Lögberg - 19.05.1927, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. MAl 1927.
Blfl. 7
Hafði bakverk í tvö ár
og gat ekki sofið.
Kona í Saskatchewan Notar
Dodd’s Kidney Pills.
M|rs. J. Obrigavie Hefir Ekki
Fundið til Veiki Síðan.
Hanley, Sask., 16. maí (einka-
skeyti)—
Það að bati getur fengist á öll-
um nýrhasjúkdómum, með því að
nota Dodd’s Kidney Pills, er enn
sannað með vitnisburði, sem bor-
ist hefir frá Mrs. J. Obrigavie,
sem er góðkunn kona í Hanley,
Sask. Hún segir: “Eg hefi liðið
mikið af bakverk og gat ekki sof-
ið á nóttunni. Eg fékk dálítið af
Dodd’s Kidney Pills og virtust
þær að gera mér gott. Fékk eg
því sex öskjur í viðbót, og nú er
eg alveg laus við bakverkinn. Eg
mun æfinlega hafa þær í húsinu,
ef eg skyldi þurfa þeirra við.”
Dodd’s Kidney Pills eru vel
þektar um alla Canada, sem gott
og áreiðanlegt canadiskt meðal.
Það er þekt að því að reynast vel.
Þú munt finna, að Dodd’s Kid-
ney Pills lækna allskonar nýrna-
veiki, hvaða tegund sem- er. Ná-
grannar þínir geta sannfært þig
um það.
Fæst hjá öllum lyfsölum eða
hjá The Dodds Medicine Co. Ltd.
Toronto 2, Ont.
Danski hundshausinn.
(Niðurlag.)
Vorið eða sumarið, sem stúlkan
úr Reykjavík ikom að Firði, þá
rættist í Fjarðarhreppi, sem oítar
og víðar, að “flýgur fiskisaga.”
Það var eins og þegar steini er
kastað í vatn eða tjörn; það mynd
ast öldur og hringir á vatninu,
hver hringurinn fyrir utan annan,
og hringirnir færast út og stækka,
þangað til þeir nema staðar við
vatns- eða tjarnarbakkana.
Ýmsar sögur tóku að berast út
frá Firði; það rann upp veltiár hjá
öllum kjaftakindum sveitarinnar.
Fólkið á bæjunum fékk nóg um
að tala.— Það væri komin stúlka
úr Reykjavík til ekkjunnar í Firði,
hún væri hráða-lagleg og fín, eng-
in stúlka i sveitinni jafn falleg.
Hún væri búin að botnvelta öllu í
stofunni. Á gömlu kommóðuna
væri kominn hvítuf dúkur; þar á
stæði glerlíkneski af útlendum
ketti. Á stofuþilið væri búið að
hengja ofboðs-fallega mynd af
dönskum hundshaus, alla logagylta,
og salúnsábreiðu væri búið að láta
á stofugólfið ; heimilisfólkið tæki
að sér skóna, og karlmennirnir
tækju ofan húfurnar um leið og
þeir kæmu' inn fyrir stofuþrös-
kuldinn. —- Það liti helst út fyrir,
að Reykjavíkurstúlkan væri búin
að stinga öUu heimilisfólkinu í
vasa sinn.
Það fór að verða óvenju gest-
kvæmt í Firði; allir áttu þangað er-
indi.—Ef smala vantaði kind, þá
var auðvitað að leita hennar að
Firði. Ef ungu mennirnir fóru í
tryppaleit, þá var að spyrjast fyrir
um þau í Firði. Og konumar á bæj-
unum í sveitinni tóku að ranka við
sór, að það væri mesta minkun að
þvi, að þær hefðu svo lengi gleymt
og trassað að heimsækja blessaða
ekkjuna i Firði, þessa gömlu og
góðu trygðavinkonu þeirra; og svo
lögðu þær í heimsókn og orlof.
Og hver sem að Firði kom, hafði
sína sögu að segja.
"Hún er déskoti lagleg,” sögðu
ungu mennimir.
“Nógu er hún snoppufríð,”
sögðu ungu stúlkurnar.
“Hún skyldi ekki vera flagð i
fögru skinni,” sögðu gömlu kon-
urnar.
HSð eina, sem bændurnir lögðu
til málanna, var það', að þeim hraut
máské af vörum: “Skyldi hún
kunna að taka á hrífu?”
