Lögberg - 08.11.1923, Blaðsíða 4

Bla 4
AOGBERG, FIMTUDAGINN
8. NÓVEMBEtR 1923
IJögberg
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
ambia Press, Ltd., tCor. Sargent Ave. &
Toronto Str.. Winnipeg, Man.
Tnlnimnn Pi-6327 ofi N-0328
Jób J. Bildfeii, Editor
(jtanáskríft til blaðsins:
THf COLUMBI/V PRESS, Ltd., Bo* 3171, Wnnipeg,
Utanáskrift rítstjórans:
CDiTOR LOCBERC, Box 3172 Winnipsg, Man.
The ‘‘Lögberg” is printed and publíshed try
The Columbia Press, Limited, in the Columbia
Building, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
Jóns Bjarnasonar Skóli.
i.
Það er öllum vinum Jóns Bjarnasonar
skóla mikið gleðiefni, að stofnun sú hefir nú
eignast prýðilegt heimili. Einn af aðal erfið-
leikum stofnunarinnar í liðinni tíð var, að eiga
hvergi heima—þurfa að flækjast úr einum
stað í annan, og verða að sætta sig við óþægi-
leg og ófullkomin húsakynni.
Á síðasta kirkjuþingi lúterskra manna,
sem haldið var í Winnipeg síðastliðið sumar,
var ákveðið, eins og menn vita, að ráðast í að
byggja, þó hart væri í ári, og nú hefir það
verið framkvæmt—bygging reist, að vestan
verðu við Home stræti í Winnipeg, sem er 45
fet á breidd og 68 fet á lengd. Byggingin er
úr múrsteini, með sementssteypu-grunni, sem
er grafinn að eins þrjú fet í jörðu. Viðarverk
innan í byggingunni er mest úr eik—alt nema
gólfin í kenslustofunum og göngum, sem eru
úr maple og furu. Öll þægindi eru í þessari
nvju byggingu. Hún er hituð með gufu, lýst
með rafljósum; í þvottaherbergjunum er bæði
heitt og kalt vatn. Kenslustofurnar eru
þrjár, allar bjartar og rúmgóðar. Auk þeirra
eru á fyrsta lofti (byggingin er að eins ein-
lyft, þó undirstaðan sé nógu sterk til þess að
bera tvær eða þrjár hæðir í viðbót, ef á þarf
að halda) lestrarsalur, þar sem bókasafn
skólans er, og efnafræðisstofa, þar sem æfing-
ar eru gerðar af þeim, sem vísindi læra.
Framkvæmdir allar í sambandi við bygg-
ingu skólans voru skólastjórninni faldar af
kirkjuþingi, en þó ákveðið, að skólabyggingin,
með landi og öllu saman, mætti ekki fara
fram úr $25,000. Nefndinni var því allmikill
vandi á hendi, að sjá um byggingu á húsi, sem
væri hæfilegt til notkunar fyrir skólann og
landakaup á viðunanlegu verði og stað. Land-
ið valdi skólastjómin öll og keypti, en varð
að gefa $1,500 meira fyrir það, en áætlað var
í fyrstu til þess að fá heppilégan stað fyrir
bygginguna. En þegar itil byg'gingarinnar
kom, þá vandaðist málið. Nefndin leitaði sér
upplýsinga hjá byggingafróðum mönnum um
kostnað á byggingunni og fékk frá þeim kostn-
aðar áætlanir, en þær reyndust að vera nærri
því eins háar og upphæðin, sem skólastjórn-
inni var leyft að eyða. Hún tók því það ráð,
að fá herra Ásmund P. Jóhannsson til þess
að sjá um bygging á húsinu fyrir sína hönd,
og liefir hann drifið það verk með svo mikiili
rausn og framsýni, að byggingin með landi og
öllu saman kostar miklu minna en byggingafræð-
ingarnir sögðu, þrátt fyrir það, þá hún hafi
verið bætt á ýmsan hátt, sem nemur þrjú þús-
und dollurum og ekki var talið, þegar bygg-
ingafræðingar gáfu áíetlanir sínar.
