Lögberg - 21.09.1922, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINlf
21. SEPTEMBEB, 1922.
bb. T
Meltíngarleysi og
Dyspepsia var
Lœknuð,
peir, sem Iþjáðst af magasjúk-
dómum, meltingarleysi, stíflu og
Dyspepsia, hafa fundið, iþar sem
Tanlac er, meðal, sem má reiða
sig á. púsundir manna og
kvenna, hafa endurunnið heilsu
sína, eftir að hafa notað það góða
heilsulyf. Staley Gibbons, 263
Chambers St. Winnipeg, Man.,
kemst svo að orði:
“í fyrsta sinn, frá því að eg
fékk “flúna”, líður mér nú, eins
og eg átti að mér. Um þriggja ára
skeið kvaldist eg af magasjúk-
dómi og hafði sama sem enga
matarlyst.
“Eftir að eg fór að nota Tan-
lac, hefi rmér bókstaflega aldrei
orðið misdægurt.”
Tanlac hjálpar .til að melta
fæðuna fljótt og vel. Byggir upp
öll líffærin og heldur blóðinu
ir sig, þeim til mikils kostnaðar
og erfiðleika. En undir þessu
nýja stjórnarbanni, er það al-
þjóða brot, og stjórnin í Banda-
ríkjunum tekur þetta nú að sér,
— ekki furða þó Heimskringlu
iblöskri — og í næstu setningu í
lækkun, og Samuel Gompers
æðsti foringi Ihinna ýmsu verka-
mannafélaga i Bandaríkjunum
montaði nýlega af því í ræðu, að
verkamannafélögin væru að vinna
stóran sigur fyrir sig. pví enn
hefði ekki tekist að lækka kaup
þessum fréttum, er náttúrlega þeirra, isíðan stríðiðinu' lauk,
fullyrt að þetta bann mælist al- nema um nálægt 5 af ihundraði,
ment svo illa fyrir, að nú sé út- J en á þeim tíma hefði alt annað
lit á að stórir hópar af öðru komið niður í verði mikið meira,
verkafólki gjöri líka verkfall eða Og allir vita, að öll framleiðsla
svo eg brúki orð blaðsins: “eða bænda hefir á þeim tíma farið
allir Independent World workers, niður um 100% og jafnvel alt að
ætli að gera verkfall, verður á-.200% á sumu, en sumt er þeir
standið þá svipað og í Winnipeg ^ verða að kaupa, hefur haldist uppi
fyrir þrem árum síðan, er One í stríðsverði, eða sem næst því,
skrýddum ljómandi klæðum. En 'væri orðin öregi lagðist yfir mig verk okikar að biðja til guðs og
iþrátt fyrir alla þessa draum-1 eins og martröð.
óra, naut eg mín best út í sólinni |
og sumrinu
syngja sálma, og héldum við svo
við vor-
sem við
var ekki eins
Eig Union menn gjörðu verkfall
ið”, og þessu á svo að troða ofan
i kokið á lesendum, hrærðu sam-
an við fréttir frá Bandaríkjun-
um, í von um að takist að láta
fréttabragðið yfirgnæfa, svo alt
og iþar af er vöruflutningsgjald
á járnbrautum eitt.
.Svo leiðist maður ósjálfrátt til
að fara að meta og íhuga af hvaða
rótum þessi Hkr, uppfræðsla, eða
ef kalla mætti fréttir, fluttar les-
til samans þyki gott og gilt. Ogjendunum, eru sprotnar Og sú eina
þetta er sagt með sakleysislegum j útskýring sem finst, er ,sú að sá
orðum, og vorkunar uppgerð til j sem skrifar þetta fyrir fólkið, er
fólksins yfir höfuð, og iþrátt fyr-Jef til vill meðlimur í verkamanna
ir það, að allir ættu að vita að t félagi sjálfur, eða að minsta kosti
svo langsamlega stæsti partur; hlyntur þess konar félagsskap.
