Lögberg - 07.03.1929, Blaðsíða 2

Bls. 2.
LÖGBERG FIMTl/DAGINN
7. MARZ 1929.
Slys
ÞAR sem um er að ræða
skurði, mar, tognun, bruna
eða sár, þá er Zam-Buk
þægilegast og bezta með-
alið tíl að græða alt slíkt.
Það er frá mjög heilnæm-
um jurtasafa að Zam-Buk
fær sinn kraft til að draga
úr verkjnm og bólgu og
hindra áhrif gerlanna, og
til að fegra húðina.
Zam-Buk er ágætt við
saxa í höndum og frost-
bólgu. Kauptu öskju í dag.
Á Kjalvegi
Ferðasaga eftir A. B. og K. B.
(Framh.)
Til Hvítárvatns.
Mánudag 16. júlí var veður svip-
að og daginn áður. Dagurinn hófst
með björtu veðri, og var jafnan
bjart framundan, en skúralflóka
dró upp í suðvestrinu er virtust
elta okkur. Sá nú fljótt á, að
heimalönd voru horfin, og afrétt-
in tekin við, því leiðin lá um gróð-
urlitlar urðir, og var nú brautin
bein og ótvíræð, vel ruddur reið-
vegur, er stefndi á Bláfell aust-
anvert. Við áðum við Sandá, og
voru þar horfin öll merki ferða-
fólks. Bláfell færðist nær, —
Bláfell við Hvítárvatn, sem við
höfðum stundum í góðu skygni
séð neðan úr bygð í ljóbláma fjar-
lægðar. Þá hafði það einatt vak-
ið hjá okkur drauma um æfin-
týraríki íslenzkra jókla og þá
spurningu, hvort okkur myndi
nokkurn tíma auðnast að líta
dýrð þeirra. Nú döknaði það óð-
um og bláminn fór að hverfa.
Fanst okkur efsti hnúkurinn líkj-
ast hnúðnum á úlfaldabaki. —
Lengst til hægri sáum við Kerl-
ingarfjöll, stundum gullroðin af
sólu, stundum hálf hulin skýja-
bólstrum. Vonir okkar um gott
ferðaveður stigu og féllu með
skýjunum á Kerlingarfjöllum.
Hestarnir rákust nú miklu bet-
ur en daginn áður, því bæði voru
þeir orðnir samvanir, og svo voru
engar freistingar til að staldra
við veginn. Auk þess gekk Ham-
mer mjög rösklega fram í að reka
þá. Hafði hann langa ól í hendi
eins og “cowboy”, og þurfti eng-
inn hestur annað en að sjá til
hans eða heyra, til þess að taka
til fótanna. Voru fylgdarmenn-
irnir mjög hrifnir af þessum
dugnaði.
Bláfell varð ljótara, eftir því
sem það færðist nær, grámórautt
og grýtt, og fórum við að þreyt-
ast á því og brjóta heilann um,
hvað hinum megin mundi búa.
Veðrið versnaði óðum eftir því,
sem við nálguðumst Bláfell, og
þegar við áðum nálægt Fremsta-
veri, fórum við flest í olíuföt. Á
Bláfellshálsi var rok og slagveð-
ursrigning og þótti okkur land
það hrjóstrugt og ömurlegt. Loks
vorum við komin fyrir fjallið og
birtist þá Hrútafell og ný hlið af
Langjöícli (Sólkatla og Skriðu-
fell). En óblíða veðursins dró úr
dýrð þesarar opinberunar. öðrp
hvoru sáum við Hvítá, en ferju-
staðurinn var alveg upp undir
Hvítárvatni. Riðum við nú á-
fram í rigningunni, þangað til við
komum á allgrösugt láglendi á
bökkum Hvítár.
Vegna þess, hve allar ár voru
vatnslitlar í sumar, ætluðum við
að freista þess, að fara yfir Hvítá
á Skagfirðingavaði. Vað þetta er
all-hættuulegt, vegna vatnsmagns
og sandbleytu, sé nokkuð brugð-
ið út af réttri leið. Fylgdarmenn
okkar voru vel kunnir vaðinu.
Þeir voru nú orðnir þrír, því Er-
lendur frá Vatnsleysu hafði náð
okkur þegar við áðum hjá Sandá.
