Lögberg - 04.01.1923, Blaðsíða 7

LÖGBERG FIMTUDAGINN
JANÚAR 4. 1923.
7.
Hvað veldur
höfuðverk?
“Fruit-a-tives” fyrirbyggja
sjálfseitrun.
Margt fólk þjáist af slíkum ó-
fagnaði, sem nefnist stýfla, eða
aðgerðarleysi þarma og melting-
arfæra. Hálfmelt eða ómelt
fæða, sem ekki ætti að vera í lík-
amianum, situr þar óhreyfð og
veldur eitrun í blóðinu.
Stýftu fýlgir ihöfuðverkur,
magapína, igigt og kláði.
“Fruit-a-tiveS”, snardrepa á-
valt alla sllíka sjúkdóma, hreimsa
blóðið og nýrun og veita fallegan
hörundslit.
50 c. askjan, 6 fyrir $2,50,
reynslu-skerfur 25 cent.
Fæsf Ihjá öllum lyflsöium eða
beint frá Fruit-a-tives Limited,
Ottaiwa. e
Vínsalan í British Col-
umbía.
Til ritstjóra Lögbergs.
Kæri herra!
Viltu gjöra svo ve’l að lána eft-
ið út villandi kjörseðla, svo að rísa upp, svigna á hinn veginn,
margir hefðu ekki vitað ihvað þe:r snúast eins og í hring o. s. frv.
voru að greiða atkvæði um, þegar Mann langar til þess, þegar
stjórnarsalan var innleidd. maður situr inn í ihlýindunum og
Stjórnin og fólkið útbreiðir Vín- Jcgninu, og horfir á þenna ójafna
söluna ósleitilega,” sagði tölumað hildarleik milli 'hins sterka og
ur með áherslu. Stjórnin hef- veika, að fara út og sækja þau,
ir nú sett á stofn, þrjú heildsölu- bera þau inn í lognið og blíðuna,
hús og sextíu og fjögur smærri en það mundi gilda þau lífið; að
vínsöluihús, og vín er selt svo nem- morgni mundu þau öll fölnuð.
ur 15,000,000 dala um árið. En gengur þá ekki slagviðrið og
Stjómarþfjónar, eru nú h ir rokið af þeim dauðum eða lömuð-
nýju veitingaþjónar,” sagði ræðu- um til stórra muna? — Nei, nei,
maður. “Stjórnin selur öiium ef sólskin og logn er að morgni,
vín, sem náð hafa lögaldri, ef þá er eins og ekkert hafi ískor-
þeir að eins geta borgað fyrir op- i.st, ait húið og gleymt; jafnvel
ann, og leyfi má kaupa til þess ao aldrei aðra eins dýrð að iíta í
selja hér um bil hvaða vín sem er, blómabygðinni eins og einmitt þá.
nálega takmarkalau.-t. pað sem við hefðum getað hugs
•• Peningarnir eru 'látnir ganga er eins og paö hafi orðið til hress-
óspart til þess að hafa áhrif á ingar. í rokinu, sem sveigði
meðvitund og hugsunarhátt. þau til jarðai.( ihrist þau og skók,
manna, í þeirri von að þeir fani og sveiflaði þeim í 'hring á veika
inn með stjórninni og vínsölu- stonglinum, í þessum stormi fauk
mönnum, og er slíkum peningum ýmislegt( sem fast átti að heita
skift milli fylkis og sveitarstjórn- sterkt var talið, en litlu blóm-
ar,” sagði Mr. Cooke. in brostu aldrei hýrara við sólu
Ræðumaður hélt því fram að en morguninn eftir illivðrið.
almenna sjúkrahúsið í Vancou-| Eiga þau þá nokkur ráð gegn
ver, væri starfrækt með peningum slikum ósköpum, eða hvaða hulinn
sem inn kæmu fyrir áfengi, og | verndarkraftur er það sem hlífir
tþófti honum slíkt ekki sem æski-:þeim gegn 0fheldi stórviðranna
unni brosi að þessu, að senda
langar leiðir til þess eins að vita
hvernig mælirinn stendur, en í
sveitum og búskapnum skiftir
veðrið mjög miklu. það þykir ekki
gáfumerki eða hugsanaauðlegða-
vottur er veðrið er aðalumtalsefn-
ið, en þar sem afkoman, lífið svo
að segja, stendur og fellur með
tíðarfarinu, þar verður þetta stöð-
uga umtalsefni , veðrið, að minsta
kosti skiljanlegt. pegar mikill
hluti sumabheyskaparins, svo sem
stundum verður, liggur flatur um
tún og engjar, meira og minna
rýrnaður, þá er ekki að furða þótt
og steypiregnsins?
