Lögberg - 01.05.1924, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 1. MAí. 1924.
Ávaxta - lækningin
við stíflu.
enginn snjór og menn þutu í bif-
r'eiðum sínum eftir skráþurrum
enginn gat
byggi, svo
sagt mér ihvar þau
eg fór með töskur
Skjót og varanleg lækning með
því að nota Fruit-a-tives.
brautum eins og það hefði verið mínar inn j hóteIið og sv0 út tn
í ágúst en ekki í febrúarmánuði. , . .. . . , , , .
að leita uppi einhverja af hmum
Eftir áætlunartíma 'brunaðij mörgu íslendingum( sem þar eiga
lestin inn á stöðina í Calgary, heima Kom eg á fáein ,heiraiií
þar sem eg steig af og fór inn á|Um jcyöldið og næsta dag fann
i St- Regis hótel. Hafði eg dá-j eg hj6nillf iSem €g þekti og vai
—-------- ;lítinn tíma að ráða yfir áður en ekki um annað' að tala en að
Er það ekki dásamlegt að vera, ráðstefnan byrjaði og notaði hann gigta ,hjá þei.m meðan eg dvaMi j
heibrigður! Hversu dásamlegt er til að heimsækja nokkra íslend- hænum Dvaldi eg þar fram
það ekki að þurfa ihvorki að nota inga. Um kveldið lenti eg ihjá|yfiir he]gina_ Blaine er snotur
salt né önnur veikjandi hreingun- Jóni Thorvaldssyni. Töluðum hær( sem stendur á vatnsbakkan-
arlyf, heldur læknast að fullu á' við heilmikið saman og eftir að
eðlilegan hátt! I Mrs. Thorvaldsson hafði
um. Áður var hér mikil laxa-
gefið | en er hún nú ag miklu leyti
Hverw án.gjulert er ekkl, fk"r kveMver8 “r á eySmtf. En fleiri siigunar-
fyrsta fundinn. myllur kringum höfnina virtust
Þessi ráðstefna stóð yfir í ellefuj,hafa nhg að gjöra. Margir Is-
daga og var hin hezta, sem eg, ]en(tingar hafa stöðuga vinnu á
nokkurntíma hefi setið. Var þeim a]t árið í kring. Hafa
hún haldin í stórri og nýrri bygg-, fiestir íslendingar hér reist ser
ingu, sem er nefnd “The Great!snotur heimili 0g virtist öllum
War Veteran Hall”. Á hverju j ]iða fremur vel. Á heiðunum
kveldi var ihaldinn fyrirlestuT j fyrir austan Blaine búa einnig
fyrir almenning og var þá vana- j nokkrir íslendingar og heimsótti
lega fult hús. eg fáeina þeirra. Hitti eg í Blaine
Eftir að ráðstefnan var úti fðr j nokkra íslendinga, sem nýkomnlr
eg út í Bowniess til að heimsækja j voru að austan. Meðan eg var
að vita til þess að vort fræga á-
vaxtalyf, unnið úr jurtasafa, lækn-
ar á svipstundu höfuðverk, stíflu,
magnleysi og marga aðra kvilla.
Fruit-a-tives fæst hjá hverjum
lyfsala á 25c og 5Cc — eða beint
frá Fruit-a-tives, Limited, Ottawa,
Ont. i
Yfir fjöll og firnindi.
Það er mönnum, sem hafa fe’rð-
ast alla sína æfi, erfiðara að ritaj ÍJúk"'un;“tonum'Vmömium, sem
•heilsuhælið “Betel”, þar sem eg
| þekki læknirinn/ og margt af
um ferðir sínar, en það er þeim, i
sér í
vinna þar. Næsta dag talaði eg
til þeirra og allra /sjúklinganna,
sem stöku sinnum bregða a aura
burtu úr atthögum sinum Einu|gen vQru á fótunif £g u.m kveldiö
sinni hitti eg.pilt fra ísland., sem ,agði 0g af gtað með legtinni á.
hafði gjört ferð fra Suður-Mula-, leiðjg tn Vaneouver Á 8toð-
•sýslu, þar sem hann var fæddur
þar fékk eg boð um að koma og
tala í White Rock kirkjunni, sem
er Canadamegin landamæranna,
þáði eg það og prédikaði fyrir
fullu húsi, en í Blaine ihélt eg
enga samkomu.
1 inni ihitti eg Engilending, sem eg j
knytist fyrir fjórum árum.
og uppalinn, norður í Eyjafjörð-
inn. Var þetta «ína Jerðin, sem I h";"~ Vehna í Vancouver og var
hann á æfi sinni hafði farið. En
nú á iheimleið.
