Lögberg - 07.03.1929, Blaðsíða 3

LÖGBERG BTMTUDAGINN 7. MARZ 1929.
Bls. S.
j T
\ Sérstök deild í blaðinu SOLSKIN Fyrir börn og unglinga |
VITRUN.
Draum þenna dreymdi mig nóttina mill hins
18,. og 19. janúar árið 1920.
Eg hafðii verið veik um vikutíma, en var nú
farið að batna. — Eg var að lesa spádómsbók
Daníels, og eg var lirygg í huga mínum og bað
til Drottins. Og er eg sofnað út'frá bæn minni,
dreymdi mig, að eg þóttist vera stödd á ein-
og ókunnugur maður fyrir framan mig, bjart-
nótt og dimt yfir öllu. En alt í einu þótti mér
birta í kringum mig, og eg þóttist sitja á hesti,
og ókunnugur maður fyrir framan mgi, bjart-
ur ásýndum. Mér varð litiÖ í kring um mig, og
sá þá að þetta var undir stóni f jalli, líkt og hér,
en undirlendið miklu stærra fyrir neðan.
Alt í einu grgip sá, er á hestinum sat, yfir
um mig og hélt mér fastri, og sagði: “Það
veröur jarðskjálfti. Vertu hughraust, Drott-
inn er með okkur!” Alt í einu fanst mér, eins
og jörð og sjór gengi í bylgjum, og eg fann
titrjinginn, þar sem eg sat á liestnum. Eg fól
mig Drotni, og visisi svo ekki um mig framar,
þar til eg raknaÖi við að nýju, á sama hestin-
um, og maðurinn hélt enn utan um mig. Þá
varð mér litið í kring um mig, og eg fann, að
við og hesturiinn vorum alheilbrigð. Og eg sá
nýja jörð, og var liún lík postulíni, hvít að lit.
Blóm og jurtir uxu þar, og þeirri fegurð, er eg
sá, get eg ekki með orÖum lýst. Undursamleg
birta var yfir öllu þessu, og eg stóð við og undr-
aðist fegurð þessa, og eg lofaði skaparann fyr-
ir alt þetta og aðrar dásemdir. Þá heyrði eg
rödd mjög skæra og blíða, og eg hrökk við og
lá við að detta, en þá studdj förunautur minn
mig. Eg leit upp til fjallsins, og sá að það var
eins og jörðin, sem við stóðum á. En í fjallinu
sá eg þoku, og í gegn um hana skein mikil birta,
og úr birtu þessari kom röddin, sem til mín tal-
aÖi: “Þú, Ghiðrún, ert valin til að aðvara fólk
það, sem þú býrð á meðal, fyrir v,illum þeim,
er nú koma fram í heiminum. Og þú ert valin
til að kunngera þau orð, er nií verða til þín
töluð. Þau munu verða til góðs þeim, er vilja
hlýða og breyta eftir þejm.”
Böddin talaði þannig:
“Heyrið þér, þjóðir jarðarinnar!, Afleggið
allskonar óhreinleika ándans. Lofið og veg-
samiÖ konung og Drottin Drottnanna, hann,
sem skapað hefir himin og jörð, og alla hluti,
og viðheldur öllu, smáu og stóru. AfleggiÖ
lestur hinna óhollu skáldsagna og æfintýra, en
lesiö og stundið orð hinnar helgu bókar, sem
Drottinn dýrðarinnar gaf í öndverðu fyrir
munn sinna heilögu spámanna, alt að fæðingu
hins hejlaga, krossfesta Jesú Krists, hins heil-
agasta allra manna, og sonar hins algóða, dýrð-
lega Drottins.
Trúið því staðfastlega, að hann kom í heim
þennan til að gera synduga, iðrandi menn
sáluhólpna. Athugið alt hans líf, hversu hann
læknaði og líknaði, liversu liann kendi og hjálp-
aði á svo dásamlegan hátt, hversu hann leiö og
dó, og hvernig hann sigraÖi dauðann með upp-
risu sinni. Athugið himnaför hans, og send-
ingu heilags anda.