að mæla
þjóðarinnar hér, hefur hvað eftir Hann hlítur að vera
hraustu og hreinu. Fáið yður J annað beðið stjórnina, já, heimt-, þeirra mali, lesa þeirra blöð,
flösku og tryggið þar með heilsu að af henni, að skerast í leikinn, J hugsa þeirra hugsanir og vera á
j og hindra að meiri ruglingur j allan hátt í samræmi við þeirra
■ komiist á samgöngur, og flutninga málstað, hvað sem aðrir halda
pví treysti eg ekki guði?. Mér jferðinni áfram, þegar
j fanst eg gjöira það, og mér finst um til búin. Landið,
Að síðustu var eg send á skóla. eg gjöra það enn Samt skar ! fórum í gegnum,
Eg þurfti að ganga rúma mílu, 'Þessi kvlðl “»* ****#> gerðl >ett VaXlð skogi og það, sem við
og varð eg samferða fleiri börn-, óróle2a og lamaði alla lifsgleði hofðum fanð yfir daginn aður
um á skólann, sem stóð i þykkum okkar. en vifia voru djupar fanmr a leið
skógi í miðri bygðinni. Á þrjá Elsti sonur mmn fekk atvmnu , okkar, þar aem entfónnn hafti
vegu við skólann runnu silfurtær- 1 bæ einum ekkl.alllan^ 1 burtu,ieyst yoru viða tjarmr og þurftu
ir lækir og var talsvert af sil-
ungi í iþeim. í skólanum þótti
eg skörp að læra, og sögðu menn
að eg væri örþroska. pegar egj
var fjórtán ee há og ...
grönn og ihafði, lokið kennara- .faAorða, tok eg þa það rað, að.þettan skog var snjormn þar all
kenn £eras’t umboðssali, 0, su and-;djupur, aðum við þar nokkra
‘stygð! Mér gekk ekki svo illa, Istund, því þar var skjól gott.
Sá sem næstur honum var, var; uxarnir stundum að vaða í kvið,
Jvið iðnaðar-nám. jtil þess, að komast í gegnum
pegar eg kom að vestan aftur vatnið, og sagði sonur minn mér
hraustari og heilsubetri, þurfti, að þeim væri það ekkert óviðfelt.
þeg enn að sjá fjölskyldu minni | Að áliðnu nóni, komum við í
prófi, Eg fékk stöðu sem
ari í skóla í fátæku héraði, og . . ... , , •••
þar kendi eg í fjórtán mánuði en mér,fanst' að allir lltu horn- Karlmennirnir hreinsuðu snjoinn
fyrir $75 um mánuðinn, og helm- au«a tl! mín> „ bentu a mlf !af ofurlitlum *>lettl /og breiddu
, , ,, Eg þurfti a öllum minum kroft-;þar a abreiðu, -svo vel for um
íngurinn af laununum gekk til 6 y , ,, ... , _ . . I , , .... ,
um að halda til þess, að komastjokkur a meðan; eg matreiddi í
upp að húsdyrunum og hringja j annað og síðasta sinn undir ber-
dyrabjöllunum og segja frá er- j um himni. Að lokinni máltíð,
indi mínu. Eg þoldi ekki þessaihéldum við aftur áfram. Veg- í þvingandi hita og skvaldri borg-
áreynslu til lengdar, svo eg hætti. j urinn versnaði nú stórum Qg anna, til þess, að leiðbeina og
þess að borga fyrir fæði og hús-
næði.
Á þeim árum, þegar sveita-
skólakennarar urðu að kenna alt
mögulegt, bæði munnlegt og
ilisins í stað mín. Yngsta dótt-
ir mín fór frá mér, að sjá um
sig sjálfa. Eg vaknaði eins og
af svefni. Eg hafði í mörg ár
strítt og stritað til þess, að börn-
in mín yrðu sjálfstæð. Nú hafði
eg ekkert að gera. Fyrir eng-
um að vinna, og engum að ieið-
beina, nálega félaus og langt frá
öllum mínum kunningjum.
Eg hafði barist djarflega til
þess, að koma börnum mínum til
manns. En hvernig fór nú?
Guð miskuni sig yfir þær konur,
sem komnar eru á sextugs aldur,
og hafa ekkert heimili til þess,
að hugsa um og annast. pykir
börnunum mínum vænt um mig?
Já, en þau geta ekki skilið til-
finningar mínar.
Elsta dóttir mín, tókst á hend-
ur trúboðsstarf í fjarlægu landi.
par var líka rúm fyrir mig. Svo
eg fór þangað. Við unnum hart
Næst reyndi eg, að fara að
verklegt fann eg til þess, að mérjversla sy0 lític heima j húsinu
var ábótavant. Samt vissi eg
yðar og hamingju.
að lærisveinar mínir voru betur
að sér í flestum greinum, þegar
á reyndi, heldur en nemendur
frá sumum öðrum skólum.
mínu, en það var svo fjarri allri
umferð fólks, að það tóskt ekki.
