Lögberg - 01.05.1924, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN.
1. MAÍ. 1924.
Bls. 9

SOLSKIN

'igS’aæfiTlgrarKilSikKISffKRTiiMSISliaaMasiigreiitMS^^
Sagan af Hringi kóngssyni.
Það var einu sinni kongur og drotning í ríki
sínu; þau áttu sér eina dóttur, sem Ingibjörg hét, og
einn son er Hringur (hét hann var hugdirfskuminni,
en tignir menn gerðust á þeim tíma, og enginn var
hann íþróttamaður. Þegar hann var tólf ára, reið
hann í skóg með mönnuín sínum einn góðan veður-
dag að slcemta sér. peir ríða lengi, þar til þeir
sjá hind eina með gullhring um íhornin. Kongson
vill ná hindinni, ef kostur væri. þeir veita henni
eftirför og ríða ihvíldarlaust. þangað til þeir eru
búnir að sprengja hesta sína, og loks springur hest-
ur kongssonar líka. pá laust yfir þoku svo svartri
að þeiir gátu ekki séð hindina; voru þeir þá komnir
mjög langt frá öllum mannalbygðum, og vildu fara
að halda Sheim á leið aftur, en voru farnir að villast,
gengu þeir nú allir samt, það sem horfði, þangað
til að hverjum fór að þykja sinn vegur réttur; skildu
þeir þá og fór sinn í Ihverja áttina. Nú er að
segja frá kóngssyni að hann er viltur, eins og hin-
ir og ráfar eitthvað í ráðleysu, þangað til hann kem-
ur í dálítið rjóður skamt frá sjó. Þar sér hann
hvar kona situr á stóli og tunna 'mikil stendur þar
hjá henni. Kóngsson gengur til konunnar og
heilsar Ihenni kurteislega; hún tekur þægilega
kveðju 'hans. Þá verður honum litið ofan í
tunnuna og sér, hvar óvenjulega fallegur gull-
hringur liggur á tunnuibotninum; kviknar þá hjá
'honum ágirnd á Ihringnum, og getur hann ekki
thaft’ af ihonum augun. petta sér konan, og
segist sjá, að 'hann hafi hug á gullinu, ®em sé í
tunnunni. Hann segir svo vera. Hún segir,
að hann megi eiga það, ef hann vilji vinna til að
ná því. Hann þakkar Ihenni fyrir og segir að það sé
nú minst vert að ná því; fer íhann þá að teygja
sig ofan í tunnuna, er honum virtist ekki djúp,
og ætlar að verða fljótur að taka hringinn, en
tunnan dýpkaði eftir því sem hann vildi seilast
lengra. pegar hann var fcominn hálfur inn af
barminum, stendur konan upp og stingur honum
' ó höfuðið ofan í tunnuna og segir, að íhann skuli
þá gista þarna. Síðan sllœr Ihún botn í tunnuna, og
veltir henni fram á sjó. Kóngssyni þykir nú illa
komið fyrir sér, hann finnur að tunnan flýtur
eittihvað frá landi og véltist lengi í öldunum, en
ekk ivissi hann hvað marga daga, þangað til hann
finnur að Ihún naggrar við klöpp. Glaðnar þá dálítið
yfir kóngssyni, því hann ihugsar' að þetta muni
vera land, heldur en sker; honum kemur nú til
hugar að reyna að spyrna botninirm úr tunnunni,
því hann er dálítið sydur. Hann ræður þetta af,
þó hann hins vegar væri hræddur um islæma land-
toku. En það var öðru nær, því sléttar klappir
voru þar við sjóinn, isvo ihonum gekk vel að komast
á land, en há björg voru fyrir ofan; vill hann nú
komast eitthvað upp frá sjónum, þótt torsótt sýnd-
ist og gengur stundarkorn fram með björgunum,
þar til hann fer að reyna að klifra upp og tekst
honum það um síðir. pegar hann var kominn upp,
litast' ihann um og isér að það er ey, sem hann er í
kominn; hún var skógivaxin og frjósöm oig sá hann
þar vaxa epli góð átu; þótti honum þarna skemti-
legt, að því er landið snerti. Þegar hann hafði verið
þar nokkra daga, heyrir hann eitt sinn hark mikið í
skóginum; varð hann ákaflega Ihræddur og hljóp
í skóginn, til að reyna að fela sig. Hann sér nú hvar
'risi kemur með viðarsleða og stefnir á ihann. Hann
hafði þá enign önnur ráð, en að fleygja sér niður
þar sem hann stóð. Þegar risinn fann hann stóð
