Lögberg - 11.01.1923, Blaðsíða 7

LÖGBERG FIMTUDAGINN
JANÚAR II. 1923.
7. bis.
Þjáðist í mörg ár
er nú heill beilsu.
Getur ekki talaS nógu lofsamlega
unt gildi Dodd Kidney Pills
Quebec maSur brúkaSi Dodd’s
Kiddney Pills og mæiir meS
þeim við alla sem þjást af
nýrnaveiki.
Cordonnier, Dequin, Que. jan 11
(SpeciaJ) “Eg 'þjáðist í mörg
ár af nýrnaveiki og fékk enga
bót þar til mqr hugkvæmdist
Dodd’s Kidney Pills og fór að
'brúka þser, og nú er mér alveg
batnað’’.
Mr. L. Fremblay, sem heima á
hér, segir ®vo frá. Hann vill láta
alila sjúklinga vita um bata sinn
svo þeir geti notið sömu hlunn-
inda.
Margir aðrir sjúklingar láta
hið sama í Ijósi. Pillurnar gera
sitt verk vel og styrkja sjúkling-
inn og eyða blóðsteinum úr hold-
inu
Spyrjið nábúa yðar hvort
Dodd’s Kidney Pills séu ekki
bezta meðalið við nýrnaveiki.
HIÐ MIKLA STRlÐ.
Framh. frá 2. bls.
fram fyrir Krist”, ®em hreina
mey.” Og allir kannast við
samlQcingu frelisarans, er ihann
líkir sér við brúðguana, en söfnuði
sínum við brúður. Mörg fleiri
dæmi mætti nefna,, en þess ger-
ist eikki þörf. Konan, serm fæddi
sveinbarnið, var k'lædd sólunni
og hafði tunglið undir fótum sér.
Sólin táknar þar nýja sáttmálann,
en tunglið gamla sáttmálann. Eine
og sólin ilánar tunglinu' birtu
sína, og það væri dimmur hnött-
ur án ihennar, svo lánar og nýji
sátbmálinn gamla isáttmálanum
birtu sína, og hann væri andlegt
mytrkur og óskiljanlegur án nýja
sáttmalans. Söfnuður sá, sem
fæddi frelsarann I heimínn, hafði
gamla sáttmálann að baki sér, eða
stóð á ihonum, en nýja sáttmál-
ann framundan, var að íklæðast
honum, — íklæðast birtu og
Ijóma fagnaðarerindi'sins, sem er
í samanburði við gamla sáttmál-
ann, ens og Ijómi sólarinnar í
samanburði við tunglið. Kó-
róna konunnar af tólf stjörnum,
er hin postullega kóróna, allir
vita, að þeir voru tólf, og guðs-
börn eru víða köliiuð stjörnur í
ritningunni.
Fyrst nú sveinbarnið táknar
Krist, en konan söfnuð þann, er
bann fæðist af. Hvað táknar þá
drekinn? Dýr í þessum spá-
dómum táknar alt af ríki eða vald.
Konan hafði fæðingarhríðar, en
drekinn stóð fyrir framan har.r
til að gleypa barn hennar, þá er
(hún hefði fætt. FæðingarhriC •
ar konunnar tákna eftirvænting
safnaðarins, sem var orðin sterk.
Drekinn stóð tilbúinn að gloypa
barnið. pað er: þetta ríki, sem
drekinn táknar, er hafði heyrt að
konungur mundi fæðast at þessarí
þjóð, og það ríki var fastráó'ö í að
fyrirfara honum þegar hann fæddu
ist. Hvaða ríki var það? Hvert
skólabarn getur svarað. pað var
rómverska ríkið. ij>að var þetta
óguðlega ríki, sem reyndi að lífláta
frelsarann undir eins og hann
fæddist. Frásögnin um hrylli-
lega barnamorðið, hrópar enn
þann vitnisburð. pað var einn-
ig rómveirskur dómstóll, sem upp-
kvað dauðadóminn yfir freisaran-
um, án þess dóms máttu Gyðing-
ar ekki lífláta 'hann. Drekinn
sem táknar þetta ríki, hefir sjö
'höfuð og tíu horn. petta er
sama myndin, sam vér höfum al-
staðar S spádómunum, af þessu
ríki. í spádómum Daníels, var
spámanninum sagt, að ljónið tákn-
aði babýloniska ríkið, bjorninn
Medó-ipersneskaj ríkið, Pardurs-
dýrið, gríska heimsveldið og það
fjórða og síðasta dýrið, sem hafði
tíu Ihorn, táknaði Rómaríkið. Fæt-
ur líkneskisins ií draum Nebúkad-
nesar, sem táknuðu sama ríki,
höfðu einnig tíu tær. Sjá einn-
ig Op. 17. kap. pessi sama tíu
skifting er álstaðar á þessari tákn-
mynd, og táknar þau tóu ríki sem
mynduðust upp úr rústum vesi-
læga Rómaríkisins, er það sundr-
aðist. Höfuðiin sjö finnast oss
meira dularfult við. pess ber
þó að gæta, að sjötaian er í bi'b-
líunni alt af fullkomin tala. Höf-
uðið álítum vér að vera hinn
istjórnandi iim. iHöfuðin sjö
gætu þá táknað fullkomna stjórn.
