Lögberg - 04.11.1926, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBEKG FEMTUDAGINN,
4. NÓVEMBER, 1926.
Hafið þér húðsjúkdóm?
GJALDIÐ varúðar vi5 fyrstu ein-
kennum húösjúkdóma! Ef þér finn-
ið til sárinda etSa kláða, eða hafið
sprungur í hörundi, er bezt að nota
strax Zam-Buk. Þau græða fljótt.
Sé húðin bólgin af kláða, eða sár-
um og eitrun, er ekkert meðal, sem
tekur jafn-fljótt fyrir ræturnar og
Zam-Buk. Áburðurinn frægi, Zam-
Buk, læknar og græðir nýtt skinn.
Zam-Buk bregst aldrei það hlut-
verk sitt að græða og mýkja og heí-
ir sótthreinsandi áhrif. Eru smyrsl
þau nú notuð í miljónum heimila.
Fáið öikju af þessum merku jurta-
smyrslum, og hafið ávalt við hendina.
Mrs. W. Campbell, að Bonny River
Station, N.B., segir: “Sprtmgur á
andliti og handleggjum dóttur minn-
ar, urðu að opnum sárum. Við reynd-
um ýms meðul, en ekkert hreif nema
undrasmyrslin Zam-Buk.
»uk
Fáið öskju af Zam-Buk í dag! Ein
stœrð að eins, 50c. 3 fyrir $1.25..
Zam-Buk Medicinal Sápa, 25c. st.
Frá Los Angeles, Cal.
1620 Fargo Stret,
off Echo Park Ave.
Los Angeles, Cal., 16. okt. ’26.
Til vina minna. ✓
Klukkan 9 að morgni, dag hvern,
klæði eg mig, eftir að hafa tekið
lítinn skamt af einhverju þunn-
meti. Þá er hitinn á móti sól orð-
inn í kring um 80 stig, sem sjald-
an bregst, og er afar notalegur, að
mér finst. — Eg sest út á stein-
tröppurnar fyrir framan húsið og
bíð þar eftir póstmanninum, sem þá
er væntanlegur 'bráðum, kveiki þar
í pípu eða vindling, og' virði fyrir
mér hvað blómin í kring hafi
þroskast síðan daginn áður, þurka
móðuna af gleraugunum mínum,
skef neglurnar á fingrum mér, en
hugsa aðallega um innihald þeirra
bréfa, er mér hafa borist, og þau
eru f jöldi alls, en afar ólík að inni-
haldi og anda, en eg þakka hér með
innilega fyrir þau öll. því marga
stund stytta þau mér, hvert svo sem
efnið er. Þau þeirra, sem flytja
fréttir af viðburðum, tiðarfari, upp-
skeruhorfum og almennu ástandi
yfir höfuð, eru mér kærkomnust.
Þau sem flytja helst til mikið af
meðaumkunum og æðrunum út af
heilsufarslegu ástandi minu nú,
síður, þar eg er ekki að líða neitt
annað nú, en hvert einasta manns-
barns, sem fæðist inn í þenna heim
verður að líða á einhvern hátt, fyr
eða síðar, og það oftast á óviðbún-
ari tíma æfi sinnar. Þau bréfin,
sem boða mér heilbrigði aftur
með yfirnáttúrlegri — “divine” —
lækningu, notast mér heldur ekki
sem bezt, vegna þess að eg hefi
sjálfur skapað mér fasta og órask^
anlega skoðun um það efni, sem
mig og mínar skoðanir á þeim mál-
um næsta lítið. En með tilhlýðilegri
virðingu fyrir guðstrú lívaða manns
sem er, stilli eg mig ekl^i um að
fullvissa þá alla um, að mín eigin
guðstrú, sem eg hefi fyrir löngu
síðan sett mér að lifa eftir og sem
eg er viljugur og ánægður að bera
ábirgð á og deyja með, er enn ó-
breytt, og afsala eg mér því algjör-
lega leiðbeiningum allra þeirra
manna, sem ávalt þykjast sjálfir
bera lykilinn í vösum sínum að öllu
því, s<!m viðvíkur guðstrú manna
yfirhöfuð. En jafnvel nú, “stand-
andi á landamerkjum lífs og dauða”
sópa eg öllu því fjasi til síðu og
móttnæli afdráttar og hiklaust þvi,
að nokkur dauðlegur máður hafi
nokkurn tíma eða muni tlokkurn
tíma vera fær um að beina öðrum
leiðina til himnaríkis, og að hver
einstaklingur verði því að stóla upp
á sig sjálfan, sinar gjörðir og sina
eigin trú í þeim efnum. En eg skal
þó taka fram um leið, að langt er
frá að eg lítilsvirði kenningar þær,
sem hinir ýmsu kristindóms kenni-
menn flytja fólkinu yfir höfuð;
fyrir þeim ber eg mikla virðingu,
og það þó eg sé sjálfur sannfærður
um að mikið af þeim eru hjákátleg-
ustu fáfræðis og villukenningar.