AfleggiÖ lygar og hatur og lifið Drotni,
þeim Drotni, er sendi vkkur þessa miklu náð-
argjöf. PrédikiÖ Guðs orð hver fvrir öðrum í
heimahúsum. Fallið fram kvöld og morgna og
ákalliÖ konung dýrðarinnar, sem í himninum
"býr, með heilagri og djúpri lotningu. Biðjið
hann að vægja ykkur á hinum mikla komudegi
sínum. Gangið stöðuglega í hús Drottins og
syngið honum heilaga lofsöngva. En umfram
alt, stundið bænræknina í helgun lijartans, svo
að þegar hann kemur, að hann þá viðurkenni
yður trúlynd böm síns himneska föður. ”
Orð þessi voru töluð af svo mikilli mildi,
að eg grét sem barn, er eg heyrði þau. Og mér
þótti röddin blessa mig og þá, sem á þetta
hlýddu, með óumræðilega fögrum orðum, er
eg get ekki lýst. En eg vaknaði grátandi.
—Heimilisblaðið. Guðrún Sturludóttir.
IIANN GAF GUÐI DÝRDINA.
Barón,inn Ehrenfried Gunther von Rune-
feld, sá er stýrði ftugvélinni “Bhemen”, sem í
síðastliðnum apríl fór fyrstu flugferðina yfir
Atlantshafið frá auistri vestur um — heyrir til
lúterslcu kirkjunni í Bremen. Fyrir skemstu
hélt hann ræðu í lút. St. Páls kirkjunni í New
York; lýsti þá bæði hann og félagar hans,
Major James Fitsmaurice og kafteinn Herman
Köhl, því yfir, að ]>að hefði verið skilyrðislaust
traust á almætti Guðs, sem hefði borið þá ó-
hulta gegnum alla örðugleika, þar sem engin
mannleg hjálp dugði. Þeir báðu Guð allir ein-
um huga, áður en þeir fóru, að veita sér kraft
til að inna þessa för af hendi. Og allir báðu
þeir samhuga þakkarbæn, er vélin var ósködd-
uð konyn til Greenly-eyjar í Ameríku.
í viðtali við prestinn dr. Samuel Trexler í
New York, sagði baróninn enn fremur:
“Eg hefi veitt viðtöku heillaóskum þúsund-
um saman, frá ’gömlum og nýjum v,inum um
hefm allan. En mestar mætur hefi eg á sím-
skeyti frá gamla sálusorgara mínum, Reinhard
Grosscurth í Bremen. Það var svo ldjóðandi:
“Eg er þakklátur fyrir það, að þér hafið
horið hugrekki til að gefa Guði dýrðina.”
—Heimilisbl.—okt. 1928.
GÆTTU BARNSINS. '
Það er mjög fátt, sem guðspjallamennirnir
seffja frá manni Maríu, Jósef timburmanni. —
Þess er að geta í fám orðum, að hann hafi ver-
ið guÖrækinn og réttlátur maður. Hann hlýddi
ávalt hverri guðlegri skipun umsvifalaust. Og
eitt verður honum ávalt til lofs: Hann gætti
barsins, sem honum var Þúað fyrir. Það er
eins og orð spámannsins hafi ávalt hljómað í
sálu hans: “Barn er oss fætt, sonur er oss gef-
inn”, þegar hann bar sveininn á örmum sér.
Það bam var lionum dýnnætt, og það var hlut-
verk hans að halda vörð um það.
En það er líka. hlutverk þitt, kæri lesari
minn. Það er hlutverk hvers kristins manns,
að varðveita það hið dýrmæta, sem honum er
trúað fyrir. ’ • ;
“ Ó, þú Tímóteus! Varðveit það, sem þér er
trúað fyr,ir”, ritar Páll postuli liinum unga
vini sínum *1. Tím. 6, 20). Sá einn er kristinn,
sem Guð hefir trúað fyrir dýru hnossi, og það
hnoss er “barnið, sem oss er fætt, sonurinn,
sem oss er gefinn. ” Hann er hnos^ið bezta,
því það er hann, sem veitir líf og gildi, og fyr
vissum vér ekici, hvers virði lífið er, en hann
varð vort hlutskifti, og vér hlutskifti hans.
