Lögberg - 23.09.1926, Blaðsíða 3

LÖGBBKG FIMTUDAGINN,
23. SEPTEÍMBER 1926.
x
Bla. 3.
^525'j525a5H5HSSSHSES5525H5B525SEHSBS2Sa5^5H52SHS&5H5HSBSZ5ZSE5a5HSE5HSHSHSHSZ5E5'2SHSíL5ESE5aSHSa5,a5HSSSHSaS2SHSSSH5H5HSHSH5SSBSHSHS,aSd5H5HSa52SHSHSa5HSZ5HSH5HSHS' HSHSH^tSHSHSH
Sérstök deild í blaðiau
SOLSKIN
Fyrif börn og ungiinga
£2J2SHSHSHSE.1-.HSHSHSHSH5H5HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSH5HSHSHSESH5HSHSH5H5HSHSHSHSHSHSH 5E5EFH c dSHSHSHS2SH5HSHSE5HSHSESESHSH5HSH5HSHSESHSHSH5HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSH SHSHSH 5252525252525'
Hreiðrið.
(Helgisaga.) *
Eftir Selmu Lagerlöf. '
Hattó einbui stóð úti í efðimörku. Hann
var að biðjast fyrir. Stormur var á, og skeggið •
lians langa og hárið hans flókna þyrlaðist um
hann eins og vindbarðir sinuflókar uppi á göml-
uin rústum. £*ó strauk hann hvorki hárið úr
augunum né stakk skegginu undir beltið, því
hann hélt báðum höndum upplyftum til bænar.
Alt frá sólaruppkomu hafði hann fórnað hnýtt-
um og loðnum handleggjunum til himins jafn-
staðfastlega og tréð, er réttir upp greinar sín-
ar. Og svona ætlaði hann sér að standa til
‘ kvelds. Hví það vaþ ekkert smáræði, sem hann
var að biðja um.
Hann var maður, »em hafði fengið að kenna
á vonzku heimsins. Sjálfur hafði hann ofsótt
og liatað aðra, og ofsóknir og hatur höfðu orð-
ið hlutskifti hans, og það í ríkulégra mæli en
hann var fær um að afbera. Þess vegna flúði
hann út í eyðimörkina og gróf sér jarðhús í
vatnsbaklfannn og gerðist heilagur maður, og
bænir hans fengu áheyrn fyrir hásæti drottins.
Hattó einbúi stóð þarna á vatnsbakkanum
fyrir utan jarðhúsið sitt og var að biðja guð
um það, sem honum lá jafnan þyngst á hjarta.
Hann var að biðja guð að láta dómsdag dynja
yfir þenna illa heim. Hann hrópaði á hina bás-
únublásandi engla til að kunngjöra, að veldi
symjarinnar væri liðið undir lok. Hann hróp-
aði á bylgjur blóðhafsins til að drekkja hinum
óréttlátu. Hann hrópaði á pestin-a, til að fylía
’ kirkjugarðana með líkhaugum.
Alt í kring um hann var auðn og hrjóstur.
En ofurlítið lengra upp með vatninu var gam-
alt pílviðartré með lágum -stofni, er gild'naði
efst, og líktist þar stóreflis hnúð, og .út úr þess-
um hnúð óx mesti fjöldi af ljósgrænum nýjum
greinuhi. A hverju liausti rændu nágrannarnir
þessum greinunp er vaxið höfðu sumarlangt, sér
til eldiviðar, því lítið var um eldsneyti í þessari
skóglausu auðn. Og á hverju vori bar tréð nýj-
ar grannvaxnar greinar, og þegar stormur var
á, þyrluðustliær og feyktust í kringum stofninn,
eins og hárið og skeggið þyrlaðist um Hattó
einbúa.
Máríerluhjónin, sem vön voru að taka sér
# bústað uppi á pílviðarstofninuJn, inni á milli
ungu greirmnna, liöfðu einmitt þenna dag byrj-
að á hreiðurbyggingunni. En þau höfðu engan
frið í greinunum vegna. ofsans. Þau komu
fljúgandi með sefstrá, rótartágar og stararstrá
í nefinu, en urðu/að/ara aftur við svo búið.
Rétt í því ikomu þau auga á Hattó gamla, sem
var að biðja guð að gjöra storminn sjöfalt
magnaðri, svo að smáfuglahreiðrin sópuðust
burt og amdrhreiðrin tortíindust. x
Auðvitað getur nú ekki nokkur lifandi mað-
ur gert sér í hugarlund, hvað þessháttar gam-
•all heiðabúi getur verið mosavaxinn, og mork-
inn, svartur og hnýttur og ólíkur öðrum mönn-
um. Höyundið vaP svo stríðþanið um enni hans
ig kinnar, að llann var einna líkastur gamalli,
skininni hauskúpu, og að hann var lifandi, sást
á engu öðru en ofurlítilli glætu á botniuum í
augnatóftunum. Og vöðvarnir voru svo þorn-
aðir, að þeir gáfu líkamanum enga mannsmynd,
svo að handleggurinn uppréttur og ber var
ekki unnað en mjóár beinpípur með hrukkóttu
og skorpnu skinni utan um, rétt eins og trjá-
berki. Hann var í gamalli, næskorinni úlpu.
Sauðmórauður var hann af sólbruna og svartur
af óhreinindum. Hárið og skeggið voru það
eina, sem ljóst var. Höfðu sól og regn í sam-
einingu barist við það, unz það hafði fengið
sama grágræna litblæinn og neðri flötur pílvið-
arblaðanna.
Fuglarnir, sem voru að flögra fram og aft-
ur til að leita sér að bústað, héldu að Hattó ein-
búi væri b’ara annað pílviðartré, sí»m öxi eða
sög hefðu liindrað í viðleitni sinni að hefja sig
mót himni rétt á sama liátt og hitt pílviðartréð.