þess 'ber líka að gæta, að í róm-
verska valdinu, bæði fyr og síðar,
ihafa verið sjö stjórnarsnið. 1.
konuinga-istjórn, 2. konsúla, eða
ræðismannastjórn, 3. alræðis-
imans stjórn, 4. þriggja manna
stjórn, 5. tíu manna, 6. keisara-
stjórn og 7. páfastjórn. petta
tekur þ óyfir alt rómverska vald-
ið, bæði það heiðna og kristilega.
í 17. kap. Op., er líka sagt: Höf-
uðin sjö eru sjö fjöll. pað eru líka
sjö konungar. Eða stjórnir.
Rómaborg var upprunalega bygð
á sjö fjölium.
pað er ekkert eðlilegra, en að
táknmynd heiðna rómverska rík-
| isins sé dreki, því dreki hefir á-
valt verið og er enn þann dag í
j dagi skjaldmerki heiðindómsinsv
! Drekinn var rauður. pað :r
'Uippáhaldslitur heiðindómsins.
•Skjaldmerki Kínveirjans er rauður
dreki. Höfundur þessarar grein-
| ar áttí kost á að sjá sýningu, hér
í bæ s'íðastriðinn vetur, á kín-
verskum listaverkum. pað stór
fenglegasta, sem þar var að sjá,
var kínverska skjaldarmerkið,
feiknamikill hárauður dreki. par
j voru margar útsaumaðar dreka-
myndir, en allar eru þær hárauð-
ar. Hárauði liturinn var einmitt
liturinn á skrúða hinna rómvcrsku
! valdhafa, lceisaranna og þeir voru
höfuð ríkisins, og þeir báru “purp-
j urið.”
Táknmyndir þessar eru þá skýr
ar og vel skíijanlegar. Svein
| barnið er Kristur. Konan söfn-
uðurinn, sem hann fæddist af, og
drekinn heiðna rómverska rík-
ið. í 6. versi þessa kap. lesum
| vér svo: “Og konan flýði út á
eyðimörkina, þar sem hún hefir
stað fyrirbúinn af guði, til þess
að menn ali hana þar og þar skyldí
Ihún ihaldast við í eítt þúsund tvö
hundruð og sextíu daga.”
Pegar heiðindómurínn gat ekki
sigrað kristindóminn og höfund
hans og fyrir farið þeim með öllu,
rétti ihann fyrat kristninni vin-
gjarnlega höndina, tældi kristnina
frá einlægninni við Krist, leiddi
hana, sem var Krista hreina brúð-
ur, út í saurgun og spillingu. Úr
þessu sambandi heiðindóms og
krístíndóms myndaðist svo það
vald, sem sagan kallar páfavald-
ið, en guðsorð kallar það: “Hina
miklu Babylon,” “skækjuna
miklu.” í 17. kap. Op. er oss
sýnt hvernig þessi “Babylon”, eða
skækja," ferðast á dýri sem hef-
ir sjö höfuð. par kemur aftur
sama táknmyndin af rómverska
ríkinu, en nú er það komið undir
stjórn hórkonu, sjö höfðaða dýr-

W:
Svona veður er hætt við að gefi 1
yður hósta og kvef, alveg eins i
þein^ hraustbygðu, sem hinum, er i
veikari eru. Smittandi háls og ]
brjóstveiki er og í loftinu. Til ]
varnar er ekkert betra en Peps
Þegar Peps bráðnar á tungunni, þá g
leysast upp sterk efni, scm andast j
niður í lungun, og gerir j>a5 að verk- [
um, að mýkja og lækna og styrkja í
alla parta í hálsi og lungum. Það j
eyðir fljótt
Hósta, Kvefi og
Bronchites (
Er þér farið að heiman að morgni
þá stingiö Peps-plötu upp í yður til að !
varna “kvef-gerlum”. Sé hálsinn sár, ..