Svo annað mótlæti. Drengur-
kaldur næðings vindur blés ájhjálpa. Svo kom stríðið og dótt-
móti okkur. Og það kveld, þegarjir mín fór sem hjúkrunarkona
Fæst hjá öllum ábyggilegum
lyfsölum.
sólin var að hníga til' viðar íjtil Frakklands. Aftur varð eg
vestrinu, sáum við bæinn nýja iðjulaus. Eg byrjaði á að prjóna
“Pleasant Rest’ og fanst mér, |en varð litið ágengt, svo eg varð
inn minn, sem var næst þeimjsem nýkominn var úr bæ, nafnið að fara aftur til baka til sonar
elsta hafði numið ihandiðn, elstajvera bitrasta háð, þar sem eg sá mins í bjálkakofann, sem að visu
þegar eg var tuttugu og tvegg- j óóttir mín var að læra hjúkrun-! aftan-geisla sólarinnar leika um lvar nú orðinn stærri, en hann
jmeð járnbrautum, sem ómögulegt eða segja um hann,
hvaða Ja ara £omu1, ^iftist eg góðum og arfrægi( þegar þessi sonur minnlþessa lítilmótlegu kofa, sem virt- var, samt enn óinnréttaður. pað
kanti sem hann snýr
og
að öðrum
| sé að komast hjá, með því að allri
Iþjóðinni jafnt sé það lífsspurs- mönnum, eða stéttum manna, og
mál að samgöngur og vöruflutn- eg álít það gilda og góða hugs-
ingur raskist sem minst.
| Að I. W. W. sem svo eru alment hana fyrir sig. En hvers vegna
nefndir hér, séu líklegir til, að að vera að pukra með hana? því
gjöra verkfall líka, eins og Hkr.
segir, út af þessu stjórnarbanni,
eru alls ekki ólíklegar fréttir að hann meinar? Hvers vegna er
minsta kosti vita flestir, að sá hann hræddur við að segja mein-
félagsskapur er æfinlega reiðu- j mgu sma, án þess að
Og enn rignir.
Enn les eg í síðasta blaði Heims-
kringlu vanþóknuni útgefenda
þess iblaðs á gjörðum Bandaríkja-
stjórnarinnar í járnbrautar-verk-
fallinu 'hér, og enn finn eg hvöt
hjá mér að taka það mál upp op-
inberlega enn, þó í allri einlægni
og álgerðum ibróðurhug til úc-
gefendanna, sem mér er á marg-
an hátt hlýtt til eins og eg hef
áður sagt.
Eins og áður, er þessi vanþókr.-
un blaðisins hrærð saman
fréttir héðan, á sama hátt
eitur er byrlað í te, eða annað i
þeim tilagngi að sá, sem drekk- tjj, þjóðinni geti staðið nokk- j iesendanna.
un og heiimila hverjum, sem velur
ust, eins og umihverfið alt, verajvar enginn óvissa, sem heillaði
varð hug minn nú, eg þekti það alt.
eg að | Sonur minn og konart han3
kemur maðurinn ekki fram í
dagsljósið, og segir öllum hvað
heiðarlegum manni. Okkur varð kom heim eitt kveld og saggi
fimm barna auðið, og við nut- “Mamma, eg ætla að fara til Al-, svo óaðgengilegir. Eg
um ánægju og heimilisgleði, þó herta og taka 'heimilisréttarland j hnuggin í bragði. Átti'
efnin væru af skornum skamti og og vita ibvernig mér tekst þar jeyða síðustu stundum æfi minnar voru mér góð, og börnin þeirra
Hér get eg ekki verið lengur”.jí svona umhverfi? Mér var orð- voru elskuleg, en þó eg væri vel-
Mér varð undur bilt við þettajið kalt og metnaðar tilfinning- komin og eg nyti ástúðar, þá
áform hans. Samt vissi eg að; mín að þrotum kominn. Sonur var mín ekki þörf.
Jihann hafði ekki ráðið þetta af, fyrjminn hafði vafið utan um mig lit- Eg er ung í anda og
við þess vegna gætum ekki kom
ið áfoPmi okkar í framkvæmd.
