Lögberg - 04.11.1926, Blaðsíða 3

LÖGBEhG FIMTUDAGINN,
4- NÓVEMBER, 1926.'
Bla. S.
a
HSH^SSS^52SZSZSHSSSZSHSHSBS2SaSHS2SHSSSHSB5BSHS2SHSaSHSHSHS2SaSHSZ5a5HS?S2SHSHSBS2S2Sa5asa5HSH5ZSSSSSSSHSHS2SHSH5aS25HSaSa52SHS2SHSHSHSSSasaSSSHSaS2SaSHSHSHSHffarart1,r[;Sa5HSa.
SÖLSKIN
SHSHSHSHSHS 2SHSHSH5HSHSHSHSHSH5H5HSHSHSHSHSHSH5HSHSHSH5H5H5H5H5H5H5HSHSH5HSHSHSHSHSHSH * tLSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSESHSHSH SHSHSHSHSHSHSHSHÍIHSi
Fyrir börn og unglinga
/ Móðurnafnið.
•
Hið fyrsta orð, sem varir mannsiixs mæla,
er rnóður nafnið, öllu lífi kært,
í því er fólgin einhver æðri sæla,
og alt hið bezta, sem vér fáum lært, ^
það er í þessu helga nafni hafið
til hæstu tignar mannlegs vits og þors,
á hjarta-spjöld og hetju skjöld er grafið
það helga frumljóð málsins fyrsta spors.
1 þessu nafni þýður hreimup, sætur,
frá þúsund barna munnum ómar skær,
á mömmu, barnsins hjarta hefir mætur, *
og hvort það leikur, grætur eða h'lær,
er móður nafnið tamast þeirri tungu,
sem traust sitt byggir móðurkærleik á,
er næmast hjúkrar ávalt lífi ungu,
og alt sinn fyrsta lífsþrótt dregur frá.
Og þegar einhver barn með gjöfum gleður,
það gjafaranum óðar stekkur frá, x
og heim í skyndi hleypur feng sinn meður
og hrópar ákaft: ‘ ‘ M.amma, mamma, sjá. ’ ’
En verði einhver geð þess til að græta,
þá grátandi það hleypur mömmu ti'l,
því mamma ávalt bölið kann að bæta,
þar bamið finnur samúð, líkn 0g yl.
í hrygð og gleði, hættum lífs og glaumi,
það helga nafn, — frá vöggu grafar til, —
oss verður hjá í vöku jafnt sem draumi
sem vögguljóðsins þýða undirspil.
Það nefnir vora móðurjörð og móður,
og móðir vorra bama — allar þrjár,
það minnir á, hve Guð er öllum góður,
sem grátna huggar, þerrar allra tár.
Pétfiir Sigurðsson.
Ástríður og Björg.
“Hvernig_stendur á því, mamma!” sagði
fimm vetra gamall piltur við móður sína, að
paddan sú arna krepir að sér alia anga, þegar
eg hreyfi við hennii, en þegar eg kem ekki nærri
'henni hleypur4iún sem fætur toga og er þá all-
hress? Líttu nú á!” Um leið og hann sagði
þetta, snart hann pödduna með puntstrái og\
hún krepti þegar að sér allar lappirnar og lá
■sem dauð væri.
“Það skal eg segja þér, drengur minn,”
sagði faðir hans, sem sat við borð og skrifaði
reikninga. Eðli manna og skepna er misjafnt.
Sumir flana beint áfram og skeyta ekki um
hvað fyrir verður eins og til dæmis tþú. En
sumir þar á móti fara varlegar, og þegar þeim
þykir slíkt við eiga, hreyfa þeir sig ekki, þó að
það sýnist liggja liggja beint við, eins óg til
dæmis paddan sú arna. Hún læzt vera dauð,
þegar þij snertir hana, svo að þú skiftir þér
ekki mðira af henni. Þó ber það stundum við.
að þessi varúð verður þeim eins dýr og flanið
og fumið hinum, iþví að hvað eina hefir kosti.