þyngsli í höföi, eöa þér hnerrið, þá B
baðið nef, háls og lungu með gerileyð- j
andi Peps gufu. Það vamar veiki.
Peps fæst hjá lyfsölum, 50c. askjan, 3 !
fyrir $1.25, eSa sendiB póstspjald til Peps I
Co., Toronto, og þér fáið reynsiuöskju.
/

ið, sem ofsótti hreinu konuna og
vildi gleypa barn hennar. Nú
vita allir menn það, að rómveraka
kirkjan var ríkiskirkja, hún
stjórnaði ríkinu oig lét það fram-
kvæma það sem henni gott þótti.
pannig sat þá kirkjan á ríkinu
eins og konan, eða skækjan sat á
dýrinu. pessi fallna kirkja réði
svo ríkjum í heiminum einmitt á
eitt þúsund tvö Ihundruð og sex-
tíu daga, 1260. petta er sama
tmabilið sem vér meðhöndluðum
1 11. kap. Op., oig átti að vera ó-
frelsis og isorgar tímabil fyrir
guðs orð, — “vottana tvo,” sem
áttu að starfa í 1260 daga (ár)
sekkjum klæddir.” Um þetta
sama tímabil átti svo hreina kon-
an, sem fæddi sveinbarnið, að haf-
ast við í eyðimörkinni. Vér höf-
um þegar í útskýringunni á 11.
kap., sýnt ihvernig Páfavaldið
varð til fyrir fult og alt árið 538
e. K., og hafði svo fuiít valdi á
heiminum þar til árið 1798, að
franska stjórnabyltingin, lamaði
það. Milli þessara tveggja ár-
tala eru nákvæmlega 1260 ár.
Dagarnir tákna ár, eins og áður
sagt hefir verið. petta tímabil,
eða mikinn part þess, feallar sag-
an sortaaldir, þetta tímaibil var
óslitið ofsóknartímabil fyrir guðs-
•börn. pau urðu þá að flúa út í
eyðimerkur og f jölil og fara alstað-
ar Ihuldiu höfði, hafast við 1 jarð-
holum og kiettagjám, og jafnveJ
þar voru þau ofsótt, hrakin fram
af björgum og svæld og brend í
hellurum og klettagjám. Saga
Valdensanna, Albigensanna og
einnig Hugenottanna eru skýr
sýnishorn þessa. pannig flúði
þá konan út á eyðimöridn'a og
ihafðist þar vlð í 1260 daga (ár).
STRÍÐIÐ A HIMNUM.
Spádómar Biblíunnar, og þá
sérataklega Daniele- og Opinber-
nnarbókarinnar, eru margfaildar
endurttíkningar. pað má benda
á milli 10 og 20 sjálfstæðar spá-
dómskeðjur bara á iþessum tvean-
ur isjádómsbókum, sem allar lýsa
að meira og minna leyti sama
timabili sögunnar í mism'unandi
frásagnar- og líiKÍngarformi. Svo
er og éinnig um kapítula þessa,
er vér Ihöfum tekið hér til athug-
unar.
ipegar nú spámannsins skygna
auga, er búið að skoða viðureign
konunnar og drekans, hvarflar
það yfir ennþá langtum viðtækara
viðburðasvið. pessi eini þáttur
tstríðsins vekur athygli hans á
hinu mikla stríði í hei'ld sinni, sem
nú er látið líða í lifandi sjónhverf
ingum fyrir hið sannleikssólgna
auga vitranamannsins. pað
mikla stríð, er stríðið mílli Ijó®s
og myrkurs, sannleika og villu,
góðs og iils, milli Guðs og Sat-
ans. — Lýsingin hljóðar þannig:
“Og stríð hófst á himni: Mek-
ael' og englar hans fóru að berj-
ast við drekann, og drekinn barð-
ist og englar hans. Or þeir
fengu eigi staðist, og eigi héldust
þeir lengur, við á ihimni.