Keyptum við
Mánudaginn fór eg út í bygðina
fyrir sunnan Blaine. Er það
‘ÁttKj fögur bygð, sem að mestu leyti
• liggur meðfram firðinum. Hún
var mjög svipuð bygðunum með-
það get eg sagt, að hefði su lýs- svefnklefa saman og fórum inn {
ing, sem hann gaf, venð ntuð i ]estina Komnir inn j vagninn
bok, þa mundi hun vafalaust hafaj hittum við stórkaupmann, sem
verið hin fullkomnasta, sem notck-
lestina.
hittum
„ . | vinur minn þekti mjög vel og
urn tima hefði verið gefm ut um; ... ,____
, . , , . , gjorði hann
þann part landsms, sem hann'^^^^
hafði farið yfir. Hann var svo1
fram fjörðunum í Noregi. Hér
vestra hafa menn að eins smá-
bletti í samanburði við löndin á
j sléttunum, því skattar eru háir
j og landið erfitt að ryðja. Hafa
Var þessi maður á leiðj
hrifinn af öllu því, sem hann hafði
séð, að hann gat sagt meira um
þá ferð, en eg mundi hafa getað
sagt um tutugu og þrjár ferðir
yfir Atlantsihafið, því þegar ‘mað-
ur hefir verið
lögum, er
ur að verða verulega
því, se'm fyrir augað ber.
Var eg kjörinn til að
leið frá Montrea! til Vancöuver.
að eg væri
spyrja mig
erið í mörgum náði þess vegna í biblíuna og inni gisti eg hjá Árna kaupmanni ^ . 1 vagnstj
hann fyrir longii. hætt^ tðlolum við um ^ alvar]egu Daníe]ssyni( bróður þingmann,- 1]“ f strigabuS
a verulega hrifmn af _____* . ■« ______alur 1 smgaouxum,
pegar hann frétti
| prestur fór hann að
um margt í ritningunni, sér i
lagi u*m þá spádóma, sem íbenda á
þann tíma, sem vér lifðum á. Eg Meðan eg var þar út í bygð-
þeir vanalega eitthvað af gripum
kindum, geitum og nokkuð mik-
ið af fuglum, þar að auki hafa
flestir dágóða aldingarða, það
eina, sem vantar er 3jávarútveg-
urinn.
mál svo að við tókum ekki eftir sin i Blaine.
fara á'
\ neinu því, sem fram fór í kringum
stóra presta- og ráðstefnu, sem
haldin mundi verða í
okkur.
Við
Sunnudaginn 10. febr. lagði eg afj
stað frá Winnipeg með lest á
canadisku . Kyrrahafsbrautinni.
Veður var fagur og hlýtt svo alt
var að renna í sundur á strætun-
um í borginni. Kominn inn í járn-
brautarvagninn virti eg fyrir mér
gleymdum bæðl
, stund og stað. Þegar við að
a gary. lohum tokum eftir að allir í vagn-
inum voru háttaðir fórum við að
hugsa um svefn.
Kom eg á flest is-
lenzk heimili þar í bygðinni og
jafnvel alla leið út í Biroh Bay og
var u'm nóttina hjá Wm. ögmunds-
syni. Sagði Mrs. ögmundsson
mér frá norskri konu, sem bjó
átta mílur sunnar. Hún hafði
Næsta vnorgun vaknaði eg viðjeinu sinni verið skólasystir min
að le^tin fór í miklum bugðum oglá Union College, en nú hafði eg
vissi eg þá, að við vorum í miðjum ekki séð hana í 17 ár Hafði
KlettafjöHiunuvn. Fór eg und
-,,, . . : ir eins á fætur og þegar lestin
folkið, sem þar var fynr, og sa eg j gtaldraði við nokkrar mínútur f6r
undir einsað þetta voru engar t tjl að teiga hið hreina
hversdags manneskjur, 'h*ldup| loft Q fá dálitJa hreyfingq.
kvikmynda leikfélag, sem var á i
leið til Los Angeles í California,
sinni. 1 norsku kirkjunni 1
Ferndale talaði eg tvisvar á
j Vesturheimi, og þó að þetta væri | norsku og einu sinni til unga
Hefi eg farið í gegnum 'mörg
klettabelti í Norðurálfunni og
vöirð frá Patos eyjunni, sem eg
hafði miikla ánægju af að spjalla
við.
pegar eg um kvöldið kom inn
til Bellingham aftur ók eg með
folksflutningsbifreið út til Mari-
etta, sem liggur sex mílur út frá
Bellingham til norðvesturs ef eg
man rétt. Búa nokkrar íslenzk-
ar fjölskyldur þar. Gisti eg um
nóttina hjá Gunnari Holm. Hefir
Mrs. Holm verið mörg ár í Noregi
á stöðum, þar sem eg er kunnug-
ur. í Marietta hafa flestir Is-
lendingar bújörð og skepnur.
