Lögberg - 23.08.1923, Síða 1

Lögberg - 23.08.1923, Síða 1
Það er til myndasmiður í borginni W. W. ROBSON AthugiíS nýja staBinn. KENNEDÍjBLDG. 317 Portage Are. Mót Eáton öabef q. SPEIRS-PARNELL BAKÍNG CO. ábyrgjast yður fulla vigt, beztu vörur fyr- ir lœgsta verð sem verið getur. REYNIÐ ÞAÐI TALSIMI: N6617 - WINNIPEG 35. ARGANGUR WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 23. AGÚST 1923 NÚMER 33 t. Helztu Viðburðir Síðustu Viku. Canada íbúatala böfuðborgarinnar í Canada, Ottawa, er í ár 156,323 i eða rúmum 5000 hærri en í fyrra. Akuryrkju sérfræðingur Mani-, toba stjórnarinnar, áætlar að i hveiti uppskera í Rauðárdalnum muni a ðþessu sinni jafna sig upp •með fimtán mæla af ekrunni. Sex manneskjur voru teknar fastar í Norður-IWinnipeg um miðja fyrri viku og sakaðir um að selja ópíum og önnur skað- semdarlyf. bankafargan þetta hið síðasta muni hafa í för með sér. Meðal annars lætur blaðið Manitoba Free Press þess getið, að af þessu muni að minsta kosti leiða það, að stofnun hveitisölunefndar í ár, 'muni farast fyrir, með því félög hinna sameinuðu bænda hefðu haft meginið af viðskiftasam- böndum sínum við banka þenna, en nú væri orðið of áliðið sumars til þess að leita fyrir sér annar- staðar, að því er snerti starfsfé til hinna fyrirhuguðu kornsölu samtaka. — Fu'llnaðarskýrslur um hag téðs banka, hefir enn eigi gerð verið heyrinkunn. Tveir starfsmenn strætisvagna- félagsins í Winnipeg, voru nýlega fundnir sekir um stúld á farseðl- um og dæmdir í tíu daga fangedsi Dómarinn kvaðst þeirrar skoðun- ar, að þyngsta refsingin lægi í at- vinnumissi manna þessara.. Col. Cooper, yfirumsjónarmað- ur við Stony Mountain í Manitoba, hefir fengið veitingu fyrir sams- konar sýslan að New iWestminsf- er, B. C. Eftirmaður hans við Stony {Mountain hefir verið skip- aður William Meighen, bróður Arthur Meighens fyrrum stjórn- arformanns í Canada- Sarah Cook, dóttir Mr. og Mrs. C. W. Cook í ÍMontreal, er nýtrú- lofuð jarlinum af Haddington. Mælt er að Alexander McLeod, lögmaður frá Morden, Man-, muni hljóta héraðsdómara em- bætti það í fylkinu, er losnaði ný- verið við fráfatl Petersons dóm- ara. Arnold Dann organisti við Grace kirkjuna hér í borginni og einn af lærðustu söngfræðingum hér um slóðir, er lagður af stað til Califorr.ia og hygst að setjast þar að fyrir fult og alt. Allir ráðgjafar Fergulsson's stjórnarinnar í Ontario, hafa ver- ið endurkosnir gagnsóknarlaust. Sameinuðu bændafélögin í Al- berta, hafa kjörið eftirgreinda menn til þess að veita forstöðu í ár hinum nýju kornsölusamtök- uvn: H. W- Wood, Calgary, W. J. Jackman, Bremner, Stephen Lunn, Pincher Creek; Col. C. W. Robinson, Munson; Lew Hutchin- son, Duhamel; C. C- Jensen, Ma- grath; og Hans Lausen, Carsr land. Fullyrt er að Hon. ^laharg, fyrrum landbúnaðar ráðgjafi Martin stjórnarinnar í Saskatche- wan, muni verða forseti hinnar nýju kornsölunefndar þess fylkis. Hinn 19. þ" m. brann ti'l kaldra kola, Wawa hótelið að Muskoka, Ontario. Níu manneskjur létu' líf sitt í eldsvoðanum! en 25 hlutu meiri og minni meiðsli. Saskatoon fregnir hinn 19. þ. m , telja uppskeruskermdir af völd- um ryðs í Norður-Saskatchewan ótrúlega litlar, þegar tekið er tii- lit til hinnar óhagstæðu veðráttu síðustu vikurnar. Er