En þó það, sem vekur menn til
umhugsunar, og gefur hverjum
tækifæri að velja og hafna fyrir
sig, og svo kemur póstmaðurinn
oftast með eitthvað nýtt og vel-
komið. i— Eg staulast til baka og
legst á bakið til að lesa, með hlýjan
vatnspoka við fæturna, og mjög
magnlaus af útiverunni; tek aftur
lítið af þynku um miðjan daginn,
og aftur að kvöldi, ligg, ks og
skrifa á víxl allan daginn og enda
daginn oft með fáeinum slögum af
“bridge” eða “500”, ef aðrir eru
viljugir, en stendur þá svo hjartan-
lega á sama, hvort eg vinn eða tapa,
fer í rúmið kl. 10—11 og sef oftast
vel, hefi aldrei kvalir sem kvalir
geta kallast, og er þakklátur við guð
fvrir það. —,Svona er þá ástand
mitt nú, en fer smáhnignandi. Bið
Guð að blessa ykkur alla.
Ykkar einl.
S. Thorwaldson.
eg get ekki skift um, og hún er sú,
að þó eg beri mjög mikla virðingu
og aðdáun fyrir þeirri skoðun, þar
hún ekki að eins ber ljósan vott um
óbifanlegt guðlegt og gott trúar-
legt hugarfar Jiess fólks, fsem þá
skoðun aðhyllist, heldur þar að auki
er hún óefað bezta hjálparmeðal
meðsköpuðu eðli hvers manns til
að losast við hvern þann sjúkdóm,
hvað ískyggikgur eða jafnvel hættu
legur sem hann er, ef hann er ekki
í eðli sínu ólæknanlegur, með þeim
öflum sem eru fyrir hendi til að
lækna með, og sem eru, 1) aðstoð
og meðöl giíðra lækna. 2) meðfædd
og starfandi náttúra líkama hvers
manns að losast við sjúkdóma af
öllu tagi. 3; bjargföst trú þess
sjúka á að hann geti orðið læknað
ur. En aftur á móti neita eg því af-
dráttarlaust, að nokkur sá sjúkdóm-
ur, sem i eðli sínu er ólæknandiifrá
byrjun, verði nokkurn tíma lækn-
aður, hvorki með nokkurri einni af
þessum þremur, né af því öllu til
samans, hvað sterk sem trúin er á
“Divine healing”, og í því ástandi
tel eg mig sjálfan nú. Þau bréfin,
sem aðallega ganga út á að beina
mér leið til himnaríkis, með sér-
stökum. guðstrúar reglum, sem þau
álíta ómissandi fyrir alla sem leið-
arvísir til þess fyrirheitna staðar,
eru óefað skrifuð af sama góðhug
til mín sem hin. En enginn vafi er
á, að peir sem þau skrifa, þekkja
Reykjanes.
Frá skemtiför 22 ágúst.
