Lögberg - 01.05.1924, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTTJDAGINN, 1. MAl. 1924.
Bls. T
Þjáðist í tíu ár af nýrna
sjúkdómi.
Nova Scotia maður tók Dodd’s
Kidney Pills og læknaðist
Mr. A McMullin getur nú stundað
vinnu sína.
Upper 'Grand Mira, N. B. 28.
febr. (enkafregn).— “Eg Ihafði
þjáðst af nýrnasjúkdómi í tíu ár.
Reymdi fjölda af meððlum, án
nokkus minsta árangurs. Mr. A.
McMullin, sem hei'ma á hér á
staðnum, segir: “Eg reyndi öll
hugsanleg meðöl, en þau reyndust
með öllu ófullnægjandi. í þrjá
mánuði lá eg í rúminu ög Iþegar
eg loklsins komist upp, skreiddist
eg um á hækjum.
Nú hefi eg notað sjð öskjur af
Dodd’s Kidney Pills og er orðinn
gersamlega heill heilsu.”
Dodd’s Kidneý Pills, eru ekta
nýrnameðal. Þær styrkja þau og
veita þeim 'mátt til þess að, halda
blóðinu hreinu. Heilbrigð nýru
skapa ihraustan líkama.
Spyrjið nágranna yðar hvort
Dodd’s Kidney Pills haldi nýrun-
um ekki í lagi.
Róm.
Ferðasögubrot eftir Fr. Fr.
Eg var á ferðalagi mínu um
ítalíu á leiðinni til •Rómaborgar.
Eg kom frá Napoli (Neapel), þar
sem eg hafði dvalið nokkra daga
aðallega til þess að sjá Po'mpeí.
Hefði að vísu haft gaman af að
vera þar lengur, en eg tímdi ekki
að taka fleiri dag» frá hinni fyr-
irhuguðu dvöl í Róm.
í járanbrautarlestinni var eg
eins og í hálfgerðum draumi og
drakk í mig fjallasýn- og fornar
rústir og örnefni úr sögu Róm-
verja. En eftir því sem vér
komum nær Ró'm, fann eg sársæt-
an hroll fara um mig og gagntaka
mig smátt og smátt. Eftirvænting
kvíði, lotning og óró jcom mér í
nokkurskonar helgileiðslu, sem eg
get ekki lýst. Myndir frá 773
árum fyrir Krist og niður til vorra
daga svifu mér fyrir ihugsjónum
eins og á kvikmyndasýning. —■
Útsýnið var stórkostlegt. Hin
öldnu fjöll lágu í stórum bogum í
kring og niðri á lágum hæðum og
sléttu blasti Rómaborg við í
fjarska og gnæfði Péturskirkjan
upp úr húsahafinu. Nú för
lestin á fleygiferð fram hjá mörg-
um fornaldarleifum; fram hjá
vatnLsleiðslubogunum fornu og
brátt rann hún ihn í borgina og
nam staðar á járnbrautarstöðinni.
í argi og þvargi, ópum og há-
reysti á stöðinni ihvarf um stund
öll ihelgikend. Burðarmenn þyrpt-
ust að og rifust u'm að fá að bera
pjönkur mínar og létu svo óðslega
að eg v.ísaði þeim öllum frá mér og
þáði ekki hjálp þeirra. Af handa-
hófi hafði eg valið Hotel Hasler
og sent þangað símskeyti frá Na-
poli. Ekki vissi eg samt, hvort það
var gott eða hvar það lá. Loks kom
eg auga á þjón hótelsins og gaf
mig fram við hann. Hann hafði
vagn handa mér og varð eg feg-
inn er eg komst út af járnbraut-
arstöðinni og ók af stað. Brátt
náði hrifningin tökum á mér aft-
ur. — ókum við fram hjá fögrum
gosbrunnum og svo upp hæð
nokkra, síðan niður í djúpan dal
og upp bratta brekku eftir via
Sistina. Varð eg mjög glaður í
anda, er eg kom auga á stóra töflu
greypta inn í hliðina á húsi er
við fórum flram hjá. Gat eg séð á
henni nafn Alberts Thorvaldsens.
