Lögberg - 03.05.1923, Qupperneq 1

Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
Athugið nýja staðinn.
KENNE DY BLDG. 317 Portage Ave. Mót Eatoo
SPEiRS-PARNELL BAKINGCO.
getur. rv. c. i
TALSIMI: N6617
WINNIPEG
35. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 3. MAÍ 1923
NÚMER 18
Helztu Víðburðir Síðustu Viku.
Canada.
Eins og lesendum Lögbergs er
kunnugt, bar 'hr. Skúli Sigfússon,
þingmaður fyrir St. George kjör-
dæmið, frkm þingsályktunartil-
•lögu snemma á þingi því, er enn
stendnr yfir, um að lækka svo
Manito,bavatnið, að íbúum með-
fram ströndum iþess stafaði sem
allra minst hætta af flóði. pings-
ályktunartillaga þessi hefir áður
verið birt og er almenningi því
ful'lkunnugt um innihald hennar.
Tillögunni var vísað til þing-
nefndar, er um sveitamlálefni
fjallar. Nefndin var einrómá
þeirrar skoðunar, að ihér væri um
nauðsynjamál að ræða, og lagði
því til að þingið afgreiddi eftir-
fylgjandi tillögu:
(1.) Hækkun vatn-sins veldur
því, . að stórflæmi af heyskapafv
landi verða ónothæf.
(2.) Hlækkun vatnsins, dregur
úr fiskiveiðunum.
(3.) í einu héraði flæddi yfir
7,000 ekrur af besta heyskapar-
dandi, síðastliðið tár.
(4.) Fjölda nautgripa varð að
farga með tapi, sökum fóður-
skorts.
(5.) Margir ibúendur hafa
neyðst til þess, að flytja af heim-
ilisréttarlöndum sínum, og munu
fleiri gera hið sama, svo fremi
að eigi verði bætt úr vandræðun-
um. Margir búendur norðan-
verðu vatnsins báru vitni fyrir
nefndinni og héldu málstað sín-
um fast fram.
Búendur sunnanverðu vatnsins
mótmæltu lækkuninni og báru
fram eftirgreindar ástæður:
(1.) “Lækkun vatnsins mundi
lækka í flæðilindum (wells) eg í
sumum tilfellum þurka þær alveg
upp. Einnig mundi -slíkt hafa i
för með sér, að jarðvegurinn á
hinum frjásömu Portage sléttum,
mundi ofþorna og við það ihljót-
ast stófkostlegt tap.
(2.) Sumarbústaðirnir við Delta,
og $150,000' virði af húsum, mundu
fara í eyði og húsin þar afleið-
andi verða verðlaus.
(3.) Að sáðþistillinn, eða plága
sú, sem af Ihonum istafar, hafi að
miklu leyti uppræzt, sökum væt-
unnar í jarðveginum, en að sú
plága mundi vekjast til nýs Mfs,
við uppþijrkunina og fræ þistils-
íms fjúka um stór flæmi.
Að öllu þessu athuguðu leyfir
fylkis-þingið sér, að miaela með því,
að Sambandsstjórnin fáti fram
fara nákvæma rannsókn í málinu
og geri þær ráðstafanir, er kring-
umstæður kunna að krefjast.
TiIIaga þesái var samþykt í
einu hljóði. Stjórnin afgreiddi
tillöguna þegar og sendi -hana til
Ottawa. Ennfremur sendi hr.
Sigfússon afrit af henni, Mr.
Bancroft, sambandsþingmanni
fyrir Selkirk kjördæmið og þeim
Hon. A. B. Hudson, þingmanni
fyrir Suður-Winnipeg og E. J.
Mc Murray, þingmanni fyrir
Norður-iWinnipeg kjördæmið.
