Lögberg - 02.05.1929, Blaðsíða 2

BIb. 2.
LÖGBERG FIMTUDAGINN 2. MAl 1929.
Ferðaminningar
Eftir Kristófer Ólafsson.
Birtar meS leyfi Siggeirs ÞóríSar-
sonar, Cypress River, Man.
Karl fyrverandi félagi minn
beyddi mig aÖ heimsækja í Gauta-
borg Þorvald Grönvold, móður-
bróður sinn; fórum við nú að leita
hans, en sú leit varð árangurslaus,
fundum við hann ómögulega og
leituðum þó í öllum kirkjugötum
borgarinnar, símaskrám og adressu-
bókum lögreglunnar. Síðan leið-
réttist það, að götunafnið í adress-
unni, sem við höfðum var skakt.
Klukkan níu um kvöldið gáfum við
upp leitina og lögðum af stað. Gekk
'það hægt og sígandi, því rétt leið
út úr borginni var vandrötuð og
reyndar altaf. Komumst við fljótt
að því, að hér var ekki eins gott að
rata eins og i Danmörku. Spurð-
um við vegfarendur, sem við mætt-
um oft til vega, urðu allir vel við
því og leiðbeindu okkur eftir beztu
getu. Þegar fór að dimma, fórum
við að litast um| eftir gististað, þeg-
ar það var árangurslaust, spurðum
við kunnuga menn, sem um veginn
fóru. Fengum við þær upplýsingar
að töluverður krókur væri til opin-
bers gististaðar. Til að losna við
þennan krók, tókum við það ráð,
að Ieggja okkur í heystakk á meðan
svo var dimt að við ekki gátum lesið
á kortið, því án þess gátum við
ekkert ratað. Lítið varð úr svefni
fyrir okkur þó gott væri veður og
sæmilega færi um okkur. Klukkan
hálf fjögur, eftir þriggja tíma
hvíld, héldum við af stað aftur.
Um fótaferð komum við að mynd-
arlegum bónda-bæ. Höfðum við
mikla þörf fyrir morgunkaffi eft-
ir næturferðalagið, svo við fórum
heim og kvöddum til dyra. Kom
út berfætt kona, bárum við upp
erindið við hana og greindum á-
stæður, að við hefðum verið á ferð-
inni um nóttina mikið til og ekki
hitt fyrir neinn opnberan gestastað.
Tók hún vel bón okkar, en gaf okk-
ur þó homauga, um leið og hún
bauð okkur inn, eins og hún væri
að velta því fyrir sér hvort þessir
náungar gætu verið beiningamenn
Fengum við rúg-kaffi vel útilátið,
sem kom sér vel, því við vorum
svangir, höfðum ekki gætt þess að
hafa mat með okkur. Um leið og
við þökkuðum fyrir okkur og fór-
um, spurðum við hvað við ættum
að borga, hún tiltók fimtíu aura,
en við fengum henni tvær krónur,
svo hún gæti sannfærst um að við
værum ekki beiningamenn, virtist
hún verða bæði þakklát og hissa,
mun hún hafa haldið að við hefðum
Iítil skildingaráð. Rétt eftir há-
degið, komum við að búð, þar sem
við gátum fengið mat, þótti okkur
líka mál til komið og borðuðum
mikið. Sagði búðarþjónninn okkur
að þaðan væri skamt til Börketorps.
Þegar við komum til Börketorps
komum við þar-í búð og spurðum
frú, sem þar var, hvar Líbet Bör-
sell ætti heima í þorpinu. Sagði
hún að fljótlegt væri að gefa þær
upplýsingar og vatt sér út í búðar-
dyrnar og benti ökkur á tvö stór,
hvít hús fimm mínútna gang þar frá
og sagði að þama ætti hún heima.
Um leið og við kvöddum sagði hún
og kýmdi, að þar væru f jórar aðrar
ungar dætur. Þegar við komum
heim að húsinu, stóð Börsell hús-
bóndi fyrir dyrum og bauð okkur
inn og var hinn artugasti. Kom
svo Lísbet að vörmu spori og kynti
okkur fyrir foreldram sínum og
systkinum. Hlvíldum við okkur nú
dálitla stund, borðuðum og röbb-
uðum við fólkið, sem okkur leist
strax svo sérlega vel á. Spurði hús-
bóndinn mikið um ísland, fundum
við að hann gerði sér góða grein
fyrir hvernig þar væri umhorfs.