En svo mikið er þó vfst, að einatt næst takmark-
ið með því að læðast. Þessi síðustu orð sagði
hann svo sem óvart og við sjálfan sig. Hann
roðnaði ofurlítið við og leit út undan sér til
konu sinnar, sem líka skifti litum 0g féll svo
ræða þessi niður.
Drengufinn, sem hét Egill, lék sér í næði á
gólfinu með spýtur 0g leggi og annað því um
l'íkt, er hann hafði fyrir menn og var að skipa
þegnum sínum, er hann hafði búið sér til í
'leiknum, því að “snemma beygist krókurinn”
og brátt kemur sá eiginleiki í ljós í barnshjart-
anu að vilja ráða og drotna, þó að lífið kosti í
því sem öðru teningunum misjafnt.
“Þarna skalt þú vera, — og þama þú,”
sagði Egill. í þeirri svipan var barið að dyr-
um, en dfengurinn sinti því ekki og hélt áfram
leiknum.
“Og þú, ” sagði hann við stóra framfótar-
legg. — Þii tókst mannsefnið frá henni Rósu,
iþú áttir ekki að gera það. Mamma segir að
enginn megi taka neit frá öðmm.
Nú kom eihn af heimamönnum inn og sagði
bónda að Hákon Illhugason í Vík væri úti fyrir
með ungum kvenmanni, er hann væri að fylgja,
og bæði 'hann bónda um skeifu undir hest henn-
ar, og að lofa einhverjum að reka hana undir
með sér, því að þeim væri hraði á höndum.
“Bjóddu kvenmanninum inn,” sagði hús-
freyja/ “Og þú getur hjálpað Hákoni að járna
hestinn meðan kaffið er hitað,” sagði bóndi og
hélt áfram með sveitarreikning sinn, er hann
átti að skila af sér um næstuAelgi.
Vinnumaður fór og kom inn aftur með há-
an og tígulegan kvenmenn í reiðfötum. Hún
gekk innar eftir baðstofugólfinu og þangað er
húsfreyja sat, þvísá er siður á Islandi að bvrja
á húsfreyju er heilsað er og enda og enda á
henni er kvatt er. öllum varð starsýnt á gest-
inn, og þó að bóndi ætti annríkt gaut hann þó
til hennar hornauga. Alt í einu roðnaði hann,
kastaði frá sér pennanum og sagði um 'leið og
hann æddi fram: “ó! hann Jón vildi finna mig,
eg var nærri búinn að gleyma því,” og kom
ekki inn aftur meðan gestimir töfðu 'þar, en
húsfreyja spurði þau almæltra tíðinda 0g er
þau höfðu drukkið kaffið, riðu þau á burt.
“Hvert ætlaði Hákon að halda?” spurði
bóndi um leið og hann kom inn.
“Hann var að fylgja Björgu út í kaup-
stað,” sagði húsfreyja heldur stygg.
“Hvað vill hún þangað?”
“Hvað ætli hún vilji, nema að seðja í sér
ferðafýsnina og staðfestuleysið? Hún er ein-
lægt eins og fugl á kvisti og nú ætlar hún að
fara að sigla í vor ofan í kaupið, og eyða þann-
ig þessum litlu reitum er henni hlotnuðust eftir
móður sína. Henni hefði þó verið nær að lifa
af þeim hérna á Islandi, heldur en að vera að
prjála með þær í Kaupmannahöfn. En það
mun nú vera meira í munni að ganga á dönsk-
uim fötum en á gömlum íslenzkum búningi. Og
svo ætlar hún sér líklega að krækj.a í einhvern
stórherrann þar.”
Um leið og hún sagði þetta leit hún til
bónda síns. Hann studdi hönd undir kinn og
svaraði engu.