Þeir flugu hringinn í krin^um hann hvað eftir
annað, fóru burt og komu aftur, s’ettu á sig leið-
ina til hans, íhuguðu legu hans með tilliti til
ránfugla og storma, þótti hann að vísu fremur
óhagkvæmur, en réðu þó af að nota hann, vegna
þess að hann var nálægt vatninu og stararþúf-
unum, forðabúijjnu og efniviðnum. Annar
fuglinn skaúst eins' og'elding niður í uppréttu
hendina á honum og lagði þar rótartág aína.
Það varð hlé á storminum, svo að tágin fauk
efeki strax úr lófanum; en á bænum einsetu-
mannsins vafeð ekkert hlé: “Drottinn, kom sem
skjótast og tortím þessum óguðlega heimi, svo
að mannanna börn fái eigi lengur að hlaða svnd
á synd ofan! Hann frelsi hina óbornu frá líf-
inu! Til handa þeim lifandi er engrar náðar
að vænta!”
■Svo skali stormurinn á aftur og rótartágin
fauk burt úr lófa lians. En fuglarnir komu aft-
ur og reyndu nú að skorða máttarstoðir nýja
heimilisins síns milli fingranna á einbúanuip.
Alt í einu lagðist þá luralegur og óhreinn þum-
afingur yfir stráin og hélt þeim föstum, og
fjórir fingur beygðust inn yfir lófann, svo að
hann varð hlýr krókur til að byggja í. En Ein-
búinn liélt engu að síður áfram bænum sínum.
“Drottinn, hvar eru hin leiftrandi eldský,
er brendu Sódóma til ösku? Hvenær ætlar þú
að opna þær, uppsprettur himinsins, er hófu
örkina upp á fjallið Ararat? Eru e'klð brunn-
, ar þolinmæði þinnar brátt þrotnir og lindir
náðar þinnar tæmdir? Drpttimi, hvenær brun-
ar þú fram, méðan himnarnir klofna?”
Og Hattó einbúi fór að sjá ofsjónir, eins og
dómsdagur væri að nálgast. Jörðin skalf liim-
ininn stóð í loga. Undir rauðglóandi himin-
hvelfingunni sá hann svarta skýflóka, það voru
flýjandi fuglar; yfir merkur og móa veltist á-
fram organdi og beljandi flóð, það voru skepn-
ur á flótta.
En jðfnframt og sál hans var heilluð af þess-
um óráðssýnum, fóru augu lians smám saman að
gefa gætur að flugi smáfuglanna, þar sem þeir
þevttUst eins og öskot fram og aftur, og flétt-
uðu nýtt og nýtt strá í hreiðrið sitt með ofur-
litlu ánægjukvaki.
Gamla manninum kom ekki til hugar að
lireyfa sig. Hann hafði keitið því, að biðjast
fyrir í söuiu sporum með uþplyftum höndum
ailan liðlangan daginn, til þess að knýja guð al-
máttugan með því móti til að bænheyra sig. Því
þreyttari sem líkami hans varð, því greinilegri
urðu sýnir þær, er fyltu huga lians. Hann sá
veggi borganna hrynja og bústaði'mannanna
faila. Hópar manna æddu æpandi og óttaslegn-
ir fram hjá'honum, og á eftir þeim geisuðu engl-
ar hefndar og tortímingar, hávaxnir, fagrir á-
litum og harðlegir á svip, í silfur.brynjum, á
Bvörtum hestum, veifandi svipum með mörgum
ólum, fléttuðum úr hvítum eldingum.
Maríuerlurnar bygðu og timbruðu allan dag-
inn án afláts, og miðaði stórum verkinu. Heiðin
var þýfð og þar var gnægð af stör, og vatnið
var fult af sefi og reyr, svo þar var enginn hörg-
ull á bygging^refni. Fuglarnir gáfú sér þvorki
tóm til hádegissvefns né kveldverðar; eldhe.itir
af ákafa og ánægju þutu þeir fram og aftur, og
áður en kvæl<J var komið, voru þeir komnir næst-
um upp undir mæniásinn.
Og eftir því sem á daginn leið, hafði einbú-
anum ósjálfrátt oyðið að renna augunum oftar
og oftar til þeirra. Hann tók eftir öllu, sem
þeir höfðust að, hann fann að við þá, ,ef þeir
báru sig klaufalega að, hanú reiddist, þegar
stormurinn bagaði þeim, og veist af öllu þótti
honum, ef þeir keptust ekki við vinnuna.
Svo gekk sólin til viðar og fuglarnir gengu
til h'víldar, þar sem þeir voru vanir að sofa inni
í sefintT.
Hver <<i, er að kvöldi dags á «leið yfir heið*
ina, ætti að beygja sig svo mikið, að hann verði
í sjónhending með þúfnakollu*um, og mun hann
þá sjá einkennilega sýn bera við gegnt dagsljós-.
inu í vestri. Uglur með stóra kringlótta vængi
flökta yfir móana, ósýnilegar þeim, er upp-
réttur stendur. \ Höggormar liðast þar áfram,
liprir og hvatir, með rnjóu höfuðin upplyft á
svanbeygðum hálsum. Stórar eðlur skríða þar
hægfara. Hérar og rottur flýja þar undan rán-
dýrum xig tóa lmitar á leðurblöðku, sem er. að
veiða mýflugur yfir vatninu. Það er engu lík-
ara, en að hver einasta þúfa sé orðin lifandi.
En innan um alt þetta sofa smáfuglamir á
vaggiaiidi ^efsti/úunum(, óhulíir fyrir öillum í
þessum hvílurúmum, Sem enginn óvinur getur
