Lögberg - 16.02.1928, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 16. FEBRÚAR 1928.
Bla. 3.
Hann veit hvernig á að
lækna bakverk.
B. C. Maður Talar Um Dodd’s
Kidney Pills.
Mr^John Innes Þjáðist af Kvala-
fullum Verk í Bakinu.
New Westminster, B. C., 13. feb-
rúar. (Einkaskeyti) —
“Eg hefi reynt Dodd’s Kidney
Pills að því að reynast fullkom-
lega eins vel og af þeim er látið,”
segir Mr. J.i Innes, sem er vel-
þektur maður í New Westminster.
Eg hefi reynt þær mörgum sinn-
um. iBezt reyndust mér þær fyr-
ir tveimur eða þreonur árum. Mér
var svo ilt í bakinu, að eg gat ekki
sofið á nóttunni. Eg gat varla
hreyft mig í rúminu ogl þegar eg
stóð hálfboginn litla stund, þá
gat eg varla rétt mig upp, svo sár
var verkurinn í bakinu. Eg las í
blaðinu um Dodd’s Kidney Pills,
og fékk mér öskju af þeim. Eftir
faa daga leið mér vel. Verði mér
ilt í bakinu, tek eg þetta gamla
og góða meðal — Dodd’s Kidney
Pills.”
Dodd’s Kidney Pills hjálpa nýr-
unum til að hreinsa óholl og skað-
Jeg efni úr bólinðul óðinu Tn t)
leg yfni úr blóðinu.
Fást alstaðar hjá lyfsölum eða
h já The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, 2.
Árið sem leið.
(Niðurl.)
Framleiðslan.
Góðærið hafði að sjálfsögðu
holl áhrif á atvinnulíf þjóðarinn-
ar. En þess ber að gæta, að áhrif
góðæris koma að sumu leyti eins
mikið niður á árinu sem fer í hönd
eins og afleiðingar mögru áranna.
I*að verður að telja árinu 1926
tiJ rýrðar, að hey voru sumstaðar
svo léleg í fyrravetur, þó næg
væru að vöxtum, að fé féll í
hrönnum sumstaðar norðanlands
af ormaveiki eða annari óhollustu.
A sama hátt munu merki sumars-
ins sem leið sjást á góðum fénað-
arhöldum eftir yfirstandandi vet-
ur, nema illa vori.
Skýrslur um búpeningseign ís-
lendinga í fardögum sem leið eru
ekki komnar út enn þá, og verður
tví ekki gerður samanburður á
^úpeningsfjölda í ár við það sem
vsr 1926. Um framleiðslu bænda
eru e'&i heldur til skýrslur, aðra
€n Þá sem til útlanda flyzt, og
kær ná þó ekki nema til nóvem-
berloka. Skal hér talinn útflutn-
ln8ur helztu bændaafurða til 1.
úesember, en til samanburðar í
svigum útflutningur sömu afurða
ait arið 1926. Af saltkjöti voru
fluttar út 18,957 tunnur (19,071),
o? af kældu og frystu kjöti 390
smálestir (184). Er sala nýja
kjötsins eftirtektarverð, og hefir
að þessu sinni gengið miklu betur
en fyrra ár og má það meðfram
þakka því, að landsmenn eiga nú
sjálfir nýtízku kæliskip (Brúar-
foss) til flutninganna. Fór hanrt
tyær ferðir með fullfermi af kjöti
tyl London í haust og gekk salan
agætlega í annað skiftið, en skap-
ega í hitt, svo að nú mun nýja
yjotið hafa selzt mun betur til
jafnaðar en það sem út var flutt
saltað. Stefnir kjötsölumálinu því
1 vænlegt horf nú.
Útflutningur á gærum var um
s67 þús. stykki (279 þús), af ull!
g84 smálestestir (895), og af lif-
andi hrossum tæp 1200 (490).
Uvað sjávarútvegin;
bá hafa fiskigengd og
veðrátta lagst á eitt um
aflabrögðin góð, Aflinn
°g smáfiski, ýsu og ufs
fll 1. des. 305,661 skippu;
var á sama tíma í fyrr;
237,608 skp. Er miðai
fiskurinn sé fullþurkaðu
þessa hefir verið seldur
fyrir nál. 2.65 milj. krói
Peim fiski, sem lagður h(
a land, hafa togararnir ]
vik og Hafnarfirði afl;
helming eða rúm 140,001
Síldaraflinn var geysi-n
asta sumar, en þó hefir
meira saltað en nú. All:
mjölsgerðir störfuðu a
kappi og fóru 597,204 h<
bræðslu; var jafnvel n
S1?d selt úr landi til bræ
aö verksmiðjurnar hér t
annað því. Saltaðar vor,
tunnur 0g 59,181 kryddað
mjölsútflutningurinn na
ssss - —
5 £ lýSÍ VOrU flutt át
5.364 smalestir, af sundn
smal og af hrognum 8,7
ur (4,056 tn.).