Einn af fylgdarmönnunum (Guð-
laugur), hélt áfram með það af
farangrinum, sem síst mátti
vökna, og Hammer, sem hafði
engin vaðstígrvél, að ferjustaðn-
um. Á meðan fóru hinir karl-
mennirnir yfir ána á vaðinu með
lausu hestana og nokkra af á-
burðarhestunum, en við stúlk-
urnar biðum á bakkanum, til þess
að sjá hvernig okkur litist á vað-
ið, því Guðlaugur hafði talið ráð-
legast fyrir okkur, að fara með
sér í bátnum, en okkur langaði
meira til að ríða vaðið, ef við sæj-
um okkur það fært. Stóðum við
nú á bakkanum í rigningunni,
héldum við í hesta okkar og fylgd-
um karlmönnunum með augunum
yfir ána. Fyrst riðu þeir út í lít-
inn hólma og þaðan út í annan
dálítið stærri, á ská undan
straumi. Voru báðir þessir álar
grunnir, ekki dýpri en í kvið. Tók
þá við breiður áll, þvert yfir ána
að sandeyri. dýpkaði þá snögg-
lega, en þó ekki meira en á miðj-
ar síður. . Þaðan riðu þeir nokk-
uð á móti straumi til lands, og
var sá áll breiðastur, en grynstur.
Okkur létti, er seinasti hesturinn
var stiginn upp úr ánni, því að
bæði vissum við samferðamenn
okkar úr allri hættu og svo höfð-
um við séð, að áín var ekki verri
en svo, að okkur myndi fullfært
að ríða hana. Áttum við að kalla
til fylgdarmannanna, ef okkur
ur litist þannig á vaðið, að við
vildum ríða það, og lustum við
nú upp ópi miklu.
Komu þá Eiríkur og Erlendur
aftur ríðandi yfir ána til að
sækja okkur. Áður en við lögð-
um af stað, tókum við upp segl-
garnsspotta úr vösum okkar, og
bundum fyrir skálmumar á olíu-
buxum okkar. Þóttumst við þá
færar í flestan sjó.
Fyrst fóru fylgdarmennirnir með
J. M. og K. B. út á eyrina og sóttu
síðan A. B. og Bridgei. Riðum
við svo öll saman til lands. Okk-
ur fanst gaman að ríða ána, nut-
um þess, að sjá vatnið streyma
óðfluga fram hjá okkur, og finna
hin sterku tök hestsins, og æsing-
in jók á ánægjuna fyrir þeim, sem
hætti við að svima, eða ekki höfðu
riðið vötn áður.
Ærlegt regn.
Síðan riðum við upp með ánni
og komum að ferjustaðnum og
sæluhúsinu. Stöldruðum við þar
við, til að sjá ferjað yfir ána.
Veður var hið versta; skáhalt, ís-
kalt regnið streymdi niður, og
okkur fanst landslag alt hið öm-
urlegasta. •— Bridget sagði: “I
don’t like this part of your
country,” og skreið inn í sælu-
húsið. Fórum við flest að dæmi
hennar, í þeirri von, að finna þar
ofurlítið afdrep. Var þó lítið
betra inni, því að þetta var lít-
ill og vesæll moldarkofi, með fult
af rifum í loftinu, sem vatnið
draup óspart í gegn um, niður á
hálsa okkar. Vorum við nú sum
farin að líta nokkuð svart á tilver-
una, einkum A. B., sem hafði það
á samvizkunni, að hafa tælt er-
lenda stúlku, gerókunnuga ís-
landi, út í þetta ferðalag.
Brátt var lagt út í óveðrið aft-
ur, en því fór nú heldur að slota.
Riðum við nú um stund, og var
leiðin upp á móti. J>egar við
komum upp á hæðina, opnaðist
alt í einu hið dýrðlegasta útsýni.
Við sáum út yfir Hvítárnesið,
slétt og grösugt, bak við það
glitti í rönd af Hvítárvatni, og
umhverfis þetta land lukti sig
Langjökull í boga. Langjökull er
eitthvert okkar fjölbreyttasta
fjall. Allstaðar er hann fagur,
en hvergi eins fríður og séður úr
þessari átt. Þessi langi, lági
fjallabogi er svo einkennilega
“symmetriskur”, í miðjunni “Stól-
katla,” bogadregið fjall, dökk-
blátt með snjósköflum, sem líta
út eins og hvítar dröfnur; skrið-
jöklar báðum megin við það, og
Hrútafell á hægri hönd og Skriðu-
fell á vinstri virðast héðan vera
mjög lík. — Lengra til austurs sá
í kjalfell, Hofsjökul og Kerling-
arfjöll.