I
Síðastliðið föstudagskveld, stút-
aði Manitoba}þingið frumvarpi
Hon. J-ohn Brackens yfirráð-
gjafa, um stofnun hveitikölu-
nefndar Wheat Board. Með frum-
varpinu greiddi 21 þingmaður
atkvæði, en 24 á móti. Sex úr
stjórnarflokknum snerust önd-
verir gegn frumvarpinu, þeir
Hon. Neil Cameron, Iandbúnaðar-
ráðgjafi, Hon. F. M. Black, fjár-
málaráðgjafi og Hon. R. W. Graig,
dómsmálaháðgjafi. Hinir þrír
voru I. B. Griffiths frá Russell;
W. J. Short, þingmaður frá Birtle
og W. C. McHinnell frá Rock-
wood, einn af leiðandi mönnum
bændaflokksins, og sá, er það sér-
stal^a hlutver^ ihefir með hönd-
um, að vaka yfir liðsveitum
stjórnarinnar í þingsalnum.
Tveir’ þingmenn 'verkaflokks-
in-s greiddlu atkvæði með frum-
varpinu, þeir ,C. A. Tanner frá
íildonan og St. Andrews og W. D.
Bayley, þingmaður fyrir Assini-
'ooia kjördæmið. Ennfremur einn
utanflokka þingmaður, Jos-
®Pb Hamelin, þingmaður f Ste.
Rose kjördæminu., Tjáðist hann
vera p-ersónu-lega mótfallinn
rumvarpinu, en greiða því samt
'sem áður atkvæði, sökum vilja
kjosenda sinna, er mjög væri ,því
hlyntir, að málið fengi fram að
ganga.
Atkvæðagreiðslan fór á þessa
leið. Já sögðu: Backynski, Baylev,
Bardlay, Berry, Boivin, Bracken,
Brown, Camp'bell, 'Compton,
Emmond, Foster, Hamelin, Hry-
Ihorezuk, Little, Moon-ey,' Muir-
head, McLeod, (Arthur), McLeod
‘(Delorine), Prefontaine, Tanner,
W-olstenholme. — samtals 21.
N-ei sögðu: Black, Breakey,
Cameron, Craig, Oawens, Esplen,
Evans, Farmer, Griffith-s, Haig,
Jacolb, Kennedy, McKinneM, New-
ton, Queen, Mrs. Rogers, Ross,
Rogeski, -Short, Sigfússon, Spinks,
Taylor, Willis, Yakimhischak. —
All-s 24.
Umræður um málið urðu nokk-
uð langar, en fóru yfirleitt fram
á skipulegan hátt.
* * *
Hon. C. M. Hamiltón, landbún-
aðarráðgjafi í -Saskatchewan, bar
það inýlega fram, fyrir nefnd
þeirri í Sambandsþinginu, er
skipuð var ti‘1 þess að rannsaka
álstand slandbúnaðarins, að svo
hefði ullarmarkaðurinn verið góð-
ur á umliðnu ári, eða hitt þó held
ur, að andvirði reifa af fimtíu
fjár hefði tæpast nægt til þess,
að kaupa fyrir einn karlinanns
alfatnað. Talsvert kvað ráðgjaf-
inn ástandið þó hafa skánað, það
sem af -sé þessu ári og tjáðist
sannfærður um, að áður en langt
um liði, mundi greiðast fram úr
flækjunni og birta yfir iðnmál-
unum Vesturlandsinls, sem og
íþjóðarinnar í -heild sinni.
Bandaríkin.
Harding forseti og Gharles E.
Hughes, utanníkisráðgjafi, hafa
hvor um sig nýlega flutt ræður,
þar sem þeir hafa ótvírætt tjáð
sig hílynta því, að Bandaríkýa-
þjóðin -skuli eiga fulltrúa i alþjóða-
dómi þeim, -seih stofnaður hefir
verið samkvæmt ákvæðum þjóð-
bandalags sáttmálans. Báðir hafa
-stjórnspekingar þessir jafnframt
lýst yfir því, að þeir séu því jafn
andvígir enn, að Bandaríkin gangi
inn -í nefnt þjóðbandalag—League
of Nations. f
* * *
Illinois Central járnbrautarfé-
lagið, -hefir ihækkað laun vélfræð-
inga sinna og smiða um tvö cent
á klukkuitímann.