“Hvemig stendur á því mamma!” sagði
nú Egill litli, sem meðan gestimir töfðu, hafði
ekkert látið á sér bera, “ að þú ert altaf reið við
hana Björgu?. Þú sagir mér iþó um daginn, að
eg mætti ekki svo nrikið sem snöggvast vera
reiður við hana Guddu, þegar hún skemdi siglu-
tréð á skipinu mínu. Er iþað nokkuð meira þó
hð hún Björg skemdi hjartað í honum pabba,
eins og þú sagðir henni ömmu að hún hefði
gert. ’ ’
“Hvaða bull ertu að fara með, bam?”
sagði móðir hans og rak hann út. á undan sér.
Litlu síðar mátti heyra á hljóðum Egils að
hann hafði talað eitthvað við móður sína og
fengið hjá henni harða refsing. Hvað það var
vissi enginn, en bóndi tók drjúgum í nefið og
gekk stundarkom um gólf, sem hann væri mjög
hungraður, áður en hann tók aftur til starfa.
Um kvöldið var svo sem ekkert hefði við
borið. Ástríður húsfreyja sat við rokk sinn,
Sveinn bóndi hennar við reikninga sína og Eg-
ill litli lék sér á gólfinu með gull sín eins og
ekkert hefði í skorist. Um miðja vöku gaf
húsfreyja öllum kaffi og útvegaði sjálf plögg
handa tveim fátækum konum er höfðu fengið
þar gisting um nóttina og hjúkraði þeim með
mikilli viðk\Tæmni.
Lesarinn er ef til vill af því sem áður er
sagt, farinn að gruná Ástríði um græzku, þar
sem hún kastaði svo ómildum dómi á einstæð-
ings-kvenmann er kom þar um morguninn, því
eínstæðing mátti sannarlega nefna Björgu.
Engu að síður var Ástríður góð kona, — að
vísu eigi gallalaus, iþví það er enginn, en hún
gegndi heimilisskyldum sínum með sérstaklegri
elju og atorku,; en það prýðir hverja konu og
eflir hvert sveitarfélag. Velmegun lands og
lýðs hvílir eigi í höndum einstakra, heldur alls
alrtiennings, jafnt kvenna sem karla, — og sú
'kona, sem trúlega rækir skyldur sínar sem
eigin kona, móðir og húsmóðir leggur í sann- *
leika skerf sinn til föðurlandsins. En af því að
maðurinn er svo að segja áfastur jörðunni, sýg-
ur hann í sig með móðurmjólkinni ýmsa gaíla,
sem síðar magnast meira eða minna að því
skapi sem þeir eru fasddir vel eða illa. Jörðin
er heldur ekki ætluð til bustaðar helgum verum.
Á henni er manni ætlað að ganga til fullkomn-
ari stöðva, sem taka við er hér þrýtur vegur.
En þann veg, sem kalla má sjálfsafneitunar veg
eiga margir örðugt með að ganga 0g þó einkum
í æsku, því að vorblómið þykist eiga heimting
á einlægum sólargeislum. Æskan helgar sér ait
sem hún nefnir munað, svo sem væri hún drotn-
ing fegurðarinnar. En hún gætir þess eigi, að
“það er eigi alt gull sem glóir,” 0g æskualdinin
fögru geyma í sér ólyfjan, er étur um sig í'
brjósti þeirra, er nutu ýmist seínt eða snemma.
Sveinn bóndi var fyrst utanbúðarmaðu\
hjá auðugum kaupmanni í L . . . . og þar kynt-
ist hann Björgu þessari er nefnd var, sem nú
Var á kaupstaðarferð, en þá bjó þar í kaup-
staðnum með móður sinni,: sem hnigin var-á
efra aldur og var ekkja eftir verzlunarþjón.
Hún eða þær mæðgur lifðu mest á því að þvo
upp af og þjóna ókvæntum mönnum í kaup-
staðnum og var Sveinn einn á meðal þeirra.
