Lögberg - 15.11.1928, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. NOVEMBER 192S.
i
Bla. 5
í meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bak-
verk, gigt, þvagteppu og mörgure
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um lyfsölum, fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beinl
frá The Dodds Medicine Co., Ltd.
Toronto, ef borgun fylgir.
— Blessuð jólin! Mikið hiakka
eg til að fá kaffi og jólabrauð! —
Nú kemur mamma upp með kaff-
ið. Hún tekur rúmfjölina frá
rekkju sinni og leggur hana ofan
á sængina í kjöltu mína. Hún set-
ur kaffibollann og brauðdiskinn á
rúmfjölina. Á diskinumi eru, auk
brauðsins, fjórir hvítasykursmol-
ar og teskeið fylgir bollanum. —
Eg á þá að gera kaffið sætt! —
Mikið eru jólin ólík öðrum dög-
um. — Eg vildi að það væri oftar
jól.-----
Góð stund líður. k
Nú kemur pabbi inn. Hann sezt
hjá mér á rekkjustokkinn — kyss-
ir mig. og óskar mér gleðilegra
jóla.
— Það er blæja logn og heiF-
skíra veður, segir hann — þú
hlakkar víst til kirkjuferðar?
Nú koma piltarnir upp í bað-
stofuna. Á eftir þeim koma stúlk-
urnar. Þær bera jólagrautinn inn
í skálum. Allir matast, hver á
sinni rekkju.
Að máltíðinni lokinni eru skál-
ar bornar fram, en spariföt inn.
— Klæðum er skift, og fólk býst
til kirkuferðgar.
Mamma færir mig í drifhvíta
línskyrtu. — Eg verð bæði feim-
eg aldrei áður eignast. —
i— Ætli það væri ekki óhætt að
slökkva á öðrum lampanum? Mér
sýnist vera runninn dagur, segir
ein vinnukonan.
Blár og heiðtær vetrarhiminn
blikar við gegn um gluggana. —
Logið á lömpunum er gult og dauft
og hætt að lýsa. — Meira en hálf-
bjart af degi í baðstofunni.
Vinnukonan slekkur á lömpun-
um. — Nú ta'laði mamma ekki um
olíueyðslu, það var af því, að nú
voru jólin.
— Nú er gengið inn göngin og
upp í loftsvalirnar.
— Góðan daginn og gleðileg
jól! Húsbóndinn er með mér. —
Eru þið ekki ferðbin? Komi þið
blessuð og sæl!
Komumaður gengur fyrir hvern
mann í baðstofunni og kyssir aila.
Gesturinn var Kristófer, ráðs-
maður gömlu hjónanna hð Brodda-
nesi. Hann var aldraður maður,
síglaður og góður.og mér þótti
sem barni mjög vænt um hann.
Mamma og pabbi gengu til dyra
að fagna gestum, — Kirkjufólk-
ið kemur inn göngin.
Pabbi fer fyrstur. Hann leiðir
Jón gamla, húsbóndann að Brodda
nesi, við hönd sér. Jón hafði ver-
ið blindur um langt skeið. Alla
daga stóð hann við smíðar í
skemmu sinni. Hann gerði bús-
Leggið
Horn-
steininn
að vel-
gengni
yðar
í Framtíðinni
Nú er tími til að leggja hom-
stein að velgengi yðar. Legg-
ið dálitla upphæð á banka hjá
oss á hverjum borgunardegi og
verðið þannig með tímanum
fjárhagslega sjiálfstæð.
3* 1í% renta
$1.00 byrjar viðskifHn
'Hours 9 to 6 - Sat. 9 to 1
* PROVINCE of MANITOBA
SAVINGS OFFICE
Ellice og Donald- 984 Main St.
“Conducted to Foster Thrift
and Welfare of the People”
hiuti flesta, bæði ifyrir sjálfan
sig og aðra, og þótti það með fá-
dæmum.
— Hér er nú stiginn, heyri eg
að pabbi segir.
öldungurinn stígur upp á loft-
skörina.
— Sælt og blessað veri fólkið
og guð gefi öllum gleðileg jól.
Allir í baðstofunni spruttu á fæt-
ur, að fagna gestinum. — Pabbi
leiðir hann inn baðstofugólfið og
fær honuní sæti á rekkju þeirra
hjóna.
Eg virði öldunginn fyrir mér.