Og varpað var niður drekanum
mikla, ihinum gamla Ihöggormi,
em heitir Djöfull og Satan, hon-
um sem afvegaleiðir alla iheims-
ibygðina, — Ihonum vajr varpað
niður á jörðina. Og eg heyrði
mikla rödd á himni er sagði: Nú
er korniS hjálpræðið og mátturinn
og ríkið Guðs vors, og veldið hans
smiurða, því að niður hefir verið
varpað kæranda ibræðra vorra,
honum sem þá kærir fyrir Guði
vorum dag og nótt. Og þeir
hafa sigrað hann fyrir ib'lóð
lambsins og fjrrir orð vitnisbuTð-
og eigi var þeim lífið svo kært, að
þeim ægði dauði. Fagnið iþví,
himnar og þér sem á þeim búið,
Vei sé jörðunni og hafinu, því
Djöfuliinn er stiginn niður til yð-
ar í miklum móð, því að hann veit,
að hann hefir naumann tíma,”
7—12.v.
parna er þá talað um nýja viður-
eign. Nú er það ekki konan og
drekinn. I þetta skifti er það
"Mikael” og englar hans annars-
vegar, og svo drekinn og englar
hans hinnsvegar. pað er engin
ástæða til að halda, að þetta sé
sami drekinn, sem ættlaði að
gleypa barn konunnar, iþó að orða-
tiltækið sé einlægt það sama:
— DREKINN. Fyrri drekinn
ihafði sjö höfuð og tíu horn, og
var rauður. pesisi hefir engin
þvíiík einkenni, €n aftur á móti
er skýrt sagt, að það sé Djöfull-
inn, hinn gamli höggurmur, sem
og kallast Satan. Hann sem af-
vegaleiðir alla heimsbygðina. pað
er óvinur og andstæðingur Guðs,
“kærandi” guðsbarna, — persónu-
gorfingur myrkravaldsins. En
það er ekkert undarlegt þó að
sama táknmyndin, sé no'tuð um
heiðindóminn og myrkrahöfðingj-
ann, því það eru myrkravöldin,
sem standa á bak við allar of-
sóknir, alla siðspillingu og allan
heiðindóm. pað voru og myrkra
völdin, sem störfuðu í Herðdesi,
er hann lét myrða sveinbörnin til
þess, að reyna að ná lífi Krists.
pað voru þau líka, sem störfuðu
í Gyðingunum og heiðna róm-
verska dómstólnum, sem tóku
höndum saman um að lífláta
Frelsarann. Vér verðum að
.halda oss að því, sem Guð.s orð
þarna segir um þennan dreka,
númer tvö, að hann sé sannleik-
ans óvinurinn mikli, sem kallast
Djöfull og Satan. Og þessi fer
nú á stað með engla sína að berj-
ast við Mikael og engla hans.
Hver er þá þessi Mikael? 1 Júd-
asar bréfi 9. v., er Mikael kaliað-
ur “ihöfuðengillinn ,”og af þess
4;16 má glögt sjá, að það er Krist-
ur. þessir tveir partar há þá
hinn mikla hildarleik. IKristur,
frelsari mannanna, >— sannieik-
urinn og iífiðy annarsvegar, en
Satan, morðinginn og lygarinn
hinsvegar. Texti vor segir: “og
stríðið hófst á himni.” pessi
himin getur haft tvöfalda merk-
ingu. pað þarf ekki endilega
að vera sá himin, sem Guð býr I.
Vér munum það, að viðureign kon-
unnar og sjö ihöfðaða ^rekans var
á himnum, sama orðatiltækið var
notað þar. Jóhannes segir: —
‘lOg tákn mikið birtist á himni.”
Konan táknaði þar söfnuðinn,
sveinbarnið, Krist, en rauði drek-
inn rómveraka ríkið. Ailir vita
nú, að viðureign þessara iþriggja
fór fram á jörðinni. Svo táknar
■þá þessi himin, sem Jóhannes sá
þetta gerast á, viðburðageiminn.