II.
Frá byrjun hefir álit og dómar manna um
.Jóns Bjamsaonar skóla, verið mismunandi,
sem búast mátti við. Það er svo um öll mál,
og ekki sízt þau, sem mest er um vert.
Menn hafa haft ýmislegt út á skólann að
setja og það er líka náttúrlegt, því skólinn
hefir ef til vill ekki verið í öllum hlutum í
samræmi við það, sem þeir vildu vera láta, og
í öðru lagi, er engin stofnun alfullkomin.
Menn efuðust og mjög um framtíð skól-
ans, þar sem hann ætti hvorki heimili né
stofnfé, sem um munaði.
1 þriðja lagi efuðust menn um tilverurétt
hans, þar sem nóg væri af hérlendum skólum,
sem menn gætu notað. En samt hefir skólinn
lifað og starfað í tíu ár, og gengur það krafta-
verki næst, þar sem húsakynnin sem hann hef-
ir orðið að hafast við í, hafa verið nálega ó-
hæfileg. En það er tvent, sem hefir hlíft skól-
anum við falli: kærleiki sá, sem Vestur-ts-
lendingar hafa borið til hinna sérstöku náms-
greina, sem þar hafa verið kendar, íslenzkrar
tungu og kristinna fræða—hins æðsta í þjóð-
ararfi vorum, og kennarar skólans, en þó eink-
uin hin óblandna einlægni og mikla fórnfýsi
séra Búnóifs Marteinssonar í sambandi við
þá stofnun. Á þessu tíu ára tímabili hafa um
400 nemendur notið þar mentunar.
En nú eru ef til vill alvarlegustu tíma-
mótin í sögu skólans, því það hefir aldrei fyr
reynt eins mikið á höfðingsskap Vestur-ts-
lendinga skólanum til handa, eins og nú, sér-
staklega sökum þess, hve peningaráð manna
eru yfirleitt þröng. Skólinn sjálfur er að
ýmsu leyti betur staddur, en hann hefir verið.
Hann á nú sitt eigið heimili—veglegt heimili.
Honum befir aukist nemendafjöldi að mun, og
hann hefir náð meiri viðurkenningu út á við,
en hann hefir haft. Hvað vilja svo Vestur-
Islendingar gjöra við hann?
Sumir segja, að skólinn íslenzki sé ekki
eign Vestur4lslendinga, heldur íslenzka lú't-
erska kirkjufélagsins. Þetta virðist oss grann-
skoðað. Að vísu hefir lúterska kirkjufélagið
íslenzka starfrækt skólann og gjörir enn, og
meðlimir þess lagt fram stóran skerf af stofn-
og starfsfé hans. En skólinn er annað og
meira en kensluhús og kensluáhöld. Hann er
andlegur vermireitur, og það hið isérstaka,
sem hlúa á að í þeim vermireit, er eign allra
Vestur-lslendinga jafnt: Feðra mál og feðra
trú, máttarviðir hins íslenzka þjóðernis, fruin-
tónar þess háleitasta og fegursta, sem þjóð
vor á eða hefir átt.
Sumir segja, að það séu trúmálin, sem
skilji á milli sín og .skólans. Langt ér það frá
oss, að áfella nokkurn mann fyrir trúarskoð
un sína, sé hún einlæg. En bágt eigum vér
með að skilja, að það þurfi að vera skilnaðar-
sök á milli skólans og pokkurs manns, þó ung-
um Vestur-lslendingum, sem stunda nám við
hann, sé innrætt lotning fyrir guði og leitast
sé við, að veita yl kærleikans inn í sálir
þeirra.