Af ofangreindum tö
sjá, að framleiðslan he
mikil í flestum greinum,
staðar mjög mikil.
Verzlun og fjárhagsmál
Þó skýrt sé nokkuð frá fram-
leiðslumagni þjóðar, verður eigi
nema hálfsögð sagan um afkomu
ennar — 0g stundum illa það.
Þess eru því miður mörg dæmin,
lok heims (þ. e. jarðar) og ýms
uppskera þau ár, sem halastjörn-
að mikil framleiðsla hefir orðið
lítilsnýt sakir óhagstæðrar verzl-
unar, og megum vér muna þess
dæmi, eigi fá. Á umliðnu ári báru
menn kvíðboga fyrir því lengi
framan af, að verzlunin mundi
verða óhagstæð, einkum fyrir þá
sök, að verð sjávaraflans var
mjög lágt. Verð á saltfiski beztu
tegundar, var í byrjun ársins um
105 kr. skippundið og fór svo lækk-
andi fram í ágúst, að það komst
niður í ca. 95 kr., En þegar ganga
tók á birgðirnar, færðist nýtt fjör
í tilboðin, svo að það síðasta sem
selt var af fiski á árinu mun hafa
verið borgað með alt að 130 kr.
Nam andvirði saltfisks, útfl. til 1.
des alls 29.5 miljónum, en var alls
rúmar 26 milj. 1926. — Síldarverð
var lágt; sæmileg sala í byrjun
veiðitímans, en síðan féll verðið
mjög, svo að sumt var selt fyrir
18 kr. danskar tunnan og það gegn
9 mánaða víxlum, sem bankarnir
kváðu ekki vera ginkeyptir fyrir.
Voru 25 þús. tunnur síldar seldar
með þessum kjörum. Fór síld
þessi til Rússlands, en þar mun
afar mikill markaður fyrir ísl.
síld, svo að Islendingum má vera
áhugamál, að verzlun færist þar í
lag. Að síldarmarkaður þessi opn-
aðist í sumar mun einkum koma
af viðskiftaslitum þeim, sem urðu
milli Breta og Rússa í vor sem
leið. Útflutningur fiskmjöls og
síldarlýsis nam orðið 4,7 miljónum
króna 1. des. og mun þó eigi hafa
verið lokið, en var alls 1926 rúml.
1.9 milj., svo af því sézj, að verzl-
unarveltan hefir batnað um nær
3 milj.., að eins á þessum afurðum,
þó tunnusíldin sé ekki talin með.
Lýsi var flutt út fyrir tæpar 5,4
miljónir, en alt árið í fyrra að eins
2,25 milj., enda var verðið gott.
Afurðir bænda hafa selst flest-
ar skaplega og sumar vel. í byrj-
un desember hafði verið flutt út
saltkjöt fyrir tæpl. 1,6 miljónir og
fryst og kælt kjöt fyrir um 350
þús. kr., en árið 1926 nam þessi
útflutningur samtals um 2,7 milj.,
að því er skýrslur telja, en senni-
legt er, að andvirði kjötsins hafi
reynst minna að lokum. — Gær-
ur voru fluttar út fyrir 2,15 milj.
kr. til 1. des. (1926 alls: 1,39 milj)
og ull fyrir 1.8 milj eða álíka upp-
hæð og alt árið í fyrra, en magn-
ið var miklu minna.
Alls nam útflutningur ísl. af-
urða 11 fyrstu mánuði síðasta árs
54,4 miljónum króna, en varð alt
árið 1926 47,86 miljónir. — Inn-
flutningur til 1. des. f.á. er talinn
41 miljón króna, en þó munu þar
ekki öll kurl komin til grafar enn-
þá. Þó ætti að vera óhætt að gizka
á, að verzlunarhagnaður ársins
yrði alt að 10 miljónum króna,
nema því meira hafi verið flutt
inn af jólaglingri í desember.
Gengi krónunnar í hlutfalli við
sterlingspund hefir verið óbreytt
alt árið, og með því að þjóðir þær
sem íslendingar verzla mest við,
hafa flestar gullgilda mynt, hafa
gengissveiflur ekki haft veruleg
áhrif á verzlunina, hvorki til góðs
né ills. Vextirnir hafa ekki ver-
ið lækkaðir, en eru 7 prct. hjá
Landsbankanum, og 7% prct. hjá
Islandsbanka, eins og áður; en
innlánsvextir 4% prct hjá báðum.