En við höfðum ekki langan tima
til að dást að útsýninni. Þegar
við komum upp á hæðina, var sem
hestarnir gerbreyttust. Þeir h'öfðu
verið slæptir og lúalegir, en nú
laust fjöri niður í þá eins og eld-
ingu. Þegar þeir sáu víðáttuna
framundan, mátti finna vöðvana
stælast og sjá eyrun sperrast og
makkana hringast. Hver á fætur
öðrum frísuðu þeir og þeyttust á
sprett. Og sprettinum linti varla
það sem eftir var af leiðinni fram
í Fróðárdalinn. — Sumir segja,
að það megi greinilega sjá, að ^
skepnur beri skyn á náttúrufeg- j
urð. Virtumst við hér fá óræk-
ar sannanir þess. En hér bar
fleira til. Allir voru hestarnir
úr Tungunum og höfðu alist upp
í stóði við Hvítárvatn. Er það því
líklegast, að fögnuðurinn yfir því,
að sjá aftur æskustöðvarnar, hafi
hleypt slíkum eldmóði í þá. Hvort
sem það nú voru hugljúfar end-
urminningar um frjálsa og far-
sæla æsku, eða fagnaðartilfinn-
ing hjá skynlausum skepnunum,
smituðumst við reiðmennirnir af
fjöri og fögnuði hesanna.
í HvítárnesL
Við riðum á móti útbreiddum
faðmi fjallanna. Einhver okkar
heyrði tóu gagga. Svani sáum
við í hópum og voru þeit í sár-
um. Ein svanamóðir vaggaði rétt
fram hjá okkur með ungahóp á
eftir sér. Stóðið, sem var á beit
niðri við vatnið, kom hneggjandi
á móti okkur. Við virtumst vera
á veðramótum. Að baki okkar var
himininn þungbúinn og svartur,
fram undan var loft létt og tært.
Langjökull markaðist blár og
hvítur við grábláan himininn.
Beint yfir höfði okkar mættist
dimmviðrið úr suðvestri og heið-
ríkjan úr norðrinu. Hvort mundi
bera hærra hlut? Það var komið
logn og hætt að rigna. — Alt í
einu lék svalur vindgustur um
vanga okkar. A. B. varð svo mik-
ið um, að hún snarsnerist í
hnakknum og hrópaði: "Húrra!
Hann er á norðan”, svo hátt, að
þeir, sem ekki ' heyrðu orðaskil,
héldu að hún hefði dottið af baki.
En öllum þótti okkur þá vænt um
andvarann, sem lék ofan af Lang-
jökli, og vonuðum, að hann væri
fyrirboði bjartara veðurs.. Hug-
kvæmdist A. B. þá að heita “tí-
kalli” á Strandarkirkju, ef bjart-
viðrið yrði ofan á.
Við riðum svo Svartá og Tjarná,
sem aðeins voru smálækir. Svo
kom Fúlakvísl, gríðarlega breið
og rennur í mörgum kvislum um
gráa sanda. Svo riðum við fram
með Hrefnubúðum og komum í
undirlendið fram af Fróðárdaln-
um. Sáum við þar tjöld ferða-
fólksins, sem við höfðum hitt
kveldið áður, en engan mann sá-
um við, því það hafði farið inn í
Karlsdrátt.
Við riðum fram hjá tjöldunum,
og tjölduðum inst í Fróðárdaln-
um, undir hinni bröttu fjallshlíð,
sem liggur norðan að dalnum.
Fróðárdalur.
Tjaldstaður þessi var forkunn-
ar fagur, hvammurinn vaxinn
grasi, víði og blágresi, birkikjarr
fyrir ofan, fram undan graslendi
niður að vatninu; var það mýr-
lent og liðuðust um það Fróðá, og
ýms síki og lækir. Upp yfir fjalls-
hlíðinni og fram undan henni
gægðist Langjökull, og dálítið af
öðrum skriðjöklinum. Á vatninu
voru ísjakar á sveimi.