Við skulum fyrst minnast þess
að blómin eru orðin gömul, og
legas
Verslun, sagði ihann að væri al-
irfylgjandi liínum rúm i blaðinu: ment í hnignun, og hefðu kaup-
Séra A. E. Cooke, talaði á als- menn haldið almennan fund °g jmarg7j““ist “á langri iei5. Stríð
herjanþingi, bindindismanna i beðið um vínbann aftur svo fljótt ra vig storm Qg regn er hyorki
Grace kirkjunni síðastliðinn mán- j sem hægt væri.
uð um stjórnar-vínsölu lí fylkinu ‘ Jóhannes Eiríkson>
þýddi lauslega.
er í nánd, til þess að gefa mönn-
um visbendingu um veðrið, eða til
þess að hotta á þá að fara í skjól-
fötin eða hypja sig í hús; og þó
væri þetta ekki fráleitara en að
hugsa sér aðalhlutverk stjarnanna
það, að lýsa því fólki, sem er á
sveimi úti á kvöldin og að nóttu
til.
Nei, þau eru svolítið eigingjörn
blómin 'líka, þau eru hér að hugsa
um sjálf sig, eða réttara sagt, um
svolítið skrítið, sem þau eiga í
pokahorninu, sem þeim er ant
um, og þolir illa rok og regn;
þetta lítið skrítið, sem blómið er
umhugsun um veðrið fljóti ofan að skýla og vefja sig utan um til
á í huganum, og titt sé litið áivarnar, er efnið í afkvæmi, efnið
loftþyngdarmælirinn til að vita! í annað blóm, sem næsta sumar á
hvort ekki stígur. pað þekkja
nú flestir orðið á slíka mæla, vita
að hann stígur og fellur eftir
loftþyngdinni.
En ’loftþyngdin finnur fleira
að skreyta landið, gleðja augað og
senda ilm í allar áttir.
British Oolumbia og fórust honum ;
orð sem fylgir samkvæmt Free
Press—:
Að spádómar hinna svartsýn-
ustu manna, sem fyrrum andæfðu
slíku fyrirkomulagi væru nú að
rætast; og að hugsandi menn væru
nú famir að skilja að það að
selja stjórninni í hendur sölu. á-
fengra drykkja væri sama sem að
gjöra verz-lunarmenn gjaldþrota,
var haldið fram af ræðumannin'
Blómin og veðrið.
Eftir séra Ólaf Ólafsson
frá Hjarðarholti.
^sjö ára eða þrjátíu ára stríð; það
er stríð, sem staðið ihefir hundruð
þúsunda, já, miljónir ára. Eg veit
ekki hvort blómunum hefir nokk-
urntíma “dottið í hug” að bjóða
vindi og regni byrginn, en þau
hafa í öllu falli horfið frá því og
tekið hina stefnuna: að láta síga
undan ofureflinu, en halda þó
að eiga s‘nu
“Slæmt veður; gott
húsaskjól; bezt að vera inni, þeg-1
ar svona er.” pannig komumst við timans læl't af lífinu, að taka því
að orði í byljum og illviðrum á!sem. afi ’höndum ber og haga sér
um, sem flutti fyrirlestur í Centr- vetrum, og gott er að hugsa til eftir kringumstæðunum, breiða
al Congregational Ohurch, fyrir þess, að auk þess sem hvert,Slg ut og bl<)sa 'Ult} er logn 61 a
afarmiklu fjölmenni, sunnudag- mannsbarn á landi voru á sér grund 'so1 sk,n 1 hei( '• ®n ^iaga
kl. 4 eftir hádegi um, það húsaskjól, þá er nú svo komið að 'flg saman- fe,a skraut sitt, diupa
Blómin hafa gegnum óraaldir
Br. Colunnbia viðast
ínn
sem kalla mætti
“Vínfarganið.” !yflr húsdýr vor, skepnurnar, sem
Ræðumaður gaf þrjár ástæður|SV0 margir lifa af. Margir
fyrir því, að fylkið vildi skifta til tl,glar hypja sig í holur eða af-
með fyrirkomulagið á meðhöndlun órep og hýrast þar meðan veðrið
vjns. Hður hjá; rjúpan lætur renna eða
1. Að fáeinir læknah hefðu svo skefla yfir sig o. s. frv. Grasa,, . 1L
misbrúkað leyfi sitt til þess að íurta blómabygðin sefur þá að J
gefa læknisvottorð og fyrirskrift- jafnaði undir fannbreiðu vetrar-
ir i þessu sambandi, a« til háð- in«, og getur því verið áhyggju-
ungar væri, — nálega takmarka- 'aus um sinn hag.
