Lögberg - 03.05.1923, Side 3

LÖGBEKG, FIMTUDAGINN
3. MAÍ 1923.
Bls. 3
' ■—ít................
SSSSS8SSSSS2353SS5ÍS3S888SSS8SSS8S3SS88SS8388SSÍSS2S
Sérstök deild í blaðinu
S?SS2SSSSSSS2S2SSSSSS82S28SSSSSS8SSSSSSSSS2S2S2S2g22
SOLSKIN
Litli Siggi og gamli Topsy.
pað er reyndar
engin nýungar saga
hvað hundar sýna
mönnum oft mikla
trygð. Maður sér
þetta með berum
augum dag eftir dag
og ár eftir ár. pó er
eins og manni komi
oft til hugar að
skepnurnar eða
hundamir eins og
við köllum fþað, geri
miklum og fluggáf-
uðum, mentuðum
mönnuhi mikla mink
un með sinni takmarkalusu ug óslítandi trygð.
Litli Siggi okkar fór oft hálf illa með gömlu
Topsy, hann keyrði á henni í sleða sínum og s^und-
um þegar snjór var djúpur fór alt í kaf svo oft sást
ekki á neitt af hvorugu, en samt reyndi harn að
halda áfram þótt það sýndist ómögulegt og þegar
illa gekk þá hristi hann gömlu Topsy og hún reyndj
aftur og aftur alt sem hún gat þótt færið væri ekki
sem bezt. Og þegar fór að vora og snjólaust var
orðið fyrir laungu og blómin jafnvel sprungin út,
þá fór nú að lakast sleðafærið, en samt sáust þa»u
,bæði oft til samans með gamla sleðan og af og til
alt sumarið út. Gamla Topsy bar þetta og margt
þessu líkt með yfirtaks þolinmæði og stillingu og
þegar Jitli Siggi kom út á morgnana þá kom hún
æfinlega til hans og þau stautuðu hlið við hlið eins
og elskendur sem ekki gátu aðskilist.
— Auðvitað yrði of langt mál að reyna \ð
rekja öll þau atvik sem gerðust þeirra á milli, því
það skiftir mörgum árum, að Topsy hélt iþessa-i
fölskvalausu trygð við barnið frá því fyrst að hann
fór að staulast úti, hann hélt sér í Topsy og þegar
hann datt þá stansaði hún og svona gekk það ár
eftir ár að hún, fylgdist með honum, hvert sem
hann fór og yfirgaf hann ekki fyr en hann var
kominn inn í hús og þá beið hún við dyrnar þang-
að til hann koní út aftur þótt það yrði ekki fyr en
næsta morgun.
En það var eitt atvik, sem eg vildi mega' geti
hér um, því fylgir líka mynd af þeim báðum, sem
svo greinilega sýnir og sannar alla söguna eins og
hún var. • ,
pað gerðist fyrir 3 árum síðan að hausti til,
það var verið að þreskja hjá okkur og vélin bilaði
dálítið og varð hlé á vinnu. Við notuðum því
stundina til að skreppa til Sinclair, sem var að eins
spölkorn, til þess að sækja ýmislegt sem vantaði
til búsins, en skildum Sigga litla eftir heima, því
við vorum að flýta okkur, en hann tók fljótt eftir
því að bifreiðin var tekin út og fór því að gráta,
en systir hans gerði alt, sem hún gat, til þess að
hugga hann, hún klæddi hann í stórar strigabuxur,
sem hann oft fór í þegar hann lézt vera stór mað-
ur, en nú dugði þetta ekki. Gamla Topsy tók vel
og rækilega eftir þessu ölíu, enda var hún þar rétt
hjá að vanda og þegar hún sá hvað þetta gekk alt
illa, þá leggur hún á stað að útihúsi, undir því átti
hún dálítin hvolp, sem hún geymdi vandlega og
enginn hafði fengið þann heiður að líta augum auk
heldur að snerta hann, en nú tekur hún hann og
jfer með hann í
Ikjaftinum þangað
sem litli Siggi sit-
ur í stóru buxun-
um grátiidi og
hún leggur hann í
kjöltu Sigga cg svo
sest hún sjálf þar
rétt hjá og hyggur
að öllu með mesta
ánægjusvip á þá
báða eias og henni
þætti jafn vænt um
bæði *3ssi “börn”
petta dugði, nú
hætti Siggi að
gráta og þau sátu þama öll í sátt við alt. Systir
