Lögberg - 24.06.1926, Qupperneq 2

Bls. 2.
LÖGBEKG FIMTXJDAGINN,
24. JÚNl 1926.
Allur líkaminn sýndist
af sér genginn.
Þetta Segrir Ontario Kona Áður
En Hún Fór Að Nota Dodd’s
Kidney Pills.
sex ára. Þau búa enn búi sínu í
Bjarnastaðahlíð; búa vitanlega
ekki mjög stóru búi, en að allra
dómi laglega og komast ágætlega
[ af. Ingibjörg annast öll hússtörf
og búverk með frábærum dugnaði,
Miss L. A. Ross þjáðist af mjög en BJörn fellir stórviðarskóg enn
slæmri nýrnaveiki, en
af Dodd’s Kidney Pills.
batnaði
(einka-
Ottawa, Ont., 21. júní
skelti)—
“Fyrir tveimur árum hér um
bil þjáðist eg mjög af nýrnaveiki.
Eg varð að liggja í rúminu meir
en viku. Mér var ilt í öllum lík-
og sendir til bjálkum með heljar-
tökum eins og miðaldra maður.
Hann hefir nú nýlega tekið fyrir
sex ekra blett í kargaskógi, á landi
sínu, og hygst að Ijúka við að
hreinsa hann ef unt er, áður en
hánn hverfur yfir merkjalínuna
amanum. Eg tapaði matarlyst-,, . _
inni og mér var alt af að versna. h’nstu. í þetta gripur gamli mað-
Loksins fékk eg öskjur af Dodd’s( urinn þegar hann fær tóm til frá
Kidnev Pills og mér batnaði straxk-*r,lrí1 hiUtörfrim Tiiörn er með
og hefi ekki fundið til'síðan.” I oörum bustorlum- Bjorn er með
Þetta bréf hófum vér fengið frá! allra hæstu mönnum a vöxt og eft-
Miss L. A. Ross, 432 Nelson St. j ir því þrekinn. Mun hann hafa ver-
Ymsir aðrir, sem Iiðið hafa af ,•* rammur að afli hevar hann var
nýrna veiki. segja oss sömu sög- 1 rammur ao Pegar nann var
una. Þeir hafa losnað við þján-!uPPa Sltt hlð bezta. Þau hjon,
ingar og fengið aftur heilsu sína Björn og Ingibjörg, eru frábærlega
fyrir Dodd’s Kidney Pills.
Það er ástæðulaust að dragast
lífsglöð og hjónaband þeirra hrein-
Ávarpsorð
í tilefni af gullbrúðkaupi Björnsog
Ingibjargar Björnsson.
“Blessuð tíð, sem heim ber ykkur
hjónum
Heillum krýndan gullinn brúð-
kaupsdag;
Liðnar tíðir svífa fyrir sjónum,
Sjáið þessa stund með gleðibrag!
Löng var samvist, lofsæl brautin
farna.
Léð var fáum svo að hálfna öld;
Einstakt dæmi, enda mun þess
gjarna
Endurminst af Snælands-barna
fjöld.” (Stgr. Th.)
ei nú heim. En gott er að minn-
ast þess, að kvöldið, eftir starf-
ríkan dag er yndislegasti tími
dagsins. Þá hvílir ró yfir starfí
lúnu fólki. Gullnir geislar stafa
vesturloftið. Kvöldroðinn boðar
bjartan komandi dag.
það vel, þó hart væri, en þegar a‘S öllum leikmönnum, sem búnir eru
því kom að fara að biðja fyrir þess-Jaö fá heilags anda náð til að mæla
um sjúku sálum, sem voru að fara °& jafnvel a öðrum tungum. Það
villu vegur, þá stóðst hjartað ekki f111 fyrst svo margir í iblöðum bæöi
mátið, þá kom vonin þó líf og sál!1 rjundnu og óbundnu máli, sem
sé lúin og þjáö, lykill er hún ab skammstafa nöfn sín, en mörgum
. Drottins náð, hjartað brostið og tára| rnælist vel. íslenzku skáldin vestan-
Þið hafið unnið vel. Dagurinn j lækir runnu sem endaði við bless-jhafs eru orðin mörg, eftir nöfnun-
aöan sönginn. Þessi kristilega en um að dæma, jeg finn vel þegar
með nvrnaveiki, þar sem hægt er! asta fyrirníynd. Þau eru mjög gest-
að fá Dodd’s Kidnev Pills hiá öll- rir.in -----—J: 1
um lyfsölum. eða frá The Dodd’s
Medicine Co., Ltd., Toronto.