Hann feldi ástarhug til Bjargar sem var kát
og lagleg stúlka, enda unni hún honum hugást-
um. Frá hendi móður hennar var lítil sem eng-
in fyrirstaða. Hiín gjörði að vísu nokkrar at-
hugasemdir, er snertu aldur þeirra og stöðu 0g
fleira. En æskan 0g ástin lyfta hvor upp yfir
skorður mannlífsins, þegar þær eru á skoðun-
arferðum sínum, en þ,ó vill ekki sjaldan til að
þær þreytast á fluginu þegar til líins verulega
kemur og líða þá ef tiil vill fullkomið skipbrot.
Sveinn^ og Björg voru trúlofuð á þriðja ár og
höfðu á þeim tíma nægilegt tækifæri til þess að
kynnast hvort öðru. Þá var stofnað til brúð-
kaups og hvorugt isparaði nokkuð til þess að
gjöra það sem dýrðlega&t. Brúðarefnið fékk
sér hvítan kjól og litfagran brúðar blómsveig
frá Kaupmannahöfn og nú var uxum og ali-
fuglum slátrað.. En þá kom dálítið bobb í bát-
inn. Sveinn varð fyrir slvsi þannig, að þungt
lóð, er hrökk ofan af metaskál féll á fót honum,
svo að hann hlaut að fresta brúðkaupinu og
leggjast í rekkju. Ástríður hét stúlka sú er
stundaði hann í legunni, og gjörði hún það með
mesta sóma. Björg kom daglega tjl hans og
virtist henni sem hann væri venju fremur stúr-
inn og omurlegur við sig, en hún kendi veikind-
unum eða meiðslinu um þessa amasemi hans,
því að ástin er blind, 0g sá hún |kki hina sönnn
sök. Loksins komst h'ann aftur á fætur, en þá
frestaði hann enn brúðkaupinu og heimsótti
unnustu sína miklu sjaldnar en áður. Björg
fann þetta að vísu, en þó var sannleikurinn
henni einlægt dulinn, þar til er hún einhverju
sinni í dansleik komst fyrir hann. Sveinn hafði
boðið henni og dansað líka hinn fvrsta dans við
hana. En er þau ætluðu að byrja hinn næsta
kom Ástríður, greip í handlegg hans og mælti:
“Þennan dans varstu búin að lofa að dansa við
mig.” Sveinn varð þarna sem milli steins og
sleggju, en loks réð hann af að leiða Björgu,
sem var orðin náföl, til sætis, og dansaði það er
eftir var kvöldsins mest við Ástríði. öllum
þótti þetta kynleg aðferð en þó einkum vesal-
ings Björgu, er nú þóttist sjá ráðning gátunnar.
Sveinn var verst staddur. Hjarta hans og heili
börðust þungri baráttu þetta kvöld 0g dansaði
hann fremur af óþreyju og óróa en sér til á-
nægju. Heimurinn er aldrei þægilegt sjónar-
vitni eða svo mun flestum finnast og þó er
danssalurinn verstur. 1 daglega lífinu láta
flestir sér lynda að gjóta homauga til náung-
ans 0g smíða þá söguna annað hvort eftir hug-
þótta sínum, eða eftir óljósri sjón eða sögu. En
í danssalnum glápa allir á þann, er gjörir sig
einkennilegan á einhvem hátt og þegar svo
mörg aðgætin augu horfa á hið sama, má ganga
að því vísu að meðalverð alllra meðalverða komi
út á reikningsspaldinu.
Daginn eftir varð saga þessi kunn um sveit-
ina og litlu síðar héraðsfleyg. Var þess til get-
ið að innan skamms mundi dragast upp úr trú-
lofun þeirra Sveins og Bjargar. Þuð varð líka
orð að sönnu. Viku síðar fékk Björg bréf frá
honum sem að vísu var eigi fullkomið uppsagn-
arbréf, en var þó þannig orðað, að ein lína þfess
var nóg til þess að særa það hjarta, er snortið
var af hendi ástatgyðjunnar. Björg lagði sam-
an bréfið og sagði: 0 ,
.... “Nú- Hann skal ekki fóma mér frelsi sínu.