Hitt atriðið, mál og mentir feðra vorra,
getur ekki verið skilnaðarsök á milli skólans
og nokkurs Vestur-lslendings, enda er það í
fullu samræmi við anda og áform Þjóðræknis-
félags Vestur - Islendinga. 1 lögum þess
stendur:
(a) Að stuðla að því af fremsta megni, að
Islendingar megi verða sem beztir borgarar í
hérlendu þjóðlífi.
(b) Að styðja og styrkja íslenzka tungu
og bókvísi í Vesturheimi, bæði með bókum og
öðru, eftir því sem efni þess framast leyfa.
(c) Að efla samúð og samvinnu milli fs-
lendinga vestan hafs og austan og kynna hér-
lendri þjóð hin beztu sérkenni þeirra.
Og þó að kensla sú í íslenzkum fræðum,
sem á skólanum er veitt, sé sökum tímaleysis
minni, en sumir mundu æskja, þá samt er hún
sú fulikomnasta, sem Vestur-lslendingar eiga
völ á, og annað meira, hún nær til uppvaxandi
lýðsins, fólksins íslenzka, sem öllum öðrum er
færara um að flytja það sem vér eigum nothæf-
ast í vorum þjóðararfi, inn í þjóðlíf þessa
lands, svo það geti orðið þar að notum.
Skyldi þess tíma vera langt að bíða, að
vestur-íslenzk sundrung eyðist svo og hverfi,
að við getum skipað okkur í bróðurlegri eining
um velferðarmál vor og fyigt þeim fram til
sigurs 7
“The Viking Heart,”
Skáldsaga eftir Láru Goodman Salver-
son. trtgefendur: McLelland & Stewart.
Toronto. 1923.
t A flestum starfsmálasvtiðum í Ameríkir,
það er í Canada og Bandaríkjum, hafa Islend-
ingar sótt fram og hvarvetna getið sér góðan
orðstír. En það er fyrst Lára Goodman
Salverson, sem kveður sér hljóðs á hinu ame-
riska skáldasviði með þessari bók, sem er 326
blaðsíður á stærð, og hún gjörir það á þann
hátt, að menn verða að hlusta og hugsa.
The Viking Heart er framsóknarsaga
Vestur-lslendinga frá því að þeir yfirgáfu bæ-
inn í dalnum heima á ættlandinu og fram til
síðustu ára, sett í skáldsögubúning af höfund-
inum.
Fjöldi manna hafa áður reynt að rita
skáldsögur, sem bygðar hafa verið á söguleg-
um grundvelli, en fremur eru það fáir, sem þar
hafa náð hámarki listarinnar. En það virðist,
að Lára Goodman Salverson ætli að verða eiii
af þeim fáu, ef hún heldur áfram eins og hún
hefir byrjað í The Viking Heart.
/ Persónunum í sögu þessari, sem allar eru
göfugar, hreinar og sterkar, að einni máske
undantekinni, er haldið uppi fyrir sálarsjón
lesandans svo skýrt og með svo miklu sam-
ræmi, að þær verða að lifandi verum, sem mað-
ur sjálfur hefir þekt og þekkir.
Aðal persóna .sögunnar er kona, sem
Borga heitir. Ilún gengur í gegn um alla þá
erfiðleika, sem frumbýlingsárin höfðu í för
með sér. Fer frá foreldrum sínum í fyrsta
sinni, þegar hún kemur til Wininpeg og til
vandalausra og heyjir þar hið fyrsta stríð sitt
á milli skyldunnar og erfiðleikanna, og hið
andlega jafnvægi hennar vinnur sigur. Hún
missir báða foreldra sína í bólunni í Nýja ís-
landi og berst þar með manni sínum eins og
hetja — hetja, sem ekki að eins vinnur bug á
erfiðleikunum með afli vilja síns, heldur lýsir
upp þau dimmu erfiðleikaár með yl kærleikans
og ljósi kristilegra dygða. Það þyngsta, sem
Borgu mætir, eins og líka öllum mæðrum, er
að sjá á eftir einkasyni sínum, Tlior, út í dauð-
ann. Sonurinn var augasteinn hennar, efni-
legur maður og útlærður læknir — hann fellur
í orustunni við Passchendaele. Þá raun geng-
ur Borgu erfiðast með að yfirstíga; sorgin út
af sonarmissinum ætlar að sliga hina öldruðu
móðir til jarðar. En aftur sigrar hin göfuga
og heilbrigða sál hennar, og skyldan kallar
hana til þess að halda dagsverkinu áfram.