Móðir stendur uppi yfir baminu sínu, sem
liggur í vöggunni, og segir við það: Þú ert
hnossið mitt bezta! og augu hennar ljóma af
fögnuði. Svo er fögnuður kristinna manna yf-
ir barninu í jötunni í Betlehem; augu vor ljóma
þegar við sjáum, að það er lífs vors lmoss, vo.r
dýrasta eign.
En ef um dýran hlut er að ræða, þá er alt
af sózt eftir honum. Heródes og allir hans
fylgifiskar sóttust eftir lífi hans. En þnim var
ekki leyft að ná því. Vörðurinn var trúr, sem
guð gaf því barni. Það var Jósef.
Ef þér er nú trúað fyrir þessu dýra hnossi,
kæri lesari mjnn, þá gættu barnsins vel, því að
þeir eru margir, sem sækjast eftir lífi þess.
Heimurinn hefir úti allar klær til að ná því:
gimdimar, undirferlina, hégómaskapinn, og
margar fleiri. Þessir óvinir vilja svifta þig
barninu. Gættu þess vel.
En gættu líka barnsins í öðrum skilningi,
það er hins barnslega í sjálfum þér; með því
einu getur þú tekið á móti baminu, sem þér er
gefið og fætt.
Jesús þreyttist aldrei að leggja lærisveinum
sínum ríkt á hjarta, að þeir yrðu að vera eins
og böm, til þess að þeir gætu komist inn í Gruðs
ríki (Mark. 10, 15), og sá, sem lítillækkaði sig
eins og bam, yrði mikill í himnaríi (Matt. 8, 4).
“Gott er að vera barn á jólum,” segir gam-
all málsháttur, því að við verÖum að vera eins
og börn, til þess að taka á móti barninu, sem
okkur er gefið.
En hve það veitist erfitt, hvorttveggja í
senn: að lifa í heiminum og varðveita hið barns-
lega í okkur sjálfum. En hve þeir era margir,
sem sækjast eftir að deyÖa það í oss, sem barns-
legt er.
Gættu barnsins, sem þér er gefið, og liins
barnslega í sjálfum þér! Bið þú guð að hjálpa
þér til þess, að þess að enginn taki frá þér kór-
ónu þína.—Heimilisblaðið.
SÓLEYJARGULL.
Ó, sóleyjarð sóleyjar, um allan hólinn, alla
brekkuna og með öllum læknum. Skíra gull iir
fjársjóði náttúrunnar.
Asa stóð við gluggann og virti fyrir sér gula
breiðuna um túnið. Hún var að hugsa um það
núna, ejns og svo oft áður, að engin blóm væru
eins falleg og sóleyjamar. Þær kinkuðu kolli til
hennar í morgunblænum, og svo kinkaði hún
kolli til þeirra á móti.
Andlitið á Asu var ekki eins glaðlegt þenn-
an morgun og vant var; það var eins og dálítið
spumingarmerki. Hún starði á sóleyjarnar,
eins og hún byggist við að þær mundu svara
spurningunum, sem risu upp í huga hennar; og
nú ætla eg að segja ykkur, um hvað hún var að
liugsa.
Fyrir hálfri stundu hafði hún kallað til
mömmu sinnar, beðið hana að koma og sjá sól-
eyjarnar. “Þær liafa aldrei veriö svona ljóm-
andi fallegar,” sagði hún; “mamma, bara
komdu og sjáÖu þær, loga gyltar, það hlýtur að
vera. hundrað miljón króna virði á túninu.”
Mamma hennar var facin út; hún nam stað-
ar og leit þunglyndislega út yfir sólgylt tún-
ið. “Ó, að eg ætti svolítið af öllu því gulli,
hvað eg yrði því fegin.”
Mamma var farin. Asa litla stóð enn v.ið
gluggann og starði á blómin. Hún endurtók orð
mömmu sinnar aftur og aftur; “ó, að eg ætti
svolítiÖ af öllu því gulli.”
Hún vissi, að mamma hennar var bláfátæk
og varÖ að vinna öllum stundum fyrir fötum og
fæði þeirra beggja. Hana tók það sárt, hve
mamma hennar hafði verið döpur.