Þegar komið er vestur á Voga-
stapa kemur vegur sunnan úr
hraunum þvert á Keflavíkurveg-
inn. Það er akbrautin góða til
Grindavíkur, áreiðanlega einhver
allra besti og skemtilegasti vegur
á landinu. Stutt fyrir ofan Stapa
er törn, sem nefnist Seltjörn. —
Eigi markar þar fyrir mannvirkj-
um neinum, en til þess bendir
nafnið, að þar hafi verið haft í seli
áður. Þó er þar auðnarlegt og rétt
fyrir sunnan byrjar hraunið, eða
hraunin, því að einu nafni eru þau
nefnd Illuhraun. Kalla má, að þar
sé engum yfir fært nema fuglinum
fljúgandi. I gegn um þessa ófæru
hefir mannshöndin rutt veg, brotið
niður hraunstrýtur, fylt upp gjár
og gjótur og mulið sjálft hraunið
ofan í veginn. Hefir það runnið
þar saman i eina hellu, svo að
brautin er eins og fjalagólf. Að
vísu er vegurinn mjór, en það er
lika eini ókosturinn á honum. Til
beggja handa er hraunið, líkast
gríðarmiklum sullgarði á Góu. —
Urðir og eggjagrjót, hellur reistar
á rönd og í óteljandi stellingum,
gjótur og gigir, hellar og holur og
'háar strýtur á milli í líkingu manna,
dýra og allskonar óvætta. — Fram
undan 'gnæfa Grindavíkurfjöllin,
sem sjást héðan í suðvestri þegar
bjart er veður. Á hægri hönd, eða
vestan vegarins, er fyrst Stapafell,
þá Súlur, þá Þórðarfell, Svartsengi
og hið einkennílega fjalí, sem á sér
hið einkennilega nafn Þorbjörn.
Það er 243 fet á hæð. Efst á tind-
inum og þvert , gegn um hann, er
gjá ein mi'kil, sem nefnd er Þjófa-
gjá. Þar voru þjófar hengdir fyrr-
um. Gæti eg trúað því að útsýn af
Þorbirni sé furðufögur og ein-
kennileg. ÖH eru f jöllin grasi gróin
upp á brúnir og stingur það mjög í
stúf við hraunið, sem er grátt af
gamburmosa. Er það eini gróður-
inn þar, því að hvergi sést sting-
andi strá. Einu skepnurnar, sem
hætta sér út í hraunið. eru rjúpur,
en þó hafast þær ekki við þar.
Þegar komið er súður fyrir Þor-
björn blasir Grindavík við, eða
öllu heldur nokkur hluti hennar,
Járngerðarstaða-hvérfið og bygðin
í Hópi. Nokkuð þar fyrir austan
er Þórkötlustaðahverfi, en vestur
að prestsetrinu Stað er stundar-
gangur frá Hópi. ÖH Grindavíkur-
bygðin mun vera 7—8 km. á lengd.
Margir ætla að Grindavík sé leið-
inlegur staður og ljótur, en því fer
fjarri. Þar eru griðar mikil tún og
bvgging góð. Og þótt grindhveli
hlaupi þar ekki á land líkt og fyrr- I
um faf þeim dregur bygðin siálf-
sagt nafnj, þá sækja Grindvíking-
ar sjó af kappi og hafa jafnan
mTkinn fisk eftir vertið hverja. —
Er það þó ekkt heiglum hent að
sækja þar sjcfT Verður það eigi
gert nema á opnum bátum. En
bygðin er fyrir opnu hafi og er
þar oft ógurlegt um að litast, þeg-
ar hafið fer hamförum. Er þar
skemst á að minnast, er hafrótið
braut þar allar lendingar i fyrra-
vetur og æddi yfir bygðiná, svo að
fólkið varð að flýja úr flestum
húsum, en sum húsin tók brimið,
þar á meðal fulla heyhlöðu, og
færði langt úr stað. — Mörg hús
braut brimið, og mælt er, að þegar
flóðinu slotaði hafi fundist keila
inni í einum húsræflinum, og hefir
þá brimið skolað henni þangað.
Hér skal ekki lýst leiðinni frá
Stað og út á Reykjanes, því að
henni hefir verið lýst áður “Les-
bók”. En segja má, að það sé öm-
urleg leið og erfið.
Sunnan við aðalhraunið verpir
mikið af kríu og voru þær enn þar
með unga sína fuljvaxna. En sum-
ar hafa þó orðið seint fyrir. Fund-
um við þarna hreiður með volgum
eggjum og er hætt við að ungarnir,
sem úr eim koma, fái að bera
beinin þar.
Á Reykjanesi er margt að sjá.
Þar brennur jörðin undir fótum
manns, en drunur og blástur heyr-
ist í goshvemum.
Annar er leirhver allvíður og
spýtir mórauðu. Hann er í raun-
inni nafnlaus, kallaður “1919”
vegna þess að hann myndaðist þá.
Rétt við hliðina á honum er “Litli
Geysir” og gýs silfurtæru vatni.