hann dálitla stund kyr og horfði á kóng&son, síðan
tók hann hann í fang sér, ibar ihann heim til sín, og
var honum óvenjulega góður; gefur hann nú svein-
inn kerlingu sinni, er nær því var karlæg; kvaðst
hann hafa fundið barn þetta í skóginum og skyldi
hún bafa það til vika í kring um sig. Kerlingu þótti
ósköp vænt um þetta og fór að klappa kóngssyni með
miklum blíðmælum. Hann dvelur nú þarna ihjá þeim
og er þeim mjög þægur ogi eftirlátur í öllu, er þau
beiddu hann, enda voru þau bonum hvern dag öðr-
him betri. Einnl dag for Iriisinn með hann og sýnir
'honum í allar ihirslur sínar nema í eldaskálann; af
þessu kom forvitni í kóngsson, til að sjá í eldaskál-
ann, því hann Ihugði að þar væri einihver fáséð ger-
semi inni. Einn dag, iþegar riisinn var farinn á skóg,
fer kóngsson og ber sig að ná upp eldaskálanum, og
þlemuir ihurðinni í hálfa gátt, isér ihann þá að eitt-
hvert kvikindi »hristir sig, hleypur 'fram eftir gólf-
inu og talar eitthvað. Kóngslson ihrekkur nú öfugur
frá hurðinni, skellir henni aftur aðframkominn
af hræðs’tu. Þegar heldur fór að renna af honum
hræðslan , ræður hann til aftur, því ihann hafði
gaman af að heyra, hvað iþað segði, en það fór á
sömu leið fyrir honum, sem fyr. Honum .sárnar nú
við sjálfan sig og harkar af sér, sem hann kann.
Hann ræður þá tíl í þriðja sinn, lýkur upp skálan-
um og ber sig að standa við; sér hann þá að þetta er
lóbaggahundur, sem talar enn til hans og segir:
"Kjóstu mig, Hringur kóngsson.” Hann flýtir sér nú
burtu lafhræddur og hugsar með sér: “ekki er hérna
mikil gersemi”, en annars vegar varð honum það
'minnisstætt, sem hann heyrði í skálanum. Þess er
ekki getið hvað lengi hann var þarna ihjá risanum,
en einn dag kemur risinn til hans, og segist nú
vilja koma honum til lands úr eynni, því hann kveðst
eiga skamt efir ólifað; þakkar hann nú kóngssynl
fyrir góða þjónuistu og segir, að hann skuli kjósa
sér einhvern ihlut úr eigu sinni, því hann skuli ef-
laust fá iþað, sem hann girnist. Hringur þakkar hon-
um kærlega, og segist ekki eiga hjá ihonum borgun
fyrir viðvik sín, þar eð þau væru þess ekki verð, en
fyrst hann vilji gefa sér nokkuð, þá kjósi hann það
sem sé í eldaskálanum. Risanum varð bylt við og
mælti: “Þar kaustu hægri hönd af dyrgju 'minni, en
þó má eg ekki brigða orð mín.” Síðan fer hann og
sækir hundinn. pegar hundurinn kemur með mikillí
ferð og feiginleika, verður kóngssonur svo hræddur.
að hann átti nóig með að harka af sér, að eigi bæri
á því. Síðan fer risinn með hann til sjávar; þar sá
hann. steinnökkva, sem ekki var stærri en svo, að
ihann naumast bar þá ibáða og hundinn. En er þeir
eru komnir til lands, kveður risinn Hring vinsam-
lega og segir, að hann ’megi eiga það, sem sé í eynni
eftir sinn dag, og vitja þess að liðnum Ihálfum mán-
uði, því þau verði þá dauð. Kónsgson iþakkar honum
vinsamlega foæði fyrir þetta og annað gott undan-
farið. Risinn fór nú heimleiðis, en kóngsson gekk
nú eitthvað upp frá sjónum; hann þekti ekki land-
ið, sem hann var staddur á, en þorði ekki að tala
neitt til hundsims. pegar hann er búinn að ganga
þegjandi um 'hríð, þá talar Ihundurinn til ihans og
segir: “Ekki þykir mér þú vera forvitinn, að þú
skulir ekki spyrja mig að nafni.” Kóngsson ber sig
þá að isegja: “Hvað heitirðu?” Hundurinn segir:
‘;pér er best að kalla mig Snata-gnata. En nú kom-
um við heim að einu konungsríki, og skaltu biðja
kóng veturvistar, og( að Ihann ljái þér litð herbergi
fyrir okkur báða.” Kóngssyni fer nú að minka
hræðslan við hundinn. Hann kemur heim að kóngs-
ríki og biður kóng vetrarvistar. Kóngur tók því vel.