Siður var það á landi feðra
vorra, enda venja ferðafólks hvar
helzt sem er, að nema staðar og á
við og við. Geyma margir ýmsar
fagrar myndir frá ýmsum slíkum
áningarstöðum, einkum þaðan sem
útsýni var fagurt, og auðið var
að horfa um öxl yfir farinn veg,
en hægt var jafnframt að gá fram
(Énda góðsöm og*fyígj*andi | undaiJ’ gera,sér einhverja grein
... ,, .« ,, fvrir leiðinni til næsta áfangastað-
ollu, sem til goðs miðar. Munu J
. . . , i ar, -^í attina heimleiðis. —
minnast anægjulegra, ’
Gullbróðkaupsveizla
í Framnesbygð.
Hún fór fram með rausnarbrag
þ 12. júní s.l. í samkomusal bygð-
arinnar. GuIIbrúðhjónin voru
þau heiðurshjón, Björn Björnsson í
og Ingibjörg kona hans, í Bjarna-
staðahlíð, í Framnesbygð. Til
veizlunnár var stofnað af vinum
og nágrönnum þar í bygðinni.
Samsætið hófst laust eftir kl. 2
síðdegis. Var þá fjöldi manns
kominn. Langborð • höfðu verið
sett í endilangan salinn og salur-
ir.n prýddur á viðeigandi hátt.
Veizlustjóri var Guðmundur
bóndi og póstafgreiðslumaður
Magnússon á Framnesi. Var byrj-
að með því að sunginn var sálm-
urinn “Ó, Drottinn, ljós og lífið
mitt.” Hafði sálmurinn verið sung-
inn við hjónavísglu þeirra Björns
og Ingibjargar heima á íslandi.
Hafði brúður þá valið sálminn
s.;álf og valdi hann nú í annað
sinn. Eftir að sálmurinn hafði
verið sunginn, las séra Jóhann
Bjarnason biblíukafla og flutti
bæn. Var þá sungið versið fagra
“ó, lífsins faðir, láni krýn” af
veizlugestum því nær öllum.
Þá voru brúðhjónunum afhent-
ar heiðursgjafir frá vinum og
bvgðarbúum: gullsjóður, að upp-
hæð $50.00, gullbúinn stafur
handa iBirni og gullbrjóstnál
handa Ingibjörgu. Sömuleiðis gjöf
í gulli frá Mrs. Margréti Sveins
son og dóttur hennar hennar i
Lóni Beach, Gimli. Eru þær syst-
ur, Ingibjörg og Margrét. Fylgdi
með árnaðarósk frá þeim mæðg-
um, er var lesin af veizlustjóra.
Kann afhenti einnig gjafirnar.
I.as hann og kvæði til þeirra
hjóna. Var nafns höfundar ekki
getið, en það mun vera eftir
greindan og hæglátan bónda í
Framnesbygð. Sömuleiðis Ias
veizlustjóri árnaðarósk frá séra
Albert Kristjánssyni, er boðinn
hafði verið, en gat ekki komið.
margir
stunda, og þar með sá, er þetta
ritar, frá heimsóknum hjá þeim
góðu hjónum í Bjarnastaðahlíð.
Áning var nauðsynlegur og
kærkominn þáttur í íslenzkum
langferðum, fneðan hestar voru
notaðir til ferðalaga. Fátt var
Um veitingarnar í veizlu þess- unaðslegra en það, að mega njóta
ari má það segja, að þær voru hvíldar ú “grænni grund”, að
með þeim snildarbrag, sem venju- sumri til, þar sem þrótt og nær-
legur er hjá íslenzkum konum. | ingu var að fá, — og styrk til að
j Fyrir þeim stóðu konur í Framnes-; hefja göngu áfram, en ekki hvað
bygð. — Fór samsætið að öllu, í sízt var það kærkomið, ef leiðin
stjórn og öðru, fram hið bezta.; farna hafði stundum legið um
Var mjög ánægjulegt. Að ræðun- eyðilegar stöðvar og klungróttar
j um, er flestar voru fremur stutt- j götur, að hvílast h.iá ljúfum læk,
I er, en margir töluðu var gerður 1 sem rólega fetaði um farveg sinn
| góður rómur. — Við söngvana og át til sjávar. Talinn var það val-
sálmana, er sungnir voru, spilaði jnn tjaldstaður, þar sem lækur
á hljóðfæri Mrs. Anderson frá rann í grend; hentugur völlur til
Á’rborg, Sigríður, kona Árna And- ag tjalda á, þar sem einnig var
hefir verið starfríkur og langur.
Njótið heil kvöldsins! Verði það
ykkur blítt og broshýrt sem ís-
lenzku vorkvöldin voru, með dýrð-
legri fegurð sinni!
“Njótið gömul gulls í heiður-
sveigi
Geisla við er blíðust kvöldsól
ljær,
■Og, er sezt hún, sæmdar fylgi
degi
Svo sem heiðnótt beggja minn-
* ing skær.” (Stgr. Th.).