Seinnipart dagsins var okkur sýnd
myllan og umhverfið, sem við vor-
um mýög hrifríir af; veðrið ýar
líka dásamlegt. Fjölskyldan gjörði
líka alt, sem í hennar valdi stóð til
að skemta okkur sem mest og bezt.
Var okkur boðið að vera um kyrt
daginn eftir, sem við þáðum með
þökkum. Daginn eftir var ljómandi
veður, fórum við sex saman göngu-
túr að vatni, sem lá klukkutíma
gang frá þorpinu. Voru þar tveir
bátar, sem Börsell átti, vélbátur
og róðrarbátur. Fórum við á bát-
unum víða um vatnið, sem var stórt,
með mörgum fallegum skógivöxn-
um hólmum. Var þetta skemtilegt
ferðalag, í blíðalogni og sólarhita.
Þegar við komum í land aftur synti
allur hópurinn í vatninu aftur.
Kaffi, sem við höfðum með okkur,
lagði kona, sem þarna átti heima
í hrörlegum kofa, á meðan við
syntum. Þegar við komum að vitja
um kaffið, var konan búin að leggja
á borð fyrir okkur úti á milli trjánna
og var það vel til fundið. Settumst
við þvínæst að snæðingi, var hóp-
urinn glaðvær og hátalaður, gekk
það hreint ekki orðalaust að koma
niður kaffinu. Eftir kaffið tíndum
við bláber og borðuðum, var þarna
af þeim hin mesta gnægð um alla
ásana á milli tránna. Komum við
ekki fyr en seint heim glöð og á-
nægð með daginn, því við höfðum
skemt okkur ágætlega. Börsell var
búinn að vera i Björketorp í fjög-
ur ár. Áður bjó hann á stórum
búgarði lengra inni í landinu. Starf-
rækti hann þarna feiknar stóra
kornmyllu, sem gekk fyrir rafur-
magni. Ibúðarhúsið er stórt og
mikið, skrautlegt og velumgengið,
með stórum og fallegum blómgarði
í kring. Rétt hjá myllunni stóð
vefnaðarverksmiðja, sem tengda-
sonur Börsells rak. Þar var verið
að vefa gluggatjöld. Alt gekk þetta
fyrir rafurmagni. Nú máttum við
til að fara að hugs til ferðar og
skilja við þetta skemtilega heimili.
En af stað fórum við þó ekki fyr
en kl. hálf sjö um kvöldið. Fólk-
inu þótti alt of heitt fyrir okkur
að hjóla á meðan heitast var, ítvo
það varð úr að við fórum að tína
jarðarber með unga íólkinu, tíndum
við lítið meira en við átum og flýtt-
um víst ekkert fyrir.
Fylgdu okkur úr hlaði innilegustu
heillaóskir frá allri fjölskyldunni,
sem er alls fjórtán manns, og sumt
af yngra fólkinu fylgdi okkur á veg
og talaði um að koma til íslands og
heimsækja okkur félaga. Hús-
bændumir sögðu að við værum vel-
komnir til Björketorp, ef við ættum
afturkvæmt til Svíþjóðar. Tókum
við margar myndir, sem við lofuð-
um að senda. Skildum við eftir
nokkur póstkorst af íslandi og lof-
uðum að bæta við það þegar við
kæmum heim. Er þetta eitt hið
huggulegasta heimili, sem eg hefi
komið á. Fólkið var alt svo svip-
fallegt og Ijúfmannlegt, kátt og vel
vanið. Þau ibáru það líka með sér
gömlu hjónin að eitthvað var í þau
spunnið. Hefði maður vel getað
búist við, að þau væru fimtán árum
yngri en þau voru, eftir útliti að
dæma. Samt voru þau íbúin að
koma tólf efnilegum börnum til
sjálfbjarga aldurs. Mikið unnu þau
og mikið hafa þau unnið, en lífs-
glöð hafa þau verið og ánægð með
sitt hlutskifti, þótt ekki hefðu þau
fullar hendur fjár. Eg minnist
heimilis þeirra með hlýjum hug og
virðingu, því það er fögur og full-
komin fyrirmynd. Móttökunum í
Björketorp munum við félagar
seint gleyma, slíkar móttökur eru
sjaldgæfar fyrir ókunna útlendinga.