Bak við alt þetta duldist sá meg-
in sannleikur, að Reykjavikurstúlk-
an “stakk út” allar stúlkurnar i
sveitinni, og það mátti búast við,
að sú synd hefði með tímanum
þungan og langan hala.
Smám saman fór svo, að öll
sveitm skiftist í tvo flokka utan
Ný og Aukin Orka
Fyrir Veiklaðan Líkama.
. Miljónir fólks hefir á síðustu
arum komist að raun um, að
■^uga-Tone er undursamlegt lyf,
sem bætir heilsuna og eykur orku
þess og áhuga. Ekkert er til, sem
við það í því að bæta
ö..?.ðlN’ &era taugarnar styrkar og
yoðvana,stælta og öll aðal líffær-
m brottmeiri. t
Ef þú ert veiklaður og ert að
missa þrótt og að léttast, skortir
orku og áhuga, eða gengur með
langvarandi lasleika, svo sem
svima, höfuðverk, nýrnasjúkdóm,
taugaóstyrk og getur ekki'sofið á
nóttunni, þá reyndn Nuga-Tone
og gerðu það vel og rækilega.
Það verður að bæta þér, láta þér
líða betur, eða þér er skilað aft-
ur peningunum. Heimtaðu að fá
Nuga-Tone. Ekkert annað getur
komið í þess stað.
um stúlkuna frá Reykjavík. Ungu
piltarnir voru allir með henni, en
alt eða flest kvenfólk sveitarinnar
á móti henni. Bændurnir gömlu
voru flokksleysingjar, og flestir
niðursetningarnir með þeim.
Gömlu bændunum stóð orðið alveg
á sama um allar fallegar stúlkur;
allar þess háttar tilfinningar voru
steindauðar hjá þeim fyrir löngu,
druknaðar í þrældómi og basli; og
yfir sögunum um postullínsketti og
danska hundshausa o. fl. þ. h.
hristu þeir bara höfuðin þegjandi.
Fjarðarhreppur átti kirkjusókn
að Dial.. Kirkjan var orðin léleg,
presturinn gamall og kirkjurækni
fremur þverrandi; fátt oft við
kirkju, þótt messað væri.
Það bar til eitt sunnudagskvöld,
að sú fregn barst um sveitina með
kirkjufólki, að þann dag hefði að
visu verið messað, en fremur fátt
við kirkju. En það fylgdi sögunni,
að stúlkan úr Reykjavík hefði ver-
ið við kirkju; hefði hún riðið upp-
áhaldshesti húsmóðurinnar í Firði,
og sonur húsmóðurinnar verið með
henni; þeim hefði líka báðum verið
boðið inn eftir messu á prestssetr-
inu, og tekið með kostum og kynj-
um.
Nú var heimasætum sveitarinnar
og mæðrum þeirra nóg boðið.
“Hún ætlar að gera hér alla vit-
lausa, þessi Reykjavíkurdrós,”
sögðu gömlu konurnar; ungu
stúlkurnar sögðu ekkert; en þung-
búnar voru þær sumar á svipinn.
Svo kemur næsti sunnudagur; þá
var eins og öll sveitin hefði mælt
sér mót við kirkjuna í Dal;—kirkj-
an troðfull, og margt stóð úti. En
þá var Reykjavíkurstúlkan ekki
við kirkju. “Þetta hefðum við mátt
vita,” glompaðist út úr móður einn-
ar heimasætunnar.
Þá kemur þriðji sunnudagurinn
og er enn messað í Dal, og sami
fjöldi við kirkju. Þá er Reykjavík-
urstúlkan líka við kirkju, og margt
fólk frá Firði. Piltarnir gáfu henni
hýrt auga, stúlkurnar fremur ó-
hýrt; auðséð, að þær fundu, að
róðurinn var betri á borÖið hennar.
—En—þá gerði Reykjavíkurstúlk-
an þeim þann grikk, sem engum
kom í hug; þegar hún var komin
til sætis í kirkjunni, þá dró hún
upp úr vasa sinum fallega sálma-
bók, gylta í sniðum, og söng al!a
sálmana með,—og meira að segja
—söng prýðisvel.
Þetta tromp gat enginn stungið.
Þetta hafði aldrei áður komið fyr-
ir í Dalskirkju.
Karlarnir í kórnum höfðu veriÖ
einir um hituna, að lemja áfram
sálmana, í allra manna minnum.
