Lögberg - 23.05.1929, Blaðsíða 1

42 ARGANGUR ,
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 23. MAÍ 1929
NÚMER 21
/poc=
U
o
L
Helztu heims-fréttir
0<=*
J
Canada
Manitoba háskóilinn hafir veitt
fimm mónnum heiðurstitilinn
Doctor of Laws (LL.D.) . Þeir eru:
Rev. G. A. MacBeth, Vancouver;
Chester Martin, prófessor við
Manitoba hástólann, en sem nú
er að fara til Toronto; Dr. Walt-
er C. Murray, forseti háskólans í
Saskatchewan; Dr. H. M. Ami,
forstjóri Canadian Sdhool of Pre-
history in France, og D. M. Dunc-
an, umsjónarmaður alþýðuskól-
anna í Manitoba.
* * *
Hinn nýkosni hershöfðingi
Hjálpræðishersins, Edward J.
Higgins, er væntanlegur til Can-
ada í ágústmánuð' í sumar; ætlar
hann að ferðast um Vestur-Can-
ada seint í sumar eða haust.
* * *
Aðfaranótt sunnudagsins, hinn
12. þ.m. varð bílslys mikið og
hræðilegt á Henderson brautinni,
niður með Rauðánni að austan-
verðu. í bílnum voru tveir ungir
menn, Leonard Peferson og Robert
Russell, og tvær stúlkur, Joan Ray
og Victoria Jowers. Varð bíllinn
fyrir strætisvagni á hraðri ferð,
og mölbrotnaði. Robert Russell
meiddist svo að hann dó eftir fáar
klukkustundir. Hinn pilturinn og
báðar stúlkurnar me,iddust öll
stórkostlega, og hafa þau öll leg-
ið á spítala síðan. Var þeim
naumast hugað líf fyrstu dagana,
eða ekki piltinum að minsta kosti,
en nú er sagt að þau séu öll á
batavegi, og góð von um að þau
muni ná sér aftur. Leonard Pet-
erson er sonur Magnúsar Peter-
son bæjarskrifara í Winnipeg.
* * *
E. H. Colemen, lögmaður í Win-
nipeg, hefir verið skipaður skóla-
stjóri (Dean).við lagaskóla Mani-
tobafylksis. Hefir það embætti
verið óveitt síðan J. T. Thorson
sagði því lausu, fjTÍr þremur ár-
um, þegar hann var kosinn sam-
bandsþingmaður. Hefir H. A.
Robson lögmaður og þingmaður
gegnt því síðan, en aðal verkinu
við skóiann mun E. Leach, LL.B.,
hafa gegnt síðan Mr. Thorson
sagði þessu embætti lausu. Hann
hefir verið kennari við skólann í
mörg ár og hefir Ihann þótt leysa
starf sitt prýðis vel af hendi.
Heldur hann áfram að vera kenn-
ari við skólann.
* * *
Þeir Hon. W. J. Major, K.C., og
Hon. W. R. Clubb, eru aftur orðn-
ir ráðherrar og aflögðu þeir sinn
embættiseið á laugardaginn í vik-
unni sem leið. Eins og ménn muna,
sögðu þeir af sér embættum sín-
um í febrúarmánuði í vetur út af
því, að þeir Shöfðu keypt hluti í
Winnipeg Electric fél., um það
leyti er félagið var að semja við
stjórnina um Sjö-systra-fossana.
Mun það mál lesendum Lögbergs
enn í fersku minni. Þó þessir
menn hefðu sjálfsagt betur látið
ógert að kaupa hluti í Winnipeg
Electric félaginu á þeim tíma, sem
þeir gerðu það, þá munu nú flest-
ir á einu máli um það, að í raun
og veru hafi þeir ekkert gert, sem
víta sé vert í þessu.efni, og megi
þess vegna gjarnan vera ráðherr-
ar og væntanlega mælist það ekki
illa fyrir, þó Mr. Bracken hafi nú
aftur skipað þá ráðherra, Mr.