Þegar kóngsmenn sáu hundinn, tóku iþeir til að hlæja
og gera sig líklega til að erta hann. Þegar kóngsson
sá það, isagði hann: “Eg vil ráðleggja ykkur að
glettast ekki við foundinn minn, því þið kunnið að
hafa ilt af því.” peir sögðu, að sér virtist foann lík
legur til hvorstveggja. Hringur fær nú herbergi sér
hjá kóngi, eins og ráð var fyrir gert á leiðinni.
pegar ihann hefir verið með kóngi nokkra daga, fer
honum að þykja mikið til hans koma, og virðir hann
öðru'm fremur. Ráðgjafi einn var með kóngi, sem
Rauður hét. pegar ihann sá, að kóngur tók að virða
Hring öðrum fremur, kom í hann öfund. Einn dag
kemur Rauðr að máli við kóng, og segist ekki vita,
hvernig því dálæti sé varið, sem hann hafi á manni
þessum, foinum nýkomna, hann ihafi þá enga íþrótt
sýnt þar fremur en aðrir. Kóngur segir skamt síðan
að hann hafi komið. Rauður segir að ihann skuli á
morgun láta þá ’báða fara og höggva skóg og vita
fovör þeirra verði mikilvirkari. petta Iheyrði Snati-
Snati og segir Hringi, ræður hann nú Hringi til að
foiðja kóng að lána sér tvær axir, svo að hann hefði
aðra til taks, ef hin kynni að brotna. Morguninn
eftir foiður kóngur þá Hring og Rauð að foöggva fyr-
ir sig skóg. Þeir taka því vel. Hringur fær tvær axir
og svo fer isinn í fovora áttina. Þegar Hringur er
kominn út á skóginn, tekur Snati öxina, og fer að
höggva með kóngssyni. Ug kveldið kom kóngur að
líta yfir dagsverk þeirra, eins og Rauður hafði lagt
fyrir; var þá viðarköstur Hrings meira en helmiygi
stærri. Kóngur mælti þá: “Þetta grunaði mig, að
Hringur mundi engin mannleysa vera, og foefi eg
aldrei séð, þvllíkt dagsverk.” Varð nú Hringur í
miklu rneiri metum eftir en áður. Rauður þoldi mjög
illa yfir iþessu. Einn dag kemur hann til kóngs og
isegir: ‘,Fyrst Hringur þessi er slíkur íþróttamaður,
sem Ihann er, þykir mér þú mega biðja hann drepa
blótneytin foérna í skóginum og flá þau ísama dag, en
færa þér hornin og [húðirnar að kvöldi.” Knógur
mælti: ,'Sýnist þér slíkt ekki forsending? par eð þau
eru mannskæð og enginn ihefir enn komið, er þorað
hefir að ganga á móti þeim.” Rauður segir, hann
hafi þá ekki-nema eitt líf að missa, það sé gaman
að reyna karlmensku hans, og kóngur foafi þá held-
ur orsök til að tigna hann, ef foann vinní þau. Kóng-
ur lætur nú tilleiðast fyrir þrámælgi Rauðs, þótt
honum væri það nauðugt og einn dag biður hann
Hring að fara og drepa fyrir sig nautin, sem þar
®éu í skógnum og færa sér af þeim foornin og húðirn-
ar að kvöldi. H^ingur vissi ekki, hvað ill nautin
voru viðureignar, og tekur vel máli kóngs; fer hann
nú þegar af stað. Rauður verður nú glaður við, því
hann taldi Hring þegar dauðan. pegar Hringur kem-
ur í»augsýn nautanna, koma þau öskrandi á móti
• honum, var annað hræðilega stórt, en hitt minna.