Selja þeir mjólkina á niðursuðu-
•húsum, en fengu að mínu áliti
lítið fyrir hana.
Um morguninn fór eg inn tíí
Bellingham aftur og fór með
skipinu til Seattle. Voru þar
járnbrautarlestirnar, fólkisflutn-
ingabifreiðarnar og skipin að
keppast um að fá sem flesta far-
þegja. Skipin settu jiiður farið
svo ekki kostaði nema einn doll-
ar að ferðast á þeim frá Belling-
ham til Seattle. pað er óþarfi
að segja frá pví, að það hafi ver-
ið krökt af farþegjum á skjpinu.
Er það víða fagurt með fram
ströndinni og gegnum hin mjóu
straumlhörðu sund milli hinna
mörgu eyja. Þrátt fyrir hrist-
ing skipsins skrifaði eg ekki allfá
bréf þann dag, talaði lengi við
stýrimanninn og fann meðal far-
þegjanna ungan Svía, sem var
nýkominn til þessa lands. Var
hann feginn að hitta mann, sem
hann gat spjallað við á sínu móð-
urmáli.
Undir eins og skipið lenti steig
eg á land, losaði mig við aðra
töskuna og fór upp í bæ. Tals-
verð breyting var komin á í þess-
ari borg síðan eg heimsótti hana
í fyrsta sinn. Þá þóttu mér
strætlsvagnarnir hinir ljótustu
er eg hafði nokkurntíma séð,
nema ef það skyldi hafa verið i
órarnir vorn
nú hafa þeir
ibæði skemtilega og rúmgóða
strætisvagna. Vagnþjónarnlr
eru allir í einkennisbúningi og
mjög svo kurteisir. peir sáu
ekki einungis um farþegjana held-
ur og um farangur þeirra og er
það óvíða, sem það á sér stað.
Eg tók far með vagni, sem lög-
regluþjónn sagði mér að færi út
til Ballard. Liggur sú braut
með fram stöðuvatni einu fyrir
austan borgina. Eru lokur í
ihún gifst dönskum manni og sest
að í Ferndale bygðinni. Talaði
eg við hana í gegnum símann og | ;em'streymi7 úr'~Ytö5u-
komu þau bjón norður til Blame
næsta dag og sótíu mig í bifreið
ferðaðist j fólksins á ensku. Voru þá lið-
mér ó-jin fi'mm ár síðan eg seinast tál-
þar sem þetta fólk ihafði Paradis
sína. Var þetta myndarFegt fólk, f sem
að sja, en a ennum þessara ungu | þeggara fja]la> var
^ 6 ' r0í'a s.t0 mögulegt að segja hvar náttúr- j aði opinberlega á norsku. En
a þa^ í , sem au 1 a' e u an væri tígulegri, hérna pða á það var mér eins tamt og eg hefði
þau ser s e jum þanga í es ín jeiðinni Kristjaníu og Björg-i aldrei annað mál lært.
brunaði ut a slettuna, þá gatu þau
r K vmjar í Noregi, þar isem eg emn-
ekki stilt sig lengur um að sýna
listir sínar á ýmsan hátt, og virt-
ust gleðidrósir þessar, sem vana-
lega hafa eiginmannaskifti á
öðruhvoru ári og stundum oftar,
að verða viltari en (hinir ungu
menn, sem m'eð þeim voru. . &
Var eg svo heppinn að hitta
. „ „,um brottu fjallshhðum mun aldr-
Amenkumann, sem ekki tilheyrol . *
’ J 1 verða monnum
Frá Ferndale fóru þau hjón
með mig suður til Bellingham,
en þegar eg kom þangað fann eg
út, að ibáturinn sem fer til Point
Roberts, mundi ekki sigla fyr en
klukkan ,sjö næsta morgun. Kom
TT. ,, i eg þess vegna farangri mínum
1 fyry hja amenskum kunnmgja,
ig hefi farið þrisvar sinnum yf-
ir fjallið. Hér er vatnið 4 ánnij
tært eins og í fjallalækjum á ís-j
landi. Hér inni milli fjallanna!
hefir silungurinn mörg vötn til aðl
leika sér í og fossa til að sprejrtaj
vatninu, svo skip geta siglt upp í
það. Hér lágu í langri röð
mörg timburskip, sem smíðuð
ihöfðu verið á stríðstímunum, en
Voru alls ekk i sjófær. Fljót-
færni er undir öllum kringum-
stæðum skaðleg, en má alls ekkl
eiga sér stað þegar um skipa-
smíði er að ræða. pá verður
alt að hafa sinn gang og hvert
verk að gjörast samvizkusamlega.