Leggi hann það á altari þeirrar sem verðugri
er. Bann kvaðst skyldur að efna orð sín. En
hvað þýða orðin, þegar kjami þeirra er rotinn
og fúinn? Þá em þau sem bergmál af rödd
þess, er dmknar undir sjávarhömram. Um leið
og maðurinn deyr, deyr og bergmálið.
Þrátt fyrir þetta högg var Björg hvers-
dagslega glaðleg* á svipinn, því hún vildi ekki
fyrir nokkurh mun láta, iSvein sjá, að hún sæi
eftir honum. Þessi tilfimiing hennar og ástin
áttu einatt í harðri baráttu saman og gengu þær
í sitt skifti hvor sigrandi af \úgvellinum. Að
missiri liðnu áttust þau Sveinn 0g Ástríður og
eignuðust bráðum Egil þann,, er nefndur var.
Litlu eftir brúðkaup sitt fluttu þau í sveit 0g
reistu þar bú. Sveinn var vel að sér og var því
valinn hreppstjóri. Samfarir hjónanna voru
góðar. Ástríður var ráðdeildarsöm og skörang-
ur mikill og unni bónda sínum hugástum, en
hann var jafnan ókátur síðan. Var það ætlun
manna, að hann liefði eigi losað hjarta sitt frá
Björgu sem skyldi, en um það sagði hann eng-
um neitt.
Eins og Ástríður sagði, ætlaði Björg að
sigla og duldist engum, að hún gerði það til
þess að þurfa ekki svo oft að sjá fomvin sinn,
sem hún bæði elskaði og fyrirleit. Ást og.fyrir-
litning em skapaðir andstæðingar, og er því
ekki að furða þótt konubrjóst standist ekki á-
hlaup þeirra. Undan þessu vildi hún fleýja,
hún vildi flýja sjálfa sig en það vill sjaldan
ganga greitt. Þennan dag sem ‘hún kom að
Móum, ábúðarjörð íSveins, hafði hún farið al-
farin frá heimili móður sinnar, er flutt hafði
upp í sveit, en þá var nýdáin, 0g ætlaði hún að
dvelja í Kaupstaðnum, þar til er skip gengi. í
hraungrýtinu fyrir innan bæinn fór ein skeifan
undan og neyddist hún því til þess að ríða heim.
Framh.
Þrír brœður.
Auðmaður nokkur tvrkneskur, Ali að nafni,
fékk boygarstjóranum í bendur ei^ðaskrá sína
innsiglað, daginn áður en hann dó. í erfðaskrá
þessari ákvað hann, að sá af þremur eftirlif-
andi sonum sínum,, sem bezta sönnun gæti fært
á það, að hann væri sonur sinn, skyldi erfa al-
eigu sína eftir sig látinn.
Synir auðmannsins komu til borgarstjór-
ans, þegar faðir þeirra var andaður, og sýndu
honum skilríki sín. Allir þóttust hafa jafnan
rétt til arfsins, og báru fyrir sig vitnisburð
móður sinnar, sem enn var á lífi.
Borgarstjóranum þótti vandast málið og
vissi ekki hvað til bragðs skyldi taka. Lagði
hann þá málið undir úrskurð soldánsins, sem
þar var staddur um þessar mundir.
Soldáninn var að búa sig af stað á dýra-
veiðar. Hann skipaði bræðmnum að flytja til
sín lík föður þeirra þegar í stað.
Hann lét setja líkið upp standandi við tré í
nokkurri fjarlægð. Að því búnu fékk hann
elzta bróðurnum bogann sinn og mælti:
“Sá ykkar bræðra, sem bezt hittir hjarta
föður ykkar með örinni sinni, skal vera erf-
ingi hans, því að á annan hátt er ómögulegt að
skera úr þessari flóknu deilu.”
