Lögberg - 01.03.1928, Page 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. MARZ 1928.
Bla. 5.
1 meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bak-
verk, gigt, þvagteppu og mörgum
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um lyfsölum, fyrir 50c. askjan,
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beint
frá The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylgir.
góðan arð af sér. Að meðaltali
mun byrtingsveiði nema 3,000,000
punda. Auðvitað er hún mjög
breytileg, eins og reyndar veiðin
r oft. T. d. var árið 1924 veiðin
að eins 1,100,000 pund, en árið
1921, 5,100,000 pund.
öll veiði í Winnipeg vatni var
sem hér segir 1924:
Pd. Verð
4,421,600 $319,028
88,000 44,340
2,356,000 164,850
ekki brostið, þó stöku sinnum
hafi gefið á bátinn. íslendingar
halda enn þá sínum upptekna
hætti, að vera í fararbroddi, er um
sjómensku er að ræða á Winnipeg
vatni. Sem betur fer, hafa tím-
arnir leitt það í ljós, að mðrgum
hefir farnast vel og sumum á-
gætlega við framleiðslugrein
þessa. Víst er um það, að fram-
farirnar, sem hafa átt sér stað í
sambandi við veiði þessa, eru nú
orðnar svo miklar, að hún má
heita rekin í alt öðrum stíl en
áður. Á karlmensku og dugnað
og áræði reynir að vísu enn, eink-
um við vetrar-fiskiveiðina, en samt
er hún nú einnig orðin ger-ólík
því, og hættuminni, en áður var,
og útbúnaður allur mjög breytt-
ur. En sögur eru nægar til, er
sýna og sanna, að eðli íslend-
ingsins hafi ekki breyzt. En nýj-
ust og eftirminnilegust er sú, er
gerðist í haust, og getið var að
verðugu [í íslenzku iblöðunum.—
(Meira.) S. E.
flytjist þaðan á markaðinn svo
mjög miklu nemi, er hvítfisku.r
Hvítfiskurinn orðinn þar sjáv-
arfiskur, fyllilega jafn að gæðum
eða betri en sá, sem lifir í ósölt-
um vötnum; jafnaðarþyngd um
fjögur pund. Hann er þar mikill
við land í vorbyrjun, rennur frá
landi um mitt sumar, byrjar að
renna aftur að landi í ágústmán-
uði og liggur við land undir ís
allan veturinn.
Trúað gæti eg því, að ruslfisk-
inum frá vðtnum Manitoba muni
finnast þröngt fyrir dyrum í New
gengið vel árið sem leið og gat
þess, að í öll'þau ár, sem félagið
hefði .starfað, hefðu viðskiftin
aldrei verið eins mikil og ánægju-
leg eins og ejnmitt á þessu ári,
og stæði nú hagur þess með meiri
blóma heldur en nokkurn tíma fyr.
Yfirskoðuð fjárhágsskýrsla var
um. Er fjárhagsskýrlsuna að
finna á öðrum stað í blaðinu, svo
ekki er ástæða til að taka þær
tölur hér upp aftur, en það er
full ástæða til þess, fyrir þá, sem
eldsábyrgð þurfa að kaupa, að
kynna sér sem bezt hag þessa fé-
lags, áður en þeir ráða við sig,
við hvaða félag þeir eiga.
Þeir tveir menn í stjórn félags-
ins, sem hðfðu útendað kjörtima-
hana. Þau eignuðust eina dótt-
ur, sem er á lífi og heitir Pálína.
Tveir bræður Margrétar sál. eru
á lífi, Páll á Islandi og Ásgeir
Muller hér í Canada.
Eins og áður er getið, dvaldist
ISSÆr Sfe S,g»iS‘re,S: W‘
York og annarst staðar, þegar sáT^^ s^» Þe*r, .?.en<*erf 0II yan"
e stone, voru baði rendurkosnir til
Sumarveiði
'Styrja ....