Major dómsmálaráðherra og Mr.
Club ráðherra opinberra verka,
eins og þeir áður voru. út af
þessu verður aukakosning fram
að fara í Morris kjördæminu, þar
sem Mr. Clubb á þingsæti. En Mr.
Major þarf ekki að vera endur-
kosinn vegna þess, að hann er
einn af þingmönnum Winnipeg-
borgar, þar sem hlutfallskosning-
ar eru viðhafðar.
* * *
Fylkisþinginu í Manitoba var
slitið á föstudaginn í vikunni sem
leið, eftir að hafa setið 52 daga
og samþykt mesta fjölda af nýj-
um lögum og lagabreytingum,
eins og vant er, eitthvað 118 tals-
ins. Má víst segja, að þingið hafi
gengið bærilega, þó ekki liti vel
út í fyrstu, þegar tveir af ráð-
herrunum sögðu af sér, enginn
vissi að hvaða niðurstöðu kon-
unglega rannróknarnefndin mundi
komast, og íhaldsmenn og verka-
menn voru samtalka í því að gera
eins mikið veður út af Sjö-systra-
fossamálinu eins og þeir gátu.
Ekki verður því heldur neitað, að
þingið var dálítið stormasamt með
köflum. En málin gengu frana
samt sem áður og samþykti gerð-
ir stjórnarinnar í þessu fræga
fossamáli, þrátt fyrir alla mót-
stöðu andstæðinga stjórnarinnar.
Frjálslyndi flokkurinn studdi
stjórnina og virðist hún nú fast-
ari í sessi heldur en í þingbyrjun.
* * *
Blaðið Manitoba Free Press
flutti sínar fyrstu fréttir á þessu
ári, af uppskeruhorfum í þremur
Sléttufylkjunum. Sáning hefir
gengið vel og var hveiti að miklu
leyti sáð fyrir 10. maí. Gekk sán-
ing yfirleitt vel, því tíðin var víð-
ast hentug til útivinnu. En tíðin
hetfir alt til þessa verið köld, svo
gróður er enn óvanalega lítill á
þessum tíma árs. tírkomur hafa
einnig verið mjög litlar. í öllum
þremur iSléttufylkjunum mun hafa
verið sáð hveiti í álíka margar
ekrur eins og í fyrra, því þó þær
séu töluvert færri í Manitoba, þá
eru þær þeim mun fleiri í Alberta.
Enn er vitanlega ekki hægt að
gera sér nokkra verulega hug-
mynd um, hvernig uppskeran
muni verða í haust.
* * *
Robert Watson, senator, andað-
ist á sunnudaginn var, á heimili
dóttur sinnar, Mrs. McGregor,
Brandon, Man. Hann var fæddur
í Elora, Ont., 29. apríl 1853. Til
jManitoba kom hann 23 ára að
aldri, og var hér jafnan síðan.
Sex árum eftir að hann kom vest-
lr, var hann kosinn sambands-
þingmaður. Átti hann þar sæti í
tíu ár og var um tíma eini þing-
maðurinn vestan Stórvatnanna, er
frjálslynda flokknum tilheyrði.
Árið 1892 sagði hann af sér sem
sambandsþingmaður, og varð
ráðherra opinberra verka í M^ni-
toba og var þá kosinn fylkis þing-
maður í Portage la Prairie. Hélt
hann því embætti þangað til 1899
að Greenway stjórnin féll. En
snemma á árinu 1900 var hann út-
nefndur senator og hélt því em-
bætti jafnan síðan. Mr. Watson
naut jafnan mikils trausts al-
mennings og þótti hinn nýtasti
maður.