Eg tók í skyndi ofan, til þess að
heilsa minningu þessa fræga
landa. — Að vörmu spori vorum
við komniir að hótelinu, og sá eg
strax að eg bafði verið heppinn í
valinu. Hótelið stóð á einum hin-
um fegursta stað í bænu’m. Við
hlið þess stóð ein af stóru kirkj-
unum í Róm: cthiesa di ss. Trinita
dei Mionti. Og fyrir framan lá
upphlaðið svæði með afarháum
o'beliskum 1 því miðju.— pað lá
hátt uppi í íhlíðinni á Monte Pln-
cio og ganga þaðan afarbreiðar
tröppur 135 niður á sléttuna. Er
þar fyrir neðan stórt torg, Piazza
di Spagna og ganga þaðan götur
í þrjár áttir. Af háa torginu,isem
hótelið mitt stóð við, var hin dýr-
legasta útsýn yfir alla nýrri borg-
ina. Mændu hátt við himinn stðr-
hýsi og kirkjuturnar og bar Pét-
urskirkjuna hæst.
Næsta morgun fór eg snemma
ót að skoða borgina. Fór eg leið-
sögulaust eitthvað út í bláinn.
Reikaði eg víða um og gaf mig &
vald ihinni þægilegu einveru í
niannstraumnum. Hvergi er mað-
Ur ei’us einn eins og á fjölförn-
Uni stöðum í ókunnri borg. Brátt
rakst eg á Tíberfljótið og nam þar
staðar á brú einni og horfði niður
á hinn gula straum. Þá skildi eg
fyrst, hversvegna Horatíus kall-
ar ihann flavum Tiberim. Eg hefl
aldrei séð eins mógult vatn. Hér
fanst mér eins> og eg hefði rekist
á gamlan og góðan vin. Eg drakk
í mig strauminn með augunum, og
með bylgjum hans bárust ótal
myndir frá löngu liðnum öldu'm;
hann varð mér isem ímynd sög-
unnar með bylgjum <)g sveipum
kynslóðalífsins. Eg stóð þar graf-
kyr í góðan íhálfan tíma í mikilll
andlegri nautn. Loks reif eg mlg
með valdi lausan og fór yflr
brúna og gekk áfra'm, með fram
upphlöðnum bökkunum fram hjá
mörgum brúm. Hafði eg Tíber á
vinstri hlið en á hægri hlið voru
mörg stórhýsi, varð mér einkum
starsýnt á Palazzo di Giustizia
afarstórt Ihús með mörgum ‘mynda-
styttum að framan, og Castello di
s. Pietro. Á miðju svæðinu afar-
mikill Obeliski og sinn til hvorr-
ar hliðar tveir stórir gosbrunnar,
er gjósa afarmiklu vatni. En beint
fyrir framan mig reis upp fram-
hliðin á sjálfri Péturskirkjunni.
f fyrstu fanst mér ekki til u'm
stærð ihennar, en Iseinna komst eg
að raun um, hve mikið það hús
er. Eg skal ekki reyna að lýsa
henni. Eg læt mér nægja að segja
að eg sá fljótt að ekki veitti af
nokkrum mánuðum til þesis að
skoða ’hana daglega, ef takast
ætti að sjá hvað eina til hlýtar.
Eg vil heldur ekki reyna að lýsa
tilfinningum mínum er eg dvaldi
í þessu mikilfenglegasta musteri
guðs kristni.
í 11 daga var eg í Róm og var
mér hver dagurinn öðrum Ijúfari.
Eg var eins og í draumi eða leiðslu
Eg hagaði mér ekki að neinum
*'turista”sið; valdi mér fáa á-
kveðna istaði, til þess að skoða, en
lét hitt eiga sig. Eg var hér um
bil alt af einn og fór mér hægt að
öllu, en naut þess betur lífsins.