Elsti sonurinn dróg upp bogann og hæfði
brjóst föður síns.
Sá næstelzti gjörði eins, og hæfði engu mið-
ur.
Þá dróg sá yngsti upp bogann, en þegar
hann ætlaði að miða, féllust honum hendur.
hann fór að gráta, féll til fóta soldáns og sagði:
w “Herra, þér megið ekki reiðast mér, þótt eg
geti ekki hlýtt boði yðar! Eg get ekki gleymt
öllum velgjörðum föður míns sáluga. Hann
elskaði mig svo innilega, hann var mér svo góð-
ur og ástríkur faðir. Eg get ekki fengið mig
til að sýna honum það hörmulega óþakklæti, að
særa hann, jafnvel þótt hann sé dáinn. Eg vil
heldur vera arflaus, en vinna mál miít á þennan
hátt!”
Soldáninn tók hann í fang sér, kvsti hann
og mælti:
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
016-220 Medlcal Arts Blds.
Cor. Graham ok Kennedy Ste.
Phone: 21 834.
Ofílce tlmar: 2_s
Helmlli: 77« Victor St.
Phone: 27 1Í2
WinnipeK, Manitoba.
COLCLEUGH & CO.
Vér leggjum sérstalca éherzlu A. aB
•elja meBul eítir forskriftum Uelcna.
Hin beztu lyf, aem hsert er JiB fi_ eru
notuB eingröngru. jegrar þér kómiB
meB forskrlftina til yor, megrlB þér
vera vlss um, a.B fft rétt þaB sem
lœknirinn tekur tfl.
N otre Dame ajul Sherbrooke
Phones: 87 659 — 87 650
Vér seljum Giftlngaleyflsbréf
DR 0. BJORNSON 216-220 Medical Arta Bldg Cor. Graham og Kennedy Sta. Phones: 21 834 Offlce tímar: 2—3. Helmlll: 764 Victo^ St. Phone: 27 584 Winnipegr, Manitoba.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldf. Cor. Graham og Kennedy Sta. Pane: 21 834 Offlce Houra: 8—6 Heimlll: 921 Sherbume St. Winnipeg, Manitoba.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arta Bldg Cor. Graham og Kennedy Sts. Phole: 21 834 Stundar augna, eyrna. nef og kverka ajökdöma.—Er aB hltta kl. 10-12 f.h. og 2-6 •. h. Heimili: 373 River Av*. TteUs. 42 691

Dr. K. J. Backman 404 Avenue Block Lækningar með rafurmagni, Rafmagnsgeilsum (ultra violet) Radium, o.s.frv. Stundar einnig hörundskvilla. Office tímar 10-12, 3-6, 7-8 Office Phone: 21 091

DR. A. BLONDAL Medical Arts Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og Barna sjökdóma. Er aB hltta frft kl. 10-12 f. h. . og 3—6 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Vlctor St. Slmi: 28 189

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.

DR. J. OLSON Taunlæknlr 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone: 21 834 Heimilis Tals.: 38 626

DR. G. J. SNÆDAL Tannlæknlr 614 Somerset Blook Cór. Portage Ave og Donald St. Talslmi: 28 889

Giftlnga- og JarSarfara- Blóm með litliun fyrlrvara BIRCH Blómsali 593 Portage Ave. Tals.: 30 720 St. John: 2, Ring 3

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke St. Selur llkkistur og ann&st um öt- fiarir. Allur útbönaTSur e& bezbl. ^nn fremur seiur hann allskon&r mlnnlsvarBa og legsteina. Skritetofu tale. 86 607 HcimiUs Tals.: 58 302

MRS. SWAINSON a8 627 SARGEN'JP Ave., Wlnnipeg, heflr ávalt fyrlrlhggjandl úrvala- UrgSir aif nýtfaku kvenhðttuia Hún er elna íaL konan, aem slflca verzlua rekur i Winnlpeg. fslend- ingar, látlB Mra Swalnson njóta viSnklfta yfiar.