Hvaðanæfa
Hið mikla loftskip, Graf Zeppe-
lin, sem sem snemma í vetur
flaug frá Friedhrickshafen á
Þýzkalandi til New York og heim
aftur, lagði upp í aðra ferð fyrir
skömmu og var ferðinni aftur
heitið til New York. Foringinn
var hinn sami og áður, Dr. Hugo
Eckner. En nú gekk ekki eins vel
og áður, því áður en loftskipið var
all-Iangt koiúið, biluðu sumar afJ-
vélarnar og sneri það þá aftur og
lenti í ofviðri miklu Oig mkilli
hættu, en hepnaðist þó að lenda,
án þess að nokkurt manntjóji
yrði, | Toulon á Frakklandi.
Hafði loftskipið verið 40 klukku-
stundir uppi í loftinu, þegar því
hepnaðist að lenda. Innanborðs
voru skipverjar 41 og farþegar
18 talsins.
< Frá íslandi N
Reykjavík, 9. ar.
Á Völlum í Svarfaðardal hafa
tvær kýr verið látnar út á hverj-
um degi síðan snemma í marz og
beitt lengri og skemmri tíma .á
degi hverjum. Var önnur kýrin í
9 mörkum, þegar byrjað var að
hleypa henni út, en græddi sig og
var komin í 12 merkur undir mán-
aðamótin.
Á þrítugs afmæli danska ríkis-
erfingjans (11. marz) var dreg-
irin danskur fáni á stöng á sjúkra-
húsinu “Gudmanns Minde” á Ak-
ureyri. Yfir hjúkrunarkonan þar
er dönsk og hafði hún leyfi spít-
alalæknir (Stgr. Matt.), til að draga
upp danska fánann. JEn þetta
sárnaði mönnum mjög, sérstak-
•lega skólapiltum. Fóru þrír þeirra
fyrst niður að spítala og drógu
fánann í hálfa stöng. En aftur
kom fáninn að hún og hringdi þá
bæjarstjóri til læknis og bað hann
að sjá um að fáninn yrði dreginn
niður, og fékk læknirinn hjúkrun-
arkonuna til þess. En meðan hún
var að því, komu skólapiltar fylktu
liði og ætluðu að draga fánann
niður með valdi. Þegar þeir komu
upp í skóla aftur, kallaði Sig. Guð-
mundsson skólastjóri þá saman
og hélt yfir þeim ræðu fyrir minni
ríkiserfingjans og lét þá hrópa
nífalt húrra á eftir. Lauk svo
þessu “stríði“, sem er skólanum
til lítillar virðingar.
Mokafli var kominn víða nyrðra,
þegar Esja fór um seinast. Vél-
bátur á Akureyri fékk þá einn
daginn 6000 pund af rígaþorski
hjá Gjögrum, og er mælt að við
Eyjafjörð hafi varla sézt vænni
fiskur. Annar bátur fékk um
900 pund á Amarnesvík. Norður
í Núpasveit var kominn ágætur
afli. Höfðu menn róið nokkra
daga og rifið upp vænan fisk rétt
utan við landsteiria. — Mgbl.
Veganefnd bæjarstjórnar hélt
fund í gær til þess að ræða um
sundhallarmálið. Húsameistari
ríkisins kom kom á fundinn og
lagði fram nýjan uppdrátt. Er þar
gert ráð fyrir einni sundlaug,
33% m. á lengd, en henni verður
skift í tvent fyrst um sinn, 8 m.
sjólaug í öðrum enda, en 25 m.
vatnslaug í hinum. í húsinu verða
40 einmenningsklefar og 6 klefar
fyrir 10 menn hver. Enn fremur
tvær stofur fyrir íþróttamenn,
snyrtingaklefar, þvottaklelfar og
íbúð fyrir umsjónarmann. Við
suðurhlið er sólbaðstaður, og er
átælað að þessi sundhöll muni
kosta 320 þús. kr. Nefndin félst á
uppdráttinn í ðllum aðalatriðum,
en vill þó þær breytingar, að hægt
sé að koma fyrir kerlaugum, þar
sem menn geti fengið sjóböð.