laust. En það kemur líka fyrir, þótt
2. Að á tímabilinu hefði vín vetur sé genginn o,g vorið komið
komið inn í fylkið frá öðrum fylkj- Ja> jafnvel um hásumarið, að
um og ríkjum, sem elfur stórar. °kkur þykir gott að eiga húsa-
3. Að stjórnin virtist ekki gjöra skjól og vera inni er rok og rign-
neina tilraun til þess að stemma ingardagar koma. Um háslátt-
stigu fyrir óleyfilegum innflutn- inn ?eta einnig komið dagar og
ingi á vinföngum eða óleyfilegri dagstundir, er varla er fært út úr
sölu slíkra drykkja. ! húsi, er enginn sést í sveitum
Ræðumaður sagði að fólkið væii i standa við verk, það er þá tíðum
eru einhverjir kofar til höfði er syrtir í lofti.
Ef þau mættu mæla mundu þau,
eftir háttalagi þeirra að dæma,
segja við storminn og regnið: Eg
veit að þið eruð sterkari en eg: eg
get ekki bannað ykkur að koma
og rugga mér og sveifla ti’l og
ur ekki farið, mig er því hér alt af
heima að hitta, en þegar þið kom-
ið, þá loka eg, fallegu gulln mín
fáið þið ekki að sjá eða skemma.
pið farið bráðum aftur, það dreg-
ur úr ykkur allan niátt; þá koma
orðið svo leitt og reitt á öl'lu þessu eins °g a'lt sem getur fært sig sé
fargani, að það
Ef blómin gætu ekki lokað hjáj
J sér eða litið undan, þegar hvass-
-... .. ^ . 1 viðri er og regn, þá mundi duftið
JOrlen fÍWnn* eða kvlkasilfrið,skemmast af vatninu eða fjúka út
í loftþyngdarmæhnum; hún finn-jj veðQr og vindj Qg þá yrði blóma_
U,r, 1 a 0 1 Joru’ einkumibygðin þunnskipuð þegar fram í
eldra folkið, finnur það í rúmun-;gmkti _
um, ,svo það kemst varla úr þeim ^
fyrir gigt, kennir því álþreifanlega! u Pað hagar nokkuð llkt 1 bloma;
að “nú ætlar hann að gera eitthvað heim,num snmstaðar, eins og i
si,í.„ * i- . f i mannheimum, að viðhaldið er
ilt, hun finnur fuglinn i fjoru,1, , . .. _
bundið við tvent. Ekki gott að
blómið, fremur en maðurinn, sé
einsamalt. En svo nær líking-
hún“finnur forustusauðinn F fjöru in ekki lengra' B16min komast
ekki að heiman, og um stefnumót
getur því ekki verið að ræða.
Milli blómanna sumra verða öll
við.skifti að fara fram gegnum
pósta; og blómin eru hér langt á
Til íhugunar.
Heiðraða Lögberg!
Hér með fylgja nokkrar línur
til íhugunar.
Mér þykir leiðinlegt að vita tii
þess hvað mikið er af íslenzku
lausafólki i Ameríku, sem lít’.ð
verður úr í lífinu og ekkert eftir
dauðann; og get eg ekki stilt m>g
um að vekja athygli ykkar á þ- í
og helzt sem flestra.
Við lifum þetta út af fyrir okk-
ur ein.hleypingjarnir, sér og ó-
háðir; sumir vilja helzt draga sig
i hlé eða fara í felur, og með
þeim hætti verðum við nokkurs-
fionar olnbogaböVn lífsins. En
þessi’ örlög, sem við sköpum okk-
ur svona, eru að mestu leyti sjálf-
um okkur að kenna, og er leiðin-
legt að skýra frá þessum sann-
leika.