* * *
Woodrow Wi'lson fyrrum for-
seti Bandaríkjanna, hefir enn á
ný tekið að sér forystu þeirra
pólitisku hersveita, eV það hafa á
stefnuskrá sinni, að flá Bandarík-
in ti'I þess, að ganga inn í þjóð-
ibandalagið. Mr. Wilson kvað
ekki gera ráð fyrir því, að flytja
ræður um málið, -heldur rita um
það jafnt og þétt, og glaeða þar
með áhuga almennings.
Bretland.
Andrew Bonar Law, stjórnar-
formaður Breta, hefir fengið
nokkurra vikna frí frá embætti
sínu, sér til heiilsubótar. Hann
-hefir, sem Runnugt er, verið veil!
á heilsu, allmörg undanfarin ár.
Varð meðal annars að sækja um
lausn úr ráðuneyti Lloyde
Georges, fyrir þá ástæðu.
* * *
Gefin voru -saman í hjónaband
nýlega í Westminster Abbey, her-
toginn af York, sonur konungs-
hjónanna brezku, og Lady Eliza-
beth Bowes'—Lyon, dóttir jarls-
ins af Strathmore.
Utþrá œskunnar.
pað var einu sinni ekkja, sem
átti einn dreng. Fa$irinn hafði
dáið, þegar drengurinn var ung-
ur, og skilið þeim eftir nógan
auð, svo þau gæti lifað góðu
l'fi, búic í faMegu húsi, og haft
þjónustufóík.
-Ekkipn gjörði a!t, sem í henn-
ar valdi stóð ti1 að ala drenginn
vel upp, hún elskaði hann, enda
”ar hann góður og viðkvæmur og
hlíðinn. AUar hennar vonir og
framtíðardraumar snérust um
hann, hann var lj'ósið hennar, en
hún var stafurinn hans. Á hverju
kvöldi eftir að hann var sofnaður,
fór hún inn ,í herbergið hans,
kveikti iljósið, strauk hárið frá
enninu hvíta og silkimjúka og
kysti það. Svo liðu árin hvert
á eftir öðru og breyttu drengnum
í ungan jmann. Eftir því sem
hann eldist, vill móðirin að hann
fylgi Sér, en hann vill heldur
fylgja sinum kunningjum, sem
voru ungir eins og hann og það
verður svo að vera. Svo fer það
að vilja til að -hann kemur seint
heim á kvöldin, og stundum kem-
ur hann hreint ekki, móðirin gef-
ur því ekki mikinn gaum, hún
veit að hann er með æskumönnum
og án þeirra má ,hann ekki vera.
En svo fer að lokum að hann
hættir algjörlega að koma heim,
hún fer þá til vina hans að spýrja
um hann — að spyrja eftir hon-
um, -í fyrstu vildu þeir ekki segja
hvar hann er, en eftir að hún er
búin að ganga hart eftir þeim,
s-egja iþeir henni að seiðkonan ljóta
hafi seitt hann jtil sín.
Seiðkonan ljóta býr lí helli ó-
hreinum og fúlum og sjálf er hún
ógurleg ásýndu n, ^n hun hafði
lært sörg hrfmey'unn r og með
ihonum seyðir Ihún.
Eg er ekki viss um að þið hafið
heyrt söguna afl / Ihafmeyjunni,
og þees vegna ætla eg að segja
ykkur han x eirk og hetíi heyrt
hana. Sag: n segir aö hún hafi
verið í fiskgerfi fyrir neðan mitti
en efri búkurinn vai ósköp fall-
eg stúlka, með' gullfagurt (hár.
ihúr sveimaði um sjóinn til að
töfra sjófarendur, hún söhg svo
vel og röd !in var svo fogur, að
hún töfraði alla, sem ekki gættu
sín fyrir henni; hún fór að syngja
þegar hún sá skipin, skipverjar
hlustuðu, h)ún dró !þá jaf réttri
leið, þeir fýlgdu henni, hún lét
þá gl-eyma -því að þeir voru að
færa björg og blessun landa á
milli, og því meir, sem hún söng,
því iákafar ‘hlustuðu þeir, svo að
lokum svæfði hún þá. En þegar
enginn vann, enginn gengdi
skyldunni og enginn stjórnaði,
sökti hún skipinu og dró menn-
ina með sér ofan í djúpið þaðan,
sem þeir komu aldrei aftur. pað
var með þessum hafmeyjarsöng,
sem ’seiðkonan ljóta töfraði son
aumingja ekkjunnar.