Sigurður Ólafsson.
Annað kvæði var flutt í þessu
samsæti, orkt af Magnúsi Sigurðs-
syni, á Storð, þar í bygð. Sendi
fcg Lögbergi það hér með til birt-
ingar. »
Einn af þeim, er boðnir höfðu
verið, var séra Sigurður Ólafsson
á Gimli. Hann gat fekki komið,
en sendi fallegt skrifað ávarp til
gullbrúðhjónanna. Las séra Jó-
hann Bjarnason það upp í veizl-
unni. Náði fréttaritari Lögbefgs í
ávarpið til birtingar, með góðu
leyfi gullbrúðhjónanna sjálfra.
Er það sent hér með.
Eftir að gjafir höfðu verið af-
hentar, kvæðin flutt og árnaðar-
óskir lesnar, fór fram samtímis
ræðuhöld og veitingar, með ís-
lenzkum söngvum á milli, er ná-
lega allir veizlugestir tóku þátt
í Þeir er töluðu, auk veizlu-
stjóra, voru Sveinn kaupm. Thor-
valdsson,, Sigtr. Jónasson, Gísli
SJgmundsson, Bjarni Marteinsson,
Tómas Björnsson, Gestur Odd-
Icifsson, Tryggvi Ingjaldsson, Ingi-
mar Ingjaldsson, Lárus Guð-
muundsson, Mrs. Valgerður Sig-
urðsson, Eiríkur Jóhannsson,
Kristján P. Bjarnason, Björn Sig-
valdason og séra Jóhann Bjarna-
son. Tómas Björnsson talaði tvisv
ar, í síðara skiftið fyrir hönd gull-
brúðhjú«a; bar hann fram þakk-
læti þeirra fyrir vinsemd þá hina
miklu, er bygðarbúar sýndu og
sæmd þá, er þeim var sýnd með
samsætinu. Munu þau fornvinir,
gullbrúðhjón og Tómas bóndi
Björnsson í Sólheimum. Kona
Tómasar enda uppeldissystir Ingi-
bjargar. Eru þær báðar hinar
beztu konur í öllu samboðnar
mönnum sínum.
Þau Björn og Ingibjörg eiga einn
son á lífi. Það er Brynjólfur múr-
ari Björnsson í Árborg. Hann var
bundinn við störf of langt í burtu
til að geta verið viðstaddur.
Björn bóndi Björnsson er nú á átt-
ugasta árinu, en Ingibjörg sjötíu og 1
ersons, verzlunarmanns í Ár-
borg.
Minst var þess í veizluuni, að
viðstödd voru þau góðu hjón,
Metúsalem Jónsson og Ása Ein-
arsdóttir kona ITans, og að svo
einkennilega stæði á, að þau
hefðu gifst sama árið og nærri
shma dag og þau Björn og Ingi-
björg. Enn fremur, að margt væri
likt með þeim hjónum hvoru-
tveggju: frábærlega gott hjóna-
band, gestrisni, lán í búskap og
miklar vinsældir. Giftingarár
beggja hjóna var 1875. Það var
því í fyrra, að fimtíu árin voru
liðin. Var þá minst gullbrúð-
kaups þeinra Metúsalems og konu
hans í Lögbergi, er Árdalsbygð-
arbúar höfðu með heimsókn á
heimili þeirra. Hitt gullbrúð-
kaupið dróst að hafa þar til nú,
er tókst ágætlega, þegar af því
varð. — Gestir í brúðkaupinu
voru úr öllum norðurbygðum Nýja
íslands og sumt lengra að, svo sem
Mrs. Margrét Sveinsson og dóttir
hcnnar frá Lóni Beach, Gimli.
skjól að fá, fyrir vindum sem oft
gerðu ferðafólki óhag í einhverri
mynd.
Um hitt og þetta.
Kæri vin, J. J. Bíldfell, ritstjóri
Lögbergs:—
Hér með votta eg þér mitt besta
þakklæti fyrir blaðið Lögberg, það
er svo fræðandi andlega og verald-
lega. Fyrst velritaða og fréttafróða
bréf vinar okkar , Borgfirðinga
Kristleifs Þorsteinssonar á Stóra-
kroppi. sem færir okkur svo ánægju
legar fréttir tim vellíðan þeirra, sem
við þökkum innilega fyrir, þó við
séum að skrifa^onum hér að vestan
á er það frá mér sem dropi í sjón-
blessunarríka athöfn endaði þann-
ig. Fyrirgefið mér þennan útúrdúr.