Auðséð var á öllu, að stúlkan úr
Reykjavík hækkaði um marga
þumlunga í augum piltanna við
þetta.
‘Sú er ekki í vandræðum með að
taka eitt sálmalag í heimahúsum,
lagsmaður,” sögðu þeir íbyggnir
hver við annan eftir messu.
“Eg vona, að forsjónin fari nú
að taka í taumana með þetta
Reykjavíkurgoð,” sagði ein gamla
konan í sveitinni, sem átti þrjár ó-
gefnar dætur, allar komnar fyrir
GóðrarvonarhöfÖa, sögðu þeir,
sem voru kunnugir manntalsbók-
um Fjarðarhrepps.
Héðan af skal fara fljótt yfir
sögu.
Sumar þetta leið eins og önnur.
Meðan slátturinn stóð sem hæst,
hafði fólk um nóg annað að hugsa;
þá má ekki fráskáka sig í sveiturv-
um. Þá er annaÖ hvort aö duga
eða drepast. En þegar kom fram á
haustið og veturinn, þá fóru að
berast ískyggilegar sögur frá FirÖi.
Þær fóru fyrst i hvíslingum og
hljóðskrafi, í eldhúsi og búri. En
eftir því sem stundir liðu urðu
þær háværari, og komúst smám
saman inn á baðstofupallinn. Og
loks voru þær sagðar í heyranda
hljóði, og hvar sem menn voru
staddir. Gróur sveitarinnar lifÖu
ekki á öðru þetta haust *n“ rauðu
einu úr eggi,” svo sem magálum og
bringukollum, sviðum og lunda-
böggum. Og sögurnar fóru allar í
sömu áttina, að laglega og fina
stúlkan úr Reykjavík væri farin að
gildna undir belti, og það meira en
'lítið. En—þungann, sem hún gengi
með mundi enginn annar eiga en
sonur ekkjunnar í FirÖi.
Þetta fór alt eins og í sögu segir.
Stúlkan ól sveinbarn á rél^um
tíma og gekst sonur ekkjunnar í
Firði við faðerni barnsins.
En—svo kemur það allra rauna-
legasta; haustið eftir var stúlkan
látin fara til Reykjavíkur með
barnið á handleggnum. Sá er þetta
ritat, var henni samferða haustið
1878 milli hafna hér á landi á skipi,
er þá gekk hér með ströndum
fram. Lá hún þá í lestmni sjósjúk
með barnið veikt líka. Voru spor
hennar ærið erfiÖ þá og raunaleg.
Nokkru eftir að hún var komin til
Reykjavíkur, misti hún drenginn
sinn. Upp úr því fór hún til Dan-
merkur, því þar átfi hún skyld-
menni; veit sá, er þetta ritar, ekki
hvort hún er lífs eða liðin.
En—sannast mun það hafa á
henni, eins og fleirum, að “annað
er gæfa og annaÖ gjörfugleiki.”
HVort hún fór með postulíns-
köttinn með sér og myndina af
danska hundshausnum, það veit eg
ekki. En — lítill sýndist mér far-
angur hennar. er eg varð var við
hana á suðurleiðinni. Sennilegt, að
þetta tvent hafi orðið eftir í stof-
unni i Firði, sem sýnilegt tákn
nýrrar útlendrar siðmenningar.
I hálfa öld er hann búinn að
geymast í huga mínum þessi við-
burður, sem margir munu kalla
smáan, að danski hundshausinn
var hengdur upp á stofuþilið í Firði
í stað Kristsmyndarinnar fornv^ er
þar hafði lengi verið og að postu-
línskettinum var tildrað upp á
kommóðu gömlu konunnar. Altaf
þegar þetta hefir tekið að fyrnast
í huga mér, þá hefir eitthvað kom-
ið fyrir, sem hefir mint mig á
þetta; og — það ekki sist á hinum
siðustu árum.
Sérstaklega hundshausinn danski
eða útlenski hefir orðið í huga mín-
um sýnileg ímynd tildursins, hé-
gómaskaparins og — mér liggur
við að segja apakattarháttarins út-
lenska, sem á síðari tímum hefir
sótt á þjóð vora, og runnið ofan í
of marga, eins og nýmjólk eða ný-
brætt smér.