Frá Björketorp fórum við til Var-
berg, komum við þangað um tíu-
leytið og tókum okkur gistingu á
járnbrautarhótelinu. Varberg og
sveitin þar í kring, er einstaklega
hlýlegt pláss. Margir reisulegir
og vel hirtir búgarðar og fólkið
svo vingjarnlegt og aðlaðandi.
Þann ii. júlí héldum við í gegnum
Falkenberg, er þar gömul kirkja
bygð í fallegum stíl. Þegar við
höfðum hjóíað eina mílu frá Kalk-
eríberg, komum við í þorp, ætluðum
við að hjóla rakleitt í gegnum það
án þess að stoppa. Var eg dálítið á
undan og hélt mína leið þngað til
eg sá að eg hafði tekið skakka
götu út úr þorpinu, svo eg stoppaði
til að bíða eftir Ragnari, því eg
taldi víst að hann mundi koma von-
bráðar á eftir, en hann kom ekki,
leidldist mér brátt að bíða, svo eg
fór til baka og leitaði hans, en
árangurslaust. Taldi eg þá víst, að
hann hefði hjólað réttu leiðina til
Halmstad, því þangað ætluðum
við um kvöldið, svo eg fékk mér
bíl og ætlaði að ná honum í skyndi,
en það gekk ekki fljótt fyrir sér,
fór eg alla leið til Halmstad án þess
að finna Ragnar. Fór eg á járn-
brautar-hótelið og spurði eftir hon-
um, því þangað datt mér helzt í
hug að hann mundi leita, en hann
hafði ekki þar komið. Beiddi eg þar
um herbergi, því myrkt var og
framorðið, en fékk þær upplýsing-
ar, að öll herbergi væru upptekin,
símaði þá hótelþjónn, eftir beiðni
minni á önnur hótel borgarinnar,
en alstaðar kvað við sama sagan, að
alt væri upptekið. Horfði málið í-
skyggilega við fyrir mig, þar sem
hvergi var hægt að fá herbergi, og
þar að auk var eg búinn að tapa af
Ragnari, en hann var með alla okk-
ar peninga og' ferðakost. Stúlka,
sem var á skrifstofu hótelsins sagði
mér þá, að hún þekti konu, sem
hefði herbergi, sem eg myndi geta
fengið ef eg vildi, sagðist eg vera
henni þakklátur, ef hún gæti út-
vegað mér það. Símaði stúlkan til
konunnar og var það afráðið með
það sama, að eg gisti hjá henni um
nóttina. Þessi kona var mjög art-
ug og gestrisin, fékk eg hjá henni
ágætt herbergi. Sagði eg henni
strax að eg væri peninaglaus þang-
að til eg hitti hinn týnda féaga minn,
Saskatchewan manni
líður 100% betur
Mr. L. Siaud Talar Lofsamlega um
Dodd’s Kidney Pills.
Nýrnaveiki Gerði Hann Máttfar-
inn og Olli Honum Augnveiki.
Forget, Sask., 29. apríl (einka-
skeytijf—-
“Á undanförnum árum hefi eg
haft nýrnaveiki, sem hefir gert
mig máttfarinn og augnveikan”,
segir Mr. L. Siaud, sem hér er al-
kunnur borgari. “Síðan eg fór að
nota Dodd’s Kidney Pills líður
mér 100 procent betur. Eg vil að
allir, sem þetta lesa, sannfærist
um, að það er betra að taka tvær
Dodd’s Kidney Pills þrisvar á dag,
heldur en þurfa að fara á spítal-
ann.”