Sorgin mesta.
enn sker
breiða inn minn
búinn að beita öllu því "ofbeldi falska blæju yfrir hana? — frétta barmð oikkar \ reifum
samviskuleysi og frekju,
til að ( blæju, sem ekkert á skylt við það,
koma sínu fram, sem hann þorir. sem hann ætti að segja, ef hann ert 111 að styðia m>? við nema höfðum talað mikið um þetta, en
Flestir bændur í N. D. ____ já, í væri ekki heigull. Eg skora því húgað, sem eg gat ekki stjórnað, okkur hafði aldrei dottið í hug
öllum ríkjunum hér, þekkja þá á þann, sem skrifar þessi frétta og seldi jþví búgarðinn fyrir nokk- að hann mundi háfa áræði
snáða og fjöldi manna hefirJ viðrini i Heimskringlu héðan aður þósund dollara, og flutti til þess að leggja út í þa.ð
við reynsluna fyrir hvaða ósvífni þeir sunnan að svara þessum spura- jnæsta bæjar, og keypti mér þar
og hafa oft í frammi. Hitt tel egjiogum að ofan, og réttlæta sinnjlltlð en snorturt heimili. Aðal
pá bar sorg þá að dyrum, semjen eftÍ!r nákvæma yfirvegun. Vet-|sterkri ábreiðu, af því dót mitt reiðubúinn að ganga út í æfin-
var lokað ofan í kistu, sem ekki týralíf, og eg var þegar í fyrri
var hægt að komast í. Heim- daga, og metnað minn varðveiti
þrá, kviði og kuldi höfðu gagn- eg onn, en hvert get eg farið?
tekið mig, mér var farið að standa j Verð eg að setjast i helgan stein
Maður urinn áður höfðum við fengið upp-
yngsta! lýsingar frá Canada-stjórninni
en það j um skyldur og rétt iþeirra, sem
elsta fjórtán ára, og eg hafði ekk- heimilisréttarlönd taka. Við
hjarta mitt.
dó. Var þá
til
Eg hjálpaði honum til þess, að
búa sig á stað, og eg og elsti
og bæta föt, lesa 'bækur, skrifa,
um kveldið kom jeða leika við börnin? Eg þrái
síður líklegt, að nokkur hæfa sé málstað, ef hann getur, í augum, umhugsunarefni mitt var að koma íonur minn löggðum þá fáu skild
ur viti ekki um eitrið, þegar hann
drekkur, eg hefi áður fordæmt þá
ur hætta af þeirra hótunum, sem| Fyrir mig kýs
eru altaf á lofti, enda hef eg ekki, kurteisa meðferð málsins hvað
ibörnum mínum til manns og inga saman> ,sem við áttum
eg náttúrlega Imenta- Elsta drengdinn minn fengum lhonum,
sendi eg a verzlunarskóla, en;gy0 og lúrnuðum
alveg á sama.
Klukkan tíu
umst við heim til sonar míns. í- að starfa eins nú, og eg gerði
búðarhús hans, var 14 fet á þegar eg var í blóma aldurs míns
lengd og 12 fet á breidd, og bygt að stjórna heimili, eða vera ein-
úr ótegldum bjálkum. Eg var hversstaðar til gagns. pað er svo
of þreytt til iþess, að geta neytt mikið til að gjöra og fólk í tug-
og matar og fórum við að sofa ein« um þúsunda líður og er aðfram-
ikvöddum hjmn ifljótt og við gátum, þó rúmin komið dauða. pað er ekki til
allira væru aðeins hálmdýnur, sem neins að bera hlutskifti sitt sam-
honum
aðferð, og fordæmi hana á ný, og heyrt þeirri hættu hreyft í neinu J orðfæri snertir, enn þó útaf því hm. a. hmn almenna barnaskola heiiia- Hann varð fyrir mörgum J lagðar voru á gólfið. ó, hve r.n við annara. í því er mér eng-
held hiklaust fram því, að sá rit-joðru iblaði en Heimskringlu. jkinni að bera lítillega, lofast eg bæiarins-
háttur, er í flestu falli stórt rang
læti við þá, sem lesa og sem eiga
heimting á að vita hvað af því er
sem þeir lesa eru sannar fréttir,
ómegnaðar af áliti einstakra
manna, og hvað af því er einstak-
linga álit, og hverra.
Pað má enginn, sem gefur út
• vonbrygðum, samt náði hann
Og að niðurstaðan verði svipuð til að láta mér ekki líða illa, því j Pað leið ekki a lðrigu áður en land skamt frá bæ, sem var að
og í Winnipeg um árið, það vona húðin á mér er orðin gömul og Þessi Htli peningafoirði, sem eg byggjast þar vestra. En svo
allir, að óaldar og óróalýðurinn
verði barinn niður með valdi, að
uppreisnar og æsingamennim-
ir verði lokaðir upp í fangelsum
fyrir tíma, og lagabrot verði
ídæmd í réttlátum dómstólum og
seig og iþolir því talsvert hnjask.
Akra N. D. 11 sept. 1922.