Prestur og kona hans koma fram í sög-
unni. Heitir presturinn séra Bjarni Johnson,
en kona hans frú Halldóra. Engum kunnug-
um getur dulist, um hvaða persónur hér sé að
ræða. Vestur-lslendingar þekkja þá karak-
tera of vel til þess að villast á þeim. Um séra
Bjarna segir höfundurinn, þegar hann bar að
garði hjá þeim Lindals hjónum, Birni og
Borgu: “Hann var ekki stór maður. Augun
voru grá og djúp, ennið breitt og mikið, nef-
ið beint og nokkuð hátt. Hann hafði jarpt,
silkimjúkt hökuskegg, sem fór honuin einkar
vel. Hann var dálítið lotinn í herðum, og var
gangandi, með poka á baki, eins og hann var
æfinlega vanur að gera, er hann var að fara
á milli fólks síns í Nýja Islandi.”
Lýsingin af frú Halldóru er jafn Ijós, svo
engum dylst, að þar sé um að ræða dr. Jón
, Bjarnason og frú Láru. Ef um nokkurn efa
væri að ræða S því efni, þá tekur starf þeirra
á meðal frumbyggjanna íslenzku, sem sagan
lýsir, af öll tvímæli í því efni, því það er með
þau eins og Skotinn sagði um Sir Walter
Scott, er hann var af ferðamanni spurður að,
af hvaða Scott að myndastyttan við Princess
stræti í Edinburgh væri: “Það hefir ekki
verið nema einn Walter Scott,” svaraði Skot-
inn.
Aðrar persónur í sögunni, svo sem Finna
Johnson, ein af þessum íslenzku konum, sem
alt vilja bæta og öllum gott gera, er sjálfri
sér samkvæm frá byrjun. Elizabet og Ninna,
dætur Lindals hjónanna, Björns og Borgu;
önnur góð, staðföst og elskuleg í alla staði,
hin gáfuð, glysgjörn og hverflynd, sem að
síðustu hverfur inn í hringiðuna ensku. Loki,
kona hans Anna og sonur þeirra Baldur; fað-
irinn harðneskju grjótpáll, konan viðkvæm,
fíngerð og vel upp alin, sonurinn lis'tamanns-
efrii, sem þau séra Bjarni og frú Halldóra
taka að sér og koma á framfæri. Mynd sú,
sem brugðið er upp af sambúð þeirra Loka og
Önnu, er stórkostleg, þó hún sé sorgleg og hún
út af fyrir sig, er efni í sögu eða sorgarleik.
Enn fremur er frú Hafstein og dóttir hennar
Mai'grét, sem báðar hafa átt við erfiðleika að
stríða og sigrað. Margrét, sem var heitbund-
in Thor, þegar hann fór í stríðið, fyrirmyndar
karakter.
Á því, sem nú hefir verið sagt, geta menn
séð að til efniviða í sögu þessa hefir verið
vandað. En hvernig er svo farið með efnið?
Allsstaðar vel og sumstaðar meistaralega.
Málið á sögunni er lifandi og fjörugt
Framsetningin er eðlileg og víða áhrifamikil,
t. d. þar sem Elizabet heimsækir séra Bjarna
í sambandi við ástamál Baldurs og systur
sinnar Ninnu. Lýsingin á séra Bjarna í þeim
kafla, er meistaraleg. Svo mætti benda á þann
kafla sögunnar, sem segir frá fæðing Thors.
