Lögberg - 22.11.1928, Síða 3

ÖGBERG, FIMTJDAGINN 22. NÓVEMBER 1928.
Bls. 3
Gyllinœd
Lœknast fljótlega
“Eg tók mikið út árum saman
af þessum slæma sjúkdómi”
segir Mrs. W. Hughes, Hoche-
laga St., Montreal.
“Kvalir, svefnleysi, og alls-
konar ill ].<5an, var það sem eg
átti við að stríða þar til eg
reyndi Zam Buk. Nú veit eg,
að það er ekkert til, sem jafn-
ast á við þetta ágæta meðal.
Síðan það læknaði mig, lang-
ar mig innilega til að láta þá,
er líða af slíkum sjúkdómi,
vita um það. 50c. askjan.
Stöðvar kvalir undra fljótt.
en hamingjan forði mér frá þeim,
sem í kjöifar þeirra hafa reynt að
sigla — sérstaklega utan Frakk-
lands. — Það eru ekki hinir mátt-
ugu og miklu svokölluðu braut-
ryðjandi listamenn, sem spilla
smekkvísi manna, heldur hinir,
sem reyna að feta í fótspor
þeirra.”—Vísir.
Græðandi meðal úr
plönturíkinu.
Einar Jónsson
myndhöggvari
og skoðanir hans á listum.
Danska blaðið “Köbenhavn”
birtir eigi alls fyrir löngu viðtal
við Einar Jónsson og fer meiri
hluti þess hér á eftir í mjög laus-
legri þýðingu:
Það haustar.
Eftir Ólaf ísleifsson.
Það haustar og húmdökkir kvöld-
skuggarnir líta inn til mín til að
vita hvort ljósið inni hjá mér sé
svo bjart, að iþað þoli komu þeirra.
En þegar þeir sjá, að ljósið mitt
er tendrað og eg hefi búið mig
undir komu iþeirra, verða þeir
hljóðir og daprir, eins og þegar
sól hrekur þá í burtu af nætur-
dvala úr náttskýjaborgum.
Himininn hljóðnar, þá haustið
ríður í garð.
Það er eins og hann horfi með
söknuði yfir loftgeiminn og syrgi
líðandi sumarsins Ijóðrúna nætur
með geislandi víðfeðmis væhgja-
drög. Vel sé þeim, er horft getur
á slík vængjadrög með óblandinni
ánægju og snertandi hrifhelgi, er
geymist bak við húmdökk tjöld.
Ó, þið horfnu sumarbjörtu næt-
ur, sem dreymandi liðu í ljós-
hjúpa slæðum um ljúfheima höf
Eg syrgi ykkur, sumarbjörtu næt-
ur, Iþá syrtir að og húmið færist
nær. Eg gleðst af því að eiga
góða fundi við útsýnis ómælis-
“Virðist yður nokkur sérstök; höfin björtu, þá syrtir að hér á
listastefna hafa sett mót sitt á ís-1 jörð. Eg gleðst af góðvinafund-
spyr blaðamaðurinn um hins ósýnilega morgunroða,
'þegar Ijós laugar mína innri vit-
lenzka list?’
Einar Jónsson.
“Mér er óljúft að tala um ís-
lenzka list,” segir E. J..
minnist á stefnur í list. .
eru þær stefnur annað en vitnis-
burður um ósjálfstæði. Eg fyrir
und, svo að hún fær nýjan þrótt
“Þér j að leggja á stað í langa leit eftir
Hvað ósýnis gullunum gó^u.
Þegar sól á lofti lækkar og
ljúfur sunnanblærinn hverfur
Og sigurkransinn var búinn að
standa þarna í margar aldir, þvi
öllum þótti of erfitt að klifa upp
fjallið háa, því þeir hugsuðu að
hægt væri að ná í sigurkrans án
míkillar fyrirhafnar. En það er
og verður um alla eilífð erfitt og
áreynsla mikil að ná í það, sem
lengi varir og er eftirsóknar-
vert.