S. Thorvaldsson.
blöð, eða skrifar í blöð reyna að hver fai sinn rétta skamt af refs
villa sjónir eða skilning lesend-.ingu fyrir ,sitt brot. Svona var
anna, með neinni undirförulli að-
ferð, og allra sízs þeirri, að flétta
saman fréttir og sitt eigið álit,
á þann hátt að ekki skiljist við
lesturinn, hvað er hvað. pessi að-
ferð er hér í lahdi auðkend með
setningunni: “To run it down his
það í Wpg. og svo verðiy það hér
að' líkindum, og eru því engar
nýjar fréttr.
Yfirleitt hef eg oft
Saga, sem altaf endur-
tekur sig.
átti yfir að ráða, fór að ganga t’.l kunni hann ekkert að landvinnu
þurðar, og tók eg þá það ráð, semjfremur en aðrir drengir, sem ald-
konur í mínum kringum stæðum ir eru upp i bæjum. Hann þurfti
hafa alt af gert og munu alt af alt að læra.
í svefninn var sætur! En að vakna! in raunabót. Eg þrái að vera
tt * , - til gagns. Er það uppreisn?
,Guð hjalpi mer? Hann hlitur
Eg tala ekki um fyrstu mánuð- að vita hvað mér er fyrir bestu.
gjöra, eg fór að selja kostgöng
urum fæði; og hví? Eg varð að
vinna svo, að eg gæti haldiðj
Förin til Alberta.
Snemma vorið eftir seldi
eg
börnum mínum hjá mér. f.húsið mitt, kvaddi eldri börn mín
nokkur ár barðist eg áfram vann j og kunningja og lagði á stað með
í MacLean Magazine ritar ein-
hver 'kona, nokkurs konar æfi-;
baki 'brotnu, en hafði lítið í aðra j yngstu dóttir tnína áleiðis til Al-
______ ^ ^ hönd, en dró þó fram Tfið wgjfoerta, sem Iþá mátti heita óþekt-
undrast' lSOgu sina> sem hún nefnir “Bara lreyndl að taka dálítinn ^átt, ; ur hluti landsins, Erfiðleikun-
fir hvað tiltölulega lítils verð-. ]ífið”( er hún einkennileg,’ ekki af skornum sk‘amti væri í fé- j um á þeirri ferð gleymi eg víst
r fréttir, eða ómerkilegar, sem að eins fyrir það; hve látláust og la^smalum °S lagði alla stund á, seint. Fólkið á lestinni var veikt
bæði ísl. blöðin blytja héðan að hjatt afram að hún er sogð; held- að ala upp bornin min 1 guðsótta 0g svo var hún troðfull, að varla
ina, daginn, sem að sléttu eldur- Svo eg foíð.
inn kom og við stóðum á ofur j Við sjón minni blasa slegnir
litlum bletti, sem var eldvarinn snævi þaktir akrar, hvert tré og
og sáum eldhafið læsa sig úr hver smá viðarkvistur glitrandi
einu trénu í annað, og ætluðum furðuverk af hrím-frosti. Mér
varla að ná andanum, pegar er hlýtt. Eg er mett, eg er elsk-
það geysaði fram hjá. pegar ux- uð, eg er velkoimin, en eg er að
arnir veiktust og kvíðinn skar j verða gömul, og hefi ekkert verk
okkur út af því, að við gætum að vinna. Guð hjálpi mér. Hann
ekki neitt bætt við plæginguna á veit hvað mér er hentast.
an rétt til að prenta margt af
því, sem þeir fyrir ýmsar ástæð-
ur vildu gjarnan meiga útbýta
lesendunum til að lesa.
í þetta sinn gefur Heims-
kringla það út, að mikil sé eft-
irtekt á banni stjórnarinnar hér,
að engum leyfist að hindra á einn
eða annan hátt starfrækslu járn-
dulist, að lesendum er enginn 'á-
vinningur að áliti ritstjóraria,
því öllum ætti að standa næst að
byggja á sínu eigin áliti þegar
upplýsingar eru fengnar.