Þessi hugsup er einlægt opin
hugsunin er góð, en skáldskapar-
gildi þekki eg ekkj til að segja neitt
um. Því sagði eg við Pétur Sig-
hjarta mínu. Eg var að tala umjurðsson, þegar hann kom til mín
séra Ólaf. mér þótti ræður hans á-1 og^ hvíldi sig blánótt, að eg hefði
gætar, nokkuð harðar, hann vissi
að þess iþurfti i Reykjavík, gekk
mest út á foreldrasambúð og skyld-
ur þeirra við börnin og barnaupp-
eldið. Önnur ræðan guðspjall, io
líkþráir, en aðeins einn
baka og þakkaði fyrir.
Fyrst til þess að geta alið upp
kristinn æskulýð, þurfa hjónin að
vera eins og einn maður, varðveita
einingu andans með bandi friðar
ætlað að senda^ honum 2 dollara
(hvaö sem bók hans liðij í viður-
kenningarskyni fyrir alt sem eg
hefi séð eftir hann, kristilegt og
gott, sem alt af ber græðandi smyrsl
kom til á sjúku sárin okkar, sem teljum
okkur kristna, og ef allir hefðu lika
skoðun og breytni í lífinu og Pétur,
skyldi heimurinn þá ekkert vera
skáfri en okkur finst hann vera
Svo allra síðast ætla eg í fáum orð-
um að minnast á það sem mér var
ins, ef hjónunum deilir a serstak- torskildast af öllu. Eg var svo lán-
lega með uppeldis-aðferð barnanna samur eins og oftar að hitta leik-
Ef þau verða vör við það, þa skift- mann fhjón), sem við njón í vetur
ast þau i skoðun a foi eldrunum og er, heimsóttum tvisvar og þá guðsgjöf
stór hætta búin. Sannkristin^ móðir hafa með þeim samhænasam-

Latest Baf!
D'D,
Ljúffengt
Selt
Alstaðar!
er sjálfsögð að hafa yfirtökin og
faðirinn komist ekki að öðru en
samlþykkja skoðanir hennar, og
hjálpa í öllu þvi sem hún skoðar
heppilegasta aðferðina ti 1 að skapa
kristinn æskulýð. Móðirin sáir
fyrsta frækorninu i barnshjartað,
kvölds og morgna við hné sér með
að láta þau lesa þar bænir sínar og
Nú hefir samferðafólkið numið
staðar í samfylgd sinni í dag, og
kosið þennan stað og stund til
áningar og athugunar um örlitla
hríð — Tilefni þess er fimtíu ára
.. 1 för ykkar, kæru gullbrúðhjón.
Samferðafólk hefir margs að j
minnast, æg með það eitt fyrir(
augum, að auga á gleði ykkar, hef-
ir hér verið stefnt til móts í dag.
“Margs er að minnast”, á stund þeirri mæddu
sem þessari. Eðlilegt er það af
sjónarhæð sem þessari, að horfa
til baka. —
Fréttaritari Lögb.
Gullbrúðkaupshjónin biðja Lög-
berg að flytja vinum öllum og
svo Framnesbygðarbúum og ná-
grönnum, hjartans þakkir fyrir
gjafir gefnar og sæmd sýnda þeim
hjónum, er hvorttveggja ber vott
um trygga og góða vináttu, er þau
meta svo mikils. Bæði hr. Guðm.
Magnússon og aðrir vinir þeirra
hjóna þar í bygð, tóku á sig mikla
fyrirhöfn, að undirbúa samsætið,
og þá ekki sízt konurnar í bygð-
ir.ni, er stóðu fyrir ágætum veit-
ingum. öllum þessum góðu vin-
um eru þah Mr. og Mrs. Björnsson
hjartanlgea þakklát, og vilja láta
þess getið hér í blaðinu um leið
og gullbrúðkaups fregnin er birt.
Það veit eg að Lögberg gerir með
ánægju. (Fréttar. Lögb.).
Eftirfylgjandi kvæði var flutt
í gullbrúðkaupi þeirra heiðurs-
hjóna, Björns bónda Björnssonar
og Ingibjargar Brynjólfdóttur, I
Bjarnastaðahlíð í Framnesbygð í
Nýja íslandi, þ. 12. júní 1926. —
Kvæðið er eftir Magnús bónda
Sigurðsson, á Storð í Framnes-
bygð. Hann er að uppruna Hvít-
s'ðungur, en átti um all-langt
skeið heima norður í Húnavatns-
^ýslu, á Hjallalandi, f Vatnsdal,
og víðar. Er nú um sjötugt,
greindur maður, fróður um margt
og vel skáldmæltur. (Frrit. Lögb.)
Vér samankomin setjumst hér,
við sólskins heiðríkt kvöld
er geislakrónu gullna ber
á greinar tvær er studdust hér
að höndum tengdum hálfa öld
við heitfest kærleiksvöld.