Þess vegna eru hugans framfarir,
þó þær virðist stundum ganga í
öfuga átt, miklu nytsamari en
hins, sem í hægðum Iabbar eftir
alfara stíg og þykist þræða rétt-
ar brautir. Það þarf mikið vega-
nesti í langa ferð, og ekki þýðir
að hugsa til að leggja út á öræfa
óbygðir með mal sinn tóman, eins
og svo margir gera og verða svo
prmagna, uppiskroppa, áttaviltir
og ósjálfbjarga. Sá, sem ekki
getur öðrum miðlað þegar á reyn-
ir, hann verður sjálfum sér til
kvalar. Því er og verður ávalt
mest í það varið, að ljúka upp
þeim hliðum, sem lýsir frá, langt
út í myrkrið svarta.
Það þarf svo margt að lýsa upp
hér á jörðu, en ljósin eru oft
villuljós af því að böndin liggja
svo fast að þeim, að þau gefa
falska birtu. Skærast er það ljós,
sem lýsir langt út fyrir hugslóðir
fjöldans.
Nú kveða við kaldir vindar og
kveinandi hauststormar blómum
burtu hrinda. Alt sumarsins
skraut skelfur og nötrar, þegar
boðberar vetrarins eru að taka
sér sæti. Himininn reisir há-
reistar skýjaborgir eins og til
þess að verjast alSköstum æðandi
vinda, sem koma með æðisofsa
norðan úr hafsauga, eins og til
að sýna það öllum heiminum, að
nú séu þeir komnir til að hrekja
alt sumarveldi í burtu af þessum
hnetti. iOg iþað er eins og vind-
arnir hafi gaman af því, að taka
lúkur sínar fullar af þurri mold
gömlum rústum, en gæta ekki að
uppkomu komanda dags. ISenn
skín sól á tinda og sá, sem fyrst-
verður til að fljúga með
ur
geislaflugi morgunsólarinnar, mun
mikill verða, því sá, sem alt á, er
hann sér, á sér líka veg, sem aðr-
ir sjá ekki, þótt þeir mæni út í
óvissuna efasjúkir. — Lögr.
Góðærið og framtíðin.
mitt leyti lít þannig á málið, að ■ mér af vanga, sakna eg þín. Þeg-- vurri mom
‘ S-> ekk€írt háskasamle^ra ! ar norðanvindar nísta hug og hold og sandi og þeyta þessu hátt á
en skölar n.r t i.<. og heimurinn fær ' ‘
en “skólar” og “stefnur.’ Lista
maður verður að vera sájlfstæð-
ur og ausa af sinni eigin auðlegð,
en ekki annara. Tízkan er and-
legur harðstjóri, og hún kúgar
einungis þá, sem veikir eru fyrir
og ósjálfstæðir. Hún er stór-
hættuleg
svo ömurlegt
útlit, eins og alt vilji þá fölna og
deyja með dvínandi lífsmagni
bæði hin ytri og innri sýn. En
lífið er lifseigt ef lokað er ei fyr-
ir leyndustu upptök þess.
Altaf má að ungu lífi hlú, enda
fyrir alla sanna list. þótt hið ytra reyrist klakabönd-
Manngildi er ávalt skilyj^ði hárr- um. Aldrei hefir nokkurt auga
arhstar." Rtíð svo ljótt, að það hafi ekki
“Hvað segið þér um áhrif getað haldið fegurð sinni ef að
gagnrýninnar”
“Mér getur ekki skilist, 'að
gagnrýni hafi hin minst uáhrif á
þá listamenn, sem vita hvað þeir
vilja og stefna að ákveðnu tak-
marki. Þeir hafa sjaldnast
gagn af skoðunum annara...........
Listamaðurinn verður fyrst og
fremst að lýsa eigin skoðunum,
skilningi og tilfinningum.”