Eg átti hina ágætustu daga á
hótelinu; fóllkið var gott og alúð-
legt og vildi alt gera manni til
hæfis. Hver dagurinn var öðrum
unaðslegri. Sólskin næstum því á
hverjum degi, aðeins einn dag
siðdegiis var stórfeld rigning. Einu
vonbrigðin voru þau að hitinn var
minni en eg átti von á; hafði eg
vonað að fá reglulegt hitabað, en
það kom aldrei.
Á daginn reikaði eg hugfanginn
um gamlar rúistir,' hafðist löngum
við í hinum fornu rústum, en mest
á Forum Rómanu'm. Eg kom þang-
að 5 sinnum og eitt sinn sat eg
þar 5 tíma í einu. Eg sat á hinum
gamla stað, þar sem Cicero og
aðrir mælskumenn Rómverja
höfðu staðið og ihaldið ræður sín-
ar yfir lýðnum. Eg las þar ræðu
Ciceros pro Sexto Rosrio og hefi
eg aldrei notið hennar eins vel og
þar.
Eg ko'm nokkrum sinnum 1
Colosseum og átti þar nautnarík-
a rstundir. Eg sat eitt sinn lengi
uppi á þriðja palli gegnt keisara-
stúkunni og ihorfði niður yfir hið
mikla leiksvæði, og sá í anda
skilmingamennina fornu; sá hina
kristnu píslarvotta, er þeim var
kastað fyrir óargadýrin.
Stundum gekk eg langan veg út
á via Appia, sem lagðuir var árið
312 f. Kr. og má víða sjá enn
hina fornu steinllagninga. Þar
liggur svo leiðin út að katakomb-
unum, og fór eg þangað einn dag
ásamt 2 Svíu'm, vinum mínum, er
dvöldu á >sama hótelinu og eg.
par niðri, djúpt neðanjarðar, voru
samkomustaðir og grafhýsi hinna
fyrstu kristnu. Ekki varð eg eins
'hrifinn þar niðri einis og eg hafði
búist við; líklega af því að eg var
ekki einn.
Stundum reikaði eg fram og aft-
ur á götunum og gætti að siðum
og háttum og atferli 'manna. Eg
gekk um mjóstu göturnar þar sem
íbúðir manna eru eins og hellar
inn í gamila rómverska múra, og
var he'ldur óvistlegt að líta þar inn
enda hefst fólkið lítið þar við
nema á nóttunni, en á daginn sit-
ur það úti á gahgstéttunum eða
götunni og ihagar sér þar eins og
það væri heima hjá sér. Bar margt
skringilegt fyrir augu. par sá eg
'margt fólk afar ræflalegt til fara,
en það bar sig svo vel að mér
fanst jafnvel eitthvað fegurðar-
bragð vera á sjálfum görmunum,
alt öðru vísi en ihjá sams konar
fólki t. d. í hafnarbæjum á Eng-
landi, eitthvað snyrtilegt innan
um allan ræflaskapinn. Yfirleitt
gast mér vel að alþýðufólki þar.
Eg verð nú að fara fjótt yfir
sögu, rúms og tíma vegna. pess
vegna vil eg ni snúa mór að því,
sem vnér þótti mest um vert og
gjörði mér þessa daga í Róm ó-
gleymanlega. En það voru kynni
þau, er eg hafði af kirkjulífi og
klerkadómi í Róm. Alt það átti eg
að þakka því, að eg komst í kynni
við einn ágætan mann við páfa-
hirðina, Það var kammenherra
Ohristofer de Paus. Hann var
norskur að ætt og aðli og mikill
Skandinavavinur. Har.n er einnig
mikill íslandsvinur og fylgir með
athygli því sem hér gerist. Hann er
maður mjög glæsilegur og ment-
aður vel. Eg ihafði meðferðis bréf,
sem Præfect Meulenberg var svo
góður að gefa mér og þar að auki
hafði eg kveðju tíl kammerherr-
ans frá Sveini sendiherra Björns-
syni.