Það er beinlínis raunalegt að sjá
íslenskt fólk snúa baki í lítilsvirð-
ingu að flestu því sem íslenskt er,
þjóðlegt og sérkennilegt fyrir þjóÖ-
ina okkar og landið okkar, að sjá
ungu stúlkurnar leggja niður hinn
fallega íslenska kvenbúning, kon-
urnar fylla híbýli sín með einskis-
verðu útlendu hégómarusli, og
bændurnir hverfa frá hinu foma
bæjarbyggingarlagi, sem einlægt
sómir sér svo einkar vel í íslensku
landslagi, en tildra upp þessum ný-
móðins timburhúsum, sem bygð
eru í sykurkassa — slorskrínu eða
mykjukláfsstýlnum, er meiðir alla
fegurðartilfinningu þeirra, er nokk
urn smekk og nokkra fegurðartil-
finningu hafa.
Það getur ekki annað en runnið
skynsömum mönnum til rifja, að
sjá hvernig sumar ungu stúlkurnar
haga ráði sínu, er þær koma úr
sveitinni og í höfuðstaðinn.
Þær láta sumar það vera eitt af
sínum fyrstu verkum, að fara til
einhvers rakarans og láta hann
skella af þeim flétturnar upp við
eyru, oft ljómandi fallegar hár-
fléttur, sem væru hverri íslenskri
konu til hinnar mestu prýði. Svo
er að fá sér kjólgopa, sem tekur
liðuglega niður á hnjákolla, og er
vel skorinn niður að ofan bæði á
bak og fyrir. Síðan er það hattur
á snoðkollinn, því fáránlegri, því
betri; loks eru það silkisokkar og
lakkskór með háum hælum, helst
einu eða tveimur “númerum” minni
en hentugt er fyrir fæturna.
Þegar aumingja stúlkurnar eru
svo komnar i þessa “múnderingu,”
þá fer þeim fyrsta kastið líkt og
Davíð forðum, er hann var kom-
inn í herklæðin af Sál, að þær
kunna ekki að ganga; og það er
nátúrlegt.
Eg sárvorkenni þessum stúlkum
misskilningsmyrkrið, sem yfir
þeim grúfir; og þeim væri flestum
miklu nær, að halda meiri trygð
við fallega og smekklega peysu-
búninginn, sem hún mamma þeirra
gaf þeim, méðan þær voru heima
í sveitinni.
Þeim er lika óhætt að trúa þvi,
að piltar, sem gangast einungis fyr-
ir snoðkoll, silkikjól og lakkskóm í
heimahúsum, og reiðbuxum, stél-
frakka og derhúfu í útreiðum á
sumardaginn, þeir eru að jafnaði
ekki mikilsvirði.
Eg veit, að alt þetta, sem eg að
framan hefi vikið að o. fl. á að
héita og er látið heita menning.
En — sé það kallað menning, þá á
hún skylt við danska hundshausinn
og postulínsköttinn.
Sönn menning og gagnlegar
framfarir eru blessaðir hlutir; en
— misskilningstildur og andhælis-
háttur, í hverju sem er, er til engra
hluta nytsamlegt.
Nú hefi eg nýlega lesið það í
blöðunum, að Samband norð-
lenskfa kvenna hefir heitið verð-
launum fyrir bestu sýnishorn af ís-
lenskum húsgögnum og híbýlum i
íslenskum stýl.
Mér var sönn ánægja að lesa
þetta.
Háfi þær blessaðar gert þetta.
norðlensku konurnar. Eitthvað
finst þeim, eins og mér og fleirum
að umbóta sé þörf á þessu svæði.
Eg skil þær svo, þessar þjóð-
ræknu og góðu konur, að þær séu
ekki ánægðar með postulínsköttinn
og danska hundshausinn.
Eg skil tiltæki norðlensku kvenn-
anna svo, að það sé alvarleg til-
raun tij að taka danska hundshaus-
inn niður af stofuþilinu íslenska og
bera postulínsköttinn út á sorp-
haug.
Eg ætla að vona og óska, að
þeim verði mikið ágengt.
Lesb. Mbl.
Fundargerð
Sveitarstjórmrinnar í Bifröst-
sveit.
(Framh. frá bls. 3.)
Sveitarráðsm. Eyjolfson vakti eft-
irtekt sveitarráðsins á því, að skuld
J. Jónassonar væri reiknuð 2. deild
i stað þorpinu Riverton.
Mr. S. M. Sigurdson lagði fram
beiðni unii að sveitarráðið borgaði
kostnaðinn við að borga fyrir birt-
ingu fundargerðanna í íslenzku og
Ruthenian blöðunumi.