“Mótar náttúran eða um-
hverfið listamenn þjóðanna”
“Eg býst við því. Eg hygg,
til dæmis að taka, að listamaður,
sem fæddur er upp til fjalla á ís-
landið og hollenzkur listamaður,
sem fæddur er og uppalinn þar á
sléttlendinu, eigi örðugt með að
skilja hvor annan. ísland hefir
sól og sumarhlýja hefir upplýst
innri bjartan bústað. Blessun
lýtur sú sól, sem bræðir frá sér
köldu klakaböndin, þegar norðan
naprir vindar helgreipa frjóvg-
andi lífsfræ, sem að ljósi leitar.
Líf mitt er leitandi ljósþrá, að
lífsbjörtum straumi, þar sem
hver straumbára ber fram ný fyr-
irbrigði og fjölbreytta byrði af
ungum og sællegum vonum, sem
eg breiði faðm minn á móti og
fóstra á leyndum stað. Þegar eg
lít á mismun sumars og vetrar,
vaknar hjá mér þrá að fá að njóta
lengri sólríkra sumardaga, svo
fræið mitt unga falli ekki í frost-
greipar og farast í kuldans sjá.
Það er svo sárt, að sjá vesalings
vafalaust mótað list sona sinna | ungu blómin sín fölna og deyja,
til mikilla muHa. íslenzk náttúra iþegar haustfrostin og norðan
eða náttúrufegurð er stórkostleg
og einstök í sinni röð. — “íslands
fjöll” eru voldug, stórfengileg og
tíguleg. Þau rísa upp af slétt-
lendinu, eins og minnismerki,
meitluð og mótuð af listamanns-
höndum. Forfeður mínir voru
jafnan fáorðir, er þeir lofsungu
fegurð og tign íslands. . . . Og
Hvað er allur þeirra tígulegi
skáldskapur, kliðmikill og hrynj-
andi, annað en mynd af landinu?
Hann er ekki annað en línur lands-
ins, litir þess og myndir, mótaðar
í orðsins list gegn um aldirnar —
alla leið frá dögum þeirra höf-
unda. sem ortu Eddukvæðin. Sú
list var sjálfstæð.”
til-
naprir vindar grípa um þau
finningalausum tökum, eins og
þau séu líflaus og einskis virði.
En svona er nú andstæðubarátt-
an hjá náttúrunni sjálfri, eins og
á öðrum sviðum; hún ýmist eins
og dokar við til að græða sár sín,
sem flaka, eða hún rís upp og rót-
ar því öllu um, sem hún var að
enda við að græða.
Svona gengur það til í ríkinu
mikla, sem enginn þekkir til hlít-
ar. Og svona mun nú eilífðarbar-
áttan ganga, svo lengi sem jörð
og efni er til. Samt er ekki svo
að skilja, að þessi eilífðarbarátta
sé þýðingarlaus, því alt af kemur
vor á eftir vetri með nýjan vor-
“Hver er skoðun yðar á ný- . , .,. „
i- u____ _ , y groður og hlyja geisla. Altaf
kemur skúr, þá skrælna tekur
listanna um þessar
tízkusmíði
mundir?”
“Eg hygg, að nú sé einskonar
hvíldartími, að því er tekur til
listanna alment. Tízkustefnur
þær, sem vaðið hafa um ríki list-
anna á síðustu tímum, eru ekki
mikils virði. Þær eru eins og
foksandur, vel fallnar til þess að
blinda þá, sem veikir eru fyrir.
— Flestir þessara “isma” eiga lík-
lega rót sína að rekja til frakk-
neskra listamanna, sem orðnir
eru, og þó óafvitandi, einskonar
brautryðjendur í mörgum efnum.