Hringur verður ájcaflega hræddur. pá isegir Snati:
“Hvernig líst þé nú á?” “Illa,” segi kóngsison. Snati
segír: “Ekki er um annað gera fyrir okkur, en að
ráðast að þeim, ef vel á að fara, og skaltu ganga á
móti litla nautinu, en eg á móti hinu.” í sama foili
hle'ypur Snati að stóra bola og er ekki lengi að vinna
hann Kóngsson gengur skjáifandi á móti hinum, og
þegar Snati ke'mur, þá var nautið búði að leggja
Hring undir; var hann nú ekki seinn að hjálpa hús-
bónda sínum. Síðan flóiu þeir isitt nautið hvor; en
þegar Snati var búinn að flá stóra nautið, var Hring-
ur vart búinn að hálf-flá hitt. Um kvöldið, þegar
þeir voru búnir að þessu, treystir kóngSson sér ekki
til að bera hornin öll og báðar foúðirnar, svo Snati
segir honum að fleyja iþví á hrygg isér foeim undir
bograrihliðið. Kóngsson þiggur þetta, og lætur alt á
hundinn, nema foúðina af minna nautinu, hana rog-
ast hann sjátfur með; skilur hann þar alt eftir vi(?
borgarhliðið, gengur fyrir kóng og biður foann ganga
með sér þangað, aflhendir foann honum nú húðirnar
og hornin af nautunum. Kóngur undrast mikillega
hetjuskap hans og segir, engan hans líka vera munu;
þakkar hann honum innilega fyrir verkið. Eftir
þetta setur kóngur foann hið næsta sér; virtu allir
hann mikils og héldu hann hina mestu foetju, og
jafnvel gat niLekki Rauður mótmælt því, en fór þó
alt af versnapdi í þeim ásetningi, að ráða hann af
dögum. Eitt sinn kemur honum gott ráð í hug;
gengui\hann því fyrir kóng og kveðst þurfa að tala
nokkuð við foann. Kóngur spyr fovað það sé. Rauður
jsegir iað tséV hafi dottið í hug gullskikkjan góða,
gulltaflið góða og lýsigullið góða, sem kóngur hafi
mist hérna um árið. Kóngur biður foann að minnast
ekki á það. Rauður spyr, hvort kóngi mundi ekki lít-
ast sama og sér. Kóngur spyr fovað það sé. Rauður
segiíst sjá, að Hringur sé afbragðsmaður og halda,
að ihónum vinniist alt; hafi sér því komið til hugar
að ráða kóngi að foiðja Ihann að leita uppi þessa
dýrgripi, og vera kominn með þá fyrir jólin; skuli
hann lofa honum dóttur sinn í staðinn. Framh.
/
Biðjandi móðir og barnið hennar
“Kona mikil er trú þín. Verði þér sem
þú vilt”. (Matth. 15, 28.).
pað kom að því, að Drottinn Jesús var eins og
yfirbugaður og gat ekki Hengur staðist auðmjúka fyr-
irbæn og tár vesalings örvílnuðu konunnar vegna
barnsins hennar. Hún hafði byrjað bæn sína með
þessum orðum: “Herra, miskuna þú mér;” en það
var eins og Jesús heyrði ekki það neyðaróp. Og þeg-
ar ihann loks, eftir ósk postulanna, vék að henni,
var svar hans á þá leið, að hann vildi ekkert fyrir
hana gera. Hún hætti þó ekki að biðja, foeldur hróp-
ar enn innilegar en áður: “Herra, hjálpa þú mér!”
Og loksins, þega búið er að líkja henni — sem heið-
inni konu >— við hvolpa og hún lætur sér vel lynda
að tína ’molana, sem falla af foarði húsbændanna,
þá er eins og að Jesús geti ekki annað en sagt þessi
óumræðilega huggunarríku orð: 'IMikil er trú þín,
kona; verði þér sem þú vilt” — og frá þeirri sömu
stundu varð dóttir foennar heilbrigð.
Hversu oft er ekki eins og að drottinn þegi, þeg-
v ar móðir foiður fyrir villuráfandi barni sínu, — líða
stundum mörg ár; allar horfur svo ömurlegar, ekki
foinn allra minsti vonarneisti, — nei, miklu fremur
hið gagnstæða: því lengra sem leið, því vonlausara
útlit.'
Gefstu ekki upp! Hve dýrðleg uppðrfun: — Það
kemur að þvi, að Jesús hjálpar, og á sömu stundu
er óvinurinn sigraður. ipað kostar oft tár og auðmýk-
ingu, baráttu og efasemdir, að fá að heyra þessi orð:
“Mikil er trú þín; verði þér»»em þú vilt!”