Dómur var kveðinn upp í hæsta-
rétti í gær í máli því, er Einar
Jónasson ffyrv. sýslumaður höfð-
aði gegn ríkisstjórninni. Krafðist'
Einar þess, að ómerk yhði dæmd
afsetning sín og skipun nýs sýslu-
manns í Barðastrandarsýslu, að
hann yrði settur inn í embætti
aftur og að ríkisstjóm væri dæmd
til að greiða sér 200 þús.. kr.
skaðabætur fyrir álitsspjöll. — 1
undirrétti var rikisstjórnin sýkn-
uð af þessum kröfum og staðfesti
hæstiréttur þann dóm. Málið var
flutt skriflega fyrir hæstarétti og
flutti Einar það sjálfur, en Stefán
Jóh. Stefánsson varði.
Válbáturinþ Höskuldur kom í
gær af reknetaveiðum með 50 tn.
af síld.
Seyðisfirði, 28. apríl.
Að undanförnu þrotlaus illviðri
með frosti og fannkomu. Allur
gróður í jörðu hefir nálega ger-
eyðilagst, en var orðinn svipaður
því sem tíðast er í byrjun júní-
mánaðar. t
Sýslunefndarfundur Norður-
Múlasýslu var haldinn hér og
stóð í níu daga. Fundinum lauk
þann 23. apríl. Svöhljóðandi til-
laga var samþykt:
“Aðalfundur sýslunefndar Norð-
ur-Mjúlasýslu leyfir sér að skora
á yfirstandandi Alþingi að veita
ríflega fjárupphæð til akbrautar-
lagningar yfir Fjarðarheiði, auk
fjárveitinga til annara vega sýsl-
rnnnar. Jafnframt beinir sýslu-
nefndin þeirri áskorun til þing-
manna sýslunnar, að þeir beiti sér
fyrir framgangi málsins við rík-
isstjórnina, svo og Alþingi.”
Vestmannaeyjum, 27. apríl. »
Óðinn tók þýzkan botnvörpung
“Hamburg”, frá Altona, að ólög-
legum veiðum á miðvikudag. Rétt-
arhöld á fimtudag. Skipstjóri var
dæmdur í 12,500 kr. sekt, afli og
veiðarfæri gert upptækt.
Þýzka eftirlitsskipið Ziethen!
kom ihingað í gær.
Um hádegisbilið kom upp eldur;
í fiskimjölsverksmiðju Gísla J. |
Johnsen, en var bráðlega slökt-
ur. — Visir.
Reykjavík, 29. apríl.
* §
Frú Ragna Thoroddsen, kona
Guðmundar Thoroddsens prófess-
ors andaðist í tfyrrinótt á heimili
Katrínar læknis Thoroddsen, þar
sem hún hafði verið sér til hress-
ingar. Eldur kom upp í herbergi
hennar um nóttina, og varð ekki
vart fyr en Iherbergið var orðið
fult af reyk, og hafði hún andast
þar inni áður en að var komið.
— Frú Regína Thoroddsen var
dóttir séra Benedikts sál. Kristj-
ánssonar prófasts á Grenjaðar-
stöðum og frú Ástu Þórarinsdótt-
ur, sem nú býr hér í bænum. Hún
var aðeins 41 árs að aldri, fædd
23. júní 1887, gáfuð kona og fríð
sýnum, en heilsulítil hin síðustu
ár. — Vísir.
Reykjavík, 30. apríl.
í fyrradag andaðist Þorbjörg
Helgadóttir á Marðarnúpi í Vatns-
dal, móðir Guðmundar landlæknis
og þeirra systkina. Hún var ní-
ræð að aldri, fædd 6. nóv. 1839.
27. þ. m. Andaðist Ingunn Árna-
dóttir að Dúki í Sæmundarhlíð í
Skagafirði. Hún var systir Magn-
úsar heitins Árnasonar trésmiðs
og fóstra Jónasar H. Jónassonar.
Hún var á öðru ári yfir nírætt. —
Vísir.
Háskólaprófin
Skrá yfir þá, er útskrifuðust,
eða hlutu verðlaun.