Við klifruðum dálítið upp eftir
fjallinu og settumst þar niður til
þess að njóta útsýnisins. Það var
orðið talsvert áliðið og djúp þögn
MACDONALD’S
Fine Cut
Bezta Tóbakið Fyrir Þá, Sem
Búa til Sína Eigin Vindlinga.
Með .Hverjum Pakka
ZIC-ZAC
Vindlinga Pappír ókeypis.
NÝIR KRAFTAR FYRIR
GAMLA OG VEIKLAÐA.
Eldri menn og þeir, sem eru að
tapa kröftum, eða verða veiklað-
ir á einhvern hátt, munu undrast
hve fljótt Nuga Tone gerir þá
hraustari og duglegri. Þeir fá
fljótlega betri matarlyst og melt-
ingin kemst í lag. Nýrna og blöðru
sjúkdómar læknast og sömuleiðis
höfuðverkur, svimi, hægðaleysi og
fleira þess konar. Svefninn verð-
ur reglulegri og meira endurnær-
andi og magurt fólk verður sæl-
legt og safnar holdum.
.Það sem Nuga-Tone hefir gert
fyrir þúsundir manna, er vel orð-
að af Mr. W. J. Hopper, Lumber-
ton, N. C., er segir:
“Eg hefi engin meðul brúkað,
sem hafa gefið mér eins mikla
krafta eins og Nuga-Tóne. Eg er
54 ára og hefi notað meðalið að-
eins í 20 daga og finst eg nú vera
eins sterkur og fjörugur, eins og
þegar eg var 25 ára.” Þetta er
vanaleg reynsla þeirya, sem nota
Nuga-Tone, og þeir sem eru að
tapa kröftum, ættu ekki að hika
við að reyna þaíW Þú getur keypt
Nuga-Tone allstaðar þar sem
meðul eru seld, eða lyfsalinn get-
ur útvegað þér það frá heildsölu-
húsinu.
grúfði yfir öllu. En þegar við sát-
um þarna djúpt sokkin niður í
kveldkyrðina, var þögnin alt í
einu rofin af þungum dunum og
dynkjum. Við spruttum á fætur
og horfðum út á Hvítárvatn; sá-
um við þá öldugáng koma á vatn-
ið, og alla jakana, sem á því voru,
komast á hreyfingu. Vissum við
nú, að þetta hafði verið jökul-
hlaup. Litlu síðar fórum við aft-
ur niður í tjöldin til að sofa, en
þeir, sem ekki sváfu vel um nótt-
ina, gátu alt af við og við heyrt
hina þungu, dularfullu dynki í
jöklinum.
Við vöknuðum næsta morgun
við það, að sólin bakaði að utan
tjaldið og var illvært inni í því
fyrir hita. Við flýttum okkur út
og var þá glaða sólskin og ekkert
ský á himninum. Strandarkirkja
hafði ekki reynst ónýt! Sumir
okkar fóru niður að Fróðá, til
þess að fá sér bað. Var sú laug
köld, en hressandi Við stöndum
í þakklætisskuld við margan læk-
inn og marga ána, sem nú syngur
sinn öræfaóð, í órofinni einveru
á milli fjallanna. Við minnumst
með hlýju margra af þessum litlu
lækjum og bergvantsám, sem
veittu okkur unaðsstund í félags-
skap við sólina, vindinn, grasið,
steinana og fjallahringinn. En
ekkert þeirra jafnast á við Fróð-
á, sem liðast köld og tær í þessu
undurfagra umhverfi og speglaði
himinblámann á þessum yndi^lega
morgni. Við neyttum morgun-
verðar í hvamminum fyrir utan
tjöldin, bökuð af sólinni, og lögð-
um síðan af stað.
Inn í Karlsdrátt.