Eru þeir vanalega samtaka og er
einkennilegt að sjá kolmórautt gos-
ið rétt hjá hvitum stróknum úr
"Geysi”. — Annars naut "Geysir”
sín ekki, því að einhver skemdar-
vargur hafði fundið upp á því að
velta steini yfir gosholuna og verð-
ur honum eigi náð nema með verk-
færum, því að gufan upp úr
hvemum er svo heit að hún mundi
brenna hvern, sem nærri kæmi.
Þarna fyrir norðan er "Gunna”,
kúptur leirhóll og kraumar allur.
Handa við hólinn er postulínsnáma
mikil. Hefir þar verið grafið 28
fet niður og þó ergi komið í botn
á námunni. Niðri í jörðínni er
postullínið gljúpt eins og linur ost-
ur, en harðnar og steingjorfist er
það kemur undir bert loft. Sýnis-
horn af þvi geta menn séð í glugga
Morgunblaðsins.
Fyrir vestan hverina er lægð
nokkur allstór og slétt. Eru þar ó-
teljandi leirhverir og sýður og bull-
ar í þeim öllum. Er sá grautur mis-
jafnlega þykkur og marglitur. í
sumum hverunum er hann rauður,
í öðrum brúnn, blár, grænn, gulur,
hvítur o. s. frv. Er mikið gaman
fyrir þá, sem eigi hafa séð leir-
hveri, að skoða þessa. Tilbreyting-
in er afar mikil, því að tæplega
munu tveir hverir vera eins að lit
og ^ögun. 1— Er þetta svæði líkast
því, sem er í Námaskarði í Þing-
eyjarsýslu, en þó eru hér f jölbreytt-
arj litir í leirnum. Mætti eflaust
takast að fá þarna mikið og marg-
litt duft til málningar., Zinnober-
rautt, okkurgult, stálgrátt, hvítt,
chromgrænt o. s. frv.
Austur af vitanum er hnjúkur
einn sem heitir Skálarfell, 78 metr-
ar yfir sjávarflöt. Þegar gott og
kyrt er veður eimir úr honum öll-
um og eru þar þó engir hverir. Má
af því marka hvað mikill er jarðhit-
inn. Vestan við fell þetta og suður
af vitanum er gjá, sem nefnd er
Valbjargargjá, á korti herforitrgja-
ráðsins, en þar fyrir vestan er djúp
lægð, sem nefnd er Vilborgarkelda.
Er sennilega annað hvort nafnið
rangt og líklega bæði. Sjávarkamb-
urinn fyrir framan kelduna, sem
er allhár, nefnist Valahnúksmöl og
Valahnúkur heitir þar rétt fyrir
vestan, þar sem .gamli vitinn stóð.
Er þá eigi ólíklegt að heitið hafi
Valabjörg þar nærri, og keldan og
gjáin dragi nafn af þvi.
*Með flóði gengur sjórinn upp í
þessa keldu og hitnar þar svo af
jarðhitanum, að hann verður um 30
stig. Er því þarna sá allra ákjósan-
legasti baðstaður, sem til er á land-
inu. Þyrfti að vísu að dýpka keld-
una dálítið, en það er vinnandi veg-
ur. Væri svo komið þarna sumar-
gistihús mundu áreiðanlega færri
komast en vildu þar til dvalar.
Yrði þetta jafnframt hið allra besta
heilsuhæli og hressingarhæli. sem
völ væri á hér. Hvergi er loftslag
hollara en þama, hreint sjávarloft
kryddað eimi hvera og neðanjarðar
ölkeldna. ,
Á Bæjarfelli feða Vatnsfelliý
sem er 50 metra hátt„ gnæfir vit-
inn við ský. Er um 100 tröppur
upp að ganga þangað, sem ljósa
speglarnir eru. Þar uppi eru svalir
0g er eigi holt fyrir, þá, sem er
svimahætt, að ganga út á þær. Eigi
er vitavörður heldur öfundsverður
af því, að vera uppi í vitanum þeg-
ar jarðskjálftar eru, þvi að þá
ruggar vitinn eins og skip í stórsjó.
Geta menn getið nærri hvernig
muni vera uppi i 30 metra háum
vitaaum, þegar bærinn, sem er lág-
ur "ruggar” svo rækilega að stólar
og borð stök'kva um gólf, en mynd-
ir á veggjum standa þvert út frá
þeim. Það hefir borið við.