Bænræk\n móðir hefði isent son sinn til foöfuð-
borgarinnar til námis. Nú var foann daglega umkringd-
ur af freiistingum ihöfuðstaðarins og félaga isinna. v
En móðir hans kom líka daglega með hann til Krists
í foænum sínum. Á andvökunótt kraup hún á kné og
bað: “Hvar er drengurinn ‘minn í nótt? Drottinn
Jesús frelsa þú hann!” pá sömu nótt var hann stadd-
ur í svallforæðrahóp, — en ósýnileg hönd hélt honum
frá hrösun —■ hann var að flýja frá félögum sínum
og heim í litla herbergið sitt, þar sem hann lautú auð-
mjúkri bæn Guð og frelsara bernsku sinnar.
Verið getur, að móðir þín eða vinur þinn sé
einmitt nú á þessari stundu að biðja fyrir þér.
A. Jóh.
-----------o------1---
Sólhvörf.
Flest hið þyngsta ’mæðir mátt,
meðan nóttin lengist.
Hugurinn snýr í hermsins átt,
höltum skórinn þrengist.
Aftur léttast allra spor
eftir sólarhvörfín.
Bjart í fjarska vermir vor
vonir manns og störfin.
Jón Magnússon.
Skrítlur.
Lína: “Skemtir þú þér vel á ballinu í gær-
kvöldi?"
Bína: “Já, alveg dásamlega. Eg dansaði svo
mikið, að eg var hálfdauð, þegar eg kom foeim.”
Bóndinn (við vinnumann sinn): “pegar eg
vistaði þig, þá sagðist þú vera svo fljótur að éta, og
nú situr þú hér og ert ekki hálfbúinn, þegar hitt
fólkið er komið til vinnu.”
Vinnumaðurinn: “petta er isatt se’m eg sagði,
að eg væri fljótur að eta. Eg er bara svona lengi að
verða saddur.” • \
Drengur kom inn í búð og fékk leyfi til að tala í
síma.
“Halló! Er það hjá N. N. kaupmanni? Þér aug-
lýsið eftir vikadreng í síðustu viku. Fenguð þér
foann? — Nú! i— Og yður líkar vel við hann? — Og
þér ætlið ekki að skifta bráðlega? — Þakk! — Verið
þér sælir.”
Hann lagði heyrnartólið frá sér og kaupmaður-
inn mælti: V
“Jæja, litli vinur, þú fékst þá ekki stað þarna.”
Drengurinn svaraði forosandi: “Eg er nú einmitt
vikadengur fojá N. N. kaupmanni. Eg var bara að
vita, hvernig honum líkaði við mig.”
Kennarinn: “Þá erum við nú búnir að kynna
okkur nagdýrin.. Getur þú, Júlíus litli, nefnt mér
nokkuð tannlaust dýr.?”
Júlíus: “Langömmu mína”.
Kennarinn: “Getur þú sagt, Júlíus, hver hefir
skapað þennan undurfallega skóg, þessar skrúðgrænu
engjar og akra.”
Júlíus: “Nei, það get eg ekki sagt yður, því að
það er svo iskamt síðan að við fluttum hingað.”
Dómarinn: “Þér eruð sakaðir um að hafa stol-
ið sigurverki úr sýningarskáp. Hví gerðuð þér það?”
Pjófurinn: “Eg var á gangi og heyrði að það
gekk. pá Ihugsaði eg með ’mér: ,pað væri nógu gam-
an að við gengjum saman og svo gerðum við það, en
gátum svo ekki skilið aftur“.
--------o---------
Hreint loft.
Ef maður sefur fyrir opnum glugga, þá þarf
’maður einnar stundar minni svefn en ella, svo mikil
áhrif hefir það að anda að sér hreina loftinu.
Ef maður anda^ að sér óhreinu lofti, þá verður
blóðið óhreint. Ef menn önduðu að sér hinu hreina
lofti á réttan foátt, þ. e. með lungunu’m einungis, þá
mundi það lengja mjög aldur manna. Að anda djúpt
að sér og frá örvar meltinguna. Margir deyja af
matarskorti, en iþó deyja fleiri af vöntun á hreinu
Iofti.
Það er eittfovað hollast hreifing, að taka isér
morgun- eða miðdegisgöngu og ganga röskan. Og þá
ríður á að halda líkamanum beinum: bera höfuð hátt,
| brjóstið út og anda að sér hreina loftinu með nefinu.