Snemma á árinu voru taldar nokkr
ar horfur á, að heimild þingsins
til stofnunar nýjum banka yrði
notuð, en eigi varð neitt af því.
— Árið sem leið muti hafa verið
bönkunum allgott og innstæða
þeirra erlendis aukist.
Fráfarandi f jármálaráðherra
telur hag ríkissjóðs fremur slæm-
an á árinu, vegna kreppunnar ár-
ið áður, og telur líklegt, að nokk-
ur tekjuhalli verði á ríkisbú-
skapnum, alt að 700 þús. krónum.
— Hvað sem vöruverði viðvík-
ur, má segja, að verzlunin hafi
yfirleitt gengið greiðlega árið
sem leið og að óvenjulítið hafi leg-
ið óselt af framleiðslunni um ára-
mótin. Á þetta einkum við um
fiskinn. Mætti ætla, að þetta
létti fyrir verzlunarhögum vorum
á árinu, sem nú er að byrja.
—Vísir.
Halastjörnur.
og hjátrú í sambandi við þær.
Ný halastjarna er nýlega upp-
götvuð og er hún kend við Pons
Winnecke, manninn, sem fyrstur
sá hana. Eins og vant er að vera,
þá er halastjarna sézt, hafa kom-
ið upp ýmsir spádómar um enda-
hindurvitni og hjátrú hafa fengið
fæturna, enda þótt vísindin hafi
kveðið niður mikið af þeirri hjá-
trú, sem forðum var í sambandi
við halastjörnur. Hefir stjörnu-
fræðingurinn, Maupertius sagt í
gamni, að halastjörnur séu nú
orðnar svo áhrifalausar, að þær
komi ekki einu sinni af stað kvefi.
Þó er almenningur víðsvegar um
heim mjög hræddur við hala-
stjörnur enn. Árið 1910 sást
halastjarna sú, sem kend var við
Halley. Var því spáð, að hún
mundi rekast á jörðina. Fjöldi
manna misti þá alveg móðinn og
víða í Þýzkalandi og Noregi
hættu bændur akuryrkju, því þeir
hugsuðu sem svo, að það þýddi
lítið að vinna baki brotnu, úr því
að jörðin ætti að farast.
Fyrrum var litið á halastjörn-
ur eins og reiðiteikn guðs og alt,
sem aflaga fór á jörðinni, var að
kenna þessum “flækingum himin-
geimsins”. Árið 1661 segir þýzk-
ur rithöfundur: “Halastjörnur
boða ófrið, drepsótt, dýrtíð, vatna-
gang, jarðskjálfta, storm, bylt-
ingar og höfðingjadauða.”
Á miðöldunum héldu menn að
halastjörnurnar væri lifandi. Þær
sveimuðu víðsvegar um himin-
geiminn og drykki þar í sig eitr-
aðar lofttegundir og spúðu þeim
síðan yfir jörðina.
. Árið 1456 sást stór halastjarna,
en þá höfðu kristnir menn unnið
sigur á Tyrkjum. Og þar sem það
gateigi talist neinn óhappaatburð-
uí, heldur hið gagnstæða, þá varð
að finna halastjörnunni eitthvað
annað til foráttu. Og þá var
henni kent um það, að einhvers-
staðar hefði kýr borið tvíhöfðuð-
um kálfi.
í gömlum lýsingum á hala-
stjörnum eru margar einkennileg-
ar sögur um það böl, sem þær hafi
valdið. Danskur vísindamaður,
Dybvald að nafni, segir í bók um
halastjörnur (1577): “Árið 597
sást halastjarna. og rétt á eftir
fæddist guðníðingurinn Múham-
ed” (Múhamed fæddist um 570).
Sagnfræðingur nokkur segir, að
halastjörnunni 831 hafi fylgt svo
mikil dýrtíð og hallæri, að for-
eldrar hafi etið börn sín. Enn-
fremur segir hann, að .halastjörn-
unni 1005 hafi fylgt svo mikil
dýrtíð, að margir hafi skorið þjófa
niður úr gálga og etið þá.
Árið 1211 sást halastjarna í
drekamerkinu og rétt á éftir
ruddust Tartarar inn í Slesíu og
drápu svo marga menn, að þeir
höfðæ á burt með sér níu skepp-
ur af eyrum. Skáru þeir annað
eyrað af hverju líki til að vita
hve marga þeir drápu.
