Lögberg - 11.01.1923, Blaðsíða 1

Lögberg - 11.01.1923, Blaðsíða 1
Það er til myndasmiðui í borginni W. W. ROBSON Athugiö nýja staöinn. KlNNEDY BLDG. 317 Portage Ave. Mót Eaton öahcro. SPEiRS-PARNELL BAKINGCO. ábyrgjast yður fulla vigt, beztu vörur fyr- ir lœgsta verð sem veriÖ getur. R E Y N 1Ð Þ AÐI TALSlMl: N6617 . WINNIPEG 35 ARGANC.UR WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN ll.JANÚAR 1923 NUMER 2 tvö börn og þrjátíu og sex barna-' nýlega í New York, og gisti á| böm. i Ritz-Carlton gestgjafahúsinu. * * * j Einu sinni, þegar hún kom út úr ! ipeir ráðherrarnir canadisku,1 herbergi sínu, var thún gripin og Hon. iW. S. Fielding og Hon. dregin inn í næsta herbergi, þar Ernest Lapointe, sem verið hafa var hún bundin og rænd $150,000 i Evrópu undanfarandi, eru bún-. virði af demöntum og öðru skrauti. ir að gjöra verzlunarsamninga * * * Sir Henry Thornton, forseti j fyrir hönd Canada. við Frakk- j ........ „ , . járnlfautarnefndarinnar í Can- land og ítalíu. Einnig hafa Innanrikisritan Bandankj- ada k>m til bæjarins í byrjun vik- Kej,. rætt verzlunarmál við stjórn- anna, Mr. Fall, hefir Hlkynt unna; til þess að athuga þarfir irnar d Spáni, en samningum við Harding forseta, að hann lati a Helztu Viðburðir Síðustu Viku Canada. mannl 1 sambandi við þjóðeigna- járnbfautirnar hér vestra. , ,, • i i •* xv,™ u.. „* embætti 4. marz n. k. Yms bloð hana er ekki lokið sokum þess, að , „ , , lata þess getið, að raðgjafmn se þegar Bretar gerðu verzluhar- , , / 6 ’ samninga við þá nýlega var þar saroanægður með afskifti stjorn- tekið fram, að Canada skyldi | armnar af ymsum þyðingamukl- njóta sömu verzlunar hlunnindaj á Spáni, eins og Bretum er þarj veitt með þeim samningum. Bandaríkin. Eldurkom upp í Provencher skói- anum í Si. Boniface, fimtudag- inn v<r °g gjörði $171,000 skaða. Pykjaít menn vissir um, að í hafi veriðjkveikt, og hefir sérstakur maðut verið settur um opinberar byggiiigar í þeim bæ, sökum þess, að m<nn halda að einhverjir ætli sér að eyðileggja þær sem flest- ar. * * * iSaltation Army, hefir ákveðið að fljtja 25.000 innflytjendur frá •Bretljndi til Canada á þessu ári, eru það ungir menn og meyjar einnif börn. Ungmennin sum hefir Hjálpræðisherinn nú á bú- um slnum á Bretlandi, til 'þess að kenns Þeim, og búa þá undirj til nýlega nálægt Hauston Texas. landbiínaðarstarfsemi hér vestra. I Átta manns dó og um tuttugu Fyrsti flokkur þessa fólks, er; meiddust hættulega. '•æntanlegur i næstkomandi marz-j * * * mánuíi- j Sagt er, að Harding forseti sé að athuga á hvern hátt að Banda- ríkin geti hjálpað tij þess, að koma á lagi meðal Evrópu þjóð- anna. um málum. Bretland. Fjármálanefnd neðri málstofu Bandaríkja þingsins, hefir mælt með, að til sjóflota verði veitt á þessu ári $293,806,538. Með þeim tilmælum til forsetans, að hann fari þess á leit við Breta, Frakka og Japaníta, að ek’-.i .erði krafist skipa til herþjónustu, seon séu jndir 10,000 smálestum að * * * Járnbrautarslys alllmiikið vildi •Sigjoriana Italia Garibaldi, sonar-sonardóttir frelsishetj- unnar . ítölsku Garibaldi, kom hingaðtil bæjarins íi vikunni sem leið, er 'hún hér á ferð til þess að, Klaganir hafa komið fram út tala jnáli Facéstanna ítölsku. iaf kosningu Senators