nálgast, án þess að vatnið ókyrrist eða sefstrá-
in bærist og veki fuglana.
Þegar morgnaði, héldu fuglarnir í fyrstu, að
alt, ,sem skeð hafði daginn áður, hefði verið vak-
ahdi draumur.
Þeir höfðu sett á sig leiðina og stefndu nú
bema leið á bústað sinn, en hann var horfinn.
Þeir flugu langt út á heiði, til að leita að trénu
og hófu sig á liáa loft, til að svipast um eftir þvri.
En hvergi sáust neinar menjar af bústað eða
tré. Að lokum settust fugTarnir á steina niðri
við fljótið óg voru liugsi. Þeir veifuðu stélinu
og hollúðu undir flatt. Hvað í ósköpunum hafði
■ orðið af trénu og bústaðnum þeirra?
En naumast var sólin komin handarbreidd
yfir skógarjaðarinn á liinum fljótsbakkanum, ,
fyr en tréð þeirra kom labbandi og nam staðar
á sama .blettinum og það hafði verið á í gær.
Það var jafnsvart og kræklótt og áður og bar
hreiðrið þeirra á ejnhverju, sem’hlaut að vera
þur, uppistandandi grein.
0g máríuerlurnar fóru aftur að bygpja, án
þess að brjóta heilann meira um furðuverfe
náttúrunnar.
Hattó einbúi, sem rak smábömin burt frá
jarðhúsi sínu og sagði þeim, að betur væri að
þau hefðu alderi séð ljós sólarinnar, hann, sem
æddi út í sandbleytuna, til þess að láta ókvæðis-
orðum rigna yfir unga og glaða fólkið, sem reri
upp>eftir fljótinu í bátum með blaktandi \jeif-
hm, hann sem átti svo ift auga, að hjarðmenn-
irnir á heiðinili gættu þess, að lájta liann ekki sjá
hjarðir sínar, liann hélt auðvitað efeki til sama
staðar við fljótið, og liann liafði staðið á daginn
áður, vegna fuglanna. En lionuin var það full-
ljóst, að efeki eiriungis liver bókstafur í binum
hélgu bókum hefir duWfulla og leynda þýð-
ingu, lieldur ðg alt það, sena guð lætur við béra
í allri náttúrunni. Og nú hafði hann uppgötv-
að, hvað l>*ð gat tákriað, að máríuerlurnar bygðu
sér hreiður í lófa hans. Guð vildf, * að hann
skyldi standa kyr í sömu sporum <pg biðjast fyr-
ir með upplyftum höndum, þangað til fuglaVn-
ir hefðu klakið ungunum út, og gæti hann þetta,
þá skyldi hann verða bæn-lieyrður.
En þenna dag sá hann langtum færri dóms-
dags sýnir en áður. í stað þess hafði hann miklu
oftar augun á fuglunum. i
Hann sá, að þeir fullgerðu bústaðinn í einni
svipan. S/o flugu litlu húsasmiðirnir 'í kring
um húsið, til að líta yfir smíðina. Þeir sóttu
svo ofur litlar mosa skánir frá hinu pílviðar-
trénu og klæddu húsið með þeim að utan; það
átti að koma í staðinn fyrir kalk eða málun.
Þeir sóttri liina smágjörðustu fífu og kvenfugl-
inn reytti dún af eigin bfjósti og fóðraði með
hreiðrið að innan; það voru innanstokksmun-
irnir og liúsgögriin. # ]
Bændurnir, sem óttuðust hin skaðvænlegu
áhrif, sem bænir ’elnbúans gætu haft, er þær
kæníu fyrir hásæíi drottins, voru vanir að færa
honum brauð og mjólk, til að blíðka reiði hans.
Þeir komu nú að vanda og fundu liann stand-
andi þarna í sömu sporum með hreiðrið í lóf-
num. •
“Lítið á, hversu guðsmaðurinn elskar smá-
fuglana,” sögðu þeir hver við annan, og þeir
óttuðust liann ekki framar, heldur báru mjólk-
urskálina að vörum hans og stungu brauðinu
upji í hann. En þegar hann hafði etið og drukk-
ið, rak hann þá burt með illyrðum, en þeir hlógu
einungis að fúkyrðum hans.
Líkami hans var fyrir löngu síðan orðinn
algjörlega háður vilja hans. Með hungri og
höggum, með löngum knéföllum og vikulöngum
vökum hafði hann kent hojium hlýðnii Nú héldu
járnstæltir vöðvar handleggnum uppréttum dög^
um og vikum saman, og af því fuglinn lá á eggj-
unum og fór aldrei úr hreiðrinu, leitaði hann
ekki einu sinni til hælis síns á nóttunni. Hann
komst upp á að sofa sitjaiidi með upplyftum
böndum. Ymsir af vinum eyðimerkprinnar
munu hafa afrekað sumt, er örðugra hefir
verið.
Hann vandi sig við litlu órólegu fuglsaugun,
,er smátt og smátt gáfu gætur að honum yfir
y hreiðursbrúnina Hann h.-.' 5i vandlega gát* á
hagli og icg?. • o« hlífði ii»v.ðri:.-i eins vel og
hann gat
Og einn góðan veðurdag losnar fuglinn af
eggjasetunni. Báðir fuglarnir sitja á hrelður-
brúninni og ráðgast um eitthvað, og gleðin skín
út úr þeim, enda þótt alt hreiðrið virtisf enduí-
óma af vímilteitulegu ungakvaki. Að lítilli
stundu liðinni fljúga þau bæði af stað á þindar-
lausar mýflugnaveiðar.
Og þau handsama hverja mýfluguna á fæt-