Þetta mál var lengi rætt og létu
allir sveitarráðsmenn skoðun sína í
ljós í því.
Eyjolfson og Sigmundson lögðu til
að neita þessari beiöni.—Samþykt.
S. M. Sigurdson skýrði frá, að C.
P. R. félagið hefði lofað að leggja
til 10 vagnhlöss af brunnum kolaúr-
gangi fyrir járnbrauta-yardið að
Hnausa, ef sveitarráðið vildi borga
kostnaðinn við að koma því fyrir
þar sem það ætti að vera.
Skrifara var falið að fá upplýs-
ingar frá lögmanni sveitarinnar um
það, hvort löglegt væri að sveitin
eyddi peningum á eignir C. P. R. fé-
lagsins.
Sigurbjartur Guðmundsson bað um
uppgjöf á skatti ag N. E Ji 9-23-3E.
Sveitarráðið gaf því ekki gaum'.
Wm. Lupky, S. W. 'Á 34-23-3 E,
bað um uppgjöf á skatti. Sveitarráð-
ið gerði honum það tilboð, að ef
hann borgaði $75 út í hönd, skuli
hann fá $50 af vegabótapeningum,
sem séu færðir honum til inntekta og
komi upp í óorgaðan skatt. Sveitar-
ráðsm. Eyjolfson var falíð að líta
eftir þessu, ef tilboðið yrði þegi.
William Chambers talaði við sveit-
arráðið viðvSkjandi veginum norðan
við Sec. -23 E. Sveitarráðsmaður í
2. deild gat ekki sagt hvað hægt væri
að gera við þamvveg þetta árið. I
Th. Olafson óskaði að fá land það,
sem hann nú hefir, til leigu framr
vegis og sem hann notar fyrir olíu-
stöð.
Ingaldson og Meier lögðu til að
leigja Th. Olafson þetta land í sex
mánuði fyjir $10, og að Mr. O'lafson
sé gefinn 6 mánaða fyrirvari að
flytja burt, ef sveitin þarf á landinu
að halda. Leigutíminn teljist frá 1.
maí 1927. — Samþykt.
Næst var tekið fyrir að ráða virð-
ingamann fyrir árið 1928.
Oddviti hélt því fram, að mikil á-
stæða væri til að almenn virðing færi
fram 1928.
Sveitarráðið var á þeirri skoðun,
að virðingin 1927, eins og hún væri
nú færð í lag, ætti að gilda fyrir
árið 1928.
Eyjolfson og Finnson lögðu til, að
ráða Jón Sigvaldason áem virðinga-
mann fyrir árið 1928 með $200
árslaunum. — Samþykt.
Sigmundson og Meier lögðu til, að
samþykkja tilboð frá S. V. Sigvalda-
on í Riverton um að kaupa lóðirnar
1, 2, 3, 4 I Block 5, Plan 2212, fyrir
$15 hverja lóð, og að hann borgi all-
an kostnað við eignarbréf og afsal.
— Samiþ.
Tilboð kom frá Guðjóni J. Björn-
son um að kaupa N. E. 12-23-lE.
fyrir $250.
Meier og Ingaldson lögðu til að
selja Guðjóni J. Björnson fyrnefnt
land fyrir $250; $50 borgist út í
hönd og afgangurinn í tveimur jöfn-
um ofborgunum: $100 1. apr. 1928 og
$100 1. apr. 1929; vextir 7%. og kaup-
andi borgi fyrir afsals- og eignar-
réf. — Samþykt.
Sveitarráðsm. Meier skýrði frá, að
Haraskiewiecz börnin væru vanrækt
og að Miike Glovatski sendi þau ekki
á skóla eins og um var samið.
Eyjolfson og Ingaldson lögðu til,
að fela skrifara að biðja um veru-
stað fyrir þessi börn hjá Orphanage
of the Sisters of St. Benedict í Ar-
borg, Man. — Sarmþykt.
Eyjolfson og Wochychyn lögðu
til, að skattsöluskírteini 1926 yfir
lóðir 6 og 7, Block 5, Plan 2077, sé
innleyst af sveitinni. — Samþykt.
Eyjolfson og Finnson lögðu til, að
aukalög séu samin, -þar sem staðir
séu' tilteknir til að halda sveitarkosn-
ingar 1927. — Samþykt.
Viðvíkjandi Culvert á Davids Ave.,
Arborg, lögðu þeir Sigmundson og
Wochychyn til, að fela sveitarráðsm.