Margt lausafólk leggur á sig
eins mikið erfiði eins og fjöl-
skyldufólkið, og tómlætið og ein-
*0*¥,U**k#*,O«OreNINO-FWtL PlRiCTWW^*10*0’1’11’
Sa'Um COMPANY LJHJ3
fc- tG TORONTO, CANAOA HO
sinum.
öllum íslendingum ber saman
um það, að séu gróðurlausu blett-
irnir græddir út, að þá muni
landið hlýna.
í framtíðinni gæti svo hver s:.n
vildi arfleitt melgræðslusjóðinn,
og á einum eða tveimur manns-
jafnvel þar sem hann er á flugi í
háalofti, svo að hann flýgur og
gargar öðruvísi en hann á að sér,
þó að hann liggi inn vig gafl í
fjárhúsinu, svo að það er ómögu-
legt að mjaka honum út, honum,
sem þýtur á undan öllum, “þegar
gott er að honum” og hún finnur , , , , ,
loksins blómið í fjöru, svo að iþau Undan monnum> pvl Þau hafa fra
loka hjá sér að meiru eða minna 6munatf? notað fluSvélar í þessar
leyti, sum áður en veðrið skellurVjxtferSn; °g flugvelarnar eru
á. og sum í því það kemur. Gamla flðrllfln. flugurnar: meó ht-
fólkið sá “hann” á öllum þessum Skruðl SlnU draga blomin peSSa
vegum, eignaði “honum” öll þessi að sér’ halda ^eim veizlu
áhrif, en það er nú komið upp úr
kafinu að það er “hún”, sem á
upptökin að öllu, rær alstaðar
undir, þó “honum“ sé kent um alt,
og þessu hefir loftþyngdarmælir-
inn komið upp.
Eg minnist þess ekki
stæðingsskapinn verðum við ein-’ öldrum mundi sjóðurinn vaxa upp
hleypingarnir að bera þar að auki.j í miijon krónur eða meira. —
Að visu styrkir sumt lausafólk* Hugsið ykkur, ef íslenzku sveita-
ættingja sína og vini, að meira bændurnir fengju 50 til 100 þús.
eða minna leyti, og gerir með því kronur í verðlaun á hverju ári
nokkurt gagn; en skemtilegra og fyrir það að klæða og græða jarð-
eðlilegra mundi flestum þykja að' ir sinar. úr þessum sjóði ætti
gera sjálfum sér og sínum það ekki a® gefa neitt fyrir það að
gagn og ánægju. rækta mýrar og móa, heldur
t fám orðum, æfin okkar sumra eins fyrir það sem er bert og al-
eyðist ö ekki neitt — fer til ó- gjörlega gróðurlaust.
með hunangi og sætindum, og til
þess að launa allar þessar veiting-
ar, taka svo þessir póstar með
sér, þegar þeir fara, svo lítið af
fræduftinu, og Skila þvi í önnur
j blóm, því þeir þurfa víða við að
koma.
T ,, . að 1 Með þessum flutningi vinna
Lærdómshstafélagsntunum eða | flugurnar og fiðrildin fyrir sér á
Atla se nokkuð minst a ahnf veð-'sumrin. ef þeim dytti ,j hug eins
rattunnar a blómin. ov er bað . _ , _ „
„ , , v ... g r ”a og sumu folki, að gera verkfall,
reyndar furða; á þeim tíma hélt >• ,
u'ntín',mundi, er fra liði, dauflegt að
þo folk ser við jorðina og gaf s5 • litast
tíma til að skoða og athuga En > ,, ,, . ...
u u * ■ ,, K .mundu þa tina tolunm, blómin
eg held, að blor.un oxk.'r, sen: r,.;\ ; r ,
, ... _ trið í fjallahlið, og fegursta sum-
bæði eru sumarte’Kii og aðal-sum- 4.;* '4.,. v j-
, , ,, , , 1 arskrautið smatt og smatt hverfa.
aiskraut okkar, hafi a t ar or^’ð -u-
a 1 En fiðrildin eru vitrari en svo;
ut undan hja okkur; arra^a- oí>* u . 4
, , - , ,, . g 7’ þau una ser við íðju sina og afla,
blomaþekking mun alment I afa v ., ,. _ ,
‘ , °g meðvitundina um, að þau eru
verið hja oss af skornum ,kamti;' J
og varla sást það fyr
Sjálfsagt
nýtis. — Síðan deyjum við og er-:
um grafin. Jú, jú!! Og vinir og
vandamenn, sem oft og einatt
þurfa einkis með, fá það sem eft-
ir okkur liggur.