ur annari og flytja heim handa þessu, sem er
að tísta í hendinni á honum. Og þegar matur-
inn kemur, lætur það hálfu ver en áður. Guð^-
maðurinn truflast í bænagjörð sinni af þessum
ólátum. /
Og undur, undur hægt sígur handleggurinn
niður á við, því liðamótin eru svo stirðnuð, að
þau geta varla hreyfst, og litlu \eldaugun hans
stara inn í hreiðrið.
Aldrei hafði hann séð neitt ja'fn-ósjálfbjarga,
jafnljótt og eymdarlegt: ofurlitlir berir feropp-
ar með einstöku dúnhárum hér og þar, engin
augu, enginn flugþróttur, eiginlega ekki annað
en sex ptórir, gapandi goggar.
Hann botnaði ekki vitund í því, en honum
þótti vahit um þá, einmitt svona eins og þeir
voru. Föður þeirra og móður liafði hann ekki
undaiiþegið glötuniniii, en þegar hann hér eftir
ákallaði guð og bað hann að frelsa heiminn, með
því að tortíma lionum, þá undantók hann í huga
sér þessa sex ósjálfbjarga unga.
Þegar bændakonurnar færðu lionum matinn,
þakkaði hann þeim ekki framar með því, að
æskja þeim glötunar, því úr því ungarnir þeir
anja þurftu lians með, þá þótti honum vænt um,
að þær létu hann ekki deyja úr hungri.
Ekki leið á löngu, áður sex kollar sáust g£gj-
ast út fyrir hreiðrið á daginn. Handleggurinn
á Hattó 'gamla sé æ oftar niður jafnt augum
hans. Hann sá fjaðrirnar spretta út úr rauðu
skinninu, augun opnast, kropþinn verða lögu-
^ legri. Þetta voru hamingjusamir erfingjar að
öllum þeim vænleik, er náttúran hefir'veitt þeim
börnum'sínum, er í loftinu lifa, og þeir náðu
brátt fullum fegurðarþroska.
Og eftir því sem lengur leið, dró smámsaman
allan kraft úr bænunum um tortímingu heims-
ins hjá Hatto gamlá^. Hann þóttist hafa loforð
drottins fyrir því, að' heimurinn skyldi farast,
er ungamir væru orðnir fleygir. Nú lá við sjálft
að hann langaði til að finna heiminum eitthvað
til afsökunar frammi fyrir guði, almáttugum.
Því þessa sex unga, sem liann hafði lilúð að og;
uppalið, gat hann með engu möti látið farast.
Þáð var öðru máli að gegna áður, , meðan
hann átti efeki neitt, sem honum þótti vænt um. *
En nú liafði kærleikurinn til alls þess, srim er ó-
þfo-skað og ósjilfbjarga, sá kærleikur, sem hvert
smábarn hefir verið sent til að kenna hinum
hættulegu fullþoskuðu mönnum, < náð tökum á
Tfonum og gjört hann reikandi í ráði.
Annað veifið leizt lionum ráðlegast að
fleyg.ja hreiðrinu með öllum ungunum út í fljót-
ið, því honum fanst þeir vera sælir, er fengi að
deyja lausir við sorg og synd; ætti hann'ekki
að frelsa litlu ungana frá rándýrum og kulda,
frá liungri og hvers konar eymd?
En í því hann var að velta þgssu fvrir sér,
kom valurinn á harða flugi og ættáði að stinga
sér rakleiðis ofan í lireiðrið til að ná sér í ung-
ana. En þó greip Hattó ræningjann með vinstri
hendj og slengdi honum af heljar afli út í
fljótið.
Niðurl. næst.
\
Professional Cards
■—
DR. B. J. BRANDSON f!16-2S0 Medical Arta Bld*. Cor. Graham og Kennedy Sts. Plione: 21 834. Öfílce tlmar: 2 3 Heimlll: 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnipeg, Manitoba. THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN ísL lögfrseðlngar. Skrifstofa: Roomf 811 McArthur Buildlng, Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: Í6 849 og 26 840
COLCLEUGH & CO
Vér leggjum sérstaka aherzlu á. atS selja meðul eftir forskriftum lækna. Hin beztu lyf, sem hægt er að fft, eru notuð eingöngu. Jegar þér komlð með forskriftina til vor, meglð þér vera viss um, að fá rétt það sem læknlrinn tekur til. Notre Daiue artil Sherbrooke Phones: 87 659 — 87 650 Vér seljum Giftingaleyfisbréf W. J. Lindal. J. H. Lindal B. Stefansson. Islcnzklr lögfræðingar. 356 Main St. Tals.: 24 963 356 Main St?* Tals.: A-4963 þeir hafa einnjg skrifstofur að Lundar, Riverton, Gimli og Piney 1 og eru þar að hitta á eftirfylgj- and tlmum: Lundar: annan hvern mlðvlkudar Riverton: Eyrsta flmtudag. Gimli: Fyrsta miðvikudag.' Piney: Priðja föstudag I hverjum mánuði.
DR 0. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sta. Phones: 21 834 Ofílco timar: 2—3. Heimili: 764 Vlctor St. Phone: ,27 58’ö Winnipeg, Manitoba.
0
A. G. EGGÉRTSSON ísl. lögfræðingur Heíir rétt tii að flytja mál bæði I Manitoba og iSaskatchewan. Skrifstofa: Wynyard, Sa.sk. Selnasta mánudag l hVerJum mftn- uði staddur I Churchbrldge