Daginn eftir að eg kom til Róm
heimsótti eg kammeriherrann og
tók hann mér opnum örmum. 1
samtalinu, ispurði :hann mig að,
ihvort vnig langaði ekki til að sjá
páfann og sagði eg sem var, að
mér mundi þykja daufleg Róma-
ferðin án þess og spurði hvort þess
mundi nokkur kostur. Kammer-
herran taldi engin tormerki á þvi
að eg fengi “audience generale”
(áheyrn ásamt öðrum), en frem-
ur ólíklegt að eg fengi einka á-
heyrn.
Eg sagði að islíkt dýtti mér ekki
í thug, þar sem eg auðvitað hefðl
ekkert það fraúi að bera, sem rétt-
lætt gæti slíka beiðni, en hitt
þætti ’rnér bæði merkilegt og fróð-
legt að sjá hvernig slík almenn
móttaka færi fram, og að isjá yfir-
thiirði hinnar katólsku kristni.
Feldum við svo það tal niður. Dag-
inn eftir fékk eg tilkynningu frá^
yfirkammerherra hiirðarinnar um
að mér yrði veitt móttaka næsta
mánudag, sem var annar í hvíta-
sunnu. Og fylgdi með aðgöngu-
teikn og skíirteini. Eftir að eg
hafði hjá ka'mmebherra de Paus
fengið leiðbeiningar'um það, sem
eg ihelst þurfti að vita um fram-
göngu og aðra hluti, fór eg svo á
tilsettum degi til Vatikanhallar-
innar. Mér var leiðbeint inn í af-
arstóran biðsal' og þar sendi eg
inn skíirteini mitt ásamt nafn-
spjaldi kammerherrans, og gerði
eg það að undirlagi hans. Að
vöi'mu spori kom sá hirðmaður,
er tekið hafði á móti skírteininu,
aftur til mín og kvaddi mig að
fylgja isér. Fór hann með mig í
gegnum einá fjóra sali, afarstóra
og glæsilega, inn í einn fremur
lítinn sal og setti mig þar í röð
þeirra, er fyrir voru, en það voru
5 fullorðnir og 17 eða 18 smá-
meyjar 8—12 ára að aldri og voru
þær allar i fanrihvítuvn búningi.
Eg þóttist vita að það mundi vera
■skóli einhver, og voru 4 nunnur
(eg Iheld Jósefs isystur) með þeim.
Kammerherra de, Paus kom síðan
inn og gekk til mín og fagnaði
mér hið ljúfmannlegasta, tók
hann mig út úr röðinni og vísaði
mér til Ihvar eg skyldi vera og var
eg þar út af fyrir 'mig. Á gangi
um salinn voru . skrautbúnlr
kamenherrar og lífvarðarforingj-
ar, en við hverjar dyr stóðu varð-
menn úr 'Schweiissneska lífverð-
inum í miðalda einkennisbúning-
um, stóðu þeir þar með brugðn-
um sverðum. iMeðan á þessu stó'ð
voru isalirnir þeir, er eg hafði
gengið í gegnum, áð fýllast af
fólki og var raðað upp í hálfhiring
en alt fór þetta svo hljóðlega
fra'm og með svo mikilli reglu
að jafnvel ekki ys heyrðist.
Nú er alt var i riöð og reglu,
var dauðakyrð yfir öllu iog loftið
eins og þrungið af eftirvæntingu.
Svo kom Páfinn inn, allir beygðu
kné og áheyrnin byrjaði. Páfinn
gelck með fram röðinni frá ihægri
til vinfetri 'staldraði lítið eitt hjá
hverjum'' manni rétti íhonum hönd
sína, skreytta hinum stóra em-
bættislhring, sem allir kystu á, Oig
Sagði fáein blesisunarorð við hvern
Meðan Páfinn gekk fram með
röðinni Ihafði eg tíma til að virða
hann fyrir !nér. Að því er mér
virtist er Páfinn gildur meðal-
maður á vöxt, noklcuð þrekinn og
föngulegur. Hann var í hvítri
kápu með gúllfesti um hálsinn og
við hana hékk krossmark. í fram-
göngu virtist mér hann vera mað-
ur mjög blátt áfram og óbrotinn,
en mjög virðulegur. Hann er nokk-
iuð feitlaginn án þefeis þó til lýta
sé. Ennið er hverft og hátt og
bogadiregnar augabrúnir, svipur-
inn hreinn. Eg tók eftir brosi
hans, er hann blesisaði litlu stúlk-
urnar, og fanst mér brosið hlýtt
og nær því ibarnslegt. En á engu
finist vnér eg þekkja menn betur
en á brosi þeirra. Hvarf firá mér
öll feimni og var eg þá vel undir-
búinn til þess að það kæmi ekki
flatt upp á mig, er .hann kom til
mín og ,hóf samtal, er eg átti ekki
von á. Þegar Páfinn kom til min
var eg kyntur honum isem pastor
Islandicus (hinn íslenski prestur).