Eg fæ mig ekki til að trúa því, að
þessir míklu listamenn hafi verið
svo frekir eða ofdjarfir, að þeir
hafi ætlað sér að stofna nýjan
“skóla” — því að til þess voru
þeir of sjálfstæðir og einkenni-
legir listamenn. Eg ber mikla
* virðingu fyrir þessum mönnum,
jörð. Alt af koma ungar vonir og
klappa okkur á vanga, þegar við
förum að stynja undan vorum eig-
in veikleik og skilningsleysi. Og
blesaðar litlu léttfættu vonirnar
ungu hafa það til, að Ijúka upp
fyrir okkur leynidyrum, svo við
getum séð undra sýnir, sem við
höfum alderi áður séð.
loft upp, og búa til stóra mökkur-
bólstra og þyrla upp mori og ryki,
svo að varla sól sér um hábjartan
dag.
Og það virðist, að þetta sé
smitandi, því það eru svo margir
menn til í heiminum, sem gaman
hafa af því, að búa til mor og
mistur svo að erfitt er að sjá
hinar réttu götur eða greina gott
frá illu, eða þekkj rétt frá röngu.
Allir þykjst á réttri leið, þó eng-
inn viti hvað hann er að fara.
Svo kveð eg Ijóssins lífbjarta
strauma, sem hið liðna sumar
sendi mér. Eg heilsa vetrarins
vel geymda fræi, þegar það vakn-
ar við voryl og Ijós. Vel sé þeim,
er geymt geta ljúfustu vonirnar
og hina frjálsu fegurð, er hið blíða
sumar vakti í hugtúnum þeirra.
Og vel sé þeim, sem hugað geta
yfir höfin blá og horft geta lengra
en þeir, sem bundnir eru við göm-
ul kennileiti og aldrei komast
lengra en þangað, sem þeir hugs-
uðu sér.
Hverjum einum verður ómögu-
legt að komast fram fyrir sjálfan
sig, eða lengra en hann
hugsað sér að fara, enda þótt
hann finni þar ekki það, sem hann
bjóst við.
Ef þig langar að leita að lífs-
ins brunnum, þá verður þú að
byrja á þeirri leit áður en þú
ferð á stað í langferðina og leit-
ina miklu.
En þá er þér betra að vera ó-
bundinn við kennileiti og hafa
engin bönd á þér, sem heft geta
flug þitt. Sá flýgur styzt, sem
seinast fer á stað, og sá fer lengst
sem lengst hefir þráð að fara.
Hugsaðu aldrei, að aðrir ráði
flugi og stefnu þinni, því þá
kemst þú aldrei á stað.
'Sjálfur leið þú sjálfan þig.
Svo kveð eg þig, ástríka vor og
þig, unaðsblíða sumar, sem feg-
urst er í manna minni. Eg kveð
ykkur mínar ljúfustu liljur, sem
skiljið eftir hjá mér angandi ilm
til endurminningar um komu ykk-
ar næsta vor. Eg kveð þig nú,
söngfuglinn minn ljúfi, sem söngst
svo blíðróma hjá mér um sólrík
kvöld og sumarbjartar nætur og
sendir mér hreim af himinbjört-
um vonum.
íslendingar hafa nú búið á landi
sínu rúmlega 1000 ár. En illa
gengur þeim að þekkja eðli ís-
lenzkrar náttúru. Andstæður eru
hér skarpari en víða annars stað-
ar, og hver líðandi stund er sjald-
an ,lík þeirri næstu. Góðærin eru
yfirleitt mjög skammvinn og harð-
indin taka líka enda.
Nú er það óhjákvæmileg nauð-
syn hverri þjóð, sem vill verða
sjálfstæð, að læra að hefja sig
upp yfir ójöfnur náttúrunnar og
nota góðu árin til að búa sig und-
ir þau vondu.