pegar ekkjan heyrði að sonur
,sinn væri hjá ófreskjunni, varð
hún hryggari en frá verði sagt,
hún grætur sáran og segir við
sjá'l'fa sig. Eg var heimskingi
og flón að fara eftir þv-í, sem eg
var að lesa og iheyra aðra segja,
— að útþrá æskunnar ætti ekki
að hafa neinar hömlur, — æsku-
maðurinn ætti að ráða sér sjá'lfur,
þá yrði hann mikill og djúpvitur,
'það taldi mér trú um að salirnir
mínir væru of lágir, hann gæli
þar ekki notið aflsin-s í sjálfum
sér, hann yrði að samlagast æsk-
unni, hann yrði að vera frjáls.
Hefði ekki verið ofboí lítið vit-
legra að hlusta á það, sem sú
. bezta bók, sem nokkurntíma hef-
ir verið skrifuð -segir. AFð
þau ('börn) upp lí aga o. s. frv. En
nú má eg til að finna drenginn
minn þó það kosti mig lífið, verð
eg að fara og finna ihann. þjóna
mína má eg ekki láta fara með
mér, því þeir mega- ekki vita hvar
hann er. Hún tekur yfirhöfn-
ina sína og höfuðfatið og gengur
út, og stansar ekki fyr en hún
kemur að hellinum, ihún læði-st
inn fyrir dyrnar, og þar sér hún
hópa af fóliki, sem -sveimar fram
og til baka, eins og í leiðslu, með
starandi augu og hálf opna
munna, skynjandi ekki hvað fram
er að fara í krin-gum það, ráfandi
stefnulaust, úr einu horni í ann-
að. Hún sér hvergi drenginn
sinn.
Hún ráfar fram og til baka og
finnur hann að lokum, liggjaodi
út í horni; froða rennur úr munni
hans og hann sýnist ósjálfbjarga.
ihún kallar á Ihann, en hann ansar
ekki, hún lyptir honum, en -hann
hefir ekki mátt til að -standa, hún
lítur í kringum sig eftir hjálp, til
að koma honum Iheim, en þar var
enginn fær um' að hjálpa. Hún
tekur hann í fangið, og fer út.
Þegar heim kemur leggur hún
hann í rúmið sitt, strýkur ihárið
'frá enninu og kyssir þ^ð, eins og
hún hafði svo oft gjört, svH legst
hún á ihnén við rúmið hans, legg-
ur höfuðið í hendur sínar og
grætur. ,
Hann vaknaði við kossinn
íhennar mömmu sinnar, og man
þá eftir öllu sem skeð ihefir. Hann
sér móður sína 'liggja hjá rúminu
sínu og heyrir hana andvarpa og
segja guð minn — drengprinn
minn, og 'hann veit að hún'muni
vera að ibiðja fyrir sér; — honum
sem hafði g-ert ‘henni Lífið svo ó-
bærilegt með breytni sinni. —
Honum, sem hafði tekið seiðkon-
una ljótu fram yfir ihana. Frá því
fyr-sta sem hann man -eftir sér
hafði hún verið honum góð móðir
og trú. pegar hann vi'lli-st af réttri
leið, 1-eitar Jhún a-ð honum og tek-
ur hann h-eim, en hvar eru laun-
in Ihennar fyrir þetta? -eða hver
mun gera alt þetta án launa? —
enginn néma móðirin. ,
Hann opnar augun og sér hárið
'hennar silkimjúka liggja á á-
breiðunni og nú var það -orðið
hæruskotið og hann viss’i ósköp
ve'l, að það var af hans völdum,
og þrátt fyrir alt þetta krýpur
hún við rúmið hans og biður guð
fyrir honum.