Hann spurði mig þá, á hvaða máli
eg vildi að hann talaði við mlg.
Eg kaus þá latínu. Hann spurði
því næst hvort sú tunga, er nú
væri töluð á íslandi líktist hinni
foirnu tungu, sem hinar frægu
bókmentir forníslendinga væru
skrifaðar á. Eg útskýrði það með
því að segja að drengir vorir
læsu fornsögurnar næistum því sem
nútíðar bókmentir. Og lét. hann að-
dáun sina í Hjósi yfir því. Þa
spuirði hann um ihag þjóðarinnar
á styrjaldarárunum og eftir þau.
Svo talaði ihann um fornöld vora,
og um kristnitökuna hér á landi,
setn vær'i svo einstök í sögunni.
Hann minnist á friðartímann og
bókmentirnar og endaði með þvi
að segja: “Þá voru líka svo marg-
ir miklir menn á íslandi.” Sam-
sinti eg því auðvitað og nefndi
sem dæmi nafn hins heilaga Jóns
Ögmundisisonar; virtiist mér að
Páfinn ’mundi kannaist við hann,
því ihann brosti glaðlega og taeygði
ihöfuðið sem til samþykkis. Rétti
hann mér svo ihöndina og gaf mér
blesisun sína með svo ihljóðandi
orðum: “Deus Maximus Optimus
benedicat te et familiam tuam,
opus tuum, patriaVn et popluum”.
Þótti mér vænt um, ekki aðeins
orðin, helduir hlýjuna, sem þau
voru isögð með. Svo gekk Páfinn
inn í næsta ,sal. Nokkru síðar var
gefið merki til útgöngu og geng-
um vér sömu leið og inn var kom-
ið, í gegnum sömu salina, og sá
eg hyernig fólkið istóð þar enn I
röðum sínum; eg taýst við að það
hafi verið um 300 manns í alt.
Kammerherra de Paus skrifaði
mér síðar að eg ihefði verið sá
einasti er Páfinn hefði talað þann-
ig við. pað fann eg á öllu að þettu
var iheiður, sem Páfinn sýndi ís-
landi, en ekki mér persónulega, eg
var þar aðeins pastor Islandicus.
Mér var sagt er eg kom norður
til Danmerkur að sumir hefðu
hneykslast á því að eg gekk á
fund Páfa, og verið getur að ein-
hverjum hér hei'ma ihafi ]iótt það
óviðeigandi, en eg sé alls ekki
eftir því, og myndi, ef eg kæmi
aftur til Rómaborgar, gera það
sama, ef eg ætti þess kost.
Annað sem gerir dvöl mína í
Rómaborg mér ógleymanlega, var
viðkynning mín við Kardínála von
Rossum, einn af hinuvn Ijúfuistu
mönnum, sem eg fyrirhitti á ferð
minni. En svo stóð á því isamtali,
að Kammerherra de Pauis sagði
mér að Kardínáiinn, er hanri
heyrði að íslendingur væri í bæn1-
um hefði látið í ljósi ósk um að
ná tali af þessum íslending, og
spurði Ka'xnmenh errann mig hvort
eg hefði nokkuð á móti því að
heimsækja hann. Eg fór sro nið-
ur til Propagandáhallarinnar, þar
sem kardinálinn á heima, og með-
an eg taeið í biðsalnum, talaði við
mig ungur prestur og isagði mér
frá því að í ráði væri að kardín-
állinn færi til íslands innan
skamms, og spurði mig 'margs um
veðurlag, og ferðalög til landls-
ins og um það. Svo er viðtalsröð-
in kom að mér var eg leiddur inn
fyrir kardínálinn. Tók ihann mér
hið ljúfmannlegaista og bauð mér
sæti og settist sjálfur andspænis.