Sem Glóðafeykir* fjöðrum slær
um fjalla bláan geim
frá árdagssól'við aftni’ er hlær:
hér endurspeglast logi skær
við sambönd tengd í hug og heim
i heilladægrum tveim.
Þið öldnu hjón, sem yngist hér
í æsku liðna tíð:
þann glædduð loga’ er leiftur ber
á langa braut, sem farin er,
því er nú bjart um bygðar lýð
í Bjarnastaðahlíð.
um, sem verður að engu í sainan
burði við hans kærkomnu bréf. Svo
næst fréttirnar góðu úr bygðum
íslendinga sem%öllum er kært aö
lieyra. Mér finst nærri því eg haldi
að vel ritaða bréfið frá Winnipeg-*
osis sé eftir frænku mína, sem eg
á þar, af móðurinni frá þeirri vel
þektu Grímsstaða-ætt í Reykholts-
dal, svo hún er af því bergi Orotin
að geta soðið saman eina smáfrétta-
grein svo vel fari, srvo margir í
þeirri ætt austan hafs og vestan
hafa komið fram þjóð sinni til
sóma og sjálfum þeim til heiðurs.
sem allir vita, er lesið hafa sögu
Jæirra, væri það" kona sú, sem eg
meina, þá voru föðurafar okkar
skilgetnir bræður. Svo eru meist-
laralegu ritgerðirnar góðu í 13. tbl.
fyrir mánuði, þau ódauðlegu kraftá-
verk, guðs, að senda þennan göfuga
og hákristna prest W. P. Nicholson ?
þjóð á írlandi til
hjálpar eftir 4 ára blóðsúthelling-
ar og hörmungar á allan veg, sem
enginn inannlegur kraftur gat við
nývakins nýgræðings. Við skul-
um líta^ á, hvað náttúran er að
vinna og hvað vel hún kann að
haga öllum verkum sínum, og
hvað hún kann vel að mæta örð-
bæn, fyrst hún svo hann, mér fanst
eins og unaðslegan straum legði um
mig allan og eg nærri tapa meðvit-
.undinni um sjálfan mjg. Þeim bæn-
vers og svo smá grær þetta, eins og|um g]eymi eg a]drei 0| áhrif ,]ieirra
eitt óviðjafnanlega trúarskáldið | hafa stutt mig og okkur hjón síðan
séra Valdimar Briem segir í einum j Ag hugsa ser að Vera komin eins
komu ásamt fleirum velkomnum
gestum þeirra ágætu hjóna. Sam-
koman byrjaði með unaðslegun"
söng, sálmavali; svo ias konan f ugum andstæðum, sem alt af eru
biblíukafla, og svo þessi átakanleg? j í aðsigi að rísa upp og veita nýja
ái ás. - En náttúran er þrautseig
og orðin vel æfð í því, að veita að-
köstum andstæðanna mótstöðu
cg bera alt af sigur úr bítum.
Líttu á hih bláu fjöll í fjarska
með drifhvíta fjallatinda að baki
fnum átakanlega sálmi. t fornöíd iangt og þau þjón fyrir guðs náð, sér með þúsund ára eða þá miljón
a jorðu var frækorni sað, þao j og hugsa ser sv0 aftur villumyrkri!'
fæstum var kunnugt en sumstaðar sem svo margir enn \ heiminum, þvi
smáð. Það frækorn var guðsriki í ver eru ag sveima í, og sjá kannské
fyrstunni smátt. En frjóvgajjist óð-1 a]c]rei' ]jos fagnaðarins. Við síðustu
ára gamlar snjóhúfur á -höfðum
sér, sem ýmist þynnast eða þykna
við skin og skugga. Líttu á hlíð-
arnar fríðu á móti sólarloga með
síungu lífi á hverjum vormorgni.
Horfðu á komandi lífsstrauma,
sem nú jíða yfir höfin breiðu með
ljósörfar upp að landinu kalda til
að hlýja það upp ög gefa því nýtt
Hfsmagn og skreyta það með nýj-
“Eg lít í anda liðna tíð,.
sem ljúft í hjarta geymi.”
Þið minnist æskudaga ykkar
kærum átthögum á landinu kæra
í austurátt. Þið minnist óljósra
æskudrauma. Þið minnist þess,
að þið áttuð útþrá í ungum hjört-
um. Þið vekið upp í huganum í
dag ýmsar bernsku-daga myndir.