Já, svona gengur það!
kaupa ekki allir hinn sanna Kína
lífs-Elexír, nefnilega hjónaband-
ið, og eru eins og hitt fólkið, glað-,
ir og ánægðir og gagnsamir í líf- j
Á næsta mannsaldri deyja mörg
hundruö íslenzkir einhleypingar
í Ameríku. Flestir munu lát*
eitthvað eftir sig; sumir ð eins
fáeina dali, aðrir ef til vill nokk-
En,hvl ur þúsund dali — Og nokk i- þús.
dalir, gera margar íslentka'-
krónur.
íhugið þetta. _j~
En nú er að geta þess, að flest-
ínu. —------.
Til þess er því að svara, að ir erum vlð verðum borgarar
sumir reyna á ýmsan hátt, en alt. landanna sem við lifum í og borg-
,fer út um þúfur. “Ojæa vesal-j araskyldia einhleypinga^ er að
ings garmarnir” segir svo fólkið. mesfu leyti innifalin í því, að
Og það svíður okkur sárt, — svo vinna verk sín dyggttega °8 vera
ill áhrif hefir þetta stundum, að heiðarlegur í öllum viðskiftum,
mörgum finst lífið að eins von-j Kreit5a Þa skatta ,sem g'reiða ber
brigði og volæði. En svo eru °2 ati leg8Ja li'f sitt aleiKu 1
nú sumir ekki færir um að takast! sölurnar, sé þess krafist. —
um í blómabygðinni, þau á hendur erfiðið, áhyggjurnar og'
en á síðari
árum, að blómin væru borin í b;e
að sá fyrir ókomna tíð.
gæti vindurinn að
í lífinu ætti að minsta kosti að
þótt ein- vera leyfiiegt að reyna til þess að
sólargeislarnir, miínir góðu gestir ^l skraufs, svo mikið yndi sem þau sumu leyti tekið að sér þessar
aftur, og fyrir þeim lýk eg upp
brosandi.
Já, blessuð litlu blómin, þau
eru ekki eins illa stödd eins og
okkur sýnist, þegar stormurinn og
regnið kemur. pau ihafa lært
af lífinu og reynslunni, að vera
við þessum öflum búin. Stöngull-
veita; má vera að annríki í svet póstferðir, en hann er oft of sterk-
að slíku og tilkostnaðarlaust með ur- harðhentur, klunnalegur, til
um sláttinn, sem er aðal-blóma- Jað fara meS slikan dýrindis varn-
tíminn, eigi sinn þátt í þessu, og ing> mundi oft tæta hann og
svo hitt, hve húsakynni voru lítil-: þyrla honum i allar áttir, svo að
fjörleg víðast á fyrri árum og helmingurinn, eða meira kæmist
gluggar smáir. ekki til skila; þessi vegna loka
En hitt gat varla dulist því hlómin fyrir honum, lita undan
fólki, sem meiri hluta sólanhrings- .eóa leggjast á grúfu.