Hann er fremur smár vexti og
grannur, en fríðu rsýnum — drif-
hvítur á hár og skegg. Hann er í
bláum frakka. Hann handleikur
skínandi fagrar neftóbaksdósir
úr silfri, hið mesta vöiundarsmíði
— grafnar mjög. Upp við rekkju
stokkinn rís göngustafur hans —
reirstafur rauður og rekinn silfri
mjög. Hlut prýðilegri hafði eg
aldrei séð. iBroddaneshjón voru
ákaflega ástsæl, enda voru þau
bjargvættir héraðsins. Gjafmildi
og rausn húsfreyju var viðbrugð-
ið. Til gjafa lét húu steypa
kerti — fyrir jól — handa börn-
um þeirra, er lítið áttu ljósmeti.
Allar árstíðir var hún að gefa.
í vöntun allri var ieitað á fund
hennar. Til marks um orðstír
hennar er þetta: — Á hverjum bæ
yfir þrjá hreppa, er hennar var
minst, var hún aldrei nefnd ann-
að en: “Húsmóðirin”.. Heiti það
datt engri húsfreyju í hug að taka
til sín — það var séreign hús-
freyjunnar að Broddanesi.
Þau Broddaneshjón voru for-
eldri Björns prófasts að Mikla-
bæ.
— Kirkjufólkið kemur upp í
baðstofuna. Hátíðagleði er yfir
öllum.
Kaffi er drukkið og talað um
að hraða sér.—Við erum að verða
á eftir öllum, segir eldra fólkið,
— og að ná ekki messu á sjálfan
jóladaginn, væri hneysa. Frá okk-
ur fara allir til kirkju. Bænum er
lokað. Venjulegast á hátíðum
var einhver heima og gætti bæj-
arins.
Á er logn og heiðviðri og frost
mikið. Gangfæri er ágætt, en hált
nokkuð. — Eyrar, flói og á — 6-
slitín svella samfella.
Öll erum við gangandi, nema
húsbóndinn gamli að Broddanesi.
Hann er ríðandi og gengur ráðs-
maður bónda fyrir hesti: hans.
Frá Stóra - Fjarðarhorni —
bernskuheimili mínu — er röskur
hálftíma gangur að Felli. Alla
þá leið svif eg, en geng ekki.
Hjarta mitt er þrungið himneskri
sælu. Eg heyri fólkið rifja upp
fyrri ára kirkjuferðir — heillandi
fögur jóla æfintýri, — blessunar-
stundir hárrar æfi.
Úr öllum áttum streymir fólk
til kirkjunnar og eru flestir okk-
urf yrri í hlaðið, heim að staðn-
um.
Þegar við komum heim á prests-
setrið, er þar fyrir mannfjöldi
mikill. — Nú hefjast heilsanir-
Eg er hálf utan við mig í öllu því
umstangi. Mest er þröngin um
húsbóndann gamla að Brodda-
nesi. Allir fagna honum. Feimn-
ir krakkar eru leidir á fund öld-
ungsins blinda til að heilsa. Mér
finst eg enn heyra kveðjuorð
gamla mannsins:
— Guð blessi þig! Hver er ný
að heilsa?
Að prestssetrinu er söfnuð öll-
um boðið í stofu, veittar góðgerð-
ir, áður en í kirkju var gengið.
Alla messudaga ársins var sið
þeim haldið, þar að prestssetrinu,
enda var staðurinn á dögum séra
Arnórs Árnasonar víðspurður að
rausn og góðgerðum. Fell bar
hátt í þá daga. —
— Nú liður að tíðagerð.
Úti fýrir ísáluWliðinu stendur
söfnuðurinn.
Út kirkjustiginn kemur djákn-
inn, Gísli á Hamri.. Hann geng-
ur hratt, en veltir lítið eitt vöng-
um. Fólk víkur úr vegi. Að baki
sér í vinstri hendi ber hann hatt
sinn, en heldur kirkjulyklinum
frammi fyrir sér í hægri hendi.
Hann er öldurmannlegur sýnum,
hærður mjög og hár og skegg
hvítt. Hann er þrekinn á vöxt,
en ekki stór maður. — Um háls-
inn ber hann svartan silkiklút,
hnýttan. Hann er í síðtreyju
svartri — tvíneppu og á horn-
hnappar rendir. Brækur hans eru
í sama lit og síðtreyjan. Þær eru
víðar niður og taka honum á
kálfasporð. Hann er í ljósbláum
ullarsokkum. Á fótum ber hann
sauðskinnsskó, litaða af sorta-
lyngi' og á eltiskinnsbryddingar
hvítar.
Gísli þótti meiriháttar sökum
andlegrar atgerfi. — Hann las,
nam og kunni feiknin öll af ís-
lenzkum fræðum. Ætlun manna
var, að Sturlungu og Árbækur
Espólíns kynni Gísli utanbkar. Á
yngri árum Gísla var til hans leit-
að um tímatal. Hann var sá eini,
er fingrarím kunni þar um slóð-
ir . úti stóð Gísli um nætur við
stjörnuskoðun. Hann reiknaði út
gang himintungla og sagði fyrir
um óorðna hluti.