fuílyrt að uppskera verði þar víðasthvar i góðu meðallagi. Landstjórinn í Canada, lávarð- ur Byng of Vimy, hefir ákveðið að dvelja í Quebec fylki allan septembör mánuð næstkomandi, ásamt frú sinni og föruneyti. Sir Alexander LaCoste, fyrrum háyfirdómari í Quibec, liggur fyrir dauðans dyrum. Hefir hann um 'langan aldur þótt einn af mætustu mönnum þess fylkis. Hann er nú rúmra 82 ára að aldri- Þrír menn voru nýlega teknir fastir í Montreal og grunaðir um að hafa verið viðriðnir banka- ránið mikla í Toronto. Eigi hafa nöfn þessara manna enn verið .gerð heyrinkunn. Áköf haglhríð geysaði nýlega um Brownley, Eyebrow, Indian Head og Broadview héruðin í Saskatchewan fylkinu og gerði þar uppskeruspell, sem metin er á hálf amiljón dala. Látinn er í Vancouver, B. C., llsrael I. 'Rubentowerty, fertugur að aldri, fyrsti maðurinn í því fýiki, er hlaut Rhodes verðlaunin. Hann var nafnkunnur lögmaður. Fregnir frá Sudbury, hinn 15. þ. m., telja vinnufólkseklu i norðurhluta þess fylkis svo til- finnanlega, að til reglu'legra vandræða horfi. Þær breytingar hefir stjórnar- formaður sambandpistjórnarinnar gert á ráðuneyti sínu að Hon- James' A. Robb, fyrrum viðskifta ráðgjafi, hefir tekist á hendur forstöðu innflutningsmáladeild- arinnar. Hon T. A. Low, hefir venð gerður að viðskiftaráðgjafa, en Hon E. M. MacDonald að her- málaráðgjjafaj Tveir hinir síðarnefndu verða að sækja um endurkosningu hvor í sínu kjör- dæmi, með því að þeir höfðu átt sæti í stjórninni án þess, að hafa a hendi ákveðin embætti. LaugardagsMöðin hinn 18. þ. m. fluttu þær fregnir að Home bankinn í Canadá væri ihættur viðskiftum sökum fjárskorts. vað mikið tap af þessu kann að hljótast, er eigi unt að spá nokkru Um að sinni- Viðskiftatruflun allvíðtæka, rná þó búast við að íbúatala Calgary borgar er nú 77,827, samkvæmt síðustu mann- talsskýrslum. Árið 1884 áttu segi og skrifa fimm hundruð sál- ir aðsetur á þessum fræga stað A’.bertafylkis. Sir. William Meredith, háyfir- dómari Ontario fylkis, liggur hættulega veikur á Royal Vic- toria sjúkrahúsinu í Montreal- Bandaríkin. Fyrrum neðri málstofu þing- maður, C. Bascom Slemp frá Vlr- gina, hefir verið skipaður einka- ritari hins nýja forseta Calvins Coolidge. Bifreiðaverksmiðja Henry Fords í Detroit, Michigan, hefir nú stofnað nýja auglýsingadeild, ætlar sér framvegis að útbýta sjálf auglýsingum njilli hinna ýmsu blaða og tímarita víðsvegar um heim. Næsta ár ætlar Mr. Ford, að verja 7 miljónuvn dala í auglýsingar. 90 námamenn iétu líf sitt ný- lega í námum Kemmerer kolafé- lagsins að Wyoming. Sprenging í námunum orsakaði þetta voða- legá slys- Bænarskrám rignir daglega inn til Calvin Cöolidge Bandarikja forseta, um að kveðja til auka- þings hið bráðasta. Berast þær mest megnis frá bændum, er telja landbúnaðinn kominn í það vandræðahorf, að til stór- slysa geti leitt, néma því að eins að þing og stjórn skerist í leik- inn tafahlaust. Mælt er að for- seti telji aukaþingskröfur á litl- um rökum bygðar. Ellert H. Gary, dómari og for- seti American Iron and Steel fé- lagsskaparins mikla, hefir lýst yfir því, að tólf stunda vinnu- tími á dag í verksmiðjum þessum, sé nú afnu’minn. Landbúnaðarráðuneyti Banda- rikjanna, áætlar að kornuppskera í ár, verði 28,000,000' mæla