Sigga bljóp þá inn í hús full af undrun og sótti
myndavél og tók þá þessa mynd, sem hér ci sýnd
af þeim. — pað sér hver maður hvað Tops/ er
þarna ánægð með sjálfa sig, hún er þaraa full af
gleði og ánægju yfir því að hafa getað afkastað
þessu mikla kærleiksverki og það er eins og hún
hafi fylst af frið og fögnuði yfir þessu. — Og eftir
dálítinn tíma þegar Siggi var nú búinn að leika
sér með litla hvolpinn var aftur tekinn önnur mynd
af honum til að sýna mismuninn á andliti hans eft-
ir að gamla Topsy var búin að hugga hann .
En nú endar sagan, því Siggi litli fór í burtu
í vetur snemma og þá var gamla Topsy oft óróleg
og leitaði oft víða úti að honum og þegar líða fór á
veturinn fói* hún að verða mögur og alt var gert
til að halda henni við en ekkert dugði og það smá
dró af henni þar til hún mætti hinum alkunna og
mikla dauða 28. marz 1923, og var það mikill harm-
ur í sannleika öllum sem hana þektu.
pað mætti skrifa um þenna hund langa rit-
gerð og mörg af þeim atvikum eru mjög merkileg,
sem hún sýndi svo mikið og skýrt vit. Ástæðan að
eg tók Iþetta atvik helzt fyrir var það að því fylgdi
“myndin”, annars hefði sumt annað verið rétt eins
got tog undravert — og að hundarnir geti gefið
oss mönnunum svona mikið og fagurt eftirdæmi.
A. Johnson, Sinclair.
Dæmdu ekki skýið er skygði á sól,
í skugga síns lögmáls það birtuna fól.
Er feiykir því aftur hinn frelsandi blær
þú fyrst getur metið hvað sólin er sk*r.
Áhrif leiksins.
Nú var prestur farinn góðan spöl á undan.
pví við samtal þeirra mæðgna hafði dregið í sund-
ur með þeim — en nú er prestur farinn fram hjá
vegamótum og stefnir þann veg er að búgarði hr.
Kerúlfs liggur, en eftir litla stund1 snýr hann hesti
sínum út af veginum og sveigir hann í hring og
keyrir aftur til baka, þar til að hann mætir þeim
mæðgum og fær hest sinn til að stansa og slíkt
hið sama gjöra þær mæðgur. „Eg er barn gleð-
innar”, byrjar prestur^að tala “og datt mér í hug
að heilsa upp á hr Kerúlf, til að gleyma mótlæti
dagsins, en við nánari umhugsun sannfærðíst eg
um að nú mætti eg ekki eyða dagsins stundum, sem
eftir eru frá heimilinu, því að sunnudagur er að
morgni og fyrirhugað var að eg héldi ræðu í kirkj-
unni, og verð eg því að búa mig á annan hátt en eg
bjó mig í morgun fyrir leikinn. Eg vona að mér
veitist sú ánægja að sjá ykkur við messug]örð?”
“Eg tel það víst að við verðum þai stödi, svar-
aði frú Kerúlf. Maðurinn minn lætur sjallan hiá-
líða að fara í kirkju. pegar messað er er í kirkju
safnaðarins, sem við tilheyrum.”
Hestur prests var annars hugar en að standa
kyr og sinna um nauðsynleg málefni þótt viðkom-
andi væri þresti og kirkju. Hann var ungur og
fjörmikill og gerði því ýmsar tilraunir til þess að
fá lausan tauminn, krafsaði mölina af brautinni,
vissi að nýju skórnir sem hann fékk daginn áður
gætu staðist þó hann krafsaðí smágrjót heldur en
hafast ekkert að.
Prestur lyfti hattinum og kvaddi þær mæðg’r.
Slaknaði því á taumhaldinu og fahn sá brúni of-
látungur að nú var tíminn hentugur til að ná frús
inu, tók því á rás fyr en prestur var búinn að na
réttum tökum á taumunum. Prestur er hafði
stansað hest sinn utan við brautina, þurfti fyrst að
láta þær mæðgur fara nokkur fet áfram til að kerra
hans snerti ekki þeirra. Brúnn sem þótti sér
irjiisboðið með[ því, að standa líkur gömlum1 uxa í