“Árið 1830 sást halastjarna í
fjóra mánuði og sama ár fann
þýzkur munkur Berthold Schwartz
upp þá list, að skjóta með
byssu.”
“Árið 1454 sást stór halastjarna
og um sama leyti flugust skó-
smiðir í Luneburg á í illu.” —
“Árið 1668 sást halastjarna. Hún
olli drepsótt í köttum í West-
phalen.”
Paré læknir segir um hina stóru
halastjörnu, sem sást 1527: —
“Þessi halastjarna varð svo hræði
leg, að margir dóu af hræðslu.
Hún var á litinn' eins og blóð. í
kjarna hennar sást armleggur með
sverð og var stjarna á sverðsodd-
inum. Til beggja hliða sáust
axir, hnífar og blóði roðin sverð
og fjöldi afskræmdra andlita.”
Sagt er af ýmsum, að Klemens
páfi VII. hafi bannfært hala-
stjörnuna, sem sást 1532, en sann-
anir vantar fyrir því.
Árið 1556 sást halastjarna. —
Varð Karl keisari V. þá svo
hræddur, að hann lét telja sig á
það, að leggja niður völd og fá
þau í hendur Ferdinand I. bróður
sínum.,
Halastjarnan 1680 hafði þau
áhrif, að hæna í Rómaborg verpti
“með illum látum og óhljóðum”
gríðarstóru eggi með ýmsum
blettum, sem menn þóttust sjá* að
væri mynd af halastjörnunni. —
Egg þetta var sýnt bæði páfanum
og Kristínu Svíadrotningu og
myndir eru til af því enn.
Þegar her Frakka réðist inn i
Moskva 1812, sagði rússneskur
kennari Frökkum, að þetta óhapp
væri halastjörnu að kenna.
En halastjarnan 1811 hafði þau
góðu áhrif, að vínuppskera varð
óvenjulega góð það ár. Er það
gömul hjátrú, að góð verði vín-
ur eru á ferðinni. En sá er galli
á, að þessi góða halastjarna er
30'00 ár að fara hringferð sína.
Fegursta halastjarna, sem sög-
ur fara af, er sú sem sást 1858.
Hún er kend við Donati, þann er
fyrstur sá hana. Fegurst var hún
5. október 1858 og var þá halinn
mældur og reyndist 82 miljónir
kílómetra. Náði hann frá “Arc-
turus“ og langt inn í “Karlsvagns”
merkið. — Hringferð þessarar
stjörnu er talin vera 2000 ár. Um
þessa halastjörnu orkti Benedikt
Gröndal hið fagra kvæði sitt, er
svo byrjar:
“Því undraljós, er áfram stikar
ókunnum heimins djúpum frá;
þú sem að geisla bröndum blikar
brugðinn sem skjómi himni á.”
Kvæðið endar svo.
“Hvort ertu komin mig að minna
máttlítinn bæði’ og gleyminn á,
að guð sé til, sem gæti sinna
og góðum ætíð dvelji hjá?
Víst ei um það mig viltu fræða,
vissi eg fyr að til hann er.
Samt þú mér bendir hátt til hæða,
hugurinn glaður fylgir þér.”
Hér er enginn ótti, hindurvitni
né hjátrú. íslenzki vísindamað-
urinn og skáldið fyllist heilagri
lötningu, er hann lítur þessa fögru
og furðulegu sýn.—Lesb. Mbl.
Fundargerð
Sveitarráðsins í Bifröst.
Sveitarráðið hélt fund í Árborg
3- og 4. janúar 1928. Viðstaddir
voru: B. I. Sigvaldason, oddviti;
G. Sigmundson; J. Eyjólfsson; M.
Wojchychyn.; B. J. Lifman; J. Sig-
urdson; C. Tomasson; O. Meier og
S. Speder.
Embættismenn voru skipaðir:
Sveitarskrifari M. M. Jónasson,
árslaun $1,500.00; lögmaður G. S.
Thorvaldson af lögmannafélaginu
Stitt og Thorvaldson; læknar: Dr
S. O. Tompson, Riverton og Dr.
S. E. Björnson, Árborg; innköll-
unarmaður G. O. Einarson i þrjá
mánuði fyrir $125.00 um mánuð-
inn. H. J. Pálsson var skipaður
yfirskoðunarmaður upp á væntan-
legt samþykki frá Municipal Com-
missioner.
Samið var við Andrew Kucyk,
N.W; 17-23-3E, þar sem hann
borgar $85 að fullu fyrir skatt, af-
gangurinn af skattsölu 1927, borg-
ist með vegabótavinnu. Einn þriðji
hluti af srkatti af S.E.-9 N.E.-9 og
S.E.-16 af 24-2E var gefinn eftir,
afgangurinn borgist innan viku.