minni en í fyrra. Yms verkamannafélög í Banda ríkjunum, hafa þegar talið sig mótfal'lin framboði senators Osc-| ars W- Underwood til forseta- j tignar. Telja hann ávalt hafa j verið óvinveittan málefnum j verkalýðsins. Bretland. Vegleg guðsþjónusta til minn- ingar um Warren G Harding, hinn nýlátna forseta Bandarikjanna var haldin í Westminster Abbey. Var konungsfjölskyldan brezka þar viðstödd ásamt öðru stór- menni. Blaðið Westminster Gazette te'Iur það liggja í loftinu, að Col. Harvey sendiherra Bandaríkj- anna í Lundúnum, muni verða 'kvaddur heim innan skamms- pyk- ist hafa gilda ástæðu til að halda, að Calvin Coolidge forseta og sendiherranum muni greina all- mjög á um utanríkismálin, þótt þeir teljist að vísu báðir til sama stjúrnmálaflokksins. Fullsannað þykir nú, að Sir Reginald iMcKenna, muni hafa neitað Baldwin yfirráðgjafa um að takast á hendur fjármálaráð- gjafaembættið. Lady Rachel Cavendish, dóttir hertogans af Devonshire, fyrrum landstjóra í Canada, er nýlega gift Hon. James Stewart, syni jarlsins af Moray. Eammon de Valera, foringi lýðveldisflokksins írska, var ný- lega tekinn fastur, þar sem hann var að f.lytja ræðu í kjördæmi sínu, og hneptur í varðhald. Var þetta gert samkvæmt fyrirskipun stjórnar hins óháða írs'ka ríkis — Ires Free State. Misjafnlega mæl- ist tiltæki þetta fyrir og hyggja ýmsir að stjórnin muni fremur veikjast við það í kosningunum en 'hitt- Hundruð manna þyrptust utan um de Valera þar sem hann var handsamaður og vottuðu Tton- um höllustu. Útnefningar til írska þingsins, fóru fram hinn 18. þ. m. Alls skal kjósa eitt hundrað fimtíu og þrjá þingmenn. Hafa lýðveldis- sinnar 84 þingmannsefni en Istjórnarflokkurinn nokkra fleiri, en kosningaleiðtogar hennar æsktu eftir. Búist er við að kosningarimman verði hin snarp- asta, því góðum mönnum er á að skipa úr hvorum flokki um sig. prjú þingmanna efni fyrir Trini- ty College hlutu kosningu gagn- sóknarlaust, sem sé þeir Sir Jam- es Craig, og háskólakennararnir A'lton og Thrift. Frá íslandi. fEftir íslendingi 13. til 27. júlíj Nýlega er látinn á sjúkrahús- inu á Sauðárkrók Sigtryggur Jó- hannsson skipstjóri frá Ósi. Mesti dugnaðar og sæmdarmaður. Sömu- leiðis er látin Pálina Bjarnadóttir, kona Antons Ásgrímssonar. Vel látin og myndarleg kona. Milli útvegsmanna og háseta er I enn á ný risin uþp kaupdeila fyrir sildarveiðatimann. Telja útvegs- menn sig eigi geta goldið nema 225 kr. á mánuði og 5 aura premiu af hverju máli, en hásetar krefjast hærri premiu. Hefir enn eigi náðst samkomulag um þetta. Hygging á brúnum yfir Eyja- fjarðará er í bráðina lokið eftir simskeyti frá stjórnarráðinu. Eng- ir peningar eru til verksins. Vér fundum sænska verkfræðinginn nú að máli og tjáöi hann oss, að hald- ið mundi verða áfram með sjálfar brýrnar síðar meir, en vegarspott- arnir milli brúnna myndu eigi verða lagðir. Taldi verkfr. þetta læint tap fyrir landið alt að 20 þús. kr. Auk þess sem notkun brúarinnar myndi seinka að miklum mun. — Geir Zoega landsverkfræðingur er farinn til Reykjavíkud til að ráða fram úr málinu með landstj'órn- inni. Er vonandi að byggingu brú- arinnar verði haldið áfram, þvi að mikið liggur við fyrir bæinn og umhverfið. Síldveiðaskipin héðan eru nú far- in á veiðar og hafa