Við töluðum saman alllanga 'hríð
og var það -alt u'm ísland í fortíð
og nútíð. Meðal annars sagði
kardinállinn að komið hefði til
ta'Is að kanonizera einn af (hinum
helgu biskupum íslands til forna
og spurði mig hvern eg teldi mest-
an og bestan meðal þeirra. Eg *
svaraði því eftir minni eigin
hyggju, að enginn þætti mér betri
né glæsilegri en Jón Ögmundsson
Hólabiskup, og sagði eg kardíná!-
anum nokkra drætti úr ílífi hans.
Eg þykist vita að það sé álitamál,
hvor fre'mri isé porlákur helgi eða’
Jón; enda gaf eg ekkert svar því
viðvíkjandi hver af vorum helgu
bifekupum væri verðiistur til kan-
onizeringar, var ekki .heldur spurð- j
ur að því, en hitt þótti mér sjálf-
sagt að svara í einlægni 'því spurs-j
máli, ihvern eg áliti bestan mann.,
pað tók ekki til min að hvetja eða
letja, enda hygg eg það mundi eng-1
in áhrif hafa haft.
Enn er hið þriðja, sem mér þótti
mest í varið af öllu því er eg sá
og heyrði í Rómaborg. Það var
það, að mér gafst tækifæri' til að
vera við, er 4 nýir kardínálar
voru inn settir í tignarstöðu sína.
Sendi karlínáli van Rossu'm mér
aðgöngumiða til ihátíðarinnar, sem
fram ætti að fara í hásætissal
Taugarnar voru svo slæmar að
hún gat ekki sofið-
Mrs. H. N. Tardclh Harrowsmith, Ont., skrifar:
“Taugar niínar voru mjög veiklaðar og í næstum sex mán-
uði get eg varla sagt, að eg nyti eölilegs svefns eina einustu
nótt. Matarlystin var sama og engin og yfir höfuð var eg a'Ö
verða mesti aumingi. Þá heyröi eg urri Dr. Chase s Nerve
Food, o geftir að hafa notað
meöal þaö i nokkra daga, fór
eg að geta sofið. Eg fékk
aftur matarlystina og hrest-
ist óðfluga. Eftir að hafa
notað úr þrem öskjum af Dr.
Chase’s Nerve Food, var eg
orðin heil heilsu. Eg hefi
einnig gefið litlu stúlkunni
minni Nerve Food með góð-
um árangri.”
DR. CHASE’S NERVE FOOD
<50 cts. askja med 60 pillum. Edniflnson. Batcs & Co., ILtd., Toronto.
Loks kom Páfinn sjálfur sitj-|eftir öðrum áð nýju
andi í burðarhásæti sínu (Sedia
gestatoria), bornu af 8 Schweizz-
neskum iheririönnum, en við hlið-
pafans. sala di Beatificatione. Sú . . * - x
... r . I ma %ð framanverðu gengu tveir
atihofn for fram 25. mai kl. 5 ar-' , , , .
, . __ , . . ,, , . kemmenherrar, er banu afarstoia
degis. Yar salurmn fullur af folki;, , . , , ,, ,...„___
, , ..... , blævængi ur strutsfjoðrum. Paf-
og hafði eg sæti a haum palli, þar . , . ,,
6 , ' mn var í fullu pafaskruði 'meS
sem var ihið besta utsyni yfir sal-: ,. , , „„
,.,. , , mitur a hofði, alt hlaðið gu'lli og
mn og heyra matti það sem for ... . , * , ,
. / ._ , , ' _1 gimisteinum, og sindruðu af þeim
fram mm við hasætið. Var a að . , , TT
, _ , . „ . T i geislar í ollum litum. líann bless-
giska fimtungur salsins afgirtur
sem kor 'með gullnu grmdverki. , ,, .,„
T .... , ,, _ meðan a þessu stoð sungið af kori
Inni í kornum voru upphækkuð
,. ,., , . „ , • Sixtinsku kapellunnar; var sú
sæti til beggja hliða. Salurinn var
nú orðinn fullur af fóll^i og mátti
j þar sjá marga glæsilega einkennis-
búninga. Voru þar komnir sendi-
i herrar ýmsra ríkja. Frammi í saln-
um fyrir framan kórgirðinguna
sátu menn á baklausum bekkjum
yfirbreiddum með dúkum. Þar
aði fólkið til beggja ihliða. — Var
söngsveit J sérstakri aftjaldaðri
stúku hægra megin í salnum
framanverðum, er inn var gengið.