Sveitarráðið gekk inn á að sækja
um leyfi fyrir Frank Petrachuk til
að höggva 5,000 fet af við á 24-25-
3E og að kaupa viðinn af honum
fyrir $35 þúsund fctin, að frá-
dregnu leyfisgjaldinu. Anton Owc-
zar keypti gamla hesta skóflu fvrir
$3-
J. A. Stadnek fór fram á að mál-
ið Stadnek vs. Minicipality of Bif-
röst sé ekki látið koma til úrskurð-
ar hæstaréttar í Canada, og að sér
sé borgað $1,000 og málskostnaður.
Sveitarráðið neitaði þessu tilboði,
af þeim ástæðum að þetta væri mál
sem mikið riði á að sjá hvernig færi
og það væri ómögulegt að sættast á
málið eins og nú stæði.
Oddviti skýrði frá samtali sínu
við fylkisstjórnina, því viðvíkjandi
að hún legði bændum til útsæði
1928. Municipal Commissioner sá
elcki fært að ganga lengra en að á-
byrgjast lán, sem sveitin tæki til út-
sæðiskaupa, en akuryrkjumálaráð-
lierra bjóst við að stjórnin myndi
gera einhverjar ráðstafanir til að
Ixeta úr þessum þörfum. Sveitar-
ráðið samþykti ályktun þess efnis
að það sæi sér ekki fært að takast
á hendur nokkra ábyrgð í þessu
efni. B. J. Sigvaldason, J. Sigurd-
son og Otto Meier voru kosnir i
nefnd til að vinna að þessu máli
með útsæðisnefndinni.
Ejárhagsskýrsla sveitarinnar og
fjárhagsástand skólahéraðanna var
lengi rætt. Samþykt var eftirfylgj-
andi tillaga: “Að skólahéruðunum
sé borgað framvegis hlutfallslega
við það, sem skólaskattur innheimt-
ist, en þá sé sanngjarnt. tillit tekið
til misrrtunandi virðinga.” Gegn
þessu greiddu atkvæði Meier, Woj-
chychyn og Speder. Skrifara var
falið að semja skrá yfir skatta, sem
ekki hefðu verið innkallaðir, eða
gefnir eftir síðastliðin tvö ár og
ætla þar af 40% fyrir skólaskatt.
Oddviti vakti rnáls á landamær-
um sveitarinnar og þeim örðugleik-
um, sem hún ætti í við önnur héruð
viðvíkjatidi innköllun á skatti. Hann
hélt aS þetta mætti laga til hags-
muna fyrir bæði þau héruð, sem
hefðu sveitarstjórn og hin, sem ekki
hefðu sveitarstjórn. Eftir nokkr-
ar uniræður var samþvkt að skilja
þetta mál eftir í höndum gjaldend-
anna.
Samþykt var að gefa út skulda-
bréf fyrir $7,000 til vegabóta í 2.
og 8. deild og $8,000 til hins sama
í 1., 3., 4., 5., og 7. deild Wojchy-
chvn greiddi atkvæði gegn þessu.
Tohn Sigurdson var útnefndur í
Washow River nefndina í staðinn
fyrir fráfarandi sveitarráðsmann
Finnson.
Oddviti Sigvraldason, J. Sigurd-
son og B. J. Lifman voru kosnir í
nefnd til að hafa umsjón með og
líta eftir verki innköllunarmanns.
Aukalög voru samþykt er heim-
ila að taka $45.000 lán hjá Cana-
dian Bank of Commerce.
Fátækrastyrkur var samþyktur
til John Mariacz $15, til Mrs. Prit-
niski $25, til Flóvents Jónssonar
$30 og Children’s Aid Society $50.
Knattstofu-leyfi var veitt E. S.
Sigurdson, Árborg og Ingi Johann-
son, Riverton. Einnig samþykt að
veita F. G. Bergman knattstofu-
leyfi.
Eftirfylgjandi útgjöld samþykt:
Ward 1, $24.00; Ward 2, $8.54
Ward 4, $66.62; Ward 5, $13.95;
Ward 6, $4.00; Ward 7, $<>.03;
Good Roads, old By-Law, 58.30’,
Lord Selkirk Highway, $125.00;
Expense, $0.80; Travelling Ex-
pense, $40.00; Printing, $58.00
Charity þBurak and Batenchuk
childrenj, $192.00 Hospital, $24.50
Election Expense, $259.55; Legal
Expense $790.40: Office Expense
$22.92; Total $1,697.61.