pað getur þvtí mikið vel verið að
sá himinn, sem •’etta mikla stríð
hefst á, isé sami viðburðageimur-
inn, en sá ski'Iningur útilokar þó
enganveginn þann möguieika, að
átt sé við þann himin þar sem
Guð býr, og mestar 'líkur eru til
þess, að átt sé við báða, þar sera
þetta mikia stríð ihefir, samkvæmt
frásögn ritningarinnar, farið fram
á báðum stöðum. Reyndar er
það héimska í augum margra, að
stríð Ihafi getað átt sér stað í
himnaríki Guðs, en það er nú svo
.margt sem er heimska I augum
vorum mannanna, sem sjáum bara
að nokkru leyti og skíijum ein-
ungis með köflum. En það er
líka satt, að vér verðum allír að
játa okkur sagnfræðislega veik-
leika og vanmátt, er að því kem-
ur að ræða upphaf þessa mikla
stríðs. Eina frásögnin, sem vér
höfum um iþað, er að finna í Bíblí-
unnf, og hún segir, að þessi and-
stæðingur sannl'eikans höggorm-
urinn gamli, sem kallast Satan,
hafi verið voldugur engill, en of-
metnast í hjarta sdnu, viljað
hreykja sér yfir alt, sett sig upp
á mótí Guði og stjórn hans, og
viljað gerast Guði jafn, en í stafi
þess var honum og áhangendum
hans varpafi niður til “heljar”,
eða í “myrkra-hella,” eins og ann-
ar 'höfundur orðar það, svo iþeir
skyldu geymast til dóms. Sjá
Esa. 14, 12—15; Ez. 28, 13—17,2
Pet. 2,4.
Samkvæmt þessari frásögn, var
' sínu áfram á jörðunni, og bíði j sæta hinni
i síns fullnaðar dóms, þá hann hef-
| ir verið sigraður, gjörsigraður,
ekki einungis af höfðingja ljóss-
ins, héldur og líka af fylgjendum
hans, — börnum Guðs.
“Vei sé jörðunni og hafinu, því
Djöfullinn er stíginn niður til yð-
ar í miklum móð, því að hann veit,
að hann hefir naumann tíma.”
pær sfeelfingar, þau trúarbragða 'ur-
stríð og allar þær blóðsúthelling-
ar og svíviðingar, sem stöðugt
fara versnandi, og hafa geisað frá
því, að þessi úralita orusta stóð,
sýnir að myrkravaldið starfar í
miklum móð. pað veit að tím-
inn er mjög takmarkaður og not-
ar því tímann og tækiflærin vel.
Eldhús-
meiðsli
Hvað oft hefir þú ckkk
meltt þig; eða bre*tt og vesna
sársatikans ekki setað stunA-
að húsverkin? Hefir þú at-
lniKað, að ef þú hefðir britk-
að Zam-Huk strax og styA
henti. að þá liefði það tarnað
•öllum sársauka og óþæRinða?
Zani-lhik tekur svrðarai úr
bninasáruni, og vertn úr
ekurði eða meiðsluin. Bæði
er það fyrirtaks la‘ki«iiit;a-
lyf ok ver blóðoitran. Jteyu-
ið Zam-Iluk na\st rr yður
hlekkist eitthvað á. IDianist
öskju í (laK og ivafið það til
þesar á llKKyr. JJað <er jafn-
gott fyrir sárum, «*nm, í-
gerð, blóðeitrau «»s Kyllini--
æð. Kostar 50c.
ÖKEYTIS — Heynið Znni-
Buk yður að kostnaðin'Iausu
Klipitið út þessa an»lvMinKii
og scndið ásamt nafni yðar
og lc. fríinerki til Zam-IUlk
Co.. Toronto <>K svnAiim \vér
yður þá ókeypts öskju.
AM-BUK
grimmilegustu með-
ferð. Ekki einu sinni S eyðí-
mörkinni var konan, — söfnuður-
inn, örugg. pessir herflokka-
straumar ofsóknavaldsins flófiu
þar yfir líika. Áhvörfiun Páfa-
kirkjunnar var að drekkja, eyfii-
leggja algerlega þær manneskur,
sem tirúfrelsis vildu fá að njóta,
og í sannleika voru Guðssöfnuð-
SÍÐASTA TILRAUNIN.
Og er drekinn sá, að honum var
varpað niður á jörðina, ofsótti
hann konuna, sem alið hafði svein-
barnið. Og konunni voru gefn
ir vængirnir tveir af 'hinum mikla,
til þess að hún skyldi fljúga á
eyðimörkina til síns staðar, þar
sem Ihún elst tíð og tíðir og ihálfa
tíð, fjarri augsýn höggormsins.