DR. B. H. OLSON / 210-220 Medical Arts Bldý. Cor. Graham og Kennedy Sts. Pane: 21 834 Offlce Hours: 3—E Heimtli: 9 21 Sherburne St. Winnipeg, Manitoba.
\ '
Athygli!
Komið með næstu lyfjaávísun- ina yðar til vor. Þaulæfðir sér- fræðingar annast um alla lyfja- samsetningu. INGRAM’S DRUG STORE 249 Notre Dame Ave. Gagnvart Grace kirkjunni.
DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy 8ta. Phoie: 21 834 • Stundar augna, eyrna nef og kverl^a sjúkdóma.—Er að hltta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e. h. Heimili: 373 River Ave. TojIs. 42 691
V,\
A. Ga JOHNSON 907 Confeileratlon Life Bldg. WINNIPEG ' Annast um fasteignir manna. Tekur að sér að ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábvrgð og bif- reiða ábyrgðir. Skriflegum fyr- irspurnum svarað samstundis. Skrifstofusími: 24 263 Heimaisimi 33 328
Dr. K. J. Backman 404 Avenue Block Lækningar með rafurmagni, RafmagnsgeiLsum (ultra violet) Radium, o.s.frv. Stundar einnig hörundskvilla. Office tímar 10-12, 3-6, 7-8 Office Phono: 21 091