Lodge, Hún eins og langafi hennar, er, staðhæft, að kosning hans sé ó- brennandi ættjarðarvinur, og það lögleg, sökum ólöglegra athafna, er einmitt su tilfinning, sem er j frammi hafi verið hafðar við knýr h&na út i þessa ferð, til þes3 \ kosningarnar. að afla Mussolini og Facistunum * * * . tylgiS' út . á við. Hún« Fjármálanefnd akuryrkjumál talar af tilfinningu mikilli um á-|anna í Congressinum, hefir sam- standii) á ítalíu, eins og það var j þykt, að mæla með þvf, að stjórn- eftir stríðið: “Sköttum rigndi! in verji $106,000,000 á þessu ári niður á fólkið. Skatti á skatt; ^il þess, að kaupa fyrir landbún- ofan vír hlaðið á okkur, unz við aðar afurðir þeirra bænda, sem vissum ekkert hvað við áttum að ekki hafa efni á, að halda þeim gera,” jagði hún. * * * Mr. Baldwin, hinn nýi fjár- málaráðgjafi Breta, ásamt for- stjóra The Bank of England, eru staddir í IWashington um þessar mundir í þeim tilgangi, að reyna að komast að samningum um greiðslu skilmála á skuldum Breta við Bandaríkin. nítján félög Sinn Fein fl.okks- ins á írlandi, áttu nýverið fund með sér í iþeim tilgangi, að reyna að koma á í landinu, “réttlátum og fullsæmandi friði.” Meiri mannsöfnuður atvinnu- lausra safnaðist saman á Tra- : falgar Square i Lundúnum síðast- liðinn sunnudag, en dæmi eru til. j Voru þar haldnar þrumandi ræð- ur frá þrem ræðupöllum í senn og þess einróma krafist, að stjórn- in kveddi saman þingið hið allra bráðasta, með það fyrir augum, að ráða fram úr þeim hinum mikla háska, er nú vofði yfir þjóð- inni, sökum ihins sívaxandi at- vinnuskorts. Miðstjórn verka- mannaflokksins, gekst fyrir fund- arhöldum þessum, er fóru fram með friði og spekt. 1. Desember 1922 í Reykjavík. pað voru liðin fjögur ár síðan lsland var viðurkent fuHlvalda ríki. Dagurinn var drungaleg- ur, sást ekki til sólar og töluverð rigning. — Göturnar, eins og vant er að vera í óþurkatíð, ófærar nema í rosabullum. En þrátt fyrir iþetta höfðu mörg hundruð manns safnast saman í stærsta samkomusal bæjarins til þess að hlusta á rektor háskólans og aðra mæta menn tala, á þesis- um hátíðisdegi þjóðarinnar. Fyr- irfram vissu menn um ræðuefnið, sem þeir mundu velja sér, því stú- dentar hásikólans íslenzka höfðu boðað til fundarins í tilefni af því, að þeir höfðu gjört fullveldisdag- inn að sínum hátíðisdegi framveg- is, og byrjuðu nú á nýjum fram- kvæmdum, í því skyni að efla heill þeirra, sem dvelja að námi við há- skólann. Verkefnið var stúdenta bústaður í Reykjavík. Ræðumenn sýndu fram á nauð- syn þess að bygður yrði sem fyrst bústaður fyrir stúdenta og skor- uðu á þjóðina að leggja lið sitt þessu velferðarmáli Ihennar. Að afloknum fundi var gengið til Alþingisihússins og af svölum þess talaði rektor háskólans og á eftir var leikið á hljóðfæri, “Ó j guð vors lands,” og önnur lög semj við erum vön að nota við þjóðkvæði okkar Stúdentar höfðu fengið leyfi stjórnarráðsins og háskólans j til þess að safna happadrætti, stærra en áður hefir þekst hér á Otta^a stjórnin og stjórnin í British Columbia, hafa komið sér saman um að kanna járnnámur fylkisins í félagi 0g ef álitlegt 'Þiykir, »ð setJja upp stájbræðslu verkstæ'ii þar í fylkinu, ef eins °g lítill vafi er á að rannsókn sú leiði í ]jós nægan