Og höggormurinn spjó vatni úr
munni sér á eftir konunni, eins
og flóði, til iþess að hún bærist
burt af straumnum. Og jörðin
kom konunni til hjálpar, og jörð-
in opnaði mnnn sinn og svalg
vatnsflóðið, sem drekinn spjó úr
munni sér. Og drekinn reiddist
konunni og fór burt, til þa»s að
I iheyja stríð við hina aðra afkom-
] endur hennar, þá er varðveita boð
Guðs, og hafa vitniðburð Jesú. Og
hann nam staðar á sjáfaraandin-
um.” 13.—18. vera.
Vers þessi þurfa í raun og veru
engra frekari ekýringu, en þegar
gefin hefir veríð. pau eru að
“Og jörðin kom konunni ti'l
hjálpar, og jörðin opnaði munn
sinn, og sválg vatnsflóðið, se"i
drekinn spjó úr munni sér.” pað
sem stansaði loksins ofsóknaflóf-
ið og greiddi trúfrelsi braut, var
siðabótin. pað var sú hjálp sem
konan fékk, án siðabótarinnar, er
erfitt að sjá hvað orðið hefði um
sanna trú, og guðsþefldcingu á
jörðinni. En þegar drekanum
brást það, að geta drekt konunni,
“reiddist hann konunni og fór
burt, til þesis að heyja stríð við
hina aðra afkomendur hennaT, þá
er hafa boð Guðs og vitnisburð
Jesú.”
pegar sannleikan's óvinurinn
ekki gat eyðilagt kristnina með
gri'imnilegum ofsóknum, og sá að
siðabótin fór sigurför sina þrátt
fyrir það alt, — varð hann reið-
ur. pegar hann svo tum tíma
hafði notað sama kænskubragðið,
sem ihann notaði á dögum Kon-
stantínusar Mikla, það er að veikja
kristninga með verald'legum lifn-
aðarháttum, blanda alskonar 6-
'kristilegum siðum sman við sanna
guðsdýrkun, — þá hefst hann
handa að heyja stríð við ihina aðra
aftkomendur konunnar, kristninn-
ar. pað eru leifar, eins og sum-
ar Biblíuþýðingar orða það, eða
hinn síðasti sö.fnuðúr Guðs á
jörðinni. Um það skal ekki mik-
________________________________ mestu leyti endurtekning af því, sagt að svo stöddu, en Ihreir.-
; sem á undan er gengið. pegar gkílinn lesari mun auðveldlega
þessa heims kastað út.” parna drekinn, — myrkraihöfðinginn beið finna það í spá dómum ritningar-
er þá mikið stríð. parna er ósigur í baráttunni við friðarhöfð- jnnar, að eitt af glöggustu tákn-
höfðingja heimsins kastað út, eðaj ingjann, — Kríst, þá sneri hann um síðustu tíma á að verða, stjórn-
varpað niður, eins og textí vor reiði sinn að konunni, — söfnuð- leysi, lagaleysi, siðspilling og
segir. Dómurinn staðfefitur, .að jnum, en konunni voru gefnir arn- glæpir. Mennirnir munu fyrir-
hann er manndrápaði og lygari. arvængir evo hún gæti flúið í eyði- Ijta alla stjórn, öll lög og fótum
En reynum nú að fylgjast með í
þess'u alvarlega og afar spenn-
an-di augnabliki. Annarsvegar
er myrkrahöfðinginn með öll
myrkravöldin að baki sér, hefir í
hendí sér hinn fallna lýð Guðe
á jörðinni og þessa heims vold-
ugasta ríki tíl þess, að ráðast á
sigurvegarann og deyða hann, eða
mörkina. Arnarvængirnir tákna trófia guðs heilaga lögmál, sem
þar verndarvængi almættisins, af dæmir þeirra óguðlega athæfi á
því að örnin flýgur fugla hæst,
eru hennar vængir notaðir sem
táknmynd. Vér ihöfum áður bent
á, hvernig söfnuður Guðs varð að
flúga á eyðimerkur og út í fjö'll
á öildum ófrelsisins og ofsóknanna
Timabilið sem hér er tiltekið er
reyna að ógna honurn með dauð-j hið sama, sem vér höfum útlist-
að, þótt það sé sett fram í nýrri
mynd: “Tíð, tíðir og hálf tíð.”