Gísli var kurteis maður og hátt-
prúður, svo frá bar. Heyrt hefi
eg af Gísla sagt, að hann berhöfð-
aður jafnan gengið í garð og úr
garði að Felli, fyrir lotningar-
sakir og elsku á guðshúsi, þar að
staðnum.
Nú kemur presturinn, skrýdd-
ur hempu. í hægri hendi ber hann
handbókina.
— Eitt veikt og titrandi klukkna
hljóð kveður við frá kirkjuturn-
inum. — Karlmenn þrífa til hatta
sinna og taka ofan — ómur klukk-
unnar deyr út. —
— í annað sinn slær kólfur
klukkuna eitt högg — og nú
svieflast hljómurinn fagnandi út
í vetrarheiðið. — Eg heyri hann
hoppa í klettabeltum og fjalla-
brúnum yfir prestssetrinu — svo
deyr hann titrandi út. —
1 sömu andrá kveða við kirkju-
klukkurnar báðar og nú er sí-
hringt — töfrandi og máttug
jólahringing. — Út frá kirkju-
turninum hrynja klukknahljóm-
arnir og allir hoppa þeir stall af
stalli upp til fjalla og þaðan svífa
þeir upp í bláhvolfin i— að há-
sæti guðs.
—Þessi hringing hlaut að heyr-
ast um víða veröld. — Söfnuður-
inn streymir inn í kirkjuna.
— Eg kólna af lotningu. — Eg
er staddur í húsi drottins — í
húsi Jesú Krists.
Pabbi leiðir mig við hönd sína
inn kirkjugólfið og inn í kórinn.
Hann gengur til sætis og setur
mig í kjöltu sér, því þröngt er í
kirkjunni.
Eg litast um. — Hvílík dýrð!
Rautt gullklæði er breitt yfir
altarið, en yfir klæðinu dúkur,
Alderman
Thos. Boyd
Leitar endurkosningar í
2. kjördeild
Hann hefir átt sæti í bæjar-
stjórninni í 8 ár, og býður sig
nú fram á ný.
Greiðið honum No. 1
Kosningarnar fara fram
^LKVOcOl. 23. Nóvember
I
Many outstanding ;
specials are off ered for |
Mid-Month selling on ;
our divided payment |
plan.
Visit this busy house
furnishing store.
'The Reliable Home Fúrnishers"
492 Main St.
\
Phohe 86 667 j
Rosedale KOL
Lump $12.00 Stove $11.00
FORD COKE $15.50 ton
SCRANTON HARDKOL
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLCNY ST. PHONE: 37 021
skínandi hvítur. Á altarinu
brenna níu kerti í þrem glóandi
fögrum kertastjökum. Eg virði
altaristðfluna fyrir mér. Á henni
eru vængir tveir. Þeir standa
opnir. Á töfluna eru málaðar
myndir af postulum Krists. Þeir
bera rauða og bláa kyrtla og
ljósin á altarinu varpa Ijóma á
klæði þeirra.
Fremst í kórnum hangir ljósa-
hjálmur úr kopar. En í tvísett-
um hringröðum umhverfis krón-
una brennur á tólgarkertum tólf.
Frammi í kirkjunni brennur á
ljósahjálmi öðrum. —
Yfir kórnum rís hvelfingin blá
og djúp eins og vetrarhimininn
úti fyrir.
Um veggi er kirkjan ljósmáluð,
en bekkir eru bláir. Bogagluggg-
ar sex eru á kirkjunni og rúður
þrjár í þoga hverjum, sveigskorn-
ar.
einnig verið hreyft á stúdenta-
mótum þeim, sem haldin hafa ver-
ið á Norðurlöndum síðustu árin.
Stúdentafélag Reykjavíkur kaus
nefnd í málið í vetur sem leið.
Mun nefndin ekki enn hafa kom-
ist að fastri niðurstöðu í málinu,
en vera sammála um, að æskilegt
sé að þetta komist í framkvæmd.
Munu ýms yandkvæði þó á því, að
af móti þessu geti orðið, einkum
húsnæðisvandræði.
í fyrra vetur kom hingað til
lands, að tilhlutan Haldórs Vil-
hjiálmssonar á Hvanneyri, þýzkur
vísindamaður, Dr. Lotz að nafni.