jámforða. * *• Stjórnin í British Columbia, hef- ir ákveðið að selja landeign mikla við Greytangann þar { fyikinu> og a fe ’það, sem inn kemur, að ganga til þess a’ byggja ,háskoia fyrir tylkið og av.k þess að halda honum við. * * * Sagt er að auður sá, sem tek- inn var úr námum í Brish Col- umbia ft'lkinu á árinu 1922, nemi 132,167,^63 og er það $4,100,882 meira, «n þær gáfu af sér árið Þar á undan. * * * Eorsætisráðherra Lenin á Rúss- landi hefir látið boð út ganga til D°ukhot>ors, sem búsettir eru ná- lægt Yorkton í Saskatohewan fylk- inu, að ef þeir vilji íhverfa heim til Rússlands, þá'skuli hann gefa þenm óke.vpis ]and þar sem það er best á Hússiandi, og veita þeim undanþágu fra herskyldu, 0g að ^ei.r rne^' iifa og láta eins og Þe>r vilja- Doukhobararnir, eru ekki frásmnaðir þessu boði, að sagt er, syo framarlega, að þeir get> geng'ö úr skugga um, að það sé ekki tal. * * Nýlegj var skipið Lady Laurier á ferð Pf nottu til, frá Sable Is- lands 0g til Halifax> aU , einu lyst>1 lofti, fyrst héldu skip- verjar, það mundi vera stafn. ljos a skipi, sem þar væri á ferð> eu þegar í’etta, sem reyndist að vera loMeinn ,snerti sjávar. flotmn, ^’straðist það í allar attir, 0g I.vst, upp umhverfið a degi vfri. * * * Nýláti# er f Star City> gask ^ maður ati nafn, Isaac McCashen_ nalega lO? ara gamall. Víking- ur ti] vín^_ og hraustmenni. Hann bjó »ui sínu un,s ,hann misti konil Slna, sem var 103 ára gömul. 1913 flutti ihann til son- ar siíns, 0g Wó þar síðan. Altjf hafði hanfl fótavist og reykti I unz hagkvæm saía fæst, og til þess, að aðstoða landbúnaðinn á1 annan hátt. * * ■<■ Maður einn í Minnesota, hefir meðgengið, að hann hafi drepiðj •onu sína á eitri, til þess, að ná í fé það, sem lif hennar var trygt fyrir. * *• * í slag sló á milli' negra og hvítra manna í Rosewood Fla.,1 iþrír negrar og tveir hvítir menn Hvaðarœfa. Ástandið í Evrópu sýnist vera að verða æ ískyggilegra með hverjum deginum sem líður, og jafnvel fátt lííklegra, en til ófrið- ar kunni að draga þá og þegar. Sendisveit Tyrkja á Lausanne 1 stefnunni rauk á brott á bræði , síðastliðinn laugardag, hinn 6. þ. m., bæði út af afskiftun Banda- I manna af armenisku málunum, I og eins kröfu þeirra um stofnun voru drepnir og fjöldi fólks særtj sersi:a*ís úómstóls í Tyrklandi, er meira og minna, og öll hús í taka skyldi til meðferðar mál bænum brunnin til ösku, að und- þeirra útlendinga þar í landi, er an teknum þremur. j einhverjar sakir höfðu verið . , „ . bornar á. p’essu þverneitaði falað er um, að halda alheims , . . ... . . . . , . „ , .. nimr tyrkneksu um'boðsmenn og syningu u borginni Detroit, og 6 búast bæjarbúar við þvíí í fram- 01 spra k> þeirra, Isimet Pasha. Ikvæmd árið 1925, eða 1926. j lét ser Þau orð um munn fara, að * * * Bandamenn hefðu nú í vörzlum Pearl White, hin alkunna hreifi sínum lykilinn að friði, og að ihéð- mynda leikkona, hefir sagt skilið an ,j fra> ,hvíidi abyr ðin ein. við þá ifin sina> og er farin til . , Swiss, þar sem hún ætlar að a ^ * BMga j klaustur. Á ieiðinni >avaröur’ utannkisraögjaf, Breta, Þangað átti ihún tal við sumt af k™ð. þaf o.11111^1!1^ með ollu, samferðafólki sínu sem lét undr- að íundurinn «erðl eiabvorjar un sína í Iiós; t’ i i • fullnaðarráðstafamr ‘i þá átt, un sma í ijosi yfir þessu tiltæki; , . . ,, ... hennar, og svaraði hún því á hverniK skyldl um mal utlend' þessa leið: “Eg er dauð þreytt inga‘ Tyrk!andi kIaðat á því öllu, eg er búin að leysa það 6nn bera tÚ >ess fult traUSt’ að hlutverk af hendi að mínum parti ' tíminn mundi innan skams mykja og nú þrái eg ihvíld.” ’ Þannig skap Tyrkja, að Þeir skildu * * * og viðurkendu rétbmæti krafa Til u.mræðu liggur nú í efri' þeirra’ er hér væri um að ræða- málstofu Bandaríkjanna, hvaðaj * * * 'Þatt Bandaríkja þjóðin eigi að eiga j pá virðist heldur ekiki birta 1 skaðabótaroálum Evrópu í sam-| mikið til yfir dei’umálum Frakka bandi við stríðsmálin, eða hvort, og ipjóðveitja út af skaðaibótum þau eigi að halda sér utan þeirra j þeim, er friðarþingið í Versölum, mala með öllu, eins og þau hafa j daamdi ihinum síðarnefndu að gert, og halda sumir, að þeim greiða. Yfirráðgjafa fundinu n málum sé nú svo kohiið, að þau j í París lauk þannig, að Poincare sjá naumast fært, að láta þau af-j stjórnarformaður Frakka, ásamt stjórnarformönnum Belgíu og ftalíu, vildi ekki slaka til um ihársbreidd frá fyrirmiælum frið- arsamninganna, en Bonar La /, stjórnarformaður Breta, er komi vildi miðlun á, gekk af fundi og hélt heimleiðis. Ekki vildi Poincare heyra nefndar uppá- vernda skrifstofur 'heimastjórn-j stungur um málamiölun frá stjórn arinnar lirsku þar í borginni, og! pýskalands. Mánudagsblöðin flytja þær fregnir, að alt setulið Frakka í Kínarhéruðum standi yígbúið, og ekki þurfi nema eitt skipunaryrði frá Poincare ti‘l þess, að leg"ja af stað inn í Ruhr dalinn. Ann- ars virðast ráðagerðir Poincares, því sem næst á huldu. landi, til ágóða fyrir stúdenta ‘húsið. Nú komu ótal ungmenni! með happadrættismiða til þess að bjóða inn í mannþyrpingunni. Enginn skoraðist undan að j kaupa, allir töldu sér skylt að styrkja fyrirtækið. pessi fjögur ár, sem ísland hef- ir verið talið Aullvalda ríki, hafa verið næðinga-öm bæði h5r og ann arstaðar í heiminum. Hryssings- stormur á norðan næðir um ný- græðinginn, sem skotið hefir upp. þar sem sjkólið var mest. Margur veikur frjóanginn hefir lagst út af, sumir standa enn, fölir og veiklulegir. það er vor í þióðlífi okkar, 'þesis vegna erum við svo margráðin. En einmitt þess vegna er svo mikil þörf á því að (hlúa að, þar sem mestur er gróður- inn. Háskólinn okkar á að vera gróðrarstöð fyrir a'lla iíslenzku | þjóðina, hvar sem hún hefir að- j setur. Frá honum á að fá kraft Oig ljós til að lýsa komandi kyn- j slóðum. Hann ætti að vera | óskabarn þjóðarinnar. Vestur-íslendingar ættu ekki að vera í neinum vafa um, hvert þeir j ættu að sækja nýja strauma til I eflingar sínu sanna þjóðlífi, það | ætti að vera til háskóla íslands, því þar er hægast að teiga úr upp- sprettulindinni íslenzkra fræða, j sem hefir reynst þjóð vorri holl- astur drykkurinn, hafi hann verið I óblandinn. | En það þarf að thlúa betur að nýgræðingnum, sem vex hér upp. Kjarninn er góður, konungseðlið hefir ekki tapað sér, kotungseðlið 1 er í dauðateygjunum. Við höfum oft haldið því fram, að menningin íslenzka væri okkar bezti arfur. Hvað værum vió án ihennar? pað er hún, sem hefir látið þá útlendinga sem leit- að hafa að andlegum gullkornum, verða