En þetta hafa íslendingar í hei.ld
sinni aldrei lært. Hugur þeirra
hreyfist eftir árferðinu. Þegar
vel árar ríkir bjartsýni og harð-
ærið vekur bölsýni. — Þetta ber
náttúrlega ekki vott um fullan vit-
þroska, og þjóðin stendur mjög
höllum fæti gagnvart öllum að-
steðjandi hættum, ef þetta lagast
ekki.
Nú er góðæri, og nú kemur
gamla spurningin — hvernig á að
setja á veturinn? — Samkvæmt
reglunni eru menn nú bjartsýnari
og vilja blása sig út. Menn trúa
því ekki, að það skrimti ekki af
einhvern veginn alt saman.
En nú dugar þetta ekki lengur
Rányrkju- og veiðimannahugsun-
arháttinn verður nú algerlega
að gera landrækan, ef hér á nokk-
urn tíma að geta þróast heilbrigt
atvinnulíf mentaðrar þjóðar.
í þessu tilfelli er það einkum
fiskiframlieðslan, sem alvarlega
þarf að athuga. Á þessu ári er
hún orðin það mikil, að markað-
urinn var í stórhættu, hefði ekki
brugðist veiðar hjá keppinautum
vorum. Á næsta ári getur þetta
kannske alveg snúist við — og
hvað þá?
Hættan er nú þessi, að hið
fundna fé þessa góðæris og hið
aukna lánstraust sem það hefir
skapað, verði notað til þess að
auka nú enn meir fiskiframleiðsl-
una. Þess er að gæta, að ekki eru
líkindi til, að vér getum með auk-
inni framleiðslu bolað keppinaut-
unum burtu af markaðnum, því
að rekstur vor er mikið kostnað-
arsamari en þeirra flestallra. —
Hingað til hefir alt flotið á því,
hvað mikið hefir tekist að færa
upp úr djúpi sjávarins, en í raun-
inni er hér um að ræða grófa rán-
yrkju, sem vart getur átt sér gcða
framtíð.
Heilbrigðara væri nú að þau
straumhvörf yrðu, að minna yrði
framleitt af markaðsfiski, en á-
herzla lögð á að hagnýta alt, rem
í vörpuna kemur og kasta engu
hefir útbyrðis. Hagnýting fiskúrgangs
hetfir nú þegar reynst arðsöm með
því að gera úr honum fóðurefni og
áburð til útflutnings. Líklega á
það nú eftir að sannast, að hag
þjóðarinnar yrði enn betur borg-
ið, með því að nýta iþessi efni öll
hér innan lands. Hingað til hef-
ir landið verið rúið og rænt, en
nú hlýtur að hefjast ræktunar-
tímabil, og þá verður mikil eftir-
spurn eftir áburði og fóðurefn-
um.
Setjum nú svo, að enn gæti
fiskiframleiðsla aukist án þess
að markaður versnaði að mun.
Væri það þá holt, fyrir fólkið, að
yfirgefa atvinnu sem það nú rek-
ur ág streyma hingað til Reykja-
víkur til þess að gerast þjónar
nýrra fiskiframleiðenda? — Nei,
sannarlega ékki! — Það er hinum
dýrari krötftum þjóðarinnar til
niðurdreps, að finna enga vaxtar-
möguleika nema á einum einasta
stað.
Greiðið Atkvæði Með Virkjun
i
Slave Falls
Föstúdaginn þann 23. Nóvember
j EFTIRLÍKING KJÖRSEDILSINS
sem nota skal við kosninguna föstudaginn þann 23. Nóvember
Merkið hann þannig:
Development of Slave Falls Power Site—By-Law No. 13021
l rt W*-* I I I OC
Co h ° ® °C 2 Gu*
Csl &s’5’3£'S?Sfc®S
-o 2 „ S S ® S S.
esi
<u
_Q
E
>
O
Z
2-2 « o.©3 -r
5- fiSö£5-5-ss’5
' ® * t! fl S
i o) í, t. *> h c
w'l!3(o
I -4
c *-■ öO ö
o °3© ?