Ingaldson að líta eftir þvi.
Beiðni kom frá S. Kardal og Ein-
ari Gíslason um leyfi til að mölbera
54 af mílu af veginum norður við
Sec. 33-21-4 E. ivpp á sinn eigin
kostnað.
Sigmundson og Wochychyn lögðu
til, að þetta sé leyft. — Samþvkt.
Eyjolfson og Ingaldson lögðu til,
að þessir menn séu skipaðir vega-
stjórar: Arnald Bardarson, Geysir;
Mike Guzcil, Silver; Kr. Kristjáns-
son, Geysir; John Rawluk, Riverton.
Sigmundson og Wochychyn lögðu
til, að skipa fyrir lögreglumenn: —
Alfred Osborn, Skylake og Tomas
T. Jonasson, Riverton. — Samþ.
Eyjolfson og Ingaldson lögðu til,
að skipa þessa menn til að hafa eft-
irlit með illgresi: F. Finnbogason,
Hnausa; G. M, K. Bjömson, River-
ton; John Lazulak, Silver;, Lulli
Holm, Arborg; Donys Chyzy, Vid-
ir; Andrew Borky, Sylvan; Emil
Petrazchuk, Shorncliffe, og fari ekki
þóknun hvers um sig fram yfir $25.
— Samþ.
Viðvíkjandi S- W. % 15-23-4E:
Tilboð kom frá Thomas Jonason uúi
að kaupa ofangreint land fyrir $290,
$50 út í hönd, og $50 á hverjum sex
mánuðum, þar til borgað að fullu.
Eyjolfson og Meier lögðu til að
taka þessu boði með væntanlegu sam-
þykki Municipal CommissionerS< —
Sveitarráðsm. Wochychyn skýrði
frá, að lokræsi, Culvert, í veginum
við N. E. % Sec. 26-£l-l E, þar sem
járnbrautin lægi yfir veginn, væri
ekki nægilegt til að taka við vatninu.
Eyjolfson og Wochychyn lögðu til
að skora á C. P. R- að setja þar inn
nógu vítt lokræsi. — Samþ.
Sveitarráðsm. Finnson lagði fram
beiðni frá ýmsum í Morweena við-
víkjandi vegagerðum og vegaumbót-
um. Var því máli frestað þar til
síðar.
Sveitarráðsm. Wochychyn sagði,
að eftir að hafa kynt sér ástæður
Mrs. Tarachuk, teldi hann rétt að
að veita henni $5 styrk á mónuði.
Eyjolfson og Ingaldson lögðu til,
að veita Mrs. Tarachuk $5 á mánuði
í næstu þrjá mánuði. — Samþ.
Eyjolfson og Sigmundson lögðu til
að fela sveitarráðsm. Wochychyn að
taka allan við, sem högginn kynni að
vera á löndum sveitarinnar, hvar
sem hann fyndist. — Samþ.
D. Dickens bað sveitarráðið um út-
sæði, en þar sem land hans er veð-
sett Manitoba Farm Land Ass’n, þá
var honum vísað til þess féiags.
Evjolfson og Wochychyn lögðu til
að fela K. Shútilla að opna vegar-
stæði austan við Sec. 19-23-3 E. —
Samiþykt.
Wochychyn og Sigmundson lögðu
til að fela sveitarráðsm. Eyjolfson
að láta gera við veginn austan við
Sec. 29-23-3 E., sem skemst hefði af
vatnavöxtum. — Samþ.
Sigmundson og jlakonson lögðu
til, að fela oddvita og Wochychyn
að meta skemdir á veginum í 3. deild.
— Samþ.
Sveitarráðsm. Ingaldson skýrði frá
að hann hefði átta lokræsi og þrjár
brýr til að gera við í sinni deild, og
einnig veg, sem skemst hefði af
vatnagangi við Sec. 2-23-2 E.
Eyjolfson og Wochychyn lögðu til
að fela sveitarráðsm. Ingaldson að
sjá um viðgerðir á þessum skemd-
um. — Samjþ.
Eyjolfson skýrði frá, að Eirikur
Bjarnason, Hnausa, hefði mist hest
við vinnu fyrir sveitina. Hefði hann
verið beðinn að nwnnast á það við
sveitarráðið, hvort það vildi ekki
bæta honum þann skaða að ein-
1 verju leyti. Þessn máli frestað.