Næsti fundur ákveðinn i Árborg
1. febrúar 1928.
Æfiminning.
Anna Ingibjörg GiIIis.
oft alls ekki tekist, nema fyrir að- j
stoð og styrk slíkra kvenna. Og;
verður þeim það aldrei nógsam-!
lega þakkað.
Anna heitin var mjög félags- i
lynd, ávalt viljug og reiðubúin að
sinna öllum góðum félagsskap, eft- \
ir ítrasta megni, og hafði mikið j
gaman af að hjálpa til við þess-;
háttar, þá hún mögulega gat, og
þegar hún gat ekki sint því sjálf,
eins vel og hún vildi, þá örfaði
hún mann sinn til þess að gjöra
það þeim mun betur.
Hún var einstaklega guðrækin
og trúhneigð kona. Lét lesa hús-
lestra á sunnudögum þá því varð j
komið við, og ávalt alla Passíu-1
sálma á föstunni, og sagðist ekki j
vita af neinu jafn áhrifamiklu til
guðrækilegra hugleiðinga og um-
hugsunar sem það, að lesa einn
Passíusálm að kveldinu og syngja
nokkur síðustu versin áður en
maður færi að sofa, og bað guð
að gefa, að það gerðu sem flestir.
Ekki lagði hún heldur niður
þann góða, gamla sið, að venja
börn sín við að signa sig og lesa
faðir vor og nokkur vers áður en
þau færu að sofa, og þá þau vökn-
uðu á morgnana. Frá því fyrst
að hún gjörði það yfir þeim í
vöggu, og með þeim, þá þau stækk-
uðu, hafa þau haldið því við, og
með guðs sjálp munu ávalt gjöra.
Það má með sanni segja um
Önnu, eins og sagt var um móður
hennar, að hún var með allra
merkustu konum hér vestra. Enda
voru þær mjög líkar, hvað mann-
kosti snerti; mannkostirnir voru
aistaðar og ávalt þeir sömu:
skyldurækni í öllum greinum, á-
hugi í því að alt væri vel gert, sem
gera bar, hreinlyndi hið innra, og
hreinlæti hið ytra, kærleiksrík
lund, og ástúðlegt viðmót. Allir,
sem kyntust henni, sakna hennar,
en mest hennar nánustu; er það
þó án efa einn flokkur öðrum
fremur, það eru þeir^ sem bágt
eiga. Henni var svo ljúft, að hafa
hugann hjá þeim, alt af hugsa um
hvernig hún gseti bætt úr raunum
þeirra, og létt byrðina. Hennar
lund var svo viðkvæm, hrein og
barnsleg, að hún mátti ekkert bágt
sjá, nema að sjálfsögðu að bæta
úr því sem bezt hún gat.
Það er engin furða, þó hennar
sé sárt saknað af eiginmanni,
börnum og systkinum, því hún
Gyllinœd
Lœknast fljótlega
“Eg tók mikið út árum saman
af þessum slæma sjúkdómi”
segir Mrs. W. Hughes, Hoche-
laga St., Montreal.
“Kvalir, svefnleysi, og alls-
konar ill 1 iöan, var það sem eg
átti við að stríða þar til eg
reyndi Zam Buk. Nú veit eg,
að það er ekkert til, sem jafn-
ast á við þetta ágæta meðaL
Síðan það læknaði mig, lang-
ar mig innilega til að láta þá,
er líða af slíkum sjúkdómi,
vita um það. 50c. askjan.
Stöðvar kvalir undra fljótt.
Græðandi meðal úr
plönturíkinu.
að láta vinna verkið fyrir 550
þús. danskar krónur, en verka-
menn allir voru íslenzkir.
Garðurinn er 160 metra lang-
ur og 10.6 metra á breidd að of-
an, að meðtalinni bryggju; sjálf-
ur er hann 1.4 metrar, en undir-
staðan breiðari. Undir sjávar-
borði er garðurinn úr stórgrýti
og hlaðinn á sama hátt sem hinir
hafnargarðarnir, en ofan við sjó
er steinsteypa með skjólgarði á
ytri brún og er hann 1 m. á hæð.
Við garðsendann er “haus” úr
járnbentri steinsteypu, 16x6 m.
og 12 m. hár. Hann var að nokkru
leyti steyptur úti í örfirisey og
síðan sökt við garðsendann.