Það sem mest á ríður til að
halda heilsu, er að jiýrun séu í
lagi. Ef þau eru það, þá hreins-
ast alt óholt etfni úr blóðinu. Ef
nýrun eru veik, þá safnast þessi
óhollu efni fyrir í blóðinu og veik-
ir allan líkamann.
Dodd’s Kidney PiIIs halda nýr-
unum heilbrigðum og gera þau
þar með hæf til að hreinsa blóðið.
Fólk, sem er veiklað og mátt-
farið, ætti að reyna þær.
sagði hún að það skifti ekki máli
fyrir sig hvað gistinguna snerti, því
eg mundi borga þó síðar væri.
Þótti mér vænt um traustið, sem
kerlingin bar. strax til mín undir
þessum kringumstæöum. Morgun-
inn eftir fór eg strax á lögreglu-
stöðina, til að kunngera þar vand-
ræði min og fá hjálp til að hafa
upp á Ragnari. Brást lögreglan
vel við því og hét mér þeirri hjálp,
sem hún gæti í té látið. Var strax
látið boð út ganga meðal lögreglu-
þjóna, að reyna að hafa upp á
Ragnari. Því n!ú var eg prðinn
hræddur um að eitthvaö hefði orð-
ið að honum og smíðaði í hugan-
um ýmsar griur því viðvíkjandi
Um kl. ellefu var símað til min frá
járnbrautarhótelinu, að Ragnar væri
þangað kominn, og varð eg mikið
glaður við þau tíðindi. Varð með
okkur hinn mesti fagnaðarfundur,
eins og við hefðum ekki séðst lengi.
Vorum við hver í sínu lagi hrædd-
ir um að við myndum ekki nú sam-
an fyr en í Kaupmannahöfn. Fór-
um við strax á lögregluskrifstof-
una til að kunngjöra þar samfundi
okkar. Höfðum viS komið báðir
um líkt Ieitj til Halmstad, þó hefir
Ragnar verið aðeins á undan, því
hann fékk síðasta rúmið, á hótel-
inu, sem hann gisti á, en þegar eg
kom voru öll rúm upptekin á því
hóteli, var reynt að fá þar gistingu
fyrir mig. Ragnar hafði farið ann-
an veg en eg til Halmstad, svo ekki
var von að eg næði honum. Vorum
við þennan dag um kyrt i Haimstad,
að skoSa okkur um. Er þar ljóm
andi fallegur listigarður, sem Tivoli
heitir. Spilar þar hljómsveit tvisvar
á dag og var þá margt þar um
manninn, skemtum við okkur þar
ágætlega. Gistum við nú báðir hjá
gömlu konunni, sem heitir Beata
Erickson og býr í Bankgatan 2.
Lét hún afskaplega mikið með okk
ur, gekk okkur illa að fá hana til
að trúa því, að við værum bænda-
synir frá íslandi. Bar hún hvað
eftir annaS upp á mig, að eg væri
að skrökva að sér, því eg hlyti að-
vera barón eða greifi, sagðist strax
hafa séð það, þegar hún sá mig og
að annað fólk væri sér samdóma
um það. Eg maldaði í móinn og
gat ekki stilt mig um að hlæja aS
hugmyndaflugi gömlu konunnar.
Gamall skipstjóri vinur gömlu kon-
unnar, sem studdi hennar mál, hélt
því fast fram, að eg væri miljóneri,
þá þótti mér skörin færast upp í
bekkinn, þvi eg vissi ekki til að eg
hefði gefið neitt tilefni til slíkra
hugleiðinga og ályktana. Sagði eg
þeim þar á móti að eg væri lítt efn-
aður og ætlaði að verða bóndi upp
undir jöklum á íslandi, en |>ví var
ekki trúaS. Héldu gömlu hjúin
því fast fram, að eg leyndi óðals-
nafni ættar minnar og nefndi mig
bara skírnarnafninu, og þó að eg
væri ekki greifi eða barón, þá væri
faðir minn það, en að eg væri eða
yrði bóndi, þaS töldu þau ekki geta
komið til greina, því bændur eða
bændasynir ferSuðust ekki svona.
Þannig þóttust þau sanna mál sitt.