Alt í einu stökk Ása af stað, og andlitið
ljómaði af gleði.
“Því skyldi eg ekki geta náð dálitlu af gulli
úr sóleyjunum?” sagði hún; “eg er viss um,
að eg get það. Þegar mamma vill ná safanum
úr berjum eða öðram ávöxtum, þá bara sýður
hún þá, því skyldi ekki eins mega sjóða gullið
úr sóleyjunum, auðmtað. En hvað mamma
verður glöð, þegar hún sér gullið.”
Ása dró sjaldan lengi, að framkvaKma það,
sem hennj datt í liug. Eftir fimm mínútur var
hún komin út á tún með stóra körfu og hamað-
ist þar að tína í hana sóleyjar. “En hvað þær
era litlar,” sagði hún; það leið löng stund, áð-
ur en hún var búin að fá botnhyl í körfuna. —
“Þetta er nóg í dag,” sagði hún; “og nú ætla
eg að flýta mér að gera sjálfa tilraunina.”
Áður en liún fór út, liafði hún sett upp stór-
án ketil, og þegar hún kom jnn, sauð vatnið í
lionum; nú var ekki annað að gera, en að setja
sóleyjarnar ofan í og láta svo lokið vfir.
AS þessu búnu settist liún niður og reyndi
að bíða með þolinmæði. Til þess að geta það, •
þreif hún prjónana sína og reyndi að snúa hug-
anum að þeim, án þess að líta oftar á klukkuna
en á tveggja mínútna fresti.
“Þær liljóta að vera soÖnar eftir klukku-
stund, og þá verður gullið komið.”
Loks var klukkustundin á enda, þótt löng
væri. Klukkan ellefu tók hún ketdinn af hlóð-
unum með miklum erfiðismunum og bar liann
. út á varpa, svo að vatniÖ gæti kólnað fljótar.
Hún tók nú lokið af; kom þar upp gufumökkur
svo mikill, að ómögulegt var að sjá ofan í ketil-
inn. En vindurinn feykti brátt gufunni, svo að
sjá mátti ofan í vatnið. Veslings Ása: liún sá
stóra grasflækju, sem flaut ofan á grænu soð-
inu. Hvergi sáust neinar snefjar af gulli, ekki
einu sinni í sjálfum sóleyjunum. Veslings Ása.
Hún reyndi að verjast gráti, þetta voru svo
hörmuleg vonbrigði. Tárin streymdu hraðar
og hraÖar niður eftir vöngunum. Loks settist
hún lijá katljnum, tók höndum fyrir andlit og
grét liástöfum. Þá heyrði liún gegn um grát-
inn, að einhver ávarpaði hana vingjarnlega og
sagði: “Af hverju ertu að gráta, barnið mitt?’
Hún leit upp og sá hvíthærðan öldung með
brosandi andlit. Ása gat ebkert sagt nema:
“Ó, sóleyjarnar, sóleyjarnar.”
Gamli maðurinn vissi auðvitað ekki hvað
hún átti við. Hann bað hana því að segja sér,
hvernig í þessu lægj, og þá sagði liún lionum
alla s'orgarsöguna frá byrjun; að hún hefði æti-
að að 'ná gullinu úr sóleyjunum, með því að
sjóða þær. “Eg var svo viss um, að‘eg gæti
það,” sagði- hún, “og eg vissi, að mamma
mundi verða svo glöð.”
Við þesi orð kom aftur grátstafur í kverk-
arnar á henni. En gesturinn klappaði á koll-
inn á henni og sagÖi: ‘ ‘Bíddu nú við, stúlka mín,
það er ekki öll von úti enn. Þú veizt, að gullið
er þungt, afar þungt, og ef það skyldi nú vera
gull í katlinum, þá hlýtur það að vera niðri á
botni, hulið af grasinu, svo að þú sér það ekki.
Mig skyldi ekki undra, þó að þú fyndir nú gull
í katlinum. Hlauptu inn og sæktu ausu, við
skulum kanna djúpið. ”
Það birti vfir Asu. Hún þaut inn.