Á aðfangadagskvöld jófa í vetur
sem leið, bilaði vitinn. Hafði kvika-
silfur, sem haft er í stórri skál og
vitaljósið snýst í, skvest út úr skál-
inni i jarðskjálfta og át sér síðan
framrás og bunaði niður. Vita-
vörður tók þegar eftir þessu og fór
að stöðva lekann en við það kom
kvikasilfur á hendur hans. Þegar
hann hafði gert við þetta eins og
föng voru á, saknaði hann hrings
síns og fann hanh á gólfinu í fjór-
um hlutum og voru þeir snjóhvítir.
ISýndi vitavörður okkur brotin og
voru þau ólík því, að þau væru úr
gulli. Þannig hafði 'kvikasilfrið far-
ið með hringinrt.
Hver sá sem vill fá að skoða vit-
ann, verður að greiða fyrir það 25
aura, er leggjast í styrktar og
sjúkrasjóð vitavarðar. Flestir
greiða talsvert meira eins og sjá
má á gestabókinni, sem jafnframt
er sjóðbók. Aldrei hefir verið jafn
gestkvæmt á Reykjanesi og í sum-
ar. Árið 1922 komu þangað 87
gestir, en annars hefir gestatalan á
undanförnum árum verið 45—71.
Nú höfðu rúmlega 160 menn skoð-
að vitann á þessu ári, eða nær
helmingi fleiri en þá er flest hefir
verið áður.
Frá Reykjanesi að Litlu-Sand-
vík er akvegur, um 3 km. langur.
Þar í víkinni er lending og þar
stendur geymsluhús, sem vitamála-
stjórnin hefir látið reisa. Þaðan og
til Hafna (''Kalmanstjarnar er erf-
iður vegur, ægisandur alla leið, og
er þungt að kafa hann. — 1 Stóru-
Sandvík gengur brimið langt á
land upp og er rekaldsröst innan
við sandana og á víð og dreif. Er
þar dapurlegt um að litast og rifj-
ast upp fyrir manni margar sorgar-
sögur. Árar og árabrot, þóftur og
þóftubrot, stýrisræflar, tunnur
körfur, ljósdufl og spýtnarusl úr
bátum og skipum mætir auganu
h-varvetna, en hingað og þangað
standa upp úr sandinum ryðguð
brot úr skipskrokkum. Þannig er
annars um allan Reykjanesskaga, og
á einum stað (rétt hjá Stað í
Grindavík) stendur þýskur botn-
vörpungur, "Schlutup” frá Lubeck,
í heilu lagi uppi á þurru landi. lnn-
an við Sandvikina á söndunum, þar
sem sjórinn var að byrja að ganga
,upp, sáum við stórar hvítar breið-
ur, er við vissum eigi hvað vera
mundi. En er nánar var aðgætt,
voru þarna þúsundir af ritum og
veiðibjöllum svo þétt saman sem
kindur i rétt. Var eins og ský
drægi fyrir sól er allur skarinn hóf
sig til flugs. ,
í Höfnunum er fallegt, þótt
hpldur sé. litill gróður þar, og sér-
staklega kvað vera fallegt í Ósa-
botnum inn af Kirkjuvogi. —
Hafnarhverfið er um 5 km. á lengd
og er akvegur kominn nærri
Kirkjuvogi. Kemur hann á aðal-
veginn hjá Innri Njarðvík.
Þar er gaman að aka i myrkri
gegnum hraunin frá Vatnsleysu-
strönd til Hafnarfjarðar. Á báðar
hendur grillir í hraundranga og
strýtur og er nærri þvi að manni
finnist það vera þröng lifandi vera
og skrýmsla, sem skrumskæla sig
allavæga framan i mann um leið
og bifreiðin þýtur áfram. Alt
hraunið virðist vera kvikt, en sú
missýning ^stafar af þvi, að maður
er sjálfur á fleygiferð Framund-
an varpa ljósker bifreiðarinnar
birtu yfir stuttan kafla af veginum
og sér maður eigi betur, en að veg-
inn þrjóti þar sem birtuna þrýtur
og manni finst, að bifreiðin muni
óhjákvæmilega þjóta út í úfið
hraunið og fara þar i þúsund mola.
Lesb. Mbl.
---------—o-------------
Kvenna-heimili.