Bryggja liggur með endilöngum
garðinum að innanverðu. Grindin
er úr járni, en klædd að ofan með
þykkum plönkum og hlífarborðum
þar yfir. Þrír botnvörpungar geta
legið við bryggjuna í einu, en
' smáskip getur legið við bryggju-
Á jóladagsmorguninn síðastlið-
inn, andaðist, úr lungnabólgu, að var ávalt sem reglulegur sólskins'
heimili sínu við Brown P.O., Man.,! geisli á sinu heimili, með sína sak-
merkiskonan Anna Ingibjörg, kona 1 lausu, hreinu og inndælu, kær-
J. :S. Gillis. j leikslund. Og nú er sá sólskins-
iHún var fædd 30. ágúst 1870. ’ geisli horfinn, og hin eina hugg- sporðinn (“hausinn”).
Foreldrar hennar voru _þau Jónjun fyrir hennar nánustu er sú, að j Auk þegg gem garðurinn kur
Gislason fra Flatatungu 1 Skaga-; biðja guð almáttugan að gefa ser 1
firði og Sæunn Þorsteinsdóttir frá! það, að geta lifað sem hún lifði,
og sem hún vildi að þeir lifðu,
unz þeir fyrir náð hans fá að sam-
einast henni á ný í öðrum, betri
heimi
Gilhaga í sömu sveit.
Hún ólst þar upp hjá foreldrum
sinum í Flatatungu, þar til að hún
var 12 ára, eður árið 1883, að for-
eldrar hennar fluttu til Ameriku,
og settust að skamt suðaustur frá
Hallson, N.-Dak.
Þaðan gekk Anna á skóla með
tveimur bræðrum sínum, á meðan
að hún var svo ung, að hún gat
ekki unnið fyrir sér, eins og siður
var til í þá daga, og reyndar mátti
til. Það voru ekki margir, sem
höfðu tækifæri eður kringumstæð-
11 r á að ganga skólaveginn þá, þó
hugurinn hneigðist þar til, og svo
var með önnu. Hún fór að vinna
í vist strax er hún var fær um það,
og hjálpaði foreldrum sínum, og
móður sinni, eftir að hún misti
föður sinn, með alt það er hún gat
látið af hendi rakna af því litla
kaupi, sem hún fékk. Og það var
nú ekki mikið, eftir núverandi
mælikvarða en það kom sér samt
vel; enda var það smáa í þá daga
meira virði, en hið stóra er oft á
tiðum nú. Henni var líka sönn
ánægja í því að hjálpa sínum, þvi
hún var framúrskarandi umhugs-
unarsöm og ástrík dóttir og systir,
eins og hún varð síðar eiginkona
og móðir.
Árið 1893 misti Anna föður sinn,
og tók þá Þorsteinn, elzti bróðir-
inn, aðallega við umsjón á búinu
með móður sinni og aðstoð hinna
barnanna. Stuttu síðar seldu þau
landið og fóru til Hallson. Það-
an giftist Anna árið 1898, Jóni
'Sigfússyni Gflllis, frá Akra, N,-
Dak. Var hann þar hjá foreldrum
sínum á neimilisréttarlandi þeirra,
er hann veitti forstöðu. Næsta
ár fluttu þau Jón og Anna til
hinnar svokölluðu Morden eða
Brown bygðar í Manitoba, ásamt
flestöllum þeirra nánustu ættingj-
um. .Tón tók þar heimilisréttar-
land, og settnst þau þar að búi
sínu og hafa búið þar ávalt síðan.
Anna var hin mesta ráðdeildar-
kona og annaðist alt með sérlegri
umhyggju og forsjá, og sást það
brátt, að guð blessaði starf henn-
ar, því búinu fór fljótt fram, þó í
fátækt byrjað væri. Hún var hin
mesta geðprýðiskona, mátti ekki
vamm sitt vita í neinu, kom ætíð
fram til góðs og blessunar, og
færði alt á betri veg. Oft og iðu-
lega hughrysti hún mann sinn, þá
hann var að kvarta yfir einhverju
sem illa gekk, og sagði: “Láttu
ekki svona, góði minn, þetta lag-
alt alt saman og verður betra en
bú heldur.” Og þannig reyndist
það líka vanalega.
Enginn getur fyllilega vitað,
nema sá er réynir, hve afar stóran
þátt slíkar konur eiga í því, að
landnámsmönnunum gömlu varð
mögulegt að komast í gegn um
hina mörgu- og stóru örðugleika,
er á leið þeirra lágu, og ná því
takmarki, er þeir settu sér. ^Það
er enginn efi á því, að slíkt hefði
bryggjurúm hafnarinnar, eins og
áður segir, þá er hann skjólgarð-
ur gamla og nýja hafnarbakkans,
en þess urðu dæmi áður, að skip
lágu þar undir skemdum, þegar
Börn þeirra Jóns og Önnu eru: gtórviðri leiddu brim inn um hafn_
Jón óskar, heima; Rannveig Sig-1
.rún, skólakennari, heima; Sigfús | armynmö.