Ef einhver hefði verjð viðstaddur, þá hefði
hann ef til vill tekið eftir, að hönd gamla
mannsins hvarf ofan í vasann og kom óðar upp
aftur. Hann hefði líka heyrt dálítið sk\Tamp í
katþnum, ef til vill. En þarna var enginn mað-
ur viðstaddur, svo að um þetta er ekkert hægt
að segja.
Það eitt er víst, að þegar Asa. kom út, stóð
j gesturinn með hendur í vösum. Hann sneri
| sér frá katlinum og horfði út yfir túnið. Hann
þreif ausuna og leitaði með henni í katlinum.
Loks heyrist glamra í einíliverju, og gamli
maðurinn lyfti ausunni. Hvað haldið þið, að
hafi veriÖ í henni ? Þvílík undur! Þrír gló-
andi gullpeningar. Asa gat varla trúað sínum
eigin augum. Hún starði og starði, jafnvel
eftir að gamli maðurinn hafð,i lagt peningana í
lófa hennar. Hún starði á þá, eins og hún væri
í leiðslu. Alt í einu rankaði hún v,ið sér. Hún
varð hrygg í huga, þegar hún mundi eftir því,
að hún hafði ekki þakkað góða manninum, sem
hafði hjálpað hennj. Hún leit í kringum sig,
en hann var horfinn.
Það næsta, sem kom í huga hennar, var,
hvernig í ósköpunum hún ætti nú að geta beð-
ið, þangað til klukkan var tólf, og mamma kæmi
heim, ekki gat hún nú farið að taka á prjónun-
um. Hún gat ekkert annað en hoppað og horft
út um gluggann, og peningana kreisti hún sí-
felt í lófanum.
Loks heyrðist fótatak, sem hún þekti vel.
Mamma var að koma. Hún var föl og þreytu
leg, en þegar hún sá litlu stúlkuna sína, Ijómaði
andlitið alt í broi. “Eg sé, að það liggur vel á
litlu ráðskonunni minni,” sagði hún. — “Ó,
mamma,” sagði Ása og hoppaði á öðram fæti
um alla stofuna. “Gaman, gaman. Hvað held-
ur þú að eg hafi í lófanum, mamma? Giskaðu á,
giskaðu á. ” Og Ása dansaði eins og fiðrildi,
þangað til móðir hennar fór að verða hrædd
um að hún væri ekki með öllum mjalla. Ása nam
loks staðar og rétti fram lófann með þremur
gullpeningunum. Móðir hennar varð hrædd.______
“Asa, barnið mitt, hvar fékstu alla þessa pen-
inga?” sagði hún. — ‘‘tJr sóleyjunum, og þú
átt að eiga þá alla, alla saman, ertu nú eki kát
mamma?”
“Ása,” sagði móðir hennar, “ertu gengin af
vitinu ? Komdu nú og segðu mér hveraig á
þessum ixmingum stendur; og vfirtu ekki með
neitt rugl. — “En það er ekkert rugl, mamma,
þeir komu úr sóleyjunum.” Og Asa sagði rní
mömmu sinni upp alla söguna. Tárjn komu
fram í augun á henni og hún grét af gleði og
þakklæi.
“Ása mín, élsku baraið mitt,” sagði hún,
“þegar við lesum bænirnar okkar í kvöld, þá
skulum við muna eftir að biðja Guð að blessa
góða manninn; ef liann hefði ekki komið til þín,
þá hefðir þú líklega aldrei náð gullinu úr tól-
eyjunum. Guð launi honum.”—A. S. þýddi úr
ensku.—Samlb.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medícal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Oíflce ttmar: 2—3
Heimili 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
DR O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tímar: 2—3
Heimili: 764 Victor St„
Phone: 27 686
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office Hours: 3—5
Heimili: 921 Sherburn St.
Winnipeg, Alanitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdóma.—Er að hitta
kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h.
Heimili: 373 River Ave.
Tals.: 42 691
DR. A. BLONDAL
Medlcal Arts Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimili: 806 Victor St.
Slmi: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
DR. J. OLSON
Ta/mhiknlr
916-220 Medioal Arts Hldg.
Cor. Graham og Kennedy Bte.