Professional Cards
í
DR. B. J. BRANDSON
213-220 MEDIOAIj AKTS BLDG.
Oor. Graham and Kennedj Sta.
Phone: A-1834
Ofílce tlmar: 2—3
Heimili: 77« Victor St.
Phone: A-7122
Winnípeg, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDIOAIj ARTS BIjDG.
Cor. Grahani and Kennedj 8ts.
Phone: A-1834
• Office tlmar: 2—3
Heimlll: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDIOAD ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedj Sta.
Phone: A-1834
Office Hours: 3 to 5
Hehnili: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAD ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedj Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er aC hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 efh.
Talsíml: A-1834. Heimili:
373 River Ave. Talá F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Gor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstakiega berklasýki
og a8ra lungnasjúkdóma. Er a8
finna á skrifstofunni kl. 11—12
f.h. og 2>—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Allotvay Ave. Tal-
simi: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar eérstaklega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kL 10—12 f. h.
8 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Victer Str.
Sími A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simcoe,
Office A-J2737. res. B-7288-
DR, J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDIOAIj ARTS BHDG.
Cor. Graham and Kennedj Sts.
Talsimi A 3521
Heimili: Tala. Sh. 3217
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 McArthnr
Building. Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6M3
W. J. LINDAIV J. H. LINDAIj
B. STEFANSSON
Ialenzklr lögfræClngar
3 Home Inveetment Buiidln*
468 Main Street. Tals.: A 4968
{>eir hafa einnig skrifstofur a8
Lundar, Riverton, Gimll og Plney
og eru þar ai; hitta á eftlrfylgj-
andi tlmum:
Lundar: annan hvern miCvikudag.
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta miCvikudag
Piney: þrlSja föstudag
1 hverjum mánuCl
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Sameraet Block
Cor. Portage Ave. og Donald St.
Talsími: A-8889
Vér leggjum scrstaka álierzlu á aC
selja meðul eftir forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sein liægt er að fá eru
notuð eingöngú. . pegar þér komið
með forskrliftum tii vor megið þjer
vera viss um að fá rétt það sem lækn-
Irinn tekur til.
COLCIjEPGH & oo.,
Notre Daine and Sherbrooke
Phones: N-7659—765»
Giftingaleyfisbréf geld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS meööl yiSar hjá oss. —
SendiC pantanir samstundis. Vér
afgreiðum forskriftir með sam-
vizkusemi og vörugæði eru öyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdðmsríka reynslu að baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjðmi, sætindl, ritföng, töbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & dO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
Giftinga og ,,,
Jaröarfara- blom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. B720
ST IOHN 2 RING 3
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garl&nd
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way öhambers
Talsimi: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B. I
fsl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
A. S. Bardal
843 Sherbroeke St.
Sclur lfkkistui og annast um útfarir.
AUur útbúnaður •& bezti. Enafrem-
ur selur hann aUkonar minniavarð.
og legateina.
Skrlígt. taisíiml N »693
Helmllis talsfiui N 6SOV
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekkl að blða von úr viti.
viti. Vinna. Bll ábyrgst og leyart af
henfii fljótt og vel.
J. A. Jóhannsscm.
644 Burnell Street
F. B-8164. Að baki Sarg. Fire Hal
Dr. AMELIA J. AXFORD
Ohiropractor
516 Avenue Blk., Winnipeg
Phone: Office: N-8487
House: B-3465
Hours: 11-12, 2-6
Consultation free.
ralsímar:
Skrifstofa:
Heimili: ...
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Lo&n
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAYLOR
LÖGTAK8MAÐUR
HeimlUstals.: St. John 1344
Bkrlfstofu-Tals.: A *5M
Tekur lögtakl bæðl húsalei*u»taild%
veðekuldir, vlxlaekuldir. AfgradStr 33
sem a6 lögum ljtur.
Skrllstofa 266 Míiln StNM
Verksltofu Ttvls.: Heima Tala.:
A-8383 A-9334
G. L. STEPHENSON
Plumber
Ailskonar rafmagnsáhöld, svo sem
straujárn víra, allar tegundlr af
glösum og aílvaka (batterlee)
Verkstofa: 676 Home St.
1 sambandi viðviðarsölumína
veiti eg daghga viðtöku pöntun-
umfyrir DRUMHELLER KOL,
þá allra beztu tegund, sem til
er á markaðnum.
S. Olafsson,
Sími:N7l52 619 Agne* Street