Þetta gat hann ekki -þolað
lengur, honum verður þungt um
andann, það suðar fyrir eyrunum
á honum og honum finst hjartað
ætla að rífa sig laust, hann fellur
lí dvalá og vaknar við að ótal
samhljóma englaraddir syngja
inn í sálu hans. — Vertu maður;
dyggur, staðfastur, trúr; með því
einu getur þú laúnað móður þinni,
það, sem ihún hefir gjört fyrir
þig-
Nú eru liðin þrjú ár og ekkjan
ihefir a'ldrei verið ánægjulegri en
nú, því nú .er drengurinn hennar
-orðinn að fyrirmyndarmanni og
ágætum syni, sem aldrei framar
dettur í 'hug að hlusta á söng
seiðkonunnar ljótu.
Anna.
Þjótsárdalur.
Altaf finst' mér það eitthvað
upplyftandi og hressandi að koma
inn í pjórsárdal, og jafn-vel íþótt
það sé um hávetur. pað er 'þó
ekki nema svipur hjá sjón, að
'íta dalinn í fölva-blæju, dapran
útlits og í dökkri móðu. En þó
að óveðranna fans þyrpist stund-
um í dalinn og “gefi fjallli högg
á hlið” — gefi hinum ævagömlu,
.stórskornu veðurbörðu bergþursa
andlitum drjúgan löðrung, svo að
þau verða úfin og grett — altaf
er þó svipurinn sami, einhver
tignar hreinleiki og mikilfengleika
svipur, -sem vetraróveðrin eiga ó-
mögulegt með að afníá. Alt af
hvílir yfir honum einhver ró.
Hann geymir Uíka sína eigin sögu
sjálfur, sem enginn þekkir til
hlítar — byltingarsöguna miklu,
þegar hann myndaðist.
Og altaf þykir mér skemtilegt
að riíða upp eftir Gnúpverja-
ihreppi á -björtum sumardegi; líta
'heim á “bændabýlin þekku”, sem
flest standa framan undir fjalli
eða fal'legri ihæð. Finna hlýja og
góða ihugi streyma til mín frá
hverju íbýli og sjá lýsandi og
græðandi sumarljómann um-
kringja mig.
Sumir kunna að áliíta, að pjórs-
árdalur ibyrji, þegar jkemur inn
fyrir Stóranúp, en fllestir telja að
hann byrji við Gau-kshöfða. En
leiðin frá pverá er iljómandi fall-
egur inngangur í da'linn. Bærinn
Hagi stendur framan undir Haga-
fjalli, er þar mjög fallegt bæjar-
stæði og útsýni hið fegursta. Þá
er leiðin inn með Hagafjalli
skemtileg, sumslaðar eftir slétt-
um grundum að fara, voldugt
fljall annars vegar, tiilkomumikið
og -hrikalegt með ótal svipbrigði
og breytileik, en ihins vegar renn-
ur fram straumlygn stórelfa í
fallegum bugðum. Útsýnið til
austurfjallanna, Haklu og fjalla-
hringsins 'suður frá henni; er dá-
samleg sjón. Ekki þykir méi^til-
komumihna að fara hér um heM-
ur en eftir ihinni fögru Fljóts-
hlíð. pað er berara hér, en drætt-
irnir eru -skarpari.
pegar kemur inn fyrir Bringu,
sem er fyrir innan Gauksihöfða,
opnast dalurinn, þá sést Skriðu-
fell og bráðum Ásólf-sstaðir. Á
báðum bæjunum er skógur, en
víðáttu- og tilkomumeiri er Skriðu
feMs-skógur. Inn af Skriðufells-
skógi er-fjallið Dimon, mjög ein-
kennilegt fjall, með stuðlabergi að
ofan. Eg hefli heyrt, að dr. Helgi
Péturss hafi sagt, að þarna væru
tvö fjöll saman, að annað fjall
væri á hliðinni undir Dimon. Það
viildi eg að dr. Helgi Péturss
viildi skrifa., þó efeki væri nema
lítinn kafla úr þeirri byltingarsögu
Mörgum mundi þykja fróðlegt að
lesa slíkt, eins og annað er hann
skrifar.