C bc
= i’.2|£«r2 «
> ðhíQ oC fliíSw
FOR
The By-Law
X
AGAINST
The By-Law
Virkjun Þrœlafossa, eykur ekki centi við skatt yðar.
CAMPBELL’S
/
a
ÚtSclld.
ALFATNADIKARLM.
OG
YFIRHOFNUM
Bláar Yfirhafnir og Blá serge föt
Þaiíi fitnaður er mjög endingargóður og
þolir mikla brúkun og hér er um regluleg
kjörkaup að ræða fyrir þetta verð.
Yfirhafnir . .
Fœrðar aiður í
$25.00 $27.50
Alfatnaðir . .
Fœrðir niður í
og
$14.75
OI
$32.50
$22.50
$25.00
$30.00
Campbells Clothing
534 Main Street
Cor. James
einhvern ótvíræðan þyngdarpunkt
bæði i efnalegum og andlegum
skilningi. Höfuðstað Norðurlands
sýnist vera trygð framtið, því að
hann er fremur í uppgangi til
lands og sjávar. Aftur dregur úr
kröftum hötfuðstaða Vesturlands
og Austurlands, og er það illa far-
ið. — Á báðum stöðum ' eru ýms
menningarverðmæti i hættu stödd,
sem ekki verður auðvelt að bæta,
ef þau eru látin niðurníðast.
Fjármálavald landsins, á nú á-
byrgðarríkari skyldum að gegna,
holt að hver fjórðungur eigi sérj son fræðslumálastjóri og Pétur
Halldórson, bóksali.
Skólahúsið er 1500 fermetrar að
flatarmáli, tvær hæðir, og kjall-
arí, með 20 skólastofum, smíða-
sal, teiknisal, söngsal, myndasal,
er tekur 150 sæti, ætlaður til
kvikmyndasýninga, tveir leikfim-
issalir, náttúrufræðissalur, skóla-
eldhús og íbúðir skólastjóra og
umsjónarmanns. Heitt og kalt
bað verður í skólanum og sund-
laug, ætluð til kenslu barna.
Sérstök heilbrigðisdeild verður
við skólann, með herbergjum fyr-
en nokkru sinni áður, að halda jr skólalækni og hjúkrunarkonur.
jafnvægi á atvinnurekstri lands- (Ætlast er til, að skólinn verði
manna og forða honum frá óheil- s hitaður laugavatni. Glugðgarúð-
H. ur skólans verða úr sérstöku gleri,
sem hefir þann eiginleik fram yf-
Eg minnist þín, sólaruppkoma,
Þær geta sýnt úr þessum leyni-jþegar fuglarnir hófu flug sitt með
dyrum fagurblá fjöll í fjarska,
fagurskreyttar hlíðar með blóm-
gresi bláu og brekkur vænar með
villirósum. Og efst á einu fjall-
inu, þar sem víðsýnið skín, má sjá
blika við loftið fagurskreyttan
sigurboga með gyltri
“Hver sá, sem fyrstur
áletran:
kyrlátu kvaki og blíðum vængja-
dyn, Eg hlusta á þig, eilífðar-
straumur, sem aldrei nemur stað-
ar til að gá að því, hvað margir
eru með í eilífðarframsókninni.
Það týnast allir, sem týnast
vilja, og allir lifa, sem ljósið þrá,
verður í séu þeir ekki bundnir þeim bönd-
kappgöngunni upp á fjallið, hann
fær þennan sigurkrans að laun-
um.”
um, sem hefta háfleygt víðsýnis-
flug.
Vertu ekki alt af að grúska í
brigðum byltingum.
—Morgunbl.
Það væri röng fjármálapólitík,
að reyna ekki með öllu móti að
spyrna gegn þessu öfugstreymi,
að allir sæki til Reykjavíkur og
sjái enga framtíð annarsstaðar.