Úr Fróðárdal er mjög stutt inn
í Karlsdrátt (um kl.tíma gangur),
en erfiður vegur og fórum við því
gangandi og gáfum hestunum frí
þann dag. Leiðin liggur fyrst ut-
an í skriðum, sem, liggja nokkuð
bratt niður að vatninu, og svo
upp og niður nokkrar brattar og
grýttar brekkur. Skamt fyrir ut-
an Karlsdrátt eru tveir litlir
hnúkar eða hyrnur með skarði á
milli. Gengum við öll upp á ann-
an þeirra, og sátum þar lengi og
nutum útsýnisins, sem var með
því fegursta, sem nokkurt okkar
hafði séð. Að baki okkar gnæfði
hin breiða, fannhvíta bunga Hofs-
jökuls, og fyrir sunnan hana
hvassir tindar Kerlingarfjalla —
en fram undan blasti Karlsdrátt-
ur og Hvítárvatn, glampandi í
sólskininu. — Við höfðum gert
okkur mjög háar hugmyndir um
náttúrufegurðina við Hvítárvatn,
en veruleikinn tók langt fram í-
myndunarafli okkar. Það er eins
og náttúran hafi beitt — og beiti
enn sinni mestu snild til þess, að
skapa hér sem fullkomnast lista-
verk.
Vatnið er að mestu umlokið
fjöllum. Fyrir miðju er Skriðu-
fell, milli tveggja skriðjökla, sem
teygja sig út í vatnið eins og
stirðnaðar ár. Utar á vinstri
hönd er Bláfell, sem er öðruvísi
og fegurra séð frá þessari hlið.
Minnir hæsti hnjúkurinn helzt á
hina háu, gömlu kvensöðla. Vatn-
ið var mjólkurhvitt og ógagnsætt,
nema þar sem bergvatnið úr Fróð-
á kom út í það.
f>essi dagur var svo skínandi
fagur. Sólin skein af alheiðum
himni og varpaði ljóma sinum á
mjallhvítar jökulbungur, gráleita
skriðjökla, logntafað vatnið og
grænglæru ísjakana, em flutu á
vatninu, eða höfðu strandað í
fjörunni. Að glæsilegra og fríð-
ara landslagi má lengi leita.
Á leiðinni niður hlíðina varð
fyrir okkur blágresishvammur,
og hafði ekkert okkar fyr séð
slíkan. Aldrei nýtur hin tignar-
lega fjallanáttúra landsins sín
eins vel og þegar hún mætir and-
stæðu sinni, gróðursæld og blóma
fegurð, og hér óx blágresið þéttar
og bar stærri og djúpblárri blóm,
en við höfðum nokkurn tíma séð.
Við lögðumst niður í kafþykku
grasinu, umkringd af ’blómum á
alla veg og horfðum á skriðjök-
ulinn, sem blasti við okkur. —
Heyrðum við stöðugt dynki og sá-
um mörg smá jökulhlaup og óróa
þann, sem kom á vatnið á eftir.
Jökulhlaup.
Niður undan hvamminum var
lágur malartangi, sem gekk all-
langt út í vatnið á móti skriðjökl-
inum Við gengum út á þennan
tanga og settumst á steinana. í
flæðarmálinu var mjög mikið af
ísjökum, bæði stórum og smáum,
og voru þeir svo glærir og svalir,
að við gátum ekki stilt okkur um
að taka mola og stinga upp í okk-
ur. Á vatninu voru ísjakar á
sveimi, og höfðu ýmsar myndir.
Líktist einn víkingaskipi, annar
birni. En uppáhaldið okkar var
einn, sem var í laginú nákvæm-
lega eins og postulínshæna.
Lengra úti voru flotar af jöklum,
sem líktust borgum með mörgum
turnum.
Yfir skriðjökulinn er hvergi
betra útsýni en úr þessum stað.
Yfirborð hans er mjög hrufótt og
sundurtætt, líkt og úfið hraun,
og sjást í honum svo margar
myndir, að lesa mætti úr honum
heil æfintýri. Sífelt heyrðust
brestir, stundum framan í jökul-
tanganum, stundum einhvers
staðar bak við. Öðru hvoru sáum
bið vatnsstróka og öldur rísa, þar
sem jakar höfðu fallið niður, og
stundum eygðum við jakana, þeg-
ar þeir voru hrapa. Þótti okkur
þetta hin bezta skemtun. Fremst
á tanganum var allstór spilda eða
“drangur,” sem virtist laus frá
skriðjöklinum. Heyrðum við oft
dyrityi mikla fbak við þenna
“drang”, og óskuðum af alhug, að
hann mundi hrapa.,— “Það vildi
eg að þessi drangur vildi hrapa,”
sagði E. V. og hitti á óskastund-
ina. Öll spildan hrapaði niður
með skruðningi miklum og gusu-
gangi. Nú kom líf og fjör á vatn-
ið. Allir jakarnir byrjuðu að
hringsnúast og dansa, og fyrir
sumum var það dauðadans, því
þeir rákust á og brotnuðu eða
kollsigldu sig, en nýir bættust í
hópinn. Reis nú alda mikil og
þaut eins og örskot fram með
ströndinni til beggja handa, og
urðum við að bjarga okkur undan
henni í auðans ofboði. Þegar við
litum út á vatnið aftur, var “hæn-
an” horfin, og þótti okkur þar
skarð fyrir skildi. Fórum við nú
að kalla til jökulsins og skemta
okkur við að heyra, hve greini-
legt bergmálið var. Jökullinn
hrópaði, hóaði og hló, en þó kyn-
legt megi virðast, talaði hann
ekki annað en dönsku. Hann
hlýtur að vera annaðhvört óþióð-
rækinn eða kvenhatari, því okkur
stúlkurnar, sem ávörpuðum hann
á íslenzku, virti hann ekki svars.