batejuitar hallanum, hafði auga á brautinni, og reif
sig þangað, er prestur gaf taumhaldið eftir. Díana
gaf sínum hesti einnig lausan taum, en þó of seint,
toppur á kerru prests náði í topp á kerru þeirra
mæðga, áreksturinn varð æði snarpur og báðir hest-
arair ærðust fyrir átökin og báðir topparnir svift-
ust í sundur. Hestur prests hélt brautinni með
viltum ákafa og veittist presti erfitt að koma
nokkri stjórn að, sem mátti duga til að stilla hann.
þrátt fyrir hræðsluna hélt hesturinn veginum
heim og varð viðráðanlegur eftir að nokkrr heima-
menn komu til hjálpar og gátu náð hinni óálitlegu
kerru frá, sem lítið var eftir annað en hjólin og
sköflin. Prestur var ómeiddur en höndur hans
blóðlitaðar af sárum undan taumunum, og varð
hann að ganga með höndur í umbúðum í nokkra
daga.
Frá þeim mæðgum er það að segja, að hestur
þeirra varð óviðráðanlegur eftir áreksturinn, hann
hentist út af brautinni, og við það féll frú Kerúlf
út úr kerrunni, án þess þó að skaðast að mun.
Díana hafði góða krafta og vön taumhaldi og
fékk nú hestinn til að snúa á brautina, en fá hann
stansaðan var ógjörningur. Hann stökk hræddur á
kvað sem varð á vegi. Brú var yfir lækjar farveg
framundan og Mtil hæð hinu meigin er vegurinn lá
upp eftir. þegar þar að kom, biluðu aktýin og hest-
urinn varð laus við kerruna, en Dáana, sem enn hélt
þéttum tökum í hinar hörðu ólar, hentist fram úr
kerrunni ofan á harðan götubakkan er borin var
smágrjóti. Fótur hennar hinn vinstri, var þegar
máttlaus og hún sé þegar í yfirlið.
Nú er segja frá Geir. Hann ekur beinan
veg heimleiðis eftir að hann skildi við frænda sinn
undir umsjón tveggja lækna, er hann svo skipaði,
að láta ekkert ógert það sem honum gæti orðið að
góðum notum, og fljótum bata, þeir fengju sín
störf endurgoldin.
Geir var nú marg-hugsandi um viðburði dags
ins og lét því hest sinn fara hægan gang, því ekki
yrði lengi keyrt heim, og verkin væri hann ekki
lengi að gera, því út á engjar ætlaði hann ekki í dag.
Ekkert er sem rekur mig til að vinna mikið í dag.
Skildi þá prestur og Díana hafa átt tal saman á eft-
ir, hugsaði Geir. Frægð kappans var engin sigur-
för í dag. — Díana elskar hann sjáanlega_hún er
enn ung og skilur ekki köllun: lífsins til hlítar, en
hún er drottning þessarar bygðar — hennar líkar
eru ekki á hverju heimili.
Geir vaknar upp frá hugsunum sínum við það
að hestur hans kerrir upp höfuðið og eyrun standa
kvöss upp í loftið, og hann lætur sem hræðsla hafi
gripið hann.
“Hvað er nú að þér væni klárinn minn, er nokk-
uð að — eigum við máske að hraða okkur meir?”
“Ó, þetta sérðu — rykið af veginum þyrlað upp
sem hafi orðið sprenging þarna suðvestur; má vera
að einhver hafi þar kappreið heim frá boltaleiknum.
Nei, þarna hleypur hestur vestur veginn og helzt
lítur út fyrir að hann sé fældur”.
Hann heldur í stefnu til búgarðs herra Ker-
úlfs og þær mæðgur skildu nú hafa mist hestinn
frá sér. Við skulum sjá. Herðir nú Geir á hest-
inum og var nú öllum smávægilegum þankabrotum
þeytti á burt.
WINÁTTA MILLI HUNDS OG HESTS.
Prófessor Schutzenberger hefur ritað eftir-
fylgjandi sögu í frakneskt rit eitt; hún er sönnun
fyrir hyggindum hjá dýrum.
Maður nokkur átti matj urtagafð; í garðinum
stóð karfa með gulrófum í, og tók hann eftir því,
að farið var að hverfa úr körfunni. Hann sagði um-