Því meira sem raskast hlutfallið
á milli höfuðstaðarins og hinna
landshlutanna, þvi óhægara verð-
ur að stöðva þennan straum.
Hann hlýtur að fara vaxandi með
fallsins hraða.
Rétt væri aftur á móti, að leggja
áherzlu á það, að etfla fjárhags-
lega fyrst; um sinn einn stað í
hverjum hinna landsfjórðung-
anna, og sýnast elztu kaupstað-
irnir bezt kjörnir til þess. Það er
Frá Islandi.
Reykjavik, 20. okt.
Mörg síðastl. ár hafa þrengsli
verið svo mikil í barnaskólanum
i Reykjavík, að Til vandræða hef-
ir horft. Var samþykt árið 1926
að reisa nýtt skólahús, samkv.
teikningu, er Sig. Guðmundsson
húsameistari hafði gert að til-
hlutun skólanfendar. Er husið
austanvert í Skólavörðuholtinu, og
var byrjað á verkinu vorið 1927.
Á laugardagskvöldið 13. þ. m.
voru risgjöld skólans haldin há-
tíðleg á Hótel Island. Sátu fagn-
að þenna allit þeir, sem að hús-
in hafa unnið, bæjarstjórn,
fræðslumálastjóri, skólastj. barna
skólans, blaðamenn o. fl.
Settur borgartjóri, Guðmundur
Ásbjörnsson, hélt aðalræðuna, og
rakti sögu barnaskólans í Rvík.
Auk hans töluðu Ásgeir Ásgeirs-
ir venjulegt gler, að ultrafjólu-
bláu geislarnir komast í gegn um
það. Þykja þeir heilsusamlegir.
Skólinn er ætlaður 600 börnum og
má þó stækka hann. Gert er ráð
fyrir, að hann kosti um 900 þús.
kr. og geti kensla byrjað haustið
1929.
iSigurður Guðmundsson hefir
haft forstöðu byggingarinnar á
hendi. — Vísir.
Norskur maður hefir verið ráð-
inn kennari í ensku við Gagnfræða
skólann á Akureyri. Vekur sú
ráðstöfun nokkra furðu.
Vélbáturinn “Leó” frá Vest- j
mannaeyjum, eign Helga Bene- j
diktssonar, var að koma að norð- j
an af síldveiðum á sunnudaginn i
var. Kviknaði þá í bátnum, er
hann var kominn á móts við önd-!
verðarnes. Bátsverjar forðuðu I
sér á kænu, en menn frá Sandi j
komu festum á bátinn og drógu
hann brennandi til lands, en bát-j
urinn var orðinn ónýtur með öllu.
Almennur fundur presta og sókn-
arnefnda stendur yfir hér í bæn-
um um þessar mundir.
Snemma í þesum máffuði stóð
Þór tvo brezka togara að land-
helgisveiðum nálægt Vestmanna-
eyjum. Þrátt fyrir skot og stöðv-
unarmerki hlupu bæði skipin á
brott og komust undan, vegna þess
að Þór er of ferðlítill. Af öðrum
togaranum náðist nafn og númer.
Hugsið Rl
Sparið peninga
1 VORRI NÝJU BÚÐ
Hundruð dala spöruð á hverj-
um mánuði í rentu og öðruml
tilkostnaði, gerir þúsundirl
dala á ári, og þessa hagnaðar|
látum vér viðskiftavini vora
njóta. Vor einkunnar orð:
“Betri föt fyrir minni peninga”
þafa reynst oss vel að undan-l
förnu, og nú erum vér að fylgja|
þeim enn fastar fram.
Alklæðnaður og Yíir-|
hafnir $25. $30. $35|
Óviðjafnanlegt verS á
öllum nýjum vörum.
Þér finnið vort verð neð-
an við söluverð.

SCANLAN
& McCOMBI
NOW 417% PORTAGE AVE.
Between Kennedy and Vaughanl