en karlmönnunum svaraði hann á
ágætri dönsku.
Á skriðjöklinum.
Gengum við nú meðfram víkinni
(Karlsdrætti) í áttina til skrið-
jökulsins. Fyrir botni víkurinn-
ar urðum við að krækja dálítið
upp í fjallshlíðina. Þar hittum
við fylgdarmennina, sem lágu og
sóluðu sig nálægt rústunum af
kofa karlsins, sem víkin dregur
nafn sitt af. Spurðu við þá, hvort
óhætt væri að ganga á skriðjök-
ulinn, og kváðu þeir algert nei
við. Við fundum marga fagra
þlágresjshvamma, en enginn
þeirra jafnaðist á við hvamminn
góða. Loks komum við alveg að
skriðjöklinum. Þótti okkur hann
nú úfinn og mórauður og næsta
illúðlegur. Samt langaði okkur
til að kynnast honum nánar, og
byrjuðum því með hálfum huga
að fikra okkur út á hann. Fyrst
varð fyrir okkur dálítil mórauð
brekka, sem virtist ekki sleip. En
þar duttum við öll, hvert á fætur
öðru. “Af hverju dettið þið?”
spurði sú síðasta, og kútveltist
niður brekkuna. “Fall er farar-
heill,1” hugsuðum við og héldum
áfram. Vorum við nú viðbúin að
taka til fótanna með sekúndu fyr-
irvara, ef dynkur skyldi heyrast
ískyggilega nærri. Við mundum
eftir með hverju jökullinn hafði
nýskeð verið að skemta okkur og
treystum honum ekki. Stundum
blöstu við okkur gínandi sprung-
ur, og urðum við oft að velja á
milli þess að snúa við, hoppa yf-
ir sprunguna eða hætta okkur
lengra út á jökulinn, en okkur
beinlínis langaði til. Við höfðum
hvorki mannbrodda, reipi, né
neinn annan útbúnað til jökul-
göngu, og fanst okkur því brátt
réttast að hætta þessum leik.
Islenzkur stormur.
Skiftist þá hópur okkar i tvent.
Karlmennirnir og J. M. gengu
upp með skriðjöklinum upp á
fjallsbrúnina, en við hinar sner-
um heimleiðis. Á heimleiðinni
gekk okkur illa að halda slóðinni;
ýmist ruddumst við gegn um þétt
vaxna runna eða gegnum brattar
skriður. Alt í einu skall á ofsa-
rok, svo að varla var stætt, og
moldrykið fylti vit okkar. Hugs-
uðum við þá með skelfingu til
þess, að við hefðum engin ryk-
gleraugu, ef við skyldum fá sand-
rok á öræfunum. Þegar við nálg-
uðumst tjöldin, kom fljúgandi á
móti okkur handklæði, sokkar,
hanskar og annað dót, sem við
höfðum. breitt út til þerris. Hóf-
um við nú eltingaleik og tókst að
bjarga öllu. Brátt komu allir
heim og hjálpuðust til að mat-
reiða. Var annað en gaman að
ná upp úr koffortunum, sækja
vatn og hýða kartöflur úti í þessu
roki. Borðuðum við kvöldverð
inni í okkar tjaldi og á eftir lág-
um við þar öll inni, nutum hlýj-
unnar og sungum. Uppgötvuðum
við þá, að fylgdarmennirnir höfðu
frábærlega góðar raddir, og upp
frá því skemtu þeir okkur oft með
söng sínum. Úti fyrir geisaði
stormurinn. Kom hann í hviðum,
svo sterkum, að oft vorum við
hrædd um, að tjaldið mundi fjúka
ofan af okkur, eða, af því að botn
var í því, taka upp með öllu, sem
í því var. Milli söngvanna vorum
ið að lesa í ferðabók Daníels
Bruun (Tværs over Kölen). Lás-
um við með mestri athygli hina
furðulegu lýsingu hans á Kerl-
ingarfjöllum og komumt að þeirri
niðurstöðu, að ef við vildum sjá
Hveradalinn nógu vel, yrðum við
að vera þar dag um kyrt, og á-
kváðum því, að bæta einum degi
við ferðina. Um 11-leytið gengu
allir til sefns og höfðu þá tilfinn-
ingu, að þótt við ættum ekki eftir
að fá annað en rok og rigningu,
mundi ferðin borga sig fyrir
þenna dag einan. Hann ar einn
af þeim dögum, sem menn finna
þörf hjá sér til að þakka fyrir að
hafa lifað.