I síðustu tölublöðum Heims-
kringlu og Lögbergs er grein eftir
ungfrú Thorstinu Jackson, sem
hún nefnir "Tengist höndum yfir
hafið”; gerir hún all-itarlega grein
fyrir þvi að nú sé verið með undir-
búning á Islandi að koma upp
kvennaheimili í Reykjavik á fal-
legri lóð er Alþingi íslands gaf
undir tilvonandi byggingu.
Hvetur ungfrú Jackson íslensk-
ar konur hér vestra sérstaklega til
að taka höndum saman við þær
heima, og hjálpa til að koma þess-
ari byggingu upp fyrir 1930.
Nú hefir mér borist bréf þessa
efnis frá frú Brieti Bjamhéðins-
dóttur, Reykjavík, sem eg vil leyfa
mér að birta, til frekari skýringar.
Reykjavik 1. sept. 1926.
Mr. Ásm. Jóhannsson, Winnipeg!
Háttvirti frændi!
•Eg hefi lengi ætlað að skrifa yð-
ur línu og leita aðstoðar yðar um
mál, sem eg hefi áhuga fyrir. Þér
hafið máské heyrt getið um það.
Við ýmsar konur hér í Reykjavík
höfum hafið máls á því að nauð-
synlegt væri að islenskar konur
kæmu upp sérstakri kvenna-bvgg-
ingu hér i bænum, sem væri eitt í
senn: gistihús fyrir isfenskar (og
klúbbhús eða samkomustaður
kvenna hér. Eins konar miðstöð
fyrir íslenskar konur, þar sem þær
gætu fengið allskonar upplýsingar
og ráðleggingar, sem ókunnar væru,
gistingu o. fl.; þar væri einnig
lestrarsalur og útlán bóka frá lestr-
arfélagi kvenna hér i bænum, og
yfir höfuð væri þar að fá vistir og
kaffi, ýmis konar þægindi og |gið-
beiningar, sem ókunnugir þurfa á
að halda. Húsið ætluðumst við til
að kæmist upp með hlutafé og yrði
komið upp 1930 þegar 1000 ára Al-
þingishátiðin á að haldast. Alþingi
hefir gefið lóð á Arnarhólstúni
undir bygginguna.
Við vitum að margir ráðgera að
koma hingað uip þær mundir, og
við vitum að þá verður ilt að fá
húsnæði, þótt eitthvað verði bygt
af hótelum þangað til. Okkur finst
nauðsynlegt að þessi bygging yrði
þá komin upp. En timinn er nokk-
uð naumur, og ilt ástand sem
stendur hér með atvinnuleysi. Við
höfum sent út hlutabréfa útboð, í
marz í vetur að mig minnir og höf-
um fengið innborgað 22,000 kr. og
eitthvað af óborguðum loforðum,
sem við fáum í haust. Hlutirnir
eru upp á kr. 500, 100, 50 og 25 og
er auðvitað mest keypt af þeim
lægstu.
Nú er eg að hugsa um að vita
hvort þér viljið ekki vera svo vænn
aö bjóða út fyrir okkur hluti og
safna þeim ef þpir fást. Eg er að
hugsa um að senda yður fáein-
hlutabréf til reynslu, auðvitað með
álbyrgð, það gengi máské betur með
að fá fólk til að kaupa þau, ef þau
væru við hendina, en til að skYjfa
á listana loforðin. Eg sendi þau
með næsta skipi, þó eg geti þá ekki
hafa fengið svar frá yður.
Eg vona þér reiðist mér ekki
*fyrir þessa dirfsku mína. Við höf-
um sent til Winnipeg eftir annara
ávísun, einhverjum 'konum, sem
við ekki þekkjum, en engin skeyti
fengið ennþá.
Eg vildi gjarnan mega kveðja
yður nleð því að segja á kunn-
uglegan íslenskan hátt: Vertu
blessaður og sæll frændi góður!
Með vináttu og virðingu,
Bríet Bjarnhéðinsdóttir.
Þeir eða þær hér vestra, sem
kunna að vilja styrkja þetta fyrir-
tæki með hlutakaupum eða á ann-
an hátt, geta snúið sér til mín í þvi
sambandi.
A. P. Jóhannson.
673 Agnes St., Winnipeg
------------0------------
Konan cg viískiítalííií.