Veti*arveiði....
Alls 6,916,200 $528,218
Á margt mætti minnast í sam-
bandi við fiskiveiðar á Winnipeg-
vatni, sem sérstaklega snertir ís-
lendinga. Enginn þjóðflokkur,
sem til þessa lands hefir flutt,
hefir átt meiri þátt í að byggja
nPP þessa framleiðslugrein, en
þeir. Veiðin úr vatni þessu var
þeim á frumbýlingsárunum ósvik-
in hjálparhella. Líf þeirra fram-
an af í þessu landi má heita
fiskiveiðunum nátengt. Þegar
minst er á Winnipegvatn, er sem
upp renni fyrir sjónum vorum
hver örlagaþátturinn af öðrum í
lífi þeirra hér á fyrstu árunum og
jafnvel alt fram á þennan dag. —
Við sjáum þá flytja fyrsta allra
innflytjenda, út að vesturströnd
vatnsins. Allslausir setjast þeir
þar að. Hvað er það, sem dregur
þá þangað? Vatnið. iSjómensku
kunnu þeir að heiman. Glíma
þeirra við undramátt úthafsins
hafði bæði stælt vððvaaflið og
sálarþrekið. Þeir höfðu séð haf-
ið æðisgengið og trylt hossa kæn-
um sínum og hafa þær að leik-
5oppi. Það vakti alvöruna. En-
beir sáu líka öldur hafsins annað
• —
veifið rísa og'hníga með hægð og
veglubundinni fegurð, sem færði
uuganu unað, og heillaði hugann.
Hafið gerir menn stóra. Þegar
bingað kom þurfti einnig á því að
halda. Og fáir, að íslendingum
undanskildum, áræddu að tefla á
Þá hættu, að eiga líf sitt undir
bví komið, að takast á fang-
brögðum við ægir, eins og hann
k°m þeim fyrir sjónir á Winni-
Pegvatni. En hvað er það, í
buga íslendingsins, i samanburði
það sem hann hafði áður
reynt ?
Það versta var þetta, að eiga
en?an bát og engin veiðarfæri.
Og ekkert fé handa á milli til þess
a<5 kaupa það fyrir. Það var ekk-
ert um það að tala, að þetta varð
að skapa af engu. Og innan lít-
Jls tíma var því sköpunarverki
lokið. Sögu þessa þarf svo ekki
lengra að rekja hér. Það hefir
sannast á síðan, að áræðið hefir
Fiskimenn!
Þið lásuð það sem eg skrifaði
um daginn. Ykkur fanst það gott
og þarft, en nú eruð þið búnir að
gleyma þvi að mestu.
Vertíðin er nærri því á enda, og
ykkur langar til að gleyma öllum
örðugleikunum; og draumar ykk-
ar eru fullir af sól og sumri; og
ef þið hugsið að nokkru um fisk-
inn, þá eru það draumar fram-
tíðarinnar, sem birtast ykkur, og
gullnir og glæsilegir eru þeir.
Eg einnig hefi mína dagdrauma.
Núna fyrir fáum mínútum síðan
var eg byrjaður að fiska, næsta
vetur auðvitað, á þunnum og gegn-
sæum haustís; var eg að draga
net mín, og þau voru gjörsam-
lega full af fiski.
Og þar voru ekki grautarnir!
sagði ólafur sál. Gossari, þegar
hann heyrði lesna söguna um
Krist, er hann mettaði fimm þús-
undir manns. Fiskur og brauð!
Fiskur og brauð!!
Og hjá mér var ekki ruslið, síð-
ur en svo, að eins lifandi, gul-
grænn Pickerel.
Svo hélt eg til lands með afla
minn, og þar í dyrum fiskihúss-
ins stóð umboðsmaður félagsins
stóra, og hann var allur eitt bros.