Phone: 21 884
HeimlUs Tais.: 31 6«
Residence
Phone 24 206
Office
Phone 24 963
E. G. BALDWINSON, LL.R
íslenzkur lögfræðingur
708 Mining Exchange
356 Main St. Winnipeg
DR. S. J. JÓHANNESSON
stundar lækningar
og yfirsetur.
Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h.
og frá 6—8 að kveldinu.
Sherbum St. 532 Sími 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryland Street
CÞriðja hús norðan við Sarg.)
PHONE: 88 072
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 3—5 e. h.
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Phone 26 545. Winnipeg
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
íaL lögfræðingar.
Skrlfatofa: Room 811 McArthor
Building, Portage Ave.
P.O. Boz 1656
Phonea: 26 849 og 26 846
FOWLER 0 PTICAL fT°D;
LINDAL, BUHR & STEFÁNSON
íslenzkir lögfræðingar.
356 Main St. Tals.: 24 9(3
peir hafa etnnig akrifaoofur &8
Eundar, Rlverton, Gimll og Pinejr
og eru þar að hitta & etfUrfyigJ-
andi tlmum:
Lundar: Fyrsta miðvikudag,
Riverton: Fyrsta fimtudag,
Gimll: Fyrsta miðvlkudag,
Piney: prlðja föetudag
t hverrjrum mánuði
J. Ragnar Johnson,
B.A., LL.B., LL.M. (Harv.)
íslenzkur lögmaCur.
12 C.P.R. Bldg. Portage og
Main, Winnipeg, Manitoba.
Símar:
Skrifst. 22 341 Heima 71 753
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great We»t
Permanent Building
Main St. south of Portage.
PHONE: 22 768
G. S. THORV ALDSON,
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
709 Electric Chambera
Talsími: 87 371
A. C. JOIINSON
907 Confederation Llfe Bldg.
WINNIPEG
Annast um fasteignir manna. Tek-
ur að sér að ávaxta sparlfé fölks.
Selur eldsábyrgð og blfreiða ábyrgð-
Ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað
samatundls.
Skrifstofusfmi: 24 263
Heimastmi: 33 328
A. S. BARDAL
848 Bherbrooke 8t-
Selur ltkklstur og annajrt um 4t-
farlr. Allur Ctbúnaður
Ennfremur selur hann
minnlsvarðla og legisteina.
Skrifstofu tals. 86 607
HetmlUs Tal«.: M Mt
Dr. C. H. VROMAN
Tannlæknir
(06 Boyd Building Phons 34 171
WINNIPEG.
SIMPSON TRANSFER
Verzia með egg-á-dag hansnafóður.
Annast elnnig um allar tegundlr
flutninga.
681 Arlington St., Winnipeg
ALLAR TEGUNDIR FLUTN-
INGA.
Nú er veturinn genginn í garð,
og ættuð þér því að leita til mín,
þegar þér þurfið á kolum og
við að halda.
JAKOB F. BJARNASON
668 Alverstone. Sími 71 898
ÍSLENZKIR FASTEIGNA-
SALAR
Undirritaðir selja hús og lóðir
og leigja út ágæt hús og íbúðir,
hvar sem vera vill í bænum.
Annast enn fremur um allskon-
ar tryggingar (Insurance) og
veita fljóta og lipra afgreiðslu
ODDSON og AUSTMANN
521 Somerset Bldg. Sími 24 664
ÞJOÐLEGASTA
Kaffi- og Mat-soluhúsið
dem þessi borg heflr nokkurn ume
haft innan vébonda slnna
Fyrlrtaks maitlðlr, skyr. pönnu-
kökui, ruilupylsu og þjóðræknla-
kaffl — Utanbæjarmenn fk «4
kvalv fyrst hresslngu &
WEVELi CAFE, 692 Stvrgent Ave
9imi. B-3197.
Rooney Stevcns. elgandt-
KEENO
Eins og auglýst er í dagblöðun-
um, fæst það í Winnipeg hjá
The Sargent Pharmacy Ltd.
709 Sargent Ave. Winnipeg
Sími 23 455'
Verð: ein flaska $1.25, þrjár
flsk. $3. Póstgj. 15c og S5c.