Því er alment haldið fram, að
það hafi ekki bætt viðskiftalífið
mikið, eða gert það ángjulegra, að
kvenfólkið fór a gefa sig svo mik-
ið við því, eins og raun hefir á
orðið á seinni árum. Flestir karl-
menn virðast vera þeirrar skoðun-
ar, að kvenfólkið hafi ekki flutt
með sér inn í viðskiftalifið neitt
það, sem nokkur verulegur hagur
sé að. Hinsvegar hafa þær verið
þar til töluverðra óþæginda og
ekki mun þetta heldur hafa orðið
konunum til mikilla heilla.
Anne Wj. Armstrong skrifar
mjög hispursláust um þetta mál í
Harpers Magazine og er það sem
hún hefir að segja systrum sínum,
sem gefa sig við verzlun og við-
skiftum, skynsamlegt og sann-
gjarnt:
Það að við hugsum of mikið um
oss sjálfar, kemur vafalaust til af
því, vér gerum of mikið úr því
verki ,sem vér erum að vinna. All-
ar konur, sem vinna fyrir stór
verslunar- eða iðnaðarfélög, vita
það, að ef kona fær $4000.00 árs-
laun þá verður hún að minsta kosti
í)ttí>£0nyl$ö£ (Lompattg.^
INCORPORATEO 2?» MAY 1670.
ÞRJAR MILJONIR EKRA
f MANITOBA, SASKATCHEWAN OG ALBERTA
ÁBÚDARLÖND TIL SÖLú
OG BEITILÖND TIL LEIGU
LEYFI TIL HEYSKAPAR og SKÓGARHÖGGS
Sanngjörn kjör AUar frekari uppIý,ingar gefur
HUDSON'S BAY COMPANY, Land D.partmsnt, Wlnnipeg or Edmonton
að gera eins vel eins og maður, sem
fær $10,000.00 árslaun. Þegar við
leggjum oss allar fram til að gera
eins vel eins og við best getum, og
reynum þá alt of mikið á tauga-
kerfið, þá gleymum vér voru eigin-
lega, fíngerða kveneðli og gætum
þess ekki að líka það getur haft
sina þýðingu, jafnvel þegar um iðn-
að og verzlun er að ræða. Konur
finna oft mikið til þess og ofbýður
það jafnvel hve miklum tíma karl-
mennimir eyða í það sem þeim
virðist lítilsvert, eins og t. d. viðtal
við hina og þessa og er oft mikið
af því gamanyrði. Maðurinn vinn-
ur mikið með köflum, en hann eyð-
ir líka miklum tíma sér til gamans,
ekki aðeins um matmálstímann
heldur einnig af hinum reglulega
vinnutíma. Þeir hafa komist upp á
lag með það, að vinna sér verkið
létt og gera sér svo margt til gam-
ans jafnframt og þeir leysa af
hendi ’störf sín. Þeir láta gaman-
yrðin fjúka og segja hver öðrum
margar skrítnar sögur, sém koma
þeim i gott skap og gerir þeim
verkið léttara. Þetta á konan erfitt
með að skilja og henni finst að
maðurinn sé að fara heldur illa með
sinn dýrmæta tíma, sem hann þygg-
ur svo mikil laun fyrir.
Eitt af því sem *ss konum hætt-
ir mjög við, er að hugsa oss karl-
mennina fulkomnari heldur en oss
sjálfar. Þegar um viðskiftalífið er
að ræða, lítum vér á þá sem fyrir-
mynd, í stað þess að vér ættum að
líta á þá sem jafningja vora og fé-
laga. Eg veit að eg er hér engu ó-
sekari en aðrar konur. Eg verð að
viðurkenna að eg hefi gert þetta
líka. En hér er oss konum þó nokk-
ur afsökun, og vér ættum í þessum
efnum að vera dæmdar heldur
vægilega. Oss hefir flestum veist
það býsna erfitt að fá nokkra veru-
lpga viðurkenningu. Og vér höld-
um naumast nógu fast á því litla
er vér höfum. En vér gerum oss
ekki fulla grein fyrir hinu, að karl-
mennirnir vinna sér heldur ekki
álit og traust í viðskiftaheiminum.
án þess að leggja mikið á sig til
þess og þeim riður jafnvel enn
meira á því, að ná slíku trausti og
halda því, heldur en nokkumtíma
konunum.