Tíð táknar ár, svo þetta verður
Með 360 dög-
og Gyðingar
ans skelfingum, svo að hann gef-
Ist upp víð ætlunarverk sitt. Hins
vegar stendur þessi eina hetja, al-
ein umkringd freietinganna og j þrjú og hálft ár.
skelfinganna cvarta myrkri, yfir-j um j árinu, eins
gefin af ástvinum, yfirgefin af
Guði, stóð þar i stað seka syndar-
ans, hrópandi af eárustu sálar-
angiist: — “Guð minn, Guð minn,
hví hefir þú yfirgefið mig.”
Baráttan var Ihrykaleg. pað
var iskeifilegur hrygðaríeikur fyr-
ir himmnannaherskara að horfa
öllum sviðum. En á sama tíma
mun Guð útvelja sér söfnuð, sem
á að vera, eins og ritningin orð-
ar það, — heiiagur og iítalaus.
þessum söfnuði mun þá 'bjóða við
spillingunni í heiminum, og snúa
sér frá henni tii þess að þjó .a
lifandi Guði í ihjartans einlægni.
Hvert barn getur fundið, sém
hreinskilnislega les guðs orð, að
einkenni þessara guðsbarna á að
vera það, að þau halda “boð GuðsV
Við þetta fólk mun drekinn sein-
töldu, verður þá þetta nákvæmlega ast berjast með mikilli bræði.
1260 dagar, sem aftur tákna ár. Sannleikans óvinurinn mun þyrla
TSmabil þetta höfum vér þegar
meðhöndlað tvívegis og sýnt fram
á, hvernig það tekur yfir allar ó-
frelsis og ofsóknaaldirnar, frá
538 e. Kr. og 1798 e. Kr. petta
er Páfavaldsins afmarkaða tíma-
þessum uppreisnaranda “varpað á þessa þjáðu mannveru, skjálf- jibil í öllum spádómum og vér éig-
andi svo blóðugur svitinn rann i um eftir að koma að því oftar.
af ásjónu hennar. Augnablikið * Drekinn spjó vatni á eftir kon-
var spennandi, alheimurinn hékk unni, til þess, að hún bæriat burt
á þræði. Hvert auga í Guðs með straumnum. Vatn -táknar
víða alheimi starði óbifaniega á víða í spádómum Biblíunnar, þjóð-
niður á jörðina,” eins og segir í
texta vorum, hann hafði beðið
sinn fyrsta mikla ósigur, þó 'hélt
hann áfram að vera “kærandi”
mannanna, sá er “kærir þá fyrir
Guði vorum dag og nótt.” pað
lítur út sem málið hafi ekki verið
algeríega lleitt til'lykta, hafi beð-
ið fullkomnari úrslita, og á með-
an hafi óvinurinn fengið færi á
að koma fram fyrir Guð með sínar
uppreisnar ákærur. En svo kom
úralita orustann, það dularfyilsta,
það undursamlegasta af öllum
þessum mikla hildarleik. Höf-
uðengillinn Mikael, — Kristur,
tók að sér, að haida stríðinu á-
fram, og vinna aftur það tapaða,
hrekja hinar ósanngjörnu kröfur
morðingjans og lygarans, sýna al-
heimnum, að Guð er réttlátur og
lögmál hans sanngjarnt, uýna öll-
um að hægt er að fullnæja kröf-
u.m Guðs, þótt í holdslíkama sé
iifað. Kristur tók á sig þjóns-
mynd og gerðist mönnum líkur,
barðist veiklega vafin gegn freist-
aranum og •gigraði á öllum svið-
um, byrjaði þar sem Adam féll,
sigraði og vann hið tapaða aftur.
péssi þáttur stríðsins er svo
spennandi, að vér eigum erfitt
með að fylgjaset með í því og
höndla það, en það var hörð sókn
frá beggja hálfu. Kristur segir
við lærisveina sína á .þessum tíma:
“Eg sá Satan fara niður frá him .i
sem eldingu.” Hann var að flýta
sér nú, var að verða reiður, eins
og segir ií texta vorum, því hann
vis'si að tíminn var að verða tak-
markaður, var að verða naumur.
Vald hans þrotnaði, Kristur rak
illu andanna út bvarvetna, sig-
raði vald dauðans 0g lífgaði þá
dauðu, var að grundvalla ríki sitt
á jörðinni og í hjörtum mann-
anna. Svo óvininum fór ekki að
standa á sama, og hann gerði sitt
ítrasta. Kristur segir rétt áð-
ur en úrslita orustan var háð:
“Höfðingi þessa heims kemur.”