Svo fór að lyktum, að við gáfumst
upp við að sannfæra þau, enda
skifti það litlu máli hvað þau héldu.
Á milli Gautaborgar og Björke-
torps í Veskadal hittum við gaml-
an bónda, að máli, þegar hann heyrÖi
að við værum >frá íslandi, sagSi
. hann: “Allstaðar búa menn, bæði á
Spitzbergen og íslandi,” og einnig
í Svíþjóð, bætti eg við. Á fram
angreindum atburðum og fleiru sá
eg, að oft gerir fólk sér skrítnar
hugmyndir um það, sem það þekk-
ir ekki.
Þann 13. júlí vakti gamla konan
okkur með kaffi klukkan fjögur
um morguninn, því nú ætluðum viS
að hafa langa dagleið og heitt að
hjóla um miðjan daginn. Skaffaði
hún okkur saftblöndu i nestið við
þorstanum. Um leið og við kvödd-
um barmaði hún sér ’yfir því, að
hún mundi ekki fá aS sjá okkur
aftur, við töldum það nú líklegra,
en þó væri ekki hægt að fortaka
það. Lofuðum við að skrifa henni
og senda myndir frá íslandi. Hjól-
uðum við nú í krafti laganna, því
nú var ferðinni heitið til Helsing-
ör. Fórum við meS ströndinni i
gegnum Laholm og Engelholm. Um
daginn hittum við hjón að máli,
voru þau við heyskap. Létu þau
undrun sína í ljósi yfir því, að eg
skyldi vera íslendingur svona stór
og ekki minkaði undrun þeirra þeg-
> ar eg sagði þeim að margir íslend-
ingar væru mun stærri en eg. Skoð-
UÖum við okkur dálítið um í Hels-
ingborg, eru þar mörg vegleg mann-
virki. Nú vorum viS að skilja við
Svíþjóð, glaðir og ánægðir yfir
ferðalaginu þar, en hryggir yfir því
að geta ekki verið þar lengur og
notið þess unaðar og yndisþokka,
sem hvarvetna varð þar á vegi okk-
ar.
Til Helsingör komum við klukk-
an að ganga átta um kvöldið.
ByrjuSum við á að leita þar uppi
Stengaden 57, bjó þar íslenzk stúlka
sem Ragnar þekti, Sigríður Hagan
frá Akureyri. Er hún þar hjá ís-
lenzkum lækni Sigtryggi Kaldan
Eiríkssyni frá Reykjavík. Kona
hans er dönsk, en í þriðja eða f jórða
liÖ af Stephensens ættinni og þaraf-
leiðandi frænka mín. Var þarna
stödd systir læknisins, Láretta Hag-
an, kona Haraldar Hagan úrsmiðs í
Reykjavík og dönsk stúlka, sem les
norrænu Og hafði verið fjóra mán-
uði heima á íslandi að læra íslenzku
og talar hana ágætlega. Var þarna
tekið á moti okkur tveiin höndum.
Ætluðum við að fá okkur gistingu
í gistihúsi þar nærliggjandi, en
lækríirinn afstók það með öllu,
sagðist hafa fjórtán herbergi í hús
inu, og með þeim húsakynnum
mundi það þykja þunt heima í sveit-
um á íslandi, að geta ekki lofað
tveimur mönnum að vera, og þar
með var það látið vera útrætt mál.
Þegar viS vorum búnir að þvo
okkur og borða, keyrði læknirinn
með okkur út á landið, vorum við
sex í bílnum og sungum látlaust
alla leið falleg íslenzk lög. Eftir
að við komum heim aftur, skemtum
við okkur við dans og hlóðfæra-
slátt fram á miða nótt. Miöviku-
daginn þann 14. júlí vorum við um
kyrt í Helsingör í góðum fagnaði.