í þessu máli, sem hér ræðir
um, forðast Heimskringla, að geta
um orsakir til ágreiningsins, en
hleður ávalt eigin áliti inn á
brautanna hér, án efa á sú eftir- j milli setninga megin málsins. pví
tekt sér að eins stað í hugskoti j getur hún ekki um, að járnbraut-
þess sem skrifar, og ef til vill
fleiri, sem hugsa líkt, því yfirleitt
er aldrei á slikt minst í blöðum
og tímaritum íhér, heldur þvert á
móti, Öll þau blöð hér, sem eg
hef lesið, eru sammála um, að á
þessu banni beint frá stjórn-
inni, hafi verð hin stærsta nauð-
syn, með því, að undir áður gild-
andi lögum, var í mörgu falli erf-
itt að geta hindrað smáskræfur
og að alt það varð að gjörast af
löggæsluvaldi ríkjanna, fovers fyr
lega fram,
throat”, á íslenzku, að troða því.sunnan. Maður gæti sannarlega j ur er j henni sv0 skýrt foent á 0g goðum Slðum. og koma heiðar-j varg þverfótað. Og það var eins
ofan í kokið á honum, og til þessjvonast eftir, að hægt væri að j .................
'hefur enginn nokkurn rétt, og velja, og það af handa hófi mikið
allra síst að gjöra það lesaran- foetur viðeigandi, meira upplýls
um óafvitandi, eða með fæstum andi 0g í öllu tilliti tilhlýðilegri
orðum: útgefendur blaða hafa (fréttir, heldur enn þau aíment
áreiðanlega engan siðferðisleg- flytja. Til dæmis getur engum
eina hlið siðmenningar voii(rar,
eins og hún hefir máske altaf manna-
verið, en eins og hún ómótmæl-! síðustu bilaði heilsa mín,
anlega er nú í dag, og álítum °£ ekki að eins mín, heldur elstu
arverkfallið stafaði af að nefnd sú
sem stjórnin hefur gefið vald til
að ákveða launa hæð fólks, sem
vinnur á járnbrautum, einnig
verðlag á fólks og vöruflutning-
um á brautunum, ákvað að laun
skildu lækkuð 12 af hundraði 1.
júlí næstliðinn, og vöruflutning-
ur skildi þá lækka að sama skapi,
því hvortveggja væri of hátt, bor-
ið saman við lækkandi verðlag í
landinu. En verkfallsménn neit-
uðu að ganga að þessari launa
fyrir augliti allra 0g alt hvíslaði að mér: “þú getur
aldrei komist til baka, þú getur
aldrei komist til baka!”
Eimlestin var tuttugu og fjór-
vér rétt að láta ihana koma fyrir dóttir minnar líka. Hún hafði um klukku-tímum á eftir áætlun,
almennings sjónir í íslenzkri ekki ^líft sér og ofhlaðið kraftana 0g þegar við loks komum í bæ
þýðingu. ungu. pá tók eg það óyndis- þann, sem næstur var landi son-
“Eg er mjög gefin fyrir bækur, urræðl. að láta kostgangara þá, ar míns, þá var hann þar fyrir
og les því oft sögur af lífsferli jsem bía mér voru fara °S f°r og beið eftir okkur. Hann var
vestur í land ásamt dóttur þar með uxa og vagn til þess, að
minn>. jflytjat okkur síðasta áfangann,
Hver dagur krafðist sinna en hann var fjörutíu mílur.
þarfa, og þeim þörfum vvarð eg j Samferða okkur á eimlestinni,
að mæta. Með ári hverju varð var ung lStúlka> sem hafði ferð-
eg fátækari og ihugsunin um agt ,þúsund mílur til þess, að
og mig, þegar eg mæta unnusta sínum, sem lika
var búsettur í Alberta og beið
eftir henni á þessari sömu vagn-

Use it in All
^our Bakin^

«51
ggp
annara. pað eru partar af þeim
sögum, sem skorta hreim sann-
leikans, og eg er að hugsa um, þar
sem eg sit heima og rita sögu
mína, ‘hvort mér mundi auðnast
að sneiða hjá því skeri, sem mér
finnst að vera svo alment. Eg j
hefi lofað sjálfri mér þvi, að J
saga mín skuli verða sönn,!
jafnvel þó sá sannleiki verði
bragð-daufur.
Foreldrar mínir og ættfólk var
kristið fólk, sem frá byrjun vega
minna innrætti mér, að það eina
nauðsynlega í þessu lífi væri, að
ganga á guðs-vegum. Skilning-
ur þeirra á lífi kristins manns,
mundi þykja nokkuð þröngur, ef
eg færi að lýsa honum. Samt
er eg ekki viss um nema, að hinn
þröngi skilningur þeirra frá liðn-
um árum, hafi haft eins heilla-
vænleg áforif á líf foæði karla og
kvenna, eins og hinn síðari, eða
gleiðgengari skilningur nútímans.