“Fögur var ársól í æskudalnum
heima.” Þið genguð ung hvort
öðru á hönd. Leið ykkar lá að
heiman, “langt í burt, of fornri
feðrastönd.” Þegar þið stóðuð að
starfi heima í átthögunum kæru,
þá kysti útrænan með svala sín-
um ungar brár. Hún færði sval-
andi styrk. Hún vakti í ungum
hjörtum brennandi útþrá. Hún
benti í landið vestur í sæ, landið
í sólsetursátt. Þar höfðu ættmenn
íslendinga á öldum fyr óðal num-
ið. Þangað stefnduð þið. Sem
frumherjar í hópi þeirra, er leit-
uðu heimiliS) í landinu nýja, hinu
vestræna vonalandi. voruð þið. Þið
þorðuð, ásamt svo mörgum öðr-
um, að leggja til orustu, orustu
frumbyggjans við ofurefli í nýjú
landi, þar sem brautin var órudd,
cg alt var ógjört. Þar var verk-
efni þróttmiklum, iðnum íslenzk-
um konum og körlum. —
Þið hafið komið, séð og sigrað.
Verk ykkar hafa borið ávexti. Ný-
b\ggjara blærinn er löngu horf-
irn. Blómlegar lendur, akrar,
engjar, blasa við augum líkt og
skáldið kemst að orði:
“Hér líta má þess merki,
hvað megnar iðin hönd.
Ef vilji er með í verki
og vina styrkja bönd.
Þar brosa blóm í túnum,
sem benda lágt og hátt,
að alt er íitað rúnum,
um rausn og kjark og mátt.
Guð hefir verið ykkur góður;
eflaust eru hjörtu ykkar snortin
af því. Af þakklátu hjarta getið
þið sagt:
“Guð minn, þökk sé þér,
þú að fylgdir mér.”'
Margar hafa ástgjafir hans ver-
ið. f mörgum myndum birtist ást
hans við jarðneska langferða-
menn. Börnin tvö gaf hann ykk-
ur. Annað þeirra er í eilífri föð-
urgeymslu hans, hitt er í grend
við ykkur. Gleði að mega njóta
návistar ástmenna sinna, en vel
eru þeir einnig geymdir í föður-
faðmi Guðs.
rexist’,°f ,k:í.St^u"1!ln_ fTÍTjHíiö, að misgrípa sig ekki, takaa«-|
eins þau hjón eða lífsstefnu þeirra
um og þroskaðist brátt. 8. vers : Og | samkomuna
voru ungfrúnar, dóttir
sú kemur tíðin að heiðingjahjörð,! gára Einars j Reykholti og dóttur-
þar hælis sér leitar af gjörvallri ^ dóttÍrJÞorsteins og Ágtríðar merkis-
jörð. Sú tíðin að illgresið upp verð- hjánanna á Húsafelli, og fyllilega
ur rætt, og afhoggna hmið við siær jjag mig_ ag fyrsta sæðinu hafi
stofpinn sinn grætt._ Þarna sjáum géra Þórður i Reykholti, sá alkunni
við ávöxtinn af móðurástinni og gnösrnaður, sáð í hjörtu þessara
kristna heimilinut byrjar með sán-j guginnihjásnu hjóna> þvi þau voru um skrúða og skrúðgrösum.
ingunni og endarVvo með hlýjunni, ah a]ast upp j söfnuði hans, það eg
sem ávöxturinn (stóru trén) færa, ]jeSt veit þegar séra Þórður var
þeim, sem ekkert vissu af þlóðfórn- prestur j Reykholti. Það voru fleiri
inni hans á krossinum, sálum okkar en þau hjhn; sem notig hafa blesun-
ti! hjálpar, mér finst þetta stærsta ar hans Svo big eg alla lesenclur
alvorumál lífsins, sem allir þurfa blaSsins ag sk0ða þessar fátæklegu
að hlúa að, sem vilja kallast knstn- ijnur> eins og ^ eru útilátnar
ir. Þar til fyr* þarf leiðtogi drott- Hamingjuóskir til ritstjóra og les-
ins svo rækilega, (hvar sem hann encla_ jj j
er), að vísa öllum hjónum á rétta^
veginn til lífsins og 'þó hvað helzt \ '
ungu hjónunum, sem eru að byrja1
* Fjall í Skagafirði annálað fyr-
ir fagurt aftanskin. Hjónin sem
kvæðið er ort til, eru og bæði úr
Sakagfirði. (Fr. Lögb.)
Þið minnist þess í dag, að leið
in hefir að sönnu verið löng, en
jafnframt hitt, að hún hefir að
mörgu leyti verið yndisleg för.
Guð gaf ykkur þrek til starfs ár-
degis æfinnar, um hádegi, um
miðjan daginn, og einnig er aftna
tók. Nú í þessum áfangastað
minnist þið þess, að styttra er
hcim, en nokkru sinni fyr; skamt
aðra leið þeim til bjargar, en bænar-
leiðina. Þetta heíir síðan í fyrstu
1 kristni verið eina leiðin til hans.