Að austan takmarkast þjósár-
dalur af Búrfelli, Skriðufelli og
Sandfelli, er nœr upp að Gjánni.
Á móts við Gjánna að vestan eru
hinir frægu Rauðukam-bar og þar
mjtt á milli hppi í hamrariðinu
er Háif-oss, sem talinn er hæsti
foss á landinu. Mikill munur
hefir verið að sjá dalinn þegar
-hann var grasivaxinn og í bygð,
en nú sést válla nokkur gras-
blettur í honum nema í Hjálp.
Flestir þeir er koma í Gjána í
fyrsta sinn munu finna til þess
að aldrei áður -hafi þeir komið á
svona -stað. Nofekur bratti er of-
an í Gjána og verða menn að teima
hesta -sína á eftir sér, en auðvelt
væri að búa hér til greiðan veg
með litlum tilkostnaði. \
pegar niður í Gjána er komið,
finnur maður að eitthvað vin-
samlegt andar að manni jafnframt
og maður verður -snortinn af lotn-
ingu fyrir hinni einkennilegu
tilbreytingu náttúrunnar. Gras er
lítið í Gjánni, enda bíst það fljótt
upp. Fyr-sta verkið er að fara
um alla Gjána, vaða yfir kvísl-
arnar, klifra upp eski-silluna,
sem er hjá einum fossinum, skoða
bergskútana, -opið á bergþnu þar
sem vatnið hefir að líkindum
einihverntíma runnið í gegn, hylj-
ina þar sem silungar -sveima um
með flugkvikar sporðasveiflur,
Enginn vi'll verða til þess, að
veiða þessa silunga, því hann
vei-t að það er varanlegri prýði
að þeim þarna, sem þeir eru,
heldur en í maga hans. pá má
ekki gleyma að horfa ofur litla
stund á kristaltæru uppsprettu-
lindirnar, sem koma eins og lif-
andi ljósþræðir og keppast við
að komast sem allra fyrst ofan
í hylinn. -
Hjá'lp má nefna lund eyðimerk-
unnar, þvi hvergi er að sjá þar
gras í kring. Hjálp er au-stan
megin við Fossá, niður undan
-suðvestur horninu á Skiljafelli.
Áin beygist í oln'boga að vestan
og sunnán um all-störagrasspildu,
að norðanverðu skýlir há sand-
alda, sem endar vestur við ána
með stuðlabergshamri. par innaf
er Hjálparfoss, einstaklega fall-
egur fo«s þó ihann ,sé ékki -stó.r.
í miðjum -fossinum er ofurlítill
'hólmi skógi vaxinn og má ríða út
í hann frá vesturlandinu. Marg-
ar myndir eru til af Hjálparfossi
og hamrahlíðinni þar suður af.
Mjög hentugur staður er í
Hjálp fyrir sumarbústað eða
gestaskýli. BMvegur þarf að kom-
ast alla leið inn að Fossá á móts
við Hjálp. Bátur, dragferja eða
hestur þyrfti að vera til taks við
ána. Hér væri gott að dvelja
2—3 daga eða lengur. Fara fyrsta
daginn inn í Giljá, og þeir sem
vildu, að Háafossi. Annan dag-
inn fram í Búrfellshálsa. pað er
áMka vegur og inn í Gjána, um
klukkutíma ferð. í Búrfellsháls-
um er fallegt, skógur mikill og
einkennilegt; þar er og pjófafoss
og austan megin við Búrfell eru
Tröllkonuihilaup. priðja daginn
igætu menn skoðað sig um í Skriðu-
fellsskógi o. s. frv. Þeir sem
náttúraðir. eru fyrir veiðar mundu
una sér við ána, því töluverður
silungur er- í ihenni ein-kum þó
seinni part sumars, en vissara er
að fá veiðileyfi og leiðbeiningar,
hvar ihel-st sé veiðivon.