DR. A. BLONDAL Medical Arts Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og % Barna sjúkdOma. Br að hltta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Offico Phonc: 22 296 Heimlll: 80« Victor St. Slmi: 28 180
J. J. SWANSON & CO. LIMITED R e n t a 1 s Insurance Real Estate Mortgages 600 Paris Building, Winnipeg Pohnes: 26 349—.26 340
DR. Kr. J. AUSTMANN 724 Sargent Ave. Viðtalstlml: 4.30—6 e.h. Tals.: 36 006 't HeimUi: 1338 Woisley Ave. Slmi: 39 231

STEFAN SOLVASON TEACHER N of PIANO 1256 Domlnion St. Phone 29 832

DR. J. OLSON Tanniæknlr 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham pg Kennedy Sta. Phone: 21 834 f Heimilis Tals.: 38 626

Hugh L. Hannesson, Teacher of Piano Studio: 523 Sherhrooke St. Ph. 34 966

DR. G. J. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave og Donald St. Taisími: 28 889

Emil Johnson SKRVIOE ELEOTRIC Rafmagnj Contracting ■— AB»- kyns rafmagsnáhöld seld og viO þau gert — Eg sel Moffat og McClqry Eldavélar og hefi þœr til sjmis d verkstœBi mínu. 524 SARGENT AVE. (gamla Johnson's byggingin við Young Street, Winnipeg) Verkst.: 31 507 Ileima.: 27 286

Girtinga- og Jarðarfara- Blóm með Utlum fyrirvara BIRCH Blómsaii 593 Portage Ave. Tais.: 30 720 St. John: 2, Ring 3

Vfrkjrt. Tais.: Helma Tals.: 28 383 29 384 G. L. STEPHENSON PLHMBER Allskonar rafmagnsáliöld, svo som straujárn, víra, allar tegundlr af glösum og aflvnka (hatterles) VITRKSTOFA: 676 IIOME ST.

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke St. Selur llkkistur og annast um út- farir/ Ai’.ur - útbúnaður eá bezti. Enn fremur seiur hann allskonar minnisvarða og- legsteina. Skrifstofu tals. 86 607 HeimlUs Tals.: 58 302

MRS. SWAINSON Tals. 24 153 ' v
aS 627 SARGENT Ave., Winnlpeg, NewLyceum Photo Studm
heflr ávaft fyrlrlhapjnndi árvab*- Mrgðir aif nýtiaku kvenhiVttunv Hún er eina í«L konan, sem sllka verzlun rckur í Wlnnipeg. fslend- ingar, látið Mrs. Swainson njóta viðskifta yðar. " Kristín Bjarnason eig. 290 Portage Ave, Winnipeg Næst við Lyceum leikhúsið.

• Islenzka bakaríið Selur beztu vörur fyrir lu'gst* verð. Pantantr aígrelddar bæöl fljótt og vel. FJölbi'eytv úrvai. Hrein og lipur viðskifti. Bjamason Baking Co. 676 SARGENT Ave. Wbmtpeg. Phone: 34 298
!