Var þar mikið um dýrðir, tilefni
þess var sex hundrúð ára afmæli
bqrgarinnar. Voru flestar götur
borgarinnar sópaðar og prýddar og
fánum skreyttar. Skoðuðum við
hinn forna ramgyrta kastala, með
sínum draugalegu fangelsum niðri
í jörðinni, sem fræg eru fyrir pynt-
ingar sænskra hermanna. 1 inn-
gangi fangelsisins, var höggmynd
af Holgeir danska, sat gamli mað-
urinn í stól. Munnmælasögu heyrði
eg um það, að hann hefði deplaÖ
öðru auganu, karlinn, rétt áður en
stríðið hófst 1914. Utan við borg-
ina var afgyrt svæði, þar sem aÖal-
hátíðahöldin fóru fram. Var þarna
mikið um dýrðir og margt að sá.
MeÖal annars reyndu gestirnir sig
á því_ að skjóta til marks, reyndi
VwésTeel/
\STEEL CLAD/
^barnsL
BÆNDAB YGGING AR
Fáið þessa bók
áður en þér
byggið
uw
Hún kennir yður að búa
til betri og traustari
byggingar
Sendist án endurgjalds,
þá um beðið.
Vér búum einnig til
CULVERTS, VATNSKASSA, KORNGEYMSLUHÚS, LOFT-
KLÆÐNINGAR, BRUNNKASSA, BRUNNUMGJÖÐIR.
Skrifið eftir upplýsingum og verði
WESTERN STEEL PRODUCTS LIMITED
WINNIPEG ___
Calgary, Edmonton, Regina, Saskatoon, Vancouver, Victoria
WESTERN STEEL PRODUCTS LIMITEO
ERTU MATTFARINN?
“Eg var máttfarinn og heilsan
var veil, áður en eg fór að taka
inn Nuga-Tone”, segir Mr. H. Ruf-
ener, Dillon, Kans. “Eg hefi not-
að nokkrar flöskur alf því, og síð-
an er eg eins og annar maður.”
Þessu líkt segja þeir vanalega,
sem Nuga-Tone nota. Það hefir
veitt miiljónum manna betri
heilsu og einnig meiri andlega
orku. Uuga-Tone eykur matar-
lystina og bætir meltinguna, lækn-
ar höfuðverk, svima, nýmaveiki
og blöðrusjúkdóma, styrkir taug-
arnar og stælir vöðvana og gerir
fólk feitara og sællegra. Reynið
Nuga-Tone. Þér getið fengið það
hjá lylfsalanum, og ef það reynist
ekki eins og sagt er, þá er pen-
ingunum skilað aftur orðalaust.
eg það einu sinni, og fékk silfur-
skeið, sem fyrstu verðlaun fyrir
fyrsta flokks skot.
Á fimtudáginn kvöddum við
kunningjana í Helsingör og héldum
áleiðis til Kaupmannahafnar, er þar
á milli góður vegur og skemtileg
leið. Meðfram ströndinni eru marg-
ir sumarbústaðir og baðstaðir.
Stoppuðum við dálítið í Lingby, er
það smáþorp rétt utan við Kaup-
mannahöfn, er þar smáfrítt og
vinalegt umhverfi. Heimsóttum við
þar kaupmann frá Kaupmannahöfn,
vorum við hjá honum alt kvöldið
í bezta yfirlæti. Þegar við fórum
var komið myrkur, svo við fengum
lánaðar luktir á hjólin, því við
höfðum engar. Þegar við komum
í útjaðar Kaupmannahafnar slokn-
aði á báðum luktunum, svo við
gátum ekki kveikt aftur. Var þetta
óefnilegt fyrir okkur, því við þurft-
um að fara þvert í gegnum borg-
ina og komin var nótt. Hjóluðum
við nú ljóslausir hægt og gætilega,
því við máttum búast við á hverri
stundu að lögreglan kæmi auga á
okkur og léti okkur borga sekt fyr-
ir að hjóla ljóslausir um hánótt,
vorum við, fljótir að stíga af hjól-
unum, ef við nálguðumst lögreglu-
þjón. Gekk þetta næturferðalag
betur en við mátti búast, því við
sluppum ósektaðir inn í Missións-
hótelið i Helgolandsgötu kl. 3 um
nóttina.