ins var að útivinnu innan um blóm Aftur nota mörg grös og blóm-
in, bæði í túnum og á útjörð, þau loysingjar, sem ekkert hafa til að
eru ekki, fremur en fólk og fén- h°rka burðargjald með, þenna
aður og loftþyngdarmælirinn,! póat; þau láta þá ráðast sem verk-
“vitundar”laus um það> hverju ast vill um það, hvað kemst til
viðrar, eða að minsta kosti er það skila, og skáka í því skjóli, að því
svo um mörg af þeim. jer flutninginn snertir. að alt er
pegar regnið skellur á, fer fólk-|gott Seflns-
ið í skjólföt, og ef mikil brögð eru En þo ai5 vi$ komumst nú svo að
að, i hús; geitur og hænsni þjóta erði, að blómin, til þess að ekki
i o oði í kofa sína, sauðfé í skúta rjgni eíia blási inn hjá þeim, loki
vildi sem allraíhorfið at yfiíborðinu, horfið
fyrst breyta til. eitthvert skjól, enginn fugl sést inn ix)lir sveigjuna’ hann bognar
“Vínsölumenn, höfðu þau áhrif °& ekkert hljóð heyrist nema en hrotnar ekkU en það er held-
á umsjónarmann vínsins að hon- hvinurinn í Kára, sem syngur þá 11 r ekkl hann, heldur blómið sem
um varð að víkja frá stöðunni, sinn einsöng. vandfarnast er með'
sem ótrúum þjóni,” sagði ræðu- En það er þá, að sumrinu, fleira Allir þekkja fífilinn, hvað hann
maður. uti en það, sem getur flutt sig er kátuf og hlær út undir eyru
“Falskar skýrslur, og það að slá til og flúið í ihúsaskjól og holur. ;l,e£ar aól skiín í heiði; en í stormi
á strengi eigingirni og heimsku ÖIl blessuð litlu fallegu sumar-!og re2ni ter af 'honum brosið,
manna, ásamt fölskum spádóm-; blómin verða þá að vera úti næt- hlómblöðin sem hafa teygt sig út
um (sem hefir verið) hampað ó- ur °8 da8a hvernig sem veður er, og sveigt s,£ niðui sem mest þau
spart, ihefir alt verið notað af Þvi Þau eru staðbundin, föst á máttu l-1'1 Þess að ?eta tekið á
hinum svonefndu hóf-vantrúar- öðrum endanum, þau geta því ekk- moti sem flestum sólargeislum, ______ ____________r________
mönnum, sem auðsjáanlega vakir ert tarið eða flúið. Þau fara þá að rísa eins og þau,0& undir börð, en 'heimasæturnar, hjá sér, líti undan, leggst á grúfu,
ekki annað fyrir en að innleiða pegar húsin ihristast af átök-jværu °H a hjörum, og leggjast blómin, sem áður opnuðu allar dyr fari að sofa o. s. frv., þá eru þetta
vínsölu á einhvern hátt,” sagíi um stormsins, og regnið lemur 8y° saman á endanum að varla fyrir biðlunum, fiðrildunum og alt vitanlega ósjálfráðar hreyf-
ræðumaður. rúðurnar, þá dingla blessuð litlu ser 1 hlómið fremur en í andlit (sólargeislunum, þau taka sig þá ingaringai; aflið, sem stendur á
pví var einnig haldið fram af blómin fram og aftur á sínum a manm> sem steypt hefir yfir sigjtíl °g loka í skyndi öllum gáttum.'bak við og veldur þessum breyt-
ræðumanni, að stjórnin hefði gef- eina fæti, svigna niður að jörð, lamb,húshettu; og þegar fífillirxn j trl þess að ekki rigni inn til ingum, er vitanlega sólin, sem með
...... : ----- hefr >anni« lokað hjá sér, sveigir jþeirra- En eg hefi lícka eimhver-, hita sínum þenur út, herðir á
hann oft stöngulinn upp við(staðar rekið mig á lýsingu af; strengjunum; þegar hún gengur
|| bl0mið> sv0 að >að sama sem.'blómum, þótt eigi séu þau hér á'undir, eða er skýjum hulin, slakn-
I jstendur áhofði, oggeturþáregn-^andi, ,Sem loka áður en veðrið jar aftur á; það er því hún þegar
;ið ekki gert því neitt mein. Enjskellur á; það er eins og þau viti öl>lu er á botninn hvolft, sém lýk-
jþað eru fjolda morg önnur blóm a sig veðrið; blóm, sem svo hagajur U:pp og iokar hjá blómunum,
jsem haga ser hkt þessu, og er sér, eru hinir eiginlegu veður- eða er dyravörður þeirra. En
, hæði lærdómsríkt og gaman að "-i
iveita þessu eftirtekt. —
pað var þarft verk af Guðm.
| En þegar æfin er á enda, þá
abyrgðina, sem að hjónastöðunni • fóstrunum einu gilda hvert
,y gja’ og af Þeim ástæðum sneiða 1 , að fé rennvn.( sem tökubörin hafa
hj^ henm, og er það í alla stafiij safnað
saman. Og þeim sem
rett hugsað. Og loks munu hefir verií5 meinað um að njóta sin
þeir vera til, sem finst að þeir
njóti lífsins fyllilega
hlejpii séu. i láta eitthvað gott af sér le!ða
. En slePPum öHu þessu, - þvíj eftir dauðann.
sinn veg hugsar hver.