Þótt of sjaldfarin sé af mér og
fleirum. En þegar sorg og mótlæti
ber að garði er (guði sé lof) sönnun
]>ess, að þá er eini vegurinn að leita
hans, i Drottinlegri bæn, og fyrir
blóð Jesú Krists á krossinum
mannssonar veitt sálu okkar frið
og fyrirgefning öllum jþeim sem
trúa. Þetta var það sem gaf írum
frið, eilífan frið og frelsi og ósk-
andi gefur öllum okkur frið, sælu-
friðinn þráða, sem okkar mætu leið-
togar guðs af eigin reynslu og krafti
hans eru að leyna að sýna okkur og
leiða okkur á veginn til hans svo
átakanlega vel og enn trúi eg ekki
hvað ]>eim sýnist verða lítið ágengt
Vegurinn til hans er mjór og þröng-
ur, en sá breiði blasir við með öllu
sinu tælandi nautna-afli og svo má
fara það á einum degi eftir honum,
sem tekur á hinum þrönga heilt ár
jafnvel allan aldurinn, lífið.
Eftir iþví sem mér skilst, hugsa
eg lífið á íslandi hafa verið eitt-
hvað líkt þessu og sannarlega er
sú ritgjörð í tíma töluð og sönnun-
in ótvíræð, verðskuldar því að vera
lesin með pndagt og eftirtekt og
B. J. í Reykjavík á stórmiklar, þakk-
ir skilið fyrir að þýða hana, þvi
tnér dylst það ekki að hún verður
trúarvakning til hvers þess, sem
les hana og best sem oftast. Kristi-
leg trúarvakning eftir Ólaf Ólafs-
son, hún er kristilega vel hugsuð og
rituð og má mikið af henni læra
sem eg hélt, þegar eg las hana, að
yæri eftir séra Ólaf fríkirkjuprest
í Reykjavík, nú í Hafnarfirði, þó
svo muni ekki vera. Eg fór þrisvar
í kirkju til hans 1920 þegar eg kom
heim og dreif mig inst inn á loft-
ið, að ekki var nema eins og faðm-
ur til hans í prédikunarstólnum. Eg
hefi stundum haldið að eg hefði þá
eiginlegleika frá drottni að sjá hvað
mikið prestar eru hrærðir af anda
Guðs við flutning ræðunnar og það
hafði Ólafur áreiðanlega. Tárvot
augu að líta til áheyrenda sinna, að
sjá hvort orðið hefði nokkur áhrif
og þetta gera fleiri góðir prestar og
þar einn er með okkar prestur. Enda
þarf ]>að svo að vera, mér var kent
það ]>egar eg var gjálífur unglingur
heima að horfa á prestinn, þegar
hann væri að prédika, svo ekkert
glepti niig frá að taka eftir því sem
hann segði, enda hætti eg sjaldan
við fyn en eg var kominn inn að
þverbitanum í miðri kirkjunni í
Reykholti, sem var uppi á loftinu,
og þá kominn fast að prédikunar-
stólnum, og svarið gæti eg það, og
eg gleymi því heldur aldrei, að eg
vissi hreint ekkert af fyr en höfug
tár voru að renna út á kipnar mér.
jiegar séra Þórður sál. var að ryðja
úr sér þvi orðavali með þeirri hrifn-
ingu og andagt. Fyrst hörðum leið-
fxdnandj áýítum, ,fyiír 'syþd-atað
lif, og Guði fráviltar sálir, tveir
þriðju gekk út á það, og stóð eg
Þangað sem grösin gróa.
Við skulum á svona fögrum vor-
Og þú unga vakandi sál, sem
getur orðið öllum fjöllum fegri og
stærri; líttu hú upp á vormorgni
æfi þinnar og haltu á stað út í
lundinn, þangað sem lífsins grös-
in gróa og hinn frjálsborni morg-
unvorbjær kyssir þér á kinn og
hvíslar þér orð í eyra. En taktu
vel eftir því, sem hann er að
hvísla að þér. Það er þetta: Ef
að þú ert í leit og ert eins frjáls
og hvergi bundinn og eg, sem líð
um loftin blá, þá mun eg geta fært
þér marga góða gripi, og hugar-
gullin góðu, sem gleðja þína sál.
—Lögr.
Ól. Isl.
VER ÞURFUM MEIRI RJOMA!