Til hvera? Til að ráðast á mig,
“en í mér á hann alis ekkert,” og
aftur: “Nú gengur dómur yfir
þennan heitm, nú skal höfðingja
þessa undra sjón. Næsta augna
blik. — Alt var unnið, eða alt
tapað. Takið nú eftir hvað texti
l vor segir: “Og eg heyrði mikla
rödd á himni, sem sagði: nú er
komið hjálpræðið og mátturinn og
ríkið Guðs vora, og veldið hans
smurða, því að niður hefir verið
varpað kæranda bræðra vorra,
honum sem þá kærir fyrir Guði
vorum dag og nótt. Og þeir hafa
sigrað hann fyrir blóð lambsins,
og eigi var þeim lífið svo kært,
að þeim ægði dauði. Fagnið 'þvi
hitmnar og þér sem í þeim búið.”
parna heyrum vér sigurópið
mikla pað varð fögnuður mikill
á himnum. Úralitaorustan var
á enda og dýrðlegur sigurljómi
breiddi sig yfir alla Guðs sköpun.
Skyldum vér ekki líka vera fagn-
andi yfir úrslitunum, þótt ennþá
af stað trúarofstæfld, hræsnandi
ókristilegri vanlætingu fyrir
ranglátum lagaboðum og þving-
unar aðferðum, já, af stað koma
alskyns ofsóknum og ófrelsi. Ef
oss gefst færi á að meðhöndia i
þessu blaði seinnipart 13. kapí-
tulans, þá skulum vér athu ra
þetta áhlaup óvinarins ^álítið
nánara.
Pétur Sigurðsson.
ir eða herskara. Til dæmis kall-
ar 'spámaðurinn Esaias Assýriu-
konung, og alt hans einvalalið,
“hin stríðu og miklu vötn fljóts-
ins,” og talar um að þau muni
“flóa yfir alla bakka,” Es^ 8,7. j
Sömuleiðis er ihersveitum Faraós
Egyptalands konungs líkt við ána
Níl, “hvers vötn komu æðar.di ercs
og fljót,” Jer. 46,7,8. pað er
heldur ekkert undarlegt, þótt
vatnsflóð sé látið tákna yfirvarð-
andi herflokka, sem fara yfir bygð
irnar og eyðileggja alt lifandi og
dautt, lí'kt og flóðöldur gera. Nú
er það flestum mentuðum mann-
eskjum kunnugt, að miðaida kirkj-
an 'sendi oft og tíðum, af stað
öfluga herflokka, út í eyðimerfeur
og skóga, út um fjöll og fymindi,
til þess að ofsækja saklausar,
varnarlausar, samviskusamar
haldi hinn sigrandi óvinur starfi manneskjur, sem oftast urðu að
BLUE RIBBON
TEA.
Hmir góðu eíginleikar BLUE
RIBBON 7ESINS er árangur af
margra ára reynslu ásamt löngnn
til að búa til það sem bezt er.
Þar sem nú verzlun er aftur að
fœrast í fyrra horf, eru gæði BLUE
RIBBON TESINS ekki síður betri
nú, en nokkru sinni áður.
REYMÐ ÞAÐ
—
s
Gat ekki borðað.
Stýfla á rót sína að rekja til
lifrarsjúkdómis. Sölt, olíur og
hin og þessi hægðalyf, geta
aldrei annað gert, en bráða-
byrgðarhjálp. —
Ef þér viljið fyrir alvöru
losna við þessa leið kvilla, þá
er um að gera að vera á verði
og taka fyrir rætur þeirra eins
skjótt og hugsanlegt ér.
Mrs. Alvin Richards, R. R.
No. 1, Seeley’s Bay, Ont., skrif-
ar:
“í tvö ár þjáðist eg mjög af
meltingarleysi og stíflu. Matar-
lystin var sama sem engin og
þegar e gvaknaði á morgnana,
var andardrátturinn sýrður og
óeðlilegur. Eg notaði hin og
þessi hægðarlyf án árangurs.
Loks reyndi eg Dr. Chase’s
Kidney Liver Pills og þær voru
ekki lengi að koma mér aftur
til heilsunnar. Eg get því
með góðri samvizku mælt með
þessu ágæta meðali við þvem
sem líkt stedur á fyrir og mér.
Dr. Chase’s Kidney Liver
Pills, ein pill aí einu, 25 oent
askjan, hjá öllum lyfsölum eða
Edmanson, Bates & Co. Ltd.
Toronto.
1