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
iaL lögfraeBlnKar.
Skrifstofa: Roorn 811 MeA.rth«r
Bullding, Portage Ave.
P. O. Boz 1(6«
Phones: 26 849 og 26 840
W. J. Lindal. J. H. Undal
B. Stefansson.
falenzklr lðgfrxélngsr.
356 Main St. Tals.: 24 963
356 Main St. Tala.: A-4968
þ elr hafa elnnig skrifstefur aB
Lundar, Riverton, Glmll og Piney
og eru þar aB 'hltta ft eftlrfyigj-
and timum:
L.undar: annan hvern miBvlkudaf
Riverton; Fiyrsta fimtudag.
Glmll: Fyrsta miBvlkudag.
Piney: þriBJa föatudagr
1 hverjum mftnuBl.
A. G. EGGERTSSON
fsL lögfraiClngur
Hefir rétt tll aB flytja mftl b«Bl
i Manltóba og Saskatchewan.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Seinaata mftnudag I hverjum mftn-
uBl staddur i Churchbrldgre
Athygli!
Komið með næstu lyfjaávísun-
ina yðar til vor. Þaulæfðir sér-
fræðingar annast um alla lyfja-
samsetningu.'
INGRAiVrs DRUG STORE
249 Notre Dame Ave.
Gagnvart Grace kirkjunni.
A. C. JOHNSON
»07 Confederation Ldte BMa
WINNTPKG
Annast um fasteigmr manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og bíf-
reiða ábyrgðir. Skriflegum fjrr-
irspurnum svarað samstundig.
Skrlfstofusíml: 24 263
Heimasimi 33 328
J. J. SWANvSON & CO.
IiIMITED
R e n t a 1 s
Insurance
RealEstate
Mortgages
600 Paris Building, Winnipeg
Pohnes: 26 349—26 340
STEFAN SOLVASON
TEIACHER
of
PIANO
1256 Domlnion St. Phone 29 832
Emil Johnson
SERVICE ELiEOTRIO
Rafmaon* Contractlno — AH»-
lcyna rafmaosnáhötd *eld oo vW
pau oert — Eo *el Moffat oo
McClary Eldavétar oo hefl þatr
til týni* d verkstasdi nUnu.
524 SARGENT AVK.
(gamla Johnson’e bygrgringrin rlB
Young Street, Winnlpeg)
Verkst.: 31 507 Heima.: 27 286
Verkst. Tals.:
28 383
Helnm Tala.:
2» 384
G. L. STEPHENSON
PIiIJMBER
Allskonar rafmagnsáhttld, Svo æm
straujám, vlra, allar tegundlr af
glösum og aflvaka (batteries)
VERKSTOFA: 676 IIOME 8T.
Tals. 24 153
NewLyceum Photo Studio
Kristín Bjarnason eig.
290 Portage Ave, Winnipeg
Næst við Lyceum leikbúsið.
Islenzka bakaríið
Selur heztu vörur fyrir l;e«sta
verð. Pant&nhr afgrvelildar beOM
fljótt og veL FJölbreytt úrvat.
llreln og ilpur vlCsklfU.
Bjarnason Baking Co.
•76 SARGKNT Ave. Wlnnlpe*.
Phone: 34 2»8
“Þú hefur fært bestar sönnur á, að þú ert
sonur föður þíns, auðmannsins ágæta og heið-
arlega. Þessvegna skaltu líka verða einkaerf-
ingi hans. En báða eldri bneður þína sel eg í
þrældóm, því að þeir hafa sýnt það með óþakk-
læti sínu, að þeir em ekki sannir synir hins
góða og göfuga föður síns.”