sum þeirra þegar fengið ágætan afla, t.d. mun Noreg hafa veitt um qoo tunnur og Stella og Sjöstjarnan á sjöunda hundrað hvor, og mörg skipanna um 200 tunnur. Bólu-Hjálmar Guðir mildu gefa eitt sinn vildu, göfgri þjóð, er komin var frá Óðni, andans snilling, er hún mætti hylla, efldan þori, spámann goðum borinn. Gæddu’ hann listagáfu á stigi fyrsta, glöggum skilning, dirfsku’ og föstum vilja, andagift og öllu’, er huga lyftir, orðsnild, speki, trú og sálarþreki. Eyr en brottu færi, sjálfur drottinn fékk honum staf, með list, er á var grafið lífsins raka rúnamálið spaka, — ragnaspjall, er eld af himni kallar. Bauð. hann skyldi’ i brögum yrkis snildar brýna þjóð og fylla hetjumóði; óðs á strengi leika hátt og lengi, lif og þrek í dofnu brjósti vekja. Þannig gerður þreki lífs til ferðar þá var andi skálds frá guðalandi, ofan sendur alföðurs af hendi íslands til, — en þá var sortabylur, áf því viltist, illum vættum hyltur, og syo varð að dvelja’ á svalabarði, búa i breysi, beiska nægtaléysið bryðja glerhart, róa i sultarveri. 1 fonum ristu rúnir nornir bvrstar, ramma galdur fólst þar kotungsaldar. Enginn snildaranda þekti og skildi, ólögfæddan, smán og örbirgð klæddan- Gremi fyltist, gróður lífs þá spiltist. Grönin fríð €i vex í kræklingshlíðum. Örninn svifhár ekki getur þrifist áts við garg og klið i fuglabjargi. Þannig fór um þjóðar skáldið stóra, ])rátt fyrir taldar gjafir himinvalda. Sá, er hátt með herrum setjast átti, hlaut sem rytja’ á lægsta bekk að sitja. Vitur goðinn vera fótum troðinn, víkings makinn eymda lyddum hrakinn. Fvrst ei betur guðum tekist getur, glópska’ er að lá þó mönnum yfirsjáist. Þó hinn snjalli’ á þjóðar fótastalli, þræls i flikum næstum yrði að sníkja sultarnæring, sem að rakki væri, — svíðitigslund er naunt á launum stundum,- alt var hans fegra innra og rikmannlegra, andleg full þar skinu’ úr himingulli, þar, sem teigað þjóð fékk dýrar veigar, |ió að ærið beiskar stundum væri. Aflmeiri tónum enginn náði’ á Fróni, öll voru lögin traust og hörpuslögin, ýmist þung og ógna krafti þrúngin, eða hvell, sem lúður skært er gellur. Föst voru rökin, fimleg hugartökin, flugu neistar út frá skapi geystu, bragmæring, sem bjartur léki kringum blossi, er svall í hverju stuðlafalli. Bylgjur vinda’, er brotna’ á fjalla tindum, blásturshvalur steypist ofan í dalinn, æðir í hringum, húsin sveiflast kringum, hrifsar í þekju, veggnum löðrung vekur, sogar upp mold úr fleiðrum naktrar foldar, fast upp slítur grasið, kvistinn brýtur, veltir möl á melum eins og völum, mokar af hólum sandi niður í skjólin. Þannig braust fram hetju andi hraustur, hristi og skók hann lýð af deyfðarmóki. Orðir. smellin af hans vörum féllu eins og þétt, er lauf á greinum spretta, eða skygndum eðalsteinum rigndi örvaskot með þúsund geislabrota. Alvara—og gaman, alt var rekið sarnan, afl og styrk ei brast hinn mikilvirka. Reiði brýndur, rosabaugum krýndur regns við tjald er birtist skruggttvaldur, áfrarn brýst og leifturssprota lýstur lofts á hvelfing, svo að jörðin skelfur. Drynur hátt og djúpt í stormagáttum, dimt nteð brak, er fjöllin endurtaka. Óttablandin álút dýrin standa, ekki þora’ að færa sig úr sporum, Þannig stundum þrumar skáldsins druna þungum hreinti, sem frá