En stríðsandinn gjörði þjóðirnar
ólamaðar, þær gjörðu margt á
þeim árum, sem betur hefði ver-
ið að láta ógjört, og svo var um
skipasmíði þeirra. Nú var
farið með þessi skip út í ein-
hverja fjðru, þar sem kveikt var
ei
„ . x.., , —- ----------- að gagni; því
þessu folki og toluðum við lengl &ð kostnaðurinn á
að ná í hann
saman. Svo ritaði eg grein fyr- mundi eta allan ágóðan.
ir Stjornuna og þegar eg lauk þvl j ^ hádegi
var andrúmsloftið
verki var isvertinginn buina að bua Ig.g k ddað af angan frá blóm_
um rumin, svo eg for að hatta og . , , .
, , ,, .... 6!um, grænu grasi og skogmum.
svaf vært alla nóttma. XT, , .
_ — ,, , , Nu var veturmn hðmn og sum-
Næsta morgun for eg mn í dag-i . ,.
,?u, , , T , arið komið, og þo var þetta 24.
vagninn og Ihitti þar þyzkan prest, feit)r
sem bauð mér að vera hjá sér, og í þeim til þess að geta fengið járn
og koparboltana úr þeim, því það
hið eina, sem hægt var að
hagnýta sér. En nú megum vér
Canadamenn ekki gjóta fyrirlitn-
ingaraugum til bræðra vorra fyr-
ir sunnan landamærin og segja í
lestrarfélagsins j hjörtum vorum: “Um annað eins
Þaðan skrapp! og, þett’a gjörum vér oss ekki
fór svo út til þesis að finna nokkra
íslendinga. Skrapp eg fyrst|var
upp á hótelið Victor Houlse, sem
Lárus Gríms.son stendur fyrir.
Tók Lárus mér vel og spjölluðum
við saman um tíma og sýndi hann
’mér bóíkaisafn
áður en eg fór.
sem eg þekti. Kom Ameríku-| —V °g Þessvegna urðuni .vér eg sv0 Upp í “Fair”búðina, þar seka.1’ Vér þurfum ekki annað
samkvæmt gomlum timareikmngi aem Mr Qoodman er einn deildar- en reka minnið til manndráps-
maðurinn líka og settist hjá okkur » , ,* . -
., , . ,._;að biða tvo manuði fyr en sum-
?^n,r.UI? V r 3 a a UT? an !ðlardagurinn fyrsti mundi renna upp
á þýzxalandi, pemngagildi Mi8- Var yeður yndislegt allan daginn
rikjanna o. s. frv. Hafði þyzki , , , ,,.* , ;
. . - , i og komum ver um kveldið slysa-
prestunnn fengið mikið af þyzk- , , TT „•- •
., , , , K laust til Vancouver-. Bjo vmur
um, polskum og ruissneskum pen- _• ,, , . . Tr
. . Z . . . . i mmn ut í Austur-Vancouver ogi
mgum, Amertkumaðurmn hafði , *. . '
. f ' T , . ” langaði mig ekki til að fara alla |
talsvert af þeim hka og spurði leið út þangað) 8VQ e fékk mérj
hann mig .hvort eg væn miljóna- ,herbe • & A]mer ,h6tel
mæringur. Eg sagðist hafa seð Nægt mor„un eg vakn j fyrsta aldmtré í bloma.
svo mikið af lífi miljónamæring- að- __ _•__•?_ __ f____! 10. marz. Um suðurbæmn
anna í New York, þegar
Næsta
á fótum
til Point
stjórinn. Hjá honum fékk eg svo I hornanna, sem smíðuð voru í Fort
ýmsar upplýsingar ogvfór svo um William fyrir Frakkana. Skip-
norður Bellingham. Lenti eg, in sigldu frá Fort William og ætl-
um kveldið hjá Mr. Th. Johnson uðu til Frakklands, .en sukku áð-
á Nevada stræti og fylgdi hann I ur en þau komust yfir Superior
mér langt á leið ofan í bæ. Erjvatnið og tvær stórar skipshafnir
Bellingham fremur snotur og druknuðu.
lífleg borg. Sá eg þar ihin
Var það
unglingur var í þjónustu þeirra, að
eg hefði tapað allri löngun til að
verða miljónamæringur. En
hann gaf mér seðil, sem hann
sagðist vera viss um að ekki
mundi granda mér. Þegar eg
virti fyrir mér seðilinn, sá eg að
það voru tvær ‘miljónir þýskra
marka. Svo var eg þá orðinn
miljónamæringur. En til þess að
En önnur skip <Iágu þar í vatn-
inu, sem eg hafði ekki séð í mörg
,— var rigning og iþegar eg fór j T"‘-*. , .“TTT* I ár* Voru það seglskipin fögru,
eg sem'j ,lyftivélinni niður á fyrsta gólf, i +ha' ‘ eg kom auga ,á >au fór’eg
að hugsa um þann tima, þegar eg
eem kornungur æfintýramaður
sigldi á braðskreiðasta seglskipi,
*..,.. ... itækifæn til að ferðast.
sagði piltunnn, sem vissi að eg
,___* _x , ,,, . , ... morgun var eg snemma
kom að auistan og helt að eg hefði ,, * . ,. .