—Góðar fréttir, mælti hann. Fisk-
urinn fór enn þá hærra í dag, og
nú er hann kominn í það verð, sem
hann hefir aldrei komist í áður,
og yfirmenn félagsins segja nú,
að hann muni fara enn þá hærra,
áður lýkur.
Þanig eru draumar okkar fiski-
manna, og við lifum ánægðir við
draumana, þar til kaldur veru-
leikinn vekur okkur á ný, og þá
er orðið of seint.
Við erum fullir af góðum en
fölskum vonum, og þær vonir
halda okkur í ánauð.
Hvernig væri nú að vakna og
gera eitthvað af þessum draum-
um að veruleika, áður næsti vet-
ur gengur í garð?
Því ef við nennum að hugsa, þá
verðum við að viðurkenna, að all-
ar g;læsilegar vonir verða falskar
vonir, ef við nú gerum ekkert.
Við vitum, að fiskurinn fer
smám saman þverrandi frá ári til
árs og við vitum að verðið verður
ekki hærra en það var seinast-
liðinn vetur án sterkra samtaka
frá fiskimannsins hálfu.
Eg var nýskeð að lesa seinustu
skýrslu stjórnarinnar um útlit til
fiskiveiða við flóann. Sú eina
fiskitegund, sem líklegt er að
fiskur fer að berast þangað tug-
um vagnahlassa á viku.
Má vera, að brautin til Flóans
verði nothæf næsta haust, og að
margir af ykkur, sem þetta lesið,
verði þar að veiðum.
En það get eg sagt ykkur, að
þótt afli ykkar verði mikill, mun
sá fengur verða ykkur lítt til
sæmdar eða arðs, ef ekki verða
áður komin sterk samtök allra
þeirra, sem þá vinnu stunda, að
minsta kosti hér í þessu fylki.
Þið, verzlunarmenn, sem verzl-
unum stjórnið með fram vötnum
Manitoba, hvernig lítið þið á
þetta mál?
Þetta er stórmál til ykkar, engu
síður en til fiskimannsins sjálfs.
Töluverður hluti af verzlun ykk-
ar eru viðskifti fiskimanna.
Getið þið þolað að sjá arð þess
manns engan? Og þið, sem fisk
kaupið á “commission”, eruð á-
nauðarmenn hinna stóru félaga,
engu síður en fiskimaðurinn, að-
eins ykkar arður er lítið eitt
hærri en fiskimannsins.
Hver einn af ykkur megnar
engu að breyta, en ef þið stæðuð
sameinaðir, og fiskimenn samein-
aðir við hlið ykkar, þá gætuð þið
á einu ári rekið hin stóru, alvöldu
félög af höndum ykkar.
Og þetta verður að komast í
framkvæmd, og það strax í sumar,
fyrir næsta vetur. Þið verðið að
sameinast og mynda þann horn-
stein, sem samsölu er hægt að
byggja á.
Það hlýtur að vera einn maður
til í hverju bygðarlagi, sem sér
alvöru málsins, og vill nóg á sig
leggja til að ferðast um á meðal
manna, og helzt að koma á funda-
hödum til samþykta. Og eg veit,
að þegar málið er svo langt kom-
ið, að ákveðinn vilji manna finn-
ist til að koma á samlagi, að þá
mun Manitoba Co-operative Mar-
keting Board gera alt, sem í þess
valdi stendur til hjálpar skipu-
lagsbundinni stjórn og fram-
kvæmdum.
Eg vonast eftir að sjá þessu
máli hreyft fljótlega.
Kristinn Pétursson.
þriggja ára, og fundarmenn
greiddu félagsstjórninni þakklæt-
isatkvæði fyrir ágæta frammi-
stöðu á árinu. Mr. J. Carruthers
tók bað fram, að Wawanesa fé-
lagið væri ágætt dæmi þess, hve
samvinnufélagsskapur gæti miklu
góðu til leiðar komið í Canada.
Æfiminning.
MRS. HÓLMFRÍÐUR EININA
MARGRÉT GANNON
Fædd 1906—Dáin 2928.