Finnson skýrði frá skemdum af
vatnagangi á veginum vestan við
Sec. 26-23-1 E. Hann sagði, að þar
sem fylkisstjórnin hefði látið veita
Hamerlik vatninu í ána, þá hefði
hún hækkað svo, að hún flóði yfir alt
láglendið með fram ánni og gerði
ometanlegan skaða á vegum á ýms-
um stöðum í sveitinni.
Sigmundson og Eyjolíson lögðu til
að kjósa fimm manna nefnd til að
kynna sér þetta mál, og til að eiga
tal við stjórnardeild opinberra verka
fylkisins, til að sjá hvað hægt væri
að gera í þessu máli sveitinni til
hagsmuna og skyldu til þess valdir
sveitarráðsmennirnir Finnson og Ing-
aldson, oddviti Sigvaldason, verk-
fræðingur Robinson og J. Sigvalda-
son. — Samþ.
Wochychyn áleit að ástæða væri
til að rannsaka vatnsflóð, sem kæmi
úr C. P. R. skurði sunnan við Silver
og flasddi yfir landið þar i kring.
Eyjolfson og Wochychyn lögðu til
að landið S. E. J4 32-23-4 E sé selt
Dorothy Page, Hnausa P.O., fyrir
$303.91, $50 út í hönd, $50 15. sept.
1927, $50 15. jan. 1928, $50 1. ág.
1928 og afganginn $103.91 15. jan.
1929. — Samþ.
Wochychyn og Ingaldson lögðu til
að umsókn, samkvæmt Soldiers’ Tax-
ation Relief Act, sé veitt Otto Roche.
Hnausa og Eliman Jonasson, Arborg.
— Samþykt.
Finnson og Ingaldson lögðu til að
veita Kristínu Gunnarsdóttur $25
styrk í næstu þrjá mánuði. — Samþ.
Finnson og Ingaldson lögðu til að
veita Mike Kalenshuk, Vidir, $25
styrk í næstu þrjá mán. — Samþ.
Hakonson og Finnson lögðu til að
forið sé fram á það við ‘Good Roads’
nefndina, að hún bæti við Good
Roads kerfið einni mílu norðan við
Sec. 9-24-4 E. í deildunum 2 og 8.—
Samþ.
Eyjolfson og Sigmundson lögðu til
að fela skrifara að rita “Good Roads
Board” og fara fram á að framlengja
keyrsluveginn um eina mílu austan
við Sec. 17-24-3 E, og enn fremur
að bæta afrensli Washow River. —
Samþykt.
Eyjolfson og Wochychyn lögðu til
að neita reikningi frá Sigurði Thor-
kelson, að Arnes, — Samþ.
Wochychyn og Sigmundson lögðu
til að samþykkja eftirfarandi út-
borganir:
Expense, $7.01; Kjarna Bridge,
$73.74; Solicitor, $227.43; Hospitals,
$134.75; Rent, $90.00; Postage, $6;
Ward 2, $28.50; Ward 4, $16.50;
Hafið öskju œtíð við
hendina.
Zam-Buk er ábyggilogt meðal og
>missandi að hafa alt af við hend-
na til að nota strax, ef maður
neiðir sig. Það er óviðjafnanlegt
neðal til að græða sár og einnig
il að lækna þráláta huðsjukdoma
>g illkynjuð sár, kýli og gyllmi-
eð»
Hver askja af Zam-díuk hefjr að
reyma hið ágætasta græðslulyl,
sem vísindin þekkja. Þetta með-
>1, sem er tilbúið ur efnum ur
plönturíkinu og algerlega laust
við dýrafitu og efni ur stemariK-
inu, er hið bezta og areiðanleg-
asta meðal við öllum sarum og
húðsjúkdómum. .
Fá'ðu 50c. öskju af þessu jurta-
i„fi Viíó lvfsalanum. sem þu sKitt-
Ward 8, $35.0; St. Benedict’s Sist-
ers, $96.00; Office, $15.60; General
Account, $88.00; Telephones, $23.50;
Charity, $15.00; Assessor, $87.38. —•
Samþykt.
Vegna ttmaleysis voru nokkur mál
lögð yfir til næsta fundar.
Eyjolfson og Wochychyn lögðu til
að slíta fundi og afi halda næsta
fund í Arborg 1. júní 1927. — Samþ.
Frá Islandi.
