Lögberg - 11.01.1923, Blaðsíða 1

Það er til myndasmiðui
í borginni
W. W. ROBSON
Athugiö nýja staöinn.
KlNNEDY BLDG. 317 Portage Ave. Mót Eaton
öahcro.
SPEiRS-PARNELL BAKINGCO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem veriÖ
getur. R E Y N 1Ð Þ AÐI
TALSlMl: N6617 . WINNIPEG
35 ARGANC.UR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN ll.JANÚAR 1923
NUMER 2
tvö börn og þrjátíu og sex barna-' nýlega í New York, og gisti á|
böm. i Ritz-Carlton gestgjafahúsinu.
* * * j Einu sinni, þegar hún kom út úr
! ipeir ráðherrarnir canadisku,1 herbergi sínu, var thún gripin og
Hon. iW. S. Fielding og Hon. dregin inn í næsta herbergi, þar
Ernest Lapointe, sem verið hafa var hún bundin og rænd $150,000
i Evrópu undanfarandi, eru bún-. virði af demöntum og öðru skrauti.
ir að gjöra verzlunarsamninga * * *
Sir Henry Thornton, forseti j fyrir hönd Canada. við Frakk- j ........ „ , .
járnlfautarnefndarinnar í Can- land og ítalíu. Einnig hafa Innanrikisritan Bandankj-
ada k>m til bæjarins í byrjun vik- Kej,. rætt verzlunarmál við stjórn- anna, Mr. Fall, hefir Hlkynt
unna; til þess að athuga þarfir irnar d Spáni, en samningum við Harding forseta, að hann lati a
Helztu Viðburðir
Síðustu Viku
Canada.
mannl 1 sambandi við þjóðeigna-
járnbfautirnar hér vestra.
, ,, • i i •* xv,™ u.. „* embætti 4. marz n. k. Yms bloð
hana er ekki lokið sokum þess, að ,
„ , , lata þess getið, að raðgjafmn se
þegar Bretar gerðu verzluhar- , , / 6 ’
samninga við þá nýlega var þar saroanægður með afskifti stjorn-
tekið fram, að Canada skyldi | armnar af ymsum þyðingamukl-
njóta sömu verzlunar hlunnindaj
á Spáni, eins og Bretum er þarj
veitt með þeim samningum.
Bandaríkin.
Eldurkom upp í Provencher skói-
anum í Si. Boniface, fimtudag-
inn v<r °g gjörði $171,000 skaða.
Pykjaít menn vissir um, að í hafi
veriðjkveikt, og hefir sérstakur
maðut verið settur um opinberar
byggiiigar í þeim bæ, sökum þess,
að m<nn halda að einhverjir ætli
sér að eyðileggja þær sem flest-
ar.
* * *
iSaltation Army, hefir ákveðið
að fljtja 25.000 innflytjendur frá
•Bretljndi til Canada á þessu ári,
eru það ungir menn og meyjar
einnif börn. Ungmennin sum
hefir Hjálpræðisherinn nú á bú-
um slnum á Bretlandi, til 'þess að
kenns Þeim, og búa þá undirj til nýlega nálægt Hauston Texas.
landbiínaðarstarfsemi hér vestra. I Átta manns dó og um tuttugu
Fyrsti flokkur þessa fólks, er; meiddust hættulega.
'•æntanlegur i næstkomandi marz-j * * *
mánuíi- j Sagt er, að Harding forseti sé
að athuga á hvern hátt að Banda-
ríkin geti hjálpað tij þess, að
koma á lagi meðal Evrópu þjóð-
anna.
um málum.
Bretland.