undirheimum, bærist ómur af rámum jötunrómi, — ramt er lag, þá kveðinn er tröllaslagur. Ógnaði deigtnn aflið þrumufleyga, eldrún leiftrin djúpt á rninnið greyptu. Háði þrungin heiftarengils tunga, hvöss þá var, en aldrei listfengari. Alloft þó á aðra strengi sló hann, einn, ér klökkur sat í lífsins rökkri, eða vakti og raunir sinar rakti, rendi gljúpttm augum fram á djúpið. Orð hans voru’ í auðmýkt þá fram borin, en svo trúar krafti miklum búin, ljóð þá hrærður lífsins herra færði, leiftur flugu’ unt stól hins almáttuga. Svona kvað hann, samt varð niðurstaðan sú, að raunir urðu kvæðalaunin. Hatur ntanna, hundsbit rógberanna. Harntaslagur er skáldsins æfisaga, lestur hennar hugann grernju brennir. Heldttr mis-sýn er sú þjóð og slysin, sem að hossar húskurum og krossar heimskingjann, en sveltir listamanninn. Margir helgir menn og ýstrubelgir, mest sem fólkið áður virti’ og dáði, »iunu gleymast, meöan í heiðri geymast minnisstæðu Bólu Hjálmars kvæði, þvi, um siðir sá og skildi lýður, sökin var hjá röngu aldarfari, að hinn fleygi fékk sin notið eigi, — fósturlandið misti af stórum anda. Aldafaðir! lát þinn anda laða lands vors þjóð, að öllu sönnu og góðu, svo hún ekki oftar láti hnékkja afarmennum, þú er sendir henni, ]m þeir fæðist fátækt i og klæðist fötum grófum, hafi siggj lófum. Fái hún gætt þess, fullu’ er Hjálmar bættur, forn þá islenzk dáð mun aftur rísa. Þorskabítur. újörð sína eða heimili að leigu, vort heldur það er karl eða kona. Ur bænum. markmiðið, vinna saman í stað þess að sundurdreifa. Þetta er huírsun skáldsins. En betta. sem leika og óþægindi, hefir hann þó í liðinni tíð leyst af hendi verk, sent VÍ»r’Knr qK CPtll -Ó maK VvtrS Guðm. Jóhannesson, er var*hér| nokkur ár sem verzlunarstjóri fyr- ir Edinborgarverzlun, nú kaupmað- ur á Eskifirði, hefir verið útnefnd- ur þýzkur vísikonsúll fyrir Aust- urland. Sambandsþing norðl. kvenna hélt aðalfund sinn hér á Akureyri 2. og 3. þ.m. Að tilhlutun kvennanna var haldin samkoma fyrir Heilsu- hælissjóð Norðurlands. Las frú Unnur Bjarklind JHulda) upp kafla úr óprentaðri skáldsögu eft- ir sig. Sigurður Jónsson skáld á Arnarvatni las upp tvö gömul frumsamin kvæði og ungfrú Sig- urborg Kristjánsdóttir frá. Múla tvö kvæði eftir Guðmund Guð- mundsson. Síðast var leikið leik- ritið “Óskastundin” eftir Kristínu Sigfúsdóttur skáldkonu. Sunnudaginn 8. þ. m. vildu til tvö bifreiðarslys hér í bænum. Tveir rnenn höfðu keypt sér bif- reið og voru úti að aka í góða veðr- inu, en annar velti undir sér bif- reiðinni með fólki í og hirin ók á aðra bifreið er hélt til hliðar á götunni og skemdi hana allmikið. Meiðsl urðu engin. Kuldar hafa verið undanfarna daga og óþurkar. Er hafís sagð- ur skamt undan landi og hefir tals- vert hrafl rekið inn á Húnaflóa. Um 15 þús. tunnur pakkaðrar síldar eru komnar á land á Siglu- firði og hér við fjörðinn (27.J. 18. júlí lézt að heimili tengda- sonar síns, Þorv. Helgasonar öku- manns, ekkjan Sigurbjörg Kristj- ánsdóttir, úr afleiðingum af slagi, 86 ára gömul. Hin látna var um langan aldur yfirsetukona og rækti þann starfa með alúð og samvizku- semi. — Þá er og nýlátinn bóndinn Ingimundur Halldórsson í Ólafs- firði úr blóðeitrun. Hinn niesti dugnaðar- og atorkumaður. (Tíminn, Rvík 14. júl.J Sorglegt slys vildi til um miðja vikuna rétt við Elliðavatn. Þriggja ára piltur, sonur Brynjólfs Björns- sonar tannlæknis, datt af brú vfir Iloimsá og -úriik aði.’ 