Daginn eftir byrjuðum við á því,
að útvega okkur far með e.s. Botníu
til íslands. Átti hún að leggja af
stað þann 20. júlí kl. sex síðdegis,
svo við höföum fimm daga til und-
irbúnings. Notuðum við þann tíma
vel og dyggilega til að skemta okk-
ur og skoða borgina, vorum við þá
daglegir gestir í Tivoli og á Vífli,
sem er fínasta kaffihús borgarinn-
ar. Vorum við mikið hrifnir af
Tivoli, er það líka heimsfrægur
staður. Horfðum við hugfangnir á
ljósadýrðina, flugeldana, blóm-
skrúðið og hina dásamlegu og hrika-
legu leikfimi, sem þar var sýnd
bæði af mönnum og skepnum. Er
það hrikaleg sjón, að sjá mann
koma í bíl úr háalofti, sem rennur
eftir flugbröttum örmjóum járn-
teinum, fór bíllinn, með manninum
í yfir sig í loftinu áður en hann
kom niður, um leið og járnteinun-
um slepti, sem neðst voru beygðir
upp á við, hentist bíllinn langa leið
í lausu lofti, féll niður á fjaðradínu,
fanst mér þá létta hjarta mínu.
Fa,nst mér þetta likjast fíflslegri
ofdirfsku og alt að því skilt nauta-
ötunum á Spáni, sem eru hóflaus
skemtun.
,Nokkrum sinnum fórum við í
“Cirkus,” höfðum við af því ágæta
skemtun, er það líka fróðlegt fyrir
þá, sem ekki hafa séð slíkt áður.
Þessa daga kyntumst við og heim-
sóttum íslenzk fyrirmyndarhjón,
eru það þau Þórður Jónsson og
Steinunn kona hans, sem búa í
Caldinggade 20 á þriðja sal. Sögðu
mér kunnugir að heimili þeirra væri
griðastaður bágstaddra landa í borg-
inni.
Heilan dag vorum við að skoða
dýragarÖinn, urðum við að fara
þar fljótt yfir sögu, því margt var
þar að sjá, sem við höfðum aldrei
augum litið áður, hefði eg vel getað
unað mér þar vikutíma. Síðasta
daginn fórum við að skoða Frið-
riksborgarslot. Gaf þar að líta
prúðbúna list forenaldarinnar í
stóru safni.
Þriðjudaginn 20. júlí kvöddum
við Kaupmannahöfn og stigum á
skip, glaðir og ánægðir með ferða-
lagið og yfir því að koma nú von-
bráðar heim á gamla Frón aftur.
Fengum við dáamlegt veður, svo
lítið varð vart sjúkleika meðal far-
þegar. Voru líka margir samhent-
ir með að drífa tíðina, með glaum
og gleði til að dreifa hug þeirra, er
minni voru sjógarpar. Kom skipið
við í Þórshöfn í Færeyjum, en
stoppaði lítið. Gátum við aðeins
skotist í land, en höfðum sem sagt
engan tíma til að litast þar um.
Þórshöfn er fátæklegur fiski-
mannábær, með mjóum götum og
lágreistum byggingum. Langvarandi
kúgun hefir líka sniðið Færeyingum
þröngann stakkinn til framfara og
velmegunar. Að lita upp til lands-
ins fanst mér fagurt og æfintýra-
legt. Sigldum við skamt fyrir
framan Kirkjubæ ; gátum við gert
okkur góða grein fyrir staðnum í
sjónauka. Var þar reisulegt heirn^
að líta og stórt ræktað tún. Er’
Kirkjubær líka mesta höfuðból
Færeyja, býr þar frelsishetja þjóð-
arinnar Jóhannes Paturson, er hann
þjóð sinni álíka “sverð og skjöld-
ur” eins og Jón Sigurðsson var ís-
lendingum á sinni tíð. Til Vest-
mannaeyja vorum við komin sem
sagt áður en maður vissi af, veðrið
var svo gott og tíminn leið svo
fljótt. Var eg dálítið stoltur af því
að eg var fyrsti maður á skipinu,
sem kom auga á jökul-kórónu Ör-
æfajökuls, þegar eg kvað upp úr
með þetta vildu samferðamenn mín-
ir neita því, sögðu að við værum
svo langt undan landi að það gæti
ekki borið sig, að eg sæi land, leit
þá stýrimaður í sjónauka sinn til
að skera úr málinu og dæmdi mér
sigurinn.