Fjármálanefnd neðri málstofu
Bandaríkja þingsins, hefir mælt
með, að til sjóflota verði veitt á
þessu ári $293,806,538. Með
þeim tilmælum til forsetans, að
hann fari þess á leit við Breta,
Frakka og Japaníta, að ek’-.i .erði
krafist skipa til herþjónustu, seon
séu jndir 10,000 smálestum að
* * *
Járnbrautarslys alllmiikið vildi
•Sigjoriana Italia Garibaldi,
sonar-sonardóttir frelsishetj-
unnar . ítölsku Garibaldi, kom
hingaðtil bæjarins íi vikunni sem
leið, er 'hún hér á ferð til þess að, Klaganir hafa komið fram út
tala jnáli Facéstanna ítölsku. iaf kosningu Senators Lodge,
Hún eins og langafi hennar, er, staðhæft, að kosning hans sé ó-
brennandi ættjarðarvinur, og það lögleg, sökum ólöglegra athafna,
er einmitt su tilfinning, sem er j frammi hafi verið hafðar við
knýr h&na út i þessa ferð, til þes3 \ kosningarnar.
að afla Mussolini og Facistunum * * *
. tylgiS' út . á við. Hún« Fjármálanefnd akuryrkjumál
talar af tilfinningu mikilli um á-|anna í Congressinum, hefir sam-
standii) á ítalíu, eins og það var j þykt, að mæla með þvf, að stjórn-
eftir stríðið: “Sköttum rigndi! in verji $106,000,000 á þessu ári
niður á fólkið. Skatti á skatt; ^il þess, að kaupa fyrir landbún-
ofan vír hlaðið á okkur, unz við aðar afurðir þeirra bænda, sem
vissum ekkert hvað við áttum að ekki hafa efni á, að halda þeim
gera,” jagði hún.
* * *
Mr. Baldwin, hinn nýi fjár-
málaráðgjafi Breta, ásamt for-
stjóra The Bank of England, eru
staddir í IWashington um þessar
mundir í þeim tilgangi, að reyna
að komast að samningum um
greiðslu skilmála á skuldum Breta
við Bandaríkin.
nítján félög Sinn Fein fl.okks-
ins á írlandi, áttu nýverið fund
með sér í iþeim tilgangi, að reyna
að koma á í landinu, “réttlátum
og fullsæmandi friði.”
Meiri mannsöfnuður atvinnu-
lausra safnaðist saman á Tra-
: falgar Square i Lundúnum síðast-
liðinn sunnudag, en dæmi eru til.
j Voru þar haldnar þrumandi ræð-
ur frá þrem ræðupöllum í senn
og þess einróma krafist, að stjórn-
in kveddi saman þingið hið allra
bráðasta, með það fyrir augum,
að ráða fram úr þeim hinum
mikla háska, er nú vofði yfir þjóð-
inni, sökum ihins sívaxandi at-
vinnuskorts. Miðstjórn verka-
mannaflokksins, gekst fyrir fund-
arhöldum þessum, er fóru fram
með friði og spekt.
1. Desember 1922
í Reykjavík.
pað voru liðin fjögur ár síðan
lsland var viðurkent fuHlvalda
ríki. Dagurinn var drungaleg-
ur, sást ekki til sólar og töluverð
rigning. — Göturnar, eins og vant
er að vera í óþurkatíð, ófærar
nema í rosabullum.
En þrátt fyrir iþetta höfðu mörg
hundruð manns safnast saman í
stærsta samkomusal bæjarins til
þess að hlusta á rektor háskólans
og aðra mæta menn tala, á þesis-
um hátíðisdegi þjóðarinnar. Fyr-
irfram vissu menn um ræðuefnið,
sem þeir mundu velja sér, því stú-
dentar hásikólans íslenzka höfðu
boðað til fundarins í tilefni af því,
að þeir höfðu gjört fullveldisdag-
inn að sínum hátíðisdegi framveg-
is, og byrjuðu nú á nýjum fram-
kvæmdum, í því skyni að efla heill
þeirra, sem dvelja að námi við há-
skólann. Verkefnið var stúdenta
bústaður í Reykjavík.
Ræðumenn sýndu fram á nauð-
syn þess að bygður yrði sem fyrst
bústaður fyrir stúdenta og skor-
uðu á þjóðina að leggja lið sitt
þessu velferðarmáli Ihennar.