'Móðir sveinsins sá slysið álengdar, fór út í ána til að reyna að bjarga, en varð þá hætt komin að drukna sjálf. Eimreiðina hefir Sveinn Sig- urðsson cand. theol. keypt af Ár- sæli Árnasyni. Tekur hann sjálf- ur við ritstjórninni. Vinnumaður frá Kirkjubæ á Rangárvöllum, druknaði nýlega í Hólsá. ' Ríkarður Jónsson myndhöggvarí er alfluttur aftur til' Reykjavikur. Þingið á eyjunni Mön. Þing er kallað saman á eyjunni Mön 5. júli ár hvert, sem, áður en tímatalinu var breytt árið 1752, bar upp á miðsumardag. Hefir þing það verið haldið að minsta kosti í þúsund ár. Þingstaðurinn er víst sá ein- kennilegasti, sem menn vita af. Þar er ekki að sjá neitt skraut- hýsi, sem kostað hefir miljónir punda og sem menn verða að borga þunga skatta til þess að halda við. Hóll einn, eða hæð, er á eynni, sem Tynwald-hæð heitir. Er hæð sú gjörð af manna höndum á þann hátt, að moldin sem í henni er, er tekin úr hinum seytján kjördæm- um eyjarinnar og flutt á þenna stað. Hæðin er víðust um sig neðst, svo gengur hún að sér, þeg- ar upp eftir kemur. Þrír grasi- vaxnir hringir liggj^ umhverfis hæðina, en efst er húji slétt. Á þessari hæö er þing eyjarbúa haldið og situr land^tjórinn með ráði sínu á flötinni uþpi á hæðinni. Á næsta hring fyrir1 neðan sitja þingmenn efri málstöfunnar, en á jieim neðri jiingmenn hinnar neðri málstofu. Én á þeirn neðsta eiga prestar eyjarbúa sæti. Umhverfis jiæðina stendur alþýðan, sem fjöl- mennir mjög, þegar þing eru hald- in. Efri málstofan nefnist “Coun- cil” en hin neðri “Keys”. Land- stjórinn les þar upp ágrip af lögT um þeim, sein samþykkjast eiga, eða ganga í gildi, í hevranda hljóði. Þar leggja og dómarar af embætt- iseiðinn. Dómarar eru tveir á eynni og nefnast Deemsters, og sjá þeir um löggæslu á norður og suð- urparti eyjunnar. Athöfn sú er mjög hátíðleg. Dómararnir krjúpa niður fyrir hið svo nefnda “manx” rikíssverð, sem er fornt valdsmerki frá 13. öld, og svo afhendir lands- stjórinn þeim emlxetti sín. — Orð- ið “Deemster” þýðir; maður, sem dæmir. Upphaflega var orðið “doomster”. Þingmennirnir eru tuttugu og fjórir að tölu, og eru þeir kosnir á vanalegan hátt. Kjörgengur er hver sá maður, er eignir á á eynni eða er þar búandi, þó hann hafi Alr. og Mrs. Skúli Bjarnason og Mr. og Mrs. J. A. Jónasson fóru suður til Edinburg, N.D., á sunnu- daginn var. Þeir komu til baka á mánudaginn en konur þeirra fé- laga urðu eftir syðra. Heiður og hagur. “Líkt og allar landsins ár leið til sjávar þreyta, eins skal fólksins hugur hár hafnar sömu leita. Höfnjn sú er sómi vor, sögufoldin bjarta! Lifni vilji, vit og þor, vaxi trú hvers hjarta.” Mig langar til að sitja í anda, stundarkorn, hjá unglingum, sem eru að hugsa um miðskóla eða æðri skóla nám, og foreldrum Jieirra, og ræða ögn við þau í ró og næði. Hugsunin í þessu litla ljóðbroti er um eining. Hafið þér ekki veitt ]iví eftirtekt, hve þungt mörgum mannanna stærstu önduhi hefir legið það á hjarta, að eining hinna góðu afla gæti orðið sigursæl í heiminum? Þar undanskil eg ekki þann allra mesta, sem nokkurn tíma hefir dregið lífsanda á jörð-' unni, því til þess bað hann fyrir lærisveinum sínum á skilnaðar- stundinni, “að þeir séu allir eitt, eins og þú, faðir, ert í mér og eg í þér.” Sendibréf postula og ljóð skálda, sem oft eru spámenn þjóð- anna, eru þrungin af hinu sama: heitri þrá eftic einingu hins góða. Eins og allar ár leita til sjávar, eins á “hugur fólks*ns hár” að leita sörnu hafnar, hafa sama göfuga | það vill gjöra sameiginlega á- kvörðun allra, nefnir skáldið sóma. Með því er ekki átt við neinn hé- góma. Það er síðar skýrt með orðunum vilji, vit, þor og trú. Ef menn svo tengja þessi hugtök að eins við hið guðlega og góða, þá eflum vér hinn sanna sóma, mann- dóminn, sem þolir gagnrýni og skilur eftir’ sig einhvern þann minnisvarða, sem menn ekki þurfa p.ð bera kinnroða fyrir. Veggir Jóns Bjarnasonar skóla risa með degi hverjum hærra i loft- ið. Ekkert sjáanlegt er þvi til fyr- irstöðu, að þar verði í vetur bjart- ai. þægilegar, indælar kenslustof- ui , útbúnar með öllum þeim þæg- indum, sem þörf er á til aðstoðar fullkomnasta námi. Þar verður hið ómetanlega dýrmæta bókasafn skólans. Þar verða tæki til vís- indalegra tilrauna og þar verður á- gæt töfralukt til að sýna myndir til skemtunar og fróðleiks. Og þar verða kennarar. Um ])á er mest vert af öllu i skóla. Eng- in áhöld, engar byggingar, þótt hvorttveggja væri af því bezta, sem til er í öllum heiminum, geta jafn- ast á við góða kennara. En þér vitið öll hverjir kennararnir eru og eg, sem þetta rita, er einn i hópnum, svo um þetta atriði fjöl- ýrði eg ekki meira, en þér eðlilega litið á þetta sem eitt mikilvægasta atriði í sambandi við það, að velja skóla. Langflestir kannast við það, að Jóns Bjarnasonar skóli sé góð- ur skóli, og í sínu nýja ágæta heim- ili ætti þar í vetur að vera að- gengilegra fyrir nemendur að sækja skólann, en nokkru sinni áður. Þrátt fyrir margvíslega erfið- bezta af því tægi, sem unnið hefir verið i Manitoba. Á allan hátt er skólinn til þess búinn, að gjöra vel fyrir nemend- ur sína á þessu skólaári, sem nú fer í hönd. Þá kemur það, sem er aðalatriði í þessu máli, að öll sundurdreifing sé kveðin niður. Hefjum eining- una í drotningarsæti. Látið enga smámuni, engin smá-óþægindi, eða sérgæðingshátt hindra yður Hrá því að efla sannan sóma kirkju og þjóðar með því að hlynna að þess- ari stofnun, senda þangað alla þá nemendur, sem eru á þvi náms- stigi, sem skólinn fullnægir. Lang stærsta þörf Jóns Bjarna- sonar skóla á þessu stigi málsins, er góðir nemendur. Eg segi ekki, allir nemendur, því það eru til þeir nemendur, sem eru að eins til ills á skóla, bæði sjálfum sér og öðrum. Slíkir unglingar ættu að kera að vinna eitthvað “nytsam- legt með höndunum.” En það er til stór hópur af ungu fólki, sem hráir mentun og vill inna náms- skylduna af hendi með samvizku- semi. Jóns Bjarnasonar skóli er rétti staðurinn fyrir slika nem- endur. Enginn má skora sig undan drengskaparskyldu í þessu máli. Fyllið Jóns Bjarnasonar skóla góðum nemendum í vetur. Það eru hlunnindi, að skólatími hjá oss er ekki eins langur eins og hann er á alþýðuskólunum. Þar er hann of langur. Það verður bæði yðar heiður og hagur, að senda Jóns Bjarnasonar skóla nemendur. Rúnólfur Marteinsson.

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.