,, . ,* T. . *;og for svo með batnum
aldrei séð Vancouver fyr: Það ! ', , T. * . ,
* .* , , ,i Roberts, Var veður fagurt og
er auma veðnð í dag og varla1 . . . , . . , ,.
,____,. ,. , . , „ ... , _.iekki of margir farþegjar a batn-
farandi ut fyrir dyr.” Kmkaði , . .... ,,, , *
, , ... i um, svo þessi fjogra tima ferð
hann kolh og setti upp spekings-: ,. .... *. , ,
, *, , ®_. yfir fjorðinn var reglulega
svip ems og hann með því ætlaðij , ..,
segja mér: “Þetta er í fyrsta S em 1
við höfum
að ■■
sinn, sem við höfum haft aðra
eins rigning hér í Vancouver.”
Eg svaraði með brosi, fór út og
enginn fari að gjöra iManitoba-
etjórninni aðvart og á mig verðij 7éWr~m7r~eÍtthvaðað borða 07þlr
næst upp i CarterÆotton Build-
lagðir þungir skattar fyrir sakir
þessa mikla auðs, ætla eg að
taka það fram, að þegar kom
vestur á stönd gaf eg þennan
seðil í burtu, svo nji er eg sami
almúgamaðurinn og áður.
í Saskatchewan og Alberta var
aS þjast af
1 I L blæðandl og bðlg-
I f 1 I fl lnnl ^y111 n 1 æ
| | L LU Uppskurður önauð-
synlegur. J>vl Dr.
Chase’s Ointment hjAlpar þér strax.
cent hylkið hjá lyfsölum eða frá
Bdmanaon, Bates & Co., Lamited,
Toronto. Reynsluskerfur sendur ð-
kev»ia, ef nafn þessa biaða er tlltek
H m i cent frimerk'-----*.
ing, inn á skrifstofu vinar míns,
par sem eg ritaði fáein bréf og
fór svo út til að leita að Islend-
ingum. Fann eg nokkra þrátt
Þegar maður kemur yfir fjörð-
sem lagði út frá Fulton bryggjun-
um í New York í þá daga. Eg sá
sjálfan mig uppi í reiðanum, þar
sem eg var búinn að leysa efsta
seglið og sat á krosstrjánum og
beið til þess að sjá hvort alt væri
inn upp undir tangann er hann í lagi meðan piltarnir voru að
ekki ósvipaður mörgum strand- þenja seglið. Eg leit niður á
lengjum á fslandi, en þegar frá j þilfarið. Efst uppi á káetu-
sjónum dregur eru skógi vaxnar
hæðir og snotuf heimili með fra’m
brautunum. Hafa menn hér
kúabú og fuglarækt. Hér veiða
þeir á sumrin laxinn í stórum stíl
fyrir það að þeir eru mjög dreifð-jog eru þar fleiri stór niðursuðu-
ir. Var mér alstaðar vel tekiðj hús. Var eg tvo sólarhringa á
eins og eg hefði verið kunningi! tanganum, gisti eg aðra nóttina
þeirra í mörg ár. Sagðist egihjá Jóhanni G. Jóhannssyni og
halda suður í Washingtonríkið, hina hjá Ingvari Goodman. Var
en mundi staldra við í heimleið-
inni og halda að minta kosti einn
fyrirlestur.
Frá Vancouver hélt eg svo eft-
ir að hafa fengið leyfi til að fara
suður yfir landamæria, til Bla-
ine, þekti eg þar ensk hjón, en
eg alstaðar velkominn og leið mér
vel þar úti, þar eð tími vninn var
takmarkaður varð eg að halda
áfram. pó mundi eg hafa haft
gamafl af að hafa dvalið þar dá-
lítið Iengur. Á leiðinni inn til
Bellingham hitti eg nngan vita-
tröppunum stóð hinn hálfdrukni
skipstjóri. Við stýrið var rosk-
inn Svíi. Hin ihljómsterka rödd
stýrmannsins heyrðist upp til
mín frá þeim stað, sem haryi stóð
og skipaði fyrir. Hingað og
þangað um þilfarið voru hásetar
af mörgu'm þjóðflokkum. Voru
þeir í háum stígvélum, brúnum
og bláum buxum, rauðum og dökk-
bláum skyrtum, sem þeir höfðu
skorið ermarnar af fyrir ofan oln-
bogann til þess að geta unnið
létaara í hitanum, á höfðum sin-
um höfðu þeir víða hatta, og i
slíðrum, sem festar voru við leður
belti þeirra, voru hinir löngu
beittu sjómannahnífar, sem
stundum voru níotaðir til annars
en að skera kaðla og segldúk, 1
mínu barnslega hjarta hugsaði eg
um ihvað móðir mín mundi segja
ef hún sæi mig í þesskonar félags-
skap og efst uppi í reiðanum eins
og lítinn fugl í háum trétoppi
meðan hið tígulega skip klauf
hinar æstn öldur með feykilegum
hraða, svo að hvorki segl- né gufu-
skip, sem stefndu í sö'mu áttina,
gátu fylgt oss.