Að afloknum fundi var gengið
til Alþingisihússins og af svölum
þess talaði rektor háskólans og á
eftir var leikið á hljóðfæri, “Ó j
guð vors lands,” og önnur lög semj
við erum vön að nota við þjóðkvæði
okkar Stúdentar höfðu fengið
leyfi stjórnarráðsins og háskólans j
til þess að safna happadrætti,
stærra en áður hefir þekst hér á
Otta^a stjórnin og stjórnin í
British Columbia, hafa komið sér
saman um að kanna járnnámur
fylkisins í félagi 0g ef álitlegt
'Þiykir, »ð setJja upp stájbræðslu
verkstæ'ii þar í fylkinu, ef eins
°g lítill vafi er á að rannsókn sú
leiði í ]jós nægan jámforða.
* *•
Stjórnin í British Columbia, hef-
ir ákveðið að selja landeign mikla
við Greytangann þar { fyikinu> og
a fe ’það, sem inn kemur, að ganga
til þess a’ byggja ,háskoia fyrir
tylkið og av.k þess að halda honum
við.
* * *
Sagt er að auður sá, sem tek-
inn var úr námum í Brish Col-
umbia ft'lkinu á árinu 1922, nemi
132,167,^63 og er það $4,100,882
meira, «n þær gáfu af sér árið
Þar á undan.
* * *
Eorsætisráðherra Lenin á Rúss-
landi hefir látið boð út ganga til
D°ukhot>ors, sem búsettir eru ná-
lægt Yorkton í Saskatohewan fylk-
inu, að ef þeir vilji íhverfa heim
til Rússlands, þá'skuli hann gefa
þenm óke.vpis ]and þar sem það
er best á Hússiandi, og veita þeim
undanþágu fra herskyldu, 0g að
^ei.r rne^' iifa og láta eins og
Þe>r vilja- Doukhobararnir, eru
ekki frásmnaðir þessu boði, að
sagt er, syo framarlega, að þeir
get> geng'ö úr skugga um, að það
sé ekki tal.
* *
Nýlegj var skipið Lady Laurier
á ferð Pf nottu til, frá Sable Is-
lands 0g til Halifax> aU ,
einu lyst>1 lofti, fyrst héldu skip-
verjar, það mundi vera stafn.
ljos a skipi, sem þar væri á ferð>
eu þegar í’etta, sem reyndist að
vera loMeinn ,snerti sjávar.
flotmn, ^’straðist það í allar
attir, 0g I.vst, upp umhverfið
a degi vfri.
* * *
Nýláti# er f Star City> gask ^
maður ati nafn, Isaac McCashen_
nalega lO? ara gamall. Víking-
ur ti] vín^_ og hraustmenni.
Hann bjó »ui sínu un,s ,hann
misti konil Slna, sem var 103 ára
gömul. 1913 flutti ihann til son-
ar siíns, 0g Wó þar síðan. Altjf
hafði hanfl fótavist og reykti I
unz hagkvæm saía fæst, og til
þess, að aðstoða landbúnaðinn á1
annan hátt.
* * ■<■
Maður einn í Minnesota, hefir
meðgengið, að hann hafi drepiðj
•onu sína á eitri, til þess, að ná í
fé það, sem lif hennar var trygt
fyrir.
* *• *
í slag sló á milli' negra og
hvítra manna í Rosewood Fla.,1
iþrír negrar og tveir hvítir menn
Hvaðarœfa.
Ástandið í Evrópu sýnist vera
að verða æ ískyggilegra með
hverjum deginum sem líður, og
jafnvel fátt lííklegra, en til ófrið-
ar kunni að draga þá og þegar.
Sendisveit Tyrkja á Lausanne
1 stefnunni rauk á brott á bræði
, síðastliðinn laugardag, hinn 6. þ.
m., bæði út af afskiftun Banda-
I manna af armenisku málunum,
I og eins kröfu þeirra um stofnun
voru drepnir og fjöldi fólks særtj sersi:a*ís úómstóls í Tyrklandi, er
meira og minna, og öll hús í taka skyldi til meðferðar mál
bænum brunnin til ösku, að und- þeirra útlendinga þar í landi, er
an teknum þremur.
j einhverjar sakir höfðu verið
. , „ . bornar á. p’essu þverneitaði
falað er um, að halda alheims , . . ... .