sjónarmanni garðsins frá þessu, en umsjónarmað-
urinn skildi eigi í hvernig þessu veik við og lofaði
Fyrir börn og unglinga
að gæta betur að. Eftir litla stund, sá hann að
hundur nokkur gekk að körfunni, tók eina gulrófu
og bar hana inn í hesthús. petta þótti honum kyn-
legt, því að hundar eta eigi gulrófur. Kom það þá
í ljós, að vinátta mikill var milli hundsins og hests
sem var í hesthúsinu; hundurinn lá þar á nóttunni.
Seppi færði hestinum stolnu rófuna með ýmsum
vinalátum og tók hesturinn feginsamlega við henni;
ekki sást það, að hann iðraðist gjörða sinna. Um-
sjónarmaðurinn ætlaði að berja hundinn en hús-
bóndinn bannaði honum það, og bað hann að halda á-
fram að líta eftir hundinum. En svo fór að lokum
að allar gulrófuraar hurfu úr körfunni.
pað leit svo út, sem að hundinum væri sérstak-
lega vel við þennan eina hest, því að hinir hestarn-
ir, sem voru í sama húsinu, fengu ekkert af gul-
rófunum.
Vor-vökudraumur.
Nú hvarflar klökkur hugur minn
heim, þar sem fyrrum ungur dvaldi,
með Ijóðahörpu lækinn finn
þar lék eg mér og skeljar taldi.
Svæfir þar fögur fjallablóm
fossinn með sínum dimma róm.
Aldan sér veltir brjóstabreið
boðana yfir upp að sandi,
sogast til baka langa leið
með logagyltu froðubandi.
Eftir hún skilur ölduhljóm,
andvarinn grætur hásum róm.
Vaknar í huga sárust sorg,
saknaðarstunu hafið vekur;
ómar og hljómar bergsins borg
brimgnýr í fjarska undir tekur.
Sólroði glæstur gyllir ský
guðdómlegt vorið fagnar því. _
16. apr. 1923 A. E. fsfeld.
Nokkur smákvæði
Eftir
Árna óreiðu.
Eg.
l.
Eg veit ei, hvert minn vegur vegur liggur,
eg veit ei, hvert mín stefna spor;
aldrei glaður, aldrei hryggur, — —
æfin hvorugt: haust né vor.
/Mig fáir víst að fuHu skilja,
og flestum mun eg draumur einn;
eg hlæ með öðrum, ef þeir vilja,
en aldrei græt eg fyrir neinn.
Og samleið við mig engir eiga ,
því allir ganga merktan veg,
gleðja sig við gull og veigar
og gráta, — nema að eins eg.
n.
Eg er frí, eg er frjáls,
engan fjötur um háls
eða viðjur á vilja eg ber.
Ekkert mér vamar máls,
milli skerja og áls
hvergi vegurinn varðaður er.
Eg hef kveðið, eg kvéð
til að kyrra mitt geð,
til að sefa mitt síkvika blóð.
pegar huga var heitt,
þegar höndin var þreytt,
þá helzt söng eg mín síungu Ijóð.
m.
Eg er augnabliksins bam,
bráðurl til að gleyma og vilja;
mitt í sorgum gleðigjarn,
gæti lítt minn hug að dyljá.
— Eg er brot af beinum Mnum;
vorsins blóm um vetrarhjam
vaxið geta í huga mínum.
Lát ei böl þig bíta á.
Lát ei böl þig bíta á,
bros yfir ýfing sára.
Gleð ei heim með geislum frá
gulli þinna tára.
Veröld engin vinahót
veit frá hjartarótum; —
kuldahlátri kasta mót
hvössum álitsspjótum.
Vona stýra völtum knör
vits með duldu þreki,
eld 1 hjarta, ís á vör,
æðst er lífsins speki!
Professional Cards
S M Æ L K I.
an
Landi. Eir
til Noregs.
Drengnum þótti förin
sjónir. En eitt leiddist honum þó. Allir me
urðu á vegi þeirra töluðu norsku, en í henni
hann ekki nokkurt orð.
Einhverju sinni voru þau mæðginin á
úti við. pá bar svo við, að hundur gó þar í
inni. Drengurinn verður mjög glaður við, sn
að mömmu sinni og segir: “Nei, mamma, hi
inn kann íslenzku!”
DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kcnnedy Sts. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 Heimili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnipeg, Manitoba

DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDICAL ARTS BIiDG. Cor. Grahani and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 ! Heimili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winntpeg, Manitoba 1

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 ViBtalstmi: 11—12 og 1—5.30 Hehnili: 723 Alverstone St. Wlnnipeg, Manitoba

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. — Cor. Graliam and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdöma.—Er aC hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsími: A-3521. HeimUi: 627 McMillan Ave. Tals. F-2691

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Building Cor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og aðra lungnasjúkdöma. Er aS tinna á skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 21—4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tal- i slmi: B-3158.

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérataklega kvenna eg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. S til 5 e. h. Talsími A 4927 Heimili 806 Vlcter 8*r. Siml A 8180.

DR. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7,30 — 8(30 e. h. Heimiii Suite 4 Marie Apts, Alverstone St. Sími: A2737. Res N8885

DR. J. OLSON 1 Tannlæknir . 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. | Talaími A 8521 Heimili: Tals. Sh.S217

J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. TaLsími: A-8889
Vér leggjum sérstaka álierzlu á að selja meðul eftir forskriftum lækna. Hin beztu lyf, sem hægt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér komið með forskrllftum til vor megið þjer vera viss um að fá rétt það sem lækn- irinn tekur tll. COLCLEUGH & CO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftlngaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483 og pantiC meCöl y8ar hjá oss. — Sendum Pantanir samstundis. Vér afgrei8um forskriftir me8 sam- vizkusemt og vörugæ8i eru öyggj- andi, enda höfum vér margra ára lærdömsrika reynslu a8 baki. — ® Allar tegundir lyfja, vindlar, is- T< rjðmi, sætindi, ritföng, tóbak o. fl. w McBURNEY’S Drug Store Cor Arlington og Notre Dame Ave

J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310

r Giftinga og i 1 / i Jarðarfara- ^ með litlum fyrirvara Birchblómsali r 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RHsHG 3
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Rooni 811 .McArthmr
Building, Portago Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6840
W. J. UPíDAXj, j. h. ijndal
B. STEPANSSON
Islenzkir lögfReStiigar
3 Home Inveetment Bullding
468 Main Street. Tals.: A 4966
• andl tlmum:
ndar: annan hvern mitvikudi
Riverton: B'yrsta flmtudag.
Gimliá Fyrsta mifivlkudac
Plney: þrlBja föstudag
i hverjum m&nu8i.
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ghambers
Talsími: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðíngur
ir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phon«: Garry M14
JenkinsShoeCo.
•89 Notre Dame
Avenue
A. S. Bardal
64S Sherbroöke 8t.
S.Iur lfkkistur og annast um útisrir.
AUur útbúnaður ai bezti. Enafram-
ur selur hann alskonar minnisvasOa
og Iegsteina.
Skrlf.t. taisiiMj N M66
Helmllls ttMml N 666T
PRENTUN
komið með prentun yðar til
Vér geymum reiðhjól yfir
veturinn og gerum þau eins
og ný ef þess er óskað. Allar
tegundir af skautum búnar
EMPIRE CYCLE CO.
641 Notre Dame Ave.
Kkrifstofa:
HeimiU: ....
.... N-6225
.... A-T996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
Lö GTAKBMAÐUR
Hdmlltatsls.: St. Jo
KkrVfstof u-TWa: Al
BkiHMote 26»
Verkstofu Tals.: Heinta Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagiisáliöld, svo sem
straujárn víra. allar tegundlr af
Klösum og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
“DUBOIS” LIMITED.
Vi8 lltum, hreinsum og krullum
fjaBrir. — Föt af öllum ger8um
hreinsuC og litut5.— Gluggablæj-
ur, Gólfteppi, Rúmteppi hreins-
uS efitir nýjustu tízku.
Pöntunum utan af landi sjer-
stakur gaumur gefinn.
TalS. A-3763 276 Hargrave St.
B. J. LINDAl., eigandl