börnin mín
PURITV
FL'UUR
More Breadand Better Bread
and Befter Pasfry ioo. ^

Þúsund Egg
undan bverri hænu
stöð og tókst honum að ná í prest
áður en við fórum á stað, og sát-
um við öll brúðkaupsveislu á
ATý aðferð við hœnsnarkt. Fáið dai eina foótelinu, sem var í bænum,
iþó hún væri «8 >ví leyti ólik
rœktarmaður
SEGIR HVERNIG
öðrum brúðkaupsveislum, að hver
gestanna borgaði fyrir máltíð
. .Aðalgallinn við hœns naræktina, hef- , .,,, . ...»
ir ávalt verið sá, að varptímabil hæn- slna Sjalfur, Og þeir gjörðu það
anna, hefir verið of stutt,” segir Hen- með bros á vörum, jafnvel þó þeir
ry Trafford hefrnsfrægur, sérfræðing- g borga sitt síðasta cent.
u.r f alifuglarækt og um átján ára
skeið ritstjóri tímaritsins
Success.
íg ”við kaupa Sér '>að> sem >au >urftu
kannske íoo og p& er ait búið. vis- nauðsynlega til húshaldsins. ,Við
indaiega er sannað, að sérhver hæna, lögðum af stað kl. 5 um daginn
er fædd með þúsund eggírumlur og . - ,.
gretur verpt jafnmörgum eggjum 1 heldum afram unz dimt var
Pouitry Að máltíðinni lokinni skiildu
menn. Brúðhjónin fóru að
- , . gctui vcipt jcuiiini'i^uin ^fcfcJUIH l w
1 æsKu var eg einmanaleg, og fjiigur tii sex ár, ef réttiiega er með or?5ið. Sonur minn kveikti eld
hugmyndarík. Trú mín á álfa
ig álfasögur var mjög sterk og
eg varði mörgum tímum til þess,
að lesa slíkar sögur. Aldfroii
mun eg gleyma mörgu sólríku
dögunum, sem eg eyddi, ásamt
tveimur leiksystkinum mínum í
herberginu mínu og krafðist þess
að við rituðum álfasögur. Leik-
systkini mín, sem gæfari voru í
lund en eg, urðu að hlíða á mín-
ar og verð eg líka að kannast við,
að eg réði oftast söguþræðinum
í þeirra. Hvað kærðum við okk-
ur um, þó ekki væri alt í sem
bestri reglu í kringum okkuir?
Vorum við ekki heilluð af undur-
samlegum viðburðum, fögrum og lí5
glóandi björtum, glitrandi gim-
steinum, leynihellinum þar, sem
undursamlegir fjársjóðir voru
faldir og af leynilegum verum,
hana farið.
Hvernig fá skal 1000 egg undan
•hverri hænu,
hænur til að
fá skal gamlar hænur
eins vel og ungar, hvernig fá skal sem
og eg matreiddi fyrstu máltíð-
landi okkar það árið.
Hve fegin við urðurii,
við eignuðumst fyrstu kúna. peg-' skylduverki.
ar fyrsta hænan ungaði út, eðajverða æðri?
þegar alt heimilis-fólkið varð að
hlaupa út á nóttunum til þess, að
verja jþau fyrir hreysiköttum.
pegar við töpuðum mestu af iheyj-
um okkar í sléttu-eldinum; dag-
ana, sem við vorum svöng af því,
að við gátum ekki neytt þess sem
til var, fögnuðinn yfir því þeg- J
ar nýju innflytjendur bættust íj
hópinn, sem við gátum átt félags-
skap við, og ánægju okkar, þeg-
ar við gátum fengið verkfæri til
þess, að vinna landið með, til
láns, upp á það, að við borguðum
smátt og smátt. Um nýja skól-
ann sem bygður var, en alt hjálp-
aði þetta til að gera frumbýlings-
Hfið breytilegra.
f þessari foygð voru menn og
konur, að eg held, frá öllum lönd-
um heimsins, fólk á mjög mis-
jöfnu siðferðisstigi. Alt var
það fólk vingjarnlegt, alt frá
gömlu þýsku konunni, sem sagð-
ist hafa komið alla leið frá
pýskalandil og til Alberta á
“Home sick ticket” átti að vera
“Home steaders” (sérstök far-
bréf, sem innflytjendur fengu)
og sem sagði, þegar foún var að
tala við Englendinga, að þeir
væru svo heimskir, að þeir færu
og lyftu vögnum sínum upp að
aftan, þegar þeir væru á ferð, svo
að hestarnir gætu beygt hálsana
til að drekka.
pegar eg lít nú til baka yfir
Ný hugsun er vöknuð í sál
þegfar J minni, sem bíður eftir foinu nýja
Skyldi sú köllun
Aðdáun fyllitfehuga
minn. Eg skal reyna til að
Tjöra mitt besta.