snortna af bókmentum okk- ar, svo mjög snortna, að þeir kváðust 'heillaðir vera. En tím- arnir breytast og mennirnir með. Víkingseðlið breytiist í bardaga- þrá eftir batnandi tímum. Sú þrá er að verða sterk hjá okkur íslend- ingum. í þeim bardaga viljum við skara fram úr, eins og forfeð- ur okkar sköruðu fram úr í sam- Nokkur ljóð á ensku. LJFK’S BOOK. eftir CHRISTOPHER JOHNSON. FOTJNTAINS OF BF..UTY. Life’s book is filled with Joy to those who love it. Nor should there sadness be because of death; The Author lives within, about, above it. And ever holy wisdom uttereth. Oh, lend me, Lord, the eyes discerning beauty, That I may ever read that book aright And, in it, find the perfect path of duty: The poetry of love’s eternal light! SYMPTIONIF.S The day is lovely and the Night divine And every hour a benediction brings For all is love — within the heart of things. The mystic soul of Beauty blesses all And ever by its all-embracing art The flame of love enkindles in the heart. The sýmphonies of God's eternal good Their oft repeated melodies rehearse Upon the heart strings of the universe. And we may hear them forming hymns of praise Upon the sounding organ of the years; Sweet strains of love—the tuusic of the spheres. THE EIGHTBEAHERS. Down the corridors of ages Strides the majesty of Time,— Everj step brings mighty sages With their messages sublime: But the world is deaf, unheeding, — Blindly thinking might is right:— Ever tortured, ever bleeding Is the heart that loves the Light. O, the sacrilege and sorrow ! O, the needless pain and strife! Caused by íSð\s who seek to borrow Cinders from the Flame of Life, And rgkindle them to burning Into weird, unholy creeds, — Then proclaim them “Truth returning’’ Guiding lights in human needs. O, the sacrifice exacted From the lovers of the Light! O, the crimes that are enacted In the name of God and right! O, the horrors perpetrated, Through the ages to the soul That, in earnest aspirated Llnto God’s appointed goal! Error rules in golden glory, Grinding wisdom in the dust ; While its scarlet path is gory With the victims of its lust, And, because the truth they uttered: Teaching right alone was might, — Ever tortured, ever fettered, Were the hands that held the Light. All the wisdom-working sages: Bearers of the Light Divine,— Have to taste the hate that rages, Where the gifts of God repine; But the world advances slowly,— Every truth is known at last; For their wisdom, high and holy, Marches on—when they have passed. MIH-DAY IIV THE MBADOW. The mid-day sun has paled the azure skies, The moments flitter by on golden wings- The blackbird congregation tree-ward flies. A cricket chirps. A love-lorn robin sings. In yonder clump of trees the wind has swooned. No breezes biess the thirsty clover field, Where, morning long, the busy bees have crooned And coaxed the flowers for their nectar yield. The blue-bells.fainting from the burning heat, . Bend low, and seek for shade amid the grass, A frightened gopher leaps with flying feet For shelter in his burrow, as I pass. And now the blackbirds, having found their tree, 'With fearful clamor rend the burning air — I wonder what their noisy notes may be? Perhaps a