fram fyrir
Páfann og meðtóku tignarmerki
ísín, setti Páfinn isjálfur á þá
kardinalahattinn með ávarpsorðum
til hvers þeirra. Voru þau eitthvað
á þéssa leið: “Til lofs almáttug-
um Guði og til vegsauka 'hins
postullega sætis meðtaktu hinn
rauða ihatt, hið sérstaka tignar-
merki kardinatadómsins, til merk-
is um að þér ber að fram'kvæma
hann óskelfdrfcr alt til dauðans
eða janvel lífláts (ad morte et
sanguinis effusionem inllusive)”
óg svo eitthvað meira, sem eg gat
ekki greint. — Gengu svo hinir
nýju kardinalar til sæta sinna. Þá
voru karlmenn flestir kjólklædd-
pað sem sungið var voru orðin ur j lýsti Páfinn hinhi potullegu bless-
Matth. 16, 18—19: Tu es Petrusjun yfir með hárri og hljó’msterkri
o. s. frv. Á eftir burðarstólnum' rödd; og var hann ibenhöfðaður á
, gekk flokkur patriarka í austur- j meðan. Síðan var mítrið sett á
lenskum búningum og þar næst höfuð honum og steig hann að því
erkibiiskupar og taiskupar, ábótar
ír eða í .ymisum prestabuningum , . ,. , . , .
, ,, ,, , ,, og ymsir tignarmenn kirkjunnar.
og konur voru allar svartklældar
í, hálhálfeuðum og ermalöngum j pega burðarstóllinn var kominn
kjólu'm. Alstaðar vo>ru kammer-linn að hásætinu, steig páfinn úr
iherrar og hirðmenn, er röðuðu íjhonum í hásætið og settist. Kard-
tölumerkt sæti. Fó það alt vel og ' ínálar og aðrir skrúðgöngumenri
búnu upp 1 burðarstól sinn, og fðr
sú akrúðganga fram með sömu
skipan og þá er inn var gengið.
Söngsveitin söng aftur: Tu es
Petrus, en það druknaði í hyll-
ingarópum fólksins. En er fylk-
, , ... , „ i ingin var að hverfa ut ur salnum,
'hljoðlega fram. Schweizzneskir gengu þa til sæta sinna. pegar rði, .. .. ... „ T.
* .... ,, . ,, . -f,, 'hof songsveitin: Te Deum, hmn
hfvarðarmenn stoðu með jofnu var akomin, gekk fram flokkur, , ., , , , ..
„ . . . . ,,,, , igamal mikilfenglega lofsong
millibih a verði. Fyrir framan i manna fyrir Pafa og letu honum , . . . ., , . , _.
!, , _ . ,, . 1 kristninnar. Aldrei hefi eg heyrt
bennan sal eru aðrir storir salir, í ljosi hollustu sina. Siðan var ... , ,
, „ . ,, .. , . „ ,,. _ ,........,, , ,. , svo aðdaanlegan song ne slikar
! sala Regia o. fl. Voru þeir fullir tilkynt að hinir nyvoldu kardinalar ,,. „ - , , _.