Ef okkur leiðist og ef við getum Enginn má nú skilja þetta sem
ekki notið okkar til fulls hér í nokkurs konar erfðaskrá mína eða
landi.þvi flytjum við þá ekki aft-J nokkurs annars> °g 'heldur ekki
ur heim til ættjarðarinnar, þar* sem beinlínis áskorun eða útá-
sem við lifum alt af í anda að^ setnin2 um lausafólkið. — petta
er að eins uppástunga sem á afi
i verða umhugsunarefni.
Afskrift hefi eg af þessu bréfi
og æski þess að litlar breytingar
j séu gerðar við aðal-efni 'þess, sé
j eitthvað af því prentað. Að öðru
WINTER ECZEHA
Saxi og Frostbólga
HINIT svala vetiarveSri fylgja oft margs-
konar húSsjúkdómar. Frostbólga I
andlHi etSa sprungur á höndum, valda sárra
óþæginda. Til þess aC losna algerlega vitt
sltka kvilla. |>arf eigi anna8 en nota jurta-
smyrslin Zam-Buk.
Zam-Bulc mýkir og grætiir 4 svipstundu,
ver tgerS og blóðeitrun og læknar eezema
fljótar en nokkuð annaö meíal. Noti*5
einnig Zam-,Buk Mediiinal ,Sápu, og
haldiS 'þar me8 hörundinu hraustu
og mjúku.
petta tilfelli var
annað en gaman
Mrs. Henry Amey, 42 Lyall
Avenue, Toronto, segir: “Andlit
dóttur minnar var útsteypt í klúða.
t fulla tvo mánuCi voru ýmsar til-
rauni gerfiar til a8 lækna hana, þó
án nokkurs verulegs árangurs. Eg
var rétt í þann veginn aS leita til
sérfræSings, er eg heyrbi fyrst,
hve Zam-Buk reyndist t slkum til-
feltlum. Eg fékk mér svo öskju af
Zam-Buk og dálítið stykki af Zam-
Buk Medicinal sápu. Innan fárra
daga var orSin mikil breyting til
hins betra. Eftir mánuS eða svo
var dðttir mtn algerlega laus við
þenna hræBilega sjúkdóm.
ók<>ypis rcynslngkerfur af þessu
fræga liörun«lsmeðali. Seiulið lc
frímcrki (fyrtr sendinguim. til ljaka)
skrifið naín <>g tlagsetningu blaðs-
his og skriflð utan á til Zam-Buk
Co., Dupont St.. 'roronto* Askjau
er 50c í ölluni lyfialifiðuni.

5HIELD
Y0URSELF
j Finnbogasyni að safna saman þetta að því er íslenzk blóm
- vísbendingum þeim, er húsdýr og mertir.
ýmsir fuglár, .samkvæmt reynslu Yfir að líta leynir það sér ekki,
og eftirtekt gamla fólksins, gefa|að öðruvísi liggur á flestum blóm-
! um veður og veðrabrigði. pað' um er aól skín i 'heiði, en þegar
má búast við að eftirtekt á slíku 'loft er er drungalegt; það þarf
| fari minkandi og hverfi kanske ekki að ‘líta til lofts út um bað-
j alveg úr sögunni, fyrir Ihandhæg- j stoíuglugggana í siveit á sumar-
ari tækjum og áreiðanlegri til að.morgni, til þess að fara nær um,
skygnast inn í huga veðráttufars- hvort væta er eða regns von; það
vitai meðal blómanna, ættu þeir, ^ hún kemur víða við með svipuðum
sem eru í sveit á sumrum og gam- áhrifum. Eða hvernig stendur á
u" 4hafaað. blómum>. að athuga |þvi- að við vöknum fyrir allar ald-
ir á sumarmorgna, er sól skín í
heiði, en ætlum aldrei að geta
vaknað, viljum helzt sofa, er
drungi er í lofti eða regn?
SKIMDISEfíSE
„ APPLV
ámBuk
ins, sjá ‘hvað 'hann ætlar að gera’.
Og þá er gott að eiga aðgang að
þessum "framliðna fróðleik” á
einum stað. En því etkki að
taka blómin með?