Dalbúar segja að ferðamanna-
straumurinn aukist með ári
hverju inn í pjórsárdal. Naað-
synlegt væri því, að bílvegur
'kæmist sem allra fyrst alla leið
inn að Hjálp. Á meðan að ekk*
er 'komið skýli í Hjjálp, væri ekki
frágangssök, að hafa með sér
tjald og nesti.
Fyrir þrem árum fór einn
bill alla leið inn að Ásólfsstöð-
um. Vitanlega þyrfti þessi vegur
lagfæringar og væri -gott að kom-
ast í félag við Hreppamenn með
það um ileið og þeir gera við1 veg-
inn í vor.
íHvar á vegurinn að iliggja írá
Á^ó'lfsstöðum og inn að hliðinni s
afréttargirðingunni? Um tvær
leiðir er að ræða. önnur er sú,
að fara austur yfir Sandá, mots
við Ásólfsstaði og svo upp sand-
inn austan megin við Sandá. En
gljúpur sandur er -hér í árbotn-
inum og sandurinn upp að hlið-
inu er þungur. Hin leiðin er »ð
fara upp fyrir austan Skriðufell.
Reyndar er þar nokkur bratti og
kafli sem útheimtir nokkra vinnu,
en úr því má líka hafa-öruggan
jarðveg inn að -hliði, og álít eg
!bví. að þessi leið -verði tryggari.
Frá hliðinu og austur að ánni, á
nióts við Hjálp er fljótgerður veg-
Hún heitir fullu nafni Halldóra Hermann, dóttir H. Hermann, bók-
haldara hjá Columbia Press félaginu og Magneu Pétursdóttur, Guð-
john-sen. Miss Hermann er fædd á Húsavík í Suður-Þingeyjar-
! sýslu. Fluttist ti'l Ameríku með foreldrum sínum árið 1890, þá
j barn að aldri. Mentun Siína hlaut -hún í North Dakota og út-
! skrifaðist af Grand Forks Univer-sity, með ágætis einkunn.
AS loknu námi, stundaði Miss Herman skólafeenslu um hríð
þar 'í ríkinu, en flluttist svo ásamt foreldrum sínum til Winnipeg og
hefir haft á hendi skólakenslu jafnan siðan. Siðustu þrjú árin, !hef-
i ir hún haft á hendi yfirstjórn skólans og unnið sér almennings
j hylli. —
IMiss 'Hermann er afar fjölhæf stúlka, meðal annars ágætis
I söngkona, sem kunnugt er.
: ur, því ekki iþarf annað en ryðja
; þann kaflann.
| Eg efast efeki um það, að út-
lendur ferðamannastraumur muni
að mifelu mun aukast á næstkom-
andi árum, Ef við erum eins
gerðir og aðrar þjóðir, að vilja
hæna útlenda ferðamenn að land-
inu okkar, þá verðum við að gera
eitthvað til þess að laða þá að
okkur. Við verðum að gera meira
en að kosta upp á að auglýsa
landið sem ferðamannaland í út-
löndum, við verðum líka að
“punta” -ofurlíitið upp á okkur
sjálf, láta sjást dálitinn menning-
arbrag hjá okkur — að við -höfum
eitthvað gert til þess að menn
geti með sem hægustu móti kom-
ist sem leng-st i,nn i landið, þangað
sem eitthvað er að isjá. Ekki kalla
eg því fé iilla /varið, sem til þess
er varið að glæða ástina á land*
inu sínu.
Flestir útlendir ferðamenn sem
til landsins koma, koma fyrst til
Reykjavíkur, og ef þeir ættu kost
á að geta farið með hraðferð til
Þingvalla, Geysis og Gullfosis, upp
í Þjórsárdal og austur í Fljóts-
hlíð, gætu þeir svo dválið fáa
daga á vissum stöðum, <þar sem
þá langaði til, því altaf gætu þeir
fengið ferð fram eða til baka eft-
ir því sem J>eir vildu. Eg held
að þetta væri góð auglýsing, sem
ferðamennirnir sjálfir mundu aug-
lýfea þegar þeir kæmu heim til sín.
pegar kominn er bílvegur alla
leið inn að Hjiálp og gott gesta-
iskýli þar, þyrflti ekki að óttast,
að þangað yrði ekki næg að sókn
a£ sumargestum, og mörgum
þeirra mundi þykja þægilegt að
geta dvalið þar í fáa daga.