Samsæti það, er Kristínu Sigfús-
dóttur var haldið á Hótel Island í
fyrrakvöld, fór hið besta fram. Sátu
þaö undir 130 manns. ASalræSuna,
fyrir minni heiöursg'estsins, flutri
frú Aðalbjörg Sigurbardóttir, en
Kristín svaraði með ágætri tölu. Þá
töluðu Guðm. Friðjónsson tvisvar,
og Guðmundur Finnbogason, frú
Laufey Vilhjálmsdóttir flutti ræðu
fyrir minni Eyjafjarðar og heimili
skáldkonuunnar; þá tölubu Bríet
Bjarnhéðinsdóttir, frú Gutirún Lárus
dóttir, frú Steinunn Bjarnason og
Inga L. Lárusdóttir. SungiS var er-
indi sem Ólína Andrésdóttir hafði
ort, og lesið kvæði er Herdís Andrés-
dóttir hafði sent. Ætluðu þær systur
bábar að taka þátt í samsætinu, en
gátu ekki af sérstökum ástæðum. A8
ræðuhöldum loknum skemtu menn
sér við söng og dans, og var sam-
sætinu slitið kl. 1.30 eftir miðnætti.
Mb. 1. apríl.
Merkid KiOrsedil Vdar Svona;
EF ÞÉr VILJIÐ HAFA BJÓR,
VERÐÍD ÞÉR AD SEGJA “JÁ”
VIÐ 1. SPURNINGU.
FYRIR BJÓR í GLASA TALI,
MERKID ATKVÆDA-SEDLANA
ÞANNIG:
GREJPIÐ EKKI ATKVÆDI UM
“B”-SPURNINGUNA, ANNARS
EYÐILEGGID ÞÉR ATKVÆ0I
YDAR UM “A”-SPURNINGUNA.
TIL AÐ TRYGGJA YÐUR ÞÁNN
LAGALEGA RÉTT ER ÞÉR HAF-
ID AD FÁ BJÓRINN FLUTTAN
í FLÖSKUM HEIM TIL YDAR
BEINT FRÁ ÖLGERDARHtJS-
UNUM, MARKIÐ KJöRSEðLA
YDAR ÞANNIG:
1. RÝMKUN A BJÓRSÖLU
Eruð þér meðmæltur rýmkun á bjórsölu
frá því sem nú er?
2. EF MEIRI HLUTINN SVARAR 1. SPURNINGUNNI
JATANDI, HVORT VILJIÐ... ÞÉR ÞA HELDUR
KJÓSA?
YES | X
NO
(A) BJÓR í GLASA-TALI
sem þýðir, að bjór sé sejdur í glasa-tali
undir stjórnarreglum og eftirliti á stöðum,
sem leyfi er veitt til þess, sem þó séu ekki
langborð (bars); slíkir staðir fái leyfi hjá
vínsölunefndinni, og hefir hún rétt til að
aftaka það leyfi, nær sem hún álítur að þær
reglur, sem hún hefir sett fyrir bjórsölunni,
séu á einhvern hátt brotnar.
EfÐA
(B) BJÓR 1 FLÖSKUM
sem þýðir það, að bjór sé seldur í lokuðum
flöskum af Vínsölunefndinni í Stjórnarvín-
söluhúsum til nbyzlu á heimilum eða bráða-
byrgða dvalarstöðum. Sé sölunni þannig
háttað, að kaupandi tekur sjálfur það sem
hann kaupir og þarf það ekki að vera meira
en ein flaska í einu.
3. SALA ÖLGERDARHÚSANNA.
Eruð þér með því, að aftaka rétt ölgerðar-
félaganna til að selja bjór beint til þeirra,
sem leyfi hafa til vínfangakaupa?
Beer by the Glass X
Beer by the Bottle
YES
NO X
Til þess að fá bjór, verðið þér að merkj a atkvæðaseðla yðar með X aftan við orðið “YES” í 1. spurningu.
Til að fá bjór í glasatali, verðið þér að marka kjörseðla vðar með X aftan við orðin “Beer by the Glass” í 2. spurningu.
Þér fáið bjór í flöskum, með því að marka atkvæðaseðla yðar með X aftan við orðið “NO” í 3. spurningu.
Merkið eWti X aftan við bæði “Beer by the Glass” og “Beer by the Bottle” í 2. spurningu, því þá eyðileggfð þér atkvæða-
seðilinn. Inserted by the Brewers’ Associati on