hvernig íá skai ungar ina 1 >essu nýJa óþekta landi.|þessa liðnu æfidaga, þá lifi eg þá
verpa snemma, hverníg Á meðan að eg var að því, þá alla upp í huga mér., Eg sé
tii a6 verpa vatnaðí hann uxunum og gaf þeim landið eíns og það var áður, en
mest af eggjum yfir köidustu vetrar- kom svo með tvo stola, sem manns höndin snerti við því, og
mánuðina, þegar egg eru i hæstu hann hafði haft með sér að heim- hvernig því var breytt í vel hirt
hhænú8 yfi/”sex^ úætramvánuC- an °g við ,settumst tJ1 máltíðar og girt akurlendi. Fyrstu kirkj-
una, sem bygð var og guðfrsei-
ingana ungu, sem þangað komu
til þess, að vinna guðsverk, sem
þótt þeir hefðu litla reynslu í
þeim efnum, loguðu af áhuga fyr-
ir efling ríkis hans.
Búgarðurinn okkar óx, eins og
annara og metnaðurinn bætti við
hann. En eftir því sem jörðin
stækkaði og búfénaðurinn fjölg-
aði, eftir því þyngdust og út-
gjöldin og ábyrgðin, sem kom-
andi ár áttu að létta.
Sonur minn gifti sig, og kon-
an ihans tók að sér forstöðu heim-
verði,
hverri p____ ____ _____ ____________
ina, Alt þetta getið þér fengið að þarna Út á víða-vangi.
vita og margt fleira í sambandi við SvO sátum við, VÍð eldinn, töl-
hænsnaræktina, með því að iesa bækl- * . , , . , ,
ing Mr. Trafford's ”1,000 Egg Hen" UÖUm Saman °g Vlrtum ^1"11* °kk-
og verður ókeypis eintak sent hverj- ur norðurljósin, sem leiftruðu á
um lesenda þessa blaðs, sem á sex^ himninum, unz að uxarnir höfðu
""Egg æuu^að1 komast upp I dollar hvllt si«’ >á héldum VÍð ferðinni
eða meira t vetur. Sllkt ætti að hafa áfram. Um miðnætti komum
1 för með sér stórhagnað fyrir hænsna- I við
að greiða sölu húsi, sem átti
!að vera á miðri leið. Tóm tré-
ræktarbóndann
Trafford segir yður hvernig gera
skal hænsnaræktina auðveldlega. Klipp- rúm fékk eg og dóttir mín til þess
r auKlý*ingu 01; biaðinu Og að hvílast í, en karlmennirnir,
sendio hana ásamt nafni yðar og
nafni til Henry Trafford, Suite 995 sem voru með 1 förmni Sváfu í
Herald Bldg., Binghamton, N. Ý., og vagninum.
mun yður þá sendur ókeypis bækl- _________
ingurinn “The 1,000 Egg Hen” með MorKunlnn eftir, sem var
pósti. sunnudagsmorgun, var fyrsta
Rispur á hörundi, meiddir fing-
ur, sár og skurðir, læknast
fljótt ef notað eru Zam Buk
smyrsl. í viðbót við það, er
ekki til meðal, sem læknar eins
fljótt og vel kláða, thringorma
og hvaða húðsjúkdóma, sem um
er að ræða.
Zam Buk græðir hið veikasta
barnshörund, því smyrslin eru
samsett úr*þeim allra heilnæm-
asta jurtasafa, sem 'hugsast
getur. pað er ekkert til, sem
dregur eins fljótt úr sviða og
Zam Buk og ver jafn vel spill-
ingu. Eitthvað ólíkt hinum
algengu smyrslum, sem verða
eins og klessa á hörundinu.
Zam Buk þrýstir sér undir
eins inn í svitaholurnar á hör-
undinu og flytur þaðan græð-
slumátt sinn út í hverja taug.
pess vegna er Zaön Buk svo
merkilegt meðal við bólgu og
skyribjúg.
Mrs. T. D. Ruston, Childrens
Aid Society, Belleville , Ont.,
skrifar: “Við notum aldrei ann-
að en Zam Buk, þegar börnin
annað hvort skera sig í fingur
eða brenna sig. Reynslan hefir
sannað gæ*i þeirra smyrsla.
Við getum ekki verið án Zam
Buk”
Frítt/ Mæður Reynið þenna
læknisdóm strax. Sendið eitt
cent til Zam-Buk Co., Toronto,
eftir reynsluskerf.
t