NOKKUR MINNINGARORÐ.
JJndrast skyldi enginn
sá er oft leit
Björk á hausti blikna,
En svinar sýn,
Er sólræn eik
Yisnar á vori lífsins.
TIL HALLGRfMSKIRKJU.
Ragnh. J. Davíðsson,
Glenboro, Man.......... 5 j.oo
Guðm. Elíasson, Arnes, 10 00
Narfi Vigfúss, Tantallon .... 2.00
Áður auglýst ............ $210.25
Alls
nú $223.35
E. P. J.
W awanesa Mutual Insurance
félagið.
Þetta félag hélt sinn 32. árs-
fund 1 Wawanesa, Man., hinn 2.
februar þ.á .Forseti félagsins,
S. H. Henderson, lét í Ijós ánægju
sína yfir því, hve félaginu hefði
Hólmfríður Einína Margrét var
fædd 18. nóvember 1906, í Reykja-
vík á íslandi. Foreldrar hennar
voru þau Guðfinnur Einarsson,
trésmiður, frá Paterksfirði á Vest-
urlandi og Guðrún Guðmundsdótt-
ir frá Læk í Leirársveit í Borg-
arfjarðarsýslu. Hún fluttist til
Canada með móður sinni 1911,
fimm ára að aldri, og ólst upp hjá
henni, fyrst í Winnipeg, Man., og
síðan í Riverton í Nýja íslandi,
fram til ársins 1916, að þær flutt-
u t vestur í Saskatchewanfylki og
settust að um 5 mílur norður frá,
þar sem nú er Climax bær. —
Skömmu síðar giftist móðir henn-
ar norskum manni, Ola Tockle að
nafni, 0g dvaldist Margrét sál
lengst af hjá móður isnni. Hún
lauk fyrst barnaskólanámi og gekk
síðan 3 ár á miðskóla (high-
school), en varð sakir heilsu-
brests að hætta námi áður en hún
gat lokið fullnaðarprófi í öllum
námsgreinum. Ef heilsan hefði
eigi bilað, ætlaði hún einnig að
ganga á kennaraskóla (normal).
Hún var upp frá því fremur ó-
hraust til heilsu, en bar það með
þolinmæði og geðprýði. — Hún
giftist fyrir tæpum tveimur ár-
um manni af norskum ættum,
James Gannon að nafni, sem lifir
sinni, sem reyndist henni sem bezt
varð ákosið, og lét einskis ékostað
að veita henni hið bezta uppeldi
og mentun, enda var Margrét sál.
einkar góð og elskuleg stúlká og
móður sinni góð dóttir, vel gefin,
látlaus og siðprúð. Þær höfðu
því ávalt fylgst að í blíðu og
stríðu, sorg og gleði. Hún jafn-
vel dvaldi lengst af eftir að hún
giftist á heimili móður sinnar.
Er því skilnaðurinn þeim mun
sárari. — Margrét sál. átti mörg
skólasystkini og vini, því að hún
reyndist öllum vel.
Þá er sá, er þetta ritar, sér eða
heyrir um burtför einhvers Is-
lendings úr vorum fámenna
flokki, hvar í heimi sem er, þá
nálgast hann í huga eða veru-
leika leiðin þeirra lágu og kemur
ósjálfrátt í hug ljóðlínur stór-
skáldsins látna: “Því ætternis-
böndum mig grípur hver grund.
sem grær kringum íslendings
bein.”
Þú ert nú farin frá oss, Mar-
grét, en móðirin, sem eftir lifir,
og aðrir ástvinir og vinir, fylgja
þér í hug og hjarta yfir haf og
dauða til fyrirheitna landsins.
Megi ljós þinna ungu ára skína
skært þar sem hin mikla sól kær-
leikans hnígur aldrei til viðar.
Blessuð sé minning þín.
Vinur hinnar Iátnu.
Blaðið ísafold á íslandi er vin-
samlega beðið að taka upp þessi
minningaforð.
Hólmfríður Einína Margrét
Gannon.
“Skjótt hefir sól brugðið sumri”,
mér syrtir að augum,
lögð er í líkblæjur hvítar
liljan mín unga.
Snúin er voraldar vaka
í vetur og nóttu.
Sorgin mér hnitar að hjarta,
en hnípinn er muni.
ur sinnar og tengdasonar, Mar-
grétar og Hólmkels Josephson, að
Brú í Argyle-bygð, þann 3. nóv.
1926. Skal henna rhér að nokkru
getið, þó þannig sé fráliðið.
Hún var fædd að Hvammi í
Eyjafirði, 18. janúar 1842, dóttir
heiðurshjónanna Ólafs Guð-
mundssonar og Sigríðar Jósefs-
dóttur, sem bjuggu þar allan sinn
búskap rausnar og myndar búi.
Rósa var elzt af tólf systkinum.
Meðal þeirra var Sigríður, móðir
Ólafs Thorgeirssonar í Winnipeg
og þeirra systkina, og Ólafur ól-
afsson, sem lengi bjó í Eyford-
bygð í Norður Dakota og lézt
þar. Ein systir er á lífi, Guðrún,
ekkja Jóns Smith, til heimilis hjá
börnum ólafs heit. í Eyfordbygð.
Rósa ólst upp i föðurgarði. Árið
1861 giftist hún ísleifi Svanlaugs-
syni. Var hann fæddur að Kola-
gerði í Höfðahverfi á Látraströnd,
sonur hjónanna Svanlaugs Svan-
laugssonar og Sigríðar Jónsdótt-
ur, er síðar bjuggu að Þórustöð-
um í Koupangssveit.
Voru þau ísleifur og Rósa í
Hvammi hjá foreldrum hennar í
tvö ár. Fluttust þá að Neðri
Glerá í Lögmannshlíðarsókn. Þar
bjuggu þau í 20 ár, og síðan að
Hrafnstöðum í sömu sókn, þar til
ísleifur dó 1887. Voru þá fimm
af ellefu börnum þeirra inhan við
fermingaraldur. Komu henni nú
til hjálpar þeir bræður, Sigtrygg-
ur og Svanlaugur, bræður ísleifs
heit., sem lengi verður minst fyr-
ir drengilega framkomu þeirra og
dugnað í því sambandi. Með til-
styrk þeirra og Sigríðar dóttur
sinnar, kom hún upp barnahóph-
um. Héldu þeir við búinu með
henni í átta ár. Var upp frá því
hjá börnum sínum, fyrst á Is-
landi og síðan 1903 hér vestra.
Ung varstu, Margrét, að árum,
þinn andi og hjarta
vafið í vorgróður lífsins,
mín vonstjarnan skæra.
Vaxin að vizku og þroska
þú veittir mér yndi.
Samleið í sorgum og gleði—
eg sakna og þakka.
Skjótt hefir skilnað að borið,
en sköpunum sáru,
Alfaðir einn sem að ræður,
enginn má renna.
Andvarpar hugur og hjarta
harmþrungnrar móður,
máli, sem talar ei tunga,
en tárperlur einar.
Syrgja þig, ástvinan unga,
ástvinir þínir,
minning þín guðlegum geislum
glitrar til þeirra.
Fagna eg samfundi sælum
1 sólfegra heimi,
þar sem að þrautir og sorgir
þekkjast ei framar.
Undir nafni móður hinnar látnu.
-- ■
ÆFIMINNINGAR.
Rósa ólafsdóttir Swanson.
Þessi háaldraða ekkja og mynd-
arkona andaðist að heimili dótt-
Börn Isleifs og Rósu eru þessi:
Ólína Aðalheiður, gift Jóhanni
Hall í Argyle-bygð; Sigtryggur,
heima á íslandi, giftur Jófríði
Jónsdóttur; Svanlaugur, látinn
1924, giftur Kristrúnu Sumarliða-
dóttur; Anna María, lézt 18 ára
gömul; Sigríður, gift Vilhjálmi
Jónssyni í Lögmannsfilíðarsókn;
Jósef, dó í æsku; Guðrún, tvígift;
var fyrri maður hennar Jón Jós-
efsson að Glerá í Eyjafirði, býr
nú að Baldur, Man., með seinni
manni sínum Sigvalda Gunnlaugs-
syni; Jósef, á fslandi, giftur Sig-
urbjörgu Sigurgeirsdóttur; Lauf
ey, dáin 1921, gift Skúla Benja-
mínssyni í Winnipeg; Margrét,
gift Hólmkeli Josephson, í Ar
gylebygð; Anna María, gift Frí-
mann Frímánnssyni á Akureyri.
Rósa sál. var komin af góðu
fólki, og átti mörg beztu einkenni
þess. Glaðlynd og bjartsýn var
hún alla æfi, þrátt fyrir sorgir og
erfiðleika. Kjarkgóð og dugandi
var hún í því er fyrir lá, ör
ugg í traustinu á forsjón Guðs.
Hún fékk unnið mikið og gott
dagsverk, og fékk að því loknu að]
njóta kærleiksríkrar umhyggju
sinna, sem minnast hennar með
þeirri virðingu og þeim kærleika,
sem kristin, guðelskandi móðir
hefir svo vel verðskuldað. Það
var bjart umhverfis hana til hins
síðasta, og verður ætíð bjart yf-
ir minningu hennar. K. K. Ó.
Jóhanni Hall, árið 1901. Eignuð-
ust þau einn son, Andrés Harald
að nafni, sem nú er fulltíða mað-
ur. Voru þau Jóhann og ólína
fyrst til heimilis í Winnipeg í níu
ár. Fluttu síðan vestur í Argyle-
bygð og stunduðu þar búskap 1
grend við Glenboro upp frá því.
ólína sál. var lengi búin að vera
'heilsutæp, en hún bar sinn kross
með stillingu og æðraðist eigi.
Hún var ein af hinum kyrlátu i
lífinu, sem beitti kröftum sínum
meðan þeir entust í þarfir heim-
ilisins. Fjölbreytta sögu átti hún
þvi ekki, en engu síður ríka af
móðurkærleika og trygð til sinna.
Og móður sinni, sem fyrst hafði
kent henni veg lífsins, fékk hún
að fylgja inn á land eilífðarinn-
ar. Ljúf endurminning mýkir
sorg eiginmanns og sonar og
annara ástvina. K.K.Ó.
Frá Islandi.
Frú Steinunn Sæmundsson, kona
Bjarna Sæmundssonar fiskifræð-
ings, andaðist 17. þ.m. eftir lang-
vinn veikindi. Hún var dóttir
Sveins kaupm. Guðmundssonar á
Búðum á Snæfellsnesi, og konu
hans Kristínar, systur Franz heit-
ins Siemsen sýslumanns. Þau
hjónin áttu tvær dætur á lífi,
Önnu kennara við Mentaskólann
og Kristínu.
Enn fremur andaðist á miðviku-
daginn frú Herdís Pétursdóttir,
kona Hálfdáns Guðjónssonar pró-
fasts á Sauðárkróki. Hún var
dóttir Péturs Pálmasonar bónda í
Valadal og síðar Álfgeirsvöllum,
og konu hans, Jórunnar Hannes-
dóttur. Giftist 1897 eftirlifandi
manni sínum. Er sonur þeirra á
lífi, Helgi að nafni, og stundar
nám í Mentaskólanum. Dóttur
mistu þau fyrir nokkrum árum.—
Vörður.
/!p=
Hið nýja heimili Dominion Busi-
ness College er algerlega útbú-
ið öllu því, er þarf til að gefa
fullkomnustu verzlunarkenslu.
í átján ár hafa verkveitendur
í Winnipeg tekið stúdenta frá
Dominion skólantim fram yfir
aðra.
Það borgar sig að ganga á
góðan skóla.
DO
business,
THE MALL — WINNIPEG
TELEPHONE 37 181
The Wawanesa Mutual
Insurance Co.
Canada's Largest Flre Insurance Mutual
Financial Statement for Year Ending December 31, 1927
ASSETS
Cash, Bonds, etc.............. $1,075,940.24
Assessment unpaid ............. 56,048.81
Premium Notes unassessed.... 1,354,258.88
LIABILITIES
Reserve for unearned premiums $
Losses unadjusted .........
Accounts payable
146,300.00
9,010.35
7,035.06
Surpl. for Pol.-hold. Protection 2,323,902.52
$2,486,247.93
SKÝRSLA YFIRSKOÐUNARAMNNS
$2,486,247.93
Eg vil skýra ráðsmönnum og þeim, sem eldsábyrgð hafa í Wawanesa Mutual Insurance
Company, að eg hefi yfirskoðað reikninga félagsins yfir árið sem endaði 31. des. 1927, og
votta, að peningaeign félagsins er rétt tilfærð. Verðbréf félagsins eru í vörzlum umsjónar-
manna ábyrgðarfélaganna og viðurkend af þeim. Fjármálaskýrslan er að minni hyggju rétt
færð, og s.ýnir íjárhagsástæður félagsins eins og þær eru 31. des. 1927, og er samkvæm bók-
um félagsins. C. D. CORBOULD, C. A.
VIÐSKIFTI í
GILDI $134,536,263
hefi vaxið á árinu um $8,786,571.00.
Eldsábyrgðir
Peningavirði fram vfir skuldir $969,743.64. Vaxið á árinu $184,897.64
borgaðar 1927, $203,907.62. Verðbréf hjá stjórninni yfir $500,000.00.
Skírteinahöfum er ánægjuefni það sem hér segir:
1. Árið 1927 höfðum vér meiri peninga afgang heldur en nokkurn tíma fyr.
2. Árið 1927 jukust viðskiftin um nálega níu miljónir.
3. Árið 1927 voru útgjöldin 15 l-6c. af hverjum hundrað dölum í eldsábyrgðum. Meðal-
tal síðustu þrjú árin 17 1-5.—einsdæmi.
4. Árið 1927 innkölluðum vér 91.6 af áætluðum tekjum fyrir enda ársins.
5. í síðastliðin sex ár höfum vér aukið viðskiftin um nálega 40%, og peningaforðann um
meir en 200%, og þetta hefir verið gert með lægri iðgjöldum en hjá nokkru öðru félagi í
Vestur-Canada — Board or Mutual.
AÐAL SKRIFSTOFA, WAWANESA. MAN.
Ólína Aðalheiður ísleifsd. Hall.
Rúmum mánuði eftir fráfall
móður sinnar, lézt hún að heimili
sínu í Argyle-bygð, þann 12. des.
1926. Hafði fylgt móður sinni til
grafar þrátt fyrir veika burði, en
aðskilnaðurinn varð ekki langur.
Ólína sál. var 66 ára gömul, fædd
að Hvammi í Eyjafirði 27. nóv.
1860, dóttir ísleifs Svanlaugsson-
ar og Rósu ólafsdóttur, sem að
ofan er greint frá. Hún fluttist
til Ameríku 1889. Giftist i Win-
nipeg eftirlifandi manni sínum,
Mr. Richard Cooper,
sem leikur með The Mrs. Brandon-
Thomas London Company á Walk-
er leikhúsi.
SENDA
yður
ágœta
Orttioglioríic
VICTROLA
Beztu söluskilmálar í
Canada.
E. NESBITT LIMITED
OrtKophonic Victrolas, Records and Radio.
Sargent Ave. við Sherbrooke Strœti
Talsími 22 688