song of praise, perhaps a prayer. A PRAYER. Attune mv heart, ye gods that be, Unto the harp of minstrelsy, And guide me, gentle Love, along The lilting rivulet of Song. Uplift mv drooping vine of thought, That e’er it be with fragranee fraug’ht, And give me, gods, the gift to mold My dreams to pure poetic gold! They do not weep who know that Beauty lives; They do not groan who hear the song of peace; They are not sad who feel the soul’s release From sordid bands, to joys that Nature gives. What hand can crush the chalice of their joy ? What power spill their wine of ecstasy? What hand their fount of happiness destroy, From whence Love’s waters flow eternally? Sweet, living dew, that droppeth down from Heaven From Him, who filled the fountains of delight; O, grateful soul, bow down before His might And drink the mystic nectar He has given! O, happy soul! Divinely blessed, to know Thy founts of beauty never-ending flow THE YVARRIOR DEAI). The warrior dead, who died so young Befpre the flaming sword of Mars, Are now enlightened souls that throng The shining kingdom of the stars. They now persue a nobler course Than that which brought them to their fate: They mobilize their mighty force To storm the citadel of Hate. The strength of lies, of greed, and pride Must crumble ’fore this Host of Right. While every noble one who died Will toil for truth, for peaee, and Light. And we, who live, must aim to flee The curse of War’s unholy spell. And from our heartstrings file a key To lock that brazen gate of Hell. THE DESSON Patient, plodding, brother bird, All with love-born visions stirred, Warbling tune-lets up above. Jewels from the harp of Love. Weaving, wisely, twig and'straw Into form, without a flaw; All securing tuck by tuck, Never wind away will pluck . Happy-hearted brothcr bird, Teaching lietter that the word Life’s eternal lesson, this: Love-born toil is perfect bliss. THE STORM. Now the storm-god in his eyrie, In a frenzied frame of mind, Beats his thunder drums to dreary Flutings of the raging wind. Now the elements in battle Sing their avvful song of pain; Loudly thunder muskets rattle To the music of the rain. And the whirlwind leaps and lashes All the air beyond its norm., VVhile the lightning's baton flashes Tempo to the howling storrn. Dumb I stand, and dream, and ponder On the -mighty harmony Of the wondrous poem yonder And its awful tr.ajesty. IX A CHI RCHYARD. I see no gloom, I see no sadness round me Though sitting in a churchvard ’mong the tombs; Here all the tenants peacefully are sleeping In mystic silence, in their cozy rooms. While over all, the clouds are softly sailing On silver-tinted, breeze enchanted wings. And yonder, on a marble cross, caroling An oriole his silver chantlet sings. The fleeting breezes bring the scent of flowers Like perfumed love thoughts from the souls agone. The stone and marble monuments seem conscioas Of guardianshíp, till Resurrection’s dawn. The swaying grass with soft, rythmetic music A solemn requiem does gently croon, And over all with stately tread triumphant The hours march on gold-embriodered shoon. What of the dead? What is their lot, I wonder? I see naught here but earth with all her charms: A mother, smiling, cheerfully enfolding Her own within her ample mother-arms— Why fear again the former state to enter? The former state of dust within her womb? At one forever with Eternal Silence At one with her — an atom in the tomb. háskóla'bæ i þ-ess orð réttu nark- skiftalaus mikið lengur. * * * Ósamlyndi allmikið á sér stað á milli lýðveldis og heimastjórn- ar íra í Bandaríkjunum, og svo varð þessi óánægja mögnuð á milli þeirra í New York nýlega, að lögreglan var kölluð til þess að kom 'hún þwí til leiðar, að stilt var til friðar í 'bili, þó langt sé frá því, að þessir tveir flokkar séu sáttir orðnir. * * # Kona ein, að nafni Irene kepni sinnar tíðar. pað var á Hólum í Hjaltadal,! ingu. s-em Jón Ögmundsson ihafði sinn j Við höfum góða krafta vió há- fræga skóla. Innlend og út-j skólann okkar, eins góða og við lend fræði voru kend; konur og samskonar stofnanir í öðrum lönd- karlar hlýddu á, eldri sem yngri. um. pó nú séu ekki fleiri en Mentastofnanir biskupssetranna um eitt hundrað stúdentar við gömlu eru fluttar til Ihöfuðstaðar-j hann, þá er það mikil bót frá því ins. Tímarnir breytast og menn- þegar æðri mentun þurfti að sækja freklega gíðhsta daginn áður en J Schoelkopk, kona auðugs verzl- hann dó. Hann lætur eftir sig unarmanns í Buffalö, var á ferð irnir með, en Indverjar segja: ‘Tdeas reincarnate in mer. and women.” (Hugmyndir endu -fæð- ast í mönnum og konum). Ef til vill eigum við fljótlega í vænd- um jafnoka Jóns ögmund,ir, biskups, sem hefir svo mikil Ahrif á þj’óð sína að hún þyrpist að æ u- stól hans og gefur sinn aiðasti eyri til hann. alla út úr landinu, 'því þó nauðs rn legt sé að verða fyrir áhrifum að utan, verður skaði en ekki ábati gæti þeirra ; m of. Eins og gef- ur að skilja er iháskólinn ekki notaður svo sem vera bæri, og stafar það nokkuð af því, að fyri.*- komulagið er hið gamla, sem tíík- milli mentamanna austanhafs og vestan hafa þau áhrif, að hl5 b-ezta í háskólahaldi vestra yrði tekið upp hér. drætti” fyrir okkur öll, a istan hafs og vestan. Hólmfríður Árnadóttir, Amtmannsstíg 5, Reykjavík. En brýnasta þörfín er óefað sú, sem stúdentar hafa nú með mikl- um dugnaði, hafist handa til þess að ibæta úr. ast í Evrópu. Ameríka gæti þar að sreta verið í nánd við eins og víðar, orðið til fyrirmynd- pá verður Reykjavík r.’j ar. Án efa myndu meiri kynni 19. nóv. Stjórnarráðið. Sú breyt- ing hefir orðið á, samkvæmt kon- Auðurinn er afl ungsúrskurði og eftir till. forsæt- þeirra hluta sem gjöra skal,’ seg- jsráðherra, um skifting mála milli ir máltækið, en annað máltæki seg- deilda stjórnarráðsins, að forsæt- ir, “enginn má við margmim.” pað isráSherra undirskrifar hér eftic er hið síðara, sem stúdentar æLtu með konungi skipunarbréf fyrir að láta uppfylla hið fyrra: að láta hinum æðstu embættum, svo sem auðinn, sem veitir aflið, myndast hæðstaréttardómara, biskups, af mörgu smáu, gefa allri þjóð- landlæknis, símastjóra og undir- inni tækifæri til þess að kaupa ritar ennfremur skipunarbréf fyr- happadrættismiða, sem, þó að íins ir bankastjórastöðunum hæði • 'ð 36 verði fyrir þeirri hepni að eign- Landsbankann og fsiánd'bn k v. ast mun, verður í sannleika“>happ-

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.