Til sveita eru nú víða á síðari
árum komnir loftþyngdarmælar;
er oft á þá horft bæði vetur og
sumar, þykja þeir víða búmanns-
þiog') og er af sumum litið allmik-
ið upp til þeirra, enda koma þeir
einatt; að notum, einkum er á-
hlaupaveður eru í aðsigi. Eg
veit dæmi til þess, að sent var
iðuglega langar leiðir á þann bæ,
er fyrst kom loftþyngdarmælir á
j í sveitinni til að vita hvernig að
hann stæði eða hvað hann segði.
pað getur verið að fólk, sem lltið
er í afkomu lífi sínu háð veðrátt-
þarf ekki annað en að horfa á
túnið; ef blómin “sofa”, þarf ekki
fleiri vitna við.
En blómin sofa ekki öll á sama
hátt, byrgja ekki öll ásjónu sína
eins; sum loika ihjá sér, fella
blóm og bikarblöðin saman; önnur
líta undan, sveigja blómin til
jarðar; sum eru viðkvæmari,
finna eins og á sér að regn er í
nánd og loka áður en það kemur;
önnur þá fyrst farið er að rigna,
og hvernig bver blómategund
hagar sér á þessu efni, væri gam-
an og ti‘1 fróðleiks að athuga fyrir
þá, er til þess hafa tíma og tæki-
færi.
Eg býst nú ekki við að þeir séu
margir, sem líta svo á, að blómin
loki Ihjá sér og feli sig, er illviðri
-Eimreiðin.
■ meira eða minna leyti.
| Til þess er þvl að svara, að á
20 30 árum, eða jafnvel skemri
tíma, tökum við svo miklum and-
legum og líkamlegum breytingum
i að okkur finst að hér eigum við í
| rauninni heima þegar á að herða
1 á heimferðinni til gamla lands-l sýn°ist
ins. Og á því skeri strandar'
ættjarðarástin. ___________
j Nú, hvað getum við þá gert,
annað en það sem við gerum,
nefnilega að vera hjá öðrum og
vinna öðrum. Hver veit nema
að örlögin hafi skipað svo fyriv!
— Eitt getum við gert, hvað sem
öHu viðvíkur. — Og nú kemur
mergur málsins!
Við getum arfleitt ættjörðina
okkar — sveitirnar okkar og sýsl-
urnar, skólana og spítalana og
fjölda margt fleira. Með því get-
um við gert ómetanlegt gagn,
fyrst og fremst sjálfum okkur,
með þeirri hugsun að við séum að
keppa að stóru göfugu takmarki
og svo því, að ættjörðin eigi að
njóta iþess sem við höfum unnið
fyrir.
'Einhver einhleypingurinn ætti
að stofna sjóð með arfleiðsluskrá
sinni og nefna ihann melgræfislu-
sjóð. Sá sjóður ætti að vera með
líku fyrirkomulagi og sjóður Chr.
konungs níunda. Vöxtunum
ætti að verja til þess að verð-
launa bændur og félög fyrir það
j að græða út holt og mela á jörðum
megið þér fara með það sem yður
—------Virðingarfylst
Einhleypingur í Ameríku.
Nýrun.
Skrifstofumaðurinn og sá, sem
vinnur úti, þjást á'líka af nýrna-
sjúkdómum.
Bakverkur og höfuðverkur, eru
algengustu einkennin. Stundum
gera Brjght’s .ejúkdpmar einnig
vart við sig, en aðrir kveljast af
ofimiklum blóðþrýstingi-
Til þess að komast ‘hjá sýki af
þessari tegund, þarf að grípa til
skjótra ráða.
Mr. A. D. McKinnon, Kirkæood,
Ivernes's county, N. S. skrifar:
“Eg get með góðri samvizku
mælt mieð Dr. Chase’s Kidney-
Liver Pills við þá er hafa veik
nýru. Eg þjáðist lengi af nýrna-
sjúkdómi. Vil einnig geta þess,
að um þriggja ára skeið, ásótti
mig ákafur höfuðverkur, sem eng-
in meðöl sýndust eiga við. Loks
var mér sagt af Dr. Chase’s Kid-
ney-Liver PiMs og eftir að hafa
notað úr fáeinum öskjum, var eg
alheill Eg hefi einnig notað
Dr- Chase’s Oinment, með góðum
árangri og get því í sannleika gef-
ið báðm þessum meðölum mfn
beztu meðmæli.
Dr. C'hase’s Kidney-Liver Pilis,
ein pilla í einu, 25 cent askjan,
hjá öllum lyfsölum, eða Emanson
Bates og Co., LimHed, Toronto