Vér ábyrgjumst hæzta markaðsverð, skjóta af-
greiðslu og peninga um hæl. Sendið oss dúnk
til reynslu og sannfærist. Vér sendum ókeypis
merkiseðla, þeim er óska. Sendið oss líka egg,
ST.' BONIFACE CREAMERY COMPANY
373 Hor^tce Street, St. Boniface, Manitoba.
15250

til fyrirmyndar, sem hafa verið svo morgni koma út þangað, sem að
lánsöm að geta fært góðum Guði grösin gróa, þangað, sem við get-
ávöxt sinn honum til dýrðar og veg- um séð margar sólir synda í hverj-
semdar og sjálfum þeim til eilífrar daggardropa, sem situr á kolli
blessunar. Hjónabandið og barna-j
uppeldiö er stærsta sporið i lifinu------------ --------------------
og þarfnast stööugrar áminningar
við af hálfu leiðtoganna Guös, og
þá þurfum við ekki eins og Nikó-,
demus að spyrja hvort við þurfum
að fara í okkar móðurkvið til að
betrast og fæðast að nýju til að
verða að nýjum og betri mönnum. I
Guði sé lof, það rofar fyrir betri
tímum. Eg var einmitt að lesa þær,
óviðjafnanlegu ritgerðir í Samein-
ingunni, svo sannar og áhrifamikl-)
ar,þýddar af séra Birni, eins og
fleira gott frá hans anda ritað ogj
þeirra allra, sem í blaðið rita, sem j ní"
dylst engum að eru engir viðvan-
ingar á ritvellinum, og þá anda-
krafturinn við að gjöra blaðið á-
hrifamikið og hákristilegt. Eg varð
hrifinn af öllum ritgerðunum og
blaðinu yfir höfuð, en }>ó snerti
hvað mest hjartastrengi mína, þeg-
ar eg fór að lesa blessaða heimilis-
guðræknina gömlu fyrir og eftir
70 árum, sem einmitt var á þeim
tíma, sem eg var að alast upp, og
mitt litla trúarskar týrir af, á öll-
um þeim heimilum sem eg var á, og
þar til eg fluttist af landi burt. (sem
eg alt af sé eftir fyrir sjálfan mig)
var heimilis guðræknin máttarstólp-
inn og lifákkerið á hverju því heim-
ili, sem eg þekti til á þeim tíma.
bæði til sjávar og sveita, þó mér
fyndist sveitaheimilin standa þar
heldur framar, því eg vissi til þess
þegar blessuð móðirin með börnin
sín svöng (hvort þau voru mörg
eða fáj oftar fá, var nýbúin að gefa
þeim mjólkurbollann sinn, þá að
segja þeim að vaka á meðan hún
eða faðirinn væru að lesa þá hjart-
kæru kvöldlestra P. Péturssonar
biskups, sem veittu þá óviðjafnan-
lega huggun og vissu fyrir að ef
kallið kæmi ,þá og þá nóttina, þá
væri blessað barnið og hver einr
sem hljýddi á og tryði því að mót-
takan í faðmi frelsarans var enn
blíðari ef maður og barnið vildi fela
sig honum á vald og þá kominn _
hálfa leiðina til hans eftir Faðirvorið = mjög spennandi saga, fæst nú keypt hjá COLUMBIA E
v^rTvrír ^ = PRESS LTD., og kostar aðeins
var fyrir blessuð htlu augun, mer = 6 =
fanst viða að orð Guðs gengju fyr- E ■ ■l^ II =
lífsnæringutini. Enda komu á = Bgm ■ I I I |tfi E
þeim timum margar vel kristnar I I 1 | I I W ö I WT E
sálir út úr heimilismótinu, sem aft-; E ■ B ■ ■ M I =
ur hafa sáð góða sæðinu og það j E E
gefið þritugfaldan og máské 100 | Sagan er 350 bls. að stœrð, í góðri kápu. |
faldan ávöxt. Það var víða langt og = =
erfítt tii kirkju, þyí;sjaidfarið sum- e Sendið pantanir nústraxásamt $1, því §
staðar og þvi mein aherzla logð a= . j , 1 =
heimiiisguðrækni, einS og víða var § upplag bókarmnar er ar mjög skornum |
gert að lesa sem mest á hverjum 1 = 1 . • £ • r, •]•
degi ársins. Sunnudagslestra Jóns E Skamtl, SVO tðem tá en Vllja,
Vídalins viðast, föstulestr Vigfús-!= =
ai prests og ógleymanlegu Hall- = Thp fiffcl UIY1 Ltd
grímssálmar, og víðast kvöldlestrar E 1 n6 OOIUmUlrt r'CM UlUl
P. P. biskups eins og áður er sagt = Cor. Sargent & Toronto - Winnipegf ^
Siðast en ekki sízt vil eg 'þakka ,Tl111111111111111i11111111111111111 i111111111111111111111111111111i1111111111111111i11111111■ 111■ MIHI
“Whisky sem hefir beztu kosti,f
LÁTIÐ GERAST 1 EIKAR
TUNNUM
Eini vegurinn til að framleiða verulega
gott whisky
®ÍADIAN @JB,
cWhisky
CfMQI •;.W.
....eTXC
0| 11111111111111111111II11111111111111111111111111L! 11111111111111111111111111111111111111.....111111