r f,„v K .. ^ fx. f., IL., f , , „ . , raddir. Eg lokaði augunum,
af fólki, er að göngu hafði til j biðu i sixtinsku kapellunni, ogl
j þess að sjá skrúðgönguna faraj fóru þá að bendingu Páfa 8 kard-j
, fram hjá. pegar nú alt var komið
í röð og reglu, þá fór skrúðgang-
! an að nálgast; heyrðist þá dynj-
j andi lófaklapp ritan úr firemri
sölunum. Nú kom skrúðgangan innj
í aðalsálinn. Fyrst ko’mu ýmsir
'háir embættiismenn hirðairinnar
og þar næst flokkur manna í rauð-
um kápum og bar einn þeiirra
gullmítnr Páfanis á svæfli. Svo
var taorið fram afarstórt og hátt
krossmark, og þar á eftir kom
kardínála-skarinn í rauðum ihemp-
um og þar yfir fjólubláum káp-
um; var það einihver virðulegasta
sveit manna, sem eg hefi 'séð.
ekkert skyldi draga úr
svo
athygli
inalar út að sækia þá. Að drykk-
langri stundu liðinni voru kardin
alaefnin leidd inn og gengu tveir
kardinalar sinn ihvoru megin við
hlið hvers þeirra. Meðan þeir
voru leiddir inn söng kórsveitin
einhvern fagran söng, en ekki gat
eg greint hvaða söngur það var.
Þegar kardinalaefnin ko'mu upp
að hásætisisköirinni, sýndu þeir
Páfa lotningu sína ihver á eftir
öðrum. Kystu þeir ihann á fótinn,
Ihnéð og kinnina. Síðan meðtóku
þeir bróðurkossinn hjá kardialun-
um og voru svo leiddir til sæta.
Skömmu síðar gengu þeir hver á
minni. Streymdu þá yfir mig minn-
ingar aldanna, barátta og sigur-
von Guðs kriistni jörðinni. Komu
þeir fram í hugann Gregoríus 7. og
Urbanus, sem dagurinn er kendur
við (Urbanusmessa, 25. maí). Og
er söngurinn dó út með þessu
hughreystingar andvarpi: “In te
Domine speravi, non confundar
in æternum”, þá istóð eg upp og
flýtti 'mér beint út í Péturskirkju,
þar sem eg fann afvikinn istað til
þe&s að Ihalda mnía eigin bæna-
gjörð 1, kyrþey.—
Daginn eftir kvaddi eg Róm og
hélt leiðar minnar. Iðunn.
♦♦♦
?
T
f
f
T
T
T
T
T
T
T
f
f
f
♦;♦
f
f
f
f
f
f
f
♦!♦
HER FÆST BŒÐI GŒÐIOG MONUSTA!
2* ♦$♦♦}*!
\
í okkar
8 Service Stöðum
No. i Cor. Portage og Maryland
No. 2 Main St. á móti IJnion járn-
brautarstöðinni.
No, 3 McDermot og Rorie Street
á móti Grain Exchange
No, 4 Portage Ave. og Kennedy
No. 5 Rupert og King, bak við "
McLaren Hotel
No. 6 Osborne og Stradbrooke St.
No, 7 Main St. North & Stella Ave.
No. 8 Portage Ave. & Strathcona

I
Veitið Bílnum Tœkifœri.
Byrjið nú þegar og látið oss hreinsa
gömlu olíuna og fituna úr bíl yðar.
Loftþrýsting ókeypis
Fjórar loftlínur á hverri stöð, 150 pd
stöðug loftþrýsting.
Alemite Service
Byssur með 5000 punda þrýstingi,
gera oss kleift að hreinsa bíl yðar á
fám mínútum,
Grease Rack Service
Olíunni skift á fáum mínútum,
“Distilled” vatn ókeypis
alt af við hendina fyrir Batteríið
66
ELECTRO GASOLINE
99
Best by Every Test
«n:n:nnn:
Praipie City Oil Company
Aðal Skrifstofa: 601-6 Somerset Block,
WINNIPEG, MAN.
fcAA A^A A^A A^A aL a^A J^A A^A J^A A^A A^A A^A A^A A^A A^A A^A A^A A^A
T
f
f
f
f
f
❖
f
f
f
f
f
f
f
f
♦;♦
*♦:♦