Er hann svo listfengur, að á fárra færi mundi
vera að gera betur. Stíll sögunnar er víða
fagur og þróttmikill. En þó finst manni, að
í hann skorti samræmi á stöku stað, en furðu
lítið, þegar maður tekur tillit til þess, að
sagan var öll skrifuð á sex vikum, — svo
lítið, að einn af bezt þektu bókmentamönnum
við Manitoba háskólann, Prof. Allison, líkir
Láru Goodman Salverson, við norska skáldið
Johann Bojer, og er það svipað því, er Byron
lávarður forðum daga vaknaði upp í rúmi
sínu við það, að vera orðinn þjóðfrægur fyrir
skáldverk sitt, Childe Harold’s P|ilgrimage.
En frægð Láru Goodman Salverson liggur hér
ekki til umræðu. Vér Islendingar erum ávalt
seinir til þess að viðurkenna yfirburði og snild
okkar eigin fólks. Aðal atriðið í þessu sam-
bandi er, að hún hefir dregið mynd og brugðið
henni upp fyrir sjónir alls hins enskumælanda
heims, af íslenzka þjóðarbrotinu í Ameríku,
af stríði þess á frumbýlingsárunum, af vonum
þess og sigrum. Mynd, sem hvergi sést ljótur
blettur á, mynd, sem hver einasti dráttur í er
hreinn og fagur; mynd, sem sýnir, að hinar
fegurstu hugsjónir og æðstu áform hafi ráðið
hvötum þess og athöfnum—mynd, sem sómir
sér vel við hlið hinna göfugustu manna og
kvenna í hinu mikla myndasafni Canada- og
Bandaríkja þjóðanna, og fyrir það á hún þakk-
ir skilið.
Saga þessi er nú komin á bókamarkaðinn
og kostar $2.00. Vér erum ekki að biðja Vest-
ur-lslendinga að kaupa hana, því það væri að
misbjóða höfundinum. En vér viljum minna
þá á, að hér er um að ræða bók, sem er þess
verð að hún sé lesin og keypt ekki að eins fyrir
það, að hún er um þá sjálfa, heldur líka og
sérstaklega fyrir það, að hún kennir þeim að
þekkja og virða það, sem fegurst er og bezt í
fari þeirra. 1 öðru lagi er hér að ræða um fá-
tæka, íslenzka konu, frábærilega vel gefna, sem
er að berjast áfram á braut ungra rithöfunda
—konu, sem áreiðanlega verður öllum Vestur-
íslendingum til sóma, ef hæfileikar hennar fá
að njóta sín. Vilja Vestur-lslendingar nú ekki
styðja hana á þeirri braut með því að kaupa
þessa sögu sem allra flestir og gjöra með því
tvent í einu: að njóta uppbyggingar og ánægju
af lestri bókarinnar og sýna þjóðrækni sína
með því að styðja þennan efnilega unga höf-
und á hinni erfiðu bókmentabraut.
Bók þessi verður að líkindum til sölu hjá
hr. Finni Johnson bóksala, 676 Sargent Ave.,
en er nú að fá hér í Winnipeg hjá Eaton og
Russell Lang.
Skólaskýrsla.
Skýrsla Flensborgarskóla, fyrir árin 1922—
23., hefir Lögbergi verið send, sem vér þökkum
fyrir. Skýrsla þessi hefir að færa ýmislegau
fróðleik í sambandi við skólann. Nöfn og tölu
nemendanna, kennaranna og námsgreina.
Alls voru 79 nemendur á skólanum. í
fyrsta bekk voru 31 nemandi, í öðrum 22 og í
þriðja 26.
Kennarar voru ögmundur ‘ Sigurðsson skóla-
stjóri, Sigurður Guðjónsson og séra porvaldur
Jakobsson.
Stundakennarar Bjarni Bjarnason forstöðu-
maður barnaskólans. Hákon J. Helgason kenn-
ari við barnaskólann og Ingibjörg Benedikts-
dóttir. —
Námsgreinar voru kendar, íslenzka, danska,
enska, saga, landafræði, náttúrusaga., eðlisfræði,
stærðfræði, teikning, söngur, leikfimi, og voru
kenslustundir frá tveim stundum og upp í 13
stundir á viku í hverri þeirri námsgrein. Bóka-
safn á skólinn sem Skinnfaxi heitir og er því svo
myndarlega stjórnað að það á 534 krónur og 46
Robín
Hood
Flour
Til allrar heimilis
bökunar.

OVR
"MOJIEY BACK"
ROBIN HOOD FLOUR iS GUARANTEEO TO GIVE TOU
BETTER SATISFACTION TMAN ANY OTHER FLOUR MILLED
IN CANAOA TOUR OEALER IS AUTHORIZEO TO REFUNO
THE FULL PURCHASE PRICE WITM A 10 PCR CENT PEN
ALTY AOOED IF AFTER TWO BAKINGS YOU ARE NOT
THOROUGMLY SATISFIEO WITH TME FLOUR ANO WILL
RETURN THE UNUSEO PORTION TO HIM
ROBIN HOOD MILLS. LIMITED
Innifalin í hverjum poka
24 pund og þar yfir.
ROBIN H00D MILLS LTD
MOOSE JAW, SASK.
Meðlimir Grain Exchange, Winnipeg Produce Clearing
Association, Fort William Grain Exchange, og
Grain Claims Bureau.
LICENSED AND BONDED
Northwest Cominission Co.
LIMITED
Telephone A-3297 Grain Exchange, Winnipeg, Man..
Koom 376
íslenzkir bændur!
j
Munið eftir íslenzka kornverzlunarfélaginu, það gæti
borgað sig að senda okkur sem mest af kornvöru yðar.
þetta árið. —
Við seljum einnig hreinsað útsæði og “option” fyrir
þá, er þess óska. — Skrifið á ensku eða íslenzku eftir upp-
lýsingum.
Hannes J. Lindal.
Peter Anderson.
aura í sjóði. Flensborgarskólinn á og nemenda
sjóð, sem nemur 4,379 kr. og 14 aurum.
Heimavist hefir skólinn fyrir utanbæjar-
menn og voru það 23, sem hana notuðu í byrjun,
fimm af þeim veiktust í taugaveiki og voru flutt-
ir á sóttvarnarhús í Reykjavík. Eftir það voru
þeir að eins 18 og kostaði þá vistin 2 kr. 52 aura
á dag. Ráðskona þeirrar deildar hét Kristjana
Kristjánsdóttir, en ráðsmaður var Ármann Ey-
ólfsson frá Hvammi á Landi, — að líkindum son-
ur hins nafnkunna bónda og merkismanns Ey-
ólfs Guðmundssonar.
Astœðurnar
fyrir því að hugur íslcnzkra
bænda hneigist til Canad.
69. KAFIJ.
Uppskeran í Alberta fylki á
hausti þvi, sem nú er aö líöa, hefir
veriö upp á þaö allra bezta, jafn-
vel meiri en dæmi eru til. Var
hveitiö yfirleitt gott og tiltölulega
lítiö um ryð.
Ein sönnun þess, hve Alberta-
fylki er vel til hveitiræktar fallið
er sú, aö Turkey Red, sem flutt
var inn frá Kansas, þyngdist um
fjögur til fimni pund á mælirinn
eftir aö hafa verið ræktað í Al-
bertafylkinu. H'Jaut þaö í. síðaJi
sérstaka fÞkkun á markaöinum í
VVinnipeg. Þótt mest sé um hveiti-
ræktina í Suður Alberta, þá þrífst
hveiti þó mæta ve!, bæöi i Mið- og
Noröurfylkinu. Ágæt hveiti upp-
skera hefir meöal annars oft feng-
ist í Peace River dalnum, alla leiö
uorður aö Fort Vermillion. Og
hafraræktin í Alhertafylki er kom-
in á hátt stig. Af nýplægðu landi
hafa stundum fengist 136 mæiar
af ekrunni og 80 mælar er algeng
uppskera.
Alberta hafrar og hveiti er mjög
alment notað til útsæðis í Austur-
Canada og eins í Bandaríkjunum.
Fræiö er sterkt og heilbrigt og
veitir þvínær undantekningarlaust
góöa og mikla uppskeru.
Bygg er mikið notaö til svína-
fóðurs í Alberta og sömuleiðis
hafrar, þótt tæpast sé aö vísu eins
góðir. Yfirleitt er bygguppskeran
góö og veitir bændum drjúgan arð.
Rúgræktin er að aukast jafnt og
þétt, víösvegar um fylkið. Er vetr-
arrugur einkuni mikið notaður til
skepnufóðurs haust og vor.
Baunarækt í fylkinu er orðin
allmikil og hefir alla jahia reynst
arðvænleg. Er einkum mikið um
þá rælct í áveitulöndunum í Suður-
Alberta. Hörræktin er einnig óð-
um að útbreiðast og taka fram-
förum.
Um það er ærið alment talað
manna á meðal, að frost gagntaki
jurtagróðurinn snemma að vorinu
til og spilli uppskerunni, eða eyði-
leggi hana að miklu leyti. í ein-
stöku tilfellum er þetta rétt. En
hinu má þó eigi gleyma, að slíkt á
sér því nær undantekningarlaust
stað á löndum, sem eru svo að
segja nýunnin. Á nýjum löndum.
sem kallað er, má búast við mestu
hættu af frosti. Jarðvegurinn er
of þéttur til þess að hið lilýja loft
nái að verka á hann. En á vel
plægðum löndum, þar sem moldin
er laus í sér, eiga hitastraumarnir
greiðari aðgang og útiloka að heita
niá frosthættuna. Skemdir af
völdum frosts í Alberta, eru sjald-
nast veðráttufarinu að kenna, held-
ur ásigkomulaginu, sem jarðveg-
urinn er í. Sumstaðar í fýlkinu
hefir hagl orðið uppskerunni að
tjóni. En til þess að hæta upp
hallann, er af slíku tapi leiðir, eru
hadsábyrgðarfélög, er tryggja
bændur að miklu leyti gegn s'kaða
af jieim völdum.
Heyskaparlönd i Allierta, eru
mikil og góð. Alfalfa er mjög
ræktað í áveitulöndunum og þykir
citt hið ákjósanlegasta fóður, sem
hugsast getur. Þá mega og beiti-
lönd kallast takmarkalaus.
Frá Islandi.
^25. sep til 8. okt.—LögrJ
í gær (24. sep.) síðdegis lézt úr
hjartaslagi Guð.mundur Sigurðs-
son, faðir Karls skipstjóra og
tengdafaðir Tljalta Jónssonar fram-
kvæmdarstjóra.
Um skólastjórastöðuna viö harna-
skólann hefir að eins einn sótt,
Sigurður Jónsson barnakennari.
Sláturtiðin er nú byrjuð fyrir al-
vöru og konia hér eftir rekstrar til
sláturfélags Suðurlands á hverjum
degi. Kjötverðið er í haust frá 80
auruni upp í 130 aura tvípundið,
en tnör 140 aura. í smásölu er
kjötverðið nokkru hærra. Búish er
við að slátrað verði fé með allra
minsta móti í haust, því heyafli er
yfjrleitt góður súnnanflands, en
undanfarin ár hafa bændur orðið
að farga með meira móti. Er fólki
l>ví ráðlegt að fresta ekki of lengi
kjöt og sláturkaupum sínum.
Mikinn snjó kvað hafa sett nið-