En nú lágu seglskipin þar sem
afturgöngur liðinna alda. pau
framleiddu siglingamenn, sem eru
sjaldgæfir nú á dögum. pá var æf-
intýrablær yfir siglingalífinu, sem
hin svörtu gufuskip, er blása I
pípu þegar þau fara og koma,
hafa svift það.
Eg fór einmitt að hugsa um að
nú voru einmitt tuttugu ár liðin
síðan eg á stóru skipi, eftir mikið
vos og marga erfiðleika, lenti !
Vera Cruz í Mexico og fétti, að
Japanar og Rússar væru að berj-
ast. En núna hafa Japanar og
Bandaríkjamenn dregið sverð sin
til hálfs úr sliðrum sínum og
standa reiðubúnir til að sveifla
þeim hvenær sem vera skal. Banaa-
ríkin hafa ekki færri en fimtán
þúsundiir hyggjuvitsmanna í þjón-
ustu sinni til að uppihugsa dráps-
vélar af versta tagi og eitraðar
gastegundir. Eru þeir nú að
leggja 'hermannabrautir meðfam
ströndinni á ýmsum stöðum.
Meðan eg sat i þessum hugleið-
ingum kallaði strætisvagnastjór-
inn: “Freemont Bridge”. Eg snéri
mér að verkamanni, sem sat næst
mér og spurði hvort við værum
ekki komniri út í Ballard bráðum.
Hann sagði mér að eg ætti drjúg-
as spöl eftir áður en eg kæmi á
minn ákvörðunarstað. Fór eg
þá að skoða fólkið í vagninum og
tók eg eftir að meiri parturinn
af því var af Norðurlandakyni.
Þegar vagninn nam staðar á
horninu á 72nd. St. stökk eg út
og eftir hálfrar mínútu gang drap
eg á dyr hjá S. B. Sumarliðasyni.
Kom hann sjálfur og opnaði fyrir
mér og var mér tekið tveim hönd-
um. Naut eg gestrisni þeirra
hjóna meðan eg dvaldi í borginnl
Seattle.*
Þekti eg margt fólk í þeirri
borg og var t.iminn þess vegna vel
upptekinn með að finna og heirn-
sækja það alt. Hélt eg einnig
fáeinar samkomur á þeim tungu-
máliím, sem mér eru jafntöm. ís-
lenzka samko'man, sem eg hélt var
svo vel sótt, að sumt varð að
standa. Sýndi eg kringum 60
myndir af íslandi.
það .virtist vera fjör og líf í
öllu þar. Hver stórbyggingin á
fætur annari skaut upp og íveru-
hús voru alstaðar í smíðum. Með-
fram höfninni var mikil uppskip-
un og sögunarmyllurnar virtust
allar vera önnum kafnar. Mörg
fiskiskip bjuggu sig út til Alaska
ferðar. Veður var hið bezta
meðan eg dvaldi þar í borginni og
hafði eg mikla ánægju af að
skoða mig um. • Einn daginn
lentu þar fjórar flugvélar, sem
ætluðu sér að fljúga kringum
hnöttinn. Englendingar sendu
eina vél i aðra átt til þess að
keppa'st við amerísku loftförin og
reyna að komast á undan til þess
að öðlast heiðurinn.
Skrapp eg dag nokkurn suður
til Tacoma til þess að heilsa upp
á Niels Anderson, sem eg kyntist á
íslandi. Dvaldi hann 16 ár á
Fróni, en nú ihafði hann sest að
fyrir utan Tacoma, þar sem hann
hafði reist sér laglegt hús og bú-
ið til fallegan garð.
Fagran sunnudagsmorgun sigldi
eg með skipinu frá Seattle til Vic-
toria. Voru margir farþegjar á
skipinu og stundirnar, sem eg
ekki varði til að lesa og skrifa
fór eg meðal farþegjanna, talaði
við ýmsa menn og tók eg eftir þvi
hvað það var margt kvenfólk, sem
reykti vindlinga. Og ekki voru
hinár ungu gleðidrósir einar um
það. Eg sá mæður með litlu
börnin kringum sig reykja eins
ört og nokkur karlmaður. Þó
að maður þekki ekki nema staf-
,rof heilsufræðinnar, getur hann
sagt fyrirfram hvernig afkvæmi
þes'skonar foreldra verði. Það,
sem maðurinn sáir, mun hann og
uppskera. Fólk, sem hefir vit
á að fara vel með sig, getur haft
góða heilsu á vesturströndinni.