Ólafur ísleifsson.
— Lögrétta.
Um bryggju og bátskaða
á Norðurlandi.
Um fyrri -helgi gerði aftaka
norðanbyl á Norðurland, með mik-
illi 'snjókomu og veðurhæð. V^’ð
veðrið mest á m^nudaginn og
gerði þá ýms spell á bátum Qg
bryggjum.
Á Dalvík við Eyjafjörð gerði
feiknabrim, og braut það tvær af
bryggjum þeim, sem þar eru, og
munu þær hafa gereyðilagít.
j Ennfremur -sökk þar á legunni
1 mótorbátur. Hefir það að viisu
í komið fyrir áður, að bátar hafa
siokkið þar, en þeir hafa jafnan
náð-st upp aftur, og eru því lík-
indi til, að eins verði um þenna.
Á Sauðárkróki urðu og miklar
skemdir á lyyggju. Gerði þar
þvílíkt brim, að slíkt hefir ekki
komið -þar í fjölmörg ár.
— Lögrétta 16. febr.
Frá fslendingadags-
nefndinni.
ASalfundur íslendingadagsins
var haldinn í Goodtemplarahúsinu
á Sargent Ave. síðastliðið fimtu-
dagskveld. Stýrði varaforseti frá-
farandi nefndar, hr. Halldór bygg-
ingameistari Sigurðsson f-yndi. Var
þá lesin upp fundargerð síðasta
ársfundar og samþykt í einu hljóði.
Einnig var jafnaðarreákningurinn
samþyktur athugasemdalaust. Var
því næst eftir nokkrar umræður
samþykt að halda þjóðminningar-
dags hátiðarhald hér í Winnipeg 2.
ágúst næstkomanidi.
Kosningu hlutu í íslendingadags-
nefnd til eins árs, eftirgreindir
menn:
Óláfur Bjarnason.
Hannes Pétursson.
S. B. Stefánsson.
Einar P. Jónsson.
Pétur Anderson.
Friðrik Kristjánsson.
Eirikur ísfeld.
Rögnv. Pétursson.
Sveinbjörn Arnason.
» Halldór Sigurðsson.
Thordur Johnson.
Stefán Einarsson.
Fund hélt hin nýkosna nefnd, á
skrifstofu þeirra Péturson’s bræöra
í Avenue Block á Portage Avenue.
síðastliðið mánudagskvöld, og
var þar jafnað niður störfum.
Séra Rögnv. Pétursson tilkynti, að
hann sæi sér eigi fært að starfa I
nefndinni og var því samþykt í einu
hljóði að skora á Alb. C. Johnson
að taka hans sæti. Fór þá fram
kosning embættismanna:
Hannes Pétursson, forseti,
Th. Johnson, vara-forseti,
Albert Johnson, skrifari,
Stefán Einarsson, vara-Iikrifari.
Pétur Anderson, féhirðir.
Dagskrárnefnd:
Hannes Pétursson.
Einar Pi Jónsson,
Sveinbjörn Árnason.
f þróttanefnd:
S. B. Stefánsson.
Halldór Sigurðsson,
Friðrik Kristján^son.
Auglýsínganefnd:
Stefán Einarsson, , .
Albert C. Johnson.
Ólafur Bjarnason.
Garðnefnd:
- Th. Johnson,
Pétur Anderspn,
Eiríkur ísfeld.
Að þessu loknu samþykti nefnd-
in í eínu hljóði, samkvæmt uppá-
stungu Hannesar Péturssonar, að
bjóða Jóni J. Bildfell að eiga sæti í
nefndinni með fullum réttindurti
kjörinna * nendarmanna. Næsti
fundur ákveðinn hinn 14. þ.m.