Til Reykjavíkur komum við síð-
ari hluta dags, þann 25. júlí. Beið
eg þar nokkra daga eftir skipsferð
til Borgarness, notaði eg tímann til
að heilsa upp á kunningjana.
Niú skildu leiðir okkar Ragnars,
hélt hann áfram með skipinu til
Akureyrar. Þegar til Borgarness
kom var pabbi þar kominn til að
sækja mig, varð þar fagnaðarfund-
ur. Þótti okkur gaman að hittast
aftur glaðir og hressir. Gaman
þótti mér að ríða upp Borgarfjörð-
inn á Messuðum léttvígu klárunum
mínum, og virða fyrir mér Eiríks-
jökul og félaga hans frammi við
dalbotnana. Oft hafði hugurinn
reikað um þessar slóðir á meðan
eg var í burtu þó það væri ekki
lengi. Hvarvetna mætti eg vinum
og kunningjum, sem buðu mig hjart-
anlega velkominn í Borgarfjörðinn
aftur. Heim að Kalmanstungu kom
eg þrítugasta júlí. Þótti mömmu
vænt um að sjá drenginn sinn aft-
ur hressan og kátan. Nú fann eg
það vel, hve gaman er að koma
heim, þegar maður er búinn að vera
langt i burtu ,og nú get eg vel skil-
ið tilfinningar sannra íslendinga,
þegar þeir eygja íslenzka f jallatinda
eftir langa fjarvist.
Að síðustu vil eg minnast ferða-
félaga minna með þakklæti; voru
þeir skemtilegir og aðlaÖandi fé-
lagar, sem eg fann að mikið traust
var að. Munum við hver í sínu
lagi lengj minnast þessa ferðalags.
fEndir).
Sumar
LeyEi
ÓDÝRT FARGJALD
sk eMti Fe R D I R
Farseðlar Til Solu
15. MAI til 30. SEPT.
Heimkoma Bundin Við
31. OKTÓBER 1929
AUSTUR CANADA
Skemtistaðir á Austurströnd.
Einnig í iQuebec og Ontaro.
STÓRVÖTNIN
Skemtileg tilbreytni fyrir
yður á þeirri leið.
FERÐIR YFIR HAFIÐ
Um Bretlandseyjar og
Meginlandið.
KYRRAHAFSSTRÖND
Skoðið á leiðinni: Banff, Lake
Lake Louise, Emerald Lake og
aðra fræga staði í fjöllunum.
TIL ALASKA
Æfintýralandsins í norðri.
VESTURSTRÖNDIN — Van-
couver Island—Fimm daga för
meðfram Vesturströndinni,
Fáið allar upplýsingar hjá farseðla umboðsmanninum
CANADIAN PACIFIC
MARTIN & CO.
VORFATNADUR
Frámunalega
lágt verð
Og
þér getið
borgað
vikulega
NIDUR
20 vikur til að
borga afgang-
inn jafnframt
og þér notið
fötin
Þér getið komið inn í búð vora
með $5.00, og farið út með al-
fatnað eða yfirhöfn. Föt sem
þér eruð ánægðir með, og svo
haft 20 vikur til að borga af-
ganginn.
OPNIÐ VIÐSKIFTAREIKNING
STRAX í DAG
KVEN YFIRHAFNIR
$15.95 tll $55.00
ALFATNAÐIR
$19*75 tll $35.00
KJÓLAR
$9.75 til $25.50
FOX CHOKERS
$24*75 til $45.00
KARLM. ALFATNAÐIR
$19.75 til $49*50
Föt sem vér ábyrgjumst.
YFIRHAFNIR
$19.75 til $35.00
BORBUNAR SKILMALAR ERU
ÞÆGILEGIR
Búðin opin á laugardagskveldin til kl. 10.
MARTIN & CO.
EASY PAYMENTS LTD.
Á öðru gólfi í Winnipeg Piano Bldg. Portage og Hargrave
L. Harland, ráðsmaður.