. . . , . „ , .. nimr tyrkneksu um'boðsmenn og
syningu u borginni Detroit, og 6
búast bæjarbúar við þvíí í fram- 01 spra k> þeirra, Isimet Pasha.
Ikvæmd árið 1925, eða 1926. j lét ser Þau orð um munn fara, að
* * * Bandamenn hefðu nú í vörzlum
Pearl White, hin alkunna hreifi sínum lykilinn að friði, og að ihéð-
mynda leikkona, hefir sagt skilið an ,j fra> ,hvíidi abyr ðin ein.
við þá ifin sina> og er farin til . ,
Swiss, þar sem hún ætlar að a ^ *
BMga j klaustur. Á ieiðinni >avaröur’ utannkisraögjaf, Breta,
Þangað átti ihún tal við sumt af k™ð. þaf o.11111^1!1^ með ollu,
samferðafólki sínu sem lét undr- að íundurinn «erðl eiabvorjar
un sína í Iiós; t’ i i • fullnaðarráðstafamr ‘i þá átt,
un sma í ijosi yfir þessu tiltæki; , . . ,, ...
hennar, og svaraði hún því á hverniK skyldl um mal utlend'
þessa leið: “Eg er dauð þreytt inga‘ Tyrk!andi kIaðat
á því öllu, eg er búin að leysa það 6nn bera tÚ >ess fult traUSt’ að
hlutverk af hendi að mínum parti ' tíminn mundi innan skams mykja
og nú þrái eg ihvíld.” ’ Þannig skap Tyrkja, að Þeir skildu
* * * og viðurkendu rétbmæti krafa
Til u.mræðu liggur nú í efri' þeirra’ er hér væri um að ræða-
málstofu Bandaríkjanna, hvaðaj * * *
'Þatt Bandaríkja þjóðin eigi að eiga j pá virðist heldur ekiki birta
1 skaðabótaroálum Evrópu í sam-| mikið til yfir dei’umálum Frakka
bandi við stríðsmálin, eða hvort, og ipjóðveitja út af skaðaibótum
þau eigi að halda sér utan þeirra j þeim, er friðarþingið í Versölum,
mala með öllu, eins og þau hafa j daamdi ihinum síðarnefndu að
gert, og halda sumir, að þeim greiða. Yfirráðgjafa fundinu n
málum sé nú svo kohiið, að þau j í París lauk þannig, að Poincare
sjá naumast fært, að láta þau af-j stjórnarformaður Frakka, ásamt
stjórnarformönnum Belgíu og
ftalíu, vildi ekki slaka til um
ihársbreidd frá fyrirmiælum frið-
arsamninganna, en Bonar La /,
stjórnarformaður Breta, er komi
vildi miðlun á, gekk af fundi og
hélt heimleiðis. Ekki vildi
Poincare heyra nefndar uppá-
vernda skrifstofur 'heimastjórn-j stungur um málamiölun frá stjórn
arinnar lirsku þar í borginni, og! pýskalands.
Mánudagsblöðin flytja þær
fregnir, að alt setulið Frakka í
Kínarhéruðum standi yígbúið, og
ekki þurfi nema eitt skipunaryrði
frá Poincare ti‘l þess, að leg"ja
af stað inn í Ruhr dalinn. Ann-
ars virðast ráðagerðir Poincares,
því sem næst á huldu.
landi, til ágóða fyrir stúdenta
‘húsið. Nú komu ótal ungmenni!
með happadrættismiða til þess að
bjóða inn í mannþyrpingunni.
Enginn skoraðist undan að j
kaupa, allir töldu sér skylt að
styrkja fyrirtækið.
pessi fjögur ár, sem ísland hef-
ir verið talið Aullvalda ríki, hafa
verið næðinga-öm bæði h5r og ann
arstaðar í heiminum. Hryssings-
stormur á norðan næðir um ný-
græðinginn, sem skotið hefir upp.