Þegar konan fer fyrir alvöru að
gefa sig við verslun og iðnaði,
hættir henni við að gleyma því, að
hún er kona engu að síður, hvað
sem hún gerir. Hugsar of mikið
um fyrirrennara sína og fyrir-
mynd, mennina og reynir að líkjast
þeim. Gerir sér ekki grein fyrir
því, að hin kvenlega fegurð, kven-
legu dygðir og prúðmenska hlýtur
að vera mikill ávinningur fyrir við-
skiftalífið.
Það dugar nú ekki lengur að slá
því föstu, að alt gangi vel og alt
sé nokkurnveginn eins og það eigi
að vera, hvað viðskiftin snertir.
Það liggur ekki nærri að svo sé.
Hitt er næstum undarlegt, að það
skuli ekki ganga miklu ver en það
gerir. Þar er bæði körlum og kon-
um um að kenna, en þó miklu
meira k^rlmönnunum, því þeir hafa
til skamms tíma, svo að segja ein-
göngu átt við þau mál. Það má ekkl
búast við að konan bæti við'skifta-
lífið, eða sé því mikils virði, meðan
hún bara apar eftir það sem hún
hefir séð karlmennina gera, en legg-
ur ekki fram það sem er hennar eig-
ið, þá andlega hæfileika, sem hún
hefir á að skipa og sem í ýmsum
greinum er' nokkuð á annað veg
heldur en karlmannanna. 1 stuttu
máli: Ef konan á að gera sér von
um að verða til verulegs gagns í við-
skiftalífinu, þá verður hún að vera
þar eins og henni er sálfri eðlilegt..
H}ún má ekki hugsa sér að afklæð-
astast sínum eigin innra manni, og
verða eins og karlmaðurinn.
McLean’s.
PROVINCE
George Melford hefir hepnast að
fá ágæta leikara fyrir kvikmyndina
"The Flame of Yukon”, sem sýnd
verður á Province leikhúsinu alla
næstu viku. Seena Owen leikur aðal
hlutverkið. Arnold Gray tekur einn
ig mjög þýðingar-mikinn þátt í
þessum leik. Ennfremur Matthew
Betz, Jack McDonald, Vadim Uran-
off og Wiinifred Greenwood.
Myndin var tekin við Mammoth
Lake í sex feta dúpum snjó. Mynd
þessi þykir sérlega tilkomumikil og
leikararnir fyrirtaks góðir.
Coke Yard Sími Kola Yard Símí
51 776 00^© 27 773
Hagkvæmasta eldsneytið. Fljót afgreiðsla
Amerísk harð- og Canadísk lin-kol
J. D. CLARK FUEL CO. Ltd.
Offiee Phones: 370 Garry Street
23 341 og 26 547 Gagnvart Dingwall’s
Gengið inn um hliðardyrnar
uiiiiimiimimiiiiiiiiiiimiiiiiiimiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimnmiiiiiiiiiiiiimiii’j
VETUR AÐ GANGA í GARÐ
= Nú er einmitt rétti tíminn til að lita og endurnýja alfatnaði og =
= yfirhafnir til vetrarins. Hjá oss þurfið þér ekki að bíða von úr S
= viti eftir afgreiðslu. Vér innleiddum þá aðferð, að afgreiða varn- É
= inginn sama daginn og honunTvar viðtaka veitt. Pantanir utan af É
= landi afgreiddar fljótt og vel.
Fort Garry Dyers and Cleaners Co. Ltd.
É w. E. THURBER, Manager.
I 324 Young St. WINNIPEG Sími 37-061 1
áiiiiiiiimimiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
EXCURSIONS
Austur Canada
DESEMBER 1., 1926, TIL JANUAR 5., 1927
Vestur Strandar
VISSA DAGA i DESEMBER, JANUAR OG FEBRUAR
lfka útl.) konur, sem hingað kæmu
ókunnugar, um styttri tíma, og
Fjelagid er areidanlegt
—Mikilsverd regla fyrir ad nota Canadian National brautirnar
L&tið oss hjálpa yður að ráðstafa ferðinni. Umboðsmenn vorir munu með ánsegju
annastalt sem þér þurfið. Selja yður ódýrt far. gefanægan fyrirvara, o, s.frv. ,
eða skrifið W. J. QUINLAN, District Passenger Agent, Winnipeg
RflHflDIAH NATIDHAL RAILWAYS