(Framh.).
Healthv
Wheat
Tryggið ágóða yðai
á þessa ári
með
standard
^RMALDEHYPl
KILLS SMUT
IOO% EFFECTIVE
Frá ágúst til desember 1928 voru 1,577 járnbraut-
arhlöss af hveiti dæmd smutty. Meira en tvœr
miljónir mœla lækkuSu þar með I verði um lOc
hver mælir eða meira og $211,318.00 TÖPUÐUST.
Hugsið um þennan mikla skaða....
Soldin llb & 5 1b.fjðrum sinnum á við 1923 Og 1924.
cana, also ln bulk,
by all dealejs. Stöðvið útbreiðslu smut. Hjálpið til
að viðhalda gæðum uppskeru
Vestur-Canada. í Standard For-
naldehyde hreinsað útsæði ver það
FáiO réttar upplýsingar. SkrifiO eftil
mynda-tœkling, "Smut in Orain" ttí
Ttae STANDARD CHEMICAL Co. Ltd
Montreal WINNIPEG Toronto
Sendið korn yðar
tu
UHITEDGRA1NGR0WERSI?
ink of Hamilton Chambers
WINNIPEG
CilX Kovhi frvoroinon

Lougheed Ðuilding
CALGARY

BEZTU KAUP Á AKTYGJUM í CANADA
Goldin Grain Brand $
3f
No. 878 G. G. aktýgi
Með Layer Trace - Án kraga
Beisii, krúnusnið % cheek. Tvísaumuð
fyrir ennið. Winkler gjarðir með
fögrum augnskýlum úr málmi. 1% þuml.
tvöfaldar krúnulínur og % þuml. hálsband.
Taumar þumlungs breiðir með hinu hag-
kvæma Conway lagi. Aktaumar 2 þuml.
breiðir, ðlar með hringsniði 2 þuml. þre-
faldir og hlekkir á endum. Hams, með
stál áferð og taumhringir 1 þuml. að
þvermáli. Leðurpúðar 3% þuml. á breidd
fððraðir með ílðka 1% þuml. með con-
way sniði af bestu gerð. Martingales 1%
þuml. með Dees. og gjörð 1% þuml. tvöföld
' og gegnsaumuð.
No. 817 G. G. Aktýgi, eins og að ofan, með 2 þml. tvöföldum ólum. Án kraga $35.95
No. 814 G.G. Aktýgi, eins og að ofan. Með 2% þml ólum, þreföldum. Án kraga $32.25
gjáið kaupmanninn. Hann hefir þessar tegundir af
Golden Grain og Hor»e Shoe af krögum fullnœt ja viskiftaþörfum yðar
Hver ól ábyrgst. Gætið að vörumerkinu á hverri þeirra.
Ekkert flutningsgjald
Tilbúið af THE GREAT WEST SADDLERY COMPANY, LIMITED
Winnipeg, Man.
Calgary, Alta. Regina, Sask. Saskatoon, Edmonton, Alta.
petta er verðið í heimabæ I Manitoba og
Saskatchewan. Auk flutningsgjalds til Albertu.
Ivaupið
Horse Shoe
kraga og fáið
hið bezta