þar sem sjkólið var mest. Margur
veikur frjóanginn hefir lagst út
af, sumir standa enn, fölir og
veiklulegir. það er vor í þióðlífi
okkar, 'þesis vegna erum við svo
margráðin. En einmitt þess
vegna er svo mikil þörf á því að
(hlúa að, þar sem mestur er gróður-
inn. Háskólinn okkar á að vera
gróðrarstöð fyrir a'lla iíslenzku
| þjóðina, hvar sem hún hefir að-
j setur. Frá honum á að fá kraft
Oig ljós til að lýsa komandi kyn-
j slóðum. Hann ætti að vera
| óskabarn þjóðarinnar.
Vestur-íslendingar ættu ekki að
vera í neinum vafa um, hvert þeir
j ættu að sækja nýja strauma til
I eflingar sínu sanna þjóðlífi, það
| ætti að vera til háskóla íslands,
því þar er hægast að teiga úr upp-
sprettulindinni íslenzkra fræða,
j sem hefir reynst þjóð vorri holl-
astur drykkurinn, hafi hann verið
I óblandinn.
| En það þarf að thlúa betur að
nýgræðingnum, sem vex hér upp.
Kjarninn er góður, konungseðlið
hefir ekki tapað sér, kotungseðlið
1 er í dauðateygjunum.
Við höfum oft haldið því fram,
að menningin íslenzka væri okkar
bezti arfur. Hvað værum vió
án ihennar? pað er hún, sem
hefir látið þá útlendinga sem leit-
að hafa að andlegum gullkornum,
verða snortna af bókmentum okk-
ar, svo mjög snortna, að þeir
kváðust 'heillaðir vera. En tím-
arnir breytast og mennirnir með.
Víkingseðlið breytiist í bardaga-
þrá eftir batnandi tímum. Sú þrá
er að verða sterk hjá okkur íslend-
ingum. í þeim bardaga viljum
við skara fram úr, eins og forfeð-
ur okkar sköruðu fram úr í sam-
Nokkur ljóð á ensku.
LJFK’S BOOK.
eftir CHRISTOPHER JOHNSON.
FOTJNTAINS OF BF..UTY.
Life’s book is filled with Joy to those who love it.
Nor should there sadness be because of death;
The Author lives within, about, above it.
And ever holy wisdom uttereth.
Oh, lend me, Lord, the eyes discerning beauty,
That I may ever read that book aright
And, in it, find the perfect path of duty:
The poetry of love’s eternal light!
SYMPTIONIF.S
The day is lovely and the Night divine
And every hour a benediction brings
For all is love — within the heart of things.
The mystic soul of Beauty blesses all
And ever by its all-embracing art
The flame of love enkindles in the heart.
The sýmphonies of God's eternal good
Their oft repeated melodies rehearse
Upon the heart strings of the universe.
And we may hear them forming hymns of praise
Upon the sounding organ of the years;
Sweet strains of love—the tuusic of the spheres.
THE EIGHTBEAHERS.
Down the corridors of ages
Strides the majesty of Time,—
Everj step brings mighty sages
With their messages sublime:
But the world is deaf, unheeding, —
Blindly thinking might is right:—
Ever tortured, ever bleeding
Is the heart that loves the Light.
O, the sacrilege and sorrow !
O, the needless pain and strife!
Caused by íSð\s who seek to borrow
Cinders from the Flame of Life,
And rgkindle them to burning
Into weird, unholy creeds, —
Then proclaim them “Truth returning’’
Guiding lights in human needs.
O, the sacrifice exacted
From the lovers of the Light!
O, the crimes that are enacted
In the name of God and right!
O, the horrors perpetrated,
Through the ages to the soul
That, in earnest aspirated
Llnto God’s appointed goal!
Error rules in golden glory,
Grinding wisdom in the dust ;
While its scarlet path is gory
With the victims of its lust,
And, because the truth they uttered:
Teaching right alone was might, —
Ever tortured, ever fettered,
Were the hands that held the Light.
All the wisdom-working sages:
Bearers of the Light Divine,—
Have to taste the hate that rages,
Where the gifts of God repine;
But the world advances slowly,—
Every truth is known at last;
For their wisdom, high and holy,
Marches on—when they have passed.
MIH-DAY IIV THE MBADOW.
The mid-day sun has paled the azure skies,
The moments flitter by on golden wings-
The blackbird congregation tree-ward flies.
A cricket chirps. A love-lorn robin sings.
In yonder clump of trees the wind has swooned.
No breezes biess the thirsty clover field,
Where, morning long, the busy bees have crooned
And coaxed the flowers for their nectar yield.
The blue-bells.fainting from the burning heat, .
Bend low, and seek for shade amid the grass,
A frightened gopher leaps with flying feet
For shelter in his burrow, as I pass.
And now the blackbirds, having found their tree,
'With fearful clamor rend the burning air —
I wonder what their noisy notes may be?
Perhaps a song of praise, perhaps a prayer.
A PRAYER.
Attune mv heart, ye gods that be,
Unto the harp of minstrelsy,
And guide me, gentle Love, along
The lilting rivulet of Song.
Uplift mv drooping vine of thought,
That e’er it be with fragranee fraug’ht,
And give me, gods, the gift to mold
My dreams to pure poetic gold!
They do not weep who know that Beauty lives;
They do not groan who hear the song of peace;
They are not sad who feel the soul’s release
From sordid bands, to joys that Nature gives.
What hand can crush the chalice of their joy ?
What power spill their wine of ecstasy?
What hand their fount of happiness destroy,
From whence Love’s waters flow eternally?
Sweet, living dew, that droppeth down from Heaven
From Him, who filled the fountains of delight;
O, grateful soul, bow down before His might
And drink the mystic nectar He has given!
O, happy soul! Divinely blessed, to know
Thy founts of beauty never-ending flow
THE YVARRIOR DEAI).
The warrior dead, who died so young
Befpre the flaming sword of Mars,
Are now enlightened souls that throng
The shining kingdom of the stars.
They now persue a nobler course
Than that which brought them to their fate:
They mobilize their mighty force
To storm the citadel of Hate.
The strength of lies, of greed, and pride
Must crumble ’fore this Host of Right.
While every noble one who died
Will toil for truth, for peaee, and Light.
And we, who live, must aim to flee
The curse of War’s unholy spell.
And from our heartstrings file a key
To lock that brazen gate of Hell.
THE DESSON
Patient, plodding, brother bird,
All with love-born visions stirred,
Warbling tune-lets up above.
Jewels from the harp of Love.
Weaving, wisely, twig and'straw
Into form, without a flaw;
All securing tuck by tuck,
Never wind away will pluck .
Happy-hearted brothcr bird,
Teaching lietter that the word
Life’s eternal lesson, this:
Love-born toil is perfect bliss.
THE STORM.
Now the storm-god in his eyrie,
In a frenzied frame of mind,
Beats his thunder drums to dreary
Flutings of the raging wind.
Now the elements in battle
Sing their avvful song of pain;
Loudly thunder muskets rattle
To the music of the rain.
And the whirlwind leaps and lashes
All the air beyond its norm.,
VVhile the lightning's baton flashes
Tempo to the howling storrn.
Dumb I stand, and dream, and ponder
On the -mighty harmony
Of the wondrous poem yonder
And its awful tr.ajesty.
IX A CHI RCHYARD.
I see no gloom, I see no sadness round me
Though sitting in a churchvard ’mong the tombs;
Here all the tenants peacefully are sleeping
In mystic silence, in their cozy rooms.
While over all, the clouds are softly sailing
On silver-tinted, breeze enchanted wings.
And yonder, on a marble cross, caroling
An oriole his silver chantlet sings.
The fleeting breezes bring the scent of flowers
Like perfumed love thoughts from the souls agone.
The stone and marble monuments seem conscioas
Of guardianshíp, till Resurrection’s dawn.
The swaying grass with soft, rythmetic music
A solemn requiem does gently croon,
And over all with stately tread triumphant
The hours march on gold-embriodered shoon.
What of the dead? What is their lot, I wonder?
I see naught here but earth with all her charms:
A mother, smiling, cheerfully enfolding
Her own within her ample mother-arms—
Why fear again the former state to enter?
The former state of dust within her womb?