Var erindi hans hingað til lands,
að rannsaka hina svo nefndu
Hvanneyrar-veiki, ,semj gert hefir
vart við sig í sauðfé á seinni ár-
árum. Hefir það verið álit manna
að veiki þessi stafaði af votheys-
fóðrun.
Sálmur er sunginn.
Frammi fyrir altarinu stendur
presturinn í fullum skrúða. Hann
lýtur yfir altarið og les bæn í
hljóði.
Niðurl. næst.
Frá Islandi.
Reykjavík, 2. okt.
Prestafélagsritið er nýkomið út.
Er það 10. árgangur þess. Rit-
stjóri Sig. P. Sívertsen. Þetta er
mikil bók, 14 arkir í stóru broti,
og eru þar margar greinar eftir
ýmsa höfunda. Þar er t. d. sein-
asta prédikun Haralds próf. Ní-
elssonar: Vinnuveitandi og verka-
menn; alþýðuerindi um samvinnu-
mál eftir séra Magnús Helgason,
ritgerðir um Harald Níesson og
Geir Sæmundsson vígslubiskup
eftir Sig. P. Sívertsen og séra
Stefán Kristjánsson og fylgja
myndir. Rannsóknir um æfí Jesú,
Kirkjumálin á þingi, Mer’ bók, alt
eftir Magnús Jónsson prófessor.
Erindi um kristniboð, eftir Ólaf
Ólafsson kristniboð og fylgja
myndir frá Kína, og ótal margt er
þar fleira eftir lærða menn og
leika. — Mbl.
Fátt hefir vakið meira umtal hér
í höfuðstaðnum seinustu vikurn-
ar, en hin dularfulla flugvél, sem
fjöldi manna þykist hafa komið
auga á, sveimandi hér yfir bæn-
um eða í grendinni. Hefir þessi
kynjafluga sézt svo að segja á öll-
u,m tímum dags og nætur. Sann-
orðir menn og greinargóðir hafa
séð ,hana um nónbilið. Heiðarleg-
ustu borgarar hafa séð bláan loga
standa aftur úr henni fyrir ljósa-
skiftin. Maður, sem var við hey-
skap uppi á Hvalfjarðarströnd,
vaknaði úr fasta svefni við ann-
arlegan klið. Sat þá flugan hin
rólegasta niður við sjó, en flug-
maðurinn kom á harðaspretti of-
an úr fjalli, og var mjótt á mun-
um, að fugl sá yrði handsamaóur.
Oft hefir það komið fyrir, að ung-
ir elskendur, sem notið hafa kyrð-
arinnar á siðkvedum, hafa hrokkið
saman við að tvær ógnarglyrnur
hafa starað niður til þeirra, utan
úr helmyrkum fjarskanum. Dag-
lega berast nýir og nýir vitnis-
burðir. Margir eru orðnir í-
bygnir og kinka kolli>, þegar minst
er á flugvélina. Hver maður hef-
ir sína “tehoríu”. Einn segir, að
hún fljúgi “með fríðasta lið, fær-
andi varninginn heim”. Annar,
að hér sé visindaleiðangur á ferð-
inni. Þriðji, að þetta sé útsend-
ari frá einhyerju herbúnu stór-
veldi, til að “þefa” af Shell og
B. P.; fjórði að þetta sé eit af
finngálknum forneskjunnar í nú-
tíma grimubúningi. Fimti, að
þetta séu einskonar “loftkend”
Þverárundur. Og sjötti — það
var Walter flugkafteinn — segir
að þetta sé tóm missýning.
“En það er meira á himni og
jörðu Horaz, en.heimspekina okk-
ar dreymir um.”
Norrænt stúdentamót í Reykja-
vik 1930.—
Fyrir nokkrum árum stakk Stú-
dentaráðið upp á því, að reynt
yrði að efna til norræns stúdenta-
móts á íslandi í sambandi við Al-
þingishátíðina 19Í50. Hefir þessu
1 samtali yið Morgunbl. nýlega
segir Dr. Latz, að rannsóknir sín-
ar hafi leitt í ljós, að frumorsök
veikinnar sé ekki votheysgjöf. Hins
vegar séu mygla og skemdir í fóðri
mjög varhugaverðar. Telur hann
að veikin hafi komið fyrir 1 fé,
sem alls ekki hafi verið fóðrað á
votheyi, t. d. sé sama veikin oft
kölluð ormaveiki á Austurlandi.
Hann telur það mestu varða við
votheysgerð, að svo sé frá gryfj-
unum gengið, að ekki rigni í þær.
Þá sé votheyið fyrirtaks fóður og
“hreinasti heilsugjafi.” — Vörðr.
Að vera ungur.