En víða sá eg þar eins og annar-
staðar menn nærast fæðutegund-
um sem vissair eru til að fóstra
sjúkdóma í líkamanum.
Pegar eg kom til Victoría fór eg
undir eins með fólksflutnings-
bifreið út til heilsuhælis (sanitar-
ium),' sem er 18 milur út frá
bænu'm, þekti eg yfirlækninn og
ráðsmanninn, svo það var mér
regluleg ánægja að koma út á
þenna unaðsfagra stað, sem heit-
ir “Rest Haven,” þar hafa marg-
ar mannesikjur komið veikar
Copenhagen
Vér ábyrgj
umst það að
vera algjörlegi
hreint, og það
bezta tcbak
heimi.
c?p|'NHÁGEN'#
• SNUFF ‘
Ljúffengt og
endingar gott,
af því það er
búið til úr safa-
miklu en milun
tóbakslaufi.

MUNNTOBAK
bæði á sál og líkama og fengið
heilsu aftúr. Um kveldið talaði
eg til sjúklinganna og hjúkrunar-
kvennanna. Kom einnig margt
fólk úr nágrenninu, svo hinn rúm-
góði salur var fullskipaður. Næsta
morgun fór læknirinn með mig í
bifreið sinni inn til Victoría aft-
ur. Hafði eg tíma til að heim-
sækja eitt íslenzkt hei'mili áður en
skipið sigldi. Var það Thomp-
son’s á Jackson stræti. Victoria
er fagur auðmannabær, en að
miklu leyti dauður. Sagt er að
C. P. R. félagið hafi í hyggju að
búa út stóra skemtistöð þar, til
þess að þeir sem geta, geti farið
þangað til að eyða tíma og fé í ö-
hófi.
skipinu yfir til Vancouver
var ekki einungis margt af hvítu
fólki, heldur og nógu mikið af
Kínverjum til að mynda heila ný-
lendu, og fáeinir Indverjar. Ef
Bandaríkin og Canada skyldu
opna dyrnar fyrir Austurálfu-
mönnum mundu flóðgáttir Kína,
JJapan og Indlands opnast og vér
hvítu mennirnir gætum eins vel
látið dót vort ofan í ferðakistu
og farið aftur til hinna fornu
landa, sem feður vorir ræktuðu.
Á höfninni í Vancouver var
krökt af gufuskipum, sem höfðu
ko’mið til að taka ko’rnið frá Al-
berta og Saskatchewan. Ætla
þeir að reisa fleiri kornhlöðui
(elevators) í Vancouver í sumar.
Virtist mér þar vera talsvert að
gjöra og mikil umferð. 1 þetta
sinn gisti eg hjá Mr, og Mrs. Jó-
sepssyni á 15. Ave, E. Hafði eg
einnig tækifæri til að fara út í
Suður-Vancouver og hitti eg þar
meðal annars Stephan Thorson
og konu hans, sem eg þekti frá
Gimli. Hafði eg ánægjulega
stu^di á heimili þeirra.— Eg hélt
eina samkomu í Vancouver og
þrátt fyrir 'mikla rigningu var
kirkjan troðfull.
Svo kvaddi eg 'hafið, sem eg
einu sinni elskaði svo heitt og
lagði af stað rakleitt til Calgary,
þar sem eg staldraði við fáeina
klukikutíma og Ihélt svo norðuir til
Lacombe. Tvær mílur fyrir
vestan þann bæ hafa Adventistar
háskóla (iCollege). Hitti eg
skólastjórann í Calgary áður en
eg lagði af stað vestur og bað
hann mig að fara ekki til Winni-
peg fyr en eg væri búinn að heim-
sækja hann. Staldraði eg við
hjá honum í tvo daga og talaði
fjórum sinnum til nemenda skól-
ans. Fór eg þaðan með pósti
til Bently, þar sem kunningi minn,
séra Human, beið eftir mér. Var
eg um nóttina hjá homim og um
morguninn lét hann vinnumann
sinn fara með mig yfir Sylvan
Lake suður í SvíaJbygðina hjá
Burnt Lake, þar sem mér voru
útvegaðir góðir hestar til að
ferðast um íslenzku bygðina hjá
Markerville með. Eg hafðl
mikla ánægju að koma í Iþá bygð
og hittá þar marga menn, sem eg
oft hafði lesið um í íslenzku blöð-
un'um. Vair mér alstaðar vel
tekið og geðjaðist sú bygð mér
vel. Meðan' eg var þar notaðl
eg tækifærið til að heimsækja
skáldið, Stephan IG. Stephanson,
sem íslendingar hafa rifist um
eins lengi og eg hefi lesið íslenzka
tungu og vafalaust löngu fyrir
þann tíma. Vildi svo vel til að
eg hitti hann einsamlan
heima, svo við gátum skrafað
saman í næði. Töluðum við um
pólitík, bókmentir og trúarbrögð,
og varð eg ekki lítið hissa við að
heyra frá hans eigin vörum, að
hann hefði góða þekkingu á kenn-
ingum sjöunda dags Adventista.