At one forever with Eternal Silence
At one with her — an atom in the tomb.
háskóla'bæ i þ-ess orð réttu nark-
skiftalaus mikið lengur.
* * *
Ósamlyndi allmikið á sér stað
á milli lýðveldis og heimastjórn-
ar íra í Bandaríkjunum, og svo
varð þessi óánægja mögnuð á
milli þeirra í New York nýlega, að
lögreglan var kölluð til þess að
kom 'hún þwí til leiðar, að stilt
var til friðar í 'bili, þó langt sé
frá því, að þessir tveir flokkar
séu sáttir orðnir.
* * #
Kona ein, að nafni Irene
kepni sinnar tíðar.
pað var á Hólum í Hjaltadal,! ingu.
s-em Jón Ögmundsson ihafði sinn j Við höfum góða krafta vió há-
fræga skóla. Innlend og út-j skólann okkar, eins góða og við
lend fræði voru kend; konur og samskonar stofnanir í öðrum lönd-
karlar hlýddu á, eldri sem yngri. um. pó nú séu ekki fleiri en
Mentastofnanir biskupssetranna um eitt hundrað stúdentar við
gömlu eru fluttar til Ihöfuðstaðar-j hann, þá er það mikil bót frá því
ins. Tímarnir breytast og menn- þegar æðri mentun þurfti að sækja
freklega gíðhsta daginn áður en J Schoelkopk, kona auðugs verzl-
hann dó. Hann lætur eftir sig unarmanns í Buffalö, var á ferð
irnir með, en Indverjar segja:
‘Tdeas reincarnate in mer. and
women.” (Hugmyndir endu -fæð-
ast í mönnum og konum). Ef
til vill eigum við fljótlega í vænd-
um jafnoka Jóns ögmund,ir,
biskups, sem hefir svo mikil Ahrif
á þj’óð sína að hún þyrpist að æ u-
stól hans og gefur sinn aiðasti
eyri til
hann.
alla út úr landinu, 'því þó nauðs rn
legt sé að verða fyrir áhrifum að
utan, verður skaði en ekki ábati
gæti þeirra ; m of. Eins og gef-
ur að skilja er iháskólinn ekki
notaður svo sem vera bæri, og
stafar það nokkuð af því, að fyri.*-
komulagið er hið gamla, sem tíík-
milli mentamanna austanhafs og
vestan hafa þau áhrif, að hl5
b-ezta í háskólahaldi vestra yrði
tekið upp hér.
drætti” fyrir okkur öll, a istan
hafs og vestan.
Hólmfríður Árnadóttir,
Amtmannsstíg 5, Reykjavík.
En brýnasta þörfín er óefað sú,
sem stúdentar hafa nú með mikl-
um dugnaði, hafist handa til þess
að ibæta úr.
ast í Evrópu. Ameríka gæti þar
að sreta verið í nánd við eins og víðar, orðið til fyrirmynd-
pá verður Reykjavík r.’j ar. Án efa myndu meiri kynni
19. nóv. Stjórnarráðið. Sú breyt-
ing hefir orðið á, samkvæmt kon-
Auðurinn er afl ungsúrskurði og eftir till. forsæt-
þeirra hluta sem gjöra skal,’ seg- jsráðherra, um skifting mála milli
ir máltækið, en annað máltæki seg- deilda stjórnarráðsins, að forsæt-
ir, “enginn má við margmim.” pað isráSherra undirskrifar hér eftic
er hið síðara, sem stúdentar æLtu með konungi skipunarbréf fyrir
að láta uppfylla hið fyrra: að láta hinum æðstu embættum, svo sem
auðinn, sem veitir aflið, myndast hæðstaréttardómara, biskups,
af mörgu smáu, gefa allri þjóð- landlæknis, símastjóra og undir-
inni tækifæri til þess að kaupa ritar ennfremur skipunarbréf fyr-
happadrættismiða, sem, þó að íins ir bankastjórastöðunum hæði • 'ð
36 verði fyrir þeirri hepni að eign- Landsbankann og fsiánd'bn k v.
ast mun, verður í sannleika“>happ-