Flestir munu þrá það, að geta
verið sem lengst ungir. Fæstir
þekkja skilyrðin. *Enda all-örð-
ugt að þekkja þau 611. Eins at-
riðis í því sambandi má þó minn-
ast, sem er handhægt og óbrigð-
ult.
Þeir, sem unna hugsunarhætti
æskuáranna, ættu að temja sér
barnaleiki — temja sér, a§ leika
sér með börnunum, venja sig á
barnslegt traust á öllum góðum
hlutum.
Enga friðarkosti betri hefir
þessi heimur að bjóða, en að mega
leika sér eins og börn með bðrn-
um. Meta leikföngin á bernsku-
legan mælikvarða. ‘Endurkalla
flogin, æskuár. Hjálpa börnunum
til að raða leikföngunum, og
byggja bæi og borgir.
Þetta er eitt þýðingarmesta skil-
yrðið þess, að geta haldist ungur
í anda.
Þær stundir, sem liða á þennan
hátt, eru áhyggjulitlar, og inni-
lega gleðiríkar, — ef til vill fagn-
aðarríkastar allra stunda æfinn-
ar. í félagsskap barnanna er
engum hætta búin.
Stormur ástríðanna er ekki tek-
inn að næða um hin gljúpu, barns-
legu brjóst. Metorðagirndin hef-
ir ekki náð yfirhöndinni. Hin
falslausu hjörtu eru tfull kærleika,
með óblektuHrúnaðartrausti. Ná-
vist barnanna skapar sólbjart um-
horf. Það vekur upp eigin æsku-
drauma og aldingarður æskunnar
skreytist á ný í huga og hjarta.
Iðulega heyrast menn hefja
raunasöngva og harmatölur eins
og heimurinn væri að sporðreis-
ast. ISeinna sá eg þá að barna-
leikjum hjartanlega glaða og
áhyggjulausa, eins og enginn
blettur eða hrukka fyndist á heimi
þessum.
Enginn skyldi láta líða svo
nokkurn dag, að hann ekki eyddi
dálítilli stund með börnunura á
þennan hátt.
Sá, sem það temur sér, mun
lengi haldast ungur.
Endurminningar
Það var árið 1882. Eg var að
koma úr verinu á Suðurlandi með
með öðrum fleiri Norðlendingum.
Við vorum þrír Skagfirðingar: eg,
Ásmundur Jóhannesson frá Hóli
í Tun£usveit í Skagafirði, og
bræðurnir Magnús og Árni Björns-
synir, ættaðir úr Eyjafirði og voru
eitt sinn vinnumenn að Merkigili
í Austurdal.
Við vorum snemma morguns að
fara frá Fornahvammi og upp á
Holtavörðuheiði, og var glaða sól-
skin og heiðríkt og sá yfir alt,
þegar upp á heiðina kom. Þar
settumst við niður til að hvíla
okkur og tala saman um daginn
og veginn, þangað til Magnús
segir við Árna: Nú skulum við
gera sína vísuna eða versið hvor
og segir svo:
Nú gengur sól frá sævar rönd
og sveipar gulli haf og lönd,
um mæra morgun stund;
nú brosir land, nú brosir sær,
og blóm í hverjum lundi hlær;
alt rís af blíðum blund,
alt rís af blíðum blund.
Þá segir Árni:
Eg sé í fjarska fjöllin blá
mað fagurt skrúð og tigna brá
og fimbulramman foss,
hann drunar þar í gljúfri grá,
en grátljóð kveða blómin smá
undan hans kalda koss,
undan hans kalda goss.
Það var gaman að horfa suður
yfir Borgarfjarðar héraðið og
Faxaflóann, alt glitrandi í sólar-
geislanum. Eg gleymi því aldrei.
Gamall íslendingur.
mmmmmmmmmmmammmm^mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmaem
Stofnað 1882 Löggilt 1914
D. D. Wood & Sons, Lti1
KOLA KAUPMENN
Vér þorum að hætta mannorði voru og velgengni
á viðskiftin
SOURIS — DRUMHELLER
FOOTHILLS — SAUNDERS CREEK—
POCAHONTAS — STEINKOL
Koppers, Solway eða Ford Kók
Allar tegundir eldiviðar.
Not - Gæði - Sparnaður
Þetta þrent hafið þér upp úr því að skifta við oss.
SÍMI: 87 308 Ross Ave. and Arlington St.
Vér færum yður kolin hvenær sem þér viljið.
-V
MACDONALD’S
EneCut
Bezta Tóbakið Fyrir Þá, Sem
Búa til Sína Eigin Vindlinga.
Með Hverjum Pakka
ZIG-ZAG