Valdimar, á Wesley College, Wpg; | Vert er að geta þess, þeim til
Árni Ragnar, og Þorsteinn Guð-
mundur Gísli, báðir heima. Eitt
barn, er Sæunn Oddný hét, mistu
þau í æsku.
Systkini önnu eru: Þorsteinn,
fyrverandi kaupmaður að Brown;
Gísli Guðmundur, læknir í Gixnd
Forks, N. Dak.; Oddný, að Brown,
og Jón Magnús, bóndi að Brown.
Fimtudaginn 29. des. var hún
jarðsungin, af séra H. Sigmar,
Mountain, N.D., að viðstöddu flest-
öllu íslenzku fólki úr bygðinni, og
nokkrum öðrum. Flutti séra Sig-
mar ágæta húskveðju. — Kistan
var þakin blómsveigum og blóm-
vöndum frá vinum og vandamönn-
um, er sýndi glögt þá virðingu og
ást, er þeir báru til hinnar látnu.
Blessuð sé minning hennar!
Vinur.
Mikið mannvirki.
Skömmu fyrir jól var lokið við
innra hafnargarðinn, sem liggur
út í höfnina frá norðvesturhorni
nýja hafnarbakkans. Er garður
þessi mikið mannvirki og eitt hið
fegursta, sem gert hefir verið hér
á landi.
Fyrir þrem árum (í janúar-
mánuði 1925) var hafnarstjóra,
Þórarni Kristjánssyni falið að
athuga, hvernig auka mætti
bryggjupláss hafnarinnar, og
hróss, sem hlut eiga að máli, að
mannvirki þetta hefir verið reist
fyrir innlent fé. Hafnarstjóra
tókst að fá 800 þús. króna innlent
lán, handa höfninni, og var því
varið til þess að koma upp þess-
um hafnargarði, en það, sem af-
gangs var, gekk til greiðslu á
lausaskuldum hafnarinnar. —
—Vísir.
VITA-GLAND TÖFLURNLAR
tryggja það að hænurnar verpa
innan þriggja daga
Hænurnar hafa lífkirtla eins og
manneskjan og þurfa holdgjafar-
efni. Vita-iGland töflur eru slíkt
efni og séu þær leystar upp í vatni
sem fyrir hænsnin er sett, þá fara
lélegar varphænur strax að verpa.
Vísindin hafa nú fundið þau efni
sem nota má til að ráða því alveg
hvernig að hænurnar verpa. —
Skýfslur sýna, að með því að nota
hæfiilega mikið af Vita Gland
töflum handa hænunum, getur
hæna verpt 300 eggjum, þar sem
meðal hæna verpir að eins 60
eggjum.
Egg, egg og meiri egg, og þrif-
leg hænsni án mikillar fyrirhafn-
ar eða meðala eða mikils fóðurs.
Bara að láta Vita-Gland töflu í
drykkjarvatnið. Auðvelt að tvö-
falda ágóðann með sumar-fram-
leiðslu á vetrarverði. Þeir, sem
búa til Vita-Gland töflurnar, eru
svo vissir um ágæti þeirra, að
þeir bjóðast til að senda yður box
fyrir ekkert, þannig: sendið enga
samkvæmt tillögum hans var þes i| peninga, bara nafnið. Yður verða
,. , . _ , send með posti tvo stor box, sem
nyi hafnargarður smiðaður. — jhvort kostar $1.25. Þegar þau
Undirbúningur verksins hófst
haustið 1925, og vorið 1926 var
tekið til vinnunnar og henni hald-
ið áfram óslitið fram á haust,
meðan veður leyfði, og loks unn-
ið síðan í vor, þangað til verk-
inu var lokið.
N. C. Monberg tókst á hendur
koma, þá borgið póstinum bara
$1.25 og fáein cents í póstgjald.
Nábúar yðar sjá svo hvað eggjun-
um fjölgar hjá yður, kostnaðar-
laust. Vér ábyrgjumst, að þér
verðið ánægður, eða skilum aftur
peningunum. Skrifið oss strax í
dag og fáið mikið fleiri egg á auð-
veldara og ódýrara hátt.
VITA-GLAND LABORATORIES
1009 Bohah Bldg., Toronto, Ont.
Sendið korn yðar
til
UNITEDGRAIN GROWERSI?
Bank of Hamilton Chambers
WINNIPEG
Lougheed Building
CALGARY
Fáið beztu tryggingu sem hugsanleg er.
ThKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHQF