri stöðum,
en getið er um í skýrslu Nielsens,
svo sem í Dalasýslu og Siglu-
fjarðarlandi, og er engin ástæða
til að véfenga þær. pað er
heldur ekki óhugsandi að fugl-
inn flytji sig, ef varp ihans er
um nærlendis hefir örn ekki orpið , truflað eða hann ofsóttur
voru félagsmenn, þeir Ben. Svein- niciamót tvennir eða þrennir ern
son og Sv. ólafsson, flufctu eftir
beiðni P. Nielsens og minni
friðunarfrumvarpið 1919, og svo
að formaður félagjsins fór þess
á leit við stjórnarráðið 1920, að
sýslumenn yrðu látnir spyrjast
fyrir um á öllum manntalsþingum
næsta vor, hvað menn vissu best
um örnina, til þess að sjá sem
skýrast, hvað henni liði. Var þessu
veT tekið ibæði af 'Stjórr;arráði og
sýslumönnum og fyrirspurnir
gerðar í öllum hreppum Tandsins
síðastliðið vor (1921), og svörin
nú komin í mínar hendur og
þakka eg öllum hlutaðeigendum
fyrir skjóta afgreiðslu málsins.
Surningarnar um örnina voru
þessar: •
. Á hve mörgum stöðum og hvar
vita menn til, að örn .hafi orpið
í hrepnum eða í landareign
hreppsins og í næstu óbygðum í
lok síðustu aldar? og
2. Á hve mörgum stöðum og
hvar vita menn til að örn verpi
nú ?
Skal eg nú gefa stutt
yfir svörin eftir sýslum.
í Vestur-SkaftafellsýsTu vita
menn hvergi til að örn hafi orpið
á umræddu tímabili.
ir í Fellstrandarhreppi, einir eða
tvennir á Skarðströnd og einir í
Saurbænum, og um 1890 einir
skamt frá Hvammi í Hvammsveit.
Nú verpir örn að eins í Ballárhlíð
síðan nokkrum áratugum fyrir
síðustu aldamót.
í landi Siglufjarðarkaupstaðar
er talið, “að ernir muni verpa á
tveimur þremur stöðum, hve
margir vita menn ekki, en mjög
fáir eru þeir. í lok síðusitu
aldar munu slíkir fugTar hafa
orpið hér, en ekki mun þó hafa
verið meira af þeim en hér er nú
og þá orpið á sömu stöðum og
nú.” —
1 Eyjafjarðarsýslu verpti örn í
Hvanndalabjargi norðan við Ó-
laísfjörð um síðustu aldamót en
síðan ekki. “Annarstaðar hafa
ernir ekki verpt í mannaminnum
og mjög lítið séðst af þeim síðustu
50—6C' árin og síðustu ára-
tugina sama sem alls eigi.”
1 landi Akureyrarkaupstaðar
hefir örn ekki verpt um síðustu
aldamót og ekkert arnarhreiður
(Skarðsttrönd) og á Tjaldanes- bar nu
yirlit
l ^ M Jl Þ<i gerir enga til-
r UaLIiIH raun út 1 bláinn
B með því a8 nota
^™Dr. Chase’s Ointment vi8 Eczema
og öðrum húSsjúkdómum. PaC
grræðir undir eins alt þesekonar. Ein
askja til reynslu af Dr. Chase's Oint-
ment, send frl gegn 2c. frlmerki, ef
nafn þessa blaðs er nefnt. 60c. askj-
an I öllum lyfjabúðum, e8a frá Ed-
manson, Batee and C., Ltd, Toronto.
hyrnu )Saurbæjarhr.(, alls tvenn-
ir.”—
fí Barðastrandasýslu er þess
getið að örn hafi orpið undanfar-
in ár í Staðarlandi á Reykjanesi,
en muni ekki hafa komið upp
ungum nema stöku sinnum, og að
örn muni hafa orpið í Barmalandi,
en ókleift að komast að Ikettinum
og muni ihún halda þar til enn.
Fyrir aldamó,t vita roenn til, að
örn hafi orpið í Hólum á Gróu-
nesi og í klettahlíð (í Gugu-
dalshr..), en ekki síðan. I Fjarð-
arhlíð (í Múlahr.) hefir orðið vart
við arnarhjón, er munu hafa kom-
ið upp ungum sínum árTega; hafa
þeir sem oftast dvalið þar yfir
árið, en ekki orðið vart meira.
Arnir sjást víða í sveitinni, en
munu ekki verpa nema á þessum
eina stað. Fyr meir kváðu arnir
hafa orpið á Hamri, en eru horfn-
ar þaðan fyrir hér um íbil 4C' árum.
Undanfarið hafa tveir ernir haft
aðsetur sitt í Vatnsdal, en ekki
er kunnugt, hvort þeir væru enn
í pingeyjarsöýslu verpti örn á
þremur stöðum: í Stapa í Hágöng-
um , Kinnarfjöllum, í Dimmuborg-
um í Gefcteyjarstrandarlandi (Mý-
vatnssveit) og í Snartastaðanúpi
á Sléttu, nú hvergi svo menn
viti.
í Norður-Múlasýslu hefir örn
aldrei verpt svo menn viti, síð-
an fyrir aldamót, rétt síðast í
Loðmundarfirði um 1890 og einu
sinni eða tvisvar í Seyðisfirði síð-
ustu 40 ár.
í Suður-MúilasýsTu vita menn
að eins til að örn hafi verpt á
tveim stöðum í lok síðustu aldar
í Arnarstapa í Melrakkanesfjalli
við Álftafjörð fyrir tíu árum, en
ekki að hún hafi verpt í óbygðum
þar nærlendis. Nú verpir örn
þar hvergi, “en sjónarvottar eru
taldir að því, að arnarungar hafi
sést sumarið 1920 á Melrakkanesi,
þó ekki hafi orðið vart við, að örn
verpiti þar í grend.”
í Austur-Skaftafellssýslu hafði
örn hreiður eitt í Rustanöfn í
við lýði, eða hefðu komið upp ung-fVestra-Horni fram yfir aTdamót,
um, hvorki fyr né síðar. Nbkkru
fyrir aldamót mun örn hafa orp-
ið í Hvallátrum )á Breiðafirði( en
aldrei komið upp ungum og ekki
orðið vart s'íðan.
í ísafjarðarsýslu hefir örn verpt
í Arnarstapa í ísafirði síðan fyrir
verpir hún nú hvergi í Horna-
firði og er sjaldgæf, þó sást þar
örn veturinn 1920—21. Ein sásit
á flugi í Suðursveit 1820, en
ekki hefir örn orpið þar síðari
hluta nítjándu aldar, og “fyrir
ca. 50 árum átti örn hreiður sitt
aldamót og talið líklegt að hún í Loddudrang austan við Salit-
h»fi gert það 1921 eins og að höfða (í öræfum). Var skotin.
a em-
um stað, á annan öruggari. Og
víst er það, að arnir hafa verið
skotnar ekki svo fáar síðustu 30
ár, 2 eru á Náttúrugripasafninu
hér, víst úr LágafelTshömTum, og
um aðrar 4 þaðan (?) veit eg,
sem eru hérna í bænum, auk þess
sem tvær voru teknar lifandi sem
ungar og sýndar hér fyrir pen-
inga, og drapst víst önnur eða
báðar. Ein er í safni Akureyrar
skólans , sko|tin fyrir mörgum
árum í Barðastrandasýslu. petta
éru 9 fuglar. Að lokum skal þess
getið að yfirlit yfir útkomuna af
svörum manntalsþinganna og út-
komuna hjá Nielsen árin 1900 og
1920, og verður það þannig, að
Nielsen fann um aldamóffc 25, en
1920 3. pingin, um aldamót,
c. 50, en 1920 og 21 8 — 12.
Samkvæmt þessu hefir verið
um 50 arnarhreiður á landinu
um aldamótin síðustu, en eru
nú ekki nema 7, sem telja má
með vissu, en geta ef til' vill ver-
ið nokkru fleiri. Talan sem eg
fæ árið 1900 er tvöfalifc hærri en
hjá Nielsen, og talan 1921 meira
en tvöfalt hærri en Ihjá Nielsen
1920, og þó að fækkunin verði
hér um bil hin sama við hvor-
ar tölurnar sem miðað er, þá
gefur hreiðratalan 1921 góða
von um það, að örnin geti hald-
ist hér, ef eifcrunin minkar og
friðunarlögunum er hlýtt, en
þau ákveða 500 kr. sekt fyrir
hvern fugl og hvert egg, sem
tekið er. pað virðist líka eftir
upplýsingunum að dæma, vera
nokkuð af geldfugli á sveimi,
eem ekki verpir, en annars er
ekki svo mjög að henda reiður
á þeim í því tilliti. Efctir nokk-
ur ár ætti friðunin að sýna áhrif
sín og landsins háfjeygasta fugli
að vera borgið, og yrði honum
sú skyssa á að klófesta eitthvert
Tamlbið ríka Ibóndans, jþá æfcti
bórtdi ah skoða það eins og skatt
til “konungs fuglanna”, en væri
það lamb fátæka mannsins, þá
ætti ríkissjóður að bæta upp
tjónið, ef þess væri óskað.
Saman með spurningunum
um örnina voru og bornar upp
spurningar um það á öTTum
manntalsþingum, hvorfc menn
hefðu orðið/ varir við
fækka að mun sumstaðar
Vesturlandi og í pingeyjarsýsl-
um ásamt rjúpum, og yfirleitt
heldur fækkað, en sumstaðar
■þó fjölgað. Himbrimi hefir víða
verið fáséður alla |tíð og virðist
ekki hafa fækkað neitt yfirleitt,
eftir svörunum að dæma.
Svör þessi verða öll geymd til
ýtarlegri íhugunar við tækifæri
B. Sæ*n. ..
— Vísir.
Frá íslandi.
SPÁN ARMÁLIÐ.
Neðri deild samþykkir undan-
þáguheimildina frá bannlögun-
um með 27 atkvæðum gegn 1.
pað er öllum ljóst, er til-
lögur viðskifta - málanefndar
þingsins Spánarmálinu birtust,
að þingið mundi svo að íegja
í einu hljóði hallast að þeirri
lausn málsins, að heimila inn-
flutning á vínum, alt að 21%
að. styrkleika, fyrst um sinn um
eitt ár. Sú varð og raunin á í
neðri deild. Málið kom þar til
umræðu á laugardaginn; því var
vísað til annarar umræður um-
ræðulaust, en á fundi, sem hófst
síðdegis sama dag og stóð fram
um miðnætti, var frumvarpið að
Tok’um samþykt með nafnakalli
með 27 afckv. gegnl. (Jón Bald-
vinsson).
Vel vita menn það, að mörg-
um þingmönnum var óljúft að
greiða þannig atkvæði. En eftir
þær samningatilraunir, sem nú
hafa farið fram; síðan þing
ihófst,' hefir alt þingið hlotið að
sannfærast um það, að engu
tauti mundi verða við Spánverja
komið að svo stöddu, og ekki
mundi nema um tvent-að tefla;
að ganga að kröfum Spánverja,
eða þola hámarkstoll þeirra að
minsta kosti um stund. Um það
er deilt, að hve miklu leyti toll-
urinn mundi hafa lent á okkur
og hve miklu á Spánverjum
sjálfum. Engum getur blandast
hugur um, að hann hefði orðið
til þess að lækka fiskinn all-
verulega í verði, að minsta kosti
um Ihríð, enda óvíst nema Norð-
m'enn næðu þá og þegar ein-
hverjum samningum við Spán.
En þá hættu vildii áreiðanlega
mikilL meiri hluti þingsins ekki
taka á sig, og þó að nokkrir
þin^menn hefðu viljað það, og
greitt atkv. móti frv., þá hefði
það ekki orðið til annars en að
gefa algerjtega ranga hugmynd
nokkra | um sanna afstöðu þingsins til
fækkun á val (fálka) og him- þessa máls. Um leið hefði slík
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
OPENHAGEN
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakssölum
atkvæðagreiðsla einnig % gefið
öðrum þjóðum ranga hugmynd
um það, hvert Iífsspursmál það
er þessu landi, að minsta kosti
eins og sakir standa, að halda
þessum markaði.
Allmikl&r umræður urðu um
málið í neðri deild, um aukaat-
riði. pess varð vart, að fylgis-
mönnum fyrv. sfcjórnar þótti
það allsárt, að verða að sjá á
bak upplhaflega stjórnarfrumu
varpinu um algerða uppgjöf þeg-
ar í stað. Ekki svo að skilja, að
mikil von sé um að hjá því verði
komist að árinu liðnu, að láta
alveg undan. En úr því nú að
Spánverjar láta sér lynda árs-
undanþágu frá bannlögunum
fyrst um sinn, þá virðist auðsætt
að því bæri að taka, og hopa
ekki lengra í svip en óhjákvæmi-
legt var . Á þessu ári má og
ganga betur úr skugga um það,
en enn hefir tekist, 'hvers kost-
ur muni vera annars. Og því
verður ekki neitað, að talsvert
brestur enn á, að málið hafi
verið rannsakað til hlítar.
Uggur var í nokkrum mönn-
um, urn það að “bestu tollkjör”
myndu ekki trygð til frambúðar
á Spáni, nema þegar í stað væri
gerð fullnaðarbreyting á bann-
lögunum. En sá ótti er alveg
ástæðuiaus, því að um þetta eru
til ótvíræðar yfirlýsingar sendi-
manna okkar á Spáni1.
Tíminn. 22. apríl.
Kvæði Davíðs StefánssonaT eru
nú komin út og bregðast ekki þær
miklu vonir, sem menn gerðu sér
um bókina. Verður getið nánar
síðar.
Krossarnir. pau undur gerðust
í gær í sameinuðu alþingi að all-
ar tilraunir voru drepnar sem
miðuðu að því að draga úr krossa-
farganinu. Fyrst var drepin dag-
skrá, sem fól í sér ávítur og krafð-
ist að misnotkun ætti sér ekki
stað. pá var drepin tillaga um
að leggja krossana alveg niður.
Síðasta tillaga um að veita kross-
ana útlendingum einum.
Afbragsafli er nú einnig að
verða á togarana. ' Komu sumir
þeirra inn fullir af fiski eftir 4—5
daga.
Frá Vestmannaeyjum berast
þær fréttir að meðan björgunar-
skipið pór brá sét til Reykjavík-
ur, urðu eyjarskeggjar fyrir veið-
arfæra og aflatjóni, sem metið er
um 80 þús. kr. Verða ekki ofsög-
ur af því sagðar hversu þarft
skip pór er Vestmannaeyjum og
væntanlega líður nú ekki eifct sum-
arið svo enn, að skipið verði ekki
notað víðar.
'Strokumaðurinn, sem héðan
Ih’ljópst úr hegningarhúsinu í vet-
ur, náðist á Blönduósi síðasliðinn
föstudag. Sýslumaður fékk menn
tii að gæta hans,- en ihann gekk úr
greipum þeim næstu nótt. Var;
þá sent víðsvegar að leita hans
og var hann tekinn austan Hér-
aðsvatna í Skagafirði í gær, og
mun nú í vörslum sýslumanns
Skagfirðinga.
30. f. m. hefir konungur veitt
Dr. Páli Eggert ÓTafsyni prófess-
orsembætti í íslenskri sagnfræði
í háskóla íslands.
Úr brcfi frá Vestmannaeýjum,
dags. 4. apríl 1922.
“Mikið hefir veðráttan verið góð
hér ]>ennan vteutr, sífeld hlí'ða,
ekki sézt frost á glugga að sagt
verði, eða snjór á jörðu, allra lík-
ast og þegar bezt er á Kyrrahafs-
ströndinni. Kýillasamt hefir þó
verið, en ekki margir dáið. Vel
líkar mér hér og ekki finn eg til
þess, að eyjan er svona afskekt,
enda er síminn alt af ti'l taks,
vilji maður tala við þá, sem efcu í
fjarlægð. Eitt er þó, sem mér
líkar ekki hér, og það er vatns-
skortur; ekkert vatn nema það
sem leitt er af húsunum i brunna,
sem eru að heita má við hvert
hús. Þetta er stór ókostur, og
að likindum vatnið ekki heilnæmt,
sem brúka verður þó til allra
þarfa. Reynt hefir vCrið að grafa
til vatns, en aldrei lukkast að
finna það.”
Niðurjöfnunamefndin 50 ára.
Niðurjöfnunarnefnd átt 50 ára
afmæli í gær og í minningu þess
hélt hún veislu á Hótiel Island, er
hófst kl. 7 og stóð til miðnættls.
pang^ð var ihoðið |ölTum fýrver.
niður- jöfnunarnefndar- mönnum
og bæjarstjórn og blaðamönnum.
Meðan setið var að máltíð, skemti
ihljóðfæraflokkur Bernburgs milli
þess sem ræður voru fluttar. —
Pétur Zóphóníasson bauð gesti
velkomna, Einar Finnsson mælti
fyrir minni Islands, Magnús Ein-
arson mintist niðurjöfnunarnefnd
ar og kunni frá mörgu fróðlegu
að segja um störf hennar, en á eft-
ir var sungið gamankvæði eftir
ónafngreindan höfund. pá mælti
Knud Zimsen fyrir minni Reykja-
'V'íkur en á eftir var sungið kvæð-
ið: “par fornar súlur fluttu á
land”, eftir Einar Benediksson.—
Sigurður Jóns'son mælti fyrir
minni borgarstjóra, en síðan var
staðið upp frá borðum. pá skemtu
menn sór við ,samnæður nokkra
stund, en síðan var drukkið kaffi
og mintust þeir niðurjöfnunar-
nefndar Knud Zimsen og sér
Jóhann porkélssoni og ennfremur
mælti Pétur Zóphóníasson nokkur
orð. Sannsætinu sleit laust fyrir
miðnæfcti og var hið skemtilegasta.
peir Pétur Zópihóníasson, Magnús
V. Jóhannesson og Sigurbjörn
porl^elsson höfðu að öllu leyti ann-
ast undinbúning veizlunnar.
Málverkasýning opnaði Jóhann-
es S. Kjarval í gær í húsi Egils
Jacobsen og stendur hún um viku-
tíma. pað er ýfirlitssýning yfir
málverk hans 8 fcil 10 ár og hefir
list Ihans tekið stórfeldum breyt-
ingum á þeim árum.
Egill Skallagrímsson kom inn í
fyrrakVöld með slasaðan mann.
pað var Samúel Guðmundsison, 2.
vélstjóri. Hafði hann mist framan
af tveim fingrum á hægri hendi.
Látið ekki dragast
að senda áskriftar-
gjald yðar fyrir Lög-
berg.
1
Hötuðverkurinn
horfinn.
Ipér getið ímyndað yður hvað
það þýddi fyrir mann, er þjáðst
hafði í full tíu ár.
Lesið um það í þessu bréfi:
Mrs. Tena A. Smith, Country
Harbor, Cross Roads, N. S.
skrifar:
“Ef nokkur getur mylt með
Dr. Chase’s meðölunum með
réttu, þ áer það sannarlega eg.
í tíu ár hafði eg þjáðst af höf-
uðpínu, svo magnaðri, að engin
meðöl komu að haldi. Eg var
að verða aTheilsulaus aumingi,
sem kveið fyrir hverju augna-
bliki. Eg hefi notað átján
öskjur af Dr. Ghase’s Nerve
Food og það hefir gert mig að
alt annari manneskju. Nú
kenni eg einkist höfuðverkjar
og er orðin hraust eins og hest-
ur. Eg vóg 109 pund, þegar
eg fyrst fór að nota Dr. Chas-
es Nerve Food, en veg nú, 121
pund. Eg get ‘því með góðri
samvizku mælt með meðali
þessu við hven sem vera skal.”
Dr. Chase’s Nerve Food, 50
cent askjan, hjá öllum lyfsöl-
um eða Edmanson, Bates og
Co., Limited, Toronto.
> .