Eg forðaðist að tala um skáld-
skap, því þó að eg á yngri árum
væri skáld skólapiltanna, sem
fengið var til að yrkja .bæði á
ensku og norsku, þá Ihefi eg síðan
eg var kallaður til að flytja fagn-
aðarerindið, aldrei haft næði til
að leggja rækt við ljóðagjörð og
er iþesisvegna fyrir utarj, þá list.
Eftir að 'hafa skoðað bókasafn
hams og suma af þeim listagrip-
um sem honum hafa verið gefnir
af vinum hans, lagði eg af stað.
Bauð 'hann mér að verá nóttina
hjá isér, en eg ætlaði að tala* á
enskri samkovmu norður í bygð-
inni næsta dag (laugardag) svo
eg gat ekki þegið iboð hans. Hann
fylgdi mér fleiri mílur á leið og
skildi ekki við mig fyr en Ijann
var viss um að hafa komið mér á
braut, þar sem mé var ómögulegt
að villast. Meðan hestarnlr
hlupu yfir hæðir og hóla, gegnum
lautir og vatnspolla,, svo að vatn-
ið fevkti okkur við og við, hvesti
hann á norðvestan og gjörði él, en
sól skein annað islagið. Kom mér
þá til hugar að lífsleið okkar
beggja hafi ekki verið ósvipuð
þessari ferð.- þó að við værum
á misjöfnu reki, hefðum mismun-
andi atvinnu,, hugðmál og lífs-
skoðanir, þá höfðum við báðir af
frjálsum vilja oft og tíðum farið
upp á hólana, þar sem heiftar-
andinn hafði látið örva-
drífuna dynja yfir Okkur ‘miskun-
arlaust og þó skein skilningssól
sumra manna gegnum hríðina; 04
öfan í láutirnar, þar sem aöfinslu-
og sleggjudómsandinn hafði
skemt sér að því að skvetta á okk-
ur isköldu forugu vatni í ríkum
mæli. En vorum við báðir jafn
beinir eftir sem áður.
Eftir að 'hafa talað við séra
Pétur Hjál'mson, sem eg einnig
heimsótti, var ákveðið að eg tal-
aði á Markerville sunnudaginn
eftir hádegi. Var það mér reglu-
leg ánægja að tala til bygðar-
manna á íslenzku. Um kveldið
talaði eg aftur á ensku í skólahúsi
sex milur norður af Markerville. -
Næsta dag fór «g yfir ána og
h'eimsótti þá, sem þar búa, og að
því búnu 'hélt eg af stað til Ed-
monton og þaðan til Battleford,
Sask., þar se'm Adventistar hafa
fyrirmyndar iskóla (Academy)
Staldraði eg við þar á þriðja dag
og talaði eg sjö sinnum til nem-
endanna. Hitti eg þar eina Is-
lenzka stúlku, sem Lilja iheitir og
er dóttir Ingimundar Eiríkssonar
Steinunnar í Foam Lake íbygðinnl
Hélt eg þaðan til Saskatoon, þar
sem eg stóð við í fimm kl. tíma,
heimsótti • kunnítigja, ritaði * sex
bréf og ejna grein fyrir Stjörn-
una. Um kveldið fór eg með
lestinni til Winnipeg, þar sem eg
lenti næsta morgun eftir tveggja
mánaða fjarveru.
pað kveldið gat eg á skrifstof-
unni, eftir að 'hitt fólkið var far-
ið hei'm, þa'kkað guði mínum og
frelsara fyrir að hafa varðveitt.
mig og blessað á allri þessari fer5
og látið mig koma heilan á húfi
heim aftur. Sendi eg Ihér með
öllum, sem reyndu að greiða götu
mína á þessari ferð, alúðar þakk-
ir fyrir að hafa sýnt mér gest-
risni, kurteisi, velvild og hjálp.
Davíð Guðbrandsson.
Köyaö
KSumar-árstíðin hefst í
km dag, fimtudag. Pant-
anir y ðar þakksamlega
meðteknar og afgreiddar fljótt.
The Arctic Ice Co. Ltd.
Simi A2321
KÆLISKÁPAR fyrir tilbúinn og eðlilegan ís, til sölu.