Sir James Aikins Scholarship in
English'—Junior Division in Arts
and Science: Christine Hall-
grimson. \
Doctor of Medicine: Thordar-
son, Siggeir Stefán (Sask.); og
Thorleifson, Wilfried Harold.
Baöhelor of Science in Electric-
Engineering: HjaUalín, Clifford
Paul.
Diploma Home Economics:
Björnson, Unnur Elizabeth; Egg-
ertson, Elín.
Diploma Agriculture: Peterson,
Thorvaldur.
Diploma í Agriculture: Peterson,
Johannes Adolph; Sigvaldason,
Eric Ellsworth Marino.
Bachelor of Arts: Bergman,
Ethel; Gillis, Sigfús Valdimar;
Gíslason, Beatrice Sigurbjörg;
Johnson, Gytha.
Master of Arts: Angantýr
Árnason, B. A., Manitoba 1926;
Major Canadian History, Minor
Italian History. Thesis: “Iceland-
ic Settlements in America.
Arnason, Ingólfur Gilbert, B.A.,
Manitoba 1921; Major zoology;
minor genetics; thesis: “The
Blood Voscular System of Amhlys-
toma Triginum (Green)i.”
Sigurdson, Olof, B.A., Manito-
ba 1927. Major Canadian History;
Minor Italian Histor^. Thesis:
Icelandic Settlements in Manitoba
and Other Points in Am'erica,
with a Brief Outline of Icelandic
Histroy.
V onbrigði
Þeim, sem byggir borgir,
birtast margar sorgir,
því eins og blíðu blómin,
sem bíða hinsta dóminn,
hverfur alt og hrynur, —
hjúpast gleymsku-slæðu.
Bifast brjóst og stynur,
bugað þungri mæðu.
Eg ól í ungu hjarta
æskuþrána bjarta.
Mig langaði til að lifa,
í lífsins bók að skrifa.
Sælir sigurdraumar
signdu hugsun mína.
Glæstir geislastraumar,
gljáfeld létu skína.
Hve sár var ekki sorgin?
Eg sá, að hrundi borgin
Ó! hvað er ekki heimska,
hverfulleiki — og gleymska
Þó háa höllu reisi,
hégóminn og prjálið,
þá er hún ónýt hreysi —
— einskisvert er tálið.
Steinn K. Steindórsson.
—Lesb.
Æfintýramaður
Hann fór með Byrd til Suðurpóls-
ins—til þess að hvíla sig.
Maður er nefndur Charlie Mc-
Guinness og er íri að ætt. Hann
er nú skipstjóri á skipi Byrds í
Suður-íshafinu. Þegar hann fór
frá New York og átti von á því að
verða marga mánuði suður í pól-
arísnum, kvaðst hann gera það til
þess að hvíla sig.
—Eg hefi setið í fangelsi í
mörgum löndum og verið ákærð-
ur á mörgum tungumálum, mælti
hann. Eg slepp þó að minsta kosti
við þau óþægindi suður í íshaf-
inu.
Hann er aðeins 36 ára gamall
og æfisögu sína segir hann á þessa
leið:
— Eg strauk að heiman, þegar
eg var 15 ára og réðist í sigling-
ar. Það er sjómannablóð í æðum
mínum og faðir minn var skip-
stjóri. En hann vildi, að eg yrði
lærdómsmaður. Eg var sendur til
Londonderry á skóla, en strauk
þaðan þegar á fyrsta ári.
Ekki hafði eg verið lengi. í sigl-
ingum, er eg lenti í skipreika.
Það var þegar “Puritan” sökk í
Kyrrahafi. Fellibylur kom á okk-
ur, framsiglan brotnaþi og reiðinn
fór fyrir borð, brotsjór reif upp
lestarhlerana, afturlestin fyltist
og “Puritan” stakk nefinu upp í
loftið og sökk niður á endann.
Við mistum stýrimann og 8 menn
aðra. Hinir komust í björgunar-
bátana. Sextant og klukku höfð-
um við með okkur, og nú var
stefnt til Tahiti. En brátt urðum
við uppiskroppa af matvælum og
vatni. Sumir drukku þá sjó, en
urðu 'bandóðir af þorsta og hita-
kvölum. Eftir nokkra daga rakst
skip á okkur og flutti okkur til
Tahiti.
Eg kömst nú um borð í perlu-
veiðaskip og ffór með því til Kína.
Svo sigldi eg á “donk” milli Hon-
kong og Shanghai. En þegar eg
kom heim til Englands, var stríð-
ið byrjað og gekk eg í enska sjó-
herinn. Ef eg 'hefði komist til
Þýzkalands, mundi eg hafa geng-
ið í þýzka sjóherinn og barist
gegn Bretum. Við írar vorum
Þjóðverja vinir á þeim dögum, eða
öllu heldur vorum við óvinir
Breta.
iSkipið, sem eg var á, var á
sveimi i Ermarsundi og Norður-
sjó. Það var sett til höfuðs þýzk-
um kaf'bátum og átti að ónýta
strandvígi Þjóðverja. En brátt
komust Bretar að þeirri niður-
stöðu, að írar væri ekki nógu
tryggir til þess að þeim væri trú-
andi í þessari þjónustu. Eg var
þá fluttur á annað skip, og það
sigldi til þýzku nýlendanna í Afr-
íku. Eg var ásamt ððrum sendur
á land og barðist gegn Þjóðverj-
um. Særðist eg þá á fæti og var
handtekinn. — Þegar Þjóðverjar
vissu að eg var íri, fóru þeir mjög
vel með mig. Og þegar eg var gró-
inn sára minna, fékk eg leyfi til
að fara til laridnemaþorps nokk-
urs, sem er 350 km. inni í landi. Á
þeirri leið elti hlébarði mig lengi
og það var heldur óskemtilegt. Eg
þorði tæpast að líta við, en eg
hygg að hlébarðinn hafi verið
hræddur við mig líka, því að hann
hvarf eftir nokkra daga.
Síðan var eg skipstjóri á flutn-
ingabát, sem portugalska stjórn-
in átti. Var hann í förum milli
Zansibar og Durban. Við fengum
aftaka veður, báturinn strandaði
og sökk eins og steinn. í 26 kl.-
stundir hélt eg mér uppi á rekaldi
úr honum. Svo var mér bjargað.
Eftir það var eg um tíma í sigl-
ingum til Kína. Þá fékk eg bréf
að heiman, og frétti það, að írar
væri í vanda staddir. Eg flýtti
mér þá heim til þess að bfi’jast
gegn Englendingum.
í uppreisnarhernum írska var
eg settur yfir flokk af bifhjóla-
mönnum. Sú herdeild þrefaldað-
ist bráðlega. Eg var gerður að
stórfylkisforingja — það var auð-
velt að fá herforingja nafnbætur
á þeim dögum! Einhverju sinni
rændum við banka í Ardarra —
við gerðum alt hvað við gátum til
þess að spilla fjárhag Breta i
landinu — en þá á eftir vorum við
umkringdir af “Black and Tans”
hermönnum. Við fleygðum bif-
hjólunum og hlupum niður að sjó
og tókum okkur þar stöðu í sand-
hólum. Eg skifti mönnum mínum
í tvo flokka. En Bretar hand-
tóku alla nema fjóra. Við hlup-
um frá einum sandhólnum á bak
við annan og skutum sem óðir á
óvinina. Þá fékk eg skot í lærið.
Eg fékk félaga mínum öll skjöl
mín, gróf mig niður í sandinn og
hélt áfram að skjóta. Svo fór
önnur kúla í gegn um hægri hend-
ina á mér. Eg varð máttlaus af
blóðmissi og var að lokum hand-
tekinn. Síðan var eg fluttur í
fangelsið í Londonderry og
dæmdur til dauða. En eg flýði
eftir 10 daga veru þar.
Kunningjum okkar var heimilt
að heimsækja okkur, og vegna
þess að eg var sár, bæði á hendi
og! fæti, var ekki haldinn strang-
ur vörður um. Sárin voru ekki
hættuleg og eg náði mér brátt.
Einn af kunningjum mínum laum-
aði til mín járnsög innan í brauði.
Það voru margir merkilegir grip-
ir fólgnir í brauðum á írlandi i
tíma. Eg hafði dálitla æfingu í
því að brjótast út úr fangelsi. En
það var ekki hlaupið að því að
.brjótast þarna út. Fangelsið í
Londonderry er eitthvert hið
traustasta fangelsi á Irlandi, en
þó komst eg þaðan án þess að
nokkur yrði var við.
Nokkru seinna var haldinn fund-
ur í Dublin og var eg þar við-
staddur. Menn okkar höfðu vopn
af allskonar gerð og það var mestu
vandkvæðum bundið að útvega
skotfæri, sem hæfði í allar byss-
urnar. Eg bauðst því til að fara
til Þýzkalands og kaupa vopn. Eg
hafði yfir 35 þús. pundum að ráða
og eg átti góða vini í Þýzkalandi,
I menn sem eg hafði kynst í Aust-
| ur-Afríku. Og margir voru ír-
landsvinir í Berlín.
Eg leigði fyrst þýzt fiskiskip.
Það var útbúið til veiða og varð
því að gera miklar 'breytingar á
því. Yfirvöldin komust á snoðir
um, til hvers skipið ætti að not-
ast. Það var gert upptækt og eg
var dæmdur til þess að greiða
nokkur hundruð marka sekt. Þá
leigði eg mér seglskútu og hlóð
hana ffyrir augunum á tollvörðum
og lögregluþjónum. Eg flutti um
borð 5000 riffla, nokkrar miljónir
skota og nokkrar vélbyssur. Það
var látið heita svo, að farmurinn
ætti að fara til Argentínu handa
veiðimönnum. Mér tókst að flytja
fjóra slíka farma til írlands. í
hvert skifti varð eg að leika á
þýzku og brezku yfirvöldin, og
það var “spennandi” gaman.
Þjóðverjar höfðu ekki leyfi til
þess að senda vopn til írlands.
Englendingar höfðu slegið her-
skipahring um írland, og eg þótt-
ist viss um það í hverri ferð að
verða gripinn. En þegar eg kom
með seinasta farminn, höfðu
Bretar og írar samið frið og for-
ingjar íra bönnuðu mönnum að
bera vopn.
Þá fór eg til Ameríku. Þar
hitti eg fulltrúa Chang-Kai-Shek,
yfirherstjóra Cantonhersins. Við
áttum tal saman um hergagna-
flutning. En einn góðan veður-
dag skifti hann skoðun, eins og
kínverskum hershöfðingjum er
títt og það varð ekkert úr ráða-
gerð okkar.------
Blaðamaðurinn, sem átti tal við
McGuinness, spyr hann nú, hvort
hann sé ekki orðinn leiður á þess^
um svaðilförum; hvort hann langi
ekki til þess að gifta sig og setj-
ast í helgan stein.
— Eg er kvæntur; eg giftist
rússneskri stúlku í Vínarborg og
við eigum 3 ára gamlan dreng. Og
mér þykir ákaflega vænt um þau
bæði. En satt að segja, þá þoli
eg ekki menninguna. Eg hefi nú
í fjögur ár íæynt að láta mér
nægja þau æfintýri, sem maður
kemst í með því að vera á sífeldu
ferðalagi í liltum vélbát. En það
er mér ekki nóg. Eg get ekki
þrifist hér í Ameríku. Hér halda
menn, að Evrópa sé einhver af-
kimi veraldar, sem engan varði
neitt um, og þeir halda, að þeir
einir viti alt og 'hafi á réttu að
standa. Og ef maður situr ekk?
og stendur eins og þeim þóknast,
Þegar Brandson birti
bréfin
var þetta kveðið.
Labbar unnu langvint stríð.
Liggur Valdi í sárum —
Bíldur fyrir framan lýð
flóir nú í tárum.
Fúsi einn með ósköpum
upp í vindinn beitir.
Tómum auka-atriðum
út í loftið þeytir.
Bracken hljóður signir sig,
svika undrast grotta.*—
—íslenzk sæmd, eg aumkva
þig —
Enskir standa og glotta.
Heiðri landsins hnekt er þar.
Heimför spenamanna
snýst í líkfðr lýginnar,
ljós það dæmin sanna.
Íslendingur! eldci gleym
ávöxt sýna í verki.
Aðeins sæktu ættjörð heim
undir hreinu merki.
Af þér blettinn áttu þvo,
alþýða, — nú vaktu!
Bíld og Valda, báða tvo,
brátt úr sæti taktu.
Fjallkonan að fornum sið
fórnar krefst á mönnum
þeim, — sem eru utan við
ást á drengskap sönnum.
Norðri.
* Þingeyskt orð: óheilt,
haldlaust.
þá er maður vargur í véum. Eg
þoli þetta ekki. Út vil eg. Um
leið og eg er kominn heim, lang-
ar mig til að komast eitthvað
þangað, sem eitthvað er gert. —
Nú er hann skipstjóri á suður-
pólsskipi Byrds. Hann er líka
eini kafari leiðangursins. Hann
lærði að kafa, meðan hann var
við perluveiðina og síðan í enska
flotanum. Hann er kominn suður
í heimskautsísinn og ætlar að
vera þar í tvö ár, til þess að koma
sér út úr sollinum — og hvíla sig!
— Lesb. Mgbl.
ÍÞRÓTTAMAÐUR.
Margir halda því fram, að eng-
inn maður, sem stundar erfiðis-
vinnu dag ©ftir dag, geti orðið
góður íþróttamaður. Menn verði
að fórna sér alveg fyrir iþrótt-
irnar, ef þeir eigi að skara fram
úr í þeim. En þetta er misskiln-
ingur. Líkamlegt erfiði er oft og
tíðum á við beztu líkamsæfingar,
Maður er nefndur Oscar Aas-
eins og sést á eftirfarandi sögu.
Haugen og vinnur við að grafa
möl og aka í Fetsund. Að lokn-
um vinnutíma á þriðjudagskvöld
fór hann til Oslo til að taka þar
>átt í kappgöngu á skíðum. Á mið-
vikudaginn tók hann þátt í 50 km.
hlaupi, lagði á stað 30 sekúndum á
undan, Finnanum Lappaleinen, og
varð svo langt á undan honum, að
Finninn sá hann aldrei — og varð
sá sjötti í röðinni að marki. Á
fimtudaginn bar hann sigur af
hólmi í kapphlaupi hermanna og
kl. 8 á föstudagsmorgun var hann
byrjaður að vinna aftur.—Mgbl.
STEINATÖKIN í DRITVIK.
í Dritvík undir Jökli eru stein-
ar fjórir, mismunandi stórir, og
heita þeir: Fullsterkur, Hálfsterk-
Hálfdrættingur og Amlóði. —
Liggja þeir fyrir neðan bergstall,
sem nær meðalmanni í mjöðm og
var það leikur vermanna, meðan
útræði var í Dritvík, að reyna að
koma stein um þessum á stall. —
Þótti það þrekraun eigi lítil að
koma Hálfsterk á stallinn og ekki
voru það aðrir en afburðamenn,
sem gátu stallsett Fullsterk —
Nú segir “Ægir” frá því, að Helgi
Áimason bóndi á Gislbæ á Hellis-
völlum, Jón sonur hans og vinnu-
maður, hafi vegið . steina þessa
árið 1906, og hafi þeir reynst:
Fullsterkur 310 pd, Hálfsterkur
280 pd., Hálfdrættingur 98 pd. og
Amlóði 46 pd. — Má sjá af þessu,
að nokurt bil á að vera milli